Επιτροπή Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος: ''...τα μέτρα που συναρτώνται με τα δάνεια του Δ.Ν.Τ. παραβίασαν το Ελληνικό Σύνταγμα, το εθιμικό δίκαιο και τους διεθνείς κανόνες...οι όροι του Δ.Ν.Τ. και της Ε.Κ.Τ. υπαγόρευσαν πολιτικές παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων...η Ε.Κ.Τ. ενήργησε με κακή πίστη αγοράζοντας φθηνά ομόλογα στην δευτερογενή αγορά και απαιτώντας πλήρως την ονομαστική τους αξία απο την Ελλάδα...'' Στ' Μέρος

Σε προηγούμενες αναρτήσεις μας παρουσιάσαμε -σταδιακά, ανα κεφάλαιο- την Έκθεση της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος (εδώ) Η Έκθεση αυτή ''εξαφανίστηκε'' απο τις κυβερνήσεις των μνημονίων διότι αποτελούσε έλεγχο-καταπέλτη για τα πεπραγμένα τους. Κι αυτό διότι μια διεθνής ομάδα επιστημόνων απέδειξε ότι:

-το χρέος πριν απο την τρόϊκα δεν οφειλόταν στους λόγους που παρουσίαζε η τρόϊκα εσωτερικού και εξωτερικού: "...η διόγκωση του χρέους κατά κύριο λόγο οφειλόταν στην αποπληρωμή εξαιρετικά υψηλών επιτοκίων δανεισμού και όχι στις δήθεν υπέρμετρες δημόσιες δαπάνες..." εδώ
-πως: "...ο πραγματικός στόχος της πρώτης δανειακής σύμβαση των 110 δις (κυβέρνηση Γ.Παπανδρέου) ήταν να προσφέρει ασφαλή έξοδο κινδύνου στους ιδιώτες ομολογιούχους, δηλαδή τις Γαλλικές -60 δις- και Γερμανικές -30 δις ευρώ- τράπεζες..." εδώ
-ότι: ''...κάποιες απο τις πιστώτριες χώρες αποκόμισαν κέρδος απο τα δάνεια. Δανείζονταν με χαμηλότερο επιτόκιο απο εκείνο με το οποίο δάνειζαν την Ελλάδα... τα δάνεια παρουσιάσθηκε ότι θα χρησιμοποιούνταν σε μισθούς και συντάξεις ενώ χρησιμοποιήθηκαν για την αποπληρωμή του χρέους...'' εδώ 
-και επίσης ότι: ''...η Ε.Κ.Τ. αγόρασε ελληνικά ομόλογα σε χαμηλή τιμή στη δευτερογενή αγορά, αλλά ζήτησε η Ελλάδα να καταβάλλει το πλήρες ποσό. Η Ε.Κ.Τ. αρνήθηκε τη συμμετοχή της στην αναδιάρθρωση του χρέους...το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επισημαίνει ότι οι ''διασώσεις'' προφύλαξαν τον τραπεζικό κλάδο απο απώλειες μεταφέροντας ποσά δημοσίου χρέους απο τους ισολογισμούς του ιδιωτικού τομέα σε εκείνους του δημοσίου...''εδώ  
-ότι: "...οι συμφωνίες (συμβάσεις δανειακής διευκόλυνσης) για το χρέος προσέφεραν τα εργαλεία για να γεννηθεί ένα δυσθεώρητο νέο χρέος προς τους διμερείς δανειστές και το ΕΤΧΣ...επέτρεψαν να μεταφερθεί ο κύριος όγκος των νέων δανείων στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, επιταχύνοντας συνάμα τη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων, καθώς και την δυνατότητα μετατροπής δημόσιων περιουσιακών στοιχείων σε μέσα πληρωμής χρεών...'' εδώ
-και ότι: ''...η μη βιωσιμότητα των προγραμμάτων διάσωσης ήταν προβλέψιμη, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ η Ελλάδα διαθέτει υψηλότατη προσαρμοστικότητα στις διαρθρωτικές αλλαγές αντίθετα με τα όσα ισχυρίζεται η Τρόϊκα, μέλη του εκτελεστικού συμβουλίου του Δ.Ν.Τ. διαμαρτυρήθηκαν για τις υπερβολικά αισιόδοξες οικονομικές προβλέψεις των προγραμμάτων ''διάσωσης''...τα τελευταία οδήγησαν σε μείωση του ΑΕΠ πάνω απο 22%, μείωση των ακαθάριστων επενδύσεων πάγιου κεφαλαίου κατά 65% και εργατικού κόστους κατά 24%, τα παρόντα σενάρια των Δ.Ν.Τ. και Ευρωπαϊκής Επιτροπής βασίζονται σε μη ρεαλιστικές παραδοχές...'' εδώ
                                                                           ***

Η Επιτροπή Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος είχε ως Πρόεδρο της, την πρ.Πρόεδρο της Βουλής κα Ζ.Κωνσταντοπούλου και μέλη της επιφανείς καθηγητές οικονομολόγους, διεθνολόγους, πολιτικούς επιστήμονες όπως: τον κ. Eric Toussaint (καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Λιέγης και της Γαλλίας), τον κ. Cephas Lumina (καθηγητής Δημοσίου Δικαίου και ανεξάρτητος εισηγητής της ύπατης Αρμοστείας του Ο.Η.Ε. για τα ανθρώπινα δικαιώματα), τον κ. Olivier De Schutter (καθηγητής του Πανεπιστημίου της Λουβαίνης) κ.α. Η Επιτροπή Αλήθειας και η προκαταρκτική Έκθεσή της για το Δημόσιο Χρέος και τα Μνημόνια 1 και 2 φαίνεται θορύβησαν την Τρόϊκα (εξωτερικού) και τρόϊκα εσωτερικού και έτσι ο Ν.Βούτσης, νυν Πρόεδρος της Βουλής έπαυσε τις εργασίες της την 12.11.2015. 

τα θεσμικά όργανα της διεθνούς ''ελίτ'' που έπληξαν απάνθρωπα την Ελλάδα

Η Έκθεση της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος καθώς και η ολιγοσέλιδη έκθεσή της για τον αθέμιτο, παράνομο και επονείδιστο χαρακτήρα του Μνημονίου και της δανειακής Σύμβαση του 2015 υπήρξε σπουδαία. Με επιστημονική επάρκεια και με την δυνατότητα να διαβαστεί απο έναν μέσο αναγνώστη -οι δυο Εκθέσεις- αποκαλύπτουν το παράνομο, το αθέμιτο, το επονείδιστο του χρέους και πως αυτό προέκυψε. Αλήθειες που οι μνημονιακές κυβερνήσεις και η τρόϊκα εσωτερικού δεν μπόρεσαν ποτέ να υπονομεύσουν, διότι η αλήθεια μένει και φωτίζει. Το site της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος δείτε εδώ ενώ ενημέρωση για πρόσφατη δημόσια βράβευση της κ.Ζ.Κωνσταντοπούλου στη Βραζιλία για την πρωτοβουλία της να συστήσει την Επιτροπή Αλήθειας δείτε εδώ.

Χριστός ετέχθη, απανταχού της γης Έλληνες αδελφοί! Καλό και Άγιο Δωδεκαήμερο! Καλό Αγώνα σε όλους τους Έλληνες με Πίστη, Αγάπη, Ελπίδα.

Η ομάδα του http://hellas-economy.blogspot.gr/ εύχεται σε όλους Έλληνες όπου γης -σε όλη τη Ρωμηοσύνη- που τους διακρίνει ο πόνος για τον συνάνθρωπο και την μεγάλη μας οικογένεια που είναι η Πατρίδα μας, Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα, με το καλό η ανατολή του νέου έτους 2017, καλό και Άγιον Δωδεκαήμερο. 

Καλόν αγώνα σε όλους τους Έλληνες με Πίστη, Αγάπη και Ελπίδα.

Χρόνια πολλά Έλληνες αδελφοί όπου Γης. 

ιερά εικόνα της Γεννήσεως του Κυρίου

Ωδή α'

Χριστός γεννάται, δοξάσατε, 

Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε,

Χριστός επί γης υψώθητε,

Άσατε τω Κυρίω πάσα η γη, 

και εν ευφροσύνη, ανυμνήσατε λαοί, ότι δεδόξασται.

Η Ελλάδα πρέπει ν' αποχτήσει την τεχνογνωσία αλίευσης του υαλόχελου. Οι λιμνοθάλασσες της πατρίδας μας και η θερμοκρασία τους (27-28 βαθμούς) αποτελούν μοναδικό στρατηγικό πλεονέκτημα για την εκτροφή και ανάπτυξή του. Έλλειψη άνω των 50.000 τόνων χελιών ετησίως στην Ε.Ε. που έχουμε τις προϋποθέσεις να καλύψουμε. (Β' μέρος)

Στην προηγούμενη, σχετική μας ανάρτηση, παρουσιάσαμε το -εν πολλοίς- άγνωστο ζώο ήτοι το χέλι, το μοναδικό ζώο όπως σημειώνει και ο Σ.Σοφιανόπουλος που ο άνθρωπος δεν μπόρεσε ν' αναπαράγει εκτός της φυσικής του αναπαργωγής. 

Στην παρούσα ανάρτηση συνεχίζουμε τη μελέτη μας εστιάζοντας αυτή τη φορά στο τι έχει κάνει η Ελλάδα προκειμένου ν' αξιοποιήσει τις λιμνοθάλασσες για την ανάπτυξη και εκτροφή αυτού του ζώου και το τι θα πρέπει να κάνει. 

Προκειμένου να συνεχίσουμε την μελέτη μας θα αξιοποιήσουμε το πόνημα του πρ. φαρμακοβιομήχανου, χημικού και ερευνητή Σωτήρη Σοφιανόπουλου:  ''Οι ''Άγνωστες'' πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδας και η πολιτική τους σημασία''. Παραθέτουμε αρχικά το αντίστοιχο τμήμα απο την μελέτη του (σε συνέχεια του τμήματος που παρουσιάσαμε στην πρώτη μας ανάρτηση) και παρεμβαίνουμε με σημειώσεις δικές μας και σχόλια. (Στην περίπτωση που έχουμε αντλήσει υλικό απο ηλεκτρονική πηγή θα υπάρχει αντίστοιχος σύνδεσμος). Οι υπογραμμίσεις και επισημάνσεις με bold είναι δικές μας προκειμένου να εστιάσουμε σε κάποια συγκεκριμένα σημεία την προσοχή του αναγνώστη.   

Συνεχίζει λοιπόν, ο Σ.Σοφιανόπουλος σχετικά με το χέλι, την εκτροφή και ανάπτυξή του: 

άποψη λιμνοθάλασσας Μεσολογγίου

 Εκτροφή χελιών

''...Η Ελλάδα δυστυχώς είναι απ' αυτές τις λίγες χώρες του κόσμου που δεν ξέρει να αλιεύει τα υαλόχελα. Σήμερα η Ε.Ε. (1) όπου το χέλι είναι ένα πανάκριβο προϊόν, έχει έλλειψη περίπου 50.000 τόνους ετησίως. Όταν πριν από πολλά χρόνια οι Ιταλοί προσφέρθηκαν να μας μάθουν πώς να αλιεύουμε το υαλόχελο και θα μας έδιναν και τα μηχανήματα με αντάλλαγμα την μισή παραγωγή μιας χρονιάς, τους είπαμε όχι. Αυτό αποτελεί άλλη μία απόδειξη εγκληματικής αδράνειας και όχι προδοσίας του Υπουργείου Γεωργίας, για την οποία θα έπρεπε να ντρεπόμαστε. Έκτοτε ουδέν έγινε για το θέμα αυτό και η πατρίδα μας, που θα μπορούσε να έχει μεγάλη παραγωγή χελιών, λόγω του ότι δεν έχει την τεχνογνωσία, δεν μπορεί. Οι λίγες επιχειρήσεις που υπάρχουν για παραγωγή χελιού εισάγουν βασικώς τα χέλια από την Γαλλία και την Ιταλία. Το χέλι είναι ένας περίεργος ζωντανός οργανισμός και εναλλάσσει τον εαυτό του 7 φορές μέχρι να αρχίσει να μεγαλώνει για να φθάσει σε εμπορεύσιμο είδος, που σύμφωνα με τον νόμο πρέπει να είναι από 200 γραμμ. και άνω. Οι λιμνοθάλασσες πρωτίστως της Δυτικής Ελλάδος βρίθουν χελιών (Μεσολόγγι, Αγουλινίτσα, Αιτωλικό) (2), αλλά υπάρχουν και πάρα πολλά χέλια στην Αν. Μακεδονία και Θράκη (λιμνοθάλασσα Πόρτο Λάγο) όπου ψαρεύονται τα χέλια ζωντανά σε τιμές ανω των 3.000 δρχ. το κιλό και καταλήγουν στις αγορές της Κεντρικής Ευρώπης, ιδίως της Δανίας. (*)

Ασχολήθηκα πάρα πολύ με τα χέλια και βρήκα και την μέθοδο για να ταΐζονται εύκολα.(**) Επειδή είναι ένας οργανισμός που βασικώς τρέφεται με ουσίες του νερού, πρέπει το κράμα της τροφής τους να εμπεριέχει οπωσδήποτε και κάποιο ψαρικό, για να του δίνει την οσμή. Επειδή όμως, όπως είπαμε, η Ελλάδα προδίδεται, δεν έχει δοθεί έμφαση στο χέλι, το οποία παραμένει μία καταπληκτική τροφή για την υπόλοιπη Ευρώπη— πλην της Ελλάδος. Το καπνιστό χέλι στην Κεντρική Ευρώπη ξεπερνάει τις 15.000 δρχ. το κιλό, εάν βρεθεί. Στις τοποθεσίες παραγωγής του (Μεσολόγγι, κλπ) είναι κάπως γνωστό το χέλι. Μόνο όταν η Ελλάδα μάθει πώς ψαρεύουν το υαλόχελο, θα μπορέσει να έχει δική της μεγάλη παραγωγή χελιών. Όλα τα βιβλία που κυκλοφορούν περιέχουν γενικότητες περί του χελιού χωρίς να δίνουν συγκεκριμένα στοιχεία για το πώς κάποιος μπορεί να πιάσει υαλόχελο, γι αυτό και δεν υπάρχει στην αγορά. Πρέπει να ξέρουμε ότι το χέλι ζει σε οποιαδήποτε θερμοκρασία, αλλά η θερμοκρασία όπου μπορεί να αναπτυχθεί είναι από 14-15 βαθμούς και άνω, αλλά η ιδανική θερμοκρασία για να μεγαλώσει πολύ είναι 27-28 βαθμούς. Αυτή είναι μία πολύ υψηλή θερμοκρασία που υπό φυσιολογικές συνθήκες μόνο στην Ελλάδα απαντάται και γι αυτό υπάρχει τόσο μεγάλη έλλειψη χελιού στην υπόλοιπη Ευρώπη. (3) Στους 15-20 βαθμούς που μπορεί το χέλι να αρχίσει να τρώει είναι πολύ αργή η διαδικασία ανάπτυξης του. Πρέπει το ελληνικό κράτος πάση θυσία να μάθει πώς πιάνεται το υαλόχελο, διότι αυτό θα έδινε μεγάλη ώθηση για τη δημιουργία οργανωμένων χελοτροφικών μονάδων (4).''

(*) Υπενθυμίζουμε ότι οι σημειώσεις του Σ.Σοφιανόπουλου είναι παλαιότερες, ακόμη και απο την έκδοση του ανωτέρω πονήματός του, γι' αυτό και υπάρχει η αναφορά σε δρχ. Το πόνημα του Σ.Σ. κυκλοφορήθηκε το 2003.  

Χέλι: το άγνωστο αυτό ζώο. Ο Αριστοτέλης είχε συγγράψει σχετική πραγματεία. Είναι το μόνο ζώο που δεν έχει καταφέρει ν' αναπαράγει ο άνθρωπος. Όλα τα χέλια αναπαράγονται στη Θάλασσα των Σαργάσσων. Άγνωστος ο μηχανισμός του πως βρίσκουν τον δρόμο της επιστροφής στον τόπο των γονιών τους. Η Ελλάδα πλούσια σε χέλια, ζούν και αναπτύσσονται στις λιμνοθάλασσες της.(Α' μέρος)

Έχουμε πολλές φορές γράψει και επισημάνει σε παλαιότερες αναρτήσεις μας τα μοναδικά -στρατηγικά- πλεονεκτήματα που έχει η πατρίδα μας και της παρέχουν την δυνατότητα να πρωταγωνιστήσει και πρωτοπορήσει στην γεωργία, την κτηνοτροφία και την αλιεία. 

Όσον αφορά τα στρατηγικά αυτά χαρακτηριστικά αναφέρουμε ενδεικτικά: ό,τι η Ελλάδα, μαζί με τη Νορβηγία, είναι πρώτη σε ποσότητες υδάτων και υδρενεργειακές δυνατότητες (βλέπε εδώ, εδώ κι' εδώ), το κλίμα της είναι εύκρατο και ιδανικό για την καλλιέργεια του νούμερο ένα στρατηγικού φυτού στον πλανήτη: της σόγιας, που μπορεί να καλλιεργηθεί μόνον σε συγκεκριμένες ζώνες του πλανήτη (βλέπε εδώ, εδώ κι' εδώ) τα αποθέματα της σε λιγνίτη και τύρφη είναι τεράστια (εδώ κι' εδώ), η έκτασή της είναι πολύ μεγαλύτερη απο αυτή των 131.957 τ.χλμ. λόγω των τεραστίων οροσειρών της που σε ανάπτυγμα προσθέτουν τεράστιες εκτάσεις στο μέγεθός της (βλέπε σημείωση 1 εδώ και σημείωση 5 εδώ), η αιολική και ηλιακή της ενέργεια είναι ανεξάντλητες και τόσα άλλα. 

Με την παρούσα ανάρτηση θα ασχοληθούμε με ένα σχετικά άγνωστο -ως προς την ζωή και αναπαραγωγή του ζώο- του οποίου η ύπαρξη και ανάπτυξη στην Ελλάδα καταδεικνύει άλλο ένα τεράστιο πλεονέκτημα της πατρίδας μας αυτό της ύπαρξης των λιμνοθαλασσών (βλέπε σημείωση 3 εδώ). Πρόκειται για το χέλι.

Προκειμένου να μελετήσουμε -πάντα κατά το μέτρο του δυνατού- το σε πολλά, άγνωστο αυτό ζώο, θα αξιοποιήσουμε -για μια ακόμη φορά- το πόνημα του πρ. φαρμακοβιομήχανου, χημικού και ερευνητή Σωτήρη Σοφιανόπουλου:  ''Οι ''Άγνωστες'' πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδας και η πολιτική τους σημασία''. Παραθέτουμε αρχικά το αντίστοιχο τμήμα απο την μελέτη του και παρεμβαίνουμε με σημειώσεις δικές μας και σχόλια. (Στην περίπτωση που έχουμε αντλήσει υλικό απο ηλεκτρονική πηγή θα υπάρχει αντίστοιχος σύνδεσμος). Οι υπογραμμίσεις και επισημάνσεις με bold είναι δικές μας προκειμένου να εστιάσουμε σε κάποια συγκεκριμένα σημεία την προσοχή του αναγνώστη.

Η μελέτη του χελιού θα πραγματοποιηθεί σε δυο συνέχειες -αναρτήσεις-. Στην πρώτη παρουσιάζουμε το, εν πολλοίς άγνωστο αυτό ζώο, ενώ στη δεύτερη εστιάζουμε στην αξιοποίηση του και το τι θα έπρεπε να έχουμε κάνει ως χώρα προκειμένου να ενισχύσουμε την παραγωγή, ανάπτυξη και εκτροφή του χελιού προς όφελος της οικονομίας μας. 

Γράφει λοιπόν στο ανωτέρω πόνημά του ο Σ.Σοφιανόπουλος: 

Εκτροφή Χελιών

''Όλος ο ελληνικός λαός ξέρει τα χέλια και ένα μικρό μέρος αυτού τα έχει δοκιμάσει κιόλας. Το χέλι (1) είναι το μόνο ζώο που δεν μπόρεσε ο άνθρωπος να αναπαραγάγει εκτός της φυσικής του αναπαραγωγής. Υπάρχει και μία πραγματεία του Αριστοτέλους περί των χελιών. Κάτι που ο κόσμος δεν γνωρίζει είναι ότι δεν υπάρχουν χέλια στην Αφρική εκτός από ελάχιστα στην Ν.Αφρική και Β.Αφρική.

 

χέλι

Ένας Δανός φυσιοδίφης ασχολήθηκε με τα χέλια και διαπίστωσε ότι αυτά αναπαράγονται στην θάλασσα των Σαργάσσων κάπου στην Κεντρική Αμερική. Δεν είναι βέβαιο, αλλά υποτίθεται ότι τα χέλια για να γονιμοποιηθούν πρέπει να πάνε σε πολύ μεγάλο βάθος. Εκεί στην θάλασσα των Σαργάσσων, όπου μαζεύονται όλα τα χέλια της γης, τα φύκια φτάνουν μέχρι την επιφάνεια της θαλάσσης και κανένα πλοίο δεν περνάει από εκεί. 'Οταν τα χέλια ξεπεράσουν τα 7-8 χρόνια της ζωής τους, διογκώνονται τα μάτια τους και απ' όπου και αν βρίσκονται δημιουργούν αγέλες και ταξιδεύουν κατά Δεκέμβριο και Ιανουάριο, ιδίως όταν υπάρχουν μεγάλες νεροποντές, και φθάνουν σε διάφορα σημεία της θάλασσας και απ' εκεί οδεύουν προς την θάλασσα των Σαργάσσων (2). Εκεί αναπαράγονται, κανείς δεν ξέρει πώς και πού, και οι γονείς πεθαίνουν. Τα μικρά χέλια όταν βγουν από τα αυγά τους ακολουθούν το Ρεύμα του Κόλπου (Gulf Stream) το οποίο τα μεταφέρει σε διάστημα περίπου 2 ετών από την θάλασσα των Σαργάσσων στα μέρη απ' όπου ξεκίνησαν οι γονείς τους. Πώς γίνεται αυτό και ποιος μηχανισμός υπάρχει για να βρίσκουν το δρόμο της

Βούβαλος της Μακεδονίας: το 1912 η Ελλάδα είχε 220.000 βουβάλια, το 2002 το πολύ 1.000, σήμερα 3.200. Ο Βούβαλος μπορεί να εξελιχθεί σε μια απο τις κύριες πηγές προμήθειας κρέατος. Το γάλα του θηλυκού βούβαλου: έχει την πλουσιότερη περιεκτικότητα σε λιπαρά παγκοσμίως, είναι κατάλευκο και νοστιμότατο, έχει μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε σίδηρο, φώσφορο, βιταμίνη Α. Τεράστιες οι προοπτικές του: στην εκτροφή και πώληση του κρέατος του στην Ευρώπη (αναγκαία η ίδρυση συνεταιριστικής βιομηχανίας κρέατος), στην παραγωγή του μοναδικού βουβαλίσιου βουτύρου, στην αξιοποίηση του γάλακτος στην τυροκομία (τυριών τύπου μοτσαρέλα), στην ζαχαροπλαστική, στην παραγωγή δερμάτων και πινέλων. Προϋπόθεση η προστασία των υγρότοπων στους οποίους ζεί.

Με την παρούσα ανάρτηση παρουσιάζουμε ένα ελληνικό ζώο, το οποίο πριν 15 χρόνια περίπου έφθασε στα όρια του πλήρους αφανισμού. Κι αυτό διότι -για μια ακόμη φορά- το ελληνικό κράτος έδειξε την πλήρη αδιαφορία του για την βελτίωση της παραγωγικότητάς του, την επισήμανση των μοναδικών χαρακτηριστικών του, την αξιοποίηση των προοπτικών του απο την εκτροφή και εξαπλωσή του. Πρόκειται για τον βούβαλο της Μακεδονίας. 

Προκειμένου να γνωρίσουμε το όλο θέμα θα αξιοποιήσουμε το αντίστοιχο απόσπασμα απο το βιβλίο του ιδιοκτήτη της ΧΡΩ.ΠΕΙ. Σωτήρη Σοφιανόπουλου: ''ΟΙ ''Άγνωστες'' πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδας και η πολιτική τους σημασία''. Στο τέλος του κειμένου του βιβλίου θα παρέμβουμε με σημειώσεις για την καλύτερη κατανόηση του θέματος. Οι υπογραμμίσεις και οι επισημάνσεις με bold είναι δικές μας. 

Γράφει σχετικά ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος: 

Ο Βούβαλος της Μακεδονίας

Είναι τραγικό να ξέρεις ορισμένα πράγματα και ταυτοχρόνως να αντιλαμβάνεσαι ότι αγνοούνται σχεδόν από το σύνολο του ελληνικού λαού. Π.χ. ότι το 1912 μετά τους βαλκανικούς πολέμους, που ανακτήσαμε την Μακεδονία, είχαμε 220.000 βουβάλια, και μετά από 90 χρόνια έχουμε το πολύ 1000.(1) Αυτή η προδοτική πράξη του Υπ. Γεωργίας είναι ακατανόητη, αλλά επειδή ο κόσμος δεν την γνωρίζει, δεν μπορεί να αντιδράσει, αλλά πάντα ψηφίζει τους ίδιους.

Αυτό το καταπληκτικό ζώο μένει έγκυο 10 μήνες, ενώ η συνήθης αγελάδα 9 μήνες. Παρόλο δηλ. που είναι οπτικώς σχεδόν όμοιο με το βοοειδές και της ιδίας κατηγορίας, όταν διασταυρωθεί με το κοινό βοοειδές αποδίδει ένα ενδιάμεσο στείρο είδος, όπως π.χ. το μουλάρι, που είναι αποτέλεσμα διασταύρωσης όνου και ίππου. Αντίστοιχο πρόβλημα είχαν και οι ΗΠΑ με τον βούβαλο τους (buffalo) και πειραματίζονταν 70 χρόνια για να δημιουργήσουν ένα παραγωγικό ζώο από την διασταύρωση βουβάλου-βοοειδούς. Ένας επιστήμων ονόματι Μπαζόλο διασταύρωσε τις ποικιλίες Switz, Holstein και βούβαλο και κατάφερε να παραγάγει ένα παραγωγικό ζώο. Οι αναλογίες ήταν 3/8, 3/8 και 2/8. Αυτό το καταπληκτικό ζώο το ονόμασαν οι Αμερικανοί beefalo (από τις λέξεις beef και buffalo). Την δεκαετία του 1970 είχα και ένα προσπέκτους για το ζωό αυτό όπου περιγραφόταν «ο ταύρος των 2,5 εκατομμυρίων δολλαρίων», που σε σημερινά λεφτά είναι 1 δις δραχμές. Είναι φανερό πόσο μεγάλη σημασία έδωσαν οι Αμερικανοί στο ζώο αυτό, το οποίο απεσβέσθη, αν θυμάμαι καλά, σε 2,5 χρόνια. Αυτό που δεν ξέρω είναι η διάρκεια κύησης του βουβάλου των ΗΠΑ σε σχέση με τον βούβαλο της Μακεδονίας. Ένα είναι πάντως βέβαιον: ότι όχι μόνο το ελληνικό κράτος δεν έχει κάνει καμία προσπάθεια αξιοποιήσεως του ζώου αυτού, αλλά το οδήγησε σχεδόν στην εξαφάνιση του. (2)

Πιστεύω ακραδάντως ότι κάτι πρέπει να κάνουμε με το ζώο αυτό για τους εξής λόγους:

ο Βούβαλος της Μακεδονίας και ο Τρύφων Γιαντσίδης (εκτροφέας)

 

 

 

Η απόδοση του σε γάλα δεν υπερβαίνει τα 11 κιλά ημερησίως. Η περιεκτικότης όμως του γάλακτος σε λιπαρά είναι η πλουσιότερη γνωστή στον κόσμο (8,5-9%). Δηλαδή,από πλευράς βουτύρου ένας θηλυκός βούβαλος ισοδυναμεί με μία αγελάδα που παράγει 25 κιλά γάλα. Το γάλα της βουβάλας είναι κατάλευκο και νοστιμότατο. Στην Θεσσαλονίκη πριν 30 χρόνια υπήρχαν καταστήματα που πουλούσαν γλυκίσματα με το γάλα βουβάλας ως πρώτη ύλη. Άλλο πλεονέκτημα του βούβαλου της Μακεδονίας είναι ότι διατρέφεται με πάρα πολύ απλή τροφή, π.χ. με σανό, διότι έχει άλλη πεπτική διαδικασία λόγω της μικροβιακής χλωρίδας του μεγάλου στομάχου του. [σχετικά με τις ζωοτροφές δείτε εδώ και εδώ] Δεν χρειάζεται εξελιγμένη ζωοτροφή που είναι πανάκριβη. Δεν προσβάλλεται από ασθένειες όπως τα βοοειδή και γενικώς είναι ένα φθηνότατο ζώο. Η προδοσία του ελληνικού κράτους έγκειται στο ότι έχουν υποβαθμίσει το κρέας αυτού του ζώου και δεν πωλείται στις τιμές του μοσχαρίσιου, ενώ έπρεπε να είναι ακριβότερο, γιατί το αξίζει, αλλά και για να διασωθεί το ζώο. Η αιτιολογία είναι ότι το κρέας είναι σκούρο. Και το χαβιάρι είναι μαύρο, πολύ πιο σκούρο από το βουβαλίσιο κρέας, αλλά η τιμή του είναι υψηλότατη. Εξάλλου όταν ψήνεται το κρέας σκουραίνει ούτως ή άλλως. (3)

Το μοναδικό πρόβλημα του βουβάλου είναι ότι δεν προσαρμόζεται εύκολα στο νέο αφεντικό και ουσιαστικώς τα βουβάλια πρέπει να έρχονται σε επαφή με έναν άνθρωπο και όχι με πολλούς. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι ένα ημιάγριο ζώο, διότι τέτοιος είναι ο βούβαλος της Μακεδονίας, δεν είναι ευπροσάρμοστος. Τέτοια ζώα έχουν τόσο οι Βούλγαροι όσο και οι Ιταλοί και καταναλίσκουν μεγάλα ποσά για την βελτίωση του, οι δε Ιταλοί φτιάχνουν και ένα καταπληκτικό τυρί από το βουβαλίσιο γάλα, την mozzarella, το οποίο είναι πανάκριβο.[σχετικά με την τυροκομία στην Ελλάδα δείτε εδώ, εδώ και εδώ]

Επειδή η εποχή μας είναι εποχή και της οικολογίας θα μπορούσαμε να εξάγουμε βουβαλίσιο βούτυρο στην λοιπή Κοινή Αγορά, γιατί πρόκειται σχεδόν για άγριο ζώο, και θα μπορούσαμε να το πουλάμε σε πολύ υψηλή τιμή. Το ελληνικό κράτος πρέπει να ιδρύσει ειδικό γραφείο στο Υπ. Γεωργίας που να ασχολείται με τη διάσωση και εξέλιξη αυτού του καταπληκτικού ζώου καθώς και για την βελτίωση του κρέατος και γάλακτος του. [σχετικά με τις προδοσίες των κυβερνήσεων και του κράτους εις βάρος της πατρίδος μας δείτε ενδεικτικά εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ] Διότι αν συνεχίσουμε αυτό το ζώο δεν θα το βλέπουμε πια στις πεδιάδες και τα ποτάμια της Μακεδονίας, αλλά σε φωτογραφίες. Πέρα από το γεγονός ότι έχει αρκετό τρίχωμα συγκριτικά με τα λοιπά βοοειδή, το οποίο μπορεί να δώσει πινέλα, και το δέρμα του. Δεν γνωρίσω αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί η μεγάλη κοιλία του βουβάλου για την παρασκευή πατσά, αλλά μία μικρή δοκιμή θα μας δείξει. Επίσης και τα κέρατα του ζώου μπορούν να αξιοποιηθούν για παραγωγή κουμπιών.

Κουμαριά: ο καρπός μπορεί να χρησιμοποιηθεί για παραγωγή ποτού και τα φύλλα για ζωοτροφή. Η αξιοποίηση του ξύλου της κουμαριάς και των λοιπών θαμνοειδών της πατρίδα μας μπορεί να δώσει τεράστιες ποσότητες-κατ' αντιστοιχία 50 εκατ.βαρέλια πετρέλαιο ή 2,2 δις ευρώ σε αξία- ενέργειας.

Πολλαπλές οι χρήσεις της Κουμαριάς στη φαρμακευτική ως τονωτικό, αλλά με σημαντικές ιδιότητες και το μέλι απο τον ανθό της. Μεγάλες και σπουδαίες οι προοπτικές της αξιοποίησης των μεταφορικών ζώων και της κοπριάς τους για την επέκταση αντίστοιχων καλλιεργειών (μανιταριών κλπ). Σ. Σοφιανόπουλος

Σε πολλές από τις αναρτήσεις μας έχουμε αναφερθεί στα πλεονεκτήματα, σε πολλές περιπτώσεις μοναδικά, που διαθέτει η πατρίδα μας τόσο στην γεωργία όσο και στην κτηνοτροφία. Για παράδειγμα μπορείτε να μελετήσετε εδώ για το λούπινο με περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη πάνω από 30%. Επιπλέον εδώ μπορείτε να μελετήσετε σχετικά με την αξιοποίηση των υπολειμμάτων φρούτων τα οποία θα μπορούσαν να μετατραπούν σε οινόπνευμα, τσίπουρο κλπ, ενώ εδώ (σε τέσσερις συνέχειες) μπορείτε να μελετήσετε σχετικά με το νούμερο ένα στρατηγικό φυτό στον πλανήτη μας, το οποίο θα μπορούσε να καλλιεργηθεί στην πατρίδα μας εδώ και δεκαετίες ήτοι την σόγια εδώ.

Με την παρούσα ανάρτηση θα ασχοληθούμε με ένα θαμνοειδές, που εκ πρώτης όψεως φαίνεται απλοϊκό και κοινότυπο, ωστόσο οι προοπτικές που μπορούν ν' ανοιχθούν από την αξιοποίηση του είναι τεράστιες για τον τόπο μας. Πρόκειται για το αειθαλές θαμνώδες δένδρο της κουμαριάς. 
Στην προσέγγιση του θέματος αυτού θα χρησιμοποιήσουμε το πόνημα του Σωτήρη Σοφιανόπουλου ''Οι ''Άγνωστες'' πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία''. Κάποιες υπογραμμίσεις και επισημάνσεις με bold είναι δικές μας, ενώ παρεμβαίνουμε και με σημειώσεις για να βοηθήσουμε -όσο μπορούμε- στην πληρέστερη κατανόηση του εν λόγω ζητήματος. Γράφει, λοιπόν, ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος: 

Κούμαρα

''Στο παρελθόν ήμουν κυνηγός και ένα από τα κυνήγια που μου άρεσε πάρα πολύ ήταν η βουνίσια πέρδικα, που ακόμη θεωρώ ότι ήταν το καλύτερο κυνήγι. Είναι ένα καταπληκτικό πουλί, πανέξυπνο και είναι εξάδελφος της καμπίσιας πέρδικας, που είναι λίγο μικρότερη. Σε μέρη που υπάρχουν και βουνίσιες και καμπίσιες υπάρχουν και διασταυρώσεις, όπως π.χ. στην Πτολεμαϊδα. Όταν λοιπόν πήγαινα για βουνίσιες πέρδικες σε διάφορα μέρη της Ελλάδος έβρισκα σε πολλά σημεία το αυτοφυές φυτό κούμαρο. (1) Όταν λοιπόν έπεφτα σε πολλές κουμαριές και είχαν αρκετά κούμαρα, τότε άφηνα την καραμπίνα ή το δίκανο και άρχιζα να τρώω κούμαρα, που είναι πολύ νόστιμα, ιδίως όταν είναι ώριμα.

τα κούμαρα (ο καρπός της κουμαριάς)

Η κουμαριά είναι ένα αειθαλές θαμνώδες δένδρο το οποίο παράγει κατά Οκτώβριο μήνα που ωριμάζει πλέον ένα καταπληκτικό κόκκινο καρπό μεγέθους πετροκέρασου. Ο καρπός από το κούμαρο μπορεί να χρησιμοποιηθεί (2) δια την παραγωγή ποτού (3) και τα φύλλα του να χρησιμοποιηθούν ως ζωοτροφή. [σημ.: σχετικά με την αξιοποίηση των φρούτων που πετάγονται στις χωματερές ή μένουν πάνω στα δένδρα μελετήστε εδώ] Προσωπικά δεν έχω κάνει αναλύσεις, αλλά το σίγουρο είναι ότι δεν φύεται αλλού, διότι δεν απαντάται ούτε καν στην Βόρειο Ελλάδα.

Είναι αδιανόητο γιατί η Ανωτάτη Γεωπονική και γενικώς οι επιστήμονες της Ελλάδος δεν έχουν ασχοληθεί με αυτό το καταπληκτικό φυτό που παραμένει αυτοφυές στα εκατομμύρια στρέμματα των λόγγων της Ελλάδος όπου απαντάται. Προσφέρει μικρή διατροφή πρωτίστως στα κατσίκια, --[σημ.: σχετικά με την αξιοποίηση φυτών της πατρίδος μας για ζωοτροφή διαβάστε εδώ για την δενδρώδη μηδική, εδώ για το λούπινο, εδώ για την σόγια, εδώ για τα υπολείμματα της ντομάτας]--  διότι στις περιοχές όπου φύεται δεν έχουν εύκολη πρόσβαση τα πρόβατα ούτε οι αγελάδες. Η αξιοποίηση του κουμάρου (4) όπως και του πουρναριού από τον άνθρωπο θα ήταν μία μεγάλη προσφορά στον τόπο, η οποία πρέπει κάποτε να γίνει. Αν υπολογίσει κανένας ότι από την Θεσσαλία και κάτω όλοι οι λόγγοι της Ελλάδος έχουν κούμαρα, αλλά πότε κανένας δεν εκαλλιέργησε τα κούμαρα ως έπρεπε, είναι ευνόητο το μέγεθος της αμέλειας των υπευθύνων.

Το ελληνικό Λάβδανο, το χωριό Σίσες στο Μυλοπόταμο ν.Ρεθύμνης είναι η μόνη περιοχή παγκοσμίως όπου συλλέγεται μηχανικά. Αναξιοποίητες συστηματικά και προς όφελος της πατρίδος μας οι χρήσεις του: αλοιφή για δερματικές παθήσεις, το τσάϊ του Κίστου προστατεύει την καρδιά πολύ περισσότερο απο το πράσινο τσάϊ, ακριβός και ισχυρός σταθεροποιητής στη βιομηχανία αρωμάτων, καλλυντικό κλπ. Σ.Σοφιανόπουλος

Όπως έχουμε γράψει σε παλαιότερες αναρτήσεις μας η χώρα μας διαθέτει τεράστιες δυνατότητες στη γεωργία και κτηνοτροφία, οι οποίες όμως δεν έχουν μελετηθεί επιστημονικά και συστηματικά.Βλέπετε, για παράδειγμα, σχετικά με τη σόγια εδώ αλλά και για μια από τις πολλές δυνατότητες της πατρίδος μας, τις τεράστιες ποσότητες υδάτων, εδώ.  Πολύ περισσότερο, που τα πορίσματα των μελετών αυτών θα μπορούσαν να αποτελέσουν την απαρχή ανάπτυξης νέων τομέων της γεωργίας, οι οποίοι θα είχαν σαν αποτέλεσμα την αύξηση του Α.Ε.Π. της πατρίδος μας.

Πότε, για παράδειγμα, μελετήθηκαν επιστημονικά και μπήκαν (όσο αυτό είναι δυνατόν) σε συστηματική παραγωγή τα σπάνια, πολλά και μοναδικά παγκοσμίως, βότανα της πατρίδος μας; Πότε μελετήθηκαν και αξιοποιήθηκαν τα εκατοντάδες είδη χόρτων που γεμίζει η ελληνική ύπαιθρος την άνοιξη και σαν μια πρώτη δυνατότητα αξιοποίησης θα έπρεπε να συλλέγονται, να αποξηραίνονται και να αποτελούν ζωοτροφή για τον χειμώνα; 

                                                                            ***

Με την παρούσα ανάρτηση θα ασχοληθούμε με το ελληνικό Λάβδανον ή λάδανο ή αλάδανος, το οποίο προέρχεται από ένα φυτό που εκκρίνει την κολλώδη αυτή ουσία ικανή να αξιοποιηθεί σε διάφορες χρήσεις. Η μόνη περιοχή παγκοσμίως, που συλλέγεται με μηχανικά μέσα το λάβδανο είναι το χωριό Σίσες, στη περιοχή Μυλοποτάμου στη Βόρεια Κρήτη. Δυστυχώς και στο χωριό αυτο πλέον, λόγω της απασχόλησης των κατοίκων με τις λοιπές σύγχρονες ασχολίες, έχει σχεδόν σταματήσει η συλλογή του λάβδανου, αν και η τιμή της κολλώδους αυτής ουσίας ξεπερνάει -σε άμεση πώληση, ως πρώτη ύλη- τα 100 ευρώ ανα κιλό. Τα δε παρασκευάσματα που περιέχουν λάβδανο τιμολογούνται εξίσου σε υψηλότατες τιμές.

Ας καταφύγουμε όμως, για μια ακόμη φορά, στο πόνημα του Σωτήρη Σοφιανόπουλου ''Οι ''Άγνωστες'' πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία'', απο το οποίο θα αντλήσουμε ότι γράφει σχετικά με το λάβδανο. Παράλληλα θα παρέμβουμε με δικές μας σημειώσεις για να μεταφέρουμε στον αναγνώστη όσο το δυνατό πληρέστερη εικόνα για το εν λόγω φυτό και το προϊόν του.

Λάβδανον

Όταν προ πολλών ετών είχα πάει στην Κρήτη για να παραστώ ως μάρτυς υπερασπίσεως σε μία δίκη, καθ' οδόν προς το Ηράκλειο, μεταξύ Ρεθύμνης και Ηρακλείου, είδα επάνω στην κορυφή του βουνού ανθρώπους, οι οποίοι από μακριά φαίνονταν σαν να σκουπίζουν το βουνό. (1) Σταμάτησα το αυτοκίνητο και κατευθύνθηκα προς την πλησιέστερη ομάδα. Ο επικεφαλής μου είπε ότι συνέλεγαν το λάβδανο. Το βουνό ήταν γεμάτο με θαμνοειδή αυτοφυή φυτά (2) και αυτοί κρατούσαν κάτι σκούπες στα χέρια τους με μακριά κορδόνια και περνούσαν την σκούπα με τα κορδόνια πάνω από το φυτό. Κατά την κίνηση αυτή μία κολλώδης ουσία, που παρήγαν τα φυτά κολλούσε πάνω στα κορδόνια και όταν μαζευόταν αρκετή ουσία ο άνθρωπος έπιανε μία μία τις κορδέλλες και απομόνωνε την ουσία. (3) Εντυπωσιάστηκα και τον ρώτησα τι ήταν το λάβδανο. Μου απάντησε ότι ήταν ναρκωτικό και ότι το εξήγαν στην Αίγυπτο. Το χρησιμοποιούσαν όμως και οι ίδιοι όταν κάποιο παιδί ήταν κρυωμένο, το έβαζαν σε ζεστό ρόφημα, επειδή καταπραΰνει τον πόνο και δρα γενικά ως καταπραϋντικό. (4) Όταν τον ρώτησα ποια ήταν η τιμή του μου είπε μια υψηλή τιμή που δεν θυμάμαι τώρα. Η οικονομία του χωριού ήταν το λάβδανο. Μού είπε πάντως ότι δεν το καλλιεργούσαν σε χωράφια.

Φυτό Λαδανιά (Cistus Incanus Creticus)

Είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που στη ζωή μου είδα ανθρώπους να μαζεύουν κατ' αυτόν τον τρόπο το περιβόητο λάβδανο. Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί ποτέ δεν έγινε καλλιέργεια αυτού του φυτού και γιατί είναι ένα θέμα άγνωστο σε όλη την Ελλάδα. Επειδή δρα και σαν ναρκωτικό δεν ξέρω ποια άλλη χρήση έχει. Το εγκυκλοπαιδικό λεξικό Ελευθερουδάκης του 1930, στον τόμο 8 σελ. 441, αναφέρει το λάβδανον ως λάδανον και υποστηρίζει ότι η μόνη χώρα που οι ιθαγενείς χρησιμοποιούν το λάδανον είναι το Σουδάν, όπου χρησιμοποιείται κατά των λοιμώξεων. Ποιες επακριβώς είναι οι φαρμακευτικές του ιδιότητες (5) και ο τύπος του δεν γνωρίζω ούτε και αν συλλέγεται ακόμη. Θα έπρεπε το Υπουργείο Γεωργίας να το έχει καλλιεργήσει, να γνωρίζουμε την απόδοση του ανά στρέμμα, εάν η συλλογή του γίνεται ορθά ή αν χρειάζεται εκχύλισις, αφού κοπούν τα κοτσάνια και τα φύλλα του φυτού και πολλά άλλα. Επειδή συλλέγεται και στην Κύπρο και μικροποσότητες σε άλλες χώρες της Μεσογείου είμαι βέβαιος ότι δεν έχει γίνει ορθολογική εξέταση του προϊόντος από φαρμακευτικής πλευράς με τις νέες τεχνολογίες.

Στα τρία χρόνια από μια κουνέλα μπορούμε να πάρουμε 14 τόνους κρέας. Τα κουνέλια τρώνε τσουκνίδες, γαίδουράγκαθα και μολόχες. Τα χόρτα της ελληνικής υπαίθρου μπορούν να γίνουν άριστη ζωοτροφή, να συλλεγούν την άνοιξη, να αποξηρανθούν και να αξιοποιηθούν ως ζωοτροφή τον χειμώνα. Το κυπαρίσσι με την μεγάλη περιεκτικότητα σε υγρασία, στα φύλλα του, αποτελεί εύγευστη και άριστη τροφή για τα κουνέλια. Σ.Σοφιανόπουλος

Σε πολλές απο τις αναρτήσεις μας έχουμε αναφερθεί αναλυτικά στην σπουδαιότητα της ανάπτυξης της γεωργίας και κτηνοτροφίας της πατρίδος μας. Για να υπάρξει ανάπτυξη στην κτηνοτροφία όμως πρέπει να προηγηθεί η ανάπτυξη στην παραγωγή ζωοτροφών, βλέπετε εδώ.  Και σε αυτό τον τομέα, εξ' αιτίας των προδοτικών πολιτικών που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων 35-40 ετών η πατρίδα μας έχει καταστεί ουραγός παγκοσμίως ενώ διαθέτει στρατηγικά πλεονεκτήματα, που ο κρατικός μηχανισμός όχι μόνον δεν αξιοποίησε αλλά ''έθαψε'' κυριολεκτικά.

Στους παρακάτω συνδέσμους μπορείτε διαδοχικά να μελετήσετε τις 4 σχετικές αναρτήσεις για την παραγωγή σόγιας, τα σχετικά πειράμματα του Σωτήρη Σοφιανόπουλου και πως το ελληνικό κράτος εμπόδισε τις προσπάθειές του, δείτε εδώ το Β' μέρος  και εδώ το Δ' μέρος . Μπορείτε πατώντας στους συνδέσμους να μελετήσετε το Ά και Δ' μέρος. 

Με την παρούσα ανάρτηση θα ασχοληθούμε με το κυπαρίσσι ως ζωοτροφή σύμφωνα με τις έρευνες του Σωτήρη Σοφιανόπουλου. Η κονικλοτροφία στην πατρίδα μας αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια και οι παρατηρήσεις του Σωτ. Σοφιανόπουλου μπορούν να βοηθήσουν τους κτηνοτρόφους που ασχολούνται με αυτή. 

Την σχετική μελέτη αντλούμε απο το πόνημα του Σωτ. Σοφιανόπουλου: ''ΟΙ ''Άγνωστες'' πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία''. Παρεμβαίνουμε με κάποιες υπογραμμίσεις και επισημάνσεις με bold καθώς και σημειώσεις στο τέλος προκειμένου να επιστήσουμε την προσοχή των αναγνωστών σε κάποια σημεία και να τα κάνουμε περισσότερο κατανοητά. 

εκτροφή κουνελιών σε φάρμα (φ.Κάββαλος, Ηράκλειο Κρήτης)

 

Κυπαρίσσι προς παραγωγή ζωοτροφών κουνελιών

Στο κέντρο εφηρμοσμένης ερεύνης και ζωοτεχνολογίας (12) που διατηρούσα στην Ζάκυνθο (1) αποφάσισα μία μέρα να εξετάσω την χρησιμότητα του κυπαρισσιού. Παρακινήθηκα από την σκέψη ότι η Ελλάδα έχει παρά πολλά κυπαρίσσια, πλούσια σε φύλλα και καρπούς δένδρα, τα οποία όμως εκτός της παραγωγής οξυγόνου και λίγου διοξειδίου του άνθρακος προσφέρουν μόνο καλλωπισμό στη χώρα.(13)
Έκοψα ένα μεγάλο κλωνάρι της τάξεως των 2,5 μέτρων που ήταν σαν μικρό χριστουγεννιάτικο δένδρο και το έβαλα μέσα σε μία κλούβα η οποία ήταν 11 μ. μήκος , 2,5 μ. πλάτος και 2 μ. ύψος φτιαγμένη από γαλβάνιζε σύρμα με πολύ μικρές οπές, το οποία κλουβί εχρησίμευε σαν ειδικό μέρος για κουνέλια, καθώς και μία διάταξη ειδική που δεν ενδιαφέρει το παρόν σκοτεινή όπου τα κουνέλια μέσα σε αυτήν γεννούσαν.(2) Ο λόγος ήταν για να μην μπαίνουν τα ποντίκια και τρώνε τα μικρά. Επειδή είχα και άλλες πολλές ασχολίες το ξέχασα αυτό και μετά από 2 ημέρες που τα ξαναθυμήθηκα πήγα στο κλουβί να δώ τι είχαν κάνει τα κουνέλια με το κυπαρίσσι και δεν το είδα. Ρώτησα λοιπόν τον βοηθό μου αν το έβγαλε και μού απήντησε αρνητικά. Παραξενεύτηκα και ξαναμπήκα μέσα στο κλουβί να κοιτάξω καλά. Είδα τότε στο χώμα μία βέργα ξεφλουδισμένη και τότε κατάλαβα ότι τα κουνέλια είχαν φάει όλα τα φύλλα και τα μικρά κλαδάκια καθώς και το φλοιό και είχε παραμείνει μόνο το κλωνάρι. Το γεγονός μού έκανε μεγάλη εντύπωση. (3) Το βράδυ είδα έναν κύριο ονόματι Διονύσιο Τουρίκη που τον θεωρώ έναν από τους λίγους κτηνοτρόφους της Ελλάδος και του ανέφερα το γεγονός. Με έκπληξη μου τον άκουσα να μου λέει ότι το κυπαρίσσι ήταν η καλύτερη τροφή των κουνελιών, αλλά κανείς δεν το γνωρίζει. Όταν τον ρώτησα γιατί αυτός δεν τάιζε τα κουνέλια του κυπαρίσσι, χαμογέλασε και μου απήντησε ότι το έκανε όταν ήταν νεώτερος.είναι σήμερα 80 ετών.
Αντιλαμβάνεσθε λοιπόν ότι εάν κάποιος είχε κυπαρίσσια προς εκμετάλλευση πολλά θα μπορούσε να επιτύχει. Ήθελα εν συνεχεία να κάνω και τις αναλύσεις των φύλλων τουκυπαρισσιού και ακόμη θέλω αλλά έκτοτε δεν μου εδόθη η δυνατότης.(4) Ελπίζω να γίνει μία εμπεριστατωμένη έρευνα στο μέλλον, για να μπορούμε να έχουμε επιστημονικά στοιχεία στα χέρια μας. Πρέπει επίσης να μετρηθούν τα κυπαρίσσια της Ελλάδος, να μελετηθεί η διαδικασία όταν κόβεις ένα κλωνάρι πότε βγαίνει ένα άλλο, ποιο είδος είναι πιο κατάλληλο και γενικά μια επιστημονική αντιμετώπιση που σήμερα δεν υπάρχει. Η χρήση του ως ζωοτροφή των μυρηκαστικών δεν έχει αξιολογηθεί, ενώ θα έπρεπε.

Η καλύτερη χρήση του τυρόγαλου είναι ως ζωοτροφή. Εμπλουτίζοντας το τυρόγαλο με ιχνομέταλλα και βιταμίνες έχουμε πλήρη ζωοτροφή χοιρινών. Η τεχνολογία παρασκευής υψηλής προστιθέμενης αξίας προϊόντων απο το τυρόγαλο υπάρχει και είναι Ελληνική. Ένα παράδειγμα ελληνικής μονάδας παραγωγής χοίρων με πλήρη αξιοποίηση των υπολειμμάτων και υποπροϊόντων. Σ.Σοφιανόπουλος Γ' μέρος

Σε δυο προηγούμενες -σχετικές- αναρτήσεις παρουσιάσαμε γενικά κάποια στοιχεία περί κτηνοτροφίας και κατόπιν αναλύσαμε την χρήση και την σπουδαιότητα του τυρόγαλου, σύμφωνα με την μελέτη του ιδιοκτήτη της ΧΡΩ.ΠΕΙ. Σωτήρη Σοφιανόπουλου υπο τον τίτλο: "Οι ''Άγνωστες'' πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία''. Για τις δυο σχετικές αναρτήσεις μπορείτε να δείτε εδώ:  για το Ά μέρος και εδώ: για το Β' μέρος. 

Με την παρούσα ανάρτηση, συνεχίζουμε με το Γ' και τελευταίο μέρος της μελέτης του Σωτήρη Σοφιανόπουλου σχετικά με το γάλα και το τυρόγαλο και τις χρήσεις του. Χρήσεις οι οποίες μπορούν σε πολλές περιπτώσεις να δώσουν διέξοδο στα οικονομικά αδιέξοδα και την έλλειψη αυτάρκειας, ακόμη και βασικών προϊόντων απο την οποία πάσχει η πατρίδα μας. Είναι αδιανόητο, τα όσα γράφει ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος να εφαρμόζονται εδώ και δεκαετίες σε άλλες χώρες και απο τις πολυεθνικές που δραστηριοποιούνται στον αγροτικό-κτηνοτροφικό τομέα και στην Ελλάδα οι κτηνοτρόφοι να είναι εγκαταλειμμένοι το ελληνικο κράτος και τις υπηρεσίες του. Αποτέλεσμα: κατακόρυφη μείωση του γεωργικού και κτηνοτροφικού προϊόντος της χώρας μας, άμεση και τεράστια σε ποσοστό εξάρτηση απο τις εισαγωγές πολυεθνικών και λοιπών χωρών, ανεργία, εκατοντάδες χιλιάδες τόνοι υποπροϊόντων πεταμένα στις χωματερές και τόσα άλλα. 

                                                                          ***

Επαναδημοσιεύουμε, για λόγους συνέχειας, την τελευταία παράγραφο της προηγούμενης σχετικής ανάρτησης και συνεχίζουμε με το Γ' μέρος της. Στη μελέτη του Σωτήρη Σοφιανόπουλου παρεμβαίνουμε με σημειώσεις καθώς και υπογραμμίσεις και επισημάνσεις με bold για να βοηθήσουμε τον αναγνώστη και να επιστήσουμε την προσοχή του σε κάποια βασικά σημεία. 

Τυρόγαλο

...

Για να μην γίνεται παρεξήγηση, το τυρόγαλο είναι το προϊόν που παραμένει μετά και από την μυζήθρα ή μανούρι. Οι μικροδιαφορές που υπάρχουν έγκειται στο ότι προσθέτουν λίγο γάλα, για να βγάλουν περισσότερη μυζήθρα. Η μυζήθρα βγαίνει μετά την τυροκόμηση και μετά το σούρωμα του τυριού ο τυροκόμος ή το τυροκομείο παίρνουν το υγρό αυτό το οποίο και βράζουν. Δια του βρασίματος γίνεται συσσωμάτωση των λίγων πρωτεϊνών που περιέχει, οι οποίες βγαίνουν στην επιφάνεια και εκεί μαζεύονται με μία ειδική κουτάλα. Το υπόλοιπο είναι το τυρόγαλο.

Η καλύτερη χρήση του τυρογάλου είναι ως ζωοτροφή (1), όταν είναι ακόμη υγρό, συνήθως για τα χοιρινά. Επειδή όμως το μικρό χοιρινό δεν μπορεί να αφομοιώσει τόσο πολύ νερό, διότι το μέγεθος του στομάχου του είναι μικρό, η καλύτερη μέθοδος είναι η ξήρανση, δηλ. τα 100 κιλά πρέπει να γίνουν 50 κιλά, αλλά τα στερεά συστατικά από 7% γίνονται 14%. Και άλλη μια φορά εις το ήμισυ, δηλ. 25 κιλά, και η στερεά ουσία ξαναδιπλασιάζεται και ανεβαίνει στο 28%. Έχουμε δηλ. το 25% της αρχικής μάζης του τυρογάλου, που θα δώσει ένα υγρό με 28% στερεά και έτσι τα θρεπτικά συστατικά προς το νέο χοιρινό είναι αρκετά.

φώτο απο μονάδα υπαίθριας χοιροτροφίας

Πρέπει να ξέρουμε ότι αν προσθέσουμε στο συμπυκνωμένο τυρόγαλο φωσφορικό διασβέστιο, ιχνομέταλλα και βιταμίνες, έχουμε μία πλήρη τροφή για τα χοιρινά. Ουσιαστικώς δηλ. οι τυροκομικές μονάδες πρέπει να έχουν συνεργασία με χοιροστάσια, για να τους δίνουν υγρά τροφή. (2)
 

Στην Ελβετία, που επίσης είναι μία τυροπαραγωγός χώρα, στους επάνω ορόφους είναι το τυροκομείο και στα υπόγεια είναι τα χοιροστάσια, όπου δια της βαρύτητος κατεβαίνει το τυρόγαλο. Αυτό λέγεται liquid feeding.(3)

Εάν ιδεί κάποιος την καμπύλη ξηράνσεως, θα ιδεί ότι το ήμισυ της υγρασίας φεύγει αμέσως σε πολύ λίγο χρόνο, ανεξαρτήτως της ποσότητος, όταν υπάρχει βαρομετρικό ψυγείο. Γι αυτό δεν καταφεύγουμε στην ολική ξήρανση, της οποίας το υλικό χρησιμοποιείται στην αλλαντοποιία ή στα τυροκομεία που παρασκευάζουν τεχνητά τυριά. Διότι η ολική ξήρανση θέλει μεγάλη ενέργεια, άρα έχει αυξημένο κόστος.

Το 1963 το περιοδικό TIME δημοσίευσε άρθρο σύμφωνα με το οποίο ο μελετητής Αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων (Δημοσθένης, Αριστοτέλης) Αλ.Ξενάριος ανακάλυψε αρχαία μεταλλεία χαλκού στη Χαλκιδική, περιοχής Σκουριών. Η αρχική απόφαση (22.3.2007) της ΙΣΤ’ Εφορείας Π.Κ. Αρχαιοτήτων ήταν απορριπτική για έναρξη εργασιών μεταλλείου χρυσού. Η μετέπειτα έγκρισή της, κατόπιν πρόχειρης έρευνας, εγείρει πολλά ερωτηματικά. Δεν συμμετείχε ειδικός της αρχαίας μεταλλουργίας. Πως γνωρίζουμε ότι δεν έχουν καταστραφεί αρχαιότητες στα 1.430 στρέμματα που έχει ανασκάψει η Eldorado Gold; Η TVX είχε καταδικαστεί για καταστροφή αρχαιοτήτων στην Ολυμπιάδα και την Κηπουρίστρα. Καθηγητής Α.Π.Θ. Μ.Βαβελίδης: Το βορειοανατολικό τμήμα της χερσονήσου της Χαλκιδικής αποτελεί, σύμφωνα με τις έρευνές μας, το δεύτερο σε μέγεθος και έκταση (μετά το Λαύριο) μεταλλευτικό κέντρο στον ελλαδικό χώρο.

Στις 22 Μαρτίου του 1963 το περιοδικό ''TIME'' (βλέπε: http://content.time.com/time/magazine/article/0,9171,896699,00.html)   δημοσίευσε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο σχετικά με τις Σκουριές της Χαλκιδικής όπου σήμερα η Eldorado Gold έχει προχωρήσει σε εξορύξεις φυγαδεύοντας τον ορυκτό πλούτο της χώρας μας στην Κίνα -όπου τον εξάγει ως πρώτη ύλη- και χωρίς το ελληνικό δημόσιο να καρπώνεται ούτε τους πραγματικούς φόρους που κάθε αξιοπρεπής χώρας θα επέβαλε. Βλέπετε εδώ: http://hellas-economy.blogspot.gr/2016/03/eldorado-gold-1368-317000-16-11.html

[Το άρθρο μπορείτε να μελετήσετε σε μετάφραση εδώ: 
http://antigoldgr.org/blog/2016/02/23/arthro-tou-time-gia-skouries-1963/] 

Τα βασικά σημεία του εν λόγω άρθρου είναι τα εξής: 

Ο τρόπος να ανακαλύψεις κερδοφόρα κοιτάσματα μετάλλων στην περιοχή της Μεσογείου είναι να διαβάσεις ένα καλό βιβλίο. Το 1864 ο Ιταλός επιχειρηματίας Jean – Baptiste Serpieri μελετώντας Έλληνες κλασσικούς συγγραφείς ανακάλυψε τα αρχαία μεταλλεία του Λαυρίου. Επρόκειτο για τα μεταλλεία απ' όπου οι Αθηναίοι έβγαζαν μολύβι για να φτιάξουν τον στόλο τους και να δημιουργήσουν τον πλούτο τους.  Ο γεωλόγος Charles Godfrey Gunther ανακάλυψε χαλκό στην Κύπρο διαβάζοντας Λατινικά χειρόγραφα.

Ο τελευταίος που θα βγάλει κέρδος απο τους αρχαίους κλασσικούς είναι ο Αλέξανδρος Ξενάριος, ένα Έλληνας που ξόδεψε 30 χρόνια γυρίζοντας στην Ελλάδα και κάνοντας σχετικές ανακαλύψεις, μέχρι που χτύπησε... φλέβα χρυσού. Ένα κοίτασμα στην περιοχή της Χαλκιδικής που μπορεί να περιέχει 200.000 τόνους χαλκού και 60 τόνους χρυσού. 

αρχαιολογικά ευρήματα στις Σκουριές Χαλκιδικής

Ο Αλ.Ξενάριος έκανε τις περισσότερες ανακαλύψεις του μελετώντας τους κλασσικούς συγγραφείς, όπως τον Δημοσθένη και τον Αριστοτέλη και ακούγοντας διηγήσεις απο ντόπιους ανά την Ελλάδα. Κατόπιν μελέτησε τις αναφορές σχετικά με την Χαλκιδική στη Γεωργραφία του Στράβωνα. Οι σχετικές αναφορές στα όπλα, τα κοσμήματα και τα νομίσματα που φτιάχνονταν στην Χαλκιδική τον έκαναν να υποθέσει πως ένα μεγάλο μέρος της ποσότητας μετάλλων θα βρίσκονταν ακόμη στα σπλάχνα της γης δεδομένου ότι τα μέσα εξόρυξης τότε ήταν πρωτόγονα και επομένως η εξόρυξη ρηχή. 

Ο Ξενάριος τελικά κατέληξε σε μια περιοχή γνωστή ως «Σκουριές» που είχε την τυπική, γυμνή από δέντρα, εμφάνιση ενός μεταλλευτικού πεδίου χαλκού. Με προσεκτική έρευνα, εντόπισε τα αρχαία μεταλλεία.

Ο Ξενάριος πήρε μια μικρή χρηματική ενίσχυση από ένα φίλο για να στήσει την εταιρεία «Μεταλλεία Χαλκιδικής» και έλαβε μια χρηματοδότηση για περαιτέρω έρευνες από την Ελληνική Κυβέρνηση. Η Ιαπωνική “Nippon Mining Co.” συνεργάστηκε με τα «Μεταλλεία Χαλκιδικής» για μια ερευνητική αποστολή ύψους $ 350.000 και την περασμένη εβδομάδα μια ομάδα από Ιάπωνες ειδικούς εργάζονταν πάνω στο κοίτασμα. Αν οι Ιάπωνες μείνουν ικανοποιημένοι από τα ευρήματα, υπόσχονται να βάλουν $3.000.000 για να δημιουργήσουν μια καινούρια εταιρεία μαζί με τα «Μεταλλεία Χαλκιδικής», να αγοράσουν την παραγωγή και να τη στείλουν στην Ιαπωνία.
                                                                        *** Σε συνέχεια του ανωτέρω άρθρου, οι αγωνιστές συμπατριώτες μας απο το ''Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων'' έγραψαν ένα κείμενο με βασικά ερωτήματα που πραγματικά προβληματίζουν για τα πορίσματα της ΙΣΤ’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων (ΕΠΚΑ), την μη ύπαρξη συστηματικής και πολυχρόνιας έρευνας, την παράλληλη απόφαση του Κ.Α.Σ., την καταστροφή αρχαιοτήτων απο την προηγούμενη ιδιοκτησία των μεταλλείων την TVX (σημείωση δική μας: αλήθεια αναρωτιώμαστε εφόσον υπήρξαν δυο καταδικαστικές αποφάσεις πως τιμωρήθηκε η εν λόγω εταιρεία - ποιά άλλη χώρα στον κόσμο θα ανεχόταν να καταστραφούν αρχαιότητες απο ιδιωτική εταιρεία και δεν θα μεριμνούσε παντοιοτρόπως να πέσει βαρύς και ασήκωτος! ο πέλεκυς της δικαιοσύνης;):