Οι χιλιάδες τόνοι φρούτων που πετιούνται στις χωματερές είναι πηγή πλούτου. Στα αποστακτήρια μπορούν να μετατραπούν σε οινόπνευμα και απο τα υποπροϊόντα μπορούν να παραχθούν ζωοτροφές. Το κράτος παρόν κι εδώ εμποδίζει την ανάπτυξη κρατώντας δια νόμου κλειστά τα αποστακτήρια 10 με 11 μήνες κατ' έτος. Β' μέρος

Το γεωργικό και βιοτεχνικό προϊόν -στον τομέα αυτό- μπορεί να πολλαπλασιαστεί με την αξιοποίηση των μοναδικών πλεονεκτημάτων της πατρίδος μας (εύκρατο κλίμα, μεγάλη παραγωγή φρούτων και ποιοτική υπεροχή τους, ο μύκητας στην Κρήτη που μπορεί να παράξει 19% οινόπνευμα) Σ.Σοφιανόπουλος Β' μέρος

Σε συνέχεια προηγούμενης αναρτησής μας σχετικά με την παραγωγή οινοπνεύματος και ποιοτικού οίνου, (βλέπε εδώ)  και μάλιστα, όπως σημειώνει ο Σωτ.Σοφιανόπουλος, αξιοποιώντας το μοναδικό στρατηγικό πλεονέκτημα που έχουμε στην πατρίδα μας και ειδικότερα στην Κρήτη, ήτοι την ύπαρξη ενός μύκητα, ο οποίος μπορεί να παράγει οινόπνευμα έως και 19%, δίνουμε προέκταση στη μελέτη μας. 

Οδηγός μας στην προσπάθεια αυτή παραμένει το πόνημα του χημικού, ερευνητή και ιδιοκτήτη της ΧΡΩ.ΠΕΙ. με παραγωγή άνω των 140 διαφορετικών ειδών-προϊόντων, από ορούς και φάρμακα έως πολεμικά τυφέκια και ταχύπλοα σκάφη κ.Σωτ.Σοφιανόπουλου, υπό τον τίτλο "Οι ''Άγνωστες'' πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία''. Επαναδημοσιεύουμε την τελευταία παράγραφο, που είχαμε επισυνάψει στην ανωτέρω σχετική ανάρτησή μας και παραθέτουμε στο τέλος του κειμένου κάποιες δικές μας σημειώσεις για την καλύτερη κατανόηση των όσων γράφει ο Σωτ.Σοφιανόπουλος.

''... Επειδή η Ελλάδα είναι η χώρα όπου ευδοκιμούν απεριόριστα είδη φρούτων, θα είχαμε και την δυνατότητα, εάν είμασταν οργανωμένη και όχι προδομένη χώρα, να παράγουμε και ατελείωτες ποσότητες οινοπνεύματος. Επειδή ο κόσμος συγχέει την ζάχαρη με το μονοσάκχαρο των φρούτων, πρέπει να καταστεί σαφές ότι η ζάχαρη είναι συνδυασμός δυο μονοσακχάρων. Στη Βραζιλία π.χ. όπου υπάρχει μεγάλη παραγωγή ζαχάρεως, παράγουν οινόπνευμα και το χρησιμοποιούν σαν καύσιμο για τα αυτοκίνητα. (βλέπε σχετική σημείωση στην προηγούμενη ανάρτηση)

Στην Ελλάδα όμως συμβαίνει το εξής απίστευτο. Επειδή τα καλλυντικά και πρωτίστως τα ακριβά ποτά εμπεριέχουν οινόπνευμα φυσικής ζυμώσεως, το κράτος για να προστατεύσει -έτσι διατείνεται—την φορολογία του οινοπνεύματος ή των αντιστοίχων προϊόντων αυτού, κάνει το εξής προδοτικόν: απαγορεύει δια νόμου τη λειτουργία των αποστακτήρων παραγωγής οινοπνεύματος, όπως είναι το ούζο, και επιτρέπει αυτά να λειτουργούν μόνον ένα μήνα το χρόνο και εν συνεχεία πάνε οι εφοριακοί και τα σφραγίζουν. (1)

Τι θα έπρεπε να γίνεται όμως στην περίπτωση αυτή; Πριν προχωρήσω, αντιλαμβάνεται ο κάθε άνθρωπος ότι μία επιχείρηση δεν μπορεί να ανοίγει 1 μόνο μήνα το χρόνο. Αντί λοιπόν οι εκατοντάδες χιλιάδες τόνοι φρούτων που καταλήγουν στις χωματερές— και όλοι ξέρετε ότι οποιοδήποτε και αν είναι το φρούτο, έστω και κακό, περιέχει σάκχαρα,— θα έπρεπε να παράγει οινόπνευμα, εν συνεχεία να αποξηραίνεται σε ηλιακό ξηραντήριο (γιατί τα φρούτα συνήθως είναι καλοκαιρινά) [σχετικά με το ηλιακό ξηραντήριο διαβάστε εδώ ] και το υπόλοιπο του φρούτου δηλ. οι πρωτεΐνες και οι μη γλυκαντικοί υδατάνθρακες και η κυτταρίνη, θα έπρεπε να γίνονται ζωοτροφές. (2) Πετάμε δηλ. στις χωματερές πάνω από ένα εκατομμύριο τόνους φρούτα! Ας θυμηθούμε (και πρωτίστως οι ΠΑΣΟΚτζήδες) ότι κατηγορούσε ο Ανδρέας τις χωματερές και έλεγε ότι θα τις κλείσει, αλλά επί των ημερών του έγιναν περισσότερες.

Είναι λοιπόν φανερό ότι η δημιουργία χωματερών είναι η μεγαλύτερη προδοσία που μπορούσε να γίνει στη χώρα, γιατί είναι προτιμότερο να κερδίζεις λίγο, παρά να χάνεις πολλά. Αντιλαμβάνεσθε τι πλούτο θα είχε η πατρίδα μας αν είχε προχωρήσει στην επιστημονική εξέλιξη ποτών από διάφορα φρούτα της Ελλάδος. Ξέρετε όλοι ότι υπάρχουν ποτά τα οποία λέγονται ροδάκινο, αχλάδι, βερίκοκκο, αλλά δεν έχουν ίχνος από αυτά τα φρούτα μέσα τους, γιατί παράγονται σε χώρες που δεν ευδοκιμούν τα φυτά αυτά. Αυτή η ακατάσχετη εισαγωγή δεκάδων χιλιάδων φιαλών ποτών θα έπρεπε να είναι εξαγωγή πολλαπλάσια ελληνικών φρούτων ανά την υφήλιο.''

φώτο (μη διαθέσιμη): απο τα τσιπουράδικα του Βόλου, πριν πολλές δεκαετίες. Το ελληνικό κράτος που δήθεν κόπτεται για την ανάπτυξη διατηρεί δια νόμου κλειστά τα αποστακτήρια για 11 μήνες, ενώ δεν προέβει σε ενέργειες για τον εκσυχρονισμό τους, την ανάπτυξη της εν λόγω παραγωγής και την αξιοποίηση των στρατηγικών πλεονεκτημάτων που έχει η πατρίδα μας και σε αυτόν τον τομέα. Αντίθετα έχουμε πλημμυρίσει απο εισαγώμενο πάμφθηνο τσίπουρο αμφιβόλου ποιότητας. 

Σημειώσεις (δικές μας):

Σημείωση 1: Πραγματικά είναι ασύλληπτο, όπως έχουμε παρουσιάσει και σε άλλες σχετικές αναρτήσεις μας βλέπε εδώ:  και εδώ: και εδώ:  και εδώ:  πως το ελληνικό κράτος, με στοχευμένα νομαθετικά μέτρα ήτοι νόμους, υπουργικές αποφάσεις και άλλες διοικητικές πράξεις είναι παρόν για να εμποδίσει την ανάπτυξη και επέκταση τομέων της οικονομίας, που εκ των πραγμάτων έχουν στρατηγικά πλεονεκτήματα σε σύγκριση με άλλες χώρες. 

Στη συγκεκριμένη περίπτωση παρουσιάζουμε κάποια αποσπάσματα απο τη σχετική υπάρχουσα και εν ισχύ νομοθεσία (η συγκεκριμένη νομοθεσία αφορά το τσίπουρο τόσο απο σταφύλια όσο και από σύκα, αχλάδια, δαμάσκηνα, κεράσια, κορόμηλα και άλλα φρούτα που τόσο απλόχερα μάς δίνει η ελληνική φύση, με το θαυμάσιο εύκρατο κλίμα της και που άλλες χώρες ούτε σε τεχνητές συνθήκες (θερμοκήπια κλπ) μπορούν να παράγουν). Έχουμε λοιπόν την κάτωθι νομοθεσία για μικρούς αποσταγματοποιούς (οι υπογραμμίσεις δικές μας): 

Γενικά η νομοθεσία που διέπει την παραγωγή και την κυκλοφορία του οινοπνεύματος και  όλων των οινοπνευματωδών ποτών είναι: 

1.Κανονισμός (ΕΟΚ) 1576/89

2. Ν. 2969/2001 (ΦΕΚ 281/α/18-12-2001)

3. Απόφαση Υπ. Οικονομίας και Οικονομικών 3010878/1396/0029/11-6-2003 (ΦΕΚ 832β 25-6-2003)

Ν. 2969/2001 (άρθρο 7)

1. Οι αμπελοκαλλιεργητές ή οι παραγωγοί των άλλων επιτρεπομένων υλών που ορίζονται στην παράγραφο 2 επιτρέπεται να αποστάζουν τις πρώτες ύλες της παραγωγής τους, με  απλούς χάλκινους άμβυκες (*)  χωρητικότητας μέχρι 130 λίτρων ή με πήλινους άμβυκες χωρητικότητας μέχρι 40 λίτρων, μέσα σ΄ένα δίμηνο χρονικό διάστημα που καθορίζεται στη χρονική περίοδο από 1ης Αυγούστου κάθε έτους έως 31 Ιουλίου του επομένου, για κάθε δήμο ή δημοτικό διαμέρισμα  ή κοινότητα από τον Προϊστάμενο της οικείας Τελωνειακής περιφέρειας. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις που λόγω δυσμενών συνθηκών ... δεν υπάρχει επαρκής παραγωγή εντός του καθορισθέντος διμήνου επιτρέπεται με απόφαση της οικείας Τελωνειακής περιφέρειας η παράταση του διμήνου για έναν ακόμη μήνα.

...Με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών που εκδίδεται ύστερα από εισήγηση της αρμόδιας Διεύθυνσης του Γενικού Χημείου του Κράτους μπορεί να επιτρέπεται η απόσταξη και άλλων καρπών ή φρούτων, όπως μήλων, σύκων- απόσυκων, αχλαδιών, δαμασκήνων, κερασιών, κορόμηλων.

 3. Για την απόσταξη απαιτείται άδεια από το Τελωνείο στη χωρική αρμοδιότητα του οποίου είναι εγκατεστημένος ο άμβυκας όπου θα διενεργηθεί η απόσταξη. Η χρονική διάρκεια αυτής δεν μπορεί να υπερβεί για κάθε παραγωγό τα οκτώ εικοσιτετράωρα συνεχή ή χωρισμένα κατ’ανώτατο όριο και συναρτάται με την ποσότητα των πρώτων υλών που προορίζονται για απόσταξη....

4.Απαγορεύεται η εργασία συγχρόνως με περισσότερους από έναν άμβυκες τόσο από τον δικαιούχο απόσταξης παραγωγό, όσο και από τον κάτοχο του άμβυκα σε περίπτωση που αυτός κατέχει περισσότερους από έναν.

5. Απαγορεύεται η λειτουργία περισσοτέρων από έναν αμβύκων χωρητικότητας μέχρι 130 λίτρων στον ίδιο χώρο χωρίς ειδική άδεια του αρμόδιου Τελωνείου....

7.Οι άμβυκες κάτω των 130 κιλών είναι διαρκώς σφραγισμένοι και αποσφραγίζονται από την αρμόδια αρχή μόνο για το χρονικό διάστημα για το οποίο έχει εκδοθεί η άδεια απόσταξης.

8. Η διάθεση στην κατανάλωση του παραγόμενου έτοιμου προϊόντος πραγματοποιείται από τους ίδιους τους παραγωγούς... χύμα, σε γυάλινα δοχεία χωρίς οποιασδήποτε μορφής τυποποίηση. ...

άρθρο 11 και 12  Για τις παραβάσεις των παραπάνω άρθρων προβλέπονται διοικητικές κυρώσεις με πρόστιμα από 500-3000 ευρώ κατά περίπτωση και ποινικές για τις περιπτώσεις το άρθρου 7 Ε8.(τυποποίηση) . (πηγή που αντλήσαμε τις ανωτέρω πληροφορίες εδώ): 

(*) Συσκευή που χρησιμοποιήθηκε από την αρχαιότητα ακόμα, για την απόσταξη των υγρών. Αποτελείται συνήθως από ένα χάλκινο λέβητα, τη σικύα, που έχει σκέπασμα και το κέρας, που συνδέεται με ελικοειδή ψυκτήρα. Το νερό που προορίζεται για απόσταξη τοποθετείται μέσα στο λέβητα. Με θέρμανση το υγρό εξαερώνεται και, φτάνοντας στην άκρη του ψυκτήρα, συμπυκνώνεται και συγκεντρώνεται σε ειδικά δοχεία. Μετά την απόσταξη τα άχρηστα συστατικά παραμένουν στον πυθμένα του λέβητα. Ο άμβυκας χρησιμοποιείται για την απόσταξη αιθέριων ελαίων, οινοπνευματωδών ποτών, νερού κ.ά.

Σημείωση 2: Δεδομένου ότι υπάρχει η εναλλακτική αξιοποίησης χιλιάδων τόνων φρούτων αντί να καταστρέφονται στις χωματερές είναι τραγικό, το ελληνικό κράτος, να ανοίγει μόνον για ένα-δυο μήνες τα αποστακτήρια και παράλληλα να μην προωθεί την αξιοποίηση αυτή που θα αυξήσει το συνολικό παραγώμενο γεωργικό και βιοτεχνικό προϊόν της πατρίδας μας. 

Για παράδειγμα, το καλοκαίρι του 2014, λόγω του ρωσικού εμπάργκο στα οπωροκηπευτικά προϊόντα απο χώρες της Ε.Ε. έμεινε αδιάθετη μεγάλη ποσότητα ροδάκινων. Ο πρόεδρος της κοινοπραξίας συναιτερισμών ομάδων παραγωγών Ημαθίας ζήτησε να ανοίξουν άμεσα οι δυο χωματερές σε Ημαθία και Πέλλα, ώστε να απογραφούν και να καταστραφούν χιλιάδες τόνοι ροδάκινων! να αποζημειωθούν οι παραγωγοί απο την κυβέρνηση και αυτή να διεκδικήσει τα χρήματά της απο την Ε.Ε. 
                                                                        ***
Δυστυχώς αν γνώριζαν οι πρόεδροι των συνεταιρισμών ότι η εναλλακτική αξιοποίησης των φρούτων -που στο κάτω-κάτω είναι και απαράδεκτο να πετάγονται στα σκουπίδια- μπορούν να αξιοποιηθούν για την παραγωγή: οινοπνεύματος, τσίπουρου, ζωοτροφών κλπ δεν θα κατέφευγαν σε αυτή τη λύση. 

Άλλα κράτη με ψυχρά κλίματα, όπως σημειώνει ο Σωτ. Σοφιανόπουλος, παράγουν αλκοολούχα ποτά με ροδάκινο, αχλάδι, βερίκοκο κλπ χωρίς να ευδοκιμούν στον τόπο τους τέτοια φρούτα κι εμείς εισάγουμε κατά χιλιάδες τις φιάλες των ποτών αυτών που δεν περιέχουν ίχνος απο τα επιγραφόμενα αυτά φρούτα. 

Η τεράστια οικονομική απώλεια απο την εναλλακτική αύξησης του γεωργικού και βιοτεχνικού προϊόντος απο τις οικονομικά καταστροφικές αυτές επιλογές είναι ανυπολόγιστη. Σκεφτείτε το κράτος να έδινε άδεια να λειτουργούν όλο το χρόνο τα αποστακτήρια, οι χιλιάδες τόνοι φρούτων εφόσον για χ,ψ λόγους αποσύρονταν απο την αγορά να μεταφέρονταν στα αποστακτήρια και απο εκεί να παράγονταν κατά χιλιάδες λίτρα: τσίπουρο, ρακί ή -με επιπλέον επεξεργασία- κι άλλα αλκοολούχα ποτά. Η ανάγκη για εργατικό δυναμικό στα αποστακτήρια, στις μεταφορές και την αποθήκευση των ποτών θα δημιουργούσε πολλαπλασιαστικά χιλιάδες θέσεις εργασίας, τα παραγώμενα αλκοολούχα ποτά θα κάλυπταν το μεγαλύτερο ποσοστό της ελληνικής αγοράς (ένα μικρό ποσοστό πάντα, λόγω επιλογής εξειδικευμένου προϊόντος απο το εξωτερικό θα μένει ακάλυπτο) και κατόπιν θα ξεκίναγε η εξαγωγική διαδικασία. 

Σε μια δεύτερη φάση, τα υποπροϊόντα απο τα αποστακτήρια θα μεταφέρονταν σε άλλες βιοτεχνείες, οι οποίες θα τα αποξήραναν και θα παρήγαγαν ζωοτροφές σε μεγάλη ποικιλία. Σημειώστε ότι, όπως έχουμε επανειλλημένα καταγράψει το ζήτημα των ζωοτροφών είναι κεφαλαιώδους σημασίας για την γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή. Μόνο για σόγια ως ζωοτροφή κάνουμε 500.000 τόνους εισαγωγή ετησίως. Σχετικά με την αξία της ζωοτροφής ως πηγής πλούτου βλέπε εδώ.
                                                                        ***
Το ακόμη τραγικότερο είναι ότι οι προεδρεύοντες σε συνεταιρισμούς και κάποιοι μεγαλοπαραγωγοί φρούτων, θέλω να πιστεύω όχι οι απλοί παραγωγοί, στην περίπτωση του εμπάργκο απο τη Ρωσία, ήταν αρνητικοί και σε οποιαδήποτε άλλη αξιοποίηση των χιλιάδων τόνων ροδάκινων (μόνον στην Ημαθία, τον Αύγουστο η αδιάθετη ποσότητα ροδάκινων υπολογίστηκε σε 9.000 τόνους περίπου). Δηλαδή η αδιάθετη ποσότητα των χιλιάδων τόνων δεν μπορεί -σύμφωνα με αυτούς- να διατεθεί σε νοσοκομεία, ιδρύματα, σχολεία κλπ διότι μόνον οι αναγνωρισμένοι απο την Ε.Ε. εξαγωγικοί φορείς θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό αλλά και λόγω του ευπαθούς του φρούτου δεν θα έφτανε στον καταναλωτή στην ιδανική κατάσταση. Ούτε όμως και η χυμοποίηση των φρούτων συμφέρει τους ανωτέρω διότι η τιμή του χυμού είναι εξευτελιστική στα 0,05 λεπτά και η ανάγκη αφαίρεσης της συσκευασίας απο τα τελάρα συνεπάγεται μεγάλο κόστος. 

Επιμέλεια: Ξενοφών Οικονομικός (8.3.2016)  ©

 

Copyright 4481/2017