Τα "Πετρέλαια στην Ελλάδα και το Ενεργειακό Πρόβλημα" ...πρέπει να καταλάβουμε ότι οι διάφοροι, ανά την υφήλιο ξένοι, δεν έχουν υποχρέωση να μάς βοηθούν, ούτε πρέπει να στηρίζουμε τις ελπίδες μας και το αύριο μας στην βούληση τους..., Σ. Σοφιανόπουλος, Β' Μέρος

Στην ανάρτησή μας σχετικά με τα πετρέλαια στην Ελλάδα και το ενεργειακό πρόβλημα, βλέπε εδώ:  παρουσιάσαμε το Α΄ μέρος άρθρου του κ. Σ. Σοφιανόπουλου, το οποίο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ελεύθερος Κόσμος", στη στήλη "επίκαιρα θέματα". 

Η δημοσίευση του εν λόγω άρθρου έγινε στις 14 Ιουνίου του 1979. Από τότε πέρασαν πάνω από 35 χρόνια, ωστόσο τίποτε δεν άλλαξε και μάλιστα -εκτός του ότι μεσολάβησαν πάνω από τρεις δεκαετίες αμέλειας και αδιαφορίας των εκάστοτε κυβερνώντων- φθάσαμε και στο 2010. Τον Μάϊο του 2010 η τότε Κυβέρνηση παρέδωσε άνευ όρων την εθνική κυριαρχία, φυσικό πλούτο και υποδομές της χώρας στους δανειστές. Φθάσαμε στο έσχατο σημείο!

Παρουσιάζουμε σήμερα το Β' μέρος του άρθρου του Σ. Σοφιανόπουλου, πρώην διευθύνοντος συμβούλου της εταιρείας ΧΡΩ.ΠΕΙ. (σχετικά με την εταιρεία ΧΡΩ.ΠΕΙ. και ένα σύντομο βιογραφικό του Σ. Σοφιανόπουλου δες στην Σημείωση 1, στην ανάρτησή μας εδώ). 

Ο κ. Σ. Σοφιανόπουλος, με την άρτια επιστημονική του κατάρτιση, την εύστοχη και αντικειμενική σύλληψη των τεχνικών και οικονομικών θεμάτων αναλύει το θέμα: "πετρέλαια και ενεργειακό πρόβλημα" και καταλήγει σε αυτό που πιστεύει κάθε Έλληνας, που αγαπά την Πατρίδα του και σέβεται τον ευατό του, την απόκτηση οικονομικής ανεξαρτησίας χωρίς να στηρίζουμε τις ελπίδες μας και το αύριο μας στην διάθεση του εκάστοτε ξένου.

Το Β' μέρος του άρθρου του Σ. Σοφιανόπουλου "Τα Πετρέλαια στην Ελλάδα και το Ενεργειακόν Πρόβλημα" δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ελεύθερος Κόσμος" την Παρασκευή 15 Ιουνίου 1979. Παρακάτω παρουσιάζουμε το άρθρο σε μορφή κειμένου (έχουν γίνει μικρές διορθώσεις όπως σημεία στίξης, απόδοση φράσεων στη δημοτική κλπ) και ακολουθεί η παράθεσή του σε μορφή jpeg, όπως το έχει δημοσιεύσει ο κ. Σ. Σοφιανόπουλος στον τόμο: Ντοκουμέντα τόμος 2ος, όπου περιλαμβάνει υλικό από ομιλίες του, αλληλογραφία με τους εκάστοτε κυβερνώντες, επιστολές σε αξιωματούχους δημοσίων οργανισμών κλπ. 

Οι υπογραμμίσεις στο κείμενο και οι επισημάνσεις με bold ανήκουν σε 'μας. 

                                                                          ***

Τα Πετρέλαια στην Ελλάδα και το Ενεργειακό Πρόβλημα

(2ο άρθο) 

Αλλά ερχόμαστε σε ορισμένα δύσκολα ερωτηματικά. Τι είναι αυτό το οποίο σταματά εμάς του Έλληνες από το να ασχοληθούμε με δεδομένα υπαρκτά πράγματα; Διότι αν πάρουμε σαν δεδομένα αυτά, που υπολόγισαν και προπολεμικώς, ότι στο Κερί Ζακύνθου πράγματι μπορούμε να έχουμε 100 τόνους (πετρελαίου) ημερησίως, αυτό όμως δεν επιλύει τις ανάγκες του τόπου αλλά και αυτοί οι 100 τόνοι, γιατί δεν βγαίνουν;

Θα σας διαβάσω ένα σημείο από την διατριβή επί διδακτορία: «Τα πετρέλαια της Ζακύνθου και τα εξ’ αυτών προϊόντα του 1930». Το 1926 ο ανώτερος αρχιναυπηγός του Βασιλικού Ναυτικού Π. Παυλίδης ενεργήσας έρευνα ως πρόεδρος επιτροπής κατά διαταγή του Υπουργείου Ναυτικών γράφει εν τη από 25 Ιουλίου 1926 έκθεσή του: «Η επιτροπή επιστοποίησε την ύπαρξη αυτόθι 13 φρεάτων ερευνητικών εργασιών πετρελαίου γενομένων υπό του κ. Δ. Κολαΐτση (σημ.: το επώνυμο δεν είναι ευκρινές στο δημοσίευμα). Εν τη εκθέσει ταύτη περιγράφεται ότι πληρώσαντες δια πετρελαίου Ζακύνθου τας δεξαμενάς του αντιτορπιλικού «Πέργαμος», έπλευσαν εκ Ζακύνθου εις Πειραιά και εξετέλεσαν πλου 6 ½ ωρών. Κατά την διάρκεια δε της καύσεως τόσον του μίγματος όσον και του αμιγούς πετρελαίου Ζακύνθου παρετηρήθη ότι τούτο εκαίγετο μετά λαμπράς φλόγας και με τρόπον ο οποίος έδιδε ικανοποιητικά αποτελέσματα εις τας δοκιμάς».

Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος σε φρεάτιο γεώτρησης πετρελαίου στο Κερί Ζακύνθου. Στο πλάϊ: με τους δημοσιογράφους Γιώργο Κουρή, Γιώργο Καρατζαφέρη και Γιώργο Τράγκα.

Χριστός Ετέχθη αδελφοί! Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα!

Οι άνθρωποι του http://hellas-economy.blogspot.gr/ εύχονται σε όλους τους εν Χριστώ αδελφούς και πατριώτες, όπου γης -σε όλη τη Ρωμηοσύνη- που τους διακρίνει η αγάπη για τον Κύριo μας και ο πόνος για τον συνάνθρωπο και την μεγάλη μας οικογένεια που είναι η Πατρίδα μας, Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα Καλό και Άγιον Δωδεκαήμερο. 

Ωδή α'

Χριστός γεννάται, δοξάσατε, 

Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε,

Χριστός επί γης υψώθητε,

Άσατε τω Κυρίω πάσα η γη, 

και εν ευφροσύνη, ανυμνήσατε λαοί, ότι δεδόξασται.

Έτερος Ιαμβικός

Έσωσε λαόν, θαυματουργών Δεσπότης,

Υγρόν θαλάσσης κύμα, χερσώσας πάλαι.

Εκών δε τεχθείς, εκ Κόρης τρίβον βατήν,

Πόλου τίθησιν ημίν, ον κατ’ ουσίαν,

Ίσόν τε Πατρί, και βροτοίς δοξάζομεν.

"Τα Πετρέλαια στην Ελλάδα και το Ενεργειακό πρόβλημα" ...τα διαπιστωμένα κοιτάσματα λιγνίτη σήμερα είναι της τάξεως των 10 δις τόνων, εάν υπολογίσετε 3-4 μέρη λιγνίτη μάς κάνουν 1 μέρος πετρελαίου, η πατρίδα μας είναι δυνατόν επί δεκαετίες να έχει αυτάρκεια υγρών καυσίμων από λιγνίτη..., Σ.Σοφιανόπουλος, Ά Μέρος

Με την παρούσα ανάρτησή μας, παρουσιάζουμε ένα άρθρο του κ. Σωτήρη Σοφιανόπουλου (ιδιοκτήτη και πρώην Διευθ. Συμβούλου της φαρμακοβιομηχανίας και οπλοβιομηχανίας ΧΡΩ.ΠΕΙ.) -για ένα σύντομο βιογραφικό του και τις δραστηριότητες της εν λόγω εταιρείας δείτε στη σημείωση 1, εδώ: ,- σχετικά με τα πετρέλαια στην Ελλάδα και το ενεργειακό πρόβλημα.

Το άρθρο του κ. Σ. Σοφιανόπουλου δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ελεύθερος Κόσμος", στη στήλη "Επίκαιρα Θέματα" σε δυο συνέχειες. Το Ά μέρος. το οποίο δημοσιεύουμε σήμερα δημοσιεύτηκε στην ανωτέρω εφημερίδα στις 14 Ιουνίου 1979. Από τότε μεσολάβησαν πολλά χρόνια. Ωστόσο, παρουσιάζουμε τα άρθρα αυτά που αβίαστα μάς οδηγούν σε κάποια συμπεράσματα. 

Τα βασικότερα εξ' αυτών είναι ότι: Α. στην πατρίδα μας υπήρξαν επιχειρηματίες και επιστήμονες (και όχι μόνον) οι οποίοι γνώριζαν άριστα τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας, τα παρακολουθούσαν και πρότειναν συνεχώς λύσεις στην πολιτική ηγεσία, δηλαδή τους εκάστοτε κυβερνώντες προκειμένου να απεμπλακούμε από τις εισαγωγές, τη συνεχή εξάρτηση και τον δανεισμό Β. οι κυβερνώντες -κατά έναν τρόπο- ανεξήγητο(;) (για κάποιον που δεν γνωρίζει την ιστορία του τόπου μας και το ότι από το 1821 και μετά ουσιαστικά το πολιτικό προσωπικό της χώρας υπήρξε, ολικώς ή μερικώς ελεγχόμενο από τις ξένες μεγάλες δυναμείς της εκάστοτε εποχής) δεν υιοθέτησαν ούτε ενίσχυσαν τις πρωτοβουλίες αυτές αλλά αντιθέτως εδίωξαν μέχρι ολοκληρωτικής καταστροφής τους επιχειρηματίες αυτούς [στην 2η παράγραφο της ανάρτησης που επισυνάπτουμε μπορείτε να βρείτε τις αντίστοιχες παραπομπές για την τεκμηρίωση των ανωτέρω ] και περιφρόνησαν το επιστημονικό δυναμικό της πατρίδας μας και Γ. είναι γεγονός ότι επιστήμονες, επιχειρηματίες και λοιποί συμπολίτες μας είχαν ενημερώσει την κοινή γνώμη, από τότε, για την αναλγησία του ελληνικού κράτους (με ευθύνη των πολιτικών και των τριών μεγάλων κομμάτων) και τον μη πατριωτικό ρόλο (επιεικής φράση) των κυβερνώντων και επομένως φέρουμε όλοι ευθύνη για το σημείο που έχουμε φθάσει σήμερα.

Παρακάτω δημοσιεύουμε το Α΄ άρθρο του κ. Σ. Σοφιανόπουλου, υπό τον τίτλο "Τα Πετρέλαια στην Ελλάδα και το Ενεργειακό Πρόβλημα". Ο κάθε ένας μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Το άρθρο το έχουμε μεταφέρει σε μορφή κειμένου και έχουμε κάνει κάποιες διορθώσεις (σημεία στίξης, ορθογραφία δημοτικής γλώσσας σε κάποιες φράσεις της καθαρεύουσας κλπ). Στο τέλος του Ά άρθρου επισυνάπτουμε σε μορφή jpeg το άρθρο, όπως το έχει δημοσιεύσει ο κ. Σ. Σοφιανόπουλος στον τόμο: Ντοκουμέντα τόμος 2ος, όπου περιλαμβάνει υλικό από ομιλίες του, αλληλογραφία με τους εκάστοτε κυβερνώντες, επιστολές σε αξιωματούχους δημοσίων οργανισμών κλπ.

ο Σ.Σοφιανόπουλος στο Κερί Ζακύνθου

"Η κατανομή του λιγνίτη στις πολλαπλές χρήσεις, που προσφέρεται και σαν καύσιμο και σαν χημικό προϊόν, πρέπει να γίνει ανάλογα με τις ανάγκες που θα παρουσιάσει ο κάθε κλάδος της οικονομίας". Δ.Μπάτσης Γ' Μέρος

Μετά την παρουσίαση του Α' μέρους για το Λιγνιτικό θέμα, όπου ο Δ. Μπάτσης -μετά από μια εισαγωγή- ανέπτυξε την ενότητα "1.Αποθέματα-Εξόρυξη-Παραγωγή Λιγνίτη" (βλέπε εδώ) προχωρήσαμε στην παρουσίαση του Β' μέρους. Στο Β' μέρος, πάντα με πλοηγό το πόνημα του οικονομολόγου Δ. Μπάτση "Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα" παρουσιάσαμε την 2η ενότητα ανάλυσης του λιγνιτικού θέματος ήτοι "2.Χρησιμοποίηση και αξιοποίηση του Λιγνίτη" (βλέπε εδώ). 

Με την παρούσα ανάρτηση θα προσεγγίσουμε την 3η ενότητα, σχετικά με το λιγνιτικό θέμα ήτοι: "Οι βάσεις για τη σωστή αντιμετώπιση του λιγνιτικού". Παρουσιάζουμε μια συνοπτική περίληψη των κυριοτέρων σημείων της ενότητας αυτής, χρησιμοποιώντας τις ίδιες έννοιες και φράσεις του Δ. Μπάτση, ενώ στο τέλος της ανάρτησης ακολουθούν οι αντίστοιχες σελίδες του βιβλίου του σε μορφή jpeg. Οι υπογραμμίσεις στην κάτωθι συνοπτική περίληψη είναι δικές μας.

Παπαληγούρας-Μποδοσάκης στα εγκαίνια της ΛΙΠΤΟΛ (1957)*

                                                                               *** 

Γράφει λοιπόν ο Δ. Μπάτσης σχετικά με την σωστή αντιμετώπιση του Λιγνιτικού: 

-Οι ταλαντεύσεις και οι αμφιβολίες και οι ατελείωτες συζητήσεις των τεχνικών, αν μπορεί ή δεν μπορεί ο λιγνίτης να χρησιμοποιηθεί για κάποια περίπτωση δείχνουν ακριβώς ότι το λιγνιτικό ζήτημα κρατήθηκε σε μια σφαίρα μεταφυσικής και εργαστηριακής το πολύ αντιμετώπισης, χωρίς να μπεί σε πρακτική εφαρμογή που αυτή θα έδειχνε στους τεχνικούς αν η τάδε ή δείνα χρησιμοποιήση του λιγνίτη είναι προτιμότερη. 

"...εντός πενταετίας εάν δεν μάς διαλύσουν η NAMCO θα φέρνει στην Ελλάδα 1 δις ευρώ..." Π. Κοντογούρης (NAMCO). Η θαυμάσια προσπάθεια επανεκκίνησης της ελληνικής αυτοκινητό-βιομηχανίας και τα εμπόδια που της βάζει το κράτος. Β΄Μέρος

Συνεχίζουμε, με την ανάρτησή μας αυτή την παρουσίαση της υπονόμευσης που δέχτηκε και δέχεται η εταιρεία NAMCO προκειμένου να βγάλει στην παραγωγή το Pony 4, δηλαδή τον απόγονο του θρυλικού Pony 4ης γεννιάς. Ήδη στο Ά μέρος, βλέπε εδώ παρουσιάσαμε ένα συνοπτικό ιστορικό της εταιρείας NAMCO και τον τρόπο με τον οποίο το ελληνικό κράτος υπονόμευσε παντοιοτρόπως την πρωτόγνωρη και αξιολογότατη προσπάθεια δημιουργίας ελληνικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Στο "χορό" της καταστροφής τότε και οι συνδικαλιστές -του κακώς νοουμένου συνδικαλισμού- χωρίς συνείδηση και αγάπη για την δημιουργία και την πατρίδα. 

Με την παρούσα μελέτη μας θα παρουσιάσουμε κάποια στοιχεία που δείχνουν ότι και σήμερα, όπως και τότε, οι κυβερνώντες υπονομεύουν την προσπάθεια παραγωγής αυτοκινήτων (έστω και μικρής κλίμακας) στην πατρίδα μας, , τη στιγμή που οι επενδύσεις των πολυεθνικών βαφτίζονται "fast track" και τυγχάνουν προστασίας από το κράτος πέραν κάθε έννοιας δικαίου, σεβασμού του πλούτου της χώρας μας και των πολιτών της (διαβάστε εδώ τη σημείωση 1 σχετικά με τον αγώνα, -τον εξαφανισμένο από τα συστημικά μ.μ.ε.- κατοίκων χωριών της βορειο-ανατολικής Χαλκιδικής εναντίον της Eldorado Gold και του ξεπουλήματος βεβαιωμένων αποθεμάτων μεταλλευμάτων άνω των 16 δις ευρώ). 

                                                                                ***

Όπως είχαμε αναφέρει και στο Ά Μέρος της ανάρτησή μας, είμαστε στο σημείο που η NAMCO (εδώ το site της εταιρείας) έχει ολοκληρώσει το στάδιο των δοκιμών για το Pony 4. Η εταιρεία εδώ και αρκετούς μήνες πήρε άδεια από το Υπουργείο Ανάπτυξης για να ξεκινήσει την παραγωγή του Pony, στη Θέρμη Θεσσαλονίκης. Στα μέσα Σεπτεμβρίου του 2014 δόθηκαν οι σχετικές άδειες από την ΕΣΥΔ στην αρμόδια κρατική αρχή διαπίστευσης, την ΕΒΕΤΑΜ, (Βιομηχανική Έρευνα, Τεχνολογική Ανάπτυξη, Εργαστηριακές Δοκιμές Πιστοποιήσεων και Ποιότητας) να κάνει την πιστοποίηση και να προχωρήσει στις απαραίτητες διαδικασίες.

το γνωστό σε όλους μας Pony την εποχή του θριάμβου του

Τα σχέδια του Π. Κοντογούρη και της NAMCO προγραμμάτιζαν ότι όλα θα ήταν έτοιμα, για την κυκλοφορία του Pony 4, το Φθινόπωρο τρέχοντος έτους. Ωστόσο το κράτος και οι πολυεθνικές εταιρείες ήταν και είναι πάλι εδώ για να... σταματήσουν την προσπάθεια. (οι υπογραμμίσεις και οι επισημάνσεις με bold είναι δικές μας).

Παρακάτω παραθέτουμε απόσπασμα συνέντευξης του προέδρου της NAMCO κ. Π. Κοντογούρη (στο news.gr): "...η καθυστέρηση οφείλεται στην γραφειοκρατική διαμάχη των υπουργείων Ανάπτυξης και της κρατικής υπηρεσίας διαπιστεύσεων - πιστοποιήσεων οχημάτων, ΕΒΕΤΑΜ... Η ΕΒΕΤΑΜ έχει δημιουργηθεί για να πιστοποιεί όσους ενδιαφερόμενους επιθυμούν να βγάλουν στην αγορά κάποιο αυτοκίνητο. Αυτή τη στιγμή όμως μας σαμποτάρουν, γιατί έχουν ορίσει 'ετσιθελικά' δύο ξένες εταιρείες - με αρμοδιότητα του υπουργείου Μεταφορών -, τη γερμανική TUF και την ιταλική DEKRA, οι οποίες στην πραγματικότητα εμποδίζουν το έργο της κρατικής υπηρεσίας πιστοποίησης."

"...είναι δυνατή η παραγωγή από τους ελληνικούς λιγνίτες συνθετικών, χημικών προϊόντων και η παραγωγή υγρών καυσίμων (βενζίνα, πετρέλαιο κ.α.) Η αξία και η σημασία των προϊόντων αυτών και καυσίμων εξηγεί τον ισχυρισμό πολλών ότι ο λιγνίτης θα έπρεπε αποκλειστικά να διατεθεί για την παρασκευή τέτοιων προϊόντων..." Δ. Μπάτσης (εν έτει 1947) Β΄ Μέρος

Μετά την παρουσίαση του Ά Μέρους σχετικά με το θέμα των Λιγνιτών στην πατρίδα μας, βλέπε εδώ συνεχίζουμε την μελέτη μας παρουσιάζοντας την δεύτερη υποενότητα από την ανάλυση του Δ. Μπάτση ήτοι: την Χρησιμοποίηση και Αξιοποίηση του λιγνίτη. 

Κλείνοντας την 1η ενότητα, υπό τον τίτλο: Αποθέματα-Εξόρυξη-Παραγωγή Λιγνίτη (στο σπουδαίο σύγγραμά του "Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα" εν έτει 1947) ο Δ. Μπάτσης διαπίστωνε συμπερασματικά ότι: α. η χώρα μας είχε και έχει για το μέλλον τα αποθέματα λιγνίτη που θα της επιτρέψουν να στηρίζει σ' αυτά ένα μέρος της ενεργειακής της βάσης β. στο παρελθόν η αρπακτική τακτική της οικονομικής ολιγαρχίας ματαίωσε την ποσοτική εκμετάλλευση του ορυκτού αυτού σε μεγάλη κλίμακα και κράτησε χαμηλά την αποδοτικότητα εργασίας... με καθυστερημένες τεχνικές μεθόδους και πρωτόγονο τεχνικό εξοπλισμό. 

                                                                               ***

Παρουσιάζουμε μια συνοπτική περίληψη των όσων γράφει στην ανάλυσή του ο Δ. Μπάτσης, ενώ στο τέλος της ανάρτησης ακολουθούν οι αντίστοιχες σελίδες του βιβλίου του σε μορφή jpeg. Οι υπογραμμίσεις στην κάτωθι συνοπτική περίληψη είναι δικές μας.

πεδίο εξόρυξης ελληνικού λιγνίτη

Γράφει λοιπόν ο Δ. Μπάτσης: 

- Ο μέσος όρος της ποιότητας του ελληνικού λιγνίτη δεν φαίνεται να υστερεί από τους ξένους λιγνίτες της Βαλκανικής, της Κεντρικής Ευρώπης και της Δυτικής Γερμανίας. Από τις αναλύσεις προκύπει πως τόσο η σύσταση όσο και η θερμαντική του δύναμη μπορούν να στηρίξουν το παραπάνω συμπέρασμα. 

-Απαιτείται να πάρουμε σαν δείκτη σύγκρισης ένα μέσο όρο ποιότητας (των λιγνιτών της χώρας μας) διαφορετικά θα πρέπει για την κάθε περιοχή της πατρίδας μας να λάβουμε υπόψη τα διαφορετικά χαρακτηριστικά της χημικής του σύνθεσης και τον διαφορετικό τρόπο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί. 

-Τα μειονεκτήματα του ελληνικού λιγνίτη (εύθριπτος, περιεκτικότητα μεγάλη σε τέφρα, ασβεστόλιθο, θειάφι, υγρασία κ.α.) συναντούμε και στους ξένους λιγνίτες. Τα μειονεκτήματα αυτά μπορούν να εξουδετερωθούν και με κατάλληλη κατεργασία μπορεί να παραχθούν από το λιγνίτη καύσιμα ανώτερης θερμαντικής ικανότητας. 

-Ο ελληνικός λιγνίτης αυτούσιος ή με κατάλληλη επεξεργασία (πλινθοποίηση και εξευγενισμό) μπορεί να χρησιμοποιηθεί (σημ. δική μας:  θυμίζουμε ότι η μελέτη του Δ. Μπάτση γράφτηκε το 1947, επομένως κάποιες από τις χρήσεις του λιγνίτη είναι παρωχημένες, ενώ νεότερες δεν αναφέρονται) :

1. σε πλίνθους (μπρικέτες) για σιδηροδρομική έλξη (ταχείς συρμούς) με θερμαντική ικανότητα 7.000 θερμίδες 2. για ξυλοκάρβουνο εξαιρετικής ποιότητας 3. σε μπρικέτες για κίνηση πλοίων (ατμόπλοια) 4. αυτούσιος για φωταέριο 5. σε μπρικέτες ή αυτούσιος για θερμική κίνηση βιομηχανικών εργοστασίων (τσιμέντου κ.α.) 6. σε μπρικέτες ή αυτούσιος για εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής (θερμ.ικανότητα 6.000 θερμίδες). Μπορεί να παραχθεί με κονιοποίηση 7. αυτούσιος ή σε μπρικέτες για αστικές χρήσεις

Σημειώνουμε ιδιαίτερα ότι ο ελληνικός λιγνίτης συγκεντρώνει όλα τα προσόντα που χρειάζεται για να παραχθεί κοκ κατάλληλο σε μεταλλουργικές χρήσεις. 

Η προσπάθεια δημιουργίας ελληνικής αυτοκινητό - βιομηχανίας από τους αδελφούς Κοντογούρη και την NAMCO, ο θριαμβός της και η υπονόμευσή της από τους κυβερνώντες και τον κρατικό μηχανισμό τότε και... σήμερα. Ά Μέρος

Σε διάφορες αναρτήσεις στο http://hellas-economy.blogspot.gr/ έχουμε αναφερθεί στο πως οι κυβερνώντες της εκάστοτε περιόδου υπονόμευσαν και τελικά διέλυσαν την Ελληνική βιομηχανία αλλά και την γεωργία-κτηνοτροφία. Αυτά που ζούμε σήμερα ως Ελλάδα οφείλονται στο ότι η ελληνική παραγωγή (βαρειά βιομηχανία, ναυπηγεία, βιομηχανίες διαφόρων κλάδων, γεωργιο-κτηνοτροφία) καταστράφηκε με κύριο εκτελεστή όχι μόνον τα ξένα πολυεθνικά συμφέροντα αλλά το ελληνικό κράτος (δηλαδή τους κυβερνώντες των δυο μεγάλων κομμάτων και των λοιπών που συνέπραξαν...)
                                                                             ***

Μπορείτε εδώ να δείτε πως  ο Κ.Καραμανλής (ο πρεσβύτερος) σταμάτησε χωρίς κανένα λόγο την κατασκευή του μεγαλύτερου στον κόσμο Διϋλιστηρίου αργού πετρελάιου που θα κατασκεύαζε ο καθ. Στρατής Ανδρεάδης στα Μέγαρα. Μπορείτε εδώ να διαβάσετε πως ο Κ. Καραμανλής (ο πρεσβύτερος) σταμάτησε την αξιοποίηση του μεγαλύτερου κοιτάσματος Τύρφης στον κόσμο, αυτό της Τύρφης των Φιλίππων. Μάλιστα έστειλε πίσω στους Σοβιετικούς τα μηχανήματα που είχε παραγγείλει ο Γ. Παπαδόπουλος και υποχρέωσε τους έλληνες πολίτες σε πληρωμή ποινικής ρήτρας 30 εκατομμυρίων δολλαρίων τότε! Διαβάστε εδώ σχετικά με τον ορυκτό μας πλούτο και παραχώρηση αποθεμάτων μεταλλευμάτων, στις Σκουριές και στο Στρατώνι, άνω των 16 δις ευρώ στην Eldorado Gold μόνο έναντι 11 εκατ. ευρώ από την Κυβέρνηση Παπανδρέου και τώρα Σαμαρά-Βενιζέλου. Μπορείτε εδώ να διαβάσετε πως οι κυβερνώντες τότε υπονόμευσαν και διέλυσαν την όλη προσπάθεια παραγωγής κιτρικού οξέος από την ΧΡΩ.ΠΕΙ. Ένα συστατικό, που μόνον λίγες εταιρείες παράγουν και διανέμουν στον κόσμο.

                                                                              ***

Ο πρώην φαρμακοβιομήχανος-οπλοβιομήχανος και πρώην Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας ΧΡΩ.ΠΕΙ. κ. Σ. Σοφιανόπουλος συνήθιζε να επισημαίνει ότι: "...το ελληνικό κράτος είναι πολύ καλά οργανωμένο ώστε να μη μπορεί να γίνει τίποτε".

Σαν επιβεβαίωση των ανωτέρω συμπερασμάτων παρουσιάζουμε ακόμη μια τραγική περίπτωση υπονόμευσης και διάλυσης -από τους κυβερνώντες και τον κρατικό μηχανισμό- μιας σοβαρής επιχειρηματικής πρωτοβουλίας. Μιας καταστροφής από τους πολιτικούς της κυβέρνησης τότε και σήμερα, κρυπτόμενη υπό της αορίστου έννοιας της.. κρατικής γραφειοκρατίας. Πρόκειται για τη μη έκδοση άδειας - πιστοποίησης στην εταιρεία NAMCO να ξεκινήσει την παραγωγή του νέου Pony 5ης γεννιάς, ενώ όλα είναι έτοιμα.

το εργοστάσιο της NAMCO στη Θεσσαλονίκη (Μάρτιος 1979)*

 

 

Παρακάτω κάνουμε μια συνοπτική ιστορική αναδρομή της εταιρείας, των επιτευγμάτων της και της καταστροφής της. Η Namco είναι μια από τις εκατοντάδες περιπτώσεις μεγάλων βιομηχανιών οι οποίες καταστράφηκαν από το κράτος και τα δυο κυβερνώντα κόμματα τα τελευταία 40 χρόνια. 

Στο πρώτο αυτό μέρος παρουσιάζουμε το ιστορικό της NAMCO, τον θρίαμβό της με την παραγωγή του θρυλικού Pony, την υπονόμευσή της στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και το κλείσιμο του εργοστασίου της το 1983 από τους κυβερνώντες και τους "στρατευμένους" συνδικαλιστές. Στο δεύτερο μέρος που θα ακολουθήσει θα παρουσιάσουμε την προσπάθεια της εταιρείας NAMCO να κυκλοφορήσει το Pony 4, με εξαιρετικά χαμηλό κόστος και το πως οι κυβερνώντες σήμερα την εμποδίζουν να το κάνει υπονομεύοντας εισροή κεφαλαίου άνω του 1 δις ευρώ.

                                                                                 ***

Η Ίδρυση της NAMCO 

H ιστορία των αδελφών Κοντογούρη ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν, τη δεκαετία του 1950 στη Γερμανία, με την προσπάθειά τους να βγάλουν στην παραγωγή ένα φορτηγό με το όνομα «Hellas». Το 1961 ιδρύουν στη Θεσσαλονίκη την εταιρεία FARCO με χρήση γερμανικής και ελβετικής τεχνογνωσίας και ξεκινούν την παραγωγή του FARMOBIL, ενός οχήματος πολλαπλών χρήσεων που φορούσε αερόψυκτο κινητήρα BMW 700 cc, έχοντας κάνει μερικές εξαγωγές στην Πορτογαλία. Σχετικά με το Farmobil, του εξαιρετικού οχήματος πολλαπλών χρήσεων ελληνο-γερμανικής έμπνευσης και τεχνολογίας δείτε αναλυτικά εδώ. To όλο εγχείρημα οδηγήθηκε σε ναυάγιο στη χώρα μας, εξαιτίας της έλλειψης υποστήριξης από το ελληνικό κράτος και η επιχείρηση πωλήθηκε τελικά στην CHRYSLER. 

Εδώ μπορείτε να δείτε ένα μικρό βίντεο του 1963 με στιγμιότυπα από την κατασκευή του Farmobil:  

Στην Ελλάδα δεν δόθηκε η «έγκριση τύπου» για το συγκεκριμένο μοντέλο, γεγονός που ανάγκασε την Chrysler να εγκαταλείψει την χώρα μας.

Το 1972 ο κ. Κοντογούρης ιδρύει την εταιρεία NAMCO (National Motor Company of Greece) και λίγο αργότερα παρουσιάζει το Pony στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, έπειτα από την υπογραφή συνεργασίας με τη Citroën.

Η NAMCO, μεταξύ άλλων, παρήγαγε τα ειδικά οχήματα AGRICAR (τύπου παρομοίου του UNIMOG), 4x4 και 6x6, ενώ εισήγαγε ελαφρά φορτηγά DAEWOO, λεωφορεία παντός είδους EUROBUS, εργοταξιακά βαρέος τύπου TATRA και οχήματα στρατιωτικά όπως το URO Ισπανίας.

Δενδρώδης Μηδική, το ιερό φυτό των αρχαίων Ελλήνων, υψηλής πρωτεϊνικής αξίας, προσφερόμενο για βόσκηση όλο τον χρόνο μπορεί να διαθρέψει εκατομμύρια ζώα στα πετροβούνια της Ελλάδας και τα νησιά μας, Γ' Μέρος

Για την Μηδική, το τόσο σπουδαίο αυτό κτηνοτροφικό φυτό με τις άφθονες πρωτεϊνούχες ουσίες και βιταμίνες Α και Δ κάναμε την πρώτη (Α' μέρος) παρουσία εδώ Στο Β' Μέρος σχετικά με τη Μηδική μελετήσαμε το πως η Ευρωπαϊκή Ένωση με εισήγηση και υπογραφή των κυβερνώντων (τότε) υπονόμευσαν την μεγάλη παραγωγή Μηδική στην χώρα μας, η οποία έφθανε τους 2.5 εκατομμύρια τόνους (σύμφωνα με τον Σ. Σοφιανόπουλο) αποδεχόμενοι ποσόστωση 50.000 τόνων, βλέπε εδώ

Με την παρούσα ανάρτησή μας θα ασχοληθούμε με μια άλλη ποικιλία της Μηδικής, άγνωστη στους περισσότερους Έλληνες, πασίγνωστη, ως ιερό φυρό όμως, στην αρχαιότητα. Πρόκειται για την δενδρώδη Μηδική. Οδηγό στην προσπάθεια μας θα έχουμε το βιβλίο του Σ. Σοφιανόπουλου "Οι "Άγνωστες" πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία". Ακολουθεί το κείμενο της μελέτης του Σ. Σοφιανόπουλου, οι υπογραμμίσεις δικές μας : 

Δενδρώδης Μηδική

"...Υπάρχει και μια τρίτη ποικιλία, η δενδρώδης μηδική, η οποία ήταν ιερό φυτό για τους αρχαίους και το οποίο αντέχει πάρα πολλά χρόνια, πάνω από 20-30, αλλά είναι άγνωστο σχεδόν στον ελληνικό λαό. Παρόλα αυτά υπάρχει σε πολλές περιοχές της Ελλάδος και το χρησιμοποιούν ως καλλωπιστικό φυτό. (1) Δεν ξέρω ούτε ένα στρέμμα της Ελλάδος να είναι καλλιεργημένο με δενδρώδη μηδική προς βοσκή ζώων. 

Η δενδρώδης μηδική είναι ένα καταπληκτικό φυτό και θα μπορεί να διαθρέψει εκατομμύρια ζώα, εάν προηγουμένως φροντίσουμε να φυτέψουμε τα πετροβούνια της Ελλάδος με αυτό. Παράγει ένα κίτρινο λουλουδάκι και είναι ανθεκτικό σε όλα τα πετρώδη εδάφη. 

Επίσης, επειδή είναι δένδρο και έχει βαθειές ρίζες, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθή και ως ξερικό φυτό, πρωτίστως στα νησιά μας και να αποτελέσει την δυνατότητα αυξήσεως της κτηνοτροφίας μας σε μεγάλο βαθμό. 

Όσον αφορά το θέμα της δενδρώδους μηδικής, η Ελλάς έπρεπε να κάνει το εξής. Πηγαίνοντας π.χ. από την Αθήνα στη Λαμία από την Εθνική Οδό βλέπουμε διάφορα μικρά, βουνά δεξιά και αριστερά του δρόμου. Πρέπει ένα βουνό από αυτά να φυτευθή με δενδρώδη μηδική, να μπουν μόνιμες εγκαταστάσεις αρδεύσεως (κανόνια) με πλαστικούς σωλήνες, τα οποία κανόνια θα αρδεύουν 20 στρέμματα και θα είναι ελληνικής παραγωγής (π.χ. Regen) βλέπετε σχετικά εδώ Όταν η δενδρώδης μηδική μείνει 3-4 χρόνια για να ριζώσει καλά και να κάνει γερό κορμό και αφού έχουμε μαντρώσει την περιοχή με κοτετσόσυρμα ύψους 1,2 μέτρο και με σιδεροπασσάλους οικοδομής, οι οποίοι τοποθετούνται ανά 4 μέτρα κάνοντας απλώς μία τρύπα όταν υπάρχει βράχος, αφήνουμε μέσα πρόβατα ή κατσίκια ελεύθερα. Σε διάφορες περιοχές του βουνού πρέπει να υπάρχουν και δεξαμενές όπου τα ζώα θα πίνουν νερό και τότε μετά από καιρό μπορούμε να έχουμε 3 ζώα ανά στρέμμα και αναλόγως του μεγέθους του βουνού εύκολα υπολογίζεται ο αριθμός των ζώων. 

"...Η χώρα μας είχε και έχει για το μέλλον τα αποθέματα Λιγνίτη που θα της επιτρέψουν να στηρίζει σ' αυτά ένα μέρος της ενεργειακής της βάσης" Δ. Μπάτσης (γραμμένο το 1947!) Ά Μέρος

"Έχουμε κοιτάσματα απ' όπου αντλούμε και μπορεί να αντλήσουμε μεταλλεύματα σε ποσότητες, που να εξασφαλίζουν τον εφοδιασμό της βιομηχανίας τόσο στο κοντινό όσο και για το πιο μακρινό μέλλον... Τα ποσά (της ετήσιας εξόρυξης των κυριοτέρων μεταλλευμάτων) επαρκούν για τον εφοδιασμό σε πρώτη ύλη των κλάδων της μεταλλουργίας και της χημικής βιομηχανίας..." έγραφε ο Δ. Μπάτσης στο έργο του "Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα" το 1947. 

Και συνέχιζε ο Δ. Μπάτσης: "Ο λιγνίτης, όπως πολλά άλλα ορυκτά και μεταλλεύματα που αναφέραμε, βρίσκεται σε τέτοιες ποσότητες στο υπέδαφος της χώρας μας που θα έπρεπε, στο διάστημα του μεσοπολέμου, να τον είχαν προσέξει τόσο τα αρμόδια κρατικά όργανα όσο και οι επιχειρηματικοί κύκλοι ώστε να ερευνηθούν και να εξακριβωθούν τα πιθανά αποθέματα από τις γνωστές ως τα σήμερα εμφανίσεις, πράγμα απαραίτητο για μια τεχνικά άρτια εξόρυξη του σε σοβαρές ποσότητες, προς διάφορες βιομηχανικές χρήσεις." και όλα αυτά γράφονταν από τον αδίκως εκτελεσθέντα (βλέπε εδώ, σημείωση 1 : ) Δ. Μπάτση το 1947.

Ανοίγουμε, με την παρούσα ανάρτηση, το θέμα των Λιγνιτών στην πατρίδα μας. Θα παρουσιάσουμε τη μελέτη του Δ. Μπάτση σχετικά με τους Λιγνίτες, αλλά και σε επόμενες αναρτήσεις μας θα ασχοληθούμε με τους Λιγνίτες σήμερα. Δηλαδή ποιά τα αποθέματα, πως αξιοποιούνται κλπ.

ο καθηγητής - λιγνιτολόγος F.Kegel

Θυμίζουμε στους αναγνώστες μας πως στην εισαγωγή του πονήματός του ο Δ. Μπάτσης αναφέρεται στους τεχνικούς (βλέπε εδώ) και οικονομικούς όρους (βλέπε εδώ) για τη δημιουργία μεταλλουργικής και χημικής βιομηχανίας. Προηγήθηκε η παρουσίαση της αναγκαιότητας για τη δημιουργία βαρειάς μεταλλουργικής και χημικής βιομηχανίας (βλέπε εδώ). Στο δε πρώτο μέρος του έργου του ο Δ. Μπάτσης ανέλυσε το Ενεργειακό Δυναμικό και την Ενεργειακή βάση (βλέπε εδώ). 

Ο Δ. Μπάτσης παρουσιάζει το Λιγνιτικό θέμα με μια εισαγωγή και κατόπιν ανάλυση υπό την εξής θεματολογία: 1.Αποθέματα-Εξόρυξη-Παραγωγή Λιγνίτη, 2.Χρησιμοποίηση και αξιοποίηση του λιγνίτη 3.Οι βάσεις για μια σωστή αντιμετώπιση του Λιγνιτικού.

Ξεκινάμε την παρουσίαση του Λιγνιτικού Θέματος με μια συνοπτική περίληψη της ανάλυσης του Δ. Μπάτση ενώ ακολουθούν, σε μορφή jpeg, οι αντίστοιχες σελίδες και πίνακες από το βιβλίο του. Οι σημειώσεις στο τέλος της ανάρτησης είναι δικές μας και βοηθούν τον αναγνώστη να γνωρίσει καλύτερα το λιγνιτικό θέμα, παραμένουν ωστόσο περιληπτικές και γράφονται οι απολύτως αναγκαίες δεδομένου ότι θα ακολουθήσουν και άλλες αναρτήσεις με πληρέστερα στοιχεία. 

                                                                          ***

-Ο λιγνίτης...βρίσκεται σε τέτοιες ποσότητες στο υπέδαφος της χώρας μας που θα έπρεπε στο διάστημα του μεσοπολέμου, να τον είχαν προσέξει τόσο τα αρμόδια κρατικά όργανα όσο και οι επιχειρηματικοί κύκλοι ώστε να εξακριβωθούν τα πιθανά αποθέματα, πράγμα απαραίτητο για μια τεχνικά άρτια εξόρυξη του σε σοβαρές ποσότητες, προς διάφορες βιομηχανικές χρήσεις.

-Ακόμα και για την ποιότητα του ελληνικού λιγνίτη...θα μπορούσαμε να είχαμε μια βέβαιη γνώμη από τους ειδικούς, αν το όλο ζήτημα του λιγνίτη είχε γίνει από τους πιο πάνω υπεύθυνους κρατικούς λειτουργούς και ιδιώτες, εθνικό ζήτημα καυσίμου. 

-Οι εργασίες όμως που έγιναν γύρω από το λιγνιτικό, έγιναν συμπτωματικά και η πρακτική δουλειά της εξόρυξης λιγνίτη στέκεται σε υποτυπώδη μορφή και αναχρονιστικές τεχνικές συνθήκες. 

-(Οι τότε κυβερνώντες...) έκαναν ώστε ο λιγνίτης να αποτελέσει μονάχα το βοηθητικό καύσιμο που η ποσότητα της εξόρυξής του ήτανε πάντα σε αντίστροφο λόγο με τον όγκο των εισαγωγών σε ξένο κάρβουνο και άλλα καύσιμα (ανάλογα δηλαδή με το ύψος της τιμής του αγγλικού κάρβουνου στη διεθνή αγορά).

Οι κυβερνώντες καθ' υπαγόρευσιν της Ευρωπαϊκής Ενώσεως μετέτρεψαν την Ελλάδα από μεγαλοπαραγωγό Μηδικής σε μικροπαραγωγό. Η πατρίδα μας κατέστη, δυστυχώς, εισαγωγός και μηδικής (τριφυλλιού)... Β' Μέρος

Το πρώτο μέρος της μελέτης μας σχετικά με τη Μηδική το παρουσιάσαμε εδώ. Με την παρούσα ανάρτησή μας θα αναφερθούμε σε κάποια στοιχεία που καταδεικνύουν πως οι κυβερνώντες την πατρίδας μας, τόσο οι παλαιότεροι όσο και οι μετέπειτα που ανέλαβαν, μετέτραψαν την Ελλάδα από μεγαλοπαραγωγό της Μηδικής σε μικροπαραγωγό. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα έκανε εισαγωγή Μηδικής (τριφυλλιού) δεδομένου ότι λόγω ποσόστωσης απαγορευόταν να παράγουμε περισσότερη ποσότητα, από την ορισμένη που υπαγόρευε η Ευρωπαϊκή Ένωση, (και υπέγραψαν οι έλληνες κυβερνώντες). 

Κατά την διαπραγμάτευση του θέματος της Μηδικής βασιστήκαμε στο έργο του Σ. Σοφιανόπουλου: "Οι "Άγνωστες" πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία" .  (πρώην Διευθύνοντος Συμβούλου της Φαρμακοβιομηχανίας και Οπλοβιομηχανίας ΧΡΩ.ΠΕΙ. -με πρωτοπόρα εργαστήρια Εφαρμοσμένης Ερεύνης και Αναπτυξιακής Τεχνολογίας- την οποία το ελληνικό κράτος έκλεισε. Για ένα σύντομο βιογραφικό του Σ. Σοφιανόπουλου και της εταιρείας ΧΡΩ.ΠΕΙ. δες την σημείωση 1, εδώ.

Σ. Σοφιανόπουλος: "...ο Υπ. Γεωργίας της Ελλάδας ήταν προφανώς άσχετος με το θέμα (-ή προδότης;)..."

Στην ενότητα με θέμα τη μηδική παρουσιάσαμε ήδη κάποιες παραγράφους (θα συνεχίσουμε και στο Γ' μέρος). Ωστόσο, αναδημοσιεύουμε σήμερα μια παράγραφο από την πρώτη ανάρτησή μας, σχετικά με την Μηδική, με μια σημείωση του Σ. Σοφιανόπουλου σχετικά με τις εγκληματικές αποφάσεις των κυβερνώντων.  

Το κείμενο από το βιβλίο του Σ. Σοφιανόπουλου έχει ως εξής:

"...Η Ευρωπαϊκή Ένωση επειδή δεν έχει δυνατότητες στα βόρεια κλίματα να ξεραίνει εύκολα το τριφύλλι στον ήλιο έκανε μία τεχνολογική διαφοροποίηση, δηλ. αφού κόψουν το τριφύλλι το μεταφέρουν υγρό στις βιομηχανίες. Εκεί αλέθεται, μπαίνει σε ένα περιστροφικό ξηραντήριο και ξεραίνεται όπως ο πυρήνας της ελιάς και εν συνεχεία, ξερό πλέον, περνά από μία κοκκοποιητική (pelletizer) μηχανή και κοκκοποιείται. Να ληφθη υπ' όψιν ότι το τριφύλλι πρέπει να ποτίζεται τους καλοκαιρινούς μήνες, πράγμα το οποίο γίνεται συνήθως τώρα πλέον με καρούλια. 

Μηδική - Η ''βασίλισσα των κτηνοτροφικών ψυχανθών'', ένα σπουδαίο κτηνοτροφικό φυτό για την παραγωγή ζωοτροφής πλούσια σε πρωτεΐνες. Η θρεπτικότερη ζωοτροφή για τα γαλακτοπαραγωγά ζώα. Σημαντική η συμμετοχή της στη διαμόρφωση του Εθνικού Εισοδήματος. Ά μέρος

Συνεχίζουμε να γνωρίζουμε την πατρίδα μας και τις οικονομικές δυνατότητες που έχει εστιάζοντας με την ανάρτησή μας αυτή σε ένα ευρέως γνωστό -στην πατρίδα μας- γεωργικό προϊόν: τη μηδική. Ωστόσο με τη μελέτη μας αυτή θα αναφερθούμε στη μονοετή και την πολυετή Μηδική αλλά και -στην σχεδόν άγνωστη- στον Ελληνικό λαό δενδρώδη μηδική.  Η μελέτη μας θα κατανεμηθεί σε τρεις συνέχειες.

Το πλαίσιο εντός του οποίου παρουσιάζουμε τη μηδική και τις ποικιλίες της είναι αυτό της αναβάθμισης και επέκτασης του γεωργικού προϊόντος στην Ελλάδα ώστε η χώρα μας να καλύπτει πλήρως τις ανάγκες διατροφής του πληθυσμού της, των ζωοτροφών για το ζωϊκό κεφάλαιό της και εν συνεχεία να γίνει μια -όπως θα έπρεπε ήδη να είναι λόγω των πολλών στρατηγικών πλεονεκτημάτων της (κλίμα, γεωγραφική θέση, εδαφολογία κλπ.) - μεγάλη εξαγωγός χώρα. 

Θυμίζουμε για μια ακόμη φορά ότι ο Σ.Σοφιανόπουλος (φαρμακοβιομηχανία και οπλοβιομηχανία ΧΡΩ.ΠΕΙ. με πέντε εργαστήρια Εφαρμοσμένης Ερεύνης και Αναπτυξιακής Τεχνολογίας) επισημαίνει πως: η γεωργία και η κτηνοτροφία στην πατρίδα μας αποτελούν "τεράστια πηγή πλούτου". Εδώ μπορείτε να διαβάσετε σχετικά με την σπουδαιότητα της γεωργίας και κτηνοτροφίας στην πατρίδα μας, αλλά και στοιχεία εισαγωγών της χώρας μας που δείχνουν δυστυχώς ότι δεν έχουμε αυτάρκεια σε βασικά προϊόντα, δείτε εδώ. 

Μηδική ή τριφύλλι

Οδηγός μας στην προσπάθεια παρουσίασης της μηδικής, και των λοιπών θεμάτων που άπτονται αυτής, θα είναι το βιβλίο του Σ. Σοφιανόπουλου: "Οι ''Άγνωστες" πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία". Οι επισημάνσεις με bold και οι υπογραμμίσεις στο κείμενο του βιβλίου είναι δικές μας, ενώ παραθέτουμε και υποσημειώσεις με λοιπά στοιχεία που μάς βοηθούν να κατανοήσουμε καλύτερα το θέμα. Γράφει ο Σ. Σοφιανόπουλος: 

"Μονοετής-Πολυετής-Δενδρώδης Μηδική

Ο ελληνικός λαός και ιδιαιτέρως οι γεωργοί γνωρίζουν ότι υπάρχουν 2 ειδών τριφύλλι ή μηδική, όπως λέγεται επιστημονικώς, και τα οποία καλλιεργούνται και σήμερα. Υπάρχει το μονοετές τριφύλλι και το πολυετές, το οποίο συνήθως διαρκεί από 5 εώς 7 χρόνια. Η πατρίδα μας έχει μεγάλη παραγωγή τριφυλλιού, η οποία ανέρχεται σε περίπου 2,5 εκατομμ. τόνους. (1) Είναι ένα φυτό που τρώγεται από όλων των ειδών τα ζώα, μονογαστρικά και μυρηκαστικά, αλλά συνήθως χρησιμοποιείται για τα μυρηκαστικά. (3) Ο λόγος για τους οποίους το τριφύλλι είναι μια καλή τροφή είναι η περιεκτικότητα της σε πρωτεΐνες, από 17-23%.

Το τριφύλλι αρχίζει να ανθίζει την άνοιξη και φτάνει μέχρι τον μήνα Οκτώβριο-Νοέμβριο. Όταν το ύψος του φτάσει τους 20-30 πόντους, ο γεωργός το κόβει με ένα κοπτικό μηχάνημα που προσαρμόζεται σε ένα τρακτέρ. Αφού κοπεί, ανάλογα πάλι με τις καιρικές συνθήκες, η θερμότητα του ηλίου το ξεραίνει. Όταν ξεραθεί καλά, δηλ. η υγρασία του είναι κάτω του 12% (ο γεωργός αυτό το καταλαβαίνει εμπειρικά) με ένα άλλο μηχάνημα προσαρμοσμένο σε τρακτέρ το μαζεύει σε σειρές. Εν συνεχεία, το τρακτέρ με το μπαλλιαστικό από πίσω του μπαλλιάζει το τριφύλλι. Μετά ένα φορτηγό φορτώνει τις μπάλλες, τις μεταφέρει σε αποθήκη. Οι μπάλλες είτε χρησιμοποιούνται για τροφή των ζώων ή πωλούνται σε εμπόρους ζωωτροφών. Οι μπάλλες κυμαίνονται από 25-30 έως και 40 κιλά. Επειδή η Ελλάς έχει μεγάλη ηλιοφάνεια και αυτό επαναλαμβάνεται κάθε φορά που το τριφύλλι θα μεγαλώσει περί τους 30 πόντους, έχουμε περίπου μέχρι και τον Οκτώβριο μήνα 5-7 κοπές. (2) Το σύνηθες είναι όμως να υπάρχουν, και έτσι υπολογίζονται επιστημονικώς 5 κοπές το χρόνο. Όταν το κόψουμε το τριφύλλι και τύχει να βρέξει, όπως είναι πλαγιασμένο επί της γης, θα «ανάψει» ή θα μουχλιάσει. Ακόμη χειρότερα είναι όταν βραχεί όντας μπαλλιασμένο. 

Χαρούπι: η Ελλάδα μπορεί συστηματικά να το καλλιεργήσει παράγοντας δεκάδες προϊόντα και υποπροϊόντα (χαρουπάλευρο, χαρουπόμελο, βαφικές και κολλητικές ουσίες, καφέ, κακάο κλπ) αναβαθμίζοντας και πολλαπλασιάζοντας το γεωργικό της προϊόν Β' Μέρος

Συνεχίζουμε τη μελέτη μας σχετικά με το Χαρούπι. Για να διαβάσετε το πρώτο μέρος δείτε εδώ: http://hellas-economy.blogspot.gr/2014/11/blog-post_10.html Ως οδηγό στην προσπάθειά μας χρησιμοποιούμε το πόνημα του πρώην ιδιοκτήτη της φαρμακοβιομηχανίας και οπλοβιομηχανίας ΧΡΩ.ΠΕΙ. Σ.Σοφιανόπουλου "Οι "Άγνωστες" πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία" . Παραθέτουμε επιπλέον συμπληρωματικά στοιχεία, με τη μορφή υποσημειώσεων, που μάς βοηθούν να καταλάβουμε την σπουδαιότητα του χαρουπιού αλλά και το ρόλο του στην ανάπτυξη της γεωργίας στην πατρίδα μας. 

καρπός χαρουπιάς άγουρος

                                                                          ***

Οι επισημάνσεις με bold και οι υπογραμμίσεις στο κείμενο του Σ.Σοφιανόπουλου είναι δικές μας. 

"Σήμερα γίνεται χαρουποκαλλιέργεια στις ΗΠΑ, στο Ισραήλ και την Κύπρο. Η παραγωγή της Ελλάδος ανήρχετο στο παρελθόν στους 35-40.000 τόνους, αλλά λόγω της αδιαφορίας και της μη επιστημονικής αντιμετωπίσεως, έχει κατέβει πιθανώς σε 20.000 τόνους. (1) Αυτό οφείλεται στο ότι η μεγαλύτερη παραγωγή από όλες που ήταν η Κρήτη, -που έχει μπλέξει με τον τουρισμό, και με καμία επιστημονική αντιμετώπιση της χαρουπιάς,- άρχισε να φθίνει. Πρέπει να γίνει συστηματική αντιμετώπιση του προβλήματος, δηλ. να γίνουν χαρουπώνες και θα μπορούσε ταυτοχρόνως να βόσκουν ζώα εντός της περιοχής τρώγοντας τα χαρούπια όπως πέφτουν, αλλά αυτό θα έχει ως μειονέκτημα την μη συλλογή του κουκουτσιού, που είναι πολύ καλό προϊόν για διάφορες χρήσεις, όπως προείπαμε. Είναι ακατανόητο η πάμπλουτος Αμερική να κάνει χαρουποκαλλιέργειες και όχι η Ελλάδα. 

δένδρο χαρουπιάς: βλαστός, άνθη, σάρκωμα, ψίχα,

Γίνεται λοιπόν φανερό για ακόμη μία φορά ότι η πατρίδα μας έχει ατελείωτες δυνατότητες αξιοποιήσεως των φυσικών δεδομένων και να επιτύχει πράγματα που σχεδόν λόγω της αδυναμίας της φύσεως κανείς βόρειος λαός δεν μπορεί να επιτύχει. Διότι η χαρουπιά στα βόρεια κλίματα δεν ευδοκιμεί. Υπάρχουν πολλές χαρουπιές και στον νομό Αργολίδος, αλλά τίποτε σημαντικό με αυτές δεν γίνεται. Θα έπρεπε η ελληνική νομοθεσία να επιτρέπει την αντικατάσταση της σοκολάτας και να γίνει ένα ή περισσότερα εργοστάσια που να παράγουν αυτή την διατροφική πρώτη ύλη. Αντιλαμβάνεστε ποια θα ήταν η αντιμετώπιση των χαρουποκαλλιεργητών όταν το προϊόν τους κατέληγε σε βιομηχανία και γινόταν βρώσιμο προϊόν πόσο θα ανέβαινε η τιμή του. (2) Το σάρκωμα του χαρουπιού είναι μόνο σάκχαρα και οπωσδήποτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για την δημιουργία ποτών. Το υπόλοιπο δε μετά την ξήρανση θα γινόταν ζωοτροφή. Υπάρχει μία εταιρία σήμερα που παράγει κόλλες από το κουκούτσι του χαρουπιού, αλλά αυτό είναι ένα πολύ μικρό μέρος της προσπάθειας που έπρεπε να γίνεται. Κυρίως πρέπει ο κόσμος να ενημερωθεί για την θρεπτική αξία και χρησιμότητα του χαρουπιού, γιατί πρέπει να ξέρουμε ότι μεγάλο ρόλο στην σωστή διατροφή παίζει και η ενημέρωση του κοινού από την Πολιτεία και τα ΜΜΕ (σημ.κειμένου:1).

"Η βαθύτερη σημασία της εξάρτησής μας από το εξωτερικό... βρίσκεται όχι στην καθαυτό οικονομική... μας επιβάρυνση, αλλά στο ότι διαιωνίζεται η καθυστέρηση της οικονομίας μας που εμποδίζεται έτσι να αναπτύξει μια δική της ενεργειακή βάση και να οδηγηθεί προς την εκβιομηχάνηση." Δ.Μπάτσης

Στο πρώτο μέρος του πονήματός του "Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα" ο Δημήτριος Μπάτσης αναφέρεται στο Ενεργειακό δυναμικό και την Ενεργειακή βάση. Σχετικά με το θέμα αυτό  προχωρεί σε κάποιες επισημάνσεις και διαπιστώσεις, ιδιαίτερα για το ρόλο του ξένου κεφαλαίου και της πλουτοκρατίας της εποχής, που δυστυχώς έχουν και μέχρι σήμερα ισχύ.

                                                                            ***

Παρακάτω μεταφέρουμε κάποια αποσπάσματα από το πρώτο μέρος του βιβλίου και την ενότητα Α' . Οι υπογραμμίσεις ή επισημάνσεις με bold όπου αυτές γίνονται είναι δικές μας.

-"Η δημιουργία βαρειάς βιομηχανίας (μεταλλουργικής, μηχανουργικής και χημικής) έχει αναγκαία προϋπόθεση για τη χώρα μας την εξασφάλιση ενεργειακής βάσης. Η εξάρτηση της Ελλάδας πριν τον πόλεμο από το εξωτερικό ήταν εξάρτηση τόσο σε βιομηχανικά προϊόντα μεταλλουργίας κλπ έτοιμα ή μισοκατεργασμένα, όσο και σε καύσιμη ύλη για την κίνηση της βιομηχανίας της... η βαθύτερη σημασία της εξάρτησής μας από το εξωτερικό (σε κινητήρια δύναμη) βρίσκεται όχι στην καθαυτό οικονομική - συναλλαγματική μας επιβάρυνση, αλλά στο ότι διαιωνίζεται η καθυστέρηση της οικονομίας μας που εμποδίζεται έτσι να αναπτύξει μια δική της ενεργειακή βάση και να οδηγηθεί με γρήγορο ρυθμό προς την εκβιομηχάνηση."

-"...ήταν συνεπές προς την όλη παρασιτική τακτική του ελληνικού κεφαλαίου που αναζητούσε πάντα τις σίγουρες, μικρής πνοής και μονοπωλιακού χαρακτήρα, τοποθετήσεις να αποφύγει την αξιοποίηση του ενεργειακού πλούτου. Η λογική των εμπορικών καταστίχων και το μπαράζ του ξένου κεφαλαίου υπαγόρευσαν στο ελληνικό κεφάλαιο να κινηθεί μονάχα σε μια περιορισμένη σφαίρα επιχειρηματικής δραστηριότητας..."

                                                                             ***

Σημείωση δική μας : Εδώ ο Δημήτρης Μπάτσης πέρα ίσως από την αριστερή πολιτική προσέγγιση στην αστική τάξη και τους κατέχοντες το ελληνικό κεφάλαιο αναφέρεται υποσταστικά σε κάτι που επιβεβαιώθηκε δυστυχώς τα επόμενα χρόνια -κυρίως μετά το "οικονομικό θαύμα" της μερικής έστω εκβιομηχάνισης της πατρίδας μας την εικοσαετία 1953-1973. Πρόκειται για τη λειτουργία του ελληνικού κεφαλαίου -όπως γράφει κατωτέρω "ως μεσίτη και πράκτορα του ξένου κεφαλαίου"- (αναφερόμαστε εννοείται σε ένα μέρος του ελληνικού κεφαλαίου δεδομένου ότι -αν μπορούμε να το ονομάσουμε έτσι- στο υγειές κομμάτι του ελληνικού κεφαλαίου και της ελληνικής πατριωτικής επιχειρηματικότητας οφείλεται το "οικονομικό θαύμα" της εικοσαετίας 1953-1973). 

το βιβλίο του Δ.Μπάτση και το επιστημονικό περιοδικό "Ανταίος" του οποίου υπήρξε Διευθυντής

Ο ρόλος, λοιπόν, του ελληνικού κεφαλαίου, ως το χαρακτηρίζει ο Δ. Μπάτσης, με την ταυτόχρονη και παράλληλη υπονόμευση από τους κυβερνώντες και το ελληνικό κράτος -ο Σ.Σοφιανόπουλος έγραφε "...πως το ελληνικό κράτος είναι πολύ καλά οργανωμένο ώστε να μη μπορεί να γίνει τίποτε"-  είχαν σαν αποτέλεσμα να συνεχισθεί -αυτό που και σήμερα ζούμε- ήτοι την καταστροφή -δυστυχώς με απόλυτη συνέπεια- κάθε υγειούς ιδιωτικής επιχειρηματικής πρωτοβουλίας που θα οδηγούσε στην απεξάρτηση της ελληνικής οικονομίας εκ των εισαγωγών από τις πολυεθνικές και στην θεμελίωση μιας στιβαρής ελληνικής οικονομίας που θα βασίζεται σε ισχυρή ελληνική βαρειά βιομηχανία (μηχανουργική, χημική, ναυπηγική), πλήρως ανεπτυγμένη γεωργιο-κτηνοτροφία και ισχυρή ναυτιλία. 

Τα ανωτέρω πιστοποιεί σήμερα η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας όπου οι ξένοι (πολυεθνικές) έχουν το "πάνω χέρι" στους περισσότερους κλάδους (φαρμακοβιομηχανία, αλυσίδες τροφίμων, οργανισμοί εμπορευματοκιβωτίων στους λιμένες της χώρας μας, τσιμεντοβιομηχανία κλπ).

Χαρούπια: Ένα σημαντικό γεωργικό προϊόν με πολλαπλές εφαρμογές στην διατροφή και την τεχνολογία. Η Ελλάδα έχει το πλεονέκτημα να το καλλιεργήσει λόγω των κλιματολογικών συνθηκών της, Ά Μέρος

Έχουμε παρουσιάσει μέχρι τώρα στο hellas-economy.blogspot.gr διάφορες μελέτες σχετικά με την γεωργία και την κτηνοτροφία της πατρίδας μας τοποθετόντας τες σε ένα ευρύτερο πλαίσιο οικοδόμησης των προϋποθέσεων εκείνων που απαιτούνται ώστε η Ελληνική οικονομία να καταστεί μια οικονομία με ''στιβαρή'' γεωργιο-κτηνοτροφική οικονομία. 

                                                                           ***

Σε ένα πρώτο επίπεδο η ανεπτυγμένη γεωργιο-κτηνοτροφία θα καταστήσει την Ελλάδα αυτάρκης σε γεωργιο-κτηνοτροφικά προϊόντα ενώ σε ένα δεύτερο επίπεδο θα μπορούσε να την καταστήσει  εξαγωγός χώρα. Εδώ μπορείτε να μελετήσετε γιατί η Ελλάδα θα πρέπει να αναπτύξει την γεωργιο-κτηνοτροφία της, η οποία είναι -ώς λέγει στα βιβλία του και ο Σ.Σοφιανόπουλος- ''μια τεράστια πηγή πλούτου", ενώ μπορείτε να διαβάσετε και κάποια στατιστικά στοιχεία εισαγωγών της πατρίδας μας σε προϊόντα ζωϊκής προελεύσεως (κρέας, γάλα, τυρί, πουλερικά)  http://hellas-economy.blogspot.gr/2014/08/blog-post_9.html 

Η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι εξαγωγός χώρα και μάλιστα σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο δεδομένου ότι η γεωγραφική θέση της Ελλάδος της δίνει στρατηγικό πλεονέκτημα διότι π.χ. σόγια (εδώ μπορείτε να μελετήσετε σχετικά με την σόγια -τέσσερα μέρη σε συνέχειες-), το νούμερο 1 στρατηγικό φυτό στον κόσμο και τα μοναδικά πλεονεκτήματα που έχουμε για να την καλλιεργήσουμε στην Ελλάδα με μόνιμο όμως αντίπαλο το ...Ελληνικό κράτος: http://hellas-economy.blogspot.gr/2014/08/15_19.html) και χαρουπιές μπορούν να καλλιεργηθούν στην Ελλάδα αλλά όχι στη Γαλλία, στη Γερμανία, στην Πολωνία και άλλες χώρες με ψυχρό κλίμα. 

Λίγο καιρό πριν ασχοληθήκαμε με το Λούπινο, εξίσου στρατηγικό γεωργικό προϊόν παγκοσμίως (όπως και η σόγια) δεδομένου του υψηλού ποσοστού πρωτεΐνης που περιέχει). Δείτε εδώ:  http://hellas-economy.blogspot.gr/2014/09/40.html

                                                                            ***

Με την παρούσα ανάρτηση θα μελετήσουμε ένα σημαντικό δένδρο της Ελλάδας (και όχι μόνον) που ο καρπός του έχει μεγάλη διατροφική αξία και επεξεργασμένος βρίσκει εφαρμογές στην τεχνολογία. Πρόκειται για την Χαρουπιά.

δένδρο Χαρουπιάς

Την προσεγγισή μας στο σπουδαίο αυτό φυτό θα επιχειρήσουμε έχοντας ως οδηγό το πόνημα του πρώην Διευθύνοντος συμβούλου και ιδιοκτήτη της ΧΡΩ.ΠΕΙ. Σωτήρη Σοφιανόπουλου "Οι ''Άγνωστες'' πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία". Οι επισημάνσεις με bold και οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας. Επιπλέον, στο τέλος του κειμένου του Σ.Σοφιανόπουλου υπάρχουν σημειώσεις δικές μας που βοηθούν να καταλάβουμε την σημαντικότητα του χαρουπιού αλλά και διάφορες άλλες πτυχές του θέματος.  

"Η αιτία που το τραπεζοβιομηχανικό κεφάλαιο περιόριζε τη σφαίρα της συναγωνιστικής δράσης στους δασμόβιους κλάδους και στην ελαφρά βιομηχανία, βρίσκεται στο ότι τις "γερές" θέσεις στην ελληνική οικονομία κρατούσε το ξένο κεφάλαιο" Δ.Μπάτσης

Στην εισαγωγή της σπουδαίας μελέτης του "Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα" και συγκεκριμένα στο Β' μέρος ο Δ. Μπάτσης αναφέρεται στους τεχνικούς και οικονομικούς όρους για τη δημιουργία μεταλλουργικής και χημικής βιομηχανίας.

Σε ανάρτησή μας εδώ: http://hellas-economy.blogspot.gr/2014/10/blog-post_31.html παρουσιάσαμε τους Τεχνικούς όρους παραθέτοντας μια σύνοψη των όσων γράφει ο Δ.Μπάτσης υπό μορφή βασικών αποσπασμάτων της μελέτης του. 

 

Ο Οικονομολόγος και Διευθυντής του επιστημονικού περιοδικού "Ανταίος" Δημήτριος Μπάτσης

Με την παρούσα ανάρτηση παρουσιάζουμε τους Οικονομικούς όρους για τη δημιουργία μεταλλουργικής και χημικής βιομηχανίας. Πριν την παράθεση του κειμένου του Δ. Μπάτση (βλέπε στο τέλος της ανάρτησης σε jpeg) παραθέτουμε μια σύνοψη. Οι υπογραμμίσεις στα αποσπάσματα από τη μελέτη του Δ. Μπάτση είναι δικές μας: 

-"Οι οικονομικοί όροι που καθιστούν επιτακτική την ανάγκη της βιομηχανικής εκμετάλλευσης, μέσα στον τόπο μας, των πρώτων υλών, που τώρα εξάγονται προς βιομηχανοποίηση στο εξωτερικό και ειδικότερα οι οικονομικοί όροι που επιτάσσουν τη βιομηχανοποίηση σε κλάδους όπως η σιδερομεταλλουργία, η χρωματική μεταλλουργία, οι χημικές ηλεκτροβόρες βιομηχανίες πηγάζουν από την ίδια τη μορφή, τη διάρθρωση και το περιεχόμενο της οικονομίας όπως διαμορφώθηκε στις ιστορικές συνθήκες της τελευταίας εκατονταετίας".

-"Πριν από τον πόλεμο η ελληνική οικονομία προσανατολισμένη στην ανάπτυξη των βιομηχανιών παραγωγής κυρίως ειδών κατανάλωσης... από ορισμένα μεγαλοβιομηχανικά συγκροτήματα, πραγματοποιούσε στις ειδικές αυτές συνθήκες παραγωγής υπερκέρδη τέτοια που επέτρεπαν στη ντόπια βιομηχανία και τις τράπεζες να συγκεντρώνουν γύρω απ' αυτούς τους κλάδους τα κεφάλαιά τους με υψηλό ποσοστό κέρδους και ψηλό επιτόκιο."

-"Η αιτία που το τραπεζοβιομηχανικό κεφάλαιο περιόριζε τη σφαίρα της συναγωνιστικής δράσης στους δασμόβιους κλάδους και στην ελαφρά βιομηχανία, βρίσκεται στο ότι τις "γερές" θέσεις στην ελληνική οικονομία κρατούσε το ξένο κεφάλαιο".

-"Οι μεταλλευτικές επιχειρήσεις, οι επιχειρήσεις κοινής ωφελείας (μεταφορές, φώς, νερό, παραγωγικά έργα κ.α.), ο έλεγχος των δημοσίων οικονομικών (δημόσια έσοδα ΔΟΕ, εταιρεία υπεγγύων προσόδων), η αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών βρίσκονταν στην εξουσία του ξένου κεφαλαίου."

-"Η Εθνική Τράπεζα, ο μεγαλύτερος οικονομικός οργανισμός του τραπεζοβιομηχανικού -χρηματιστικού κεφαλαίου, τροφοδοτούσε τους κλάδους, που το ξένο κεφάλαιο άφηνε στη δικαιοδοσία της ελληνικής μονοπωλιακής κεφαλαιοκρατίας."

-"Έτσι στη χώρα αναπτύσσονταν μια βιομηχανία που η βάση της σε μηχανήματα, ανταλλακτικά, καύσιμα, συχνά δε και πρώτες ύλες (εριουργία κλπ) βρίσκονταν στο εξωτερικό ή στα χέρια ξένου κεφαλαίου (ενέργεια).

-"Η ελληνική οικονομία παρουσίαζε έτσι την αντίφαση, που παρουσιάζουν οι οικονομίες των εξαρτημένων και αποικιακών χωρών, όπου το ξένο κεφάλαιο αναπτύσσει μονάχα τους κλάδους, που του χρειάζονται είτε για προμηθευτές πρώτων υλών, είτε για αγωγοί μετασχηματισμού και διάθεσης στην αγορά της εξαρτημένης χώρας των προϊόντων της δικής του βιομηχανίας."

-"Γι' αυτό και ο ρόλος της εξαρτημένης οικονομίας, είναι ρόλος εμπορικός, μεσιτικός, στην πιο πλατειά έννοια, δηλ. ακόμα και όταν μετασχηματίζει μισοτελειωμένα προϊόντα της ξένης βιομηχανίας. Γι' αυτό και στη χώρα μας αναπτύχθηκε α. η εξορυκτική βιομηχανία... που αντί να έχει επακόλουθο την ανάπτυξη μεταλλουργικής κλπ βιομηχανίας, χρησιμοποιήθηκε από το ξένο κεφάλαιο με μοναδικό σκοπό να προμηθεύει προνομιακά και φτηνά την πρώτη ύλη στην ξένη βιομηχανία. β. Η ελαφρά βιομηχανία μετασχηματισμού των μισοκατεργασμένων προϊόντων των ξένων βιομηχανιών και της κατεργασίας ορισμένων γεωργικών προϊόντων, που η εξαγορά τους από την αγροτική τάξη μπορούσε να γίνεται με απόλυτα συμφέροντες όρους για το ντόπιο κεφάλαιο..."

-"Οι εισαγωγές σε καύσιμα κλπ. αντιπροσώπευαν το 1938 ποσοστό 10% των συνολικών εισαγωγών της χώρας... και οι εισαγωγές των μετάλλων και ειδών από μέταλλο ποσοστό 18%. Στο ισοζύγιο εξωτερικών λογαριασμών οι εισαγωγές των δυο αυτών κατηγοριών αποτελούσαν το 20% της ολικής αξίας στο σκέλος του παθητικού..."

-"Η επιβάρυνση αυτή που φθάνει συνολικά το ποσό των 3.688 εκατομμυρίων για το 1938... δεν είναι μονάχα μια απλή "ταμειακή" συναλλαγματική δυσχέρεια του ισοζυγίου αλλά και μια από τις βάσεις εξάρτησης της ελληνικής οικονομίας από το ξένο κεφάλαιο. Αποκλειστική αιτία της είναι ότι δεν αναπτύσσονται μέσα στη χώρα: α. οι πηγές παραγωγής ενέργειας (θερμικής και υδροηλεκτρικής) β. οι βασικές βιομηχανίες μεταλλουργίας, μηχανουργίας και βαρειάς χημικής βιομηχανίας."

Λούπινο: το καταπληκτικό φυτό υψηλοτάτης πρωτεΐνικής αξίας με μοναδικές ιδιότητες λίπανσης μπορεί να αποτελέσει την "αιχμή του δόρατος" στην γεωργία της Ελλάδας

Σε προηγούμενη ανάρτησή μας είχαμε μελετήσει το λούπινο και τις ιδιότητές του, ως το μοναδικό φυτό στον κόσμο -μαζί με τη σόγια- τα οποία περιέχουν πρωτεΐνη άνω του 38%. (δείτε εδώ)

Η συστηματική λοιπόν καλλιέργεια του λούπινου στην πατρίδα μας μπορεί να αποτελέσει σημαντική πηγή πλούτου και δύναμη ανάπτυξης της γεωργίας μας δεδομένου ότι μπορεί να συμβάλλει όχι μόνον στην ποιοτική αναβάθμιση της διατροφής του Έλληνα (εμπλουτισμού του άρτου ώστε να διπλασιασιαστεί η περιεκτικότητά του σε πρωτεΐνες, παραγωγή γάλατος από το λούπινο, διάδοση του λούπινου επί ξηρού σε άλμη κλπ)  αλλά και στην παραγωγή ζωοτροφών δεδομένου ότι εξαιτίας της υψηλότατης πρωτεΐνικής του αξίας είναι ιδανική τροφή για τα μονογαστρικά και μυρηκαστικά. 

 

λούπινο

Το Λούπινο πρέπει και μπορεί να αποτελέσει για την γεωργία μας "αιχμή του δόρατος" δεδομένου ότι η Ελλάδα αποτελεί τον φυσικό χώρο του Λούπινου και μάλιστα η Πελοπόννησος και η Κρήτη. Είναι αδιανόητο άλλα κράτη όπως η Γερμανία και η Ολλανδία να έχουν κάνει επιστημονικές προσπάθειες συστηματικής καλλιέργειας του Λούπινου και η Ελλάδα να μην είναι ούτε καν εξαγωγός χώρα (ενώ θα μπορούσε και έπρεπε να είναι πρώτη εξαγωγός χώρα) και πολύ περισσότερο ούτε σε κατάσταση να το προσφέρει στον πληθυσμό της.

Στο ανωτέρω πλαίσιο παρουσιάζουμε επιπλέον στοιχεία σχετικά με την καλλιέργεια του Λούπινου, τις προϋποθέσεις ιδανικής καλλιέργειας του, τις ιδιότητές του, τα πιθανά προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσει ο Έλληνας αγρότης.

Το κάτωθι κείμενο προέρχεται από το τεύχος 24 της Ν.Σελήνης (Μάρτιος-Απρίλιος-Μαΐος) του 2002 των Γεώργιου και Αντώνιου Αντωνόπουλου. Οι υπογραμμίσεις και επισημάνσεις με bold δικές μας.

Το εν λόγω κείμενο σε ηλεκτρονική μορφή βρήκαμε εδώ:  

                                                                                  ***

Καλλιέργεια του Λούπινου 

Λούπινα ξερά

Η καλλιέργεια του Λούπινου είναι γνωστή από αρχαιότατων χρόνων. Καλλιεργήθηκε σαν όσπριο πάνω από 3.000 χρόνια στην Λεκάνη της Μεσογείου. Αναφέρεται από τον Θεόφραστο και άλλους αρχαίους συγγραφείς ως Θέρμος ή άγιος Θέρμος και είχε υπογραμμίσει την ικανότητα του Λούπινου να φυτρώ­νει σε φτωχά εδάφη καθώς και στην ωφελιμότητά του στην βελτίωση του εδάφους.

Καλλιεργούνται για τα σπέρματά τους και για χλωρή λίπαν­ση ιδίως στα ελαφρά μη ασβεστούχα εδάφη καθώς και για τροφή ζώων. Επίσης για καλλωπιστικό. Στη χώρα μας η οποία θεωρείται ως φυσικό τους περιβάλλον τείνουν να εξαφανι­στούν. Καλλιεργούνται ελάχιστα στην Πελοπόννησο και Κρή­τη.

Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν ελπίδες ότι τα προσεχή χρόνια τα Λούπινα θα πάρουν σημαντική θέση μεταξύ εκείνων των εγχώριων πηγών πρωτεϊνών, οι οποίες μπορούν να υποκατα­στήσουν την εισαγόμενη σόγια (περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη 40%, περισσότερη από τη σόγια).
 
Τα Λούπινα αναπτύσσονται καλύτερα σε καλοστραγγισμένα όξινα και ουδέτερης αντίδρασης εδάφη. Ανώτερη τιμή ΡΗ 7,5. Γενικά τα ελαφρά εδάφη (κοκκινοχώματα) είναι τα καταλ­ληλότερα.. Τα βαριά κακώς στραγγιζόμενα εδάφη δεν είναι κατάλληλα, ενώ εκείνα που υποφέρουν από αλατότητα δεν βοηθούν στην καλή ανάπτυξη του φυτού. Επίσης τα ασβεστώδη εδάφη είναι ακατάλληλα γι’ αυτό τα Λούπινα χαρακτηρίζονται ασβεστόφοβα. Καλά εδάφη είναι τα αμμοπηλώδη.