Ξενοκρατία: 50.000 έλληνες νεκροί απο τον εμφύλιο με κερδισμένους τους ξένους επικυρίαρχους. Δόγμα Τρούμαν και σχέδιο Μάρσαλ: δόθηκαν με φοβερές ''δουλείες'' που δεν επέτρεψαν την ανασυγκρότηση και ανάπλαση της χώρας: ελαφρυά βιομηχανία προσδεδεμένη στο ξένο κεφάλαιο χωρίς επιτόπια αξιοποίηση του φυσικού πλούτου. Μας καθήλωσαν σαν γεωργική χώρα και μόνον.

Σε πολλές αναρτήσεις μας έχουμε αμέσως ή εμμέσως αναφερθεί στην επέμβαση της διεθνούς ελίτ δια των μεγάλων δυνάμεων της κάθε εποχής π.χ. Αγγλία, Η.Π.Α., Ε.Σ.Σ.Δ. κλπ στην πορεία της χώρας μας σε πολιτικό και κυρίως οικονομικό επίπεδο. Θέλησαν και, σε συνεργασία με τους εκάστοτε κυβερνώντες, πέτυχαν να ελέγξουν την χώρα μας και να μη μάς αφήσουν ν' αναπτυχθούμε όπως οι πλουτοπαραγωγικές μας δυνάμεις και το επιστημονικό και εργατικό προσωπικό μάς επέτρεπαν. 

Μπορείτε να μελετήσετε εδώ: τους οραματισμούς και την σπουδαία προσπάθεια του νομικού-οικονομολόγου Δ. Μπάτση με το πόνημά του ''Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα''.  Ενώ εδώ:  και εδώ:  και εδώ: μπορείτε να μελετήσετε σχετικά με την αποικιοκρατικού τύπου Σύμβαση Cooper, την ύπαρξη της οποίας απεκάλυψε και ανέλυσε στο ανωτέρω βιβλίο και σε άρθρα του ο Δ. Μπάτσης. 

Πριν λίγους μήνες επανεκδόθηκε, μετά απο πολλά χρόνια, ένα αξιολογώτατο βιβλίο το οποίο κυκλοφορήθηκε για πρώτη φορά το 1975 απο τις εκδόσεις Πάπυρος και αφορά έρευνα επιτελείου συντακτών του περιοδικού ''Επίκαιρα'' υπό την διεύθυνση του Τζών Φρήμαν. Το εν λόγω βιβλίο φέρει τον τίτλο: ''ΞΕΝΟΚΡΑΤΙΑ -Εξάρτηση-Υποτέλεια-Εσωτερικός Διχασμός''. (Η νέα έκδοση έγινε τον Μάρτιο του 2014 απο τις εκδόσεις Πάπυρος).

Κάποια μικρά αποσπάσματα και φράσεις απο το ανωτέρω βιβλίο -ελπίζουμε με την ανοχή του εκδότη- θα μάς βοηθήσουν ν' αντιληφθούμε πως οι ξένες δυνάμεις και κυρίως οι Η.Π.Α. ήλεγξαν  τις βασικές παραγωγικές δομές της πατρίδος μας. Παρόμοια τακτική -ίσως με πιο εξώφθαλμο τρόπο- ακολουθούν σήμερα οι Η.Π.Α. και η Ε.Ε. με ''ατμομηχανή'' την Γερμανία και αιχμή του δόρατός τους τα μνημόνια (MOU) και τις Συμβάσεις Δανειακής...Διευκόλυνσης. 

                                                                           *** 

Βρισκόμαστε προς τα τέλη του 1949 και αρχές του 1950. Ήδη ο καταστροφικός εμφύλιος πόλεμος, τον οποίον υποδαύλισαν Αγγλία, Η.Π.Α. και Ε.Σ.Σ.Δ. έχει λάβει τέλος αφήνοντας πίσω νεκρούς: 637 αξιωματικούς, 7.612 οπλίτες του Εθνικού στρατού και 38.220 αντάρτες. Δηλαδή 50.000 περίπου έλληνες νεκρούς -ακριβή στοιχεία για τους έλληνες αντάρτες δεν δόθηκαν ή δεν ήταν δυνατόν να δωθούν- στο βωμό ενός παράλογου εμφυλίου που μόνοι κερδισμένοι υπήρξαν οι ξένοι επιβάλλοντας την επικυριαρχία τους. Την ίδια περίοδο όλη η Ευρώπη, εδώ και 5 χρόνια είχε ξεκινήσει την παραγωγική της ανασυγκρότηση. 

 

οι εκπρόσωποι της Αμερικανικής ξενοκρατίας στην Ελλάδα μετά τον εμφύλιο: στο κέντρο
ο πρέσβης των Η.Π.Α. Γκραίϋντυ, δεξιά ο στρατηγός Βαν Φλήτ

 

-το πολιτικό καθεστώς όπως είχε διαμορφωθεί απο το 1944 διετηρείτο αναλλοίωτο. Το απαιτούσαν οι Αμερικανοί για δυο λόγους:

α.για να παραμείνει η Ελλάς στρατιωτικό προγεφύρωμα των ΗΠΑ στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή. 

β. για να παραμείνει η Αριστερά και κάθε άλλη προοδευτική δύναμη σε υποταγή, ανίκανες να ανασυγκροτηθούν σε βαθμό που να επηρεάζουν με οποιοδήποτε τρόπο την πολιτική ζωή της χώρας. 

Παρ' όλο λοιπόν που ο εμφύλιος τερματίστηκε τον Οκτώβριο του 1949, η χώρα θα έμενε για καιρό ακόμη επιστρατευμένη, με 200.000 άνδρες υπο τα όπλα. Διατηρούνταν δε τα δρακόντεια νομοθετικά και οργανωτικά μέτρα που είχαν επιβληθεί στη διάρκεια του εμφυλίου, όπως το Γ' ψήφισμα, ο νόμος περί κατασκοπείας, τα στρατοδικεία και η Μακρόνησος. 

-οι Αμερικανοί εννοούσαν να ελέγχουν την χώρα σαν ο εμφύλιος πόλεμος να συνεχιζόταν. Τίποτε δεν μεταβλήθηκε στον μηχανισμό της ξενοκρατίας. Όπως στα τρομερά χρόνια των αμφίρροπων μαχών, οι Αμερικανοί ''σύμβουλοι'' εξακολουθούσαν να παραμένουν στα υπουργεία, στις επιχειρήσεις κοινής ωφελείας, στη Νομισματική Επιτροπή [σημ.ο Σωτ.Σοφιανόπουλος είχε στείλει εξώδικα στην Τράπεζα της Ελλάδος να κοινοποιήσει στοιχεία σχετικά με τα πρόσωπα, τον ρόλο και την διάρκεια της θητείας ξένων στη Νομισματική Επιτροπή. Η Τράπεζα της Ελλάδος δεν απάντησε επί της ουσίας. Θυμίζουμε ότι η Τράπεζα της Ελλάδος ευθύνεται για πολλά δεινά της ελληνικής οικονομίας βλέπε εδώ: την απόφαση 289 της Νομισματικής Επιτροπής και το Νόμο 1083 που διέλυσαν ό,τι είχε απομείνει απο την ελληνική βιομηχανία], στα Σώματα Ασφαλείας, στις ένοπλες δυνάμεις, στις υπηρεσίες πληροφοριών, σε κάθε καίριο γενικά σημείο, κρατώντας πεισματικά στα χέρια το σιωπηλό ''βέτο'' τους. Και όπως τον καιρό του πολέμου, εξακολουθούσαν να επισείουν κάθε τόσο την απειλή ότι θα διακόψουν τη στρατιωτική και οικονομική τους βοήθεια, για να δαμάζουν ηγέτες και λαό της Ελλάδας (θυμίζει η παραπάνω τακτική κάτι σήμερα; Συνεχής εκβιασμός να πάρουμε τα μέτρα που θέλουν οι δανειστές διότι αλλιώς δεν θα εκταμιευτεί η δόση...). 

-Αυτή η ''βοήθεια''! Πόσα εν ονόματί της διεπράχθησαν! Άρχισε με τις πιστώσεις του Δόγματος Τρούμαν το 1947, συνεχίσθηκε με το Σχέδιο Μάρσαλ το 1948 και απο την 1η Ιανουαρίου 1952 εξακολούθησε την πορεία της ως Οργανισμός Αμοιβαίας Ασφάλειας (ΟΑΑ). Μέχρι το τέλος του 1949 είχε φθάσει στο ποσό των 1.300 εκατομμυρίων δολλαρίων της εποχής, από τα οποία όμως μόνο 700 εκατ.δολλάρια ήταν οικονομική βοήθεια. Και απο το ποσό αυτό, μόνο 50 εκατ.δολλάρια ήταν κεφαλαιουχικά αγαθά. Τα υπόλοιπα περιελάμβαναν καταναλωτικά είδη, απο πετρέλαιο έως... τσίχλες. 

Χάρη στα 600 εκατ.δολλάρια, που αντιπροσώπευε η αξία των όπλων, κερδήθηκε απο τη μη Αριστερά ο πόλεμος. Και χάρη στα 700 εκατ.δολλάρια της οικονομικής βοήθειας, η Ελλάς μπόρεσε να επιβιώσει μέσα στις καταστροφές του πολέμου. Η βοήθεια όμως δόθηκε με τίμημα φοβερές ''δουλείες'' που έδεναν χειροπόδαρα τις μεταπολεμικές προσπάθειες για την ανασυγκρότηση και ανάπλαση της χώρας και υποθήκευαν το μέλλον της. 

                  Από τον Άγγλο ''κηδεμόνα'' στρατηγό Ντάουν στον Αμερικανό στρατηγό Βαν Φλήτ,. 
Στον χάρτη επισημαίνει ο έλληνας στρατηγός Γιατζής

-οι κυριότερες ''δουλείες'' ήταν:

α.εξαναγκαζόταν η Ελλάς να συνεχίσει μετά τον πόλεμο, τον ρόλο της σαν σταθερό αμερικανικό προγεφύρωμα στα Βαλκάνια. Αυτή η αποστολή της, που την ανάγκαζε να παραμένει πάνοπλη, την υποχρέωνε να δαπανά κατά τα πρώτα μετά το 1949 έτη, εκτός απο την αμερικανική στρατιωτική βοήθεια που ανερχόταν σε 200 εκατομ. δολλάρια τον χρόνο, άλλα 200 εκατομμύρια δολλάρια ''εξ' ιδίων πόρων''. Δηλαδή το 50% των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού διετίθετο για εξοπλισμούς. Ρεκόρ πανευρωπαϊκό με εύλογες συνέπειες. 

β.αποκτούσαν οι Αμερικανοί το δικαίωμα να διατηρήσουν τον πολιτικό έλεγχο στη χώρα, με εξ' ίσου εύλογες συνέπειες. 

γ. Υποχρεωνόταν η οικονομική πολιτική της Ελλάδος ν' ακολουθεί πειθήνια τα συμφέροντα των Ην.Πολιτειών. Δηλαδή εμπορική αποκοπή απο τη Σοβιετική Ένωση και όλες τις ανατολικές χώρες. Και χαλαρή πρόοδος της βιομηχανίας, που όφειλε να ακολουθεί την πατροπαράδοτη ελαφρά, δασμοβίωτη μορφή της, προσδεδεμένη στο ξένο κεφάλαιο, χωρίς ανάπτυξη σε βάθος, δηλαδή χωρίς επιτόπια αξιοποίηση του ελληνικού φυσικού πλούτου. [μήπως γι' αυτό ενόχλησε τόσο πολύ το βιβλίο του Δ. Μπάτση ''Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα'' και γι΄ αυτό οι παρακρατικοί μηχανισμοί σε συνεργασία με τις ξένες δυνάμεις τον οδήγησαν στο εκτελεστικό απόσπασμα την Κυριακή! (ημέρα που ούτε οι χιτλερικοί δεν εκτελούσαν) 30 Μαρτίου 1952; Και βέβαια δεν τον εκτέλεσαν μόνον για τη σπουδαία αυτή μελέτη αλλά την όλη δράση του αφού υπήρξε γραμματέας του Δ.Σ. του σωματείου ''Επιστήμη-Ανοικοδόμηση'' και του επιστημονικού περιοδικού ''Ανταίος'' που συγκέντρωναν και το μεν και το δε το πιο έγκριτο τότε επιστημονικό προσωπικό της Ελλάδος προερχόμενο τόσο απο τον δεξιό όσο και απο τον αριστερό χώρο].

  

Και την 23η Φεβρουαρίου 1950, ο Αρχηγός της Αμερικανικής Αποστολής Πόρτερ δήλωνε: 

''Η Ελλάς θα παραμείνει γεωργική χώρα με επέκταση των γεωργικών βιομηχανιών της''.

δ.παραδινόταν η ελληνική οικονομία στο έλεος των αμερικανικών κεφαλαίων. Τον Σεπτέμβριο του 1951 υπογραφόταν ελληνοαμερικανική σύμβαση, η οποία είχε την εξής εκπληκτική διάταξη: 

''Πολίται και εταιρίαι εκατέρου των συμβαλλομένων (σημ.δηλαδή, Έλληνες και ελληνικές εταιρείες στην Αμερική, Αμερικανοί και αμερικανικές εταιρείες στην Ελλάδα) θα απολαμβάνουν εντός των εδαφών του ετέρου μέρους εθνικής μεταχειρίσεως... εις ό,τι αφορά την επίδοσιν αυτών εις εμπορικήν, βιομηχανικήν, εκδοτικήν, επαγγελματικήν, κλπ δραστηριότητα'' 

Η διάταξη αυτή, αθώα και δημοκρατική εκ πρώτης όψεως, στην πραγματικότητα σήμαινε ότι: Η Ελλάς καταργούσε τα τελωνειακά τείχη και κάθε άλλης φύσεως προστασία των εθνικών επιχειρήσεων έναντι των αμερικανών. Αν αποφάσιζε π.χ. το πανίσχυρο και πασίγνωστο αμερικανό τράστ Ντυπόν ντε Νεμούρ -που είχε κεφάλαια διπλάσια απο τον τότε εθνικό πλούτο της Ελλάδος και παρήγαγε σωρεία προϊόντων, απο ατομικές βόμβες έως κάλτσες νάϋλον- να επεκτείνει την εμπορική και βιομηχανική του δραστηριότητα στον ελληνικό χώρο, το ελληνικό κράτος υποχρεωνόταν να το μεταχειρισθεί σαν να ήταν ελληνική επιχείρηση. Δηλαδή: Τα προϊόντα του θα έμπαιναν στη χώρα χωρίς δασμούς και θα μπορούσε να ιδρύσει εργοστάσια νάϋλον στην Ελλάδα χωρίς καμία διάκριση σε σχέση με τις ελληνικές ομοειδείς βιομηχανίες. Το αποτέλεσμα θα ήταν βέβαια αυτές οι τελευταίες να συντριβούν ταχύτατα απο τον ανταγωνισμό τους με ένα τέτοιο κολοσσό. 

Αλλ΄η σύμβαση είχε για βάση της την ισοτιμία! Έδινε και στους Έλληνες επιχειρηματίες την... ευκαιρία να συναγωνίζονται τους αμερικανούς τιτάνες μέσα στην ίδια την Αμερική. Θα έσπευδαν λοιπόν η Βίκα ή η Λαΐς -οι γνωστές ελληνικές καλτσοβιομηχανίες της εποχής- να εκστρατεύσουν για την κατάκτηση της αμερικανικής αγοράς, ιδρύοντας εκεί εργοστάσια που θα συναγωνίζονταν το γιγαντιαίο τράστ Ντυπόν ντε Νεμούρ και θα έσπαζαν το μονοπώλιό του!...

                                                                                     *** 

Την μορφή και την ουσία της αμερικανικής ξενοκρατίας, αμέσως μετά τον εμφύλιο πόλεμο την εκπροσωπούσαν δυο άνδρες: ο Αμερικανός πρεσβευτής Γκραίϋντυ και ο στρατηγός Βαν Φλήτ. Ο ένας λογοδοτώντας στο Σταίητ Ντηπάρτμεντ ο άλλος στο Πεντάγωνο. 

Επιμέλεια: Ξενοφών Οικονομικός (22.12.2015) ©

 

copyright 4481/2017