Οι προοπτικές που υπήρχαν για τις Ελληνικές Ζυθοποιίες -πριν περάσουν στα χέρια των Ολλανδικών και Δανέζικων πολυεθνικών- να βοηθήσουν και την γεωργική παραγωγή της πατρίδος μας με την απορρόφηση του ελληνικού κριθαριού και την επέκταση της παραγωγής του. Σημαντικό το υποπροϊόν από την ζύμωση του κριθαριού με 55% πρωτεΐνη που είναι εξαίρετη ζωοτροφή.
Η Οδύσσεια της μπύρας ''Βεργίνα'' της πρώτης αμιγώς Ελληνικής μπύρας που πήγε κόντρα στο συμβιβασμένο ελληνικό κράτος, στις μεγάλες πολυεθνικές, αναπτύχθηκε και άνοιξε τίμια και άξια τον δρόμο για άλλες 35 ελληνικές μικροζυθοποιίες και συνεχίζουμε...
Η Οδύσσεια της μπύρας ''Βεργίνα'' της πρώτης αμιγώς Ελληνικής μπύρας που πήγε κόντρα στο συμβιβασμένο ελληνικό κράτος, στις μεγάλες πολυεθνικές, αναπτύχθηκε και άνοιξε τίμια και άξια τον δρόμο για άλλες 35 ελληνικές μικροζυθοποιίες και συνεχίζουμε...
Το ''ελληνικό'' κράτος και οι κυβερνώντες των τελευταίων δεκαετιών είναι εδώ για να εμποδίσουν τις υγιείς προσπάθειες Ελλήνων επιχειρηματιών για την ανάπτυξη της Ελληνικής οικονομίας. Οι επεμβάσεις τους πολλές και επώδυνες.
***
Σε σχετική μας, προηγούμενη ανάρτηση είχαμε αναφερθεί στην βύνη -ως υποπροϊόν της κριθής- καθώς και εν μέρει στο πως από το κριθάρι παρασκευάζεται η μπύρα. Επιπλέον αναφερθήκαμε στην ΚΥΔΕΠ, η οποία -για λίγα μόνον χρόνια-, πριν κλείσει με ευθύνη και παραλείψεις του κράτους έκανε πραγματικότητα τα βασικότερα αιτήματα των αγροτών (βλέπε εδώ).
Με την παρούσα ανάρτηση θα ασχοληθούμε με την πρωτεΐνη της κριθής και τις ελληνικές ζυθοποιίες εστιάζοντας στην ζυθοποιία Μακεδονίας-Θράκης για τον τεράστιο αγώνα που έκανε -ως αμιγώς ελληνική επιχείρηση- να ''γεννηθεί'' -ως όραμα του δημιουργού της κ.Δ.Πολιτόπουλου- να αναπτυχθεί, να αντιμετωπίσει τις δυο μεγάλες πολυεθνικές (την Ολλανδική Heineken και την Δανέζικη Carlsberg) που ελέγχουν πάνω από το 87% στην αγορά μπύρας, να αντιμετωπίσει το αδιάφορο και εχθρικά διακείμενο ''ελληνικό'' κράτος και τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών που με ''συνέπεια'' υποστηρίζουν τα ξένα πολυεθνικά συμφέροντα έναντι των ελληνικών επιχειρηματικών προσπαθειών και τελικά να νικήσει. Η νίκη της αυτή άνοιξε τον δρόμο σε πολλούς ακόμη Έλληνες επιχειρηματίες που ασχολήθηκαν με την ζυθοποιία με αποτέλεσμα να υπάρχουν σήμερα περί τις 36 μικρές (μεν, αλλά με την ευχή να γιγαντωθούν) ελληνικές ζυθοποιίες.
Παρακάτω ξεκινούμε την προσέγγισή μας με ένα απόσπασμα από το γνωστό πόνημα του Σωτήρη Σοφιανόπουλου ''Οι ''Άγνωστες'' πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδας και η πολιτική τους σημασία''. Οι υπογραμμίσεις και οι επισημάνσεις με bold είναι δικές μας. Κατόπιν παρουσιάζουμε την Οδύσσεια της μπύρας ''Βεργίνα''.
Η σύνθεση του υλικού προέρχεται από ρεπορτάζ των μ.μ.ε., επιστολές-διαμαρτυρία των Ελλήνων μικρο-ζυθοποιών, λοιπές δημοσιεύσεις σχετικά με την στάση της Επιτροπής Ανταγωνισμού κ.α. Σε κάθε περίπτωση με σύνδεσμο αναφέρουμε την πηγή. Παρατηρήσεις και σχόλια στην ροή του κειμένου είναι δικά μας. Ιδιαίτερης αξίας είναι τα δυο ολιγόλεπτα βίντεο με τον κ. Δ. Πολιτόπουλο: στην Επιτροπή της Βουλής και σε ένα από τα εργοστάσια της μπύρας ''Βεργίνα'' που διηγείται την πορεία, τα εμπόδια, το επίτευγμα.
Γράφει λοιπόν ο Σ.Σοφιανόπουλος:
Πρωτεΐνη κριθής και ελληνικές ζυθοποιίες
''Και τώρα έρχεται η άλλη εγκληματική αμέλεια (επιεικώς) του ελληνικού κράτους. Η εταιρεία Αμστελ, π.χ. εζήτησε από το ελληνικό κράτος την συνεισφορά του στην προμήθεια κριθής, για να μην αγοράζουν από το εξωτερικό λόγω της παράνοιας που επικρατεί στον τόπο μας και του πρωτογονισμού δεν μπόρεσε η Ελλάδα να προμηθεύσει την Αμστελ με κριθάρι, με αποτέλεσμα αυτή να εισάγει σχεδόν όλην την ποσότητα από το εξωτερικό (βλέπετε, δεν υπάρχει η ΚΥΔΕΠ). Όπως προείπαμε το κριθάρι ζυμώνεται προς παραγωγή μπύρας και προς παραγωγή ουίσκι, το οποίο στην Ελλάδα δεν γίνεται, ενώ θα έπρεπε να γίνεται, γι αυτό και οπτικώς και χρωματικώς δεν διαφέρουν πολύ αυτά τα δύο ποτά. Εάν λοιπόν κάποιος πάρει την μπύρα και την αποστάξει, μπορεί να κάνει ουίσκι. Ως εκ τούτου οι βιομηχανίες μπύρας της Ελλάδος, που είναι αρκετές χρησιμοποιούν τεράστιες ποσότητες κριθής, της τάξεως των εκατομμυρίων τόνων, για να παράγουν τις ατέλειωτες μπύρες της Ελλάδος, εκτός των εισαγομένων ποσοτήτων.
Όταν η μπυραρία ζυμώσει την κριθήν προς παραγωγή μπύρας, της μένει ένα υποπροϊόν, που όπως είπαμε ονομάζεται βύνη, το οποίο πωλούν οι μπυραρίες στους κτηνοτρόφους. Δεδομένου ότι το κριθάρι έχει 11% πρωτεΐνες, το προϊόν που θα περισσέψει, αφού θα ζυμωθούν 5 κιλά, δηλ. ανά 5 κιλά κριθής που ζυμώνεται, περισσεύει 1 κιλό υποπροϊόντος, το οποίο σε ξηρά μορφή είναι 55% πρωτεΐνες, 30% κυτταρίνη, και 12% υγρασία. Η θεωρητική αξία αυτού του προϊόντος πρέπει να είναι σήμερα της τάξεως των 50 δρχ. ανά κιλό, διότι δεν έχει καθόλου υδατάνθρακες μέσα, επειδή αυτοί έχουν ήδη υποστεί ζύμωση. Ο αριθμός του 55% των πρωτεϊνών θα του έδινε την θέση της πρώτης κατηγορίας στον κόσμο πρωτεϊνών για ζωοτροφές, όταν η σόγια έχει 44%, και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και σαν τροφή του ανθρώπου, αν χρησιμοποιούνταν ανοξείδωτα σκεύη (*).
Η σύνθεση του υλικού προέρχεται από ρεπορτάζ των μ.μ.ε., επιστολές-διαμαρτυρία των Ελλήνων μικρο-ζυθοποιών, λοιπές δημοσιεύσεις σχετικά με την στάση της Επιτροπής Ανταγωνισμού κ.α. Σε κάθε περίπτωση με σύνδεσμο αναφέρουμε την πηγή. Παρατηρήσεις και σχόλια στην ροή του κειμένου είναι δικά μας. Ιδιαίτερης αξίας είναι τα δυο ολιγόλεπτα βίντεο με τον κ. Δ. Πολιτόπουλο: στην Επιτροπή της Βουλής και σε ένα από τα εργοστάσια της μπύρας ''Βεργίνα'' που διηγείται την πορεία, τα εμπόδια, το επίτευγμα.
Γράφει λοιπόν ο Σ.Σοφιανόπουλος:
Πρωτεΐνη κριθής και ελληνικές ζυθοποιίες
''Και τώρα έρχεται η άλλη εγκληματική αμέλεια (επιεικώς) του ελληνικού κράτους. Η εταιρεία Αμστελ, π.χ. εζήτησε από το ελληνικό κράτος την συνεισφορά του στην προμήθεια κριθής, για να μην αγοράζουν από το εξωτερικό λόγω της παράνοιας που επικρατεί στον τόπο μας και του πρωτογονισμού δεν μπόρεσε η Ελλάδα να προμηθεύσει την Αμστελ με κριθάρι, με αποτέλεσμα αυτή να εισάγει σχεδόν όλην την ποσότητα από το εξωτερικό (βλέπετε, δεν υπάρχει η ΚΥΔΕΠ). Όπως προείπαμε το κριθάρι ζυμώνεται προς παραγωγή μπύρας και προς παραγωγή ουίσκι, το οποίο στην Ελλάδα δεν γίνεται, ενώ θα έπρεπε να γίνεται, γι αυτό και οπτικώς και χρωματικώς δεν διαφέρουν πολύ αυτά τα δύο ποτά. Εάν λοιπόν κάποιος πάρει την μπύρα και την αποστάξει, μπορεί να κάνει ουίσκι. Ως εκ τούτου οι βιομηχανίες μπύρας της Ελλάδος, που είναι αρκετές χρησιμοποιούν τεράστιες ποσότητες κριθής, της τάξεως των εκατομμυρίων τόνων, για να παράγουν τις ατέλειωτες μπύρες της Ελλάδος, εκτός των εισαγομένων ποσοτήτων.
Όταν η μπυραρία ζυμώσει την κριθήν προς παραγωγή μπύρας, της μένει ένα υποπροϊόν, που όπως είπαμε ονομάζεται βύνη, το οποίο πωλούν οι μπυραρίες στους κτηνοτρόφους. Δεδομένου ότι το κριθάρι έχει 11% πρωτεΐνες, το προϊόν που θα περισσέψει, αφού θα ζυμωθούν 5 κιλά, δηλ. ανά 5 κιλά κριθής που ζυμώνεται, περισσεύει 1 κιλό υποπροϊόντος, το οποίο σε ξηρά μορφή είναι 55% πρωτεΐνες, 30% κυτταρίνη, και 12% υγρασία. Η θεωρητική αξία αυτού του προϊόντος πρέπει να είναι σήμερα της τάξεως των 50 δρχ. ανά κιλό, διότι δεν έχει καθόλου υδατάνθρακες μέσα, επειδή αυτοί έχουν ήδη υποστεί ζύμωση. Ο αριθμός του 55% των πρωτεϊνών θα του έδινε την θέση της πρώτης κατηγορίας στον κόσμο πρωτεϊνών για ζωοτροφές, όταν η σόγια έχει 44%, και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και σαν τροφή του ανθρώπου, αν χρησιμοποιούνταν ανοξείδωτα σκεύη (*).
(*) Πρόκειται για διαπιστώσεις και παράλληλα προτάσεις του Σωτήρη Σοφιανόπουλου τις οποίες αγνόησε έπη δεκαετίες το ελληνικό κράτος. Τα κείμενα αυτά έχουν γραφεί τις δεκαετίες 1970-1980, η ισχύς τους όμως παραμένει έως σήμερα. Πολλά βέβαια έχουν αλλάξει προς την αρνητική πλευρά. Η Αθηναϊκή Ζυθοποιία (Amstel κλπ) έχει περάσει προ πολλού στον πολυεθνικό όμιλο της Heineken), η συμβολαιακή γεωργία που εφαρμόζουν οι μεγάλες εταιρείες καθιστά τους Έλληνες γεωργο-παραγωγούς υπαλλήλους στα χωράφια τους (μελετήστε επιπλέον εδώ), ενώ η Αγροτική Τράπεζα -με τις υποθήκες στον Θεσσαλικό κάμπο- έχει περάσει επίσης στον τραπεζικό όμιλο της Τράπεζας Πειραιώς που ελέγχεται από ξένα κεφάλαια (δείτε εδώ, εδώ, εδώ). Τα περιθώρια λοιπόν -με ευθύνη των κυβερνώντων των τελευταίων δεκαετιών αλλά και των μνημονιακών κυβερνήσεων που παρέδωσαν την εθνική μας κυριαρχία- για την άσκηση μιας εθνικής οικονομικής πολιτικής έχουν ελαχιστοποιηθεί αν όχι εξαλειφθεί.
Η πρόταση του Σ.Σοφιανόπουλου για την παραγωγή υψηλής πρωτεϊνικής αξίας ζωοτροφών είναι σημαντική (για την σπουδαιότητα της δες εδώ και εδώ). Ο Σ.Σ. δεν θεωρητικολογεί διότι κατά την δεκαετία του 1970 είχε δημιουργήσει στην ΧΡΩ.ΠΕΙ. και πρότυπο εργοστάσιο παραγωγής ζωοτροφών με ξένους επιστήμονες και παραγωγούς ζωοτροφών να το επισκέπτονται και να προσπαθούν να υιοθετήσουν την τεχνολογία-τεχνογνωσία που χρησιμοποιούσε. Η απάντηση του ''ελληνικού'' κράτους ήρθε λίγα μόλις χρόνια αργότερα με την κατάσχεση της από την Εθνική Τράπεζα και το οριστικό κλείσιμό της δια του επαίσχυντου Νόμου 1083/1980 των πανωτοκίων (βλέπε εδώ).
***
Η Οδύσσεια των ελληνικών ζυθοποιών πολεμούμενες αδυσώπητα από το ελληνικό κράτος και τις πολυεθνικές.
Η ιστορία της ελληνικής μπύρας ''Βεργίνα'' σύντομα:
''Η Ζυθοποιία Μακεδονίας Θράκης ιδρύθηκε το 1998. Γεννήθηκε όμως πολλά χρόνια πριν, από την αγάπη του εμπνευστή της για την Ελλάδα. Η ζύμωση για να δημιουργηθεί η μπύρα Βεργίνα και η ζυθοποιία ξεκίνησε στην ψυχή του Δημήτρη Πολιτόπουλου, που αποφάσισε να επενδύσει όλη του τη γνώση, την εμπειρία, τη δημιουργικότητα αλλά και την περιουσία στη χώρα του, στον τόπο του. Γιατί ως πολίτης του κόσμου ο ίδιος, δε δεχόταν μια χώρα σαν την Ελλάδα να μην έχει τη δική της ταυτότητα στην μπύρα.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’90, η Ελλάδα δε διέθετε ούτε μία, 100%, γνήσια ελληνική μπύρα αλλά περιοριζόταν στην παραγωγή ξενόγλωσσων σημάτων από τους πολυεθνικούς-κολοσσούς του κλάδου. Η νέα τότε μπύρα «Βεργίνα», ήταν ένα προϊόν από μια ελληνική εταιρεία, από ελληνικές πρώτες ύλες, από ελληνικά χέρια! Και το καλύτερο από όλα; Είναι μια εξαιρετική μπύρα, αναγνωρισμένη μεταξύ των καλύτερων lager στον κόσμο!'' (εδώ)
Το ελληνικό κράτος όμως είναι εδώ, προκειμένου να ανακόψει την ταχέως εξελισσόμενη πορεία ανάπτυξης των ελληνικών μικρο-ζυθοποιών όπως της ''Μακεδονίας-Θράκης'' (μπύρα Βεργίνα) και της ''ΕΖΑ'' (Ελληνικής Ζυθοποιίας Αταλάντης) αλλά και άλλων μικρότερων όπως της Πειραϊκής Μικρο-ζυθοποιίας, της Χίου, της Κορινθιακής, της Septem (Ευβοίας), της Ζέος (Άργος) κι άλλων τουλάχιστον 20-25 μικρο-ζυθοποιών.
Τα χτυπήματα πολλά τόσο από το κράτος όσο και από τους κολοσσούς-πολυεθνικές που ελέγχουν το 85% της ελληνικής αγοράς μπύρας. Όσον αφορά τις τελευταίες πρόκειται για: την Αθηναϊκή Ζυθοποιία (Heineken, Amstel, ΑΛΦΑ κ.λπ.) που το 2014 έκανε πωλήσεις περί τα 300 εκατ. ευρώ και είναι μέλος του ολλανδικού πολυεθνικού κολοσσού Heineken και την ''Μύθος Ζυθοποιία'' (Μύθος, Carlsberg, Kaiser κ.λπ.) με τζίρο κοντά στα 80 εκατ. ευρώ το 2014 και μερίδιο 17% στην αγορά. Αυτή ανήκει στον έτερο διεθνή παίκτη της μπίρας, τη δανέζικη Carlsberg.
Τα χτυπήματα πολλά τόσο από το κράτος όσο και από τους κολοσσούς-πολυεθνικές που ελέγχουν το 85% της ελληνικής αγοράς μπύρας. Όσον αφορά τις τελευταίες πρόκειται για: την Αθηναϊκή Ζυθοποιία (Heineken, Amstel, ΑΛΦΑ κ.λπ.) που το 2014 έκανε πωλήσεις περί τα 300 εκατ. ευρώ και είναι μέλος του ολλανδικού πολυεθνικού κολοσσού Heineken και την ''Μύθος Ζυθοποιία'' (Μύθος, Carlsberg, Kaiser κ.λπ.) με τζίρο κοντά στα 80 εκατ. ευρώ το 2014 και μερίδιο 17% στην αγορά. Αυτή ανήκει στον έτερο διεθνή παίκτη της μπίρας, τη δανέζικη Carlsberg.
Τελευταίο χτύπημα; Η υψηλή φορολόγηση μόνον των ελληνικών μικρο-ζυθοποιών με νομοσχέδιο -όπως οι ίδιοι οι αγωνιστές Έλληνες ζυθοποιοί δηλώνουν: κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των συμφερόντων των πολυεθνικών-.
Τον Μάιο του 2016, πριν την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, οι Έλληνες μικρο-ζυθοποιοί απέστειλαν επιστολή (εδώ) προς τον πρωθυπουργό κ.Τσίπρα όπου μεταξύ άλλων επισημαίνονται:
****
Τον Μάιο του 2016, πριν την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, οι Έλληνες μικρο-ζυθοποιοί απέστειλαν επιστολή (εδώ) προς τον πρωθυπουργό κ.Τσίπρα όπου μεταξύ άλλων επισημαίνονται:
