Τον Μάϊο του 1999 ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος είχε γράψει και δημοσιεύσει ένα κείμενο υπό τον τίτλο: '' ''Μεσσιανικός'' Σιωνισμός και Παγκοσμιοποίηση''. Ήταν ένα κείμενο το οποίο έγραψε λίγο πριν τις τότε ευρωεκλογές για να ενημερώσει τον ελληνικό λαό για τους πραγματικούς κινδύνους κατά της πατρίδος μας και τα πραγματικά θέματα που θα έπρεπε να απασχολούν τον ελληνικό λαό. Το κείμενο είναι σίγουρα πολιτικό* αλλά με την ουσιαστική και Αριστοτελική έννοια και όχι την ευτελισμένη σημερινή. Αξίζει πραγματικά να μελετήσουμε τις προειδοποιήσεις και την αγωνία του ιδιοκήτη των ΧΡΩ.ΠΕΙ., χημικού και ερευνητή Σωτήρη Σοφιανόπουλου, που τόσο πάσχισε για την πατρίδα μας. Άλλωστε στην ουσία των πραγμάτων ελάχιστα έχουν αλλάξει από τότε. (οι υπογραμμίσεις και επισημάνσεις με bold δικές μας)
''Μεσσιανικός'' Σιωνισμός και Παγκοσμιοποίηση
Η προσπάθειά μου εκφράζει συγκεκριμένες πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές επιταγές καθώς και τις πάγιες πολιτισμικές αξίες των Ελλήνων, τις οποίες δυστυχώς τα κόμματα του υπάρχοντος πολιτικού κατεστημένου έχουν σκόπιμα νοθεύσει, διαστρεβλώσει και αποκρύψει όταν ειδικώς πρόκειται για οικονομικές δυνατότητες.
Το πολιτικό κατεστημένο με έξωθεν καθοδήγηση, οδηγεί τον λαό μακρυά από τα πραγματικά του συμφέροντα, τις πολιτισμικές του αξίες και τα οράματά του. Αυτό συμβαίνει διότι στόχος τους είναι η νομή της εξουσίας προς όφελος των ξένων αφεντικών τους.
Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η εξουσία και όχι η κοινωνία, η πολιτεία και ο Ελληνισμός εν γένει.
Ελληνίδες και Έλληνες, τον τελευταίο καιρό και ιδιαίτερα μετά το Κυπριακό, το Βορειοηπειρωτικό, την παράδοση του Οτσαλάν, τον βομβαρδισμό της Σερβίας και το νέο επιθετικό πρόσωπο του ΝΑΤΟ, είμαστε μάρτυρες της πλήρους καταρράκωσης του διεθνούς δικαίου. Δεν είναι μυστικό ό,τι το διεθνές δίκαιο βασίζεται σε θεμελιακούς θεσμούς του Ελληνικού πολιτισμού, όπως αυτός των Αμφικτιονιών, κορυφαίο παράδειγμα ελεύθερης και ισότιμης συνεργασίας μεταξύ των πόλεων-κρατών, των διαφόρων Ελληνικών φυλών στα οποία, παρά τις έντονες διαφορές των μελών τους, επικρατούσε αλληλοσεβασμός και πιστή τήρηση των συμφωνηθέντων όπως π.χ. η απαγόρευση καταστροφής του υδραγωγείου της αντιπάλου πόλεως και πολύ περισσότερο η καταστροφή αυτή της ίδιας της πόλεως. Οι παραβάτες ετιμωρούντο αυστηρότατα.
