Η κατασκευή των πρώτων Ελληνικών φορητών Όπλων και τηλεκατευθυνόμενων Βαλλιστικών Πυραύλων από την ΧΡΩ.ΠΕΙ. Η θωράκιση της χώρας αξιοποιώντας την εγχώρια πολεμική βιομηχανία που δεν έγινε. Η παρασκευή της προωθητικής για πύραυλο Υδραζίνης. Το κράτος κατ' επίφαση ''ελληνικό'' αντίθετο στις εν λόγω προσπάθειες.

Τον Νοέμβριο του 1981 ο διευθύνοντας -τότε, σύμβουλος της ΧΡΩ.ΠΕΙ. και παράλληλα ιδιοκτήτης και ''ψυχή'' της, Σωτήρης Σοφιανόπουλος, στέλνει μια εκτενής και αναλυτική επιστολή -για το έργο που πραγματοποιείται σε αυτή- όσον αφορά τα φάρμακα (ορούς, αναλγητικά κλπ), την παραγωγή φυραμάτων ζωοτροφών (ώστε να περιοριστούν οι εισαγωγές και η εξάρτησή μας από τις πολυεθνικές του εξωτερικού, το σχετικό απόσπασμα της επιστολής για το εν λόγω θέμα δείτε εδώ), την πολεμική βιομηχανία, την έρευνα για την σόγια και άλλα σπουδαία θέματα που άπτονταν και άπτονται ακόμα της απεξάρτησης της Ελληνικής οικονομίας από τις εισαγωγές και την ανάπτυξή της προς όφελος του λαού και του Ελληνισμού. 

Κρίνουμε σκόπιμο για τους αναγνώστες μας, -που αγαπούν την πατρίδα μας και θέλουν να δουν την Ελλάδα μας να ανασταίνεται και να πρωταγωνιστεί στην ανάπτυξη και την παραγωγή αξιοποιώντας τον πλούτο της και την γεωστρατηγική της θέση- να παρουσιάσουμε κάποια τμήματα από την επιστολή αυτή καθώς και σχετικό υλικό από τις μελέτες του Σ.Σοφιανόπουλου.

Ο εθνικός μας ιστορικός Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος γράφει ό,τι πρέπει να μελετούμε την ιστορία μας για να μαθαίνουμε από τα λάθη του παρελθόντος ώστε να τα αποφεύγουμε στο παρόν και να μην τα επαναλάβουμε στο μέλλον. Παράλληλα μελετώντας τις επιχειρηματικές προσπάθειες Ελλήνων οραματιστών και φιλοπάτριδων επιχειρηματιών και εφοπλιστών καταρρίπτεται εν τοις πράγμασι ο μύθος ό,τι: ''δεν είχαμε ποτέ βιομηχανία, ό,τι δεν παράγαμε ποτέ αξιόλογα προϊόντα...''  και άλλα τέτοια φαιδρά. 

Παρακάτω, λοιπόν, παρουσιάζουμε τις προσπάθειες που έγιναν στην ΧΡΩ.ΠΕΙ. όσον αφορά την πολεμική βιομηχανία. Εντός αγκυλών παραθέτουμε συνδέσμους με σχετικό υλικό που ήδη έχουμε αναρτήσει.

τα όπλα της ΧΡΩ.ΠΕΙ.

Γράφει ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος στην επιστολή του (Νοέμβριος 1981) προς την εφημερίδα ''Βήμα'':

Πολεμική Βιομηχανία ΧΡΩ.ΠΕΙ. 

''Άρχισε η προσπάθεια τον Αύγουστο του 1974 μετά το Κυπριακό (1). 

Επίστευα τότε και εγώ ότι πράγματι δεν είχαμε όπλα να πολεμήσουμε. Τώρα βλέπω ότι είχαμε και παρά είχαμε. Απλώς η κρατική μηχανή για πολλοστή φορά έλεγε ψέματα στον λαό για να δικαιολογήσει την στάση της έναντι της Τουρκίας κατ' εντολή των δήθεν συμμάχων μας ως συνέβη και το 1922 (βλέπε Theodor Hertzel απόφαση του Σιωνιστικού συνεδρίου Βασιλείας 1899 και δηλώσεις του Balfoor Υπουργού Εξωτερικών Μεγάλης Βρετανίας 1920 έχουσα σχέση με Κύπρο-Παλαιστίνη και Σινά).

Είχε δοθεί έγκριση αρ.145/3/5.1.77 της νομισματικής επιτροπής για δάνειο 100.000.000 δρχ. για όπλα και πυραύλους βαλλιστικούς, ακτίνας δράσεως σε α' φάση 50 Km (κατασκευαστικά σχέδια στην κυριότητά μας), απόφαση Υπουργού Οικονομικών αρ.16715/70, ημερομηνία 22.2.1977.

Θα βοηθούσε οικονομικά και πολιτικά την χώρα μας και οικονομικά την ΧΡΩ.ΠΕΙ. διότι εξεδηλώθει αμέσως ενδιαφέρον από τον Αραβικό κόσμο και με γράμματα μάλιστα (εις την διάθεση οποιουδήποτε) για παραγγελίες 200.000 όπλων αξίας 2 δισεκατομμυρίων δραχμών (2.000.000.000) τον Απρίλιο του 1975. Δεν ολοκληρώθηκε η επένδυση.

α. διότι μάς ενέπαιξε τόσο το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης (υπουργός κ.Αβέρωφ και υπουργός Ζαΐμης) ως και ολόκληρος η τότε κυβέρνηση (όλος ο φάκελος που αποδεικνύει το ισχυρισμό μου εις την διάθεση οποιουδήποτε). [σχετικά με την υπονόμευση προσπαθειών Ελλήνων επιχειρηματιών από τους κυβερνώντες -από την μεταπολίτευση και μετά- βλέπε εδώ, εδώ, εδώ και εδώ] 

το πυροβόλο όπλο της ΧΡΩ.ΠΕΙ. διαμετρήματος 7,62*39mm

β. διότι η Εθνική Τράπεζα παρ΄όλην την έγκριση της νομισματικής επιτροπής και την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου και με καθαρά θέση της ΧΡΩ.ΠΕΙ. [σχετικά με την ΧΡΩ.ΠΕΙ. δείτε εδώ] τότε άνω των 2.500.000.000 δεν έδωσε τα χρήματα παρά μόνον μέρος αυτών κατόπιν εντολής προφανώς και η επένδυση παρέμεινε και παραμένει ημιτελής. Υπενθυμίζω ότι η τότε κυβέρνηση υπέγραψε μόλις τον Νοέμβριο του 1977 για το εργοστάσιο του Αιγίου με ξένον οίκο και μάς αγνόησε παντελώς παρ' όλο που εμείς είχαμε αρχίσει τον Αύγουστο του 1974 και προσφερθήκαμε αφιλοκερδώς να συμμετέχουμε σε διαπραγματεύσεις όπως και άλλες βιομηχανίες της πατρίδος μας π.χ. Καλυκοποιείο [εδώ] (δεν μπορεί τον πατριωτισμό να τον μονοπωλούν ορισμένοι μόνον. Υπάρχουν και άλλοι πατριώτες και ας μην το διαφημίζουν). Υπήρχε δε η δυνατότητα να χρησιμοποιηθούν οι εγκαταστάσεις των ΧΡΩ.ΠΕΙ. σαν υποκατασκευαστές για την Ε.Β.Ο. αλλά ούτε αυτό έγινε. Υπάρχουν δε και πολλά άλλα επ' αυτού. 

Ζωοτροφές. Βαμβακόσπορος (που περιέχει και το βαμβακέλαιο) σε σύγκριση με την Βαμβακόπιτα. Βαμβακάλευρο και μελάσα. Επιστολή του Σ.Σοφιανόπουλου που καταδεικνύει την πολεμική του κράτους στην προσπάθεια δημιουργίας προτύπου εργοστασίου ζωοτροφών. Β' Μέρος

Με την παρούσα ανάρτηση συνεχίζουμε την μελέτη μας (βλέπε εδώ το πρώτο μέρος) για το σημαντικότατο θέμα των ζωοτροφών. Η βάση μιας ισχυρής οικονομίας με κύρια χαρακτηριστικά την αυτάρκεια βασικών προϊόντων και ανεπτυγμένη κτηνοτροφία προϋποθέτει ανεπτυγμένη γεωργία που θα δώσει ως πρώτη ύλη τα συστατικά για τις ζωοτροφές. 

Από εκεί και πέρα χρειάζεται έρευνα και εμπλοκή της βιομηχανίας ώστε να παραχθούν φυράματα ζωοτροφής, τα οποία είναι και ποιοτικά και προσιτά οικονομικά από τους κτηνοτρόφους.

Ο πρ. ιδιοκτήτης της ΧΡΩ.ΠΕΙ., στο έργο του οποίου και βασιζόμαστε για να μελετήσουμε το θέμα των ζωοτροφών είχε αναπτύξει στην ΧΡΩ.ΠΕΙ. τόσο την έρευνα όσο και την παραγωγή ζωοτροφών. Συμμετείχε ο ίδιος σε διαγωνισμούς για την παραγωγή ζωοτροφών για λοιπές κτηνοτροφικές μονάδες, πέτυχε εξαγωγές ζωοτροφών στην Αγγλία, Ολλανδία, Αυστρία και λοιπές χώρες ενώ τόσο ο ίδιος ως άριστος επιστήμονας - χημικός, όσο και οι 120 επιστήμονες της ΧΡΩ.ΠΕΙ. ανέπτυξαν τεχνογνωσία στην παρασκευή ζωοτροφών, η οποία ήταν ανώτερη πολλών αντίστοιχων μονάδων του εξωτερικού αλλά και περιζήτητη από τις μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνταν στον τομέα αυτό.

***

Παρακάτω μεταφέρουμε ένα απόσπασμα από επιστολή του ιδίου του Σωτήρη Σοφιανόπουλου -τον Νοέμβριο του 1981- και με κοινοποίηση προς -τον τότε πρωθυπουργό (Ανδρέα Παπανδρέου) με αμέσως προηγούμενο τον Γ. Ράλλη και πριν τον Κ.Καραμανλή- και την εφημερίδα ''Βήμα'' (στην οποία δημοσιεύτηκε άρθρο το οποίο αμφισβητούσε τις προσπάθειες της ΧΡΩ.ΠΕΙ.) και τα Υπουργεία Συντονισμού, Βιομηχανίας, Εμπορίου και Γεωργίας. 

Για την ιστορία του πράγματος πρέπει να σημειώσουμε ότι το όλο έργο της ΧΡΩ.ΠΕΙ. (όπως και εκατοντάδων άλλων μεγάλων βιομηχανιών) είχε αρχίσει να υπονομεύεται μετά την μεταπολίτευση επί πρωθυπουργίας Κ. Καραμανλή. Υπάρχει πληθώρα υλικού (επιστολές, άρθρα, συνεντεύξεις κλπ) του Σωτήρη Σοφιανόπουλου και άλλων επιχειρηματιών που αποδεικνύουν τα ανωτέρω και εγκαλούσαν τον τότε πρωθυπουργό. Τον ίδιο καταστροφικό ρόλο προς τις υγιείς μεγάλες Ελληνικές βιομηχανικές επιχειρήσεις επέδειξαν και οι μετέπειτα πρωθυπουργοί. Και φτάσαμε στο σήμερα όπου πλέον η Ελλάδα έχει απoβιομηχανοποιηθεί πλήρως, οι περισσότερες βιομηχανίες που λειτουργούν ανήκουν σε πολυεθνικές, η ανεργία έχει εκτοξευθεί σε ποσοστά -από τα μεγαλύτερα χωρών του ΟΗΕ- ενώ υπάρχει ένα αδικαιολόγητα διευρυμένο, δυσκίνητο και παρασιτικό δημόσιο (σε ένα μεγάλο ποσοστό και όχι βέβαια στο σύνολο του). Μη ξεχνάμε άλλωστε ότι σε αυτό το Δημόσιο εντάχθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες των κομματικών στρατών (πράσινων, μπλε, κόκκινων και πορτοκαλί). Ωστόσο η λειτουργία του ΑΣΕΠ τα τελευταία χρόνια αποτέλεσε μια εξαίρεση στην άνευ όρων και προϋποθέσεων εισαγωγή υπαλλήλων στον δημόσιο τομέα όποτε βέβαια, και όταν οι θέσεις προκηρύσσονταν μέσω αυτού και δεν τον παρέκαμπταν. 

Το απόσπασμα της επιστολής του Σ.Σοφιανόπουλου που αναφέρεται στις ζωοτροφές: 

''...το ίδιο ερευνητικό πρόγραμμα απέδωσε το know how για την ΧΡΩ.ΠΕΙ. μετά πέντε ετών έρευνα της παραγωγής πρωτεϊνούχων αλεύρων ζωϊκής προελεύσεως για φυράματα αλλά και τα μηχανήματα παραγωγής στην Ελλάδα με οικονομία συναλλάγματος πολλών εκατομμυρίων δολαρίων.

Αυτό το προϊόν εκτός των πωλήσεων στην Ελλάδα εξήγετο και στην Αγγλία, Ολλανδία, Αυστρία κλπ και αυξανομένης της παραγωγής θα μπορούσε να εξαχθεί και σε πολλές άλλες χώρες της κοινής αγοράς, διότι εζητείτο επιμόνως και από την Γερμανία και αλλού. Ας σημειωθεί ό,τι αυτήν την τεχνολογία πολύ λίγα κράτη στον κόσμο την κατέχουν ακόμη. Και ενώ είχαμε πάρει άδεια βάσει Νόμου του 1965 κατόπιν συστάσεως τριμελούς επιτροπής υπό του Υπουργού Γεωργίας αριθμός αδείας 3856/25.9.1972 και είχαμε βάσει άλλου Νόμου αγοράσει ένα μικρό ναυπηγείο σαν τοποθεσία, όμως για την μεταφορά και επέκταση της εγκαταστάσεως και επέκταση και διευκόλυνση θαλάσσιας μεταφοράς διότι εκεί πλησίον ήταν και οι πρώτες ύλες στην παραλία Αυλίδος, συνέβησαν τα εξής εξωφρενικά. 

Με την μεταπολίτευση και ενώ η επένδυση είχε σχεδόν τελειώσει 50.000.000 δρχ -και είχε αγοραστεί και η μεγαλύτερη κοκκοποιητική μηχανή της Ελλάδας τότε- για παραγωγή 11 τόνων την ώρα, το Υπουργείο Βιομηχανίας (Κ. Κονοφάγος), απαγόρευσε την συνέχιση των εργασιών με απαράδεκτους ισχυρισμούς ότι δήθεν δεν είχαμε άδεια ενώ είχαμε του Υπ.Γεωργίας 3856/25.9.1972 και για την μόλυνση του περιβάλλοντος, το οποίο μολύνεται είτε με καυσαέρια πετρελαίων -που δεν είχαμε διότι δεν προκύπτουν κατά την επεξεργασίαν. Μόνον οσμή δυσάρεστος προέκυπτε ενίοτε, η οποία όμως δεν μολύνει το περιβάλλον, αλλά αυτό είχε αντιμετωπισθεί δια καύσεως των πτυτικών. 

Όταν επισκέφθηκα τον Υπουργό κ.Κ.Κονοφάγο και εζήτησα την συγκρότηση επιτροπής επιστημόνων της εκλογής του Υπουργείου για την διαπίστωση της ορθότητας των ισχυρισμών μας, διημείφθη ο εξής απίστευτος διάλογος: