Το 1981 ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος αποστέλλει κείμενο-απάντηση στην εφημερίδα ''Το Βήμα'' του συγκροτήματος Λαμπράκη σχετικά με προηγούμενη δημοσίευση όπου άφηνε υπονοούμενα για την ΧΡΩ.ΠΕΙ. και την όλη προσπάθεια της βιομηχανίας αυτής.(Το πρώτο μέρος της επιστολής εδώ)
Συνεχίζουμε να παρουσιάζουμε την επιστολή αυτή, από την οποία πολλά συμπεράσματα μπορούμε να εξάγουμε για το ποιοί και πως εμπόδισαν (και εμποδίζουν) την βιομηχανική ανάπτυξη της χώρας μας και τελικά πέτυχαν να μετατρέψουν την Ελλάδα από μια πάμπλουτη σε ορυκτό πλούτο, γεωφυσική θέση και ανθρώπινο δυναμικό χώρα σε μια χρεοδουλοπαροικία.
Συνεχίζουμε να παρουσιάζουμε την επιστολή αυτή, από την οποία πολλά συμπεράσματα μπορούμε να εξάγουμε για το ποιοί και πως εμπόδισαν (και εμποδίζουν) την βιομηχανική ανάπτυξη της χώρας μας και τελικά πέτυχαν να μετατρέψουν την Ελλάδα από μια πάμπλουτη σε ορυκτό πλούτο, γεωφυσική θέση και ανθρώπινο δυναμικό χώρα σε μια χρεοδουλοπαροικία.
Γράφει λοιπόν στην επιστολή του ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος:
ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΊΑ
‘’Άρχισε η προσπάθεια τον Αύγουστο του 1974 μετά το Κυπριακό. Επίστευα τότε και εγώ ότι πράγματι δεν είχαμε όπλα να πολεμήσουμε. Τώρα βλέπω ότι είχαμε και παρά είχαμε. Απλώς η κρατική μηχανή για πολλοστή φορά έλεγε ψέματα στον λαό για να δικαιολογήσει την στάση της έναντι της Τουρκίας κατ’ εντολή των δήθεν συμμάχων μας ως συνέβη και το 1922 (βλέπε Theodor Hertzel [1] απόφαση του Σιωνιστικού συνεδρίου Βασιλείας 1899 και δηλώσεις του Balfoor Υπουργού Εξωτερικών Μεγάλης Βρετανίας 1920 έχουσα σχέση με Κύπρο – Παλαιστίνη και Σινά).
Είχε δοθεί έγκριση αρ.145/3/5.1.77 της νομισματικής επιτροπής για δάνειο 100.000.000 δρχ. για όπλα και πυραύλους βαλλιστικούς, ακτίνας δράσεως σε α’ φάση 50 Km (κατασκευαστικά σχέδια στην κυριότητά μας), απόφαση Υπουργού Οικονομικών αρ.16715/70, ημερομηνία 22.2.1977.
Θα βοηθούσε οικονομικά και πολιτικά την χώρα μας και οικονομικά την ΧΡΩ.ΠΕΙ. διότι εξεδηλώθει αμέσως ενδιαφέρον από τον Αραβικό κόσμο και με γράμματα μάλιστα (εις την διάθεση οποιουδήποτε) για παραγγελίες 200.000 όπλων αξίας 2 δισεκατομμυρίων δραχμών (2.000.000.000) τον Απρίλιο του 1975. Η επένδυση δεν ολοκληρώθηκε:
α. διότι μάς ενέπαιξε τόσο το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης (υπουργός κ. Αβέρωφ και υπουργός Ζαΐμης) ως και ολόκληρος η τότε κυβέρνηση (όλος ο φάκελος που αποδεικνύει το ισχυρισμό μου εις την διάθεση οποιουδήποτε).
β. διότι η Εθνική Τράπεζα παρ’ όλην την έγκριση της Νομισματικής Επιτροπής και την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου και με καθαρά θέση της ΧΡΩ.ΠΕΙ. τότε, άνω των 2.500.000.000, δεν έδωσε τα χρήματα παρά μόνον μέρος αυτών κατόπιν εντολής προφανώς και η επένδυση παρέμεινε και παραμένει ημιτελής. Υπενθυμίζω ότι η τότε κυβέρνηση υπέγραψε μόλις τον Νοέμβριο του 1977 για το εργοστάσιο του Αιγίου με ξένον οίκο και μας αγνόησε παντελώς παρ’ όλο που εμείς είχαμε αρχίσει τον Αύγουστο του 1974 και προσφερθήκαμε αφιλοκερδώς να συμμετέχουμε σε διαπραγματεύσεις όπως και άλλες βιομηχανίες της πατρίδος μας π.χ. Καλυκοποιείο [2] (δεν μπορεί τον πατριωτισμό να τον μονοπωλούν ορισμένοι μόνον. Υπάρχουν και άλλοι πατριώτες και ας μην το διαφημίζουν). Υπήρχε δε η δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν οι εγκαταστάσεις των ΧΡΩ.ΠΕΙ. σαν υποκατασκευαστές για την Ε.Β.Ο. αλλά ούτε αυτό έγινε. Υπάρχουν δε και πολλά άλλα επ’ αυτού’’.
β. διότι η Εθνική Τράπεζα παρ’ όλην την έγκριση της Νομισματικής Επιτροπής και την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου και με καθαρά θέση της ΧΡΩ.ΠΕΙ. τότε, άνω των 2.500.000.000, δεν έδωσε τα χρήματα παρά μόνον μέρος αυτών κατόπιν εντολής προφανώς και η επένδυση παρέμεινε και παραμένει ημιτελής. Υπενθυμίζω ότι η τότε κυβέρνηση υπέγραψε μόλις τον Νοέμβριο του 1977 για το εργοστάσιο του Αιγίου με ξένον οίκο και μας αγνόησε παντελώς παρ’ όλο που εμείς είχαμε αρχίσει τον Αύγουστο του 1974 και προσφερθήκαμε αφιλοκερδώς να συμμετέχουμε σε διαπραγματεύσεις όπως και άλλες βιομηχανίες της πατρίδος μας π.χ. Καλυκοποιείο [2] (δεν μπορεί τον πατριωτισμό να τον μονοπωλούν ορισμένοι μόνον. Υπάρχουν και άλλοι πατριώτες και ας μην το διαφημίζουν). Υπήρχε δε η δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν οι εγκαταστάσεις των ΧΡΩ.ΠΕΙ. σαν υποκατασκευαστές για την Ε.Β.Ο. αλλά ούτε αυτό έγινε. Υπάρχουν δε και πολλά άλλα επ’ αυτού’’.
Επίσης αναφέρω το θέμα πετρελαίου της Ζακύνθου όπου ενώ η ΔΕΗ είχε δώσει άδεια δια έρευνα πετρελαίου στη Ζάκυνθο στην ΧΡΩ.ΠΕΙ. και όταν μετά από 1 χρόνο μέσα στον Βάλτο του Κεριού (περιοχή της Ζακύνθου) αρχίσαμε να παράγουμε 3-5 τόνους πετρελαίου ημερησίως, κατέληξα στα δικαστήρια κατηγορούμενος για το έγκλημά μου κατ' εξακολούθησιν της παραγωγής αργού πετρελαίου, η δε Ε.Τ..Ε. απηγόρευσε την συνέχισιν των εργασιών, πράγμα που μετέφερε στο Δ.Σ. της εταιρείας ο οικονομικός παρατηρητής κ.Κόκκινος. Αντί δηλαδή να βοηθήσουν όλοι να βγεί από μόνον Έλληνες το πετρέλαιο, μάς σταμάτησαν. Μέχρι σήμερα και από τον Μάϊο του 1979 που μάς σταμάτησαν το ταμείο της