Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2015

Ηλιακό ξηραντήριο: η χρήση του για την ξήρανση γεωργικών προϊόντων, του ελληνικού λιγνίτη και των σκουπιδιών θα μπορούσε να εξοικονομήσει τεράστιες ποσότητες ηλεκτρικής ενέργειας. Σ. Σοφιανόπουλος: "Ο τότε διοικητής της Αγροτικής Τράπεζας ενθουσιάστηκε με την ιδέα αλλά τίποτε δεν προχώρησε."


Σε πολλές αναρτήσεις έχουμε αναπτύξει το θέμα της υπονόμευσης επιχειρηματικών προσπαθειών που θα βοηθούσαν στην ανάπτυξη της ελληνικής βιομηχανίας. Την ίδια στιγμή που οι εκάστοτε κυβερνώντες -τα τελευταία 40 χρόνια- εμπόδιζαν κάθε σοβαρή προσπάθεια που θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανάπτυξη της ελληνικής βιοτεχνείας, βιομηχανίας και βαρειάς βιομηχανίας καθιστούσαν την Ελλάδα μεγαλο-εισαγωγέα των πολυεθνικών των λοιπών ευρωπαϊκών και αμερικανικών χωρών (σχετικά με επιχειρηματικές προσπάθειες που υπονόμευσαν οι κυβερνώντες, ενδεικτικά βλέπε εδώ: http://hellas-economy.blogspot.gr/2014/08/blog-post_74.html και εδώ: http://hellas-economy.blogspot.gr/2014/09/blog-post_15.html. Σε συνδυασμό με νόμους που επέβαλαν οι κυβερνώντες, όπως για παράδειγμα ο Νόμος 1083 των πανωτοκίων (σχετικά βλέπε εδώ: http://hellas-economy.blogspot.gr/2015/01/1083-30101980.html), η ελληνική βιοτεχνεία και βιομηχανία καταστράφηκε στην πατρίδα μας ολοσχερώς και σήμερα εν έτει 2015 αναζητούμε να βρούμε προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα και να γράφουν το δυσεύρετο πλέον "made in Greece" ή "made in Hellas". 

Με την παρούσα ανάρτηση θα μελετήσουμε μια απλή κατασκευή, αυτή του Ηλιακού Ξηραντηρίου, που πάλι η Ελλάδα έχει μοναδικό προνόμιο και θα έπρεπε να την είχε κατασκευάσει για πολλαπλές γεωργικές και βιομηχανικές χρήσεις. Η ηλιακή ενέργεια στην πατρίδα μας είναι ανεξάντλητη και θα έπρεπε αυτό το μοναδικό προνόμιο να το έχουμε εκμεταλλευθεί στο έπακρο. Ωστόσο, όπως θα δούμε παρακάτω, άνθρωποι του κρατικού μηχανισμού (με τις πιέσεις, προφανώς και ξένων κέντρων) εμπόδισαν και αυτή την προσπάθεια. 

Οδηγό μας στην παρουσίαση του θέματος θα έχουμε το πόνημα του πρώην Αντιπροέδρου της ΧΡΩ.ΠΕΙ. κ. Σ. Σοφιανόπουλου: "Οι "Άγνωστες" πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία". Οι επισημάνσεις με bold και οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας προκειμένου να βοηθήσουμε τον αναγνώστη στην καλύτερη κατανόηση του θέματος. Στο τέλος του κειμένου επισυνάπτουμε δικές μας σημειώσεις. Γράφει ο κ. Σ. Σοφιανόπουλος: 

Ηλιακό Ξηραντήριο 

"Όταν κάποιος αφήσει το αυτοκίνητο του στον ήλιο το καλοκαίρι και μετά από 1 ώρα τουλάχιστον θελήσει να πιάσει το τιμόνι, δεν μπορεί, γιατί η θερμοκρασία έχει ξεπεράσει τους 60 βαθμούς, ιδίως καθότι το τιμόνι είναι μαύρο, γιατί το μαύρο είναι καλός αγωγός της θερμότητος. Αυτό με απασχόλησε όταν ήμουν Αντιπρόεδρος και ΔιευθύνωνΣύμβουλος της ΧΡΩΠΕΙ και έκανα διάφορα πειράματα και κατέληξα στα εξής συμπεράσματα:
 
Σύντομη Περιγραφή
 
Προς τον βορρά πρέπει να γίνει ένας τείχος, ο οποίος βάφεται μαύρος. Επίσης, ο πάτος πρέπει να είναι στεγανός και από την πλευρά του νοτιά ανασηκώνεται αυτό ανάλογα με το μέγεθος του ξηραντηρίου περίπου 50 πόντους. Είναι θέμα μελέτης να δούμε το μέγεθος του ξηραντηρίου. Η οροφή πρέπει να κατασκευασθεί από ανοξείδωτο ατσάλι και να υπάρχουν ταυ. Όσο μεγαλύτερες είναι οι διαστάσεις τόσο το καλύτερο, γιατί τόσο πιο πολύς ήλιος εισέρχεται. Η μελέτη απέδειξε ότι για να ρέουν οι σταγόνες από την εσωτερική μεριά προς τα κάτω πρέπει η κλίση να είναι τουλάχιστον 15 μοίρες. Στο νότιο μέρος από την εσωτερική μεριά υπάρχει μία υδρορροή που μαζεύει τις σταγόνες που ρέουν προς αυτήν και βγάζει το νερό εκτός ξηραντηρίου. Τα ανοίγματα του ανοξείδωτου χάλυβος καλύπτονται με τζάμια, π.χ. 5-6 χιλιοστών και το ξηραντήριο είναι έτοιμο. (1) Δηλ. η νότια πλευρά του βλέπει προς τον ήλιο, όπως τοποθετούνται και οι ηλιακοί θερμοσίφωνες (*).

αυτοματοποιημένο πρότυπο ηλιακό ξηραντήριο **

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2015

Φύτρο σιταριού: η Ελλάδα θα μπορούσε να το αξιοποιήσει δεδομένης της μεγάλης παραγωγής της σε σιτάρι. Το φύτρο σίτου περιέχει άνω του 31% πρωτεΐνη και βρίθει βιταμινών. Πολλές ανεπτυγμένες χώρες το έχουν μελετήσει επιστημονικά και βιομηχανοποιήσει ως προϊόν.

Σε πολλές αναρτήσεις, μέχρι σήμερα έχουμε ασχοληθεί με την γεωργία και κτηνοτροφία της πατρίδας μας. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε σχετικά με την σπουδαιότητα της γεωργίας, της κτηνοτροφίας και της παραγωγής ζωοτροφών, ενώ εδώ μπορείτε να μελετήσετε σχετικά με την ανάγκη και ταυτόχρονα δυνατότητα να καλλιεργήσουμε στην πατρίδα μας το νούμερο 1 φυτό σε πρωτεΐνη στον κόσμο, την σόγια:   Ήδη από το 1947 ο Ιορδ. Δημητριάδης είχε επισημάνει ότι η σόγια άπτεται του προβλήματος υποσιτισμού της Ελλάδος

                                                                          ***
Ένα από τα χαρακτηριστικά των παραγωγικά ανεπτυγμένων κρατών, τις οποίες καλούμε και μεγάλες δυνάμεις ή υπερδυνάμεις (Η.Π.Α., Ρωσία, Γαλλία, Ολλανδία κλπ) είναι ότι πρωτίστως έχουν ανεπτυγμένη γεωργία και κτηνοτροφία και μάλιστα έχουν αυτάρκεια σε αντίστοιχα γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα.

Η πατρίδα μας λόγω της αδιαφορίας (;) των κυβερνώντων των δυο μεγάλων κομμάτων (τα τελευταία 35-40 χρόνια) -κι ενώ πολλοί "ειδήμονες" και πολλοί εκ των μ.μ.ενημέρωσης την ονόμαζαν, μεταξύ άλλων, και γεωργική οικονομία,- πολύ λίγα πράγματα έχει πετύχει σε σχέση με τις δυνατότητες που έχει (εννοούμε τα στρατηγικά πλεονετήματα του κλίματος, της εδαφολογίας, της γεωγραφικής της θέσεως, του επιστημονικού προσωπικού της, των ερευνητών της κλπ.)

                                                                            ***

Παρουσιάζουμε σήμερα άλλη μια πτυχή του γεωργικού μας πλούτου και της γεωργικής μας οικονομίας η οποία, με ευθύνη του σχεδόν ανύπαρκτου Υπ. Γεωργίας, έχει μείνει αναξιοποίητη στερώντας από το Α.Ε.Π. της πατρίδας μας μεγάλα κεφάλαια (που θα μπορούσαν να είχαν παραχθεί). Την ίδια στιγμή πολλές ευρωπαϊκές και αμερικανικές χώρες αξιοποιούν την πτυχή αυτή της γεωργίας, αναβαθμίζουν την διατροφή των λαών τους, συμβάλλουν στην ανάπτυξη του Α.Ε.Π. των χωρών τους και κερδίζουν μεγάλες ποσότητες συναλλάγματος από τις εξαγωγές τους. 

Πρόκειται για τα φύτρα διαφόρων καρπών. Ειδικότερα θα ασχοληθούμε στην ανάρτησή μας αυτή με το φύτρο του σίτου. 

Το θέμα θα προσεγγίσουμε έχοντας ως οδηγό το πόνημα του πρώην ιδιοκτήτη της Φαρμακοβιομηχανίας ΧΡΩ.ΠΕΙ. κ. Σ. Σοφιανόπουλου: "Οι "Άγνωστες" πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία". Κάποιες από τις επισημάνσεις με bold και υπογραμμίσεις είναι δικές μας. Στη συνέχεια του κειμένου του Σ. Σοφιανόπουλου επισυνάπτουμε σημειώσεις που βοηθούν -νομίζουμε- τον αναγνώστη να κατανοήσει καλύτερα το θέμα. 

                                                                               ***

Γράφει ο Σ. Σοφιανόπουλος: 

Φύτρο Σίτου 

"Αμφιβάλλω αν υπάρχει ένας άνθρωπος επί της γης που δεν ξέρει τον καρπό του σιταριού. Όλοι γνωρίζουν επίσης ότι από το σιτάρι παράγονται πλείστα όσα προϊόντα, το βασικότερο των οποίων είναι το ψωμί. Υπάρχουν πάρα πολλά είδη ψωμιού και μια χώρα που έχει πολύ καλά ψωμιά είναι η Γερμανία. Αλλά και η Ελλάδα δεν πάει πίσω στο θέμα του ψωμιού. Ο άνθρωπος έχει φτιάξει αρτοσκευάσματα και από καλαμπόκι, την περιβόητη μπομπότα, που τρώγαμε επί Κατοχής, τα κριθαρένια παξιμάδια και τα διάφορα προϊόντα σίτου που είναι και τα περισσότερα.

φύτρο σίτου
Από πλευράς υγιεινής διατροφής είναι τελείως λάθος να τρώμε προϊόντα λευκού αλεύρου, διότι αυτό δεν περιέχει τις πρωτεΐνες και την κυτταρίνη, συστατικά που είναι πολύ ωφέλιμα για τον οργανισμό. Αυτό όμως που οι άνθρωποι συνήθως δεν γνωρίζουν είναι ένα τμήμα του σίτου που λέγεται φύτρο, το οποίο κατά βάρος είναι το 2 τοις χιλίοις (1). Η εκατοστιαία του σύνθεση είναι: 31% πρωτεΐνες, περί το 15%-20% υγρασία, και το υπόλοιπο υδατάνθρακες. Πρέπει ο αναγνώστης να καταλάβει ότι πώς είναι δυνατόν το 11% των πρωτεϊνών του σίτου στο φύτρο του σίτου να γίνονται 31%. Αυτό δικαιολογείται, επειδή από το φύτρο ξαναφυτρώνει το στάρι και γι αυτό πρέπει να έχει θρεπτικά συστατικά αρκετά μέχρι να πάρει πρώτες ύλες από το έδαφος. Αυτό που συνήθως όμως δεν είναι καθόλου γνωστό είναι ότι το φύτρο του σίτου βρίθει βιταμινών, πρωτίστως Α, D, και Ε. Είναι σε λίγους επίσης γνωστό ότι οι βιταμίνες δρουν σαν καταλύτες στον οργανισμό, γι αυτό τις λένε και βιοκαταλύτες και ανακαλύφθησαν από έναν Πολωνό βιοχημικό στα τέλη του προπερασμένου αιώνος.