Οι μεγάλες ποσότητες υδάτων της πατρίδος μας μπορούν ν' αξιοποιηθούν για την άρδευση των δασικων-ημιδασικών εκτάσεων και την πυρόσβεση με ''κανόνια'' νερού Regen εξ' ολοκλήρου ελληνικής κατασκευής. Η δημιουργία λιμνών μπορεί να οδηγήσει στην εκτροφή χελιών, πέστροφας κλπ ψαριών ενώ ανοίγουν οι δυνατότητες δενδροφύτευσης ελώδων περιοχών. Σ. Σοφιανόπουλος. Γ' Μέρος

Με την παρούσα ανάρτηση συνεχίζουμε και ολοκληρώνουμε την ενότητα σχετικά με τις υδροδυναμικές ικανότητες που έχει η πατρίδα μας, βασιζόμενοι στο πόνημα του πρώην ιδιοκτήτη της ΧΡΩ.ΠΕΙ. κ.Σωτήρη Σοφιανόπουλου. Στην πρώτη σχετική μας ανάρτηση, βλέπε εδώ είχαμε σημειώσει ότι η Ελλάδα είναι από τις πρώτες χώρες σε ποσότητα υδάτων σε ολόλκηρη την Ευρωπαϊκή Ήπειρο ενώ εκμεταλλευόμενοι, τις ποσότητες αυτές των υδάτων, θα μπορούσαμε να καταστήσουμε αρδεύσιμα τα 21 εκατομ. στρέμματα αρόσιμης γης με 3 καλλιέργειες το χρόνο αντί μιας και να μετατρέψουμε σε καλλιεργήσιμα άλλα 20 εκατομ. στρέμματα. 
Στη δε δεύτερη σχετική μάς ανάρτηση βλέπε εδώ είχαμε παρουσιάσει τις δυνατότητες αξιοποίησης των υδάτων των ποταμών με τεχνητές λίμνες, την αξιοποίηση της ιλύς των ποταμών για τον εμπλουτισμό των χωραφιών με αζωτούχα στοιχεία καθώς και τη δυνατότητα, που υπάρχει, ανάπτυξης βιομηχανίας αζωτούχων λιπασμάτων που θα αξιοποιεί την υδρενέργεια των ποταμών. 

Συνεχίζουμε σήμερα με το τελευταίο τμήμα αυτής της μελέτης έχοντας ως οδηγό την αντίστοιχη ενότητα απο το βιβλίο: ''Οι ''Άγνωστες'' πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία'' του  ιδιοκτήτη της ΧΡΩ.ΠΕΙ. Σωτήρη Σοφιανόπουλου. 

  
Γράφει ο Σ. Σοφιανόπουλος (σε συνέχεια της δεύτερης ανάρτησής μας εδώ.
  
''Από τα λίγα που λέμε γίνεται αμέσως κατανοητό ότι στην Ελλάδα δεν έχουν γίνει τα έργα υποδομής που πρέπει. Να λάβετε υπόψη σας ότι δεν υπάρχει ούτε ένα δάσος που να έχει δεξαμενές μεγάλες, της τάξεως των 20.000 κυβικών και άνω, ώστε να μπορέσουν τα πυροσβεστικά οχήματα να αντλήσουν νερό για την πυρόσβεση. (1) Η οποιαδήποτε οικονομική ανεξαρτησία της χώρας θα μας έδινε την δυνατότητα να κατασκευάσουμε ανεμογεννήτριες και υδροτουρμπίνες, που θα απασχολούσαν χιλιάδες εργαζομένους, από μηχανικούς έως απλούς εργάτες. Η αύξηση των υδατίνων πόρων θα μας δώσει την δυνατότητα να μεγαλουργήσουμε τόσο πολύ στη Γεωργία, ιδιαιτέρως δια του θαυμάσιου κλίματος που έχουμε, αλλά και στην κτηνοτροφία, ώστε να γίνουμε α. αυτάρκης και β. εξαγωγός χώρα. (2)

ο Σ.Σοφιανόπουλος με το κανόνι νερού Regen ελληνικής κατασκευής

Η Ελλάδα πρέπει να εκμεταλλευτεί το φυσικό της περιβάλλον που και να θέλουν άλλοι λαοί δεν μπορούν να έχουν. Η δημιουργία των χιλιάδων λιμνών που απαιτεί η χώρα να κατασκευαστούν, θα δώσει και δυνατότητα σε αύξηση παραγωγής των κυπρίνων, των χελιών (3) και των καραβίδων, καθώς και της πέστροφας, που θα μειώσουν το κόστος διατροφής του πληθυσμού και θα μειώσουν στο μηδέν την ανεργία. Επίσης, η αύξηση της παραγωγής του νερού, θα μας δώσει την δυνατότητα να δενδροφυτεύσουμε διάφορες ελώδεις περιοχές και αυτό το ξύλο, εκτός του ότι θα μπορέσει να χρησιμοποιηθεί ως υλικό, να δημιουργήσει μεγάλες επιχειρήσεις χάρτου, η δε αύξηση των υδροηλεκτρικών έργων, θα μας δώσει την δυνατότητα δημιουργίας μονάδων υπεροξειδίου του υδρογόνου (οξυζενέ) (4), για να παραγάγουμε και το χαρτί πολυτελείας που θέλει λεύκανση με υπεροξείδιο του υδρογόνου. Το υπεροξείδιο του υδρογόνου θα μας δώσει την δυνατότητα να παραγάγουμε και μηχανές εσωτερικής καύσεως υπεροξειδίου του υδρογόνου, που είναι φιλικές προς το περιβάλλον, και θα καταστήσουν και τη χώρα αυτάρκη σε αυτό το είδος που σήμερα εισάγουμε εξ' ολοκλήρου. Η παραγωγή υπεροξειδίου του υδρογόνου δίνει σαν υποπροϊόν υδρογόνο, που κάλλιστα μπορεί να καίγεται παράγοντας ηλεκτρικό ρεύμα με παραγωγή νερού. Γνωρίζω ότι όλα αυτά φαίνονται ακατόρθωτα στους περισσότερους Έλληνες, γιατί κανείς δεν έχει φροντίσει να τους πληροφορήσει, αλλά πιστέψτε με, είναι πολύ εφικτά. Το υπεροξείδιο του υδρογόνου είναι ένα υλικό που μπορεί να υποκαταστήσει την ατομική ενέργεια, η οποία πρέπει παγκοσμίως να καταργηθεί, διότι δεν έχει βρεθεί ακόμη μέθοδος αποθήκευσης των πυρηνικών καυσίμων, γιατί σκοτώνουν πάσης φύσεως ζωή για χιλιάδες χρόνια.''

Χριστός Ετέχθη Έλληνες! Καλό και Άγιο Δωδεκαήμερο!

Η ομάδα του http://hellas-economy.blogspot.gr/ εύχεται σε όλους τους εν Χριστώ αδελφούς και πατριώτες, σε όλους τους Έλληνες όπου γης -σε όλη τη Ρωμηοσύνη- που τους διακρίνει η αγάπη για τον Κύριo μας και ο πόνος για τον συνάνθρωπο και την μεγάλη μας οικογένεια που είναι η Πατρίδα μας, Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα Καλό και Άγιον Δωδεκαήμερο. 

Γέννησις του Κυρίου, Ι.Μ.Διονυσίου Αγίου Όρους

 

Ωδή α'

Χριστός γεννάται, δοξάσατε, 

Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε,

Χριστός επί γης υψώθητε,

Άσατε τω Κυρίω πάσα η γη, 

και εν ευφροσύνη, ανυμνήσατε λαοί, ότι δεδόξασται.

Ξενοκρατία: 50.000 έλληνες νεκροί απο τον εμφύλιο με κερδισμένους τους ξένους επικυρίαρχους. Δόγμα Τρούμαν και σχέδιο Μάρσαλ: δόθηκαν με φοβερές ''δουλείες'' που δεν επέτρεψαν την ανασυγκρότηση και ανάπλαση της χώρας: ελαφρυά βιομηχανία προσδεδεμένη στο ξένο κεφάλαιο χωρίς επιτόπια αξιοποίηση του φυσικού πλούτου. Μας καθήλωσαν σαν γεωργική χώρα και μόνον.

Σε πολλές αναρτήσεις μας έχουμε αμέσως ή εμμέσως αναφερθεί στην επέμβαση της διεθνούς ελίτ δια των μεγάλων δυνάμεων της κάθε εποχής π.χ. Αγγλία, Η.Π.Α., Ε.Σ.Σ.Δ. κλπ στην πορεία της χώρας μας σε πολιτικό και κυρίως οικονομικό επίπεδο. Θέλησαν και, σε συνεργασία με τους εκάστοτε κυβερνώντες, πέτυχαν να ελέγξουν την χώρα μας και να μη μάς αφήσουν ν' αναπτυχθούμε όπως οι πλουτοπαραγωγικές μας δυνάμεις και το επιστημονικό και εργατικό προσωπικό μάς επέτρεπαν. 

Μπορείτε να μελετήσετε εδώ: τους οραματισμούς και την σπουδαία προσπάθεια του νομικού-οικονομολόγου Δ. Μπάτση με το πόνημά του ''Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα''.  Ενώ εδώ:  και εδώ:  και εδώ: μπορείτε να μελετήσετε σχετικά με την αποικιοκρατικού τύπου Σύμβαση Cooper, την ύπαρξη της οποίας απεκάλυψε και ανέλυσε στο ανωτέρω βιβλίο και σε άρθρα του ο Δ. Μπάτσης. 

Πριν λίγους μήνες επανεκδόθηκε, μετά απο πολλά χρόνια, ένα αξιολογώτατο βιβλίο το οποίο κυκλοφορήθηκε για πρώτη φορά το 1975 απο τις εκδόσεις Πάπυρος και αφορά έρευνα επιτελείου συντακτών του περιοδικού ''Επίκαιρα'' υπό την διεύθυνση του Τζών Φρήμαν. Το εν λόγω βιβλίο φέρει τον τίτλο: ''ΞΕΝΟΚΡΑΤΙΑ -Εξάρτηση-Υποτέλεια-Εσωτερικός Διχασμός''. (Η νέα έκδοση έγινε τον Μάρτιο του 2014 απο τις εκδόσεις Πάπυρος).

Κάποια μικρά αποσπάσματα και φράσεις απο το ανωτέρω βιβλίο -ελπίζουμε με την ανοχή του εκδότη- θα μάς βοηθήσουν ν' αντιληφθούμε πως οι ξένες δυνάμεις και κυρίως οι Η.Π.Α. ήλεγξαν  τις βασικές παραγωγικές δομές της πατρίδος μας. Παρόμοια τακτική -ίσως με πιο εξώφθαλμο τρόπο- ακολουθούν σήμερα οι Η.Π.Α. και η Ε.Ε. με ''ατμομηχανή'' την Γερμανία και αιχμή του δόρατός τους τα μνημόνια (MOU) και τις Συμβάσεις Δανειακής...Διευκόλυνσης. 

                                                                           *** 

Βρισκόμαστε προς τα τέλη του 1949 και αρχές του 1950. Ήδη ο καταστροφικός εμφύλιος πόλεμος, τον οποίον υποδαύλισαν Αγγλία, Η.Π.Α. και Ε.Σ.Σ.Δ. έχει λάβει τέλος αφήνοντας πίσω νεκρούς: 637 αξιωματικούς, 7.612 οπλίτες του Εθνικού στρατού και 38.220 αντάρτες. Δηλαδή 50.000 περίπου έλληνες νεκρούς -ακριβή στοιχεία για τους έλληνες αντάρτες δεν δόθηκαν ή δεν ήταν δυνατόν να δωθούν- στο βωμό ενός παράλογου εμφυλίου που μόνοι κερδισμένοι υπήρξαν οι ξένοι επιβάλλοντας την επικυριαρχία τους. Την ίδια περίοδο όλη η Ευρώπη, εδώ και 5 χρόνια είχε ξεκινήσει την παραγωγική της ανασυγκρότηση. 

 

οι εκπρόσωποι της Αμερικανικής ξενοκρατίας στην Ελλάδα μετά τον εμφύλιο: στο κέντρο
ο πρέσβης των Η.Π.Α. Γκραίϋντυ, δεξιά ο στρατηγός Βαν Φλήτ

 

-το πολιτικό καθεστώς όπως είχε διαμορφωθεί απο το 1944 διετηρείτο αναλλοίωτο. Το απαιτούσαν οι Αμερικανοί για δυο λόγους:

α.για να παραμείνει η Ελλάς στρατιωτικό προγεφύρωμα των ΗΠΑ στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή. 

β. για να παραμείνει η Αριστερά και κάθε άλλη προοδευτική δύναμη σε υποταγή, ανίκανες να ανασυγκροτηθούν σε βαθμό που να επηρεάζουν με οποιοδήποτε τρόπο την πολιτική ζωή της χώρας. 

Παρ' όλο λοιπόν που ο εμφύλιος τερματίστηκε τον Οκτώβριο του 1949, η χώρα θα έμενε για καιρό ακόμη επιστρατευμένη, με 200.000 άνδρες υπο τα όπλα. Διατηρούνταν δε τα δρακόντεια νομοθετικά και οργανωτικά μέτρα που είχαν επιβληθεί στη διάρκεια του εμφυλίου, όπως το Γ' ψήφισμα, ο νόμος περί κατασκοπείας, τα στρατοδικεία και η Μακρόνησος. 

Σύμβαση Cooper: Η Σύμβαση ενεργοποιήθηκε με το Νόμο 2220 του 1940. Η λήξη της Σύμβασης για τα υδροηλεκτρικά έργα ορίστηκε στις 31.12.2010 με δυνατότητα παράτασης 25 χρόνων επιπλέον. Κατά τη λήξη της Σύμβασης το Δημόσιο οφείλει να πληρώσει μη αποσβεσθείσες δαπάνες! Β΄Μέρος

Με την παρούσα ανάρτηση συνεχίζουμε την μελέτη μας σχετικά με το Νομικό καθεστώς των υδραυλικών δυνάμεων της πατρίδας μας όπως αυτό εξελίχθηκε έως και το 1940 όπου υπογράφτηκε ο αναγκαστικός Νόμος 2220 του 1940 ή αλλιώς Νόμος με τον οποίο κυρώθηκε η Σύμβαση Cooper. Το πρώτο μέρος της παρουσίασης της Σύμβασης Cooper μπορείτε να μελετήσετε εδώ.

Γράφει ο Δημήτρης Μπάτσης σχετικά με τον αναγκαστικό Νόμο 2220/1940, σε συνέχεια των ανωτέρω: 

-προβλέπεται απο το άρθρο 3 της σύμβασης ότι τα έργα που θα κατασκευαστούν πρέπει να δώσουν ηλεκτρενέργεια τουλάχιστον 229 εκατομ. ΩΧΒ απο τη θέση Κρεμαστά, 85 εκατομ. ΩΧΒ απο τη θέση Πρεβέντζα και 96 εκατομ. ΩΧΒ απο τη θέση Κριεκούκι (Καστράκι). Τα ποσά αυτά όμως κάθε άλλο παρά ανταποκρίνονται προς τη μέση δυνατή παροχή των θέσεων αυτού του Αχελώου. Το Γραφείο Μελετών Υδραυλικών Έργων του Υπουργείου Συγκοινωνίας υπολογίζει ότι απο τις τρείς αυτές θέσεις του Αχελώου μπορεί να παραχθεί ηλεκτρενέργεια 1.323 εκατομ. ΩΧΒ το χρόνο. Τα 410 εκατομ. ΩΧΒ που υποχρεούται ο ανάδοχος να παράγει το χρόνο σαν ελάχιστο όριο αποτελεί ένα αυθαίρετο δικαίωμα που του δίνεται να μην ολοκληρώσει, εφόσον αυτό θα τον συμφέρει, την εκμετάλλευση των υδραυλικών δυνάμεων μιας απο τις πιο σημαντικές πηγές όπως είναι ο Αχελώος. Ο καθορισμός όμως απο την άλλη ενός τόσου χαμηλού ποσού ηλεκτρενέργειας κρύβει απο τα μάτια μας και τα τεράστια περιθώρια κέρδους που θα έχει ο ''ανάδοχος'' απο τη δυνατότητα εμπορικής χρησιμοποίησης 1.300 εκατομ. ΩΧΒ το χρόνο και όχι 410 εκατομ. ΩΧΒ όπως λέει η σύμβαση, αν θελήσει να εκμεταλλευτεί ολοκληρωτικά τις παραχωρούμενες υδραυλικές δυνάμεις. Στο άρθρο 4 παράγρ. 11 δίνεται στον ''ανάδοχο'' μέγιστη προθεσμία (που μπορεί να παραταθεί σύμφωνα με το άρθρο 46 της σύμβασης) κατασκευής των έργων, 12 ετών για τα Κρεμαστά, (ώς το 1952), 17 ετών για τη Πρεβέντζα (ώς το 1957) και 23 ετών για το Κριεκούκι (ως το 1963). Στο μεταξύ μπορεί να παραιτηθεί απο την κατασκευή των έργων στις θέσεις Πρεβεντζά  και Κριεκούκι, αν ειδοποιήσει το δημόσιο πριν απο ορισμένο χρονικό διάστημα. Αυτά σημαίνουν ότι ενώ η ξένη εταιρεία παίρνει το προνόμιο αποκλειστικής εκμετάλλευσης μιας τέτοιας σημαντικής πηγής ενέργειας, μπορεί αν τη συμφέρει να προχωρήσει με τόσο αργό ρυθμό ώστε στην ουσία να αφήσει αναξιοποίητες τις πτώσεις της επι δεκάδες χρόνων κρατώντας συμβατικά δεσμευμένο το δημόσιο. Μπορεί ακόμα χωρίς να υποχρεώνεται σε αποζημείωση να εγκαταλείψει μερικά ή ολικά τη συνέχιση των έργων. Έτσι η εταιρεία είναι ασύδοτη να κατακομματιάσει την εκτέλεση ενός μεγάλης κλίμακας τεχνικού έργου σε εκτελέσεις μικρής κλίμακας έργων ανάλογα κάθε φορά με τα κερδοσκοπικά της συμφέροντα. (1)

-ο ''ανάδοχος'' υποχρεώνεται να συστήσει ''ελληνική εταιρεία'' μετά την κατασκευή του έργου των Κρεμαστών. Η ''ελληνική'' εταιρεία (άρθρο 48 σύμβασης) μπορεί να εκδίδει ομολογίες σε δολλάρια και να ''υπολογίζεται'' το κεφάλαιο και οι μετοχές της στο ίδιο νόμισμα. Απο αυτό και μόνο φαίνεται η ελληνικότητα της εταιρίας! Η λήξη της σύμβασης για τα υδροηλεκτρικά έργα ορίζεται στις 31.12.2010 αλλά αν θέλει το δημόσιο ή αν δεν απαντήσει αρνητικά στην εταιρεία μπορεί να παραταθεί για 25 χρόνια ακόμα. Σε περίπτωση λήξης της σύμβασης (άρθρο 30 και 31 σύμβασης), το δημόσιο "υποκαθίσταται μεν'' στα δικαιώματα του "αναδόχου", υποχρεώνεται όμως να πληρώσει σ' αυτόν τις μη αποσβεσθείσες δαπάνες! Δεν φτάνει δηλ. ότι η ξένη επιχείρηση θα έχει πραγματοποιήσει στο μεταξύ αμύθητα κέρδη, αλλά θα ζητάει και ...απόσβεση των εγκαταστάσεων της απο την εθνική οικονομία. 

-η εταιρεία μπορεί να διατηρεί ξένο τεχνικό προσωπικό και ειδικευμένους εργάτες (άρθρο 28) σε ποσοστό 10% του συνολικού προσωπικού, και εργάτες απλούς σε ποσοστό 3%. Έχει δικαίωμα ακόμα (άρθρο 26 σύμβασης και άρθρο 4 αν.νόμου 2220/40) να διατηρεί αστυνομικό προσωπικό απο επόπτες κλπ που θα φέρουν ''διακριτικόν σήμα'' και θα εξομοιώνονται με τα όργανα της χωροφυλακής κλπ ''θεωρούμενοι ως πρόσθετοι αστυνομικοί υπάλληλοι"! 

-το δημόσιο παρουσιάζεται και με μερικά ''δικαιώματα ελέγχου'' (εκπτώσεις αναδόχου) που είναι ολότελα σκιώδη με τον τρόπο που ορίζεται η άσκησή τους. Αξίζει να λεχθεί ότι το δημόσιο μπορεί ακόμα να ''εξαγοράσει'' απο το 1990 και έπειτα τις εγκαταστάσεις κλπ Υποχρεώνεται όμως τότε να καταβάλει για είκοσι χρόνια ποσό ίσο κάθε χρόνο προς τα καθαρά κέρδη του ''αναδόχου'' για το διάστημα αυτό (άρθρο 37 της σύμβασης). Έτσι η ''επιχείρησις'' απαλλάσεται απο τον κόπο να εισπράττει απο τους πελάτες τα καθαρά κέρδη αφού τα παίρνει μαζεμένα απο το δημόσιο που σ' αυτή την περίπτωση δεν παίζει παρά το ρόλο εισπράκτορα της εταιρείας ''Hydroelectric κλπ"!

Έκθεση Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος: "...οι συμφωνίες (συμβάσεις δανειακής διευκόλυνσης) για το χρέος προσέφεραν τα εργαλεία για να γεννηθεί ένα δυσθεώρητο νέο χρέος προς τους διμερείς δανειστές και το ΕΤΧΣ...επέτρεψαν να μεταφερθεί ο κύριος όγκος των νέων δανείων στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, επιταχύνοντας συνάμα τη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων, καθώς και την δυνατότητα μετατροπής δημόσιων περιουσιακών στοιχείων σε μέσα πληρωμής χρεών...'' Δ' Μέρος

Με την παρούσα ανάρτηση συνεχίζουμε την συνοπτική παρουσίαση του Τέταρτου Κεφαλαίου της έκθεσης της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος. Σημειώνουμε ότι με πρόσφατη απόφαση του Προέδρου της Βουλής κ. Ν. Βούτση η πολυεθνική, ανεξάρτητη αρχή για το Δημόσιο Χρέος διαλύθηκε χωρίς να ολοκληρώσει το έργο της. Ωστόσο πριν τη διάλυσή της και παρά τις αντιδράσεις της τρόϊκας εξωτερικού αλλά και εσωτερικού παρέδωσε στη δημοσιότητα την προκαταρκτική έκθεση για το Δημόσιο Χρέος αλλά και την έκθεση της (Αύγουστος 2015) για το τρίτο μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση μετά το δημοψήφισμα. 

Ήδη σε προηγούμενες αναρτήσεις μας έχουμε παρουσιάσει το πρώτο κεφάλαιο της έκθεσης της Επιτροπής σύμφωνα με το οποίο η διόγκωση του χρέους κατά κύριο λόγο οφειλόταν στην αποπληρωμή εξαιρετικά υψηλών επιτοκίων δανεισμού και όχι δήθεν στις υψηλές Δημόσιες Δαπάνες, μπορείτε να μελετήσετε εδώ: http://hellas-economy.blogspot.gr/2015/07/blog-post_17.html Επιπλέον το δεύτερο κεφάλαιο σύμφωνα με το οποίο στόχος της πρώτης δανειακής σύμβασης των 110 δις. ευρώ (κυβέρνηση Γ.Παπανδρέου) ήταν να προσφέρει ασφαλή έξοδο κινδύνου στους ιδιώτες ομολογιούχους (ήτοι τις Γαλλικές 60 περίπου δις ευρώ και τις Γερμανικές 30 περίπου δις ευρώ τράπεζες), βλέπετε εδώ: http://hellas-economy.blogspot.gr/2015/07/110-60-30.html Στο τρίτο κεφάλαιο η Επιτροπή επισημαίνει αλήθειες που διαλύουν την μνημονιακή προπαγάνδα εσωτερικού και εξωτερικού, δηλαδή σημειώνει με στοιχεία ότι κάποιες απο τις πιστώτριες χώρες αποκόμισαν κέρδη απο τα δάνεια προς την Ελλάδα και ότι τα δάνεια αυτά χρησιμοποιήθηκαν για την αποπληρωμή χρέους και όχι για μισθούς και συντάξεις όπως ισχυρίζονταν τα μνημονιακά μ.μ.ε. και τα μνημονιακά κόμματα, βλέπετε εδώ: http://hellas-economy.blogspot.gr/2015/10/blog-post.html και επίσης ότι η Ε.Κ.Τ. αγόρασε ελληνικά ομόλογα στη δευτερογενή αγορά και απαίτησε την εξόφλησή τους στο ακέραιο αρνούμενη την συμμετοχή της στην αναδιάρθρωση του χρέους και ότι το ίδιο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επισημαίνει ότι οι ''διασώσεις'' προφύλαξαν τον τραπεζικό κλάδο απο απώλειες μεταφέροντας ποσά δημοσίου χρέους απο τους ισολογισμούς του ιδιωτικού τομέα σε εκείνους του δημοσίου, βλέπετε εδώ: http://hellas-economy.blogspot.gr/2015/11/blog-post.html  

Στο τέταρτο κεφάλαιο που μελετάμε σήμερα, η έκθεση της Επιτροπής Αλήθειας αναφέρεται στον μηχανισμό χρέους στην Ελλάδα. Όπως επισημαίνει η Επιτροπή:

''Οι συμφωνίες για το χρέος που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα από τον Μάιο του 2010 και μετά, οργανώθηκαν στο πλαίσιο μιας κοινής τεχνικής αποστολής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία χρησιμοποίησε την τεχνογνωσία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου - της επονομασθείσας Τρόικας. Η δικαιολογία που προβλήθηκε γι’ αυτές τις συμφωνίες ήταν ότι θα αντιμετώπιζαν την κρίση χρέους παρέχοντας οικονομική στήριξη, υπό τον όρο ότι θα υλοποιούνταν τα μέτρα των Μνημονίων.

Στην πραγματικότητα, οι συμφωνίες αυτές προσέφεραν τα εργαλεία για να γεννηθεί ένα δυσθεώρητο νέο χρέος προς τους διμερείς πιστωτές και το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EΤΧΣ) κι έτσι η κρίση χρέους να βαθύνει ακόμη περισσότερο.Τα μέτρα του Μνημονίου επηρέασαν με καταστροφικό τρόπο την οικονομία της Ελλάδας και τη ζωή των πολιτών της.
Η ανάλυση των περίπλοκων κειμένων αυτών των συμφωνιών αποκαλύπτει τη χρήση μηχανισμών, οι οποίοι, αντί να στηρίξουν την Ελλάδα, επέτρεψαν να μεταφερθεί ο κύριος όγκος των νέων δανείων στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, επιταχύνοντας συνάμα τη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων μέσω της χρήσης χρηματοδοτικών μέσων. Η Ελλάδα κλήθηκε να πληρώσει κάθε λογής καταχρηστικές δαπάνες γι’ αυτήν τη διαδικασία.'' 

Η Επιτροπή Αλήθειας εστιάζει στη συνοπτική περιγραφή ορισμένων μόνον απο τους μηχανισμούς που εντόπισε στις συμφωνίες. Ένας απο αυτούς τους μηχανισμούς ο οποίος επέτρεψε την μετατροπή των υφιστάμενων κρατικών χρεογράφων σε διμερή δάνεια ήταν κρυμμένος σε ένα παράρτημα, μέσα στο οποίο υπήρχε μια άλλη συμφωνία: η Συμφωνία Εκχώρησης (Assignment Agreement). Η συμφωνία αυτή επιτρέπει, με τη συμπλήρωση ενός απλού εντύπου τη μετατροπή ομολογιούχων, όπως επι παραδείγματι ενός ''Υφιστάμενου Δανειστή'' σε νέα συμβαλλόμενα μέρη της εν λόγω σύμβασης.

Οι τεράστιες ποσότητες των υδάτων θα αξιοποιηθούν απο τη δημιουργία τεχνητών λιμνών. Απο το κάτω μέρος του φράγματος θα γίνει αξιοποίηση της ιλύς (λάσπης που περιέχει αζωτούχα προϊόντα) για τον εμπλουτισμό των χωραφιών. Η βιομηχανία αζωτούχων λιπασμάτων αξιοποιεί την υδρενέργεια των ποταμών γι' αυτό στοχοποιήθηκε και απο τη Σύμβαση Cooper με την παραχώρηση του Αχελώου. Σ.Σοφιανόπουλος, Β' μέρος

Σε προηγούμενη ανάρτησή μας είχαμε αναφερθεί εκτενώς στις υδροδυναμικές ικανότητες της πατρίδας μας βασιζόμενοι στο πόνημα του πρώην ιδιοκτήτη της ΧΡΩ.ΠΕΙ. Σωτήρη Σοφιανόπουλου ''Οι ''Άγνωστες'' πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η Πολιτική τους σημασία''. Είχαμε κάνει τότε μια εκτενή παρουσίαση για τα ύδατα και νερά της Ελλάδος, την οποία μπορείτε να μελετήσετε εδώ. 

Με την παρούσα ανάρτηση συνεχίζουμε την παρουσίαση στο ίδιο θέμα σχετικά με τα νερά και τις δυνατότητες άρδευσης των αρόσιμων αλλά και μη, εκτάσεων που μπορεί να οδηγήσει στον πολλαπλασιασμό του γεωργικού και κτηνοτροφικού Α.Ε.Π. 

Οδηγός μας στην προσέγγιση αυτή θα είναι το ανωτέρω πόνημα του Σ. Σοφιανόπουλου και συγκεκριμένα η ενότητα ''Νερό και Άρδευση''. Θα παρατηρήσετε ότι ο έγκριτος επιστήμονας Σ.Σοφιανόπουλος κάνει αναφορές και σε πολλά άλλα θέματα που χρήζουν ειδικότερης παρουσίασης. Ωστόσο, σε πρώτο στάδιο εστιάζουμε στα θέματα που αφορούν στις υδροδυναμικές δυνατότητες της πατρίδας μας και τα άλλα θα αναπτυχθούν σε μελλοντικές αναρτήσεις.

Οι υπογραμμίσεις και επισημάνσεις με bold  είναι δικές μας προκειμένου να βοηθήσουμε τον αναγνώστη να εστιάσει σε βασικά σημεία. Στο τέλος της ανάρτησης καταχωρούμε σημειώσεις που βοηθούν τον αναγνώστη να αντιληφθεί καλύτερα το θέμα. 

Γράφει ο Σ. Σοφιανόπουλος (σε συνέχεια της ανάρτησης εδώ)

'''Οπως έλεγε ο Δημοσθένης «δει δη χρημάτων, ω άνδρες Αθηναίοι, και άνευ χρημάτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων», (1) επομένως αντικειμενικός σκοπός μας είναι η εξεύρεση αυτών των χρημάτων που μόνο δια της γεωργοκτηνοτροφικής παραγωγής δύναται να γίνει. Και για να εξελιχθεί η γεωργοκτηνοτροφική μας παραγωγή, πρέπει να εκμεταλλευθούμε στο έπακρο τον υδάτινο πλούτο της Ελλάδος. Δεν θα πρέπει, ει δυνατόν, οι ατέλειωτες ποσότητες των υδάτων να καταλήγουν το χειμώνα στη θάλασσα, αν προηγουμένως δεν έχουν γεμίσεις τις χιλιάδες λίμνες που πρέπει να κατασκευαστούν. Για το σκοπό αυτό θα πρέπει στα ποτάμια να δημιουργηθούν φράγματα και όταν η λίμνη γεμίσει, τότε να υπερχυλίζει, για να συνεχίσει το ποτάμι τον ρου του. Βεβαίως, πρέπει να γίνει έτσι το φράγμα, ώστε να υπάρχει δυνατότης στο κάτω του μέρος να μπορούν να ανοίγουν πόρτες, για να φεύγει η ιλύς (λάσπη). Αυτό βεβαίως μπορεί να γίνει και με ειδικό σύστημα όπου αυτό το χώμα (λάσπη) να βγαίνει στην επιφάνεια, και αφού ξεραθεί σε ειδικούς χώρους να εμπλουτίζονται χωράφια με φτωχά εδάφη, διότι η ιλύς αυτή των ποταμών είναι πολύ εμπλουτισμένη με αζωτούχα προϊόντα, (2) άρα είναι καλά λιπασμένη.
                                                                           ***

το φράγμα του ποταμού Λάδωνα στην Αρκαδία (1950-55)

(*)  Το Φράγμα του ποταμού Λάδωνα (βρίσκεται στα όρια των νομών Αχαΐας και Αρκαδίας) είναι κατασκευασμένο στην περιοχή Πήδημα, σε υψόμετρο 422,40m και έχει ύψος 56m, πλάτος στέψης 3,4m, μήκος 101,5m, ενώ συγκεντρώνει 49.000.000 κυβικά μέτρα νερού. Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1954, στα πλαίσια ιταλικών πολεμικών αποζημιώσεων. Ο Υδροηλεκτρικός Σταθμός Λάδωνας της Δ.Ε.Η., βρίσκεται στην περιοχή Κάτω Σπάθαρι (της Δημοτικής Ενότητας Τροπαίων), σε απόσταση 6 χλμ από την Εθνική οδό Τριπόλεως-Πύργου. Ο Σταθμός λειτουργεί με τα νερά της τεχνητής Λίμνης, που δημιουργήθηκε με την κατασκευή φράγματος στον ποταμό Λάδωνα. Το νερό από το φράγμα διοχετεύεται στους υδροστροβίλους των δύο ηλεκτρογεννητριών του εργοστασίου, με σήραγγα μήκους 8.620 μ.

                                                                          ***

Είναι δύσκολο στον απλό άνθρωπο να καταλάβει το θέμα του λιπάσματος, αλλά η αύξηση του αριθμού των ζώων αυξάνει και τα κόπρανα των ζώων που εμπλουτίζουν το χώμα με βιολογικό λίπασμα. Πρέπει να ξέρουμε ότι η Ολλανδία είναι μία μικρή χώρα 3,5 φορές μικρότερη της Ελλάδος, η οποία όμως έχει καταφέρει δια των 50 εκατομμυρίων τόνων ζωικών κοπράνων ετησίως να μετατρέψει τα αλμυροχώραφά της (διότι μεγάλο μέρος της είναι υπό την επιφάνεια της θάλασσας) σε υγιέστατο έδαφος στο οποίο καταφέρνουν και διαβιώνουν τουλάχιστον 7 εκατομμύρια αγελάδες. Πρέπει να γίνουν ειδικές επιστημονικές μελέτες και να μπουν σε ειδικό χάρτη τα παράκτια ύδατα και οι ποσότητες αυτών. Π.χ. πόσο νερό βγαίνει από τον Παρνασσό στην περιοχή της Ιτέας και αυτό πώς μπορούμε να το συλλέξουμε; Η περισυλλογή του ύδατος θα μας δώσει και πάρα πολλά υδροηλεκτρικά έργα που θα μας καταστήσουν αυτάρκεις και εξαγωγείς ηλεκτρικού ρεύματος σε τόσο φθηνές τιμές που κανένας δεν θα μπορέσει να μας συναγωνισθεί. Εδώ θα πρέπει να προσθέσω ότι πρέπει να γίνει καλωδιακή διασύνδεση όλων των νήσων του Ιονίου και του Αιγαίου μεταξύ τους και με την ηπειρωτική χώρα, ώστε το αιολικό δυναμικό του Αιγαίου, που είναι κατά μέσον όρο σε ταχύτητες ανέμου ίσο με τουλάχιστον 9 μέτρα το δευτερόλεπτο επί ετησίας βάσεως, να μην πηγαίνει χαμένο και να τροφοδοτεί σιγά σιγά όλη την Ελλάδα, ώστε να καταργηθούν οι θερμικοί παραγωγοί ηλεκτρικού ρεύματος από πετρέλαιο.

Επίσης η Κρήτη μας είναι το σπουδαιότερο σημείο της Γης, ελέγχει Δαρδανέλλια, Σουέζ και Γιβραλτάρ και ενώνει 3 ηπείρους, δηλ. Ευρώπη, Ασία και Αφρική. Έχει δε τόσα πολλά νερά, που κανένας δεν ξέρει πόσα. Έγινε μάλιστα μία μελέτη στο παρελθόν να μεταφερθούν τα νερά της Κρήτης στο Ισραήλ. (3) Είναι δε και ένα μέρος που μπορεί να κάνει ειδικό κρασί, διότι ζεί 4ος μύκητας μετά τα 600 μέτρα υψόμετρο, ο οποίος αντέχει σε ποσοστό οινοπνεύματος μέχρι και 19%. Πέραν αυτού το υψόμετρο και η υγρασία και η ζέστη είναι οι προϋποθέσεις για την παραγωγή καφέ. Από όλα αυτά τίποτε δεν έχει γίνει και βρισκόμαστε ακόμη σε σημείο πρωτογονισμού. Να λάβετε υπόψη σας ότι μεταξύ Χανίων και Ρεθύμνης υπάρχει μία λίμνη, όπου είναι τόσο μεγάλη η εναλλαγή του νερού, μπαίνει το νερό από τα ΝΑ της σύνορα και χάνεται σε βάραθρα στα ΒΔ της, ώστε το νερό είναι πεντακάθαρο. Πόσο νερό μπαίνει και πόσο νερό βγαίνει ουδείς γνωρίζει. Πρέπει αυτά τα βάραθρα να κλείσουν όλα και πρώτα πρέπει να κλείσουν τα 2 βάραθρα της λίμνης Υλίκης, που είναι της τάξεως των 50.000 κυβικών ωριαίως. Η Υλίκη γενικώς είναι χωρητικότητας 300.000.000 κυβικών μέτρων.

Έκθεση Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος: ''...η Ε.Κ.Τ. αγόρασε ελληνικά ομόλογα σε χαμηλή τιμή στη δευτερογενή αγορά, αλλά ζήτησε η Ελλάδα να καταβάλλει το πλήρες ποσό. Η Ε.Κ.Τ. αρνήθηκε τη συμμετοχή της στην αναδιάρθρωση του χρέους...το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επισημαίνει ότι οι ''διασώσεις'' προφύλαξαν τον τραπεζικό κλάδο απο απώλειες μεταφέροντας ποσά δημοσίου χρέους απο τους ισολογισμούς του ιδιωτικού τομέα σε εκείνους του δημοσίου...'' συνέχεια Γ' μέρους

Με την παρούσα ανάρτηση συνεχίζουμε και ολοκληρώνουμε την παρουσίαση του Τρίτου Κεφαλαίου της έκθεσης της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος. Για να μελετήσει κάποιος το πρώτο τμήμα του Τρίτου Κεφαλαίου της Έκθεσης μπορεί να δεί εδώ

Για την παρουσίαση του Πρώτου Κεφαλαίου της έκθεσης της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος μπορείτε να μελετήσετε εδώ: ενώ για την παρουσίαση του Δεύτερου Κεφαλαίου της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος μπορείτε να μελετήσετε εδώ: 

                                                                               ***

Είναι αλήθεια πως η Επιτροπή Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος έκανε εξαιρετική δουλειά -επιστημονικά- και με τα πορίσματά της καταρρίπτει την προπαγάνδα τόσο της τρόϊκας εξωτερικού (δανειστές) όσο και της τρόϊκας εσωτερικού (μνημονιακά κόμματα, στρατευμένους μεγαλοδημοσιογράφους κλπ). Προφανώς η αλήθεια ενοχλεί γι' αυτό και ο νέος Πρόεδρος της Βουλής Νικόλαος Βούτσης, όπως καταγράφουν και τα μ.μ.ε. με εντολή του πρωθυπουργικού επιτελείου αποφάσισε στις 12.11.2015 -λίγες ημέρες πριν δηλαδή- την λήξη των εργασιών της Επιτροπής η οποία αποτελείτο απο επιφανείς καθηγητές οικονομολόγους, διεθνολόγους, πολιτικούς επιστήμονες όπως ο κ. Eric Toussaint (καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Λιέγης και της Γαλλίας), ο κ. Cephas Lumina (καθηγητής Δημοσίου Δικαίου και ανεξάρτητος εισηγητής της ύπατης Αρμοστείας του Ο.Η.Ε. για τα ανθρώπινα δικαιώματα), ο κ. Olivier De Schutter (καθηγητής του Πανεπιστημίου της Λουβαίνης) κ.α.  

Ωστόσο πριν την κατάργηση της απο τα μνημονιακά κυβερνώντα κόμματα, η Επιτροπή Αλήθειας έχει καταφέρει να κάνει αρκετή δουλειά δίνοντας στη δημοσιότητα όχι μόνον την Έκθεση της για το Δημόσιο Χρέος αλλά και τα πορίσματα της Επιτροπής για το 3ο Μνημόνιο. Τόσο τη συνέχεια της έκθεσης για το Δημόσιο Χρέος όσο και τα πορίσματα για το 3ο Μνημόνιο θα αναρτήσουμε σταδιακά σε επόμενες αναρτήσεις.  (Δείτε στο τέλος της ανάρτησης την κατάπτυστη απόφαση κατάργησης της Επιτροπής απο τον νυν Πρόεδρο της Βουλής).

                                                                                ***

Το παρόν τμήμα του Τρίτου κεφαλαίου της έκθεσης της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος αναφέρεται στον ρόλο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και των ιδιωτών πιστωτών.

Αναλυτικότερα (οι επισημάνσεις με bold και οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας προκειμένου να διευκολύνουμε τον αναγνώστη να εστιάσει στα βασικότερα σημεία της έκθεσης):   

Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (Ε.Κ.Τ.)

-Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αγόρασε ελληνικά ομόλογα στη δευτερογενή αγορά. 

Τον Μάιο του 2010 η ΕΚΤ θέσπισε το Πρόγραμμα Αγοράς Τίτλων (Securities Markets Programme, SMP). Σύμφωνα με τους όρους αυτής της απόφασης, απο τον Μάιο του 2010 έως τον Σεπτέμβριο του 2012, η ΕΚΤ αγόρασε στη δευτερογενή αγορά ομόλογα του δημοσίου αξίας άνω των 210 δις ευρώ, που είχαν εκδοθεί απο την Ιταλία, την Ισπανία, την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Ελλάδα. Το ανεξόφλητο ποσό στις 29 Μαίου 2015 ανερχόταν σε 138,1 δις ευρώ, απο τα οποία τα 27 δις οφείλονταν απο την Ελλάδα. 

-Η Ε.Κ.Τ. είναι ο μεγαλύτερος βραχυπρόθεσμος και μεσοπρόθεσμος πιστωτής της Ελλάδας. 

Μετά το ΕΤΧΣ και το ΔΝΤ, ο τρίτος μεγαλύτερος πιστωτής της Ελλάδας είναι η ΕΚΤ, στην οποία τον Απρίλιο του 2015 η Ελλάδα παρουσιάζεται ότι χρωστά 27 δις ευρώ. Ωστόσο κανένας  άλλος πιστωτής δεν έχει εξίσου υψηλές απαιτήσεις από την Ελλάδα μέχρι το τέλος της τρέχουσας δεκαετίας, ούτε το ίδιο το ΔΝΤ. Η Ελλάδα πρέπει να καταβάλει 6,7 δις ευρώ στην ΕΚΤ και σε άλλες κεντρικές τράπεζες του Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών μέσα στο 2015 και 23 δις την επόμενη πενταετία. 

-Η Ε.Κ.Τ. αγόρασε ελληνικό χρέος στη δευτερογενή αγορά για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των ιδιωτικών ευρωπαϊκών τραπεζών. 

Η ΕΚΤ χρησιμοποίησε το Πρόγραμμα Αγοράς Τίτλων για αντιδημοκρατικούς σκοπούς, επεμβαίνοντας στην κρατική κυριαρχία ευρωπαϊκών κρατών μελών και ενεργώντας ενάντια στο Σύνταγμά τους μεταξύ Μαΐου 2010 και Ιουλίου 2012, όταν υποκαταστάθηκε από το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά (OMT). Η απόφαση αυτή εξυπηρέτησε τα συμφέροντα του ιδιωτικού χρηματοπιστωτικού τομέα, επιτρέποντας στις γαλλικές και γερμανικές τράπεζες να μειώσουν την έκθεσή τους στα ελληνικά ομόλογα. 

Έκθεση Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος: ''...κάποιες απο τις πιστώτριες χώρες αποκόμισαν κέρδος απο τα δάνεια. Δανείζονταν με χαμηλότερο επιτόκιο απο εκείνο με το οποίο δάνειζαν την Ελλάδα...τα δάνεια παρουσιάσθηκε ότι θα χρησιμοποιούνταν σε μισθούς και συντάξεις ενώ χρησιμοποιήθηκαν για την αποπληρωμή του χρέους...'' Γ' μέρος

Με την παρούσα ανάρτηση συνεχίζουμε την παρουσίαση της προκαταρκτικής έκθεσης της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος. Όπως έχουμε σημειώσει και σε προηγούμενες αναρτήσεις μας πρόκειται για τα πρώτα πορίσματα πολυεθνικής επιτροπής οικονομολόγων, πολιτικών επιστημόνων, διεθνολόγων κλπ υπό την προεδρία της τότε Προέδρου της Βουλής κας Ζωής Κωνσταντοπούλου που αποδεικνύουν ότι το Δημόσιο Χρέος είναι όχι μόνον μη βιώσιμο, αλλά αθέμιτο, παράνομο και επονείδιστο.  

Σχετικά με την μελέτη του Πρώτου Κεφαλαίου της εν λόγω Επιτροπής για το Δημόσιο Χρέος μπορείτε να δείτε εδώ, ενώ για την μελέτη του Δευτέρου Κεφαλαίου μπορείτε να μελετήσετε εδώ.

Με την σημερινή μας ανάρτηση θα ασχοληθούμε με ένα τμήμα του Τρίτου Κεφαλαίου της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος το οποίο φέρει τον τίτλο: ''Ελληνικό δημόσιο χρέος ανά πιστωτή το 2015''.   

Συνοπτικά στην έκθεση σημειώνονται τα κάτωθι: 

-Οι θεσμοί που συγκρότησαν την Τρόικα είναι ταυτόχρονα οι κύριοι πιστωτές της Ελλάδας και ασκούν μεγάλη πίεση απο κοινού προκειμένου να εξασφαλίσουν την αποπληρωμή του χρέους.

-Η πλειονότητα των δανείων απο τα πακέτα διάσωσης χρησιμοποιήθηκαν για την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων χρεών. Περίπου 10% του πακέτου διάσωσης χρησιμοποιήθηκε για την χρηματοδότηση του προϋπολογισμού. 

Αναλυτικότερα (οι επισημάνσεις και υπογραμμίσεις με bold είναι δικές μας προκειμένου ο αναγνώστης να εστιάσει σε κάποια απο τα βασικά σημεία): 

Διμερή Δάνεια 

-Τα διμερή δάνεια αναλήφθηκαν στις 9 Μαίου 2010 και εκταμιεύτηκαν σε έξι τριμηνιαίες δόσεις. Οι συνολικές εκταμιεύσεις έφτασαν τα 52,9 δις ευρώ. 

-Τα διμερή δάνεια τέθηκαν σε ισχύ απο τη Συμφωνία μεταξύ των Πιστωτών (Inter creditor Agreement) σε συνδυασμό με τη Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης (Loan Facility Agreement). Ο δηλωμένος λόγος της χορήγησης αυτών των δανείων με υψηλό επιτόκιο ήταν ότι δήθεν κάτι τέτοιο θα λειτουργούσε σαν ''κίνητρο για να επιστρέψει το ταχύτερο δυνατό [η Ελλάδα] στη χρηματοδότηση απο τις αγορές''.

-Εξαιτίας αυτής της πολιτικής επιλογής, η Ελλάδα κατέβαλε στα κράτη μέλη τόκους ύψους 2,614 δις ευρώ μέχρι τον Μάρτιο του 2012. Το αρχικό επιτόκιο ήταν επαχθές. Το ύψος του ορίστηκε στο ύψος του 3μηνου επιτοκίου Euribor συν 300 μονάδες βάσης επιπλέον επιβάρυνση για τα πρώτα τρία χρόνια. Με την κορύφωση του Euribor στο 1,609%, τον Αύγουστο του 2011, το επιτόκιο των διμερών δανείων ξεπέρασε το 4,6%. Κάποιες από τις πιστώτριες χώρες αποκόμισαν κέρδος απο τα δάνεια, λόγω του ότι δανείζονταν με χαμηλότερο επιτόκιο απο εκείνο με το οποίο δάνειζαν την Ελλάδα. Η σταδιακή ελάφρυνση των επιτοκίων, που σήμερα βρίσκονται στο Euribor συν 50 μονάδες βάσης, αποτελεί έμμεση παραδοχή ότι οι αρχικοί όροι ήταν τοκογλυφικοί. 

-Τα δάνεια παρουσιάσθηκε ότι θα χρησιμοποιούνταν για να βοηθήσουν το ελληνικό δημόσιο να καταβάλλει μισθούς και συντάξεις. Ενδεικτική αυτής της παρουσίασης είναι η δήλωση του τέως Προέδρου του Eurogroup, κ.Γιούνκερ, οτι οι εκταμιεύσεις δήθεν χρησιμοποιούνταν για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, την καταβολή μισθών και συντάξεων και την εξόφληση προμηθευτών του δημοσίου. Ωστόσο, αυτός ο ισχυρισμός είναι παραπλανητικός. Τα διμερή δάνεια χρησιμοποιήθηκαν κυρίως για την αποπληρωμή του χρέους: μεταξύ Μαΐου 2010 και Σεπτεμβρίου 2011, το 86% των δανείων χρησιμοποιήθηκαν αποκλειστικά για την αποπληρωμή του χρέους. Τα υπόλοιπα δεν χρησιμοποιήθηκαν καν στο σύνολό τους για την στήριξη του προϋπολογισμού, αλλά για τη δημιουργία του Ελληνικού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. 

''Η αποικιακή σύμβαση εκχώρησης του Αχελώου και των ηλεκτροβόρων βιομηχανιών με τον αναγκαστικό Νόμο 2220 της 14-17.2.1940 ή Σύμβασης Cooper''. Σταύρος Ν.Σταυρόπουλος

Στο 8ο τεύχος του επιστημονικού περιοδικού ''Ανταίος'', το οποίο δημοσιεύτηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 1945 -μεταξύ άλλων σημαντικών άρθρων- παρουσιάζεται το άρθρο του μηχανικού Σταύρου Ν. Σταυρόπουλου με τον τίτλο: ''Η υδρενεργειακή αξιοποίηση και ο αναγκαστικός νόμος 2220/1940''. Το εν λόγω άρθρο αναφέρεται στην αποικιοκρατικού τύπου Σύμβαση Cooper. 

[Σημειώνουμε ότι το επιστημονικό περιοδικό ''Ανταίος'' κυκλοφορήθηκε για πέντε χρόνια, από το 1945 έως το 1951, υπήρξε έκφραση της επιστημονικής εταιρείας μελέτης νεοελληνικών προβλημάτων ''Επιστήμη-Ανοικοδόμηση'' με γενικό γραμματεά τον Πρύτανη του Πολυτεχνείου Νικ. Κιτσίκη. Διευθυντής του ''Ανταίου'' υπήρξε για κάποια χρόνια και ο σπουδαίος οικονομολόγος-νομικός Δημήτριος Μπάτσης. Διαβάστε περισσότερα εδώ: http://hellas-economy.blogspot.gr/2014/08/blog-post_12.html ]

Το άρθρο του μηχανικού Σταύρου Σταυρόπουλου τιτλοφορείται: ''Η υδρενεργειακή αξιοποίηση και ο αναγκαστικός νόμος 2220/1940''.

επιστημονικό περιοδικό ''Ανταίος''

Ο συγγραφέας κάνει την εισαγωγή του άρθρου του εώς εξής: 

-από βιβλία, άρθρα, δημοσιεύσεις οι αναγνώστες γνωρίζουν ότι έχουμε ανεκμετάλλευτα δυο μεγάλα ποτάμια τον Αλιάκμονα και τον Αχελώο, τον Εύριπο που δεν έχει αρκετά μελετηθεί και απάνω από είκοσι διάφορα ποτάμια, παραποτάμια και λίμνες που όλα μαζί χωρίς τους λιγνίτες μπορεί να μάς δώσουν πολύ πάνω από τρία δισεκατομμύρια κιλοβατώρες ηλεκτρικής ενέργειας το χρόνο κι αυτές συνδυασμένες με τις δυνατότητες του υπεδάφους και την ελληνική δουλειά, αυξάνουν αξιόλογα το εθνικό εισόδημα. 

-στη συνέχεια ο μηχανικός Σταύρος Σταυρόπουλος παρουσιάζει την ανάλυσή του για το πως θα γίνει η αξιοποίηση των υδραυλικών δυνάμεων της πατρίδος μας, η αξιοποίηση της Στυμφαλίας λίμνης, η υδρολίπανση των σταφιδάμπελων της Βόχας, η μεταφορά ηλεκτρικού ρεύματος στη Θεσσαλονίκη με την αξιοποίηση του βάλτου Λίσε, την ίδρυση μικρής μεταλλουργίας 30.000 τόνων ηλεκτρικού σίδερου στην Αμφίπολη ή τη Στρατονίκη, τη χρήση του Αλιάκμονα ποταμού για τις μεταλλουργικές βιομηχανίες, τη σύσταση βιομηχανιών αλουμινίου, αζωτικών λιπασμάτων και σόδας. 

Επιπλέον, προσεγγίζει το θέμα της οργάνωσης των λιγνιτορυχείων Κύμης, Αλιβερίου, Περιστερίου Αττικής και Ζέλι Βοιωτίας, της αξιοποίησης του Αχελώου κυρίως στις θέσεις ενεργειοληψίας στα Κρεμαστά, Πρεβέντζα και Κριεκούκι, την παραγωγή αλουμινίου κοντά στον Αχελώο διότι στη Δωρίδα βρίσκονται τα πλουσιότερα κοιτάσματα βωξίτη, την παραγωγή αζωτικών λιπασμάτων από τον Αχελώο που έχει επιτακτική ανάγκη η γεωπονία μας κλπ.

Απο το σημείο αυτό ο μηχανικός Στ. Σταυρόπουλος αρχίζει την παρουσίαση και τον σχολιασμό της Σύμβασης Cooper, η οποία υπήρξε και υπάρχει μνημείο αποικιοκρατικού τύπου σύμβασης. Γράφει ο έγκριτος και ευπατρίδης μηχανικός:

-Αυτό το σχέδιο όμως (εννοεί τα ανωτέρω σχέδια που παραθέσαμε συνοπτικά), προσκρούει τυπικά στο Νόμο 2220 της 14-17.2.1940 με τον οποίο εκυρώθη η, κυριολεκτικά αποικιακή, σύμβαση εκχώρησης του Αχελώου και των ηλεκτροβόρων βιομηχανιών στην Αμερικανική ομάδα Hellenic Hydroelectric and Metallurgical Corporation με σύμπραξη των εταιριών Hugh L.Cooper and Co και Chemical Construction Corporation. Οι κακές γλώσσες λένε, ότι η αμερικανική αυτή ομάδα είναι τόσο αμερικάνικη, όσο σεις και εγώ και ότι ο δυστυχισμένος ο Κούπερ ανάμιξε το όνομα του σαν κατασκευαστής, μη ξέροντας ότι έχει να κάνει με τετραπερασμένους φιναντσιέρηδες του τύπου Βελγικού Ομίλου, τούτο όμως δε θα το πάρουμε υπόψη. Θα εξετάσουμε τη σύμβαση, σαν σύμβαση, και σαν οι αντισυμβαλλόμενοι προς το Ελληνικό δήμόσιο, να ήσαν σοβαροί επιχειρηματίες. 

Σύμβαση Cooper: ''Το ξένο κεφάλαιο συνδύασε την εκμετάλλευση των ενεργειακών δυνάμεων και μεταλλευτικών υλών της πατρίδας μας με μονοπωλιακά προνόμια. Η Σύμβαση Cooper ήταν ένα βήμα ακόμα προς την πλήρη οικονομική υποδούλωση της χώρας.'' Δημ.Μπάτσης 'Α Μέρος

Σε προηγούμενες αναρτήσεις μας -βασιζόμενοι πάντα στο σπουδαίο πόνημα του Δ. Μπάτση: ''Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα'' έχουμε ασχοληθεί με το θέμα της Υδρενεργειακής Αξιοποίησης των υδραυλικών δυνάμεων της πατρίδας μας. Μπορείτε εδώ να μελετήσετε http://hellas-economy.blogspot.gr/2015/01/blog-post_21.html το Α' μέρος όπου ο Δ. Μπάτσης σημειώνει πως: ''τα γενικά γεωγραφικά χαρακτηριστικά της χώρας είναι ευνοϊκά για την εκμετάλλευση των πηγών της υδραυλικής ενέργειας'' ενώ εδώ: http://hellas-economy.blogspot.gr/2015/03/cooper-cooper.html μπορείτε να μελετήσετε το Β' μέρος όπου ο συγγραφέας τονίζει πως: ''Οι ξένες εταιρείες μελέτησαν συστηματικά τις υδροδυναμικές δυνατότητες της πατρίδας μας. Το ξένο κεφάλαιο -με την Σύμβαση Cooper- συνδύασε την εκεμτάλλευση των ενεργειακών δυνάμεων και μεταλλευτικών υλών της πατρίδας μας με μονοπωλιακά προνόμια. Η Σύμβαση Cooper ήταν ένα βήμα ακόμα προς την πλήρη οικονομική υποδούλωση της χώρας''. Στο τρίτο μέρος εδώ http://hellas-economy.blogspot.gr/2015/09/5.html ο Δ.Μπάτσης τονίζει πως: ''Η συνολική ενεργειακή δύναμη απο τις υδραυλικές δυνάμεις της πατρίδας μας ξεπερνάει τα 5 δισεκατομμύρια χιλιοβάτ το χρόνο. Αυτή η ενεργειακή βάση είναι ικανή να στηρίξει βαρειά βιομηχανία στον τόπο μας.''

Για μια συνοπτική παρουσίαση των οραμάτων του Δ. Μπάτση για την ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας και απόκτησης βαρειάς βιομηχανίας αλλά και της τραγικής εξέλιξης της πορείας της ζωής του, με την εκτέλεσή του από τις ξένες δυνάμεις μπορείτε να μελετήσετε εδώ: http://hellas-economy.blogspot.gr/2014/08/blog-post_12.html

                                                                              ***

Με την παρούσα ανάρτηση ξεκινάμε μια μελέτη σχετικά με το Νομικό καθεστώς εκμετάλλευσης των υδραυλικών δυνάμεων. Η μελέτη του νομικού καθεστώτος είναι εξαιρετικά σημαντική δεδομένου ότι δι' αυτού του τρόπου και των νομικών κενών που υπήρχαν, όσον αφορά την προστασία των υδραυλικών δυνάμεων της πατρίδας μας υπογράφτηκε η Σύμβαση Cooper διάρκειας 70 χρόνων και η οποία προέβλεπε δικαιώματα υδροδυναμικής εκμετάλλευσης του Αχελώου καθώς και όπως διαβάζουμε στο Β' μέρος της Σύμβασης, σελ. 421 και στο άρθρο 52:

"...ἱδρύσῃ ἐν Ἑλλάδι βιομηχανικάς ἐγκαταστάσεις ἠλεκτρομεταλλουργίας και ἠλεκτροχημίας, μέ τό δικαίωμα να παράγῃ ἐν αὐταῖς τά ἐν ἂρθρῳ 56ῳ τῆς παρούσης συμβάσεως ὁριζόμενα προϊόντα ἂνευ οὑδενός οἱουδήποτε περιορισμοῦ ὃσον ἀφορᾷ τήν ποσότητα αὐτῶν, τήν ἐφαρμοζομένης μέθοδον παρασκευῆς, παραγωγῆς, κατεργασίας, χρησιμοποιήσεως ὑλῶν καί βιομηχανοποιήσεως ως και το σύστημα ή συστήματα των βιομηχανιών, τας ποσότητας και τα είδη των χρησιμοποιούμενων υλών και τέλος την πώλησιν των προϊόντων τούτων είτε εν Ελλάδι είτε εν τω εξωτερικώ άτινα πάντοτε έσονται της απολύτου εκλογής του Αναδόχου." Για μια πρώτη εικόνα σχετικά με τη Σύμβαση Cooper δείτε στη σημείωση 1 εδώ: http://hellas-economy.blogspot.gr/2015/03/cooper-cooper.html  

Ξεκινάμε με κάποια εισαγωγική προσέγγιση του νομικού καθεστώτος των υδραυλικών δυνάμεων από τον Δ. Μπάτση και συνεχίζουμε με την πρώτη προσέγγιση της αποικιοκρατικού τύπου Σύμβασης Cooper. Γράφει ο Δ. Μπάτσης: 

-οι νομικές διατάξεις που ισχύουν στην Ελλάδα για τη χρησιμοποίηση, ιδιοκτησία και εκμετάλλευση των ''ρεόντων υδάτων'' γενικά, και ειδικότερα για τους μη πλωτούς ποταμούς, τους χειμάρρους και τα ρυάκια, ανήκουν στους κανόνες του ρωμαϊκού δικαίου. Τα "ύδατα" αυτά, κατά το ρωμαϊκό δίκαιο, είναι ''αδέσποτα'' και ''κοινόχρηστα'', δηλ. δεν ανήκουν σε κανένα και ο καθένας μπορεί να τα χρησιμοποιεί, είναι όμως επιδεκτικά ιδιοκτησίας υπό ορισμένες προϋποθέσεις. Το κράτος (το δημόσιο) δεν έχει δικαίωμα ιδιοκτησίας ''ιδιωτικής'' φύσεως αλλά μόνο μπορεί να εξασκεί σ' αυτό το γενικό κυριαρχικό δικαίωμα, δηλ. μπορεί να παίρνει ασφαλιστικά, αστυνομικά και άλλα απαγορευτικά μέτρα για τη χρησιμοποίησή τους. 

-είναι φυσικό οι διατάξεις αυτές να μη ρυθμίζουν σε καμία λεπτομέρεια το ζήτημα της εκμετάλλευσης των υδραυλικών δυνάμεων για παραγωγή κινητήριας δύναμης αφού η τεχνική εκμετάλλευση για διάφορες χρήσεις ήταν τόσο περιορισμένη στην οικονομική ζωή. 

Υδρενεργειακή Αξιοποίηση. ''Η συνολική ενεργειακή δύναμη απο τις υδραυλικές δυνάμεις της πατρίδας μας ξεπερνάει τα 5 δισεκατομμύρια χιλιοβάτ το χρόνο. Αυτή η ενεργειακή βάση είναι ικανή να στηρίξει βαρειά βιομηχανία στον τόπο μας''. Δ. Μπάτσης Γ' Μέρος

Με την παρούσα ανάρτηση συνεχίζουμε την παρουσίαση της μελέτης του Δ. Μπάτση σχετικά με την Υδρενεργειακή αξιοποίηση, ως υποσύνολο βέβαια της αξιοποίησης των πλουτοπαραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας με σκοπό τη δημιουργία ενεργειακής βάσης και βαρειάς βιομηχανίας. 

Το πρώτο μέρος σχετικά με την Υδρενεργειακή αξιοποίηση ήτοι τις: Πηγές ενέργειας και τα Γενικά χαρακτηριστικά μελέτης και εκμετάλλευσής τους το παρουσιάσαμε εδώ με το Ά μέρος:   και εδώ με το Β' Μέρος: 

Συνεχίζουμε τώρα τη μελέτη μας σχετικά με το ενεργειακό διαθέσιμο των υδραυλικών μας δυνάμεων, πάντα από το σπουδαίο έργο του Δ. Μπάτση ''Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα''. Παρακάτω παρουσιάζουμε τα βασικότερα σημεία της ενότητας ''Το ενεργειακό διαθέσιμο των υδραυλικών μας δυνάμεων'', οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας.

Γράφει ο Δ. Μπάτσης: 

-από τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν κατά καιρούς, μελέτες που ανακοινώθηκαν από το ΓΜΥΕ και από τεχνικούς, ειδικούς, οικονομολόγους κ.α. μπορεί να διατυπωθεί με ασφάλεια το συμπέρασμα ότι το μίνιμουμ παροχής που μπορούμε να έχουμε από την εκμετάλλευση όλων των πηγών που μελετήθηκαν στην χώρα μας φτάνει τα πέντε δισεκατομμύρια χιλιοβάτ το χρόνο. 

-το ποσό αυτό δεν είναι καθόλου υπερβολικό αν λάβουμε υπόψη μας στους υπολογισμούς μας όλες τις γνωστές πηγές και την καθεμιά με ένα ενιαίο μέτρο εκτίμησης

-οι δυο ανωτέρω προϋποθέσεις είναι απαραίτητες λόγω του ότι σε κάθε μελέτη παίρνεται άλλοτε μικρότερος κι άλλοτε μεγαλύτερος αριθμός πηγών ενώ παρατηρείται μια δυσαναλογία στις εκτιμήσεις για την παροχή των μεγάλων κυρίως ποταμών (Αχελώος, Αλιάκμονας). Επιπλέον, οι διαφορές που παρουσιάζονται ανάμεσα στις εκτιμήσεις για την πιθανή παροχή των υδραυλικών πηγών ενέργειας είναι ακόμα διαφορές ανάμεσα στις παλιότερες ''συντηρητικές'' και σημερινές εκτιμήσεις. 

-η συντηρητικότητα όμως των παλιών εκτιμήσεων δεν πρέπει σήμερα να επηρεάζει την κρίση μας γιατί οι τελευταίες μελέτες που διαθέτουμε παίρνουν σαν βάση τους όχι μόνον περισσότερες πηγές αλλά και νεώτερα στοιχεία και τεχνικές δυνατότητες που πριν δέκαπέντε χρόνια δεν υπήρχαν

-η έκθεση της επιτροπής των πέντε ειδικών του Υπουργείου Δημοσίων Έργων δέχεται για τον Αχελώο παροχή 1.300 εκατομ. ΩΧΒ το χρόνο. Ως προς το συνολικό ποσό ενέργειας των γνωστών υδραυλικών πηγών συμφωνούν και οι αριθμοί του Γ.Πεζόπουλου και οι αριθμοί που δίνει ο Π.Κουβέλης από την ανέκδοτη εργασία του Χ. Δαυΐδ και από ανακοινώσεις του ίδιου καθώς και από το συνδυασμό στοιχείων των Θ. Ραυτόπουλου και Κ. Γαλάτη. 

-Ένα από τα πιο επίσημα και σοβαρά στοιχεία που επιβεβαιώνουν την άποψη του αριθμού των 5 δισεκατομμυρίων ΩΧΒ για το ενεργειακό δυναμικό των υδατοπτώσεων αποτελεί ο αναλυτικός πίνακας του Γραφείου Μελετών Υδραυλικών Έργων (ΓΜΥΕ) του Υπ. Συγκοινωνίας που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ''Ανταίος'' από τον μηχανικό Στ.Σταυρόπουλο. Ο πίνακας αυτός περιέχει υπολογισμούς για πενήντα γνωστές θέσεις ενεργειοληψίας. Το ενεργειακό διαθέσιμο από το σύνολο των υδραυλικών αυτών πηγών ενέργειας και απ' όλες τις περιοχές της χώρας που εξετάζονται ανεβαίνει σύμφωνα με το ΓΜΥΕ σε 5.075.000.000 ΩΧΒ το χρόνο. 

-Πάντως η συνολική ενεργειακή δύναμη από κάθε κατηγορίας υδραυλικές δυνάμεις ξεπερνάει κατά πολύ τον αριθμό των 5 δισεκ. που δώσαμε για κατώτατο όριο προκειμένου για τις γνωστές πηγές. Το γεγονός μπορεί να υποστηριχθεί όχι μόνον γιατί τα σημερινά στοιχεία είναι ελλειπή και κατώτερα ως προς το πραγματικό δυναμικό των πηγών που αναφέρθηκαν, αλλά και γιατί σε πολλούς από τους σημερινούς υπολογισμούς πάρθηκαν συντελεστές φορτίσεως μικρότεροι από τους πραγματικούς. Θεωρήθηκε δηλαδή, συμβατικά κάπως, χρόνος λειτουργίας των υδροηλεκτρικών εργοστασίων (ώρες εργασίας το έτος) μικρότερος από εκείνον που είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί, ανάλογα με τις τεχνικές συνθήκες των έργων και τις ανάγκες των βιομηχανιών και της γεωργικής και αστικής κατανάλωσης που θα απορροφήσουν την ηλεκτρενέργεια. 

Κέλυφος αμυγδάλου: βάσει ερευνών του Σ.Σοφιανόπουλου μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ζωοτροφή εξ' αιτίας της υψηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνη, άμυλο και λιπαρά. Η προοπτική για την Ελλάδα είναι μεγάλη δεδομένου των περιθωρίων βελτίωσης που μπορεί να γίνουν: δενδρώνες αμυγδαλιών, άρδευσή τους, χρησιμοποίηση ντόπιων ποικιλιών.

Για τον επιστήμονα-επιχειρηματία-ερευνητή και πρώην (την επιχείρηση έκλεισε το προδοτικό ελληνικό κράτος με το Νόμο 1083 των πανωτοκίων) ιδιοκτήτη της ΧΡΩ.ΠΕΙ. Σωτήρη Σοφιανόπουλο έχουμε γράψει σε παλαιότερες αναρτήσεις μας. Για ένα σύντομο βιογραφικό του διαβάστε τη σημείωση 1 στην ανάρτησή μας εδώ.

Αναφέρουμε τον ανωτέρω επιστήμονα όχι για να εστιάσουμε τόσο στο πρόσωπο αλλά στον κάθε δημιουργό-επιχειρηματία, ο οποίος μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο οραματίστηκε την αναγέννηση της πατρίδας μας και την δημιουργία μιάς εύρωστης και ισχυρής οικονομίας, η οποία θα εξασφάλιζε εργασία στον έλληνα πολίτη, ανάπτυξη και δυναμική στην πατρίδα μας και υπερηφάνεια για τα επιτεύγματά της. Για παράδειγμα για να λάβετε μια αμυδρή γνώση τι παρήγαγε η ΧΡΩ.ΠΕΙ. και τα ερευνητικά εργαστήρια που είχε διαβάστε εδώ  αλλά και εδώ, και πως το έργο της υπονομευτόταν:  Ότι ακριβώς δεν έχουμε σήμερα, που -όπως έλεγε ο Σ.Σοφιανόπουλος- δεν παράγουμε ούτε ...βίδα. 

Οι ξένες δυνάμεις, το ελληνικό κράτος και το δωσιλογικό πολιτικό σύστημα, ιδιαίτερα τα τελευταία 40 χρόνια, με μια απόλυτη συνέπεια εμπόδισαν, υπονόμευσαν και τελικά κατάφεραν την διάλυση της ελληνικής επιχειρηματικότητας, το κλείσιμο των κολοσιαίων ελληνικών επιχειρήσεων και μάς οδήγησαν σε ένα μοντέλο χώρας αποικίας που εξαρτάται από τα προιόντα των πολυεθνικών άλλων χωρών. Στους παρακάτω συνδέσμους μπορείτε να διαβάσετε την υπονόμευση (για να μη χρησιμοποιήσουμε βαρύτερη έκφραση των κυβερνώντων σε κάθε επιχειρηματική προσπάθεια ελλήνων που οδηγούσε σε μια ελέυθερη και ανεπτυγμένη οικονομικά Ελλάδα) εδώ και εδώ αλλά και πιο πρόσφατα εδώ:  και εδώ.

                                                                                      ***

Με την παρούσα ανάρτηση θα ασχοληθούμε με μια παρατήρηση-ανακάλυψη που έκανε ο Σ. Σοφιανόπουλος σε ένα από τα εργαστήρια εφαρμοσμένης ερεύνης της ΧΡΩ.ΠΕΙ. και αφορά την ανάλυση και χρήση του κελύφους του αμυγδάλου. Οδηγός μας είναι το πόνημα του "Οι "Άγνωστες" πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία". Οι υπογραμμίσεις και επισημάνσεις με bold είναι δικές μας για να βοηθήσουν στην κατανόηση του θέματος ενώ στο τέλος υπάρχουν δικές μας σημειώσεις.

αμύγδαλα με το κελυφός τους

"Κέλυφος Αμυγδάλου"   

Κάποτε αποφάσισα να αναλύσω χημικά το κέλυφος (τσόφλι) του αμυγδάλου, διότι σκέφτηκα ότι ναι μεν είναι σκληρό για να προστατεύει τον καρπό, αλλά πρέπει να είναι και στεγανό, διότι αλλιώς θα έμπαινε υγρασία. Ασχολήθηκα λοιπόν λίγο, με το πόσα κελύφη αμυγδάλου υπάρχουν και βρήκα στις διάφορες εταιρίες που τα σπάνε για να πάρουν τον καρπό αρκετές ποσότητες, που βασικώς χρησιμεύουν ως καύσιμος ύλη.
 

Φύτρο Καλαμποκιού: "το φύτρο καλαμποκιού θα έπρεπε να χρησιμοποιείται και ως ζωοτροφή αλλά και ως βρώσιμο υλικό λόγω της μεγάλης περιεκτικότητάς του σε πρωτεΐνες. Η Ελλάδα μπορεί να πρωτοτυπήσει και να κάνει την εκχύλιση του φύτρου καλαμποκιού ώστε η πρωτεΐνη που θα προκύψει να είναι βρώσιμη και να χρησιμοποιηθεί σε γλυκά και αρτοσκευάσματα." Σ.Σοφιανόπουλος

Μια από τις βασικές κατευθύνσεις για την ανασυγκρότηση και ανάπτυξη της οικονομίας της πατρίδας μας είναι η επίτευξη αυτάρκειας -κατά πρώτον στα βασικά είδη διατροφής-, για τα οποία η χώρα μας διαθέτει δισεκατομμύρια ευρώ για την εισαγωγή τους από τρίτες χώρες (οι οποίες κυρίως είναι οι νυν δανείστριες! του ελληνικού κράτους ήτοι Ολλανδία, Γαλλία, Γερμανία κλπ). 

Προκειμένου όμως να επιτύχουμε αυτάρκεια σε γάλα, τυρί, κρέας στην πατρίδα μας και να μην εξαρτάται η τροφή των Ελλήνων και των παιδιών μας από τις εισαγωγές πολυεθνικών εταιρειών τρίτων χωρών πρέπει -θα έπρεπε ήδη, αλλά το μισθωμένο πολιτικό προσωπικό της χώρας με οδηγούς τις κυβερνήσεις Πασόκ, Ν.Δ. και Κ.Κ.Ε. και λοιπών κομμάτων φρόντισαν επιμελώς ώστε να μην καρποφορήσει καμία προσπάθεια τόσο ιδιωτών επιχειρηματιών με αγάπη προς την πατρίδα να επιτύχουν ανάπτυξη της γεωργίας και της κτηνοτροφίας όσο και να μην αξιοποιηθούν οι σπάνιες πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες αυτού του τόπου (αξιοποίηση και καλλιέργεια όλων των μη δασικών εκτάσεων, εκπόνηση έργων ώστε να επιτευχθεί η ύδρευση των εκτάσεων αυτών από τα δεκάδες υπόγεια και υπέργεια ρεύματα του υδροδυναμικού της πατρίδας μας, διάσωση (του Μακεδονικού βούβαλου) και βελτίωση μέσω διασταυρώσεων της ποιότητας των προβάτων, κατσικιών, μοσχαριών, χοιρινών και πουλερικών της πατρίδας μας κ.α.- Πρέπει λοιπόν για να επιτευχθεί η αυτάρκεια, κατά πρώτον στον κτηνοτροφικό τομέα, να επιτύχουμε αυτάρκεια στην παραγωγή ζωοτροφών. Σχετικά με την σπουδαιότητα της κτηνοτροφίας και της ανάγκης παραγωγής ζωοτροφών αλλά και στοιχεία σχετικά με την αυτάρκεια κατά κατηγορία (γεωργικών και κτηνοτροφικών ειδών) στην πατρίδα μας βλέπετε εδώ.

Αξίζει να σημειώσουμε τι έλεγε επ' αυτού ο ιδιοκτήτης της ΧΡΩ.ΠΕΙ. Σωτήρης Σοφιανόπουλος, ο οποίος παρήγαγε στη ΧΡΩ.ΠΕΙ. και ζωοτροφές, μεταξύ άλλων δεκάδων γεωργικών, βιοτεχνικών και βιομηχανικών προϊόντων. Σημείωνε λοιπόν: 

"...Σίγουρα θα αναρωτηθούν πολλοί γιατί θεωρώ τόσο πολύτιμα τα ταπεινά γεωργικά προϊόντα όπως το λούπινο ή την σόγια. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε συνδέσει στο μυαλό μας τον πλούτο μιας ανεπτυγμένης χώρας με τα εντυπωσιακά προϊόντα υψηλής τεχνολογίας, π.χ. τα αυτοκίνητα Ferrari ή τους πυραύλους. Όμως θέλω να τονίσω αυτό που διαφεύγει σε πολλούς, δηλ. ότι η κτηνοτροφία και η παραγωγή ζωοτροφών είναι μία τεράστια, η σημαντικότερη του κόσμου, αλλά παραγνωρισμένη πηγή πλούτου.  Οι αριθμοί μιλούν μόνοι τους: η Ευρωπαϊκή Ένωση σήμερα, για να διατηρήσει την κτηνοτροφία της, χρειάζεται 45 εκατομμ. τόνους σόγιας ετησίως τουλάχιστον. Οι ποσότητες αυτές σχεδόν όλες, είναι αμερικανικών συμφερόντων και χωρίς αυτές η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να διαθρέψει τα ζωντανά της, όπως χοιρινά, αγελάδες, μοσχάρια και κοτόπουλα. Το συνάλλαγμα που κερδίζει η Γαλλία από τις εξαγωγές των αυτοκινητοβιομηχανιών της Ρενώ, Πεζώ και Σιτροέν της φτάνει για να καλύψει μόνο το 20% των αναγκών της σε σόγια, που εισάγει από τις Η.Π.Α. για να διατηρήσει την κτηνοτροφία της...'' Επιπλέον στην ανάρτησή μας εδώ μπορείτε να μελετήσετε επιπλέον στοιχεία σχετικά με την σπουδαιότητα της παραγωγής ζωοτροφών στην πατρίδα μας. 

                                                                                 ***

Σε συνέχεια των ανωτέρω είναι σημαντικό πιστεύουμε να λάβετε γνώση για το νούμερο ένα στρατηγικό φυτό στον πλανήτη ήτοι τη Σόγια, η οποία έχει στον καρπό της την υψηλότερη περιεκτικότητα πρωτεϊνών από κάθε άλλο φυτό -αγγίζει το 40%- καθώς και για το λοιπό ιστορικό της. Ήτοι πως οι κυβερνώντες -τα τελευταία 40 χρόνια- υπονόμευσαν κάθε προσπάθεια συστηματικής καλλιέργειας της, παρ΄όλο που πειράματα που πραγματοποίησε μεταξύ άλλων και ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος απέδειξαν πως το έδαφος και το κλίμα στην πατρίδα μας είναι ιδανικά για την καλλιέργειά της. Για το Α' μέρος σχετικά με τη Σόγια διαβάστε ανωτέρω για το Β' μέρος πατήστε τον σύνδεσμο, ομοίως για το Γ' μέρος  και το Δ' μέρος.

                                                                                 ***

φύτρα διαφόρων καρπών

Σε παλαιότερη ανάρτησή μας είχαμε ασχοληθεί με το Φύτρο του Σίτου και την σπουδαιότητα του σε μια χώρα που παράγει 3.000.000 τόνους σιτάρι. Η αναλογία για την παραγωγή φύτρου σιταριού είναι 6.000 τόνοι, χωρίς όμως η πατρίδα μας και οι αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Γεωργίας να κάνουν κάτι για την παραγωγή και προωθησή του. Αντίθετα άλλες χώρες όπως Καναδάς έχουν αναγάγει την καλλιέργεια, επεξεργασία και συσκευασία του φύτρου καρπών -μεταξύ αυτών και του Σίτου- σε επιστήμη, εξασφαλίζοντας εξαγωγές προς άλλες χώρες και know how που είναι απαράδεκτο να μη διαθέτουμε ως Ελλάδα με παραγωγή 3 εκατ. τόνων σίτου. Αναλυτικότερα βλέπε την ανάρτησή μας εδώ.

Ο καταστρεπτικός Νόμος 1083/30.10.1980 και η Απόφαση 289 της Ν.Ε. Σ.Σοφιανόπουλος: "Η διευκρινιστική εγκύκλιος 2393 της Τ.τ.Ε. αποτελεί απόδειξη ότι σκοπίμως τόσα χρόνια οι τράπεζες δια των επιτοκίων υπερημερίας (πανωτοκίων-κεφαλαιοποίηση των τόκων) κατέκλεβαν τον κόσμο και κατέστρεψαν παραγωγικές επιχειρήσεις όλων των κλάδων." Ε' Μέρος

Με την παρούσα ανάρτηση, πέμπτη (Ε') σε συνέχειες επί του σχετικού θέματος, ολοκληρώνουμε την συνοπτική παρουσίαση του Νόμου 1083 του 1980 και της Απόφασης 289 της Νομισματικής Επιτροπής της Τραπέζης της Ελλάδος που κατάφεραν τεράστιο πλήγμα στην Ελληνική οικονομία. 

Συνοπτικά αναφέρουμε πως ο εν λόγω Νόμος, βασιζόμενος ουσιαστικά επί της Αποφάσεως 289 της Νομισματικής Επιτροπής της Τραπέζης της Ελλάδος επέτρεψαν -από στις εμπορικές τράπεζες- την κεφαλαιοποίηση των τόκων και την -με γεωμετρική πρόοδο- αύξηση του οφειλόμενου κεφαλαίου του δανειολήπτη. Αυτό πρακτικά είχε ως συνέπεια, μια επιχείρηση που είχε δανειστεί π.χ. 1 εκατ. ευρώ στα δυο χρόνια να οφείλει το διπλάσιο κεφάλαιο ήτοι 2 εκατ. ευρώ, στα 10 χρόνια 32 φορές το αρχικό κεφάλαιο ήτοι 32 εκατ. ευρώ και στα 20 χρόνια 32 φορές! το κεφάλαιο που όφειλε στα 10 χρόνια ήτοι 1 δις 24 εκατ. ευρώ! Για μια πρώτη μαθηματική απόδειξη χρησιμοποιώντας ως νόμισμα την δραχμή (1996) δες το παράδειγμα στο τέλος της ανάρτησης εδώ, όπως το έχει παρουσιάσει στις σημειώσεις του ο Σ. Σοφιανόπουλος: http://hellas-economy.blogspot.gr/2015/01/1083-30101980.html

Πρόκειται για έναν Νόμο που ψήφισε η Ν.Δ. και διατήρησε με συνέπεια το Πασόκ με τη συνενοχή και των άλλων μικρότερων κομμάτων με σκοπό την καταστροφή του βασικού κορμού των μεγάλων επιχιερήσεων και ακολούθως μικρομεσαίων, που διατηρούσαν την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και εξασφάλιζαν αυτάρκεια, στη χώρα μας, σε πολλά βιοτεχνικά και βιομηχανικά προϊόντα.  

ο ιδιοκτήτης της ΧΡΩ.ΠΕΙ. Σωτήρης Σοφιανόπουλος 

Κολοσιαίες επιχειρήσεις -αναφέρουμε ελάχιστα παραδείγματα- όπως η ΙΖΟΛΑ (ψυγεία, πλυντήρια, κουζίνες κλπ.), η ΧΡΩ.ΠΕΙ. (φάρμακα, όπλα, ζωοτροφές, τορπιλάκατοι κλπ.), ΜΑΛΚΟΤΣΗΣ (δίχρονες, τετράχρονες μηχανές, τρακτέρ), ΒΙΑΜΑΞ (αμαξώματα λεωφορείων, 3η θέση στη λίστα με τις μεγαλύτερες ελληνικές επιχειρήσεις), ΒΟΜΒΥΞ και ΒΟΜΒΥΚΡΥΛ (κλωστοϋφαντουργίες), ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΠΑΤΡΑΪΚΗ (κλωστοϋφαντουργίες), ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ (ατμάμαξες, γέφυρες, πλοία), ΔΗΜΑΔΗΣ-ΚΑΝΑΚΗΣ (Βόλος-εργοστάσια πετρελαιοκινητήρων), ΑΞΕΛΟΣ (πετρελαιοκινητήρες), ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗΣ (πετρελαιοκινητήρες), ΕΛ.ΒΙ.Λ. (βιομηχανία λιπαντικών) διαλύθηκαν -εξ' αιτ'ιας του Νόμου 1083- και τα περιουσιακά τους στοιχεία περιήλθαν στις τράπεζες με πρώτη εξ΄ αυτών την Εθνική Τράπεζα. 

Ο σπουδαίος οικονομολόγος Δ. Μπάτσης είχε επισημάνει τον αντεθνικό ρόλο των τραπεζών και κυρίως της Εθνικής τράπεζας από τη δεκαετία του 1940, βλέπε εδώ http://hellas-economy.blogspot.gr/2014/11/blog-post_11.html#more το κείμενο του Δ. Μπάτση και προς το τέλος της δική μας σημείωση. Στην ανάρτηση που παραπέμπουμε κάτωθι μπορείτε να μελετήσετε την τοποθέτηση του Δ. Μπάτση σχετικά με τις τράπεζες και ειδικότερα την Εθνική Τράπεζα, γραμμένα ήδη -από τον σπουδαίο αυτό επιστήμονα- το 1947: http://hellas-economy.blogspot.gr/2014/11/blog-post_3.html  

Την τροποποίηση αρχικά και την κατάργηση τελικά, του εν λόγου κατάπτυστου νόμου πέτυχε μετά από πολλούς αγώνες και δικαστικές διαμάχες ο πρώην Φαρμακοβιομήχανος (ΧΡΩ.ΠΕΙ.) Σωτήρης Σοφιανόπουλος. 

Έκθεση Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος: "...ο πραγματικός στόχος της πρώτης δανειακής σύμβαση των 110 δις (κυβέρνηση Γ.Παπανδρέου) ήταν να προσφέρει ασφαλή έξοδο κινδύνου στους ιδιώτες ομολογιούχους (δηλαδή τις Γαλλικές -60 δις- και Γερμανικές -30 δις ευρώ- τράπεζες)..." Β' μέρος

Με την ανάρτησή μας σήμερα συνεχίζουμε την μελέτη της προκαταρκτικής Έκθεσης της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος. Πρόκειται ουσιαστικά για τα πρώτα πορίσματα της πολυεθνικής Επιτροπής οικονομολόγων, πολιτικών επιστημόνων, διεθνολόγων και άλλων επιστημόνων υπό την προεδρία της κα Ζωής Κωνσταντοπούλου, Προέδρου της Βουλής που αποδεικνύουν ότι το Δημόσιο Χρέος είναι όχι μόνον μη βιώσιμο αλλά αθέμιτο, παράνομο και επονείδιστο. Σε προηγούμενη ανάρτησή μας είχαμε μελετήσει βασικά σημεία από το Πρώτο Κεφάλαιο της Έκθεσης με τίτλο "Το χρέος πριν από την Τρόικα", βλέπε εδώ

Σήμερα συνεχίζουμε τη μελέτη μας με το Δεύτερο Κεφάλαιο υπό τον τίτλο: "Η εξέλιξη του ελληνικού δημόσιου χρέους, 2010-2015". Βασικό συμπέρασμα του κεφαλαίου αυτού είναι ότι η πρώτη δανειακή σύμβαση που υπέγραψε ο Γ. Παπανδρέου το 2010 αποσκοπούσε πρωταρχικά στη διάσωση των ελληνικών και άλλων ευρωαϊκών ιδιωτικών τραπεζών επιτρέποντας στις τελευταίες να μειώσουν την έκθεσή τους σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. Σημειώνουμε ότι ολόκληρη την Έκθεση της Επιτροπής Αλήθειας και ειδικότερα το δεύτερο κεφάλαιο στις σελ. 23-28 μπορείτε να μελετήσετε εδώ

 

Η πρόεδρος και τα μέλη της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος

Παρακάτω παρουσιάζουμε τα βασικότερα σημεία του Δευτέρου Κεφαλαίου της έκθεσης της Επιτροπής Αλήθειας: 

Τα βασικά συμπεράσματα είναι: 

- στόχος της πρώτης δανειακής σύμβασης του Μαΐου 2010, ύψους 110 δις ευρώ ήταν να διασωθούν οι τράπεζες που είχαν εκτεθεί στο ελληνικό δημόσιο χρέος. 

- το δάνειο αυτό επέτρεψε στις ευρωπαϊκές και ελληνικές τράπεζες να μειώσουν την έκθεσή τους στα ελληνικά ομόλογα, μεταφέροντας έτσι τον κίνδυνο στους πολυμερείς και διμερείς δανειστές 

- η δεύτερη δανειακή σύμβαση, η οποία περιλάμβανε πρόσθετα δάνεια συνολικού ύψους 130 δις ευρώ και "κούρεμα" ύψους 53,5% της ονομαστικής αξίας των ελληνικών ομολόγων, επιδείνωσε ακόμη περισσότερο την κρίση

- στους χαμένους του προγράμματος ανταλλαγής ομολόγων του ιδιωτικού τομέα PSI συγκαταλέγονται οι δημόσιοι φορείς, με απώλειες ύψους 16,2 δις ευρώ. 

- τα συνταξιοδοτικά ταμεία σήκωσαν το μεγαλύτερο βάρος των απωλειών αυτών καταγράφοντας ζημίες ύψους 14,5 δις ευρώ. 

- σε αντιδιαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση, οι ελληνικές τράπεζες αποζημειώθηκαν πλήρως για τις απώλειές τους, ενώ οι ξένοι ιδιώτες πιστωτές αποζημειώθηκαν εν μέρει για τις απώλειες του "κουρέματος" με τη χρήση δελεαστικών ρητρών ("sweeteners")

- η διαχείριση της κρίσης ήταν αποτυχημένη διότι η τραπεζική κρίση, αντιμετωπίστηκε σαν να ήταν κρίση δημοσίου χρέους.

Αναλυτικότερα: 

Από το 2009 έως και τον Μάιο του 2010:  η θέση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος ήταν ευάλωτη, κάτι που αποδεικνύεται από τον υψηλό βαθμό μόχλευσης (σημείωση δική μας: δηλαδή οι τράπεζες δάνειζαν τεράστια ποσά, τελείως αναντίστοιχα με την καταθετική τους βάση και χωρίς σοβαρή αξιολόγηση των δανειοληπτών και πραγματοποιώντας τεράστια ανοίγματα) του τραπεζικού τομέα στο σύνολό του. Λίγο νωρίτερα, τον Οκτώβριο του 2008 η κυβέρνηση Καραμανλή έδωσε στις τράπεζες πακέτο ενίσχυσης 28 δις ευρώ. Αιτία ήταν οι γενικότερες ανησυχίες για την φερεγγυότητα των τραπεζών. Τα 5 δις εξ' αυτών διατέθηκαν για να εξασφαλιστεί η συμμόρφωση των τραπεζών με τους κανόνες κεφαλαιακών απαιτήσεων. Τα υπόλοιπα από τα 28 δις διατέθηκαν στις τράπεζες με τη μορφή εγγυήσεων.

Από το 2009 έως τον Μάιο του 2010

Μετά τις βουλευτικές εκλογές της 4ης Οκτωβρίου 2009, και πριν από το μνημόνιο του 2010, η κυβέρνηση Παπανδρέου αναθεώρησε προς τα πάνω, με τρόπο παράνομο, τόσο το δημοσιονομικό έλλειμμα όσο και το δημόσιο χρέος. Οι ευρωπαϊκές αρχές συνεργάστηκαν μαζί της, στις διαδοχικές παράτυπες αναθεωρήσεις προς τα επάνω των επίσημων στατιστικών στοιχείων για το δημοσιονομικό έλλειμμα και το δημόσιο χρέος.