Αναφορές του Σωτήρη Σοφιανόπουλου για το δημογραφικό, την κατασκοπεία των Γάλλων στην Μικρά Ασία υπέρ του Κεμάλ, την αξιοποίηση των εγχώριων πρώτων υλών, την διόρθωση της ξενομανίας μας και το να αγαπάμε την πατρίδα μας

Στην παρούσα ανάρτηση παρουσιάζουμε κάποια σημαντικά ακόμη αποσπάσματα από τις καταγραμμένες ερωτήσεις του κοινού και απαντήσεις του Σωτήρη Σοφιανόπουλου στην ομιλία του ''Ο Μύθος της Ψωροκώσταινας'' που έλαβε χώρα στο θέατρο Μουσούρη το 1979.

Έχουμε πολλά να διδαχθούμε και συνειδητοποιήσουμε από αυτήν την ομιλία, την οποία λόγω έκτασης παρουσιάσαμε τμηματικά. (α' μέρος, β΄μέρος, γ' μέρος, δ' μέρος)

Επιπλέον παρουσιάζουμε κάποια αποσπάσματα από τον διάλογο που ακολούθησε της ανωτέρω ομιλίας, από τα οποία μπορούν να εξαχθούν προβληματισμοί αλλά και σημαντική γνώση για την πατρίδα μας. Βλέπετε διαδοχικά τις αναρτήσεις εδώ κι εδώ. 


Βέβαια παρήλθαν από τότε (1979) πολλά χρόνια. Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος έφυγε από την ζωή, φαινομενικά ίσως αδικημένος και χωρίς δικαίωση των μεγάλων αγώνων του για την πατρίδα. Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι ό,τι δυστυχώς δικαιώθηκε όσον αφορά όλες του τις προειδοποιήσεις και τις έρευνες ότι η Ελλάδα μας είναι πάμπλουτη χώρα αλλά οι κυβερνήσεις της την πρόδωσαν και δεν αξιοποίησαν τις τεράστιες δυνατότητες του τόπου μας προς όφελος του λαού της. Αλλά και για να είμαστε ειλικρινείς και ο λαός, στο μεγαλύτερο μέρος του, δεν πόνεσε την πατρίδα μας και δεν δεχθήκαμε -ο καθένας από εμάς- να αναλάβουμε προσωπικό κόστος για να κρατήσουμε την Ελλάδα μας αυτάρκης, παραγωγική, οικονομικά ανεξάρτητη και τελικά ελεύθερη. Δε νομίζω όμως ότι κάποιος μπορεί να ισχυριστεί πως ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος δεν το έκανε, με διαρκές μάλιστα προσωπικό κόστος σε όλο το μήκος της ζωής του και της ενεργής δράσης του πριν ασθενήσει και αποσυρθεί από τον δημόσιο βιο. Γι' αυτό νομίζουμε πως το όλο έργο του έχει μόνον όχι τεράστια επιστημονική αξία αλλά και ηθική.

****

Επιλεγμένα αποσπάματα από τις απαντήσεις του Σωτήρη Σοφιανόπουλου

Σωτήρης Σοφιανόπουλος: Ο απλός πολίτης μπορεί να προσφέρει πολλά στον τόπο του όταν γίνει λαμπαδοφόρος στο ό,τι ο τόπος μας δεν είναι φτωχός, είναι πάμπλουτος. Όταν λέμε αυτό όμως στην πατρίδα μας σημαίνει ό,τι πρέπει να κάνει μια στροφή 180 μοιρών και να βαδίσει από την άλλη μεριά. Πρώτο είναι αυτό. 

Δεύτερο θα πρέπει ο καθένας να έχει την δυνατότητα την προσωπική να βοηθήσει τον τόπο. Θα δυσαρεστήσω πολλούς παρευρισκόμενους αλλά δεν μάς χρειάζονται ούτε τα ούϊσκια, ούτε τα marlboro, τα Kent και τα λοιπά. Διώξαμε 400.000 Έλληνες από τα καπνοχώρια της Μακεδονίας διότι πάντοτε δεν ξέραμε τι να κάνουμε τον καπνό μας και τον καίγαμε. Και τώρα ενώ όλοι λένε τι θα γίνει μ' αυτήν την ξενομανία, όλοι αν βγάλουν τώρα τα πακέτα τα τσιγάρα από την τσέπη και τα σηκώσουν, φοβούμαι ότι θα μετρήσουμε πιο πολλά ξένα παρά ελληνικά. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι τα ξένα τσιγάρα που παράγονται στον τόπο τους είναι ελληνικά. Δεν είναι. Διότι σε όλα αυτά πληρώνουμε χαράτσι και το χαράτσι είναι επί των πωλήσεων και όχι επι των κερδών. 

Ο συνδυασμός της κρατικής μηχανής με τους ιδιώτες εάν θα μπορούσε να αποτελέση μια μια αλυσίδα είναι η ιδανική λύση. Αυτό μέχρι στιγμής προσωπικώς δεν το έχω δει αλλά πιστεύω ότι θα το δούμε, dum spiro spero, ελπίζουμε. 
Κάτι ενδείξεις τελευταίως υπάρχουν τώρα για το άλλο που είπατε. Μόνο στον τομέα αυτό πιστεύω ότι ο καθένας μπορεί να βοηθήσει. Ας ξεχάσουμε λίγο την προσωπική μας καλοπέραση σε όλους τους τομείς. Δεν χρειάζεται. Καλοπερνάμε. Τα ταξίδια στο εξωτερικό για να ψωνίσουμε π.χ. στο Παρίσι. Ισχυρίζεται κάποιος το βρίσκει εκεί φθηνότερα. Ναι, αλλά αν υπολογίσουμε και το ταξίδι, το ξενοδοχείο κλπ έρχεται πολύ ακριβότερα. Και όλα αυτά τα έξοδα αν τα υπολογίσετε και τα σουμάρετε, στο τέλος μιλάμε για πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια τα οποία πετιώνται, δυστυχώς, έξω. Δεν έχουμε την πολυτέλεια στον τόπο μας να μπορούμε να τα έχουμε αυτά. 

Αναφορές του Σωτήρη Σοφιανόπουλου για το πετρέλαιο, συνεργασία βιομηχανείας και ανωτάτων ιδρυμάτων, αξιοποίηση φυτών για ενέργεια όπως του φυτού φλόμος.

Στην παρούσα ανάρτηση παρουσιάζουμε κάποια ακόμη αποσπάσματα από τις καταγραμμένες ερωτήσεις του κοινού και απαντήσεις του Σωτήρη Σοφιανόπουλου στην ομιλία του ''Ο Μύθος της Ψωροκώσταινας'' που έλαβε χώρα στο θέατρο Μουσούρη το 1979.

Έχουμε πολλά να διδαχθούμε και συνειδητοποιήσουμε από αυτήν την ομιλία, την οποία λόγω έκτασης παρουσιάσαμε τμηματικά. (α' μέρος, β΄μέρος, γ' μέρος, δ' μέρος)

Παρήλθαν από τότε πολλά χρόνια. Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος έφυγε από την ζωή, φαινομενικά ίσως αδικημένος και χωρίς δικαίωση των μεγάλων αγώνων του για την πατρίδα. Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι ό,τι δυστυχώς δικαιώθηκε όσον αφορά όλες του τις προειδοποιήσεις και τις έρευνες ότι η Ελλάδα μας είναι πάμπλουτη χώρα αλλά οι κυβερνήσεις της την πρόδωσαν και δεν αξιοποίησαν τις τεράστιες δυνατότητες του τόπου μας προς όφελος του λαού της. Αλλά και για να είμαστε ειλικρινείς και ο λαός, στο μεγαλύτερο μέρος του δεν πόνεσε την πατρίδα μας και δεν δεχθήκαμε -ο καθένας από εμάς- να αναλάβουμε προσωπικό κόστος για να κρατήσουμε την Ελλάδα μας αυτάρκης, παραγωγική, οικονομικά ανεξάρτητη και τελικά ελεύθερη. Δε νομίζω όμως ότι κάποιος μπορεί να ισχυριστεί πως ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος δεν το έκανε, με διαρκές μάλιστα προσωπικό κόστος σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Γι' αυτό νομίζουμε πως το όλο έργο του έχει μόνον όχι τεράστια επιστημονική αξία αλλά και ηθική. 

**** 

Επιλεγμένα αποσπάματα από τις απαντήσεις του Σωτήρη Σοφιανόπουλου

 

Ακροατής: Δεν είμαι ειδικός στο θέμα πετρέλαιο κ.Σοφιανόπουλε, αλλά συμβαίνει να συγκρατώ στην μνήμη μου -διότι είχα μια περιέργεια υποκινημένη από ένα συγκεκριμένο περιστατικό πριν από 7-8 χρόνια- το περιστατικό ήταν το εξής: ο πρώτος χάρτης που εκτυπώθηκε για τα πετρέλαια, που περικλείει η Μεσόγειος και ο χώρος ο ελληνικός και η πληροφορία που έχω είναι από σημαντικό πολιτικό άνθρωπο της χώρας, εκτυπώθηκε αυτός ο χάρτης στο Ντάλλας του Τέξας. 

Ο πρώτος αυτός χάρτης, το πρώτο αντίγραφο πέρασε στα χέρια των Τούρκων και από εκείνη την ώρα οι Τούρκοι πέρα από την βουλιμία που έχουν εναντίον κάθε τι ελληνικού, προώθησαν την πολιτική τους, των διεκδικήσεων, σε βάρος μας στο Αιγαίο και σε όλους τους άλλους χώρους των ελληνικών συμφερόντων. Με βάση αυτό το περιστατικό, το μάτι μου επισημαίνει και κάθε φορά αποδελτιώνω και κρατώ από τον τύπο ορισμένα στοιχεία τα οποία λένε, ας πούμε το ΒΗΜΑ προ 8 μηνών, έγραφε ότι οι Αμερικανοί και Γερμανοί τεχνικοί στη Θάσο γελάνε ειρωνικά όταν ακούνε για 25 με 30.000 βαρέλια πετρέλαιο. Μιλάνε ότι εκεί το δέυτερο θαλάσσιο οικόεπεδο ή το πιο κάτω ή τα διπλανά μπορούν να δώσουν μέχρι 300.000 βαρέλια όταν οι ανάγκες της Ελλάδας είναι 190.000 μόνον. 

Εγκαταστάσεις άντλησης πετρελαίου στον Πρίνο της Θάσου

Οι Ρουμάνοι τεχνικοί στο Κατάκωλο έμειναν κατάπληκτοι όταν έκαναν το τεστ στην Κατερίνη που είπατε. Το ΒΗΜΑ πάλι έγραφε ότι η Ιταλική εταιρεία που έκανε τις έρευνες, ο ειδικός που ήταν στο καντράν όταν το γεωτρύπανο έφθασε στο χώρο του πετρελαίου έκανε σαν τρελός από τον ενθουσιασμό του και άλλα τέτοια πολλά έχουν γραφεί. 

Βέβαια είναι δημοσιογραφικά αλλά ήξερα στην υπόθεση πετρέλαιο υπάρχει κάτι πολύ σημαντικότερο απ' αυτό που εθίγη εδώ. Εδώ υπάρχει η αδυναμία των Ελλήνων να έχουμε μια αυτενέργεια στα παγκόσμια πράγματα και αυτή η αδυναμία προκύπτει από μια μορφή ενέργειας που την έχουμε αλλά που την δουλεύουμε λάθος. Είναι η ανθρώπινη ενέργεια. Οι Έλληνες τρωγόμαστε μεταξύ μας συνεχώς. Οι παρατάξεις που τρώγονται μεταξύ τους καμαρώνουν για δεκάδες χιλιάδες νεκρούς ήρωες που έχουν η κάθε μια απέναντι στην άλλη όταν απ' αυτές τις δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων θα ήταν δυνατόν να έχουμε μερικές χιλιάδες ειδικούς στα πετρέλαια, στο ουράνιο και σε άλλα θέματα επιστημονικά. Ώστε, νομίζω πως ένα σχόλιο απαραίτητο σε όσα πάρα πολύ ενδιαφέροντα μάς είπατε, είναι ότι πρέπει οι Έλληνες να καταλάβουμε ότι πρέπει να προγραμματίσουμε μακρόχρονη προσπάθεια μέσα από ομαλότητα, η οποία και μόνον θα μάς επιτρέψει να αξιοποιήσουμε αυτές τις πηγές της