Η προσπάθεια με την ΚΥΔΕΠ που έλυνε τα βασικότερα προβλήματα των αγροτών και τελικά την ναυάγησαν. Οι συνεταιρισμοί στην πατρίδα μας μπορούν να δώσουν λύση στην αδυναμία και εκμετάλλευση των αγροτών και κτηνοτρόφων μας.

Στην παρούσα ανάρτηση μελετούμε τα όσα γράφει ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος στο έργο του ''Οι ''Άγνωστες'' πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδας και η πολιτική τους σημασία'' σχετικά με την ΚΥΔΕΠ, μια κρατική υπηρεσία διακίνησης προϊόντων που απετέλεσε -για μικρό χρονικό διάστημα- λύση στα προβλήματα των αγροτών ήτοι της συλλογής, αποθήκευσης και προώθησης στις αγορές των προϊόντων τους, χωρίς την μεσολάβηση μεσαζόντων- που τελικά έκλεισε. 

Έκλεισε λόγω της κακοδιαχείρησης των κυβερνώντων και των υψηλών επιτοκίων με τα οποία δανειζόταν (επιπλέον για το θέμα των πανωτοκίων που διέλυσε τις περισσότερες βιομηχανίες -και όχι μόνον- της πατρίδος μας, δείτε εδώ κι εδώ), πράγμα που θα μπορούσε να αποφύγει αν το κράτος της παρείχε ετησίως τα κονδύλια που απαιτούντο. Η ΚΥΔΕΠ χρεοκόπησε και μόνοι χαμένοι υπήρξαν οι αγρότες, οι καταναλωτές και η πατρίδα μας, που έχασε κάτι καλό που πήγε να γίνει αλλά -όπως στις περισσότερες περιπτώσεις- το κράτος (και οι κυβερνώντες) λειτούργησαν εις βάρος των συμφερόντων των Ελλήνων αγροτών και κτηνοτρόφων (και όχι μόνον, δείτε εδώ, εδώ εδώ κι εδώ). Κι αυτά χωρίς ποτέ να δώσει κάποιος λόγος και γι' αυτή την καταστροφή.  

Ιδιαίτερης αξίας χρήζουν οι παρατηρήσεις που κάνει ο Σ.Σ. σχετικά και με την συγκέντρωση κριθαριού που θα έπρεπε να κάνει η ΚΥΔΕΠ αλλά και την επέκταση των δραστηριοτήτων της σε όλες τις γεωργικές και κτηνοτροφικές εργασίες καθετοποιημένα. Στην περίπτωση αυτή ο αγρότης ή ο κτηνοτρόφος δεν θα αγωνιούσαν ούτε θα εκβιάζονταν -όπως γίνεται σήμερα- από τους μεσάζοντες για να πουλήσουν τα προϊόντα τους. Αντίθετα η δυνατότητα αγοράς τους και προώθησής τους από έναν φορέα όπως η ΚΥΔΕΠ θα τους αφαιρούσε μέριμνα και απώλεια χρόνου ώστε να αφοσιωθούν στην ανάπτυξη της παραγωγής τους προς όφελος της πατρίδας και του κοινωνικού συνόλου. Πράγμα βέβαια που δεν έγινε. 
Σήμερα η αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή είναι περιορισμένη, αυτάρκεια προϊόντων σαν χώρα δεν έχουμε (εδώ) ενώ οι μεσάζοντες και οι πολυεθνικές ελέγχουν τις αγορές και μπορούν έτσι να εκμεταλλεύονται τον κόπο των αγροτών, που πασκίζουν πολλές φορές μόνον για να βγάλουν το κόστος και ένα κομμάτι ψωμί. 

Επιπλέον ο Σ.Σ. κάνει αναφορά στην παραγωγή του ουίσκι και της μπύρας από το κριθάρι, χωρίς εμείς να δίνουμε κάποια επιπλέον έκταση, στην παρούσα τουλάχιστον φάση. Οι υπογραμμίσεις παρακάτω ανήκουν σ' εμάς. Γράφει, λοιπόν, ο Σ.Σ.:

Βύνη ή υποπροϊόν κριθής

Στην Ελλάδα υπήρχε μία μεγάλη κρατική επιχείρηση που λεγόταν ΚΥΔΕΠ (Κυβερνητική Υπηρεσία Διακινήσεως Εγχωρίων Προϊόντων). (1) Αυτή σήμερα δεν υπάρχει και πάρα πολλοί άνθρωποι συνεργαζόμενοι με την ΚΥΔΕΠ έχασαν τα χρήματα τους και έμειναν άνεργοι. Όταν κάποιος ταξιδεύει από την Αθήνα προς τη Λάρισα, στο ύψος του Βελεστίνου θα δεί κάτι τεράστια σιλό και ατέλειωτες εγκαταστάσεις με μία μεγάλη πινακίδα ΚΥΔΕΠ, τα οποία δεν λειτουργούν σήμερα. Η ΚΥΔΕΠ συγκέντρωνε το σιτάρι των παραγωγών, διότι τα σιλό των εγκαταστάσεως της ΚΥΔΕΠ (2) βασικώς αποθήκευαν σιτάρι, αλλά δεν συνεκέντρωνε το κριθάρι. Γιατί άραγε, αφού το κριθάρι είναι πολύ πιο ωφέλιμο βιομηχανικό είδος από ό,τι το σιτάρι; (για φύτρο σιταριού δες εδώ) Διότι ενώ και τα δύο μπορούν να δώσουν αρτοσκευάσματα (και όλοι γνωρίζουν τα κριθαρένια παξιμάδια Κρήτης ή το ψωμί από καλαμπόκι που τρώγαμε επί Κατοχής) ο άνθρωπος κατέληξε να τρώει ψωμί από σιτάρι και κριθάρι και όχι από καλαμπόκι λόγω της διαφοράς των πρωτεϊνών.

Επίσης από το κριθάρι παράγεται το πασίγνωστο Whiskey και η μπύρα. Για την παραγωγή τους απαιτούνται μάλιστα τεράστιες ποσότητες κριθής, η οποία υφίσταται ζύμωση. Οι μύκητες τρώνε το μονοσάκχαρο από το άμυλο της κριθής και παράγουν οινόπνευμα, αλλά δεν μπορούν να καταναλώσουν την κυτταρίνη και την πρωτεΐνη της κριθής (βύνη). Αν υπολογίσουμε ότι το κριθάρι είναι περίπου 65-70% σε άμυλο, όπως είναι περίπου και το σιτάρι και το καλαμπόκι 11 για αυτό έχουν περίπου την ίδια βιολογική αξία, 11% είναι οι πρωτεΐνες, γύρω στο 12-15% είναι η υγρασία και το υπόλοιπο είναι κυτταρίνη, η οποία είναι και αυτή υδατάνθραξ αλλά χαμηλοτέρας βιολογικής αξίας γιατί είναι 1 μέρος άμυλο, 8 μέρη κυτταρίνης, που παίζει όμως μεγάλο ρόλο στην μεγάλη κοιλία των μηρυκαστικών και από την μικροβιακή χλωρίδα των μηρυκαστικών της μεγάλης κοιλίας γίνεται η πέψη του ζώου. (σχετικό θέμα με τις δυνατότητες της Ελλάδας δείτε εδώ κι εδώ)

Οι μικροοργανισμοί λοιπόν της μεγάλης κοιλίας, όταν το μηρυκαστικό αναμασά την τροφή του, παίρνει το οξυγόνο της ατμόσφαιρας, διασπά την κυτταρίνη, πολλαπλασιάζεται και έτσι το ζώο πέπτει αυτό το μείγμα, που έχει πιο πολλές πρωτεΐνες λόγω της μικροβιακής χλωρίδος από ό,τι η αρχική του τροφή. Είναι δηλαδή το μηρυκαστικό ένα σαρκοβόρο, αλλά άλλης μορφής και διαδικασίας. Αν το μηρυκαστικό φάει απευθείας την πρωτεΐνη, η πρωτεΐνη αυτή η ζωική, λόγω του αναμηρυκασμού θα παραγάγει αμμωνία, και το ζώο θα πεθάνει.

οι εγκαταστάσεις της ΚΥΔΕΠ στην Λάρισα 

Λίγα λόγια για την ΚΥΔΕΠ

Η ΚΥΔΕΠ έπρεπε λοιπόν να διαχειρίζεται και τα τριφύλλια και τα κριθάρια, καλαμπόκια, σιτάρια και το βαμβάκι και γενικώς ό,τι έχει να κάνει με την γεωργική παραγωγή, αν θεωρήσουμε ότι τα εγχώρια προϊόντα είναι γεωργικά και μόνον. Αντ' αυτού η ΚΥΔΕΠ παρέμεινε σχεδόν μόνον στα σιτάρια δι' ανθελληνικούς λόγους. Όταν δε αυτή η υπόθεσις δεν είχε πλέον κανέναν λόγο υπάρξεως, η ΚΥΔΕΠ διελύθη. Οι εγκαταστάσεις της ΚΥΔΕΠ που κόστισαν δισεκατομμύρια δραχμές στον ελληνικό λαό, παραμένουν αδρανείς και καταρρέουν. 

Έπρεπε το ελληνικό κράτος αυτήν την κολοσσιαία επιχείρηση να την αναμορφώσει, να συμπληρώσει τα προϊόντα της και με άλλα προϊόντα και να την έχει ως υποδειγματικό κέντρο διακινήσεως εγχωρίων προϊόντων (3) (όλες τις διαδικασίες, π.χ. εκκοκιστήρια, πυρηνουργείο, παραγωγή μετάξης, σταυλισμοί ζώων προς πώληση σε κτηνοτρόφους, μερινός, μοχαίρ) και γενικώς να είναι μία επιχείρηση που θα απέδιδε στην Ελλάδα και δεν θα κατέτρωγε τα σωθικά της όπως γίνεται σήμερα. Είναι γνωστό σε όλους το πρόβλημα των βαμβακοπαραγωγών που δεν διαθέτουν εγκαταστάσεις για να αποθηκεύσουν το εμπόρευμα τους, (4) το οποίο ή το εναποθηκεύουν σε απλές μάντρες, όπου βρέχεται ή το σκεπάζουν με φύλλα ναϋλον, δηλ. μια πρωτόγονος κατάσταση που δεν συμβαδίζει με ένα προηγμένο κράτος που μας λένε ότι—πλέον— είμαστε.

Σημειώσεις: 

Σημείωση 1: Η ίδρυση και λειτουργία της ΚΥΔΕΠ, έστω αυτά τα χρόνια που λειτούργησε πρόσφερε πολλά. Σε πολλές περιπτώσεις προϊόντων γεωργικών και κτηνοτροφικών οι αγρότες-γεωργοί αναφέρουν ως πλήγμα ότι έκλεισε η ΚΥΔΕΠ και έτσι δεν υπήρχε κάποιος φορέας να πωλήσουν την παραγωγή τους. Απ' εκεί και πέρα οι ιδιώτες μεσάζοντες εκμεταλλεύονται τον κόπο των αγροτών και ανεβάζουν τις τιμές.

Παρακάτω μεταφέρουμε ένα σχόλιο σε ανάρτηση που εντοπίσαμε εδώ (μάλιστα κάποιοι προσπάθησαν να εξαφανίσουν το σχόλιο διότι, μάλλον, η αλήθεια ενοχλεί) και συνοπτικά λέει πολλά για την ΚΥΔΕΠ, την σπουδαιότητά της και πως την κατέστρεψε το ίδιο το κράτος.

''...Σας παραθέτω ένα απόσπασμα από άνθρωπο που αναρτήθηκε μέσα σε blog της Καθημερινής (στήλης Μαρίας Κατσουνάκη). Έχει να κάνει με την αγροτική «οικονομια» της εποχής του 1980...

Τέλος για να μην κουράζω η ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΤΗΣ ΚΥΔΕΠ.

Επρόκειτο για την πρώτη και μόνη Πανελλήνια Συνεταιριστική Οργάνωση της Ελλάδος, η οποία από το 1983 έως το 1987 εξετέλεσε κατά γράμμα, όσα οι Αγρότες - με την γενική έννοια- ήλπιζαν και εκλιπαρούσαν για γενιές ολόκληρες.

'Ήταν η Συνεταιριστική κοινοπραξία στο τομέα των σιτηρών, του βαμβακιού και της σποροκαλλιέργιας, η οποία κατάφερε, χωρίς ίχνος ελλείμματος, να υλοποιήσει την αυτοδιαχείρηση όλων των πιο πάνω προϊόντων επί τετραετία. Εξαφάνισε όλη την σαπίλα των μεγαλεμπόρων, των μεσαζόντων οι οποίοι ζούσαν εις βάρος του ΑΓΡΌΤΗ. Ήταν όμως και το μόνο που κατά Λάθος πήγε πολύ καλά. ΑΡΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΘΕΙ. ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΊΤΙΔΑ ΤΗΝ ΤΟΠΟΘΈΤΗΣΕ ΤΟ ΠΑΣΟΚ. Το φυτίλι το άναψε με νόμιμες διαδικασίες η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Επεξηγηματικά και προς πλήρη κατανόηση: Το ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιούσε την ΚΥΔΕΠ προς επί πλέον επιδότηση του αγρότη με κάποια δραχμή το κιλό. Η ΚΥΔΕΠ με προφορική εντολή από τον τότε Υπουργό Γεωργίας, εκτελούσε την εντολή δανειζόμενη αντιστοίχως από την ΑΤΕ. Ο υπουργός Γεωργίας- όσο παρέμενε ο ίδιος ( 1981-1984) απέδιδε τα επί πλέον δισεκατομμύρια των αντικοινοτικών επιδοτήσεων, όποτε και όταν, το Υπουργείο Οικονομικών του τα έδινε. Το ΧΡΕΟΣ που επέτρεψε στην ΝΔ να εξαλείψει την ΚΥΔΕΠ δεν ήταν τίποτε -μα τίποτε άλλο από τους ΤΟΚΟΥΣ προς την ΑΤΕ που χρεωνόταν η ΚΥΔΕΠ από την εξαμηνιαία έως και ετών καθυστέρηση απόδοσης των ψηφοθηρικών επιδοτήσεων εκ μέρους της Κυβέρνησης προς την ΚΥΔΕΠ. Η εκκαθάριση από Ορκωτούς κράτησε πάνω από 4 χρόνια. Ουδείς δημοσίευσε ποτέ τα Αίτια της Χρεοκοπίας της ΚΥΔΕΠ. Ουδείς επληροφορήθη ποτέ την ανάλυση του συσσωρευθέντος Χρέους και τα Αίτια της εν λόγω ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ. ΟΥΔΕΙΣ -πλην των συμμετασχόντων στο ΈΓΚΛΗΜΑ - γνωρίζει μέχρι και σήμερα το μέγεθος της καταστροφής για την οικονομία και τον Αγρότη. Και το κυριότερο. ΌΛΟΙ ΟΣΟΙ ΓΝΩΡΙΖΑΝ, ΒΟΛΕΥΤΗΚΑΝ ΣΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΓΕΡΕΣ ΚΑΡΕΚΛΕΣ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗΣΑΝ

ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ

ΙΖ (Ιωάννης Ζωγράφου)''

γυναικείοι αγροτικοί συνεταιρισμοί (εδώ και εδώ)

Σημείωση 2: Παρακάτω ένα απόσπασμα από την Ελευθεροτυπία εδώ, που αναφέρεται στην ΚΥΔΕΠ. Και στο άρθρο αυτό επισημαίνεται η σπουδαιότητά της και το πως οι κυβερνώντες και τα υπέρογκα επιτόκια οδήγησαν στην χρεωκοπία της ΚΥΔΕΠ. Ό,τι καλο πήγε να γίνει στην πατρίδα μας έπρεπε να καταστραφεί. Άλλωστε πολυεθνικές και ιδιώτες με μόνο σκοπό το κέρδος -και όχι την ανάπτυξη της πατρίδας μας- περίμεναν στη γωνία. (οι υπογραμμίσεις δικές μας)

''...Η ιστορία με την Κεντρική Υπηρεσία Διαχείρισης Εγχώριων Προϊόντων (ΚΥΔΕΠ) μπορεί να μην περνά απαρατήρητη, αλλά είναι ενδεικτική τού πώς αντιλαμβάνονται κάποιοι από τη φιλελεύθερη παράταξη τον όρο «δημόσια περιουσία».

Η συνεταιριστική ΚΥΔΕΠ, που έχει σπουδαιότατο ρόλο στη διαχείριση των αγροτικών προϊόντων της χώρας, χρωστά τα μαλλιά της κεφαλής της στην Αγροτική Τράπεζα. Χωρίς αυτό ν' απαλλάσσει τους συνεταιριστές από τις ευθύνες τους, αφού έχει προηγηθεί ρύθμιση των χρεών των αγροτικών συνεταιρισμών, μια επιτροπή, που συστήνεται, αναγνωρίζει ότι τουλάχιστον τα μισά χρέη τής συνεταιριστικής ΚΥΔΕΠ οφείλονται σε υπαιτιότητα του Δημοσίου (πάνω από 200 δισ. δραχμές).

Το Δημόσιο κωλυσιεργεί και τα οφειλόμενα ποσά δίνονται προς το τέλος της κυβερνητικής θητείας, χωρίς τόκους. Πηγές αναφέρουν πως με τα ληστρικά επιτόκια της εποχής (20%-25%) τα χρέη του οργανισμού, που είχε τεράστια παρέμβαση στην αγορά δημητριακών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, δίνονται δώρο-μαμούθ στις ιδιωτικές εξαγωγικές εταιρείες. Παρά το γεγονός ότι και η φιλελεύθερη παράταξη διαγράφει χρέη αγροτικών συνεταιρισμών, οι εξαγωγές περνούν θεσμικά στα χέρια των Ενώσεων Αγροτικών Συνεταιρισμών, αλλά οι καθ' ύλην αρμόδιες διοικήσεις τους -κατά κανόνα ανίδεες πώς οργανώνεται το εξαγωγικό εμπόριο- αναγκάζονται να στραφούν σε ιδιώτες-εμπόρους. Το χάλι της ελληνικής οικονομίας δεν βοηθά, αφού το δημόσιο χρέος για πρώτη φορά ξεπερνά το 100% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος.

Την ίδια στιγμή, οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ ουκ ολίγες φορές θα βρεθούν στην απέναντι όχθη, βοηθώντας το συνεταιριστικό κίνημα ν' ανακάμψει, έστω κι αν αυτό συνιστά αθέμιτο ανταγωνισμό προς τις ιδιωτικές επιχειρήσεις και αποφυγή ανάληψης ευθυνών. Το δούναι και λαβείν με την εξουσία προς άγραν ψήφων γίνεται μόνιμη παθογένεια των συνεταιρισμών και των βιομηχανικών υποδομών τους.''

Σημείωση 3: Παραθέτουμε κατωτέρω αποσπάσματα άρθρου του ομοτ. Καθηγητή Γεωπονίας Α.Π.Θ. Γ. Δαουτόπουλου σχετικά με τους συνεταιρισμούς αλλά και τις δυνατότητες παραγωγής και εμπορίας αγροτικών προϊόντων μιάς κοινότητας, το άρθρο εδώ και εδώ ένα ακόμη αναλυτικότερο άρθρο σχετικά με τα προβλήματα της γεωργικής παραγωγής και του εμπορίου των προϊόντων της και τις προτάσεις επίλυσής τους. (οι επισημάνσεις δικές μας)

''...Οἱ κάτοικοι τῆς ὑπαίθρου δὲν κατάφεραν στὶς δεκαετίες ποὺ πέρασαν νὰ διαμορφώσουν συνθῆκες ποὺ θὰ τοὺς ἐπέτρεπαν τουλάχιστον νὰ συνδιαμορφώνουν τὶς τιμὲς τῶν ἀγροτικῶν προϊόντων. Εἶναι ἀποδέκτες τιμῶν καὶ ὄχι διαμορφωτές. Μικροὶ σὲ μέγεθος καὶ ἀσυντόνιστοι, δὲν ἔχουν καμμιὰ διαπραγματευτικὴ ἰσχὺ ἀπέναντι στοὺς λίγους ἐμπόρους ποὺ προσυνεννοοῦνται.

Οἱ Ἀγροτικοὶ Συνεταιρισμοὶ, ποὺ θεωρήθηκαν ὡς ὁ μηχανισμὸς προστασίας τῶν μικρῶν παραγωγῶν, ἀποδείχθηκαν ἀναποτελεσματικοὶ καὶ σήμερα καταρρέουν κάτω ἀπὸ τὰ χρέη τους ὡς ἀποτέλεσμα κυρίως κακῆς διαχείρισης. Τὸ τραγικὸ εἶναι πὼς τώρα ποὺ χρειάζονται γιὰ νὰ προστατεύσουν τοὺς παραγωγούς, ἀποδεικνύονται ἀδύναμοι νὰ τὸ πράξουν.

Τὸ καλλιεργητικὸ ἔτος 2010-11 σὲ πολλὲς περιοχὲς τῆς χώρας ἀγροτικὲς παραγωγὲς δὲν συγκομίστηκαν, διότι οἱ προσφερόμενες τιμὲς κρίνονταν ἀπὸ τοὺς παραγωγοὺς ὡς ἀσύμφορες. Σὲ πολλὲς περιπτώσεις, οἱ παραγωγοὶ στὴν πανωλεθρία τους, παρέδωσαν τὴν παραγωγὴ στοὺς ἐμπόρους «ἀνοιχτά», ὅπως λένε. Ἂν τὴν πουλήσουν καὶ σὲ ὅποια τιμὴ καὶ εὐαρεστηθοῦν νὰ τοὺς δώσουν κάποια χρήματα, ἔχει καλῶς. Ἂν κατὰ καιροὺς ἀκοῦτε ἀπὸ τοὺς πολιτικοὺς νὰ λένε ὅτι ἀνήκουμε στὴν Εὐρώπη ἢ στὴ Δύση, εἴτε ὅτι εἴμαστε Εὐρωπαῖοι, τώρα ξέρετε. Εἴμαστε τριτοκοσμικοί.

Ἂν ἀπεναντίας στραφοῦμε πρὸς τὸν γείτονά μας καὶ ἀναρωτηθοῦμε τί μποροῦμε νὰ κάνουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τοῦ προβλήματος, ἡ λύση ἔχει ἀρχίσει νὰ διαγράφεται. Μόνον ὅταν ἡ τοπικὴ κοινωνία προβληματιστεῖ καὶ ἀναζητήσει τὶς δικές της δράσεις γιὰ αὐτοπροστασία, τότε μόνον θὰ ἔχουμε τὴν ἀπαρχὴ τῆς ἐπίλυσης τῶν προβλημάτων. Ἡ τοπικὴ κοινωνία μπορεῖ νὰ κάνει πολλά. Τόσα πολλὰ ποὺ δὲν τὰ φανταζόμαστε. Συχνὰ ξεχνᾶμε ὅτι μικρὲς δράσεις, ἂν ἀθροιστοῦν, φτιάχνουν κολοσσιαῖα μεγέθη ποὺ οὐδεὶς διανοεῖται νὰ περιφρονήσει.

Ένα σημαντικό παράδειγμα που δείχνει ό,τι υπάρχουν λύσεις και χωρίς το κράτος.

Τὸ 2005, στὰ μέσα τοῦ χειμῶνα, οἱ πατατοπαραγωγοὶ ἀπὸ τὸν Ἀρχάγγελο Πέλλας δήλωναν μὲ ἀπελπισία πὼς μέσα σὲ 4 μῆνες κατάφεραν νὰ διαθέσουν μόνο τὸ 20% τῆς παραγωγῆς τους γιὰ νὰ προσθέσουν, μὲ ἔκδηλη ἀγωνία, πὼς εἶναι ἀδύνατο νὰ διαθέσουν τὸ ὑπόλοιπο 80% μέσα στοὺς ἑπόμενους 4 μῆνες ζωῆς τοῦ προϊόντος στὶς ἀποθῆκες. Δὲν ἔβλεπαν καμμιὰ λύση παρὰ μόνον τὴν παρέμβαση τοῦ κράτους ποὺ ἦταν πολὺ μακριὰ καὶ πολυάσχολο γιὰ νὰ τοὺς ἀκούσει. Ἂν εἴχαμε ὅμως μία κοινωνία μὲ αὐξημένο τὸ αἴσθημα τῆς ἀλληλεγγύης, ἡ λύση μποροῦσε νὰ ἔρθει σὲ λίγες ἡμέρες καὶ χωρὶς καμμιὰ ἀπολύτως κρατικὴ συμπαράσταση.

Μέσα ἀπὸ τὶς Ἑνώσεις Γεωργικῶν Συνεταιρισμῶν τοῦ Νομοῦ καθορίζεται μία τιμὴ πώλησης ποὺ συμφέρει παραγωγοὺς καὶ καταναλωτές. Στὴ συνέχεια ἐνημερώνονται οἱ Ἀγροτικοὶ Συνεταιρισμοὶ ποὺ μὲ ἀνακοίνωση ἀπὸ τὰ μεγάφωνα τῶν χωριῶν καλοῦν τὰ μέλη τους νὰ δηλώσουν τὰ κιλὰ τῆς πατάτας ποὺ χρειάζονται. Οἱ καταστάσεις ποὺ συντάσσονται μὲ φὰξ συγκεντρώνονται σὲ λίγες ἡμέρες στὶς Ἑνώσεις καὶ ἀπὸ ἐκεῖ φθάνουν στὸν Συνεταιρισμὸ πατατοπαραγωγῶν τοῦ Ἀρχαγγέλου. Τὴν ἄλλη ἡμέρα φορτηγὰ μὲ συσκευασμένες πατάτες σὲ δίκτυα παραδίδουν τὶς ποσότητες ποὺ ζητήθηκαν στοὺς Συνεταιρισμοὺς τῶν χωριῶν. Σὲ λίγες ἡμέρες τὸ πρόβλημα λύθηκε καὶ ὠφελήθηκαν ὄχι μόνον οἱ παραγωγοὶ τοῦ Ἀρχάγγελου, ἀλλὰ καὶ ἡ τοπικὴ οἰκονομία ποὺ κατανάλωσε μία παραγωγὴ τοῦ τόπου της ἀξιοποιώντας καὶ ἐπιβραβεύοντας τοὺς μόχθους τῶν συμπατριωτῶν τους ποὺ μὲ τὴ σειρά τους θὰ τονώσουν τὴν τοπικὴ οἰκονομία. Μὴν ξεχνᾶμε αὐτὸ ποὺ μερικὲς χιλιάδες χρόνια πρὶν τόνισαν οἱ πρόγονοί μας καὶ ἰσχύει ἀπόλυτα καὶ σήμερα: «Εὖ γὰρ φερομένης τῆς γεωργίας, ἅπασαι αἱ ἄλλαι τέχναι εὖ φέρονται».

Σημείωση 4: Πολλοί συνεταιρισμοί καταφέρνουν και λειτουργούν επιτυχώς. Παρακάτω ένα απόσπασμα άρθρου του 2009 από τα Νέα που δίνει μια εικόνα για την επιτυχή δραστηριοποίηση συνεταιρισμών, ολόκληρο το άρθρο εδώ. 

''Οι Κινέζοι πίνουν σαμιώτικο κρασί, οι Ρώσοι και οι Τσέχοι τρώνε ροδάκινα από το Βελβεντό, οι Βούλγαροι κοτόπουλα από τα Ιωάννινα, οι Ολλανδοί προτιμούν βιολογικό γιαούρτι από τον Βόλο και οι Κορεάτες δοκιμάζουν τσικουδιά. Οι αγροτικοί συνεταιρισμοί μετρούν περίπου έναν αιώνα ζωής. Από τους περίπου 1.000 ενεργούς συνεταιρισμούς- πρωτοβάθμιοι και Ενώσεις- αρκετοί είναι αυτοί που διαγράφουν λαμπρή πορεία τόσο στην Ελλάδα όσο και στις αγορές του εξωτερικού. Στα ράφια των καταστημάτων σε χώρες της Ευρώπης, της Αμερικής, ακόμη και της Ασίας φιγουράρουν ελληνικά προϊόντα με τη σφραγίδα αγροτικών συνεταιρισμών, πολλά από τα οποία μάλιστα κατακτούν τις πρώτες θέσεις σε μεγάλους διεθνείς διαγωνισμούς. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Πανελλήνιας Συνομοσπονδίας Ενώσεων Αγροτικών Συνεταιρισμών (ΠΑΣΕΓΕΣ), περισσότεροι από 50 αγροτικοί συνεταιρισμοί έχουν επώνυμα προϊόντα. Ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί, των οποίων τα προϊόντα δεν τοποθετούνται καν στα ράφια των σούπερ μάρκετ στη χώρα μας, αλλά φεύγουν κατευθείαν για το εξωτερικό. 

«Δυστυχώς στο άκουσμα και μόνο της λέξης συνεταιρισμός, πολλοί σκέφτονται μία χρεωμένη επιχείρηση αγροτών, η οποία είναι στα πρόθυρα να κλείσει λόγω της κακοδιαχείρισης και της έλλειψης συνεννόησης. Δεν είναι όμως όλοι συνεταιρισμοί σε αυτήν την κατάσταση», λένε στα «ΝΕΑ» αγρότες και παραγωγοί μέλη συνεταιρισμών. 

Όπως επισημαίνει ο πρόεδρος της ΠΑΣΕΓΕΣ κ. Τζανέτος Καραμίχας, οι συνεταιρισμοί είναι ζωντανοί οργανισμοί και έχουν κοινά χαρακτηριστικά με τις εμπορικές εταιρείες. «Έτσι, ό,τι προβλήματα μπορούν να δημιουργηθούν σε μία εταιρεία, μπορούν να εμφανιστούν και σε έναν αγροτικό συνεταιρισμό. Άλλες μπορούν και τα ξεπερνούν εύκολα και άλλες χρειάζονται χρόνο. Θα πρέπει όμως να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχουν ομάδες αγροτών που είναι εξαιρετικά επιτυχημένες».'' 

Επιμέλεια: Ξενοφών Οικονομικός (22.2.2017) ©

 

Copyright 4481/2017