"...Η χώρα μας είχε και έχει για το μέλλον τα αποθέματα Λιγνίτη που θα της επιτρέψουν να στηρίζει σ' αυτά ένα μέρος της ενεργειακής της βάσης" Δ. Μπάτσης (γραμμένο το 1947!) Ά Μέρος

"Έχουμε κοιτάσματα απ' όπου αντλούμε και μπορεί να αντλήσουμε μεταλλεύματα σε ποσότητες, που να εξασφαλίζουν τον εφοδιασμό της βιομηχανίας τόσο στο κοντινό όσο και για το πιο μακρινό μέλλον... Τα ποσά (της ετήσιας εξόρυξης των κυριοτέρων μεταλλευμάτων) επαρκούν για τον εφοδιασμό σε πρώτη ύλη των κλάδων της μεταλλουργίας και της χημικής βιομηχανίας..." έγραφε ο Δ. Μπάτσης στο έργο του "Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα" το 1947. 

Και συνέχιζε ο Δ. Μπάτσης: "Ο λιγνίτης, όπως πολλά άλλα ορυκτά και μεταλλεύματα που αναφέραμε, βρίσκεται σε τέτοιες ποσότητες στο υπέδαφος της χώρας μας που θα έπρεπε, στο διάστημα του μεσοπολέμου, να τον είχαν προσέξει τόσο τα αρμόδια κρατικά όργανα όσο και οι επιχειρηματικοί κύκλοι ώστε να ερευνηθούν και να εξακριβωθούν τα πιθανά αποθέματα από τις γνωστές ως τα σήμερα εμφανίσεις, πράγμα απαραίτητο για μια τεχνικά άρτια εξόρυξη του σε σοβαρές ποσότητες, προς διάφορες βιομηχανικές χρήσεις." και όλα αυτά γράφονταν από τον αδίκως εκτελεσθέντα (βλέπε εδώ, σημείωση 1 : ) Δ. Μπάτση το 1947.

Ανοίγουμε, με την παρούσα ανάρτηση, το θέμα των Λιγνιτών στην πατρίδα μας. Θα παρουσιάσουμε τη μελέτη του Δ. Μπάτση σχετικά με τους Λιγνίτες, αλλά και σε επόμενες αναρτήσεις μας θα ασχοληθούμε με τους Λιγνίτες σήμερα. Δηλαδή ποιά τα αποθέματα, πως αξιοποιούνται κλπ.

ο καθηγητής - λιγνιτολόγος F.Kegel

Θυμίζουμε στους αναγνώστες μας πως στην εισαγωγή του πονήματός του ο Δ. Μπάτσης αναφέρεται στους τεχνικούς (βλέπε εδώ) και οικονομικούς όρους (βλέπε εδώ) για τη δημιουργία μεταλλουργικής και χημικής βιομηχανίας. Προηγήθηκε η παρουσίαση της αναγκαιότητας για τη δημιουργία βαρειάς μεταλλουργικής και χημικής βιομηχανίας (βλέπε εδώ). Στο δε πρώτο μέρος του έργου του ο Δ. Μπάτσης ανέλυσε το Ενεργειακό Δυναμικό και την Ενεργειακή βάση (βλέπε εδώ). 

Ο Δ. Μπάτσης παρουσιάζει το Λιγνιτικό θέμα με μια εισαγωγή και κατόπιν ανάλυση υπό την εξής θεματολογία: 1.Αποθέματα-Εξόρυξη-Παραγωγή Λιγνίτη, 2.Χρησιμοποίηση και αξιοποίηση του λιγνίτη 3.Οι βάσεις για μια σωστή αντιμετώπιση του Λιγνιτικού.

Ξεκινάμε την παρουσίαση του Λιγνιτικού Θέματος με μια συνοπτική περίληψη της ανάλυσης του Δ. Μπάτση ενώ ακολουθούν, σε μορφή jpeg, οι αντίστοιχες σελίδες και πίνακες από το βιβλίο του. Οι σημειώσεις στο τέλος της ανάρτησης είναι δικές μας και βοηθούν τον αναγνώστη να γνωρίσει καλύτερα το λιγνιτικό θέμα, παραμένουν ωστόσο περιληπτικές και γράφονται οι απολύτως αναγκαίες δεδομένου ότι θα ακολουθήσουν και άλλες αναρτήσεις με πληρέστερα στοιχεία. 

                                                                          ***

-Ο λιγνίτης...βρίσκεται σε τέτοιες ποσότητες στο υπέδαφος της χώρας μας που θα έπρεπε στο διάστημα του μεσοπολέμου, να τον είχαν προσέξει τόσο τα αρμόδια κρατικά όργανα όσο και οι επιχειρηματικοί κύκλοι ώστε να εξακριβωθούν τα πιθανά αποθέματα, πράγμα απαραίτητο για μια τεχνικά άρτια εξόρυξη του σε σοβαρές ποσότητες, προς διάφορες βιομηχανικές χρήσεις.

-Ακόμα και για την ποιότητα του ελληνικού λιγνίτη...θα μπορούσαμε να είχαμε μια βέβαιη γνώμη από τους ειδικούς, αν το όλο ζήτημα του λιγνίτη είχε γίνει από τους πιο πάνω υπεύθυνους κρατικούς λειτουργούς και ιδιώτες, εθνικό ζήτημα καυσίμου. 

-Οι εργασίες όμως που έγιναν γύρω από το λιγνιτικό, έγιναν συμπτωματικά και η πρακτική δουλειά της εξόρυξης λιγνίτη στέκεται σε υποτυπώδη μορφή και αναχρονιστικές τεχνικές συνθήκες. 

-(Οι τότε κυβερνώντες...) έκαναν ώστε ο λιγνίτης να αποτελέσει μονάχα το βοηθητικό καύσιμο που η ποσότητα της εξόρυξής του ήτανε πάντα σε αντίστροφο λόγο με τον όγκο των εισαγωγών σε ξένο κάρβουνο και άλλα καύσιμα (ανάλογα δηλαδή με το ύψος της τιμής του αγγλικού κάρβουνου στη διεθνή αγορά).

Οι κυβερνώντες καθ' υπαγόρευσιν της Ευρωπαϊκής Ενώσεως μετέτρεψαν την Ελλάδα από μεγαλοπαραγωγό Μηδικής σε μικροπαραγωγό. Η πατρίδα μας κατέστη, δυστυχώς, εισαγωγός και μηδικής (τριφυλλιού)... Β' Μέρος

Το πρώτο μέρος της μελέτης μας σχετικά με τη Μηδική το παρουσιάσαμε εδώ. Με την παρούσα ανάρτησή μας θα αναφερθούμε σε κάποια στοιχεία που καταδεικνύουν πως οι κυβερνώντες την πατρίδας μας, τόσο οι παλαιότεροι όσο και οι μετέπειτα που ανέλαβαν, μετέτραψαν την Ελλάδα από μεγαλοπαραγωγό της Μηδικής σε μικροπαραγωγό. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα έκανε εισαγωγή Μηδικής (τριφυλλιού) δεδομένου ότι λόγω ποσόστωσης απαγορευόταν να παράγουμε περισσότερη ποσότητα, από την ορισμένη που υπαγόρευε η Ευρωπαϊκή Ένωση, (και υπέγραψαν οι έλληνες κυβερνώντες). 

Κατά την διαπραγμάτευση του θέματος της Μηδικής βασιστήκαμε στο έργο του Σ. Σοφιανόπουλου: "Οι "Άγνωστες" πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία" .  (πρώην Διευθύνοντος Συμβούλου της Φαρμακοβιομηχανίας και Οπλοβιομηχανίας ΧΡΩ.ΠΕΙ. -με πρωτοπόρα εργαστήρια Εφαρμοσμένης Ερεύνης και Αναπτυξιακής Τεχνολογίας- την οποία το ελληνικό κράτος έκλεισε. Για ένα σύντομο βιογραφικό του Σ. Σοφιανόπουλου και της εταιρείας ΧΡΩ.ΠΕΙ. δες την σημείωση 1, εδώ.

Σ. Σοφιανόπουλος: "...ο Υπ. Γεωργίας της Ελλάδας ήταν προφανώς άσχετος με το θέμα (-ή προδότης;)..."

Στην ενότητα με θέμα τη μηδική παρουσιάσαμε ήδη κάποιες παραγράφους (θα συνεχίσουμε και στο Γ' μέρος). Ωστόσο, αναδημοσιεύουμε σήμερα μια παράγραφο από την πρώτη ανάρτησή μας, σχετικά με την Μηδική, με μια σημείωση του Σ. Σοφιανόπουλου σχετικά με τις εγκληματικές αποφάσεις των κυβερνώντων.  

Το κείμενο από το βιβλίο του Σ. Σοφιανόπουλου έχει ως εξής:

"...Η Ευρωπαϊκή Ένωση επειδή δεν έχει δυνατότητες στα βόρεια κλίματα να ξεραίνει εύκολα το τριφύλλι στον ήλιο έκανε μία τεχνολογική διαφοροποίηση, δηλ. αφού κόψουν το τριφύλλι το μεταφέρουν υγρό στις βιομηχανίες. Εκεί αλέθεται, μπαίνει σε ένα περιστροφικό ξηραντήριο και ξεραίνεται όπως ο πυρήνας της ελιάς και εν συνεχεία, ξερό πλέον, περνά από μία κοκκοποιητική (pelletizer) μηχανή και κοκκοποιείται. Να ληφθη υπ' όψιν ότι το τριφύλλι πρέπει να ποτίζεται τους καλοκαιρινούς μήνες, πράγμα το οποίο γίνεται συνήθως τώρα πλέον με καρούλια. 

Μηδική - Η ''βασίλισσα των κτηνοτροφικών ψυχανθών'', ένα σπουδαίο κτηνοτροφικό φυτό για την παραγωγή ζωοτροφής πλούσια σε πρωτεΐνες. Η θρεπτικότερη ζωοτροφή για τα γαλακτοπαραγωγά ζώα. Σημαντική η συμμετοχή της στη διαμόρφωση του Εθνικού Εισοδήματος. Ά μέρος

Συνεχίζουμε να γνωρίζουμε την πατρίδα μας και τις οικονομικές δυνατότητες που έχει εστιάζοντας με την ανάρτησή μας αυτή σε ένα ευρέως γνωστό -στην πατρίδα μας- γεωργικό προϊόν: τη μηδική. Ωστόσο με τη μελέτη μας αυτή θα αναφερθούμε στη μονοετή και την πολυετή Μηδική αλλά και -στην σχεδόν άγνωστη- στον Ελληνικό λαό δενδρώδη μηδική.  Η μελέτη μας θα κατανεμηθεί σε τρεις συνέχειες.

Το πλαίσιο εντός του οποίου παρουσιάζουμε τη μηδική και τις ποικιλίες της είναι αυτό της αναβάθμισης και επέκτασης του γεωργικού προϊόντος στην Ελλάδα ώστε η χώρα μας να καλύπτει πλήρως τις ανάγκες διατροφής του πληθυσμού της, των ζωοτροφών για το ζωϊκό κεφάλαιό της και εν συνεχεία να γίνει μια -όπως θα έπρεπε ήδη να είναι λόγω των πολλών στρατηγικών πλεονεκτημάτων της (κλίμα, γεωγραφική θέση, εδαφολογία κλπ.) - μεγάλη εξαγωγός χώρα. 

Θυμίζουμε για μια ακόμη φορά ότι ο Σ.Σοφιανόπουλος (φαρμακοβιομηχανία και οπλοβιομηχανία ΧΡΩ.ΠΕΙ. με πέντε εργαστήρια Εφαρμοσμένης Ερεύνης και Αναπτυξιακής Τεχνολογίας) επισημαίνει πως: η γεωργία και η κτηνοτροφία στην πατρίδα μας αποτελούν "τεράστια πηγή πλούτου". Εδώ μπορείτε να διαβάσετε σχετικά με την σπουδαιότητα της γεωργίας και κτηνοτροφίας στην πατρίδα μας, αλλά και στοιχεία εισαγωγών της χώρας μας που δείχνουν δυστυχώς ότι δεν έχουμε αυτάρκεια σε βασικά προϊόντα, δείτε εδώ. 

Μηδική ή τριφύλλι

Οδηγός μας στην προσπάθεια παρουσίασης της μηδικής, και των λοιπών θεμάτων που άπτονται αυτής, θα είναι το βιβλίο του Σ. Σοφιανόπουλου: "Οι ''Άγνωστες" πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία". Οι επισημάνσεις με bold και οι υπογραμμίσεις στο κείμενο του βιβλίου είναι δικές μας, ενώ παραθέτουμε και υποσημειώσεις με λοιπά στοιχεία που μάς βοηθούν να κατανοήσουμε καλύτερα το θέμα. Γράφει ο Σ. Σοφιανόπουλος: 

"Μονοετής-Πολυετής-Δενδρώδης Μηδική

Ο ελληνικός λαός και ιδιαιτέρως οι γεωργοί γνωρίζουν ότι υπάρχουν 2 ειδών τριφύλλι ή μηδική, όπως λέγεται επιστημονικώς, και τα οποία καλλιεργούνται και σήμερα. Υπάρχει το μονοετές τριφύλλι και το πολυετές, το οποίο συνήθως διαρκεί από 5 εώς 7 χρόνια. Η πατρίδα μας έχει μεγάλη παραγωγή τριφυλλιού, η οποία ανέρχεται σε περίπου 2,5 εκατομμ. τόνους. (1) Είναι ένα φυτό που τρώγεται από όλων των ειδών τα ζώα, μονογαστρικά και μυρηκαστικά, αλλά συνήθως χρησιμοποιείται για τα μυρηκαστικά. (3) Ο λόγος για τους οποίους το τριφύλλι είναι μια καλή τροφή είναι η περιεκτικότητα της σε πρωτεΐνες, από 17-23%.

Το τριφύλλι αρχίζει να ανθίζει την άνοιξη και φτάνει μέχρι τον μήνα Οκτώβριο-Νοέμβριο. Όταν το ύψος του φτάσει τους 20-30 πόντους, ο γεωργός το κόβει με ένα κοπτικό μηχάνημα που προσαρμόζεται σε ένα τρακτέρ. Αφού κοπεί, ανάλογα πάλι με τις καιρικές συνθήκες, η θερμότητα του ηλίου το ξεραίνει. Όταν ξεραθεί καλά, δηλ. η υγρασία του είναι κάτω του 12% (ο γεωργός αυτό το καταλαβαίνει εμπειρικά) με ένα άλλο μηχάνημα προσαρμοσμένο σε τρακτέρ το μαζεύει σε σειρές. Εν συνεχεία, το τρακτέρ με το μπαλλιαστικό από πίσω του μπαλλιάζει το τριφύλλι. Μετά ένα φορτηγό φορτώνει τις μπάλλες, τις μεταφέρει σε αποθήκη. Οι μπάλλες είτε χρησιμοποιούνται για τροφή των ζώων ή πωλούνται σε εμπόρους ζωωτροφών. Οι μπάλλες κυμαίνονται από 25-30 έως και 40 κιλά. Επειδή η Ελλάς έχει μεγάλη ηλιοφάνεια και αυτό επαναλαμβάνεται κάθε φορά που το τριφύλλι θα μεγαλώσει περί τους 30 πόντους, έχουμε περίπου μέχρι και τον Οκτώβριο μήνα 5-7 κοπές. (2) Το σύνηθες είναι όμως να υπάρχουν, και έτσι υπολογίζονται επιστημονικώς 5 κοπές το χρόνο. Όταν το κόψουμε το τριφύλλι και τύχει να βρέξει, όπως είναι πλαγιασμένο επί της γης, θα «ανάψει» ή θα μουχλιάσει. Ακόμη χειρότερα είναι όταν βραχεί όντας μπαλλιασμένο. 

Χαρούπι: η Ελλάδα μπορεί συστηματικά να το καλλιεργήσει παράγοντας δεκάδες προϊόντα και υποπροϊόντα (χαρουπάλευρο, χαρουπόμελο, βαφικές και κολλητικές ουσίες, καφέ, κακάο κλπ) αναβαθμίζοντας και πολλαπλασιάζοντας το γεωργικό της προϊόν Β' Μέρος

Συνεχίζουμε τη μελέτη μας σχετικά με το Χαρούπι. Για να διαβάσετε το πρώτο μέρος δείτε εδώ: http://hellas-economy.blogspot.gr/2014/11/blog-post_10.html Ως οδηγό στην προσπάθειά μας χρησιμοποιούμε το πόνημα του πρώην ιδιοκτήτη της φαρμακοβιομηχανίας και οπλοβιομηχανίας ΧΡΩ.ΠΕΙ. Σ.Σοφιανόπουλου "Οι "Άγνωστες" πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία" . Παραθέτουμε επιπλέον συμπληρωματικά στοιχεία, με τη μορφή υποσημειώσεων, που μάς βοηθούν να καταλάβουμε την σπουδαιότητα του χαρουπιού αλλά και το ρόλο του στην ανάπτυξη της γεωργίας στην πατρίδα μας. 

καρπός χαρουπιάς άγουρος

                                                                          ***

Οι επισημάνσεις με bold και οι υπογραμμίσεις στο κείμενο του Σ.Σοφιανόπουλου είναι δικές μας. 

"Σήμερα γίνεται χαρουποκαλλιέργεια στις ΗΠΑ, στο Ισραήλ και την Κύπρο. Η παραγωγή της Ελλάδος ανήρχετο στο παρελθόν στους 35-40.000 τόνους, αλλά λόγω της αδιαφορίας και της μη επιστημονικής αντιμετωπίσεως, έχει κατέβει πιθανώς σε 20.000 τόνους. (1) Αυτό οφείλεται στο ότι η μεγαλύτερη παραγωγή από όλες που ήταν η Κρήτη, -που έχει μπλέξει με τον τουρισμό, και με καμία επιστημονική αντιμετώπιση της χαρουπιάς,- άρχισε να φθίνει. Πρέπει να γίνει συστηματική αντιμετώπιση του προβλήματος, δηλ. να γίνουν χαρουπώνες και θα μπορούσε ταυτοχρόνως να βόσκουν ζώα εντός της περιοχής τρώγοντας τα χαρούπια όπως πέφτουν, αλλά αυτό θα έχει ως μειονέκτημα την μη συλλογή του κουκουτσιού, που είναι πολύ καλό προϊόν για διάφορες χρήσεις, όπως προείπαμε. Είναι ακατανόητο η πάμπλουτος Αμερική να κάνει χαρουποκαλλιέργειες και όχι η Ελλάδα. 

δένδρο χαρουπιάς: βλαστός, άνθη, σάρκωμα, ψίχα,

Γίνεται λοιπόν φανερό για ακόμη μία φορά ότι η πατρίδα μας έχει ατελείωτες δυνατότητες αξιοποιήσεως των φυσικών δεδομένων και να επιτύχει πράγματα που σχεδόν λόγω της αδυναμίας της φύσεως κανείς βόρειος λαός δεν μπορεί να επιτύχει. Διότι η χαρουπιά στα βόρεια κλίματα δεν ευδοκιμεί. Υπάρχουν πολλές χαρουπιές και στον νομό Αργολίδος, αλλά τίποτε σημαντικό με αυτές δεν γίνεται. Θα έπρεπε η ελληνική νομοθεσία να επιτρέπει την αντικατάσταση της σοκολάτας και να γίνει ένα ή περισσότερα εργοστάσια που να παράγουν αυτή την διατροφική πρώτη ύλη. Αντιλαμβάνεστε ποια θα ήταν η αντιμετώπιση των χαρουποκαλλιεργητών όταν το προϊόν τους κατέληγε σε βιομηχανία και γινόταν βρώσιμο προϊόν πόσο θα ανέβαινε η τιμή του. (2) Το σάρκωμα του χαρουπιού είναι μόνο σάκχαρα και οπωσδήποτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για την δημιουργία ποτών. Το υπόλοιπο δε μετά την ξήρανση θα γινόταν ζωοτροφή. Υπάρχει μία εταιρία σήμερα που παράγει κόλλες από το κουκούτσι του χαρουπιού, αλλά αυτό είναι ένα πολύ μικρό μέρος της προσπάθειας που έπρεπε να γίνεται. Κυρίως πρέπει ο κόσμος να ενημερωθεί για την θρεπτική αξία και χρησιμότητα του χαρουπιού, γιατί πρέπει να ξέρουμε ότι μεγάλο ρόλο στην σωστή διατροφή παίζει και η ενημέρωση του κοινού από την Πολιτεία και τα ΜΜΕ (σημ.κειμένου:1).

"Η βαθύτερη σημασία της εξάρτησής μας από το εξωτερικό... βρίσκεται όχι στην καθαυτό οικονομική... μας επιβάρυνση, αλλά στο ότι διαιωνίζεται η καθυστέρηση της οικονομίας μας που εμποδίζεται έτσι να αναπτύξει μια δική της ενεργειακή βάση και να οδηγηθεί προς την εκβιομηχάνηση." Δ.Μπάτσης

Στο πρώτο μέρος του πονήματός του "Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα" ο Δημήτριος Μπάτσης αναφέρεται στο Ενεργειακό δυναμικό και την Ενεργειακή βάση. Σχετικά με το θέμα αυτό  προχωρεί σε κάποιες επισημάνσεις και διαπιστώσεις, ιδιαίτερα για το ρόλο του ξένου κεφαλαίου και της πλουτοκρατίας της εποχής, που δυστυχώς έχουν και μέχρι σήμερα ισχύ.

                                                                            ***

Παρακάτω μεταφέρουμε κάποια αποσπάσματα από το πρώτο μέρος του βιβλίου και την ενότητα Α' . Οι υπογραμμίσεις ή επισημάνσεις με bold όπου αυτές γίνονται είναι δικές μας.

-"Η δημιουργία βαρειάς βιομηχανίας (μεταλλουργικής, μηχανουργικής και χημικής) έχει αναγκαία προϋπόθεση για τη χώρα μας την εξασφάλιση ενεργειακής βάσης. Η εξάρτηση της Ελλάδας πριν τον πόλεμο από το εξωτερικό ήταν εξάρτηση τόσο σε βιομηχανικά προϊόντα μεταλλουργίας κλπ έτοιμα ή μισοκατεργασμένα, όσο και σε καύσιμη ύλη για την κίνηση της βιομηχανίας της... η βαθύτερη σημασία της εξάρτησής μας από το εξωτερικό (σε κινητήρια δύναμη) βρίσκεται όχι στην καθαυτό οικονομική - συναλλαγματική μας επιβάρυνση, αλλά στο ότι διαιωνίζεται η καθυστέρηση της οικονομίας μας που εμποδίζεται έτσι να αναπτύξει μια δική της ενεργειακή βάση και να οδηγηθεί με γρήγορο ρυθμό προς την εκβιομηχάνηση."

-"...ήταν συνεπές προς την όλη παρασιτική τακτική του ελληνικού κεφαλαίου που αναζητούσε πάντα τις σίγουρες, μικρής πνοής και μονοπωλιακού χαρακτήρα, τοποθετήσεις να αποφύγει την αξιοποίηση του ενεργειακού πλούτου. Η λογική των εμπορικών καταστίχων και το μπαράζ του ξένου κεφαλαίου υπαγόρευσαν στο ελληνικό κεφάλαιο να κινηθεί μονάχα σε μια περιορισμένη σφαίρα επιχειρηματικής δραστηριότητας..."

                                                                             ***

Σημείωση δική μας : Εδώ ο Δημήτρης Μπάτσης πέρα ίσως από την αριστερή πολιτική προσέγγιση στην αστική τάξη και τους κατέχοντες το ελληνικό κεφάλαιο αναφέρεται υποσταστικά σε κάτι που επιβεβαιώθηκε δυστυχώς τα επόμενα χρόνια -κυρίως μετά το "οικονομικό θαύμα" της μερικής έστω εκβιομηχάνισης της πατρίδας μας την εικοσαετία 1953-1973. Πρόκειται για τη λειτουργία του ελληνικού κεφαλαίου -όπως γράφει κατωτέρω "ως μεσίτη και πράκτορα του ξένου κεφαλαίου"- (αναφερόμαστε εννοείται σε ένα μέρος του ελληνικού κεφαλαίου δεδομένου ότι -αν μπορούμε να το ονομάσουμε έτσι- στο υγειές κομμάτι του ελληνικού κεφαλαίου και της ελληνικής πατριωτικής επιχειρηματικότητας οφείλεται το "οικονομικό θαύμα" της εικοσαετίας 1953-1973). 

το βιβλίο του Δ.Μπάτση και το επιστημονικό περιοδικό "Ανταίος" του οποίου υπήρξε Διευθυντής

Ο ρόλος, λοιπόν, του ελληνικού κεφαλαίου, ως το χαρακτηρίζει ο Δ. Μπάτσης, με την ταυτόχρονη και παράλληλη υπονόμευση από τους κυβερνώντες και το ελληνικό κράτος -ο Σ.Σοφιανόπουλος έγραφε "...πως το ελληνικό κράτος είναι πολύ καλά οργανωμένο ώστε να μη μπορεί να γίνει τίποτε"-  είχαν σαν αποτέλεσμα να συνεχισθεί -αυτό που και σήμερα ζούμε- ήτοι την καταστροφή -δυστυχώς με απόλυτη συνέπεια- κάθε υγειούς ιδιωτικής επιχειρηματικής πρωτοβουλίας που θα οδηγούσε στην απεξάρτηση της ελληνικής οικονομίας εκ των εισαγωγών από τις πολυεθνικές και στην θεμελίωση μιας στιβαρής ελληνικής οικονομίας που θα βασίζεται σε ισχυρή ελληνική βαρειά βιομηχανία (μηχανουργική, χημική, ναυπηγική), πλήρως ανεπτυγμένη γεωργιο-κτηνοτροφία και ισχυρή ναυτιλία. 

Τα ανωτέρω πιστοποιεί σήμερα η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας όπου οι ξένοι (πολυεθνικές) έχουν το "πάνω χέρι" στους περισσότερους κλάδους (φαρμακοβιομηχανία, αλυσίδες τροφίμων, οργανισμοί εμπορευματοκιβωτίων στους λιμένες της χώρας μας, τσιμεντοβιομηχανία κλπ).

Χαρούπια: Ένα σημαντικό γεωργικό προϊόν με πολλαπλές εφαρμογές στην διατροφή και την τεχνολογία. Η Ελλάδα έχει το πλεονέκτημα να το καλλιεργήσει λόγω των κλιματολογικών συνθηκών της, Ά Μέρος

Έχουμε παρουσιάσει μέχρι τώρα στο hellas-economy.blogspot.gr διάφορες μελέτες σχετικά με την γεωργία και την κτηνοτροφία της πατρίδας μας τοποθετόντας τες σε ένα ευρύτερο πλαίσιο οικοδόμησης των προϋποθέσεων εκείνων που απαιτούνται ώστε η Ελληνική οικονομία να καταστεί μια οικονομία με ''στιβαρή'' γεωργιο-κτηνοτροφική οικονομία. 

                                                                           ***

Σε ένα πρώτο επίπεδο η ανεπτυγμένη γεωργιο-κτηνοτροφία θα καταστήσει την Ελλάδα αυτάρκης σε γεωργιο-κτηνοτροφικά προϊόντα ενώ σε ένα δεύτερο επίπεδο θα μπορούσε να την καταστήσει  εξαγωγός χώρα. Εδώ μπορείτε να μελετήσετε γιατί η Ελλάδα θα πρέπει να αναπτύξει την γεωργιο-κτηνοτροφία της, η οποία είναι -ώς λέγει στα βιβλία του και ο Σ.Σοφιανόπουλος- ''μια τεράστια πηγή πλούτου", ενώ μπορείτε να διαβάσετε και κάποια στατιστικά στοιχεία εισαγωγών της πατρίδας μας σε προϊόντα ζωϊκής προελεύσεως (κρέας, γάλα, τυρί, πουλερικά)  http://hellas-economy.blogspot.gr/2014/08/blog-post_9.html 

Η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι εξαγωγός χώρα και μάλιστα σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο δεδομένου ότι η γεωγραφική θέση της Ελλάδος της δίνει στρατηγικό πλεονέκτημα διότι π.χ. σόγια (εδώ μπορείτε να μελετήσετε σχετικά με την σόγια -τέσσερα μέρη σε συνέχειες-), το νούμερο 1 στρατηγικό φυτό στον κόσμο και τα μοναδικά πλεονεκτήματα που έχουμε για να την καλλιεργήσουμε στην Ελλάδα με μόνιμο όμως αντίπαλο το ...Ελληνικό κράτος: http://hellas-economy.blogspot.gr/2014/08/15_19.html) και χαρουπιές μπορούν να καλλιεργηθούν στην Ελλάδα αλλά όχι στη Γαλλία, στη Γερμανία, στην Πολωνία και άλλες χώρες με ψυχρό κλίμα. 

Λίγο καιρό πριν ασχοληθήκαμε με το Λούπινο, εξίσου στρατηγικό γεωργικό προϊόν παγκοσμίως (όπως και η σόγια) δεδομένου του υψηλού ποσοστού πρωτεΐνης που περιέχει). Δείτε εδώ:  http://hellas-economy.blogspot.gr/2014/09/40.html

                                                                            ***

Με την παρούσα ανάρτηση θα μελετήσουμε ένα σημαντικό δένδρο της Ελλάδας (και όχι μόνον) που ο καρπός του έχει μεγάλη διατροφική αξία και επεξεργασμένος βρίσκει εφαρμογές στην τεχνολογία. Πρόκειται για την Χαρουπιά.

δένδρο Χαρουπιάς

Την προσεγγισή μας στο σπουδαίο αυτό φυτό θα επιχειρήσουμε έχοντας ως οδηγό το πόνημα του πρώην Διευθύνοντος συμβούλου και ιδιοκτήτη της ΧΡΩ.ΠΕΙ. Σωτήρη Σοφιανόπουλου "Οι ''Άγνωστες'' πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία". Οι επισημάνσεις με bold και οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας. Επιπλέον, στο τέλος του κειμένου του Σ.Σοφιανόπουλου υπάρχουν σημειώσεις δικές μας που βοηθούν να καταλάβουμε την σημαντικότητα του χαρουπιού αλλά και διάφορες άλλες πτυχές του θέματος.  

"Η αιτία που το τραπεζοβιομηχανικό κεφάλαιο περιόριζε τη σφαίρα της συναγωνιστικής δράσης στους δασμόβιους κλάδους και στην ελαφρά βιομηχανία, βρίσκεται στο ότι τις "γερές" θέσεις στην ελληνική οικονομία κρατούσε το ξένο κεφάλαιο" Δ.Μπάτσης

Στην εισαγωγή της σπουδαίας μελέτης του "Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα" και συγκεκριμένα στο Β' μέρος ο Δ. Μπάτσης αναφέρεται στους τεχνικούς και οικονομικούς όρους για τη δημιουργία μεταλλουργικής και χημικής βιομηχανίας.

Σε ανάρτησή μας εδώ: http://hellas-economy.blogspot.gr/2014/10/blog-post_31.html παρουσιάσαμε τους Τεχνικούς όρους παραθέτοντας μια σύνοψη των όσων γράφει ο Δ.Μπάτσης υπό μορφή βασικών αποσπασμάτων της μελέτης του. 

 

Ο Οικονομολόγος και Διευθυντής του επιστημονικού περιοδικού "Ανταίος" Δημήτριος Μπάτσης

Με την παρούσα ανάρτηση παρουσιάζουμε τους Οικονομικούς όρους για τη δημιουργία μεταλλουργικής και χημικής βιομηχανίας. Πριν την παράθεση του κειμένου του Δ. Μπάτση (βλέπε στο τέλος της ανάρτησης σε jpeg) παραθέτουμε μια σύνοψη. Οι υπογραμμίσεις στα αποσπάσματα από τη μελέτη του Δ. Μπάτση είναι δικές μας: 

-"Οι οικονομικοί όροι που καθιστούν επιτακτική την ανάγκη της βιομηχανικής εκμετάλλευσης, μέσα στον τόπο μας, των πρώτων υλών, που τώρα εξάγονται προς βιομηχανοποίηση στο εξωτερικό και ειδικότερα οι οικονομικοί όροι που επιτάσσουν τη βιομηχανοποίηση σε κλάδους όπως η σιδερομεταλλουργία, η χρωματική μεταλλουργία, οι χημικές ηλεκτροβόρες βιομηχανίες πηγάζουν από την ίδια τη μορφή, τη διάρθρωση και το περιεχόμενο της οικονομίας όπως διαμορφώθηκε στις ιστορικές συνθήκες της τελευταίας εκατονταετίας".

-"Πριν από τον πόλεμο η ελληνική οικονομία προσανατολισμένη στην ανάπτυξη των βιομηχανιών παραγωγής κυρίως ειδών κατανάλωσης... από ορισμένα μεγαλοβιομηχανικά συγκροτήματα, πραγματοποιούσε στις ειδικές αυτές συνθήκες παραγωγής υπερκέρδη τέτοια που επέτρεπαν στη ντόπια βιομηχανία και τις τράπεζες να συγκεντρώνουν γύρω απ' αυτούς τους κλάδους τα κεφάλαιά τους με υψηλό ποσοστό κέρδους και ψηλό επιτόκιο."

-"Η αιτία που το τραπεζοβιομηχανικό κεφάλαιο περιόριζε τη σφαίρα της συναγωνιστικής δράσης στους δασμόβιους κλάδους και στην ελαφρά βιομηχανία, βρίσκεται στο ότι τις "γερές" θέσεις στην ελληνική οικονομία κρατούσε το ξένο κεφάλαιο".

-"Οι μεταλλευτικές επιχειρήσεις, οι επιχειρήσεις κοινής ωφελείας (μεταφορές, φώς, νερό, παραγωγικά έργα κ.α.), ο έλεγχος των δημοσίων οικονομικών (δημόσια έσοδα ΔΟΕ, εταιρεία υπεγγύων προσόδων), η αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών βρίσκονταν στην εξουσία του ξένου κεφαλαίου."

-"Η Εθνική Τράπεζα, ο μεγαλύτερος οικονομικός οργανισμός του τραπεζοβιομηχανικού -χρηματιστικού κεφαλαίου, τροφοδοτούσε τους κλάδους, που το ξένο κεφάλαιο άφηνε στη δικαιοδοσία της ελληνικής μονοπωλιακής κεφαλαιοκρατίας."

-"Έτσι στη χώρα αναπτύσσονταν μια βιομηχανία που η βάση της σε μηχανήματα, ανταλλακτικά, καύσιμα, συχνά δε και πρώτες ύλες (εριουργία κλπ) βρίσκονταν στο εξωτερικό ή στα χέρια ξένου κεφαλαίου (ενέργεια).

-"Η ελληνική οικονομία παρουσίαζε έτσι την αντίφαση, που παρουσιάζουν οι οικονομίες των εξαρτημένων και αποικιακών χωρών, όπου το ξένο κεφάλαιο αναπτύσσει μονάχα τους κλάδους, που του χρειάζονται είτε για προμηθευτές πρώτων υλών, είτε για αγωγοί μετασχηματισμού και διάθεσης στην αγορά της εξαρτημένης χώρας των προϊόντων της δικής του βιομηχανίας."

-"Γι' αυτό και ο ρόλος της εξαρτημένης οικονομίας, είναι ρόλος εμπορικός, μεσιτικός, στην πιο πλατειά έννοια, δηλ. ακόμα και όταν μετασχηματίζει μισοτελειωμένα προϊόντα της ξένης βιομηχανίας. Γι' αυτό και στη χώρα μας αναπτύχθηκε α. η εξορυκτική βιομηχανία... που αντί να έχει επακόλουθο την ανάπτυξη μεταλλουργικής κλπ βιομηχανίας, χρησιμοποιήθηκε από το ξένο κεφάλαιο με μοναδικό σκοπό να προμηθεύει προνομιακά και φτηνά την πρώτη ύλη στην ξένη βιομηχανία. β. Η ελαφρά βιομηχανία μετασχηματισμού των μισοκατεργασμένων προϊόντων των ξένων βιομηχανιών και της κατεργασίας ορισμένων γεωργικών προϊόντων, που η εξαγορά τους από την αγροτική τάξη μπορούσε να γίνεται με απόλυτα συμφέροντες όρους για το ντόπιο κεφάλαιο..."

-"Οι εισαγωγές σε καύσιμα κλπ. αντιπροσώπευαν το 1938 ποσοστό 10% των συνολικών εισαγωγών της χώρας... και οι εισαγωγές των μετάλλων και ειδών από μέταλλο ποσοστό 18%. Στο ισοζύγιο εξωτερικών λογαριασμών οι εισαγωγές των δυο αυτών κατηγοριών αποτελούσαν το 20% της ολικής αξίας στο σκέλος του παθητικού..."

-"Η επιβάρυνση αυτή που φθάνει συνολικά το ποσό των 3.688 εκατομμυρίων για το 1938... δεν είναι μονάχα μια απλή "ταμειακή" συναλλαγματική δυσχέρεια του ισοζυγίου αλλά και μια από τις βάσεις εξάρτησης της ελληνικής οικονομίας από το ξένο κεφάλαιο. Αποκλειστική αιτία της είναι ότι δεν αναπτύσσονται μέσα στη χώρα: α. οι πηγές παραγωγής ενέργειας (θερμικής και υδροηλεκτρικής) β. οι βασικές βιομηχανίες μεταλλουργίας, μηχανουργίας και βαρειάς χημικής βιομηχανίας."

Λούπινο: το καταπληκτικό φυτό υψηλοτάτης πρωτεΐνικής αξίας με μοναδικές ιδιότητες λίπανσης μπορεί να αποτελέσει την "αιχμή του δόρατος" στην γεωργία της Ελλάδας

Σε προηγούμενη ανάρτησή μας είχαμε μελετήσει το λούπινο και τις ιδιότητές του, ως το μοναδικό φυτό στον κόσμο -μαζί με τη σόγια- τα οποία περιέχουν πρωτεΐνη άνω του 38%. (δείτε εδώ)

Η συστηματική λοιπόν καλλιέργεια του λούπινου στην πατρίδα μας μπορεί να αποτελέσει σημαντική πηγή πλούτου και δύναμη ανάπτυξης της γεωργίας μας δεδομένου ότι μπορεί να συμβάλλει όχι μόνον στην ποιοτική αναβάθμιση της διατροφής του Έλληνα (εμπλουτισμού του άρτου ώστε να διπλασιασιαστεί η περιεκτικότητά του σε πρωτεΐνες, παραγωγή γάλατος από το λούπινο, διάδοση του λούπινου επί ξηρού σε άλμη κλπ)  αλλά και στην παραγωγή ζωοτροφών δεδομένου ότι εξαιτίας της υψηλότατης πρωτεΐνικής του αξίας είναι ιδανική τροφή για τα μονογαστρικά και μυρηκαστικά. 

 

λούπινο

Το Λούπινο πρέπει και μπορεί να αποτελέσει για την γεωργία μας "αιχμή του δόρατος" δεδομένου ότι η Ελλάδα αποτελεί τον φυσικό χώρο του Λούπινου και μάλιστα η Πελοπόννησος και η Κρήτη. Είναι αδιανόητο άλλα κράτη όπως η Γερμανία και η Ολλανδία να έχουν κάνει επιστημονικές προσπάθειες συστηματικής καλλιέργειας του Λούπινου και η Ελλάδα να μην είναι ούτε καν εξαγωγός χώρα (ενώ θα μπορούσε και έπρεπε να είναι πρώτη εξαγωγός χώρα) και πολύ περισσότερο ούτε σε κατάσταση να το προσφέρει στον πληθυσμό της.

Στο ανωτέρω πλαίσιο παρουσιάζουμε επιπλέον στοιχεία σχετικά με την καλλιέργεια του Λούπινου, τις προϋποθέσεις ιδανικής καλλιέργειας του, τις ιδιότητές του, τα πιθανά προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσει ο Έλληνας αγρότης.

Το κάτωθι κείμενο προέρχεται από το τεύχος 24 της Ν.Σελήνης (Μάρτιος-Απρίλιος-Μαΐος) του 2002 των Γεώργιου και Αντώνιου Αντωνόπουλου. Οι υπογραμμίσεις και επισημάνσεις με bold δικές μας.

Το εν λόγω κείμενο σε ηλεκτρονική μορφή βρήκαμε εδώ:  

                                                                                  ***

Καλλιέργεια του Λούπινου 

Λούπινα ξερά

Η καλλιέργεια του Λούπινου είναι γνωστή από αρχαιότατων χρόνων. Καλλιεργήθηκε σαν όσπριο πάνω από 3.000 χρόνια στην Λεκάνη της Μεσογείου. Αναφέρεται από τον Θεόφραστο και άλλους αρχαίους συγγραφείς ως Θέρμος ή άγιος Θέρμος και είχε υπογραμμίσει την ικανότητα του Λούπινου να φυτρώ­νει σε φτωχά εδάφη καθώς και στην ωφελιμότητά του στην βελτίωση του εδάφους.

Καλλιεργούνται για τα σπέρματά τους και για χλωρή λίπαν­ση ιδίως στα ελαφρά μη ασβεστούχα εδάφη καθώς και για τροφή ζώων. Επίσης για καλλωπιστικό. Στη χώρα μας η οποία θεωρείται ως φυσικό τους περιβάλλον τείνουν να εξαφανι­στούν. Καλλιεργούνται ελάχιστα στην Πελοπόννησο και Κρή­τη.

Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν ελπίδες ότι τα προσεχή χρόνια τα Λούπινα θα πάρουν σημαντική θέση μεταξύ εκείνων των εγχώριων πηγών πρωτεϊνών, οι οποίες μπορούν να υποκατα­στήσουν την εισαγόμενη σόγια (περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη 40%, περισσότερη από τη σόγια).
 
Τα Λούπινα αναπτύσσονται καλύτερα σε καλοστραγγισμένα όξινα και ουδέτερης αντίδρασης εδάφη. Ανώτερη τιμή ΡΗ 7,5. Γενικά τα ελαφρά εδάφη (κοκκινοχώματα) είναι τα καταλ­ληλότερα.. Τα βαριά κακώς στραγγιζόμενα εδάφη δεν είναι κατάλληλα, ενώ εκείνα που υποφέρουν από αλατότητα δεν βοηθούν στην καλή ανάπτυξη του φυτού. Επίσης τα ασβεστώδη εδάφη είναι ακατάλληλα γι’ αυτό τα Λούπινα χαρακτηρίζονται ασβεστόφοβα. Καλά εδάφη είναι τα αμμοπηλώδη.