Με την παρούσα ανάρτηση συνεχίζουμε και ολοκληρώνουμε την ενότητα σχετικά με τις υδροδυναμικές ικανότητες που έχει η πατρίδα μας, βασιζόμενοι στο πόνημα του πρώην ιδιοκτήτη της ΧΡΩ.ΠΕΙ. κ.Σωτήρη Σοφιανόπουλου. Στην πρώτη σχετική μας ανάρτηση, βλέπε εδώ είχαμε σημειώσει ότι η Ελλάδα είναι από τις πρώτες χώρες σε ποσότητα υδάτων σε ολόλκηρη την Ευρωπαϊκή Ήπειρο ενώ εκμεταλλευόμενοι, τις ποσότητες αυτές των υδάτων, θα μπορούσαμε να καταστήσουμε αρδεύσιμα τα 21 εκατομ. στρέμματα αρόσιμης γης με 3 καλλιέργειες το χρόνο αντί μιας και να μετατρέψουμε σε καλλιεργήσιμα άλλα 20 εκατομ. στρέμματα.
Στη δε δεύτερη σχετική μάς ανάρτηση βλέπε εδώ είχαμε παρουσιάσει τις δυνατότητες αξιοποίησης των υδάτων των ποταμών με τεχνητές λίμνες, την αξιοποίηση της ιλύς των ποταμών για τον εμπλουτισμό των χωραφιών με αζωτούχα στοιχεία καθώς και τη δυνατότητα, που υπάρχει, ανάπτυξης βιομηχανίας αζωτούχων λιπασμάτων που θα αξιοποιεί την υδρενέργεια των ποταμών.
Στη δε δεύτερη σχετική μάς ανάρτηση βλέπε εδώ είχαμε παρουσιάσει τις δυνατότητες αξιοποίησης των υδάτων των ποταμών με τεχνητές λίμνες, την αξιοποίηση της ιλύς των ποταμών για τον εμπλουτισμό των χωραφιών με αζωτούχα στοιχεία καθώς και τη δυνατότητα, που υπάρχει, ανάπτυξης βιομηχανίας αζωτούχων λιπασμάτων που θα αξιοποιεί την υδρενέργεια των ποταμών.
Συνεχίζουμε σήμερα με το τελευταίο τμήμα αυτής της μελέτης έχοντας ως οδηγό την αντίστοιχη ενότητα απο το βιβλίο: ''Οι ''Άγνωστες'' πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία'' του ιδιοκτήτη της ΧΡΩ.ΠΕΙ. Σωτήρη Σοφιανόπουλου.
Γράφει ο Σ. Σοφιανόπουλος (σε συνέχεια της δεύτερης ανάρτησής μας εδώ.
''Από τα λίγα που λέμε γίνεται αμέσως κατανοητό ότι στην Ελλάδα δεν έχουν γίνει τα έργα υποδομής που πρέπει. Να λάβετε υπόψη σας ότι δεν υπάρχει ούτε ένα δάσος που να έχει δεξαμενές μεγάλες, της τάξεως των 20.000 κυβικών και άνω, ώστε να μπορέσουν τα πυροσβεστικά οχήματα να αντλήσουν νερό για την πυρόσβεση. (1) Η οποιαδήποτε οικονομική ανεξαρτησία της χώρας θα μας έδινε την δυνατότητα να κατασκευάσουμε ανεμογεννήτριες και υδροτουρμπίνες, που θα απασχολούσαν χιλιάδες εργαζομένους, από μηχανικούς έως απλούς εργάτες. Η αύξηση των υδατίνων πόρων θα μας δώσει την δυνατότητα να μεγαλουργήσουμε τόσο πολύ στη Γεωργία, ιδιαιτέρως δια του θαυμάσιου κλίματος που έχουμε, αλλά και στην κτηνοτροφία, ώστε να γίνουμε α. αυτάρκης και β. εξαγωγός χώρα. (2)
 |
| ο Σ.Σοφιανόπουλος με το κανόνι νερού Regen ελληνικής κατασκευής |
Η
Ελλάδα πρέπει να εκμεταλλευτεί το φυσικό της περιβάλλον που και να θέλουν άλλοι
λαοί δεν μπορούν να έχουν.
Η δημιουργία των χιλιάδων λιμνών που απαιτεί η χώρα να κατασκευαστούν, θα δώσει
και δυνατότητα σε αύξηση παραγωγής των κυπρίνων, των χελιών (3) και των καραβίδων,
καθώς και της πέστροφας, που θα μειώσουν το κόστος διατροφής του πληθυσμού και
θα μειώσουν στο μηδέν την ανεργία. Επίσης, η αύξηση της παραγωγής του νερού, θα
μας δώσει την δυνατότητα να δενδροφυτεύσουμε διάφορες ελώδεις περιοχές και αυτό
το ξύλο, εκτός του ότι θα μπορέσει να χρησιμοποιηθεί ως υλικό, να δημιουργήσει
μεγάλες επιχειρήσεις χάρτου, η δε αύξηση των υδροηλεκτρικών έργων, θα μας
δώσει την δυνατότητα δημιουργίας μονάδων υπεροξειδίου του υδρογόνου (οξυζενέ) (4),
για να παραγάγουμε και το χαρτί πολυτελείας που θέλει λεύκανση με υπεροξείδιο
του υδρογόνου. Το υπεροξείδιο του υδρογόνου θα μας δώσει την δυνατότητα
να παραγάγουμε και μηχανές εσωτερικής καύσεως υπεροξειδίου του υδρογόνου, που
είναι φιλικές προς το περιβάλλον, και θα καταστήσουν και τη χώρα αυτάρκη σε
αυτό το είδος που σήμερα εισάγουμε εξ' ολοκλήρου. Η παραγωγή υπεροξειδίου
του υδρογόνου δίνει σαν υποπροϊόν υδρογόνο, που κάλλιστα μπορεί να καίγεται
παράγοντας ηλεκτρικό ρεύμα με παραγωγή νερού. Γνωρίζω ότι όλα αυτά φαίνονται
ακατόρθωτα στους περισσότερους Έλληνες, γιατί κανείς δεν έχει φροντίσει να τους
πληροφορήσει, αλλά πιστέψτε με, είναι πολύ εφικτά. Το υπεροξείδιο του
υδρογόνου είναι ένα υλικό που μπορεί να υποκαταστήσει την ατομική ενέργεια,
η οποία πρέπει παγκοσμίως να καταργηθεί, διότι δεν έχει βρεθεί ακόμη μέθοδος
αποθήκευσης των πυρηνικών καυσίμων, γιατί σκοτώνουν πάσης φύσεως ζωή για
χιλιάδες χρόνια.''
Σημειώσεις (δικές μας):
Σημείωση 1: Εδώ ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος αναφέρεται σε ένα σχέδιο που είχε εκπονήσει ο ίδιος σχετικά με την πυρόσβεση στα δάση αλλά και την συστηματική άρδευση ημιδασικών εκτάσεων, ώστε να μπορούν τα μηρυκαστικά να βρίσκουν βοσκή. Κατόπιν μελέτης ο Σ.Σοφιανόπουλος ανέλυσε πως ένα πυροσβεστικό αεροπλάνο τύπου Canadair με χωρητικότητα δεξαμενής 5 κυβικών και μέσο όρο ρίψεων ανά ώρα περί τις 8 έως 10 μπορεί να ρίξει το πολύ 50 κυβικά νερό στο φλεγόμενο δάσος. Από την άλλη πλευρά τα πυροσβεστικά οχήματα μπορούν να μεταφέρουν το μέγιστο 10 έως 15 κυβικά νερού αλλά μετά την ρίψη τους η δυνατότητα άμεσου ανεφοδιασμού είναι πολύ δύσκολη εκτός εάν κοντά υπάρχουν πυροσβεστικοί κρουνοί.
Παράλληλα, μεγάλο μειονέκτημα στην πυρόσβεση για τα αεροπλάνα είναι ότι α. δεν επιχειρούν τη νύχτα και β. ότι σε περίπτωση ταραχώδους θαλάσσης ή τρικυμίας δεν είναι δυνατή η λήψη νερού.
Αυτό λοιπόν που πρότεινε κατόπιν μελέτης ο Σ.Σοφιανόπουλος ήταν η τοποθέτηση κανονιών νερού εντός της δασικής έκτασης κατόπιν βέβαια μελέτης. Τα κανόνια νερού Regen κατασκευάζονταν εξ' ολοκλήρου απο ελληνικές επιχειρήσεις και οι δυνατότητές τους ήταν: α.ρίψη 150 κυβικών νερού την ώρα και β.ακτίνα εκτόξευσης 80 μέτρα (με διάμετρο λόγω και της κυκλικής περιστροφικής κίνησης τα 160 μέτρα).
Αν λοιπόν τοποθετήσουμε ανά ένα χιλιόμετρο 8 εκτοξευτές νερού Regen θα έχουμε μια ζώνη μήκους 1000 μέτρων και πλάτους 160 μέτρων, η οποία ζώνη θα δέχεται 8*150=1.200 κυβικά νερό την ώρα.
Σε συγκρητική αναλογία για να πετύχουμε στην ανωτέρω ζώνη ρίψη 1.200 κυβικών νερού θα απαιτούντο η επιχείρηση 80 πυροσβεστικών οχημάτων των 15 κυβικών (=1.200 κυβικά) ή εναλλακτικά 20 πυροσβεστικά αεροπλάνα με 12 ρίψεις των 5 κυβικών ανά ώρα, υποθέτοντας (που είναι μάλλον αδύνατο ανά 1 ρίψη 5 λεπτά πτήση) (=1.200 κυβικά).
Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι το κόστος πτήσης ενός Canadair είναι πολύ μεγάλο και αν συνυπολογίσουμε: καύσιμα, συντήρηση, τυχόν ζημίες, αποσβέσεις πάγιου υλικού κλπ ξεπερνάει μια ώρα πτήσης τα 2.900-3.000 ευρώ. (οι υπολογισμοί σε ευρώ είναι σχετικοί και κατά προσέγγιση πρώτον διότι αυτά τα είχε παρουσιάσει ο Σ.Σοφιανόπουλος την περίοδο 1996-2000 και δεύτερο διότι τότε χρησιμοποιούσαμε δραχμές και όχι ευρώ)
Τώρα όσον αφορά το κόστος του κάθε κανονιού Regen ανέρχεται περίπου σε 600 ευρώ. Άρα με ένα κόστος 8*600=4.800 ευρώ έχουμε την μόνιμη υποδομή σε ένα δάσος άρα το κόστος είναι αμελητέο. Απ' εκεί και πέρα χρειάζεται αν πρόκειται για περιοχή πεδινή π.χ. Κορινθία να φτιαχτεί ανί δεξαμενής ένα μεγάλο πηγάδι πλησίον της θαλάσσης κι απ' εκεί με αγωγούς, κεντρικούς και ημικεντρικούς, θα φθάνει το νερό στα κανόνια. Το νερό απο το πηγάδι θα μεταφέρεται είτε με ηλεκτρική ενέργεια της Δ.Ε.Η. είτε με πετρελαιομηχανές. Σε περίπτωση δε που υπάρχει επικλινές έδαφος λόγω όγκου οροσειράς π.χ. ορεινός όγκος της Σάμου με 1.600 μέτρα μέγιστο υψόμετρο απαιτείται μια κεντρική αντλία που θα ανεβάζει το νερό σε μια δεξαμενή των π.χ. 3.000 κυβικών, η οποία θα βρίσκεται πολύ ψηλότερα απο την περιοχή με τα κανόνια, οπότε το νερό βάσει μανομέτρου θα κατέρχεται στα π.χ. παρακάτω 80 μέτρα με πίεση 8 ατμόσφαιρων που λειτουργούν τα κανόνια αποδίδοντας το μέγιστο δηλ. 80 μέτρα ακτίνα εκτόξευσης χωρίς να απαιτείται αντλία που θα καταναλώνει ηλεκτρικό ρεύμα.
Επομένως σύμφωνα με τις μελέτες που είχει κάνει ο Σ. Σοφιανόπουλος μια δασική έκταση θα χωρίζεται σε ζώνες, χωρίς βέβαια να είναι απαραίτητο το βεληνεκές των κανονιών να καλύπτουν όλη την δασική έκταση, και όπου υπάρξει φωτιά με την ενεργοποίηση κάποιων απο τις ζώνες η φωτιά θα σταματούσε άμεσα να επεκτείνεται, ο οποίος είναι και ο βασικός σκοπός (δηλαδή η μη επέκταση της πυρκαγιάς).
Ένα άλλο πλεονέκτημα, τουλάχιστον την περίοδο 1996-2000 που παρουσίαζε τα ανωτέρω σχέδια ο Σ.Σοφιανόπουλος ήταν ότι όλο αυτό το πυροσβεστικό-αρδευτικό σύστημα θα μπορούσε να φτιαχτεί εξ'ολοκλήρου απο ελληνικά υλικά. Υπάρχουν στην Ελλάδα πολλές σωληνουργίες και εταιρείες που κατασκευάζουν αντλίες. Το μόνο που έλειπε ήταν οι πετρελαιομηχανές, δηλαδή τύπου ντίζελ τις οποίες κατασκεύαζε η ιστορική επιχείρηση του Μαλκότση (βλέπε συνημμένα φώτο και βίντεο), την οποία -όπως και τόσες άλλες- κατέστρεψε το ίδιο το ελληνικό κράτος με το Νόμο των πανωτοκίων 1083 αλλά και άλλους νόμους.
Όσον αφορά τώρα την αξιοποίηση του ανωτέρω συστήματος ως αρδευτικό, ο Σ. Σοφιανόπουλος, ο οποίος είχε μελετήσει διεξοδικά τα θέματα αυτά σημείωνε πως είναι εσφαλμένη η άποψη ότι για να αναπτυχθούν τα μηρυκαστικά απαιτείται να τρέφονται με καλαμπόκια και σιτάρι. Για το μηρυκαστικό αρκεί και το φρέσκο χορτάρι άρα σκεφτείτε την τεράστια σημασία που θα έχει για την κτηνοτροφία μας να αρδεύονται δασικές και ημιδασικές εκτάσεις με το ανωτέρω σύστημα και να εκτρέφονται σε αυτές μηρυκαστικά π.χ. αγελάδες, κατσίκια, πρόβατα κλπ.
Παρακάτω μπορείτε να δείτε κάποια βίντεο με τις μηχανές του Μαλκότση τις οποίες επισκεύασε η Αγροτική Στέγη:
Σημείωση 2: Επανειλημμένως έχουμε αναφερθεί στα θέματα τόσο των στρατηγικών πλεονεκτημάτων που έχει η πατρίδα μας (βλέπε: κλίμα, εδαφολογικές συνθήκες, ηλιοφάνεια-φωτοσυνθετικές ικανότητες κλπ) για την ανάπτυξη της γεωργίας, την παραγωγή ζωοτροφών και επομένως την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας της σε σύγκριση με άλλες χώρες που έχουν ψυχρά κλίματα π.χ. Γερμανία, Γαλλία κλπ βλέπε σχετικά εδώ καθώς και την επίτευξη του στρατηγικού στόχου να καταστήσουμε την πατρίδα μας αυτάρκη σε πρώτη φάση και εξαγωγό χώρα σε δεύτερη τόσο σε αγροτικά προϊόντα και ζωοτροφές, πρωτίστως την σόγια, όσο και σε γάλα, τυροκομικά και κρέατα, βλέπε σχετικά εδώ και εδώ.
Σημείωση 3: Οι επισημάνσεις του Σ.Σοφιανόπουλου για το χέλι είναι πολύ σημαντικές. Ακόμη και σήμερα, πάνω από 20-25 χρόνια από τότε που τα έγραφε τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει πολύ. Επιχειρηματίες με αγάπη για το αντικείμενο και την Ελλάδα μελέτησαν την εκτροφή χελιού και μετά από πολύ κόπο και χρόνο κατάφεραν να στήσουν εταιρείες που εισάγουν τα γυαλόχερα από το εξωτερικό και τα εκτρέφουν, μεγαλώνουν και μεταποιούν στην Ελλάδα.
Μια από τις εταιρείες αυτές είναι του Β.Γείτονα στην Άρτα. Άλλες εταιρείες είναι των Αδελφών Σιμώνη στην Χαλκιδική και του Τσιάλου στα Ιωάννινα. Η τιμή του καπνιστού χελιού ανά κιλό σήμερα, ανέρχεται στα 76-80 ευρώ. Να σημειώσουμε ότι η εκτροφή και η μεταποίηση του χελιού ήταν μια διαδικασία που σχεδόν κανείς δεν γνώριζε στην Ελλάδα, τουλάχιστον σε επίπεδο εντατικής παραγωγής με σκοπό την εμπορία. Ενώ το αλιευτικό προϊόν θα μπορούσε να αναβαθμιστεί και να πολλαπλασιαστεί το ελληνικό κράτος και το Υπ. Γεωργίας δεν έκαναν τίποτε. Μετά από μελέτη και αναζήτηση οι ανωτέρω εταιρείες κατάφεραν να παράγουν συστηματικά χέλια. Ο τζίρος της εταιρείας Β.Γείτονα σήμερα είναι άνω των 2.300.000 ευρώ. Αυτά δείχνουν για μια ακόμη φορά τις οικονομικές δυνατότητες που έχει η πατρίδα μας.
Σημείωση 4: Η εταιρεία ΧΡΩ.ΠΕΙ. του Σ. Σοφιανόπουλου είχε -μεταξύ άλλων εκατοντάδων προϊόντων όπως φάρμακα, ορούς, πολεμικά τυφέκια, ρουκέτες, πολεμικά σκάφη κλπ- καταφέρει να φτιάχνει και υπεροξείδιο του υδρογόνου. Το ελληνικό κράτος δια του Νόμου 1083 κι άλλων μεθοδεύσεων την έκλεισε! Μελετήστε περισσότερα για την δραστηριότητα της ΧΡΩ.ΠΕΙ. εδώ κι εδώ σχετικά με το πως οι τότε κυβερνώντες υπονόμευσαν και ακύρωσαν την προσπάθεια της ΧΡΩ.ΠΕΙ. να παράγει Κιτρικό οξύ, κάτι που λίγες βιομηχανίες στον κόσμο γνωρίζουν, μελετήστε σχετικά εδώ
Επιμέλεια: Ξενοφών Οικονομικός (30.12.2015) © Copyright 4481/2017
Σημειώσεις (δικές μας):
Σημείωση 1: Εδώ ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος αναφέρεται σε ένα σχέδιο που είχε εκπονήσει ο ίδιος σχετικά με την πυρόσβεση στα δάση αλλά και την συστηματική άρδευση ημιδασικών εκτάσεων, ώστε να μπορούν τα μηρυκαστικά να βρίσκουν βοσκή. Κατόπιν μελέτης ο Σ.Σοφιανόπουλος ανέλυσε πως ένα πυροσβεστικό αεροπλάνο τύπου Canadair με χωρητικότητα δεξαμενής 5 κυβικών και μέσο όρο ρίψεων ανά ώρα περί τις 8 έως 10 μπορεί να ρίξει το πολύ 50 κυβικά νερό στο φλεγόμενο δάσος. Από την άλλη πλευρά τα πυροσβεστικά οχήματα μπορούν να μεταφέρουν το μέγιστο 10 έως 15 κυβικά νερού αλλά μετά την ρίψη τους η δυνατότητα άμεσου ανεφοδιασμού είναι πολύ δύσκολη εκτός εάν κοντά υπάρχουν πυροσβεστικοί κρουνοί.
Παράλληλα, μεγάλο μειονέκτημα στην πυρόσβεση για τα αεροπλάνα είναι ότι α. δεν επιχειρούν τη νύχτα και β. ότι σε περίπτωση ταραχώδους θαλάσσης ή τρικυμίας δεν είναι δυνατή η λήψη νερού.
Αυτό λοιπόν που πρότεινε κατόπιν μελέτης ο Σ.Σοφιανόπουλος ήταν η τοποθέτηση κανονιών νερού εντός της δασικής έκτασης κατόπιν βέβαια μελέτης. Τα κανόνια νερού Regen κατασκευάζονταν εξ' ολοκλήρου απο ελληνικές επιχειρήσεις και οι δυνατότητές τους ήταν: α.ρίψη 150 κυβικών νερού την ώρα και β.ακτίνα εκτόξευσης 80 μέτρα (με διάμετρο λόγω και της κυκλικής περιστροφικής κίνησης τα 160 μέτρα).
 |
| μια απο τις ''θρυλικές'' μηχανές που κατασκεύαζε το εργοστάσιο του Μαλκότση |
Αν λοιπόν τοποθετήσουμε ανά ένα χιλιόμετρο 8 εκτοξευτές νερού Regen θα έχουμε μια ζώνη μήκους 1000 μέτρων και πλάτους 160 μέτρων, η οποία ζώνη θα δέχεται 8*150=1.200 κυβικά νερό την ώρα.
Σε συγκρητική αναλογία για να πετύχουμε στην ανωτέρω ζώνη ρίψη 1.200 κυβικών νερού θα απαιτούντο η επιχείρηση 80 πυροσβεστικών οχημάτων των 15 κυβικών (=1.200 κυβικά) ή εναλλακτικά 20 πυροσβεστικά αεροπλάνα με 12 ρίψεις των 5 κυβικών ανά ώρα, υποθέτοντας (που είναι μάλλον αδύνατο ανά 1 ρίψη 5 λεπτά πτήση) (=1.200 κυβικά).
Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι το κόστος πτήσης ενός Canadair είναι πολύ μεγάλο και αν συνυπολογίσουμε: καύσιμα, συντήρηση, τυχόν ζημίες, αποσβέσεις πάγιου υλικού κλπ ξεπερνάει μια ώρα πτήσης τα 2.900-3.000 ευρώ. (οι υπολογισμοί σε ευρώ είναι σχετικοί και κατά προσέγγιση πρώτον διότι αυτά τα είχε παρουσιάσει ο Σ.Σοφιανόπουλος την περίοδο 1996-2000 και δεύτερο διότι τότε χρησιμοποιούσαμε δραχμές και όχι ευρώ)
Τώρα όσον αφορά το κόστος του κάθε κανονιού Regen ανέρχεται περίπου σε 600 ευρώ. Άρα με ένα κόστος 8*600=4.800 ευρώ έχουμε την μόνιμη υποδομή σε ένα δάσος άρα το κόστος είναι αμελητέο. Απ' εκεί και πέρα χρειάζεται αν πρόκειται για περιοχή πεδινή π.χ. Κορινθία να φτιαχτεί ανί δεξαμενής ένα μεγάλο πηγάδι πλησίον της θαλάσσης κι απ' εκεί με αγωγούς, κεντρικούς και ημικεντρικούς, θα φθάνει το νερό στα κανόνια. Το νερό απο το πηγάδι θα μεταφέρεται είτε με ηλεκτρική ενέργεια της Δ.Ε.Η. είτε με πετρελαιομηχανές. Σε περίπτωση δε που υπάρχει επικλινές έδαφος λόγω όγκου οροσειράς π.χ. ορεινός όγκος της Σάμου με 1.600 μέτρα μέγιστο υψόμετρο απαιτείται μια κεντρική αντλία που θα ανεβάζει το νερό σε μια δεξαμενή των π.χ. 3.000 κυβικών, η οποία θα βρίσκεται πολύ ψηλότερα απο την περιοχή με τα κανόνια, οπότε το νερό βάσει μανομέτρου θα κατέρχεται στα π.χ. παρακάτω 80 μέτρα με πίεση 8 ατμόσφαιρων που λειτουργούν τα κανόνια αποδίδοντας το μέγιστο δηλ. 80 μέτρα ακτίνα εκτόξευσης χωρίς να απαιτείται αντλία που θα καταναλώνει ηλεκτρικό ρεύμα.
Επομένως σύμφωνα με τις μελέτες που είχει κάνει ο Σ. Σοφιανόπουλος μια δασική έκταση θα χωρίζεται σε ζώνες, χωρίς βέβαια να είναι απαραίτητο το βεληνεκές των κανονιών να καλύπτουν όλη την δασική έκταση, και όπου υπάρξει φωτιά με την ενεργοποίηση κάποιων απο τις ζώνες η φωτιά θα σταματούσε άμεσα να επεκτείνεται, ο οποίος είναι και ο βασικός σκοπός (δηλαδή η μη επέκταση της πυρκαγιάς).
Ένα άλλο πλεονέκτημα, τουλάχιστον την περίοδο 1996-2000 που παρουσίαζε τα ανωτέρω σχέδια ο Σ.Σοφιανόπουλος ήταν ότι όλο αυτό το πυροσβεστικό-αρδευτικό σύστημα θα μπορούσε να φτιαχτεί εξ'ολοκλήρου απο ελληνικά υλικά. Υπάρχουν στην Ελλάδα πολλές σωληνουργίες και εταιρείες που κατασκευάζουν αντλίες. Το μόνο που έλειπε ήταν οι πετρελαιομηχανές, δηλαδή τύπου ντίζελ τις οποίες κατασκεύαζε η ιστορική επιχείρηση του Μαλκότση (βλέπε συνημμένα φώτο και βίντεο), την οποία -όπως και τόσες άλλες- κατέστρεψε το ίδιο το ελληνικό κράτος με το Νόμο των πανωτοκίων 1083 αλλά και άλλους νόμους.
Όσον αφορά τώρα την αξιοποίηση του ανωτέρω συστήματος ως αρδευτικό, ο Σ. Σοφιανόπουλος, ο οποίος είχε μελετήσει διεξοδικά τα θέματα αυτά σημείωνε πως είναι εσφαλμένη η άποψη ότι για να αναπτυχθούν τα μηρυκαστικά απαιτείται να τρέφονται με καλαμπόκια και σιτάρι. Για το μηρυκαστικό αρκεί και το φρέσκο χορτάρι άρα σκεφτείτε την τεράστια σημασία που θα έχει για την κτηνοτροφία μας να αρδεύονται δασικές και ημιδασικές εκτάσεις με το ανωτέρω σύστημα και να εκτρέφονται σε αυτές μηρυκαστικά π.χ. αγελάδες, κατσίκια, πρόβατα κλπ.
Παρακάτω μπορείτε να δείτε κάποια βίντεο με τις μηχανές του Μαλκότση τις οποίες επισκεύασε η Αγροτική Στέγη:
Σημείωση 2: Επανειλημμένως έχουμε αναφερθεί στα θέματα τόσο των στρατηγικών πλεονεκτημάτων που έχει η πατρίδα μας (βλέπε: κλίμα, εδαφολογικές συνθήκες, ηλιοφάνεια-φωτοσυνθετικές ικανότητες κλπ) για την ανάπτυξη της γεωργίας, την παραγωγή ζωοτροφών και επομένως την ανάπτυξη της κτηνοτροφίας της σε σύγκριση με άλλες χώρες που έχουν ψυχρά κλίματα π.χ. Γερμανία, Γαλλία κλπ βλέπε σχετικά εδώ καθώς και την επίτευξη του στρατηγικού στόχου να καταστήσουμε την πατρίδα μας αυτάρκη σε πρώτη φάση και εξαγωγό χώρα σε δεύτερη τόσο σε αγροτικά προϊόντα και ζωοτροφές, πρωτίστως την σόγια, όσο και σε γάλα, τυροκομικά και κρέατα, βλέπε σχετικά εδώ και εδώ.
Σημείωση 3: Οι επισημάνσεις του Σ.Σοφιανόπουλου για το χέλι είναι πολύ σημαντικές. Ακόμη και σήμερα, πάνω από 20-25 χρόνια από τότε που τα έγραφε τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει πολύ. Επιχειρηματίες με αγάπη για το αντικείμενο και την Ελλάδα μελέτησαν την εκτροφή χελιού και μετά από πολύ κόπο και χρόνο κατάφεραν να στήσουν εταιρείες που εισάγουν τα γυαλόχερα από το εξωτερικό και τα εκτρέφουν, μεγαλώνουν και μεταποιούν στην Ελλάδα.
Μια από τις εταιρείες αυτές είναι του Β.Γείτονα στην Άρτα. Άλλες εταιρείες είναι των Αδελφών Σιμώνη στην Χαλκιδική και του Τσιάλου στα Ιωάννινα. Η τιμή του καπνιστού χελιού ανά κιλό σήμερα, ανέρχεται στα 76-80 ευρώ. Να σημειώσουμε ότι η εκτροφή και η μεταποίηση του χελιού ήταν μια διαδικασία που σχεδόν κανείς δεν γνώριζε στην Ελλάδα, τουλάχιστον σε επίπεδο εντατικής παραγωγής με σκοπό την εμπορία. Ενώ το αλιευτικό προϊόν θα μπορούσε να αναβαθμιστεί και να πολλαπλασιαστεί το ελληνικό κράτος και το Υπ. Γεωργίας δεν έκαναν τίποτε. Μετά από μελέτη και αναζήτηση οι ανωτέρω εταιρείες κατάφεραν να παράγουν συστηματικά χέλια. Ο τζίρος της εταιρείας Β.Γείτονα σήμερα είναι άνω των 2.300.000 ευρώ. Αυτά δείχνουν για μια ακόμη φορά τις οικονομικές δυνατότητες που έχει η πατρίδα μας.
Σημείωση 4: Η εταιρεία ΧΡΩ.ΠΕΙ. του Σ. Σοφιανόπουλου είχε -μεταξύ άλλων εκατοντάδων προϊόντων όπως φάρμακα, ορούς, πολεμικά τυφέκια, ρουκέτες, πολεμικά σκάφη κλπ- καταφέρει να φτιάχνει και υπεροξείδιο του υδρογόνου. Το ελληνικό κράτος δια του Νόμου 1083 κι άλλων μεθοδεύσεων την έκλεισε! Μελετήστε περισσότερα για την δραστηριότητα της ΧΡΩ.ΠΕΙ. εδώ κι εδώ σχετικά με το πως οι τότε κυβερνώντες υπονόμευσαν και ακύρωσαν την προσπάθεια της ΧΡΩ.ΠΕΙ. να παράγει Κιτρικό οξύ, κάτι που λίγες βιομηχανίες στον κόσμο γνωρίζουν, μελετήστε σχετικά εδώ
 |
| τα πολεμικά τυφέκια που κατασκεύαζε η ΧΡΩ.ΠΕΙ. |
Επιμέλεια: Ξενοφών Οικονομικός (30.12.2015) ©
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αγαπητοί αναγνώστες σημειώνουμε πως:
-ό,τι υπάρχει σε αυτό το blog είναι αποτέλεσμα μελέτης και έρευνας τόσο των έργων του Σωτήρη Σοφιανόπουλου όσο και άλλων επιστημόνων οι οποίοι αναφέρονται όπως και οι αντίστοιχες πηγές και βιβλιογραφία.
Ως εκ τούτου τα άρθρα μας αποτελούν πνευματικό κόπο της ομάδας μας ή μεμονωμένου συναδέλφου μας που τα συντάσσει.
Το δικαίωμα χρήσης και αναδημοσίευσης του υλικού από το blog μας καθορίζεται από τον αντίστοιχο νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας Ν. 4481/2017 σε συνέχεια του Ν. 2121/1993.
-Επιτρέπεται η αναδημοσίευση άρθρου μας υπό την αυστηρή προϋπόθεση επισύναψης της πηγής μέσω ενεργού συνδέσμου και αναφοράς του blog και του ονόματος του συγγραφέως του άρθρου.
-Σχόλια θα εγκρίνονται όταν είναι σχετικά με το θέμα, εννοείται ό,τι δεν περιέχουν προσβλητικούς ή απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς και δεν περιέχουν συνδέσμους αμφιβόλου αξιοπιστίας.
-Όταν αποστέλλετε κείμενα μέσω σχολίων ή e-mail και δεν είναι δικά σας παρακαλείσθε να αναγράφετε την πηγή τους.
Ευχαριστούμε για τη συνεργασία σας.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.