Οι κυβερνώντες (τότε ο Κ. Καραμανλής ο πρεσβύτερος) υπονόμευσαν προσπάθειες ανόρθωσης της Εθνικής μας Οικονομίας (Διϋλιστήρια Μεγάρων)

Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Γερμανική κατοχή καθώς και τον εμφύλιο που ακολούθησε έλαβαν χώρα πολλές προσπάθειες Ελλήνων επιστημόνων και επιχειρηματιών για την ανόρθωση της Εθνικής μας Οικονομίας. Κύριος φορέας δημιουργηκότητας υπήρξε η ιδιωτική πρωτοβουλία με το πνεύμα του "επιχειρείν" που έφερε στο dna του ο Έλληνας, η αγάπη για πρόοδο, προσφορά στον συνάνθρωπο και η ισχυροποίηση της πολύπαθης πατρίδος μας.

Η περίοδος 1953-1973 είναι μια περίοδος εκβιομηχάνισης και ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Σημειώνουμε κάποια στοιχεία για να έχουμε μια εικόνα: 

-η περίοδος 1961-1973 υπήρξε η ταχύτερη φάση εκβιομηχάνισης στην ελληνική ιστορία. Η βιομηχανία υπερτριπλασίασε το ακαθάριστο προϊόν της και αύξησε τη συμβολή της στο Α.Ε.Π. από 25% το 1961 σε 33% το 1973. 

-Η βιομηχανική απασχόληση πέρασε από το 18% στο 28% της συνολικής απασχόλησης.

-Η παραγωγικότητα της ελληνικής οικονομίας σχεδόν τριπλασιάστηκε και στα τέλη του 1973 έφθασε στα δυο τρίτα της δυτικοευρωπαϊκής. 

-Αναπτύχθηκαν νέοι κλάδοι και μεγάλες μονάδες -ιδίως στον χώρο της βαρειάς βιομηχανίας- χαλυβουργεία, ναυπηγεία, διϋλιστήρια. 

-Η αξία των βιομηχανικών εξαγωγών πενταπλασιάστηκε και η συμμετοχή τους στις συνολικές εξαγωγές ανήλθε από 14% το 1960 σε 68% το 1975.

Τα ανωτέρω δεν σημαίνουν απαραίτητα ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις στήριξαν -ώς όφειλαν- την προσπάθεια εκβιομηχάνισης της χώρας και ανόρθωσης της οικονομίας της. Η κατάσταση μεταστρέφεται σε τραγική από το 1973 και μετά όπου ο έλληνας επιχειρηματίας, βιομήχανος, εφοπλιστής και σε τελευταία ανάλυση ο έλληνας πολίτης έχει απέναντί του (επιεικής έκφραση) το ελληνικό κράτος. Μεταφέρουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα υπονόμευσης της ελληνικής οικονομίας -στη συγκεκριμένη περίοδο από τον Κ.Καραμανλή τον πρεσβύτερο- ο Ανδρέας Παπανδρέου ακολούθησε λίγα χρόνια αργότερα προκαλώντας εξίσου μεγάλη ζημία στην ελληνική οικονομία. 

                                                                               ***

Στο βιβλίο του, υπό τον τίτλο "Οι "Άγνωστες" πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία", ο πρώην Διευθύνων Σύμβουλος της ΧΡΩ.ΠΕΙ. Σ.Σοφιανόπουλος γράφει στο Κεφ.2 (οι υπογραμμίσεις δικές μας) :

Διϋλιστήρια Μεγάρων

"...Όταν η ομάδα του Έλληνα επιχειρηματία Ανδρεάδη ήθελε να κάνει ένα από τα μεγαλύτερα διϋλιστήρια αργού πετρελαίου του κόσμου για το σαουδαραβικό πετρέλαιο στην Πάχη των Μεγάρων, έπρεπε να κοπούν μερικά ελαιόδενδρα και πράγματι εκόπησαν 25.000 δένδρα εκ των 250.000.000 εκατομμυρίων δένδρων που έχει η Ελλάδα, δηλ. αμελητέος αριθμός. Με αυτό το δικαιολογητικό ο κ. Κων/νος Καραμανλής σταμάτησε την επένδυση. Και όταν οι επενδυτές κατέφυγαν στα δικαστήρια και θα δικαιώνονταν γιατί ήταν ιδιώτες, ο κ. Καραμανλής έκανε νόμο και απαγόρευσε την επένδυση. Επειδή δε οι δικαστές δικάζουν βάσει νόμου, δικαστικώς ο όμιλος Ανδρεάδη έχασε την υπόθεση, παρότι είχε δίκιο. Παρόλα αυτά όμως ο όμιλος Ανδρεάδη κατέφυγαν στα ευρωπαϊκά δικαστήρια. Η διαμάχη κράτησε 11 χρόνια και τελικώς οι επενδυτές δικαιώθηκαν. Λέει δε σε κάποιο σημείο η απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου, « δεν μπορούμε να καταλάβουμε πώς είναι δυνατόν η ελληνική δικαιοσύνη να ανατρέπεται με αναδρομικούς νόμους». Καταδικάστηκε η Ελλάς ( δηλ. ο φορολογούμενος πολίτης) να πληρώσει 16 εκατομμύρια δολλάρια και 1.000.000 ελβετικά φράγκα.

ο Καθηγητής, βιομήχανος και εφοπλιστής Στρατής Ανδρεάδης

Γιατί υποχρέωσε ο κ. Καραμανλής τους Έλληνες να πληρώσουν 47 εκατομμύρια δολάρια (συμπεριλαμβανομένης και της ποινικής ρήτρας που πληρώσαμε στους Σοβιετικούς, βλέπε σχετικά  τύρφη των Φιλίππων εδώ) και εδώ ένα ακόμη τραγικό παράδειγμα με την υπονόμευση παραγωγής κιτρικού οξέος της ΧΡΩ.ΠΕΙ. και τους στέρησε 2 επενδύσεις που θα τους απέδιδαν πολλαπλώς τόσα χρήματα; Βεβαίως ποτέ δεν πήρα απάντηση. Αντιλαμβάνεσθε πόσο προδομένη είναι η πατρίδα μας..." 

Πως ο Κ.Καραμανλής ο (πρεσβύτερος) υπονόμευσε προσπάθειες ανόρθωσης της Εθνικής μας Οικονομίας (Τύρφη Φιλίππων Μακεδονίας)

Στο πόνημα του "Οι "Άγνωστες" πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία" ο πρώην Διευθύνων Σύμβουλος της ΧΡΩ.ΠΕΙ. αναφέρεται στο πως ο Κ. Καραμανλής ο πρεσβύτερος υπονόμευσε προσπάθεια αξιοποίησης του λιγνιτοφόρου κοιτάσματος της Τύρφης των Φιλίππων Μακεδονίας που είχε ξεκινήσει ο στρατιωτικός δικτάτορας Γ.Παπαδόπουλος.

Διαβάζουμε στο εν λόγω βιβλίο, οι υπογραμμίσεις δικές μας: 

"Ο δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος, βλέποντας ότι πετάμε τα φρούτα μας στις χωματερές (τις οποίες σημειωτέον υποσχόταν ότι θα έκλεινε ο Ανδρέας Παπανδρέου), έστειλε στρατιωτικούς στις πρεσβείες των μεγάλων κρατών και ρώτησε ποιοι έχουν ανάγκη από φρούτα στην τιμή της 1 δρχ. το κιλό συν τα μεταφορικά. Οι Σοβιετικοί, που τα φρούτα γι αυτούς είναι πολυτέλεια, απήντησαν θετικά και εις αντάλλαγμα θα κάναμε clearing (1) και θα μας έδιναν αυτοί μηχανήματα για παραγωγή ατμού και ρεύματος εκ του λιγνίτου.
Ο Κων/νος Καραμανλής, όμως, μόλις έγινε η μεταπολίτευση, εφόρτωσε τα σοβιετικά μηχανήματα που είχαν ξεφορτωθεί στο λιμάνι της Καβάλας για να αξιοποιήσουν την τύρφη των Φιλίππων, που είναι το μεγαλύτερο γνωστό λιγνιτοφόρο κοίτασμα του κόσμου, και τα έστειλε πίσω στην Σοβιετία. Η Ελλάδα επιβαρύνθηκε κατά 30 εκατομμύρια δολλάρια (!), το ποσό που πληρώσαμε στους Σοβιετικούς ως ποινική ρήτρα.
Όταν ρωτούσα τον Κων/νο Καραμανλή από τηλεοράσεως γιατί το έκανε αυτό δεν πήρα καμία απάντηση. Η τύρφη παραμένει εκεί, ένα συνεχές κοίτασμα σε σχήμα αυγού βάθους 180 μέτρων και περιεκτικότητας 4 δισεκατομμυρίων τόνων."

                                                                                 ***

Σημείωση (1) :  Κλήρινγκ(Clearing) Μέθοδος συναλλαγής που καθιερώθηκε σε διεθνή κλίμακα από το Β' ΠΠ και μετά κυρίως. Το clearing συνίσταται στον συμψηφισμό των απαιτήσεων και υποχρεώσεων, που προκύπτουν στη διάρκεια της συναλλαγής. Σ' αυτές τις περιπτώσεις του, αποφεύγεται η αγορά ή η πώληση μέσω χρήματος, αλλά το χρέος κάποιας χώρας καλύπτεται από μια άλφα διευκόλυνση που θα κάνει στην πιστώτρια χώρα ή γίνεται με ανταλλαγή προϊόντων. Η Ελλάδα έκανε συναλλαγές clearing με τις πρώην A χώρες κάνοντας εξαγωγές προϊόντων αγροτικών κυρίως (π.χ. πορτοκαλιών-περιζήτητα στη Ρωσία κ.α.-) και εισάγοντας από αυτές μηχανολογικό εξοπλισμό (τρακτέρ, τόρνους κλπ). Αυτό γινόταν γιατί αφενός το χρήμα των ανατολικών δεν είχε πέραση στη Δύση και αφετέρου διέθετε την παραγωγή της σε μεγάλη αγορά.

                                                                                  *** 

Σύμφωνα με τη Δ.Ε.Η. https://www.dei.gr/el/oruxeia/apothemata-kai-poiotita:

Τα συνολικά βεβαιωμένα γεωλογικά αποθέματα λιγνίτη στη χώρα ανέρχονται σε περίπου 5 δις. τόνους. Τα κοιτάσματα αυτά παρουσιάζουν αξιοσημείωτη γεωγραφική εξάπλωση στον ελληνικό χώρο.

Με τα σημερινά τεχνικο-οικονομικά δεδομένα τα κοιτάσματα που είναι κατάλληλα για ενεργειακή εκμετάλλευση, ανέρχονται σε περίπου 3,2 δις τόνους και ισοδυναμούν με 450 εκ. τόνους πετρελαίου.

Τα κυριότερα εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα λιγνίτη βρίσκονται στις περιοχές Πτολεμαϊδας, Αμυνταίου και Φλώρινας με υπολογισμένο απόθεμα 1,8 δις τόνους, στην περιοχή της Δράμας με απόθεμα 900 εκ. τόνους και στην περιοχή Ελασσόνας με 169 εκ. τόνους. Επίσης στην Πελοπόννησο, περιοχή Μεγαλόπολης, υπάρχει λιγνιτικό κοίτασμα με απόθεμα περίπου 223 εκ. τόνους.

Με βάση τα συνολικά εκμεταλλεύσιμα αποθέματα λιγνίτη της χώρας και τον προγραμματιζόμενο ρυθμό κατανάλωσης στο μέλλον, υπολογίζεται ότι τα αποθέματα αυτά επαρκούν για περισσότερο από 45 χρόνια. Μέχρι σήμερα οι εξορυχθείσες ποσότητες λιγνίτη φτάνουν περίπου στο 29% των συνολικών αποθεμάτων. Εκτός από λιγνίτη η Ελλάδα διαθέτει και ένα μεγάλο κοίτασμα Τύρφης στην περιοχή των Φιλίππων (Ανατολική Μακεδονία). Τα εκμεταλλεύσιμα αποθέματα στο κοίτασμα αυτό εκτιμώνται σε 4 δις κυβικά μέτρα και ισοδυναμούν περίπου με 125 εκατ. τόνους πετρελαίου.

                                                                            *** 

Σχηματικός χάρτης της Ελλάδος με τα σημαντικότερα έλη (κύκλοι), υπάρχοντες τυρφώνες (τετράγωνα) και κατεστραμμένους τυρφώνες (τρίγωνα).

Ελλάδα και ο ορυκτός της πλούτος, η πλουσιότερη χώρα της Ευρώπης

Η Ελλάδα μας είναι μια χώρα με τεράστιο ορυκτό πλούτο. Με την παρούσα μελέτη μας (θα ακολουθήσουν αρκετές σχετικές αναρτήσεις), ανοίγοντας το στρατηγικής σημασίας αυτό θέμα που αφορά την πατρίδα μας και όλους του Έλληνες θα προσπαθήσουμε να φωτίσουμε τις βασικές πτυχές του. Οι υπογραμμίσεις και επισημάνσεις με bold, στις περισσότερες των περιπτώσεων, είναι δικές μας.

                                                                                 ***

Σύμφωνα με τον κ. Πέτρο Τζεφέρη (δρ. μηχανικού μεταλλείων): Με βάση τα αποθέματα και το μεταλλικό περιεχόμενο σε βασικά και πολύτιμα μέταλλα (χρυσό, άργυρο, χαλκό, μόλυβδο και ψευδάργυρο, νικέλιο κλπ.) η Χώρα μας είναι από τις πλουσιότερες κοιτασματολογικές περιφέρειες της Ευρώπης και μπορεί με την αξιοποίηση των κοιτασμάτων αυτών να δημιουργήσει θέσεις εργασίας άμεσης απασχόλησης για την ανάπτυξη της χώρας. 

Στην Ελλάδα απαντώνται και ορυκτά από εκείνα (14 τον αριθμό) που θεωρούνται κρίσιμα και στρατηγικής σημασίας για την ευρωπαϊκή βιομηχανία: είναι το Αντιμόνιο (Sb), τα Πλατινοειδή μέταλλα (PGE), οι Σπάνιες γαίες (REE), τα Ga (Γάλλιο) - Ge (Γερμάνιο) - In (Ίνδιο) αλλά και ο Γραφίτης. 

Η πατρίδα μας, διαθέτει επιπλέον μεταλλικά ορυκτά με ειδικό στρατηγικό ενδιαφέρον για τον τόπο μας όπως: βωξίτη-αλουμίνιο, λατερίτη, νικέλιο κλπ, βιομηχανικά ορυκτά και μάρμαρα με παγκόσμιες περγαμηνές όπως: περλίτης, χουντίτης, ατταπουλγίτης, λευκόλιθος-μαγνησία, άστριος, κλπ επίσης αδρανή δομικά, πολλά υποσχόμενο γεωθερμικό δυναμικό, πετρέλαιο και φυσικό αέριο σε χερσαίους ή και υποθαλάσσιους ορίζοντες κλπ. 

ανωτέρω: χάρτης της Ελλάδος: βιομηχανικά ορυκτά, μάρμαρα, μεταλλεύματα κλπ

Στα 28 δισ. ευρώ αποτιμάται από το ΙΓΜΕ το μεταλλευτικό απόθεμα σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους στο υπέδαφος της Ελλάδας. Στα 30 δις. εκτιμήθηκε η ίδια αξία σε πρόσφατο άρθρο του προέδρου του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ), ενώ η εκτίμηση αυτή «ξεπέρασε» τα 40 δισ. ευρώ σε επίσης πρόσφατες δηλώσεις εκπροσώπων του ΥΠΕΚΑ στον τύπο αλλά και σε ημερίδα (1) στο τμήμα Μηχανικών Ορυκτών Πόρων του Πολυτεχνείου της Κρήτης. Από αυτά τα 27,6 δισ. ευρώ είναι εκείνα των μεταλλικών ορυκτών που προαναφέρθηκαν (εκ των οποίων τα 18 δισ. πιστώνονται στα χρυσοφόρα κοιτάσματα) και που εκτείνονται κυρίως σε διάφορες περιοχές της Κεντρικής-Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Σε 10 δισ. ευρώ υπολογίζεται η αξία των ορυκτών που αξιολογήθηκαν μέχρι τώρα από το ΥΠΕΚΑ, σε μια πραγματικά αξιόλογη προσπάθεια καταγραφής και αξιολόγησης του συνόλου των 100 δημόσιων μεταλλευτικών χώρων για τους οποίους υπάρχουν κοιτασματολογικά δεδομένα, μια προσπάθεια όμως που έπρεπε να είχε γίνει εδώ και δεκαετίες. Επτά (7) από τους χώρους αυτούς, ανακοίνωσε, ότι επιδιώκει να εκμισθώσει το ΥΠΕΚΑ με άμεσους διεθνείς διαγωνισμούς. 

μονάδα παραγωγής της "Δελφοί-Δίστομον Α.Ε." θυγατρική της "Αλουμίνιο της Ελλάδος" πρώην Pechiney (ΠΕΣΙΝΕ)

Αν συμπεριληφθούν και τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων και πετρελαίων τα παραπάνω νούμερα ωχριούν. Ξεκινούν από 1,5 ή και 2 τρις ευρω ποσό στο οποίο εκτιμώνται τα ορυκτά μας αποθέματα από ομάδα γεωλόγων καθηγητών για να φτάσουν σε πολύ μεγαλύτερο ποσό (βλέπε 7η παράγραφο της υπερσύνδεσης - σημ.δική μας: πρόκειται προφανώς για υπερβολή) όπως ισχυρίστηκε μετά βεβαιότητας (!!) έλληνας δημοσιογράφος (από το Σύδνεϋ) απαντώντας μάλιστα σε δημόσια διαβούλευση για την εθνική μεταλλευτική πολιτική, χωρίς φυσικά (!) να αποκαλύπτει τις πηγές του!

Ο δρ. Πέτρος Τζεφέρης επισημαίνει όμως ότι: 

-χρειάζεται προσοχή στην αποτόμηση του ορυκτού πλούτου σε χρηματική αξία καθώς η μεταλλευτική εκτιμητική είναι μια εξειδικευμένη επιστήμη. 

-στις εκτιμήσεις για την περιεχόμενη στα κοιτάσματα συνολική μεταλλική αξία με βάση τις τρέχουσες χρηματιστηριακές συναλλαγές των μετάλλων δεν έχουν -πολλές φορές- υπολογιστεί ενδεχόμενα σφάλματα στην αποτίμηση, σφάλματα που φορούν την αποτίμηση των οικονομικά εκμεταλλεύσιμων αποθεμάτων όταν επιλεγεί κι εφαρμοστεί συγκεκριμένη μέθοδος εκμετάλλευσης για συγκεκριμένο κοίτασμα, ούτε οι απώλειες επεξεργασίας του μεταλλεύματος (εμπλουτισμού, μεταλλουργίας κλπ.) με σκοπό την ανάκτηση συγκεκριμένου προϊόντος.
Για παράδειγμα, ο περίφημος χουντίτης/υδρομαγνησίτης στα Λεύκαρα Κοζάνης, ακατέργαστος έχει αξία 30-40 ευρώ ενώ κατεργασμένος με πολλές χρήσεις ως πληρωτική ή χρωστική ύλη, 300 ευρώ. Και από τα δύο όμως νούμερα πρέπει να αφαιρεθούν τα κόστη εξόρυξης και επεξεργασίας αντίστοιχα.

Πως οι πολυεθνικές αγροβιομηχανίες οδηγούν στην πείνα και την εξαθλίωση τα έθνη

"...Τις τελευταίες δύο δεκαετίες η βιομηχανία σπόρων έχει μετασχηματιστεί τρομακτικά, από βιομηχανία μικροεταιρειών σπόρων και δημόσιων προγραμμάτων σε βιομηχανία που κυριαρχείται από πολυεθνικές. Σήμερα 10 εταιρείες μόνο ελέγχουν το μισό της παγκόσμιας αγοράς..." 

(απόσπασμα από μελέτη  της διεθνούς μη κερδοσκοπικής οργάνωσης Grain που σκοπό έχει την στήριξη των μικρών αγροτών και των κοινωνικών κινημάτων που αγωνίζονται για κοινοτικά ελεγχόμενα και βασιζόμενα στη βιοποικιλότητα διατροφικά συστήματα)

                                                                                 ***

Σε παλαιότερη ανάρτησή μας είχαμε αναφερθεί εκτενώς στη στόχευση και τις συνεχείς προσπάθειες των πολυεθνικών-κολοσσών, της παγκόσμιας αγροβιομηχανίας, να ελέγξουν την παγκόσμια αγορά σπόρων και μάλιστα καθετοποιημένα (έρευνα για αναπαραγωγή και τροποποίηση σπόρων και φυτών, εμπορία σπόρων, αγρο-χημικά προϊόντα, λιπασμάτα, γεωργικά φάρμακα, παραγωγή και εμπορία ζωοτροφών, κτηνοτροφικά φαρμακευτικά προϊόντα) βλέπε εδώ: http://hellas-economy.blogspot.gr/2014/08/blog-post_25.html.

Παρουσιάζοντας την παρούσα μελέτη-επισκόπηση της Grain Organisation υπό τον τίτλο "Παγκόσμια αγροβιομηχανία: δυο δεκαετίες λεηλασίας" μπορούμε να κατανοήσουμε βαθύτερα την ολοκληρωτική πρακτική των πολυεθνικών που θέλουν -και ήδη καταφέρνουν- να ελέγξουν την αγροτική παραγωγή των εθνικών κρατών παραμερίζοντας τους αγρότες-καλλιεργητές και ελέγχοντας τα εθνικά κέντρα σπόρων. Οι εξελίξεις αυτές οδηγούν σε έναν μονόδρομο εξάρτησης τόσο των καλλιεργητών (εργαζόμενοι υπό καθεστώς συμβολαίου με εταιρείες), των καταναλωτών (αναδιάταξη του διατροφικού συστήματος και κατανάλωση των όσων οι εταιρείες προωθούν και επιβάλλουν ελέγχοντας τις αγορές) και των κρατών (τα δημόσια συστήματα αναπαραγωγής σπόρων περιορίζονται, οι πληθυσμοί καθίστανται έρμαια των πολυεθνικών δεδομένου ότι το κράτος δεν έχει εξασφαλίσει αυτάρκεια σπόρων, φυτών ή τροφών). 

Δεδομένου ότι η μελέτη-επισκόπηση της Grain Organization είναι ουσιαστική αλλά και εκτενής,  για να βοηθήσουμε τους αναγνώστες μας έχουμε προχωρήσει σε μια περίληψη, η οποία και προηγείται. Τα βασικά σημεία-περίληψη της μελέτης έχουν ως εξής: 

-σήμερα οι πολυεθνικές-κολοσσοί της παγκόσμιας αγροβιομηχανίας θέτουν τους κανόνες στην παγκόσμια αγορά με τις κυβερνήσεις και τα δημόσια ερευνητικά κέντρα να ακολουθούν

-οι αγροβιομηχανικοί κολοσσοί επέκτειναν (-ουν) την μονοκαλλιέργεια στην παραγωγή, υποτίμησαν τα τοπικά συστήματα σπόρων των αγροτών και κατέστρεψαν τις λαϊκές αγορές 

-δέκα εταιρείες ελέγχουν το μισό της παγκόσμιας αγοράς, οι περισσότερες εξ΄αυτών είναι εταιρείες παραγωγής ζιζανιοκτόνων και επικεντρώνονται στην εντατική χημική γεωργία γενετικά τροποποιημένων καλλιεργειών, στις Η.Π.Α. η Monsanto ελέγχει άνω του 90% της αγοράς σπόρου σόγιας 

-στόχος των πολυεθνικών αγροβιομηχανιών είναι: η διεύρυνση των αγορών γενετικά τροποποιημένων καλλιεργειών και η κατάκτηση των αγορών σπόρων. Μέθοδός τους για να το επιτύχουν είναι: α.η εξαγορά μικρότερων εταιρειών ή τμημάτων τους β. η ανάπτυξη υβριδίων και γενετικά τροποποιημένων καλλιεργειών για το ρύζι, το σιτάρι, το ζαχαροκάλαμο κλπ ώστε να "σπάσουν" τη βασική καλλιεργητική πρακτική των αγροτών της διατήρησης σπόρων 

-τα δημόσια συστήματα αναπαραγωγής φυτών που ήταν τόσο σημαντικά 20 χρόνια πριν έχουν μεταφερθεί στα χέρια υπερ-εργολάβων ιδιωτών (στην Ελλάδα το ΕΘ.Ι.ΑΓ.Ε. παρόλο που επένδυσε κονδύλια στην παραγωγή υβριδίων καλαμποκιού από ελληνικές ντόπιες ποικιλίες δεν τις έβγαλε ποτέ στο εμπόριο) 

-τα κράτη δεν υποστηρίζουν πλέον τα συστήματα σπόρων που εξυπηρετούν τους ντόπιους αγρότες, στο "κενό" που δημιουργείται διεισδύει ο ιδιωτικός τομέας. Σταδιακά σε Ν.Αμερική, Αφρική και Ασία εκτοπίζονται οι τοπικοί σπόροι και αντικαθίστανται από αυτούς των εταιρειών

-η κατάσταση με τους σπόρους σήμερα είναι μιας μορφής απαρτχάϊντ: από τη μια οι αγροβιομηχανίες κολοσσοί, τα ερευνητικά κέντρα και οι κυβερνήσεις προωθούν το βιομηχανικό μοντέλο γεωργίας αντίθετα στις ανάγκες των αγροτών και των τοπικών διατροφικών συστημάτων, από την άλλη τα συστήματα σποροπαραγωγής των αγροτών τα οποία "διώκουν" και ποινικοποιούν με νόμους οι κυβερνήσεις και οι θεσμικές αρχές

-οι πολυεθνικές επιβάλουν το μοντέλο τους και στην αγροτική παραγωγή (πλέον αυτής των σπόρων). Ασκούν άμεσο έλεγχο στην αγροτική εκμετάλλευση μέσα από τη συμβολαιογραφική-εργολαβική γεωργία π.χ. στο Βιετνάμ το 40% της παραγωγής ρυζιού καλλιεργείται υπό καθεστώς συμβάσεων των αγροτών με εταιρείες. Οι εταιρείες είναι πανίσχυρες στις αγορές και εξαναγκάζουν τους παραγωγούς να συμφωνήσουν με όρους σχεδόν δουλικούς. 

-η επέκταση των αγροβιομηχανιών καθετοποιημένα (στην παραγωγή σπόρων, εμπορία, χημικά, λιπάσματα, ζωοτροφές) οδήγησε στην γιγάντωσή τους π.χ. στην Αργεντινή 30 εταιρείες ελέγχουν 2,4 εκτάρια αγροτικής γης (σημ.δική μας: 1 εκτάρι=10 στρέμματα)

-η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 οδήγησε σε κύμα επενδύσεων σε διατροφική παραγωγή και αγροτική γη, αποτέλεσμα αυτού υπήρξε η μαζική εξάπλωση των μονοκαλλιεργειών της οποίας το προϊόν δεν αφορά την παραγωγή τροφής για τους πληθυσμούς αλλά για βιοκαύσιμα και ζωοτροφές. Ως εκ τούτου υφίσταται διατροφική κρίση. 

"Η σόγια μπορεί να καλλιεργηθεί σε δυο "ζώνες" του πλανήτη στις οποίες ανήκει και η Ελλάδα", Σ.Σοφιανόπουλος, Δ΄ Μέρος

συνέχεια από το Γ΄ Μέρος (βλέπε εδώ: http://hellas-economy.blogspot.gr/2014/08/1947.html)

Συνεχίζουμε την μελέτη μας σχετικά με τη σόγια και τη σπουδαιότητα της για την ελληνική οικονομία παραθέτοντας το Δ΄ μέρος αυτής (και τελευταίο επί του παρόντος). 

Παρακάτω Θα διαβάσετε: πως το (ανθ-)ελληνικό  κράτος στάθηκε απέναντι σε κάθε προσπάθεια καλλιέργειας της σόγιας, μερικά χαρακτηριστικά για τη σόγια (τις ιδιότητες της, τα υποπροϊόντα της και την καλλιέργειά της), το βασικότερο -ότι η Ελλάδα μας- ανήκει στις γεωγραφικές αυτές ζώνες με τις κατάλληλες κλιματολογικές συνθήκες που μπορεί να καλλιεργηθεί η σόγια (κάτι που θα έπερεπε να έχει γίνει από το 1947, όταν ο επιστήμονας Ιορδάνης Δημητριάδης είχε γράψει βιβλίο σχετικό, το οποίο... εξαφάνισαν και τέλος πως το ελληνικό κράτος εκδικήθηκε την επιτυχή προσπάθεια καλλιέργειας σόγιας από τον Σ. Σοφιανόπουλο και την Χρω.Πει.

Οι υπογραμμίσεις από το πόνημα του Σ. Σοφιανόπουλου: ''Οι "Άγνωστες" πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία" είναι δικές μας. Παρεμβαίνουμε συμπληρωματικά με σχόλια και παροχή επιπλέον δεδομένων που βοηθούν στην αντίληψη του θέματος. 

ο κ. Σ.Σοφιανόπουλος

Μ. Το ελληνικό κράτος απέναντι σε κάθε προσπάθεια για τη σόγια

Αυτοί λοιπόν είναι οι λόγοι για τους οποίους κατηγορώ τις κυβερνήσεις Παπανδρέου, που ναι μεν είπαν ότι είναι απαράδεκτη η μη καλλιέργεια της σόγιας στην πατρίδα μας, αλλά τεχνηέντως φρόντισαν να αποτύχει η καλλιέργεια, η οποία ξεκίνησε μετά φανών και λαμπάδων. Και όπως ξεκίνησε έτσι και σταμάτησε. Ελπίζουμε ότι επειδή επανερχόμεθα στο θέμα κάτι μπορεί να αλλάξει. 'Οπως έγινε π.χ. και με τον λιγνίτη.

   Όταν ο Δημήτριος Πάνου πήγε εθελοντής στο Κέντρο Βάμβακος της Λαρίσης, όταν επέστρεψε από το Βέλγιο, έπεισε και έναν (στρατιωτικό) διοικητή μονάδος σχετικά με την θαυματουργή ικανότητα της σόγιας, και έτσι έβαζαν σε μία μερίδα ψωμιού στρατιωτών 20% αλεύρου σόγιας. Αυτή η διαφορά έδινε 8% παραπάνω πρωτεΐνες στο ψωμί των στρατιωτών, η απόδοση των οποίων στα γυμνάσια, κλπ, κοπιώδη έργα τους έδιδε πολύ καλύτερο αποτέλεσμα.

Αντιλαμβάνεσθε τώρα γιατί απομακρύνθηκε ο διοικητής της Αγροτικής Τράπεζας όταν προλόγισε το εξαίσιο βιβλίο του κ. Δημητριάδη. Κατηγορώ τους καθηγητές της Ανωτάτης Γεωπονικής ότι δεν ακολουθούν το ρητό του Κάλβου («θέλει αρετή και τόλμην η ελευθερία»), διότι έπρεπε κάποιος να καταναλώσει 5 χρόνια από την πανεπιστημιακή του σταδιοδρομία και να βγάλει ελληνικούς σπόρους. Διότι τόσο θέλει περίπου ξεκινώντας από τους αρχικούς σπόρους για να βγάλεις καινούριους. Η μεταλλαγμένη σόγια που σήμερα κυκλοφορεί, και δη τα υβρίδια, δίνουν μεγάλες αποδόσεις, αλλά δεν μπορούν να καλλιεργηθούν. Ελπίζω αυτή η κατάσταση να αλλάξει συντόμως στην πατρίδα μας τώρα που και άλλοι άνθρωποι μαθαίνουν για αυτό το καταπληκτικό φυτό που μας δίνει και 20% έλαιο, το περίφημο σογιέλαιο. Πρέπει κάποιος να καταλάβει ότι από ένα στρέμμα ελιές παίρνουμε κάποια ποσότητα ελαιολάδου και το υπόλοιπο καίγεται για τούβλα, ενώ το υπόλοιπο του καρπού της σόγιας, αφού δώσει 20% λάδι, όσο και η ελιά ανά στρέμμα, το υπόλοιπο 80% (περίπου 300-400 κιλά το στρέμμα) πωλείται ως ζωοτροφή σε τιμή 90 δρχ. το κιλό, τροφή άνευ της οποίας δεν μπορείς να μεγαλώσεις ζώα, και πρωτίστως κοτόπουλα και χοιρινά.

Σε τεράστιες εκτάσεις στην Αργεντινή καλλιεργείται μεταλλαγμένη σόγια

                                                                               ***

Σημείωση δική μας: Η σόγια, όπως έχει ήδη αναφέρει ο Σ. Σοφιανόπουλος αποτελεί σημαντική πηγή υψηλής ποιότητας πρωτεϊνών και ελαίων. Η σόγια πλέον των πρωτεϊνών έχει υψηλή συγκέντρωση σε λάδι. Συγκρινόμενη με άλλες τροφές πλούσιες σε πρωτεΐνες, όπως ψάρι, κρέας, αυγά η σόγια είναι κατά πολύ φθηνότερη. 

Το σπορέλαιο που παράγεται από τη σόγια είναι ιδιαίτερα εύπεπτο και δεν περιέχει χοληστερόλη. Η σόγια είναι η μεγαλύτερη πηγή εδώδιμου σπορέλαιου. Υπολογίζεται ότι το σογιέλαιο αποτελεί το 50% της συνολικής παραγωγής σπορέλαιων παγκοσμίως.

Ένα υποπροϊόν από την παραγωγή του ελαίου, το αποκαλούμενο κέικ σόγιας, χρησιμοποιείται ως ζωική τροφή πλούσια σε πρωτεΐνες. (Πληροφορίες από: http://www.agrool.gr/gr/g12.htm)

                                               

"Από το 1947 ο Ιορδάνης Δημητριάδης είχε γράψει ότι η σόγια άπτεται του προβλήματος υποσιτισμού της Ελλάδας" Σ.Σοφιανόπουλος, Γ΄ Μέρος

     Συνέχεια από το Β΄ Μέρος (βλέπε εδώ)

Συνεχίζουμε την εκτενή μελέτη μας για το υπ’ αριθμόν ένα στρατηγικό γεωργικό προϊόν της ανθρωπότητος, την σόγια. Ο κ. Σ. Σοφιανόπουλος συνεχίζει να αποκαλύπτει από το πόνημα του «Οι ‘’Άγνωστες’’ πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία» την τεράστια σημασία που έχει για την Ελλάδα η –αποδεδειγμένα εφικτή- καλλιέργεια της σόγιας, τις προσχηματικές προσπάθειες που έκαναν οι κυβερνήσεις Ανδρέα Παπανδρέου και Κώστα Καραμανλή για την καλλιέργεια της με σκοπό να …αποτύχει, την ύψιστη στρατηγική σημασία του προϊόντος για τις Η.Π.Α. και την Ευρώπη κ.α.

Είναι αναγκαίο κάθε Έλληνας να συνειδητοποιήσει την σπουδαιότητα της σόγιας για την οικονομία της Ελλάδας και την προώθησή της, ώστε να καταστεί το νούμερο 1 καλλιεργήσιμο προϊόν. Αυτό με τη σειρά του θα οδηγήσει σε ισχυρή γεωργία και κτηνοτροφία, απόκτηση αυτάρκειας σε είδη ζωϊκής παραγωγής, αυτάρκειας στις ζωοτροφές και θα θέσει τις βάσεις για μελλοντικές εξαγωγές που θα «απογειώσουν» την ελληνική οικονομία.    

                                                                          ***

Παραθέτουμε αποσπάσματα από το πόνημα του Σ. Σοφιανόπουλου θέτοντας μικρές επικεφαλίδες για το ευανάγνωστο του κειμένου (οι υπογραμμίσεις δικές μας): 

Η. Προσχηματικές οι προσπάθειες Παπανδρέου-Καραμανλή για τη σόγια

‘’…Έφτασε δε το Υπ. Γεωργίας της μεταπολίτευσης σε τέτοιο σημείο παραλογισμού ισχυριζόμενο ότι δεν έχει δίκιο ο Σοφιανόπουλος και η ΧΡΩ.ΠΕΙ., διότι -τάχα— «ποια καλλιέργεια θα χαλάσουμε για να βάλουμε σόγια;» ήταν η απορία τους. Πρέπει ο αναγνώστης να καταλάβει ότι η καλλιέργεια της σόγιας, σύμφωνα τουλάχιστον με την βιβλιογραφία που έχω διαβάσει, θέλει θερμοκρασία εδάφους κατά την σποράν άνω των 25 βαθμών, πράγμα που επιτυγχάνεται στην Ελλάδα μετά τον Μάιο. Κάκιστα επομένως φυτεύτηκε πειραματικά η σόγια σαν κύρια καλλιέργεια επί Ανδρέα Παπανδρέου τον χειμώνα. Αυτός είναι και ο λόγος που «απέτυχε» το πείραμα και γι αυτό και να θέλεις σήμερα να βάλεις σόγια δεν μπορείς να βρεις σπόρο.

καλλιέργεια σόγιας στην Καβάλα

Θ. Η Ευρώπη εξαρτάται πλήρως από την Αμερικανική σόγια 

Η σόγια είναι το υπ' αριθμόν 1 προϊόν του κόσμου. Άνευ της σόγιας δύσκολα κρατούν οι κτηνοτρόφοι τα μηρυκαστικά τους σε καλή κατάσταση, αλλά οπωσδήποτε δεν μπορούν να ζήσουν κοτόπουλα και χοιρινά. Διότι όπως προείπαμε το 20% περίπου που θέλει το κοτόπουλο και το χοιρινό δεν μπορεί να επιτευχθεί αν δεν χρησιμοποιηθεί σόγια Οι ΗΠΑ διοικούν τον κόσμο με τον έλεγχο της σόγιας που έχουν σε ποσοστό άνω του 70% της παγκοσμίου παραγωγής. Η Ευρώπη έχει ανάγκη άνω των 45 εκατομμυρίων τόνων σόγιας αμερικανικής προελεύσεως. Η Γαλλία π.χ. για να διατηρήσει την κτηνοτροφία της και μεγάλο μέρος της διατροφής των ανθρώπων, (όλοι γνωρίζουν το σογιέλαιο, το γάλα από σόγια, κοκ) έχει ανάγκη να εισάγει άνω των 6 εκατομμυρίων τόνων σόγιας ετησίως, δηλ. κάθε μήνα 500.000 τόνους σόγιας, ή άνω των 125.000 τόνους την εβδομάδα. Πώς είναι δυνατόν η Ευρώπη να πει ποτέ όχι στις ΗΠΑ;

οι Η.Π.Α. και οι πολυεθνικές που ελέγχουν την σόγια διοικούν τον κόσμο

Ι. Διώξεις επιστημόνων-«η σόγια άπτεται αμέσως του προβλήματος του υποσιτισμού του ελληνικού λαού».

Όπως ανέφερα και εν συντομία στην εισαγωγή του βιβλίου, το 1947 ένας γεωπόνος ονόματι Ιορδάνης Δημητριάδης συνέγραψε μία επιστημονική πραγματεία με τίτλο «Μια πολύτιμη ύλη στην υπηρεσία του ανθρώπου-Συμβολή στην λύση του προβλήματος του υποσιτισμού του ελληνικού λαού». Αυτό το καταπληκτικό και πρωτοπόρο βιβλίο το προλογίζει ο τότε διοικητής της Αγροτικής Τραπέζης κ. Κων/νος Βερροιόπουλος. Στην σελίδα 58 γράφει για τις εισαγωγές της Ευρώπης το 1934 σε σόγια, για την Γερμανία 900.000 τόνους, Δανία 273.000 τόνους, Μ Βρετανία 177.000 χιλιάδες τόνοι, Ολλανδία 133.000 τόνους και Σουηδία 93.000 τόνους. Εκ των αριθμών αυτών συνάγουμε ότι η συνολική εισαγωγή σόγιας στην Ευρώπη δεν θα ήταν μεγαλύτερη των 5 εκατομμυρίων τόνων. Όταν προ έτους εκλήθην από τον δικηγόρο κ. Γεωργανά στην τηλεοπτική εκπομπή του, αναφέρθηκα και στο θέμα της σόγιας. Αναφέρθηκα στο υπάρχον βιβλίο, το οποίο δυστυχώς έχει εξαφανισθεί από την κυκλοφορία, αλλά και ότι απεμακρύνθηκε εκ της θέσεως του ο τότε διοικητής της Αγροτικής Τραπέζης κύριος Βερροιόπουλος, ο οποίος στον πρόλογο του χρησιμοποιεί την φράση «η σόγια άπτεται αμέσως του προβλήματος του υποσιτισμού του ελληνικού λαού».

Οι πολυεθνικές πιέζουν για να ελέγξουν ολοκληρωτικά την παγκόσμια αγορά σπόρων

Εδώ και δεκαετίες οι πολυεθνικές εταιρείες προσπαθούν να ελέγξουν όχι μόνον την εμπορία και διακίνηση βασικών δημητριακών (σόγια, καλαμπόκι, σιτάρι κ.α.), αγροτικών προϊόντων και ζώων (βοοειδή, χοιρινά, πτηνοτροφεία κ.α.) αλλά και την καθετοποιημένη διαδικασία που άπτεται αυτών ήτοι από την παραγωγή και εμπορία σπόρων, αγρο-χημικών προϊόντων, λιπασμάτων, γεωργικών φαρμάκων έως και την παραγωγή και εμπορία ζωοτροφών και κτηνοτροφικών φαρμακευτικών προϊόντων. Ομοίως, οι πολυεθνικές ελέγχουν το σύνολο της έρευνας για την αναπαραγωγή και τροποποίηση σπόρων και φυτών.

Όπως όλοι καταλαβαίνουμε, το ανωτέρω γεγονός σημαίνει περιορισμό της ελευθερίας του προσώπου δεδομένου ότι λαοί και κράτη θα βρεθούν σε λίγα χρόνια εξαρτημένα από τις «επιθυμίες» και «στρατηγικές» των ιδιωτικών πολυεθνικών, οπότε και η ελεύθερη παραγωγή καθώς και η αυτάρκεια των αγαθών για τους λαούς και τα κράτη θα είναι μια ουτοπία.

Για ποια ελευθερία των εθνικών κρατών θα μιλάμε τότε όταν μια χούφτα πολυεθνικών, και όπισθεν αυτών μια χούφτα αδίσταχτων ανθρώπων, θα καθορίζουν: ποιους σπόρους, σε τι ποσότητα, σε ποια τιμή, (και έχοντας τους γενετικά τροποποιημένους) για πόση διάρκεια και με τι ποσοστό απόδοσης, θα έχουν βασικά αγαθά (τα εθνικά κράτη) για να θρέψουν τους λαούς τους, όπως: το σιτάρι, τη σόγια, το καλαμπόκι κ.α. που αποτελούν τη βάση της τροφικής αλυσίδας;

Σε ένα άλλο επίπεδο, αυτές οι ίδιες οι πολυεθνικές έχοντας κέρδη δισεκατομμυρίων δολαρίων, ασκούν ισχυρότατες πιέσεις σε κυβερνήσεις, πολιτικούς, ευρωβουλευτές ώστε θεσμικές αρχές όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κ.α. να θεσμοθετήσουν ένα τέτοιο ρυθμιστικό και κανονιστικό πλαίσιο που θα εξυπηρετεί απολύτως τα συμφέροντα των εν λόγω τραστ ή... καρτέλ.

Όταν λοιπόν συμβεί και αυτό, με νόμους που θα αποδεχτούν τα κοινοβούλια, θα θεωρείται ποινικό αδίκημα – που εμπίπτει στα πνευματικά δικαιώματα- να παράγεις σπόρους, να τους κατέχεις, εμπορεύεσαι και διακινείς (ακόμη και υπό μορφή δωρεάς). Στο ίδιο πλαίσιο θα υπάγονται και τα εθνικά κράτη. Δεν θα μπορούν δηλαδή να έχουν Εθνικά Κέντρα σπόρων ώστε να τροφοδοτούν τους αγρότες και, συνολικότερα την γεωργία της χώρας τους.

Εδώ και πολλά χρόνια, ένα ολόκληρο πλέγμα νόμων στην πατρίδα μας –που ψήφισαν οι πολιτικοί «μας»- έχει ουσιαστικά πετύχει να είναι παράνομη, (για διάφορους λόγους) π.χ.  η οικόσιτη παραγωγή. Ομοίως, η παραγωγή π.χ. ζαρζαβατικών ελέγχεται πλήρως από εταιρείες που προώθησαν στην αγορά φυτά από τα οποία δεν υπάρχει η δυνατότητα να κρατήσεις καρπό. Οι δε ιδιότητες και η απόδοση των φυτών αυτών είναι πολύ κατώτερη από τις ντόπιες παλαιές ποικιλίες που υπήρχαν στην ελληνική επαρχία και στα νησιά μας.

Πρόσφατα άλλη μια εισήγηση του  Υπ. Οικονομικών και συγκεκριμένα του κ. Γ. Στουρνάρα  ήλθε να αποδείξει την μελετημένη, συστηματική και άνευ ηθικών δισταγμών πολιτική του ελληνικού κράτους ενάντια στα συμφέροντα του έθνους, της πατρίδος μας και της ελευθερίας των συμπατριωτών μας. Βάσει λοιπόν του σχεδίου που κατέθεσε ο κ. Γ.Στουρνάρας προς το Euro group σχετικά με την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας τα επόμενα 10 χρόνια θα επιχειρηθούν (όσον αφορά το λάδι και τα αγροτικά προϊόντα) τα εξής :

-αντί των 1.200, ίσως και περισσότερων ελαιοτριβείων που λειτουργούν στην Ελλάδα, θα δημιουργηθούν δυο mega-ελαιοτριβεία δυναμικότητας 100.000-150.000 τόνων έκαστο (τα οποία προφανώς θα ανήκουν σε ιδιωτικές εταιρείες, με ότι σημαίνει αυτό για τον έλληνα παραγωγό)

-για τα φρούτα και λαχανικά θα δημιουργηθούν δυο-τρεις μεγάλες μονάδες σε Κεντρική, Βόρεια Ελλάδα και Πελοπόννησο

-θα δημιουργηθεί μια εταιρεία διακίνησης όλων των αγροτικών προϊόντων η οποία μπορεί να είναι ιδιωτική! ή μια σύμπραξη ιδιωτικού και δημοσίου τομέα.  

Το ανωτέρω σχέδιο του Κ. Γ. Στουρνάρα βασίστηκε στη μελέτη «Greece 20/20» της εταιρείας McKinsey του 2012, με χρηματοδότες τον Σ.Ε.Β. και την Εθνική Τράπεζα. Για περισσότερα βλέπε: http://www.bostanistas.gr/?i=bostanistas.el.article&id=2200

Παρακάτω παραθέτουμε ένα σχετικό –με τα ανωτέρω- άρθρο της Εφημερίδας των Συντακτών (http://www.efsyn.gr/?p=170809, άρθρο του Τ.Σαράντη) που αποδεικνύει το αδίσταχτο πρόσωπο των πολυεθνικών και τις πιέσεις που δέχονται οι θεσμικές αρχές για να υποκύψουν στην εξυπηρέτησή τους. Το ολοκληρωτικό «πνεύμα» των πολυεθνικών γίνεται αισθητό και… απτό. Αν δεν ενημερωθούμε και αντιδράσουμε, σε λίγο θα αποφασίζουν αυτές πόσο και τι, αλλά και… αν θα τρώμε.

Οι υπογραμμίσεις και επισημάνσεις είναι δικές μας.

Επιμέλεια: Ξενοφών Οικονομικός  (25.8.2014) 

Το άρθρο της Εφημερίδας των Συντακτών έχει ως εξής:

‘’Η πατρίδα μας είναι κατάλληλη για την παραγωγή σόγιας’’, ‘’θα μπορούσαμε να παράγουμε το 15% των αναγκών σόγιας της Ευρώπης’’ Σ.Σοφιανόπουλος Β΄ Μέρος

συνέχεια από το Α΄ Μέρος (βλέπε εδώ: http://hellas-economy.blogspot.gr/2014/08/15_18.html)

Ε. Οι Αμερικανοί και οι εταιρείες δεν δίνουν ούτε καν σπόρο της σόγιας

Εδώ ο Σ.Σοφιανόπουλος γράφει για τις προσπάθειες του να καλλιεργήσει ο ίδιος σόγια και τα όσα σημαντικά του μετέφερε ο άριστος γεωπόνος κ. Π.Πάνου: 

ο Σ.Σοφιανόπουλος

‘’… Όταν πριν 30 χρόνια ασχολήθηκα με το θέμα της σόγιας προσπαθούσα να καταλάβω από πού και πώς παράγεται η σόγια. Όταν τελικώς αντελήφθην ότι όλες οι ελληνικές ποσότητες προέρχονται από τις ΗΠΑ τηλεφώνησα σε έναν θείο μου στις ΗΠΑ και τον παρακάλεσα να μου βρει σόγια. Έναν ή δύο μήνες μετά το τηλεφώνημα λαμβάνω ένα γράμμα του όπου μου εξιστορούσε ότι παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειες του δεν μπορούσε να βρει τίποτε και παρόλες τις ενέργειες που έκανε ούτε στα γραφεία δεν τον έβαζαν μέσα. Απογοητευμένος που δεν μπορούσε να με εξυπηρετήσει, ενώ όλα υποτίθεται ότι είναι ελεύθερα στις Η.Π.Α., εξήγησε στην Αμερικανίδα σύζυγο του το πρόβλημα. Εκείνη του απήντησε ότι είχε έναν φίλο που ήταν διευθυντής σε κέντρο σποροπαραγωγής σόγιας. Ο θείος μου το εκμεταλλεύτηκε αυτό, του έστειλα εγώ τα χρήματα και ο θείος μου, μου έστειλε τις ποσότητες σόγιας. Εν τω μεταξύ εγώ συνέχισα τις προσπάθειες μου στην Ελλάδα. Να γράψω πως τυχαία μου σύστησαν να αποτανθώ σε έναν κ. Πάνο Πάνου. Μετά από 2 ημέρες οι γραμματείς μου, μου είπαν ότι είχαν εντοπίσει έναν κ. Πάνο Πάνου γεωπόνο, με τον οποίο και επικοινώνησα. Ήταν διστακτικός και με δυσκολία δέχθηκε να με συναντήσει. Μου είπε ότι ήταν αριστούχος τελειόφοιτος της Γεωπονικής Σχολής Αθηνών και είχε κερδίσει μία υποτροφία σε ένα γεωπονικό κέντρο του Βελγίου στην ακτή του Ατλαντικού. Επειδή από εκεί περνάει το Gulf Stream, είναι το καλύτερο σημείο για γεωπονικές έρευνες. Βρισκόμαστε στο 1933. Ένα πρωί ο κ. Π. Πάνου παρατήρησε μία αναστάτωση μέσα στην σχολή. Πληροφορήθηκε από τους Βέλγους συμφοιτητές του ότι είχε έρθει ο ίδιος ο Einstein μαζί με άλλους γεωπόνους από την Γερμανία για να εξετάσουν το φυτό σόγια και να το φυτέψουν στους κάμπους της Πρωσίας. Τότε έμαθε για πρώτη φορά ο κ. Π.Πάνου για την σόγια. Επειδή όμως το κλίμα της Γερμανίας είναι ψυχρό η σόγια δεν ευδοκίμησε. Όταν μετά από 2 χρόνια ο κ. Πάνου επέστρεψε στην Ελλάδα, πήρε μαζί του τους καλύτερους σπόρους και αυτοί ήταν Haro Soy, Ogden, Clark, και Linkoln. Αυτές ήταν και οι ποικιλίες που ζήτησα από το θείο μου να μου στείλει εξ Αμερικής, αλλά ο θείος μου με πληροφόρησε ότι αυτές οι ποικιλίες δεν υπήρχαν πια στις ΗΠΑ, γιατί ήταν προπολεμικές. Εγώ τότε του ζήτησα να μου στείλει τις αντίστοιχες, πράγμα το οποίον και έγινε. Έφερα 3 κτηνοτροφικές και 3 βρώσιμες ποικιλίες από την Αμερική αντίστοιχες των Haro ,Ogden και Clark Linkoln και τις καλλιέργησα σε 3 αποστάσεις (δηλ. 25 εκ. 50 εκ. και 75 εκ.), γιατί δεν είχαμε ιδέα πώς καλλιεργείται η σόγια.

                                                                         *** 

Σημείωση δική μας: Σε συνέχεια των ανωτέρω σημειώνουμε ότι οι εισαγωγές σόγιας στην Κίνα επέτρεψαν στις αγροτροφικές πολυεθνικές εταιρείες (Monsanto, John Deere κ.α.) που παρέχουν σπόρους, χημικές ουσίες, αγροτικά μηχανήματα κλπ σε αγρότες στην Βραζιλία και γενικότερα στη Νότια Αμερική να αποκομίσουν τεράστια κέρδη. Ομοίως, υψηλά κέρδη απεκόμισαν και οι εταιρείες εμπορίας δημητριακών και παραγωγής ζωοτροφών Cargill και Bunge. Παράλληλα μια νέα τάξη αγροτροφικών βιομηχανιών στην Κίνα έκαναν την εμφάνισή τους. Η κινεζική κρατική επιχείριση COFCO και η ιδιωτική New Hope Group εκτείνουν διακρατικά τις δραστηριότητές τους. 

βίαιη καταστολή διαδηλωτών στην Αργεντινή, διαμαρτύρονται ενάντια στην κατασκευή εργοστασίου γενετικά τροποιημένων σπόρων της Monsanto

Για τις ανωτέρω εταιρείες στόχος είναι η εισαγωγή καλαμποκιού στην Κίνα, όπως ήδη γίνεται με τη σόγια.  Όσο περισσότερο καλαμπόκι εισάγει η Κίνα, τόσο περισσότερο θα σπάσει τις τιμές των δικών της αγροτών, και τόσο περισσότερο θα εξαρτηθεί από την ξένη παραγωγή. Με συνεχείς πιέσεις προς την κυβέρνηση της Κίνας επιδιώκουν να ΄΄αποχαρακτηρισθεί΄΄ το καλαμπόκι ως στρατηγικό στοιχείο της τροφικής της ασφάλειας. Ήδη για το 2013 η Κίνα αναμενόταν να εισάγει 7 εκατομμύρια τόνους αραβόσιτου που κάλυπταν το 5% των εθνικών αναγκών της σε καλαμπόκι.

Οι Κινέζοι αγρότες δεν μπορούν ν’ ανταγωνιστούν τις τιμές της εισαγόμενης σόγιας. Η εισαγόμενη σόγια στην Κίνα αντιπροσώπευε το 2012 τα ¾ της σόγιας που μεταποιείτο σε τροφικό λάδι και ζωοτροφές στην Κίνα. Πληροφορίες από: http://www.grain.org

  

"Γιατί δεν μιλάει κανείς συγκεκριμένα για το χρέος;" Δημ.Καζάκης

Η Οικονομική Επιστήμη ανήκει στις κοινωνικές επιστήμες. Είναι νομίζουμε σαφές ότι η οικονομική συμπεριφορά ενός ανθρώπου δεν μπορεί να απομονωθεί από τις ατομικές ή συλλογικές επιλογές του   (όταν αυτός ανήκει σε μια ομάδα ανθρώπων) ή και τις πολιτικές του (επιλογές). Από την άλλη η πολιτική τοποθέτηση ενός ανθρώπου (πολιτική όχι κομματική) συνεπάγεται και μια τοποθέτηση (είτε αυτό γίνεται συνειδητά είτε όχι) οικονομική. Στο http://hellas-economy.blogspot.gr/ φιλοξενούμε και άρθρα που παράλληλα με την οικονομική περιέχουν και πολιτική ανάλυση. 

Ο οικονομολόγος Δημήτρης Καζάκης (βλέπε σημείωση 1) σε ένα από τα άρθρα του στην Κυριακάτικη εφημερίδα ‘’Το Χωνί’’ http://www.toxwni.gr/ (19.4.2014) προχωρεί σε μια ανάλυση, του: ‘’Γιατί δεν μιλάει κανείς συγκεκριμένα για το χρέος;’’

ο κ.Δ.Καζάκης

Παραθέτουμε κάποια αποσπάσματα του άρθρου (οι υπογραμμίσεις δικές μας) : 

‘’…Αν σταματήσουμε για λίγο και σκεφτούμε μακριά από τις εντυπώσεις που δημιουργούν τα μέσα μαζικής προπαγάνδας, θα δούμε ότι ο πολιτικός διάλογος στη χώρας μας – αν υποθέσουμε ότι υφίσταται κάτι τέτοιο – δεν αφορά καθόλου τα θεμελιώδη προβλήματα της κατάστασής μας. Ποιο είναι λοιπόν το βασικό, το θεμελιώδες πρόβλημα της χώρας; Το χρέος. Τι κάνουμε με το χρέος;

Υπάρχει εχέφρων άνθρωπος σήμερα στην Ελλάδα, που μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός αυτό; Δεν νομίζω. Κι όμως. Τι παρατηρούμε στις αναμετρήσεις του επίσημου πολιτικού σκηνικού; Απουσιάζει σχεδόν κάθε σοβαρή συζήτηση για το τι μπορούμε να κάνουμε με το χρέος και πώς αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί αποφασιστικά. Δείτε ειδικά τις αντιπαραθέσεις των δελφίνων για την κυβέρνηση. Το χρέος περνά στο ντούκου. Σαν κάτι εντελώς δευτερεύων.

Μαζί στο ίδιο παιχνίδι

Το γιατί κάνει κάτι τέτοιο η κυβερνώσα παράταξη είναι εύκολα κατανοητό. Αποστολή της είναι η υπεράσπιση των συμφερόντων των δανειστών κι επομένως έχουν τεθεί στον αυτόματο πιλότο των πιο κερδοσκοπικών ορέξεών τους. Αυτό που δεν είναι κατανοητό, είναι γιατί η αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και η υπόλοιπη αντιπολίτευση, ακολουθεί κατά βήμα. Ενώ το φυσιολογικό θα ήταν να είχαν αναδείξει το ζήτημα του χρέους ως κορυφαίο, πράττουν ακριβώς το αντίθετο. Το έχουν υποβαθμίσει ως ένα στοιχείο της πολιτικής τους, όταν συνιστά την αφετηρία κάθε πολιτικής σήμερα στην Ελλάδας. Ενώ λένε ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, αρνούνται να μιλήσουν συγκεκριμένα. Χρησιμοποιούν μόνο συνθήματα.

Μα πώς είναι δυνατόν να μην μιλάς για το πώς θα κάνεις το χρέος βιώσιμο, ώστε να πάψει να αποτελεί κορυφαίο αναστολέα της κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης της χώρας υπέρ του λαού και των εργαζομένων; Πώς είναι δυνατόν να το προσπερνάς μιλώντας γενικά και αόριστα για αναδιάρθρωση με κούρεμα και πληρωμή του υπολοίπου με ρήτρα ανάπτυξης; Γιατί δεν λες πώς θα το κάνεις; Με βάση ποια διεθνή πρακτική και μεθοδολογία; Επενδύοντας στην καλή διάθεση των δανειστών; Ελπίζοντας ότι μια ωραία πρωία άγνωστο πού, άγνωστο πώς, άγνωστο από ποιόν, θα γεννηθεί ξαφνικά μια μεγάλη Ευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη για την μείωση συνολικά του χρέους στην ευρωζώνη, ή την ΕΕ; Είναι όλα αυτά σοβαρή πρόταση;

Αν έχετε προσέξει, κανείς στην αντιπολίτευση δεν θέλει το άνοιγμα μιας τέτοιας συζήτησης. Κανείς δεν θέλει να μιλήσει συγκεκριμένα και να δεσμευτεί για το τι πρέπει να γίνει με το χρέος. Ούτε και οι καλοί μας δημοσιογράφοι, οι οποίοι αν υπήρχε στον τόπο μας ελευθερία του τύπου και της ενημέρωσης, μπορούσαν κάλλιστα να εξαναγκάσουν τις πολιτικές δυνάμεις να μιλήσουν για όλα αυτά που δεν θέλουν, ή τα αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι. Ωστόσο, ο συνδυασμός μιας τρομακτικής αμορφωσιάς που διακρίνει το συνάφι, ιδίως τους πιο προβεβλημένους, η οποία συμπληρώνεται από την ξιπασιά εκείνου που εκ θέσεως δήθεν τα γνωρίζει όλα, αλλά και ο ασφυκτικός έλεγχος των εργολάβων της ενημέρωσης, δεν επιτρέπουν να υπάρξει σοβαρή δημοσιογραφία στον τόπο μας...΄΄

"Εμπορικό Ισοζύγιο, η Αχίλλειος πτέρνα της ελληνικής οικονομίας" Σπ. Λαβδιώτης

Ο έγκριτος οικονομολόγος και πρώην αναλυτής της Κεντρικής Τράπεζας του Καναδά κ. Σπύρος Λαβδιώτης (βλέπε σημείωση 1) πραγματοποίησε στις 14 Μαρτίου τ.ε. μια διάλεξη σχετικά με την Αχίλλειο –όπως εύστοχα ονομάζει- πτέρνα της ελληνικής οικονομίας ήτοι το ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο της χώρας μας.

ο κ. Σπ. Λαβδιώτης

                                                                             ***

Παραθέτουμε τα βασικά σημεία της ομιλίας του κ. Σπ. Λαβδιώτη (οι υπογραμμίσεις δικές μας) και στη συνέχεια ακολουθεί το πλήρες κείμενο:

-τα αυστηρώς απαγορευμένα προς δημόσια συζήτηση θέματα στη χώρα μας είναι Α. το ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο και Β. το ιδιοκτησιακό καθεστώς της ανώνυμης πολυμετοχικής εταιρείας της Τράπεζας της Ελλάδος

-πίσω από τα χρηματοοικονομικά θέματα του διεθνούς εμπορίου και των συναλλαγών κρύβονται ιδεολογικές διαμάχες και πολιτικές πιέσεις από ομίλους, πολυεθνικές επιχειρήσεις και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα

-για την πατρίδα μας το εμπορικό ισοζύγιο τη δεκαετία 2000-2010 αποτελεί τον σημαντικότερο λογαριασμό του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών (υπερδιπλάσιο του ισοζυγίου υπηρεσιών)

-η χώρα μας έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά εξάρτησης της οικονομικής της ανάπτυξης από το εξωτερικό πράγμα που σημαίνει ότι με τους ανεκδιήγητους πολιτικούς της απέτυχε να γίνει οικονομικά αυτάρκης

-το 25% του ελλειμματικού εμπορικού ισοζυγίου (τη δεκαετία 2000-2010 αφορούσε κρατικές δαπάνες (κυρίως εξοπλιστικές με υποβρύχια που γέρνουν και ελικόπτερα που δεν πετούν), [σημ.δική μας: γι’ αυτό η τρόϊκα κόπτεται να κλείσει την Ε.Α.Β. και την ισχνή πολεμική βιομηχανία της πατρίδος μας, για να μείνουμε εσαεί εξαρτημένοι από τις εισαγωγές Γερμανίας, Η.Π.Α., Ισραήλ;]

-ήταν εμφανές (σύμφωνα και με τους κανόνες της Οικονομικής Επιστήμης) ότι η χώρα μας με το δημοσιονομικό έλλειμμα και το έλλειμμα στο ισοζύγιο των διεθνών πληρωμών, μπαίνοντας σε μια νομισματική ένωση με αμετάκλητη ισοτιμία θα μεταβαλλόταν σε παρασιτική καταφεύγοντας στον διαρκή δανεισμό

-από την ένταξη μας στην ευρωζώνη το έλλειμμα διπλασιάστηκε σε έξι χρόνια από 22 δις το 2002 σε 44 δις το 2008

-οι πολιτικοί και οι θιασώτες του ευρώ απέκρυψαν από τον ελληνικό λαό τα μειονεκτήματα της ένταξης της χώρας στο ευρώ αλλά και τα αποτελέσματα αυτής όπως στο εμπορικό ισοζύγιο

-ένταξη στη ζώνη του ευρώ σήμαινε εκμηδένιση του δικαιώματος άσκησης νομισματικής πολιτικής της χώρας μας

-η πολιτική ηγεσία αγνόησε την Οικονομική Θεωρία η οποία λέει ότι χώρα χωρίς συναλλαγματική ευελιξία και ανεξάρτητη νομισματική αρχή θα οδηγηθεί σε χρεοκοπία στην περίπτωση ασύμμετρων πληγμάτων στην οικονομία της

-η ένταξη μιας χώρας σε μια ζώνη ενιαίου νομίσματος χωρίς τη δημοσιονομική ενοποίηση επαυξάνει το διεθνές εμπορικό ισοζύγιο της ισχυρής και καθαρώς εξαγωγικής χώρας  δεδομένου ότι το διεθνές εμπόριο είναι αθροιστικώς μηδενικό

-η εξαγωγική χώρα είναι η Γερμανία σταθερά προσηλωμένη στην αύξηση της βιομηχανικής της παραγωγής. Η διαχρονική αλήθεια του αξιώματος του μερκαντιλισμού ότι τα πλεονεκτήματα του διεθνούς εμπορίου είναι κατεξοχήν εθνικά και είναι απίθανο να ωφελήσουν τον κόσμο συνολικά επαληθεύτηκε για άλλη μια φορά.  

-με βάση την οικονομική επιστήμη και την εμπειρία είναι αδύνατον να υπάρξει μια νομισματική ένωση με αμετάκλητη ισοτιμία που να λειτουργεί με κανόνες που ωφελούν από κοινού όλα τα κράτη - μέλη

-τα 2/3 των εξαγωγών της Γερμανίας απορροφώνται από τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης τα οποία βαρύνονται με τα αντίστοιχα ελλείμματα. Στα τέλη του 2013 η αρνητική διεθνής επενδυτική θέση της Ελλάδος ξεπερνούσε το 100% του Α.Ε.Π.  της

-λύση: η έξοδος της χώρας από την Ευρωζώνη, άσκηση ανεξάρτητης νομισματικής πολιτικής με έκδοση εθνικού νομίσματος

                                                                           ***

Η ομιλία του κ. Σπ. Λαβδιώτη έχει ως εξής: 

 

                    Εμπορικό Ισοζύγιο –Συναλλαγματική πολιτική –Κίνηση Κεφαλαίων

Κυρίες και Κύριοι καλησπέρα σας,

   Κατ’ αρχάς, θα ήθελα να ευχαριστήσω την συντονιστική επιτροπή του ΜΑΧΩΜΕ και ιδιαίτερα τον φίλο Γιάννη Τόλιο για την τιμή που μου κάνατε να πω δύο λόγια ενώπιον σας για το ζωτικό οικονομικό θέμα του διεθνούς εμπορικού ισοζυγίου της χώρας μας και τις συνέπειες του στην συναλλαγματική πολιτική και στην διεθνή κίνηση κεφαλαίων.