Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2022

Ρυθμός ανάπτυξης 8,5% ετησίως το 1960-1975. Στο 1,3% το κατέβασαν τα γνωστά κόμματα το 1980-1997. Ο καταστρεπτικός για την ελληνική βιομηχανική, γεωργιοκτηνοτροφική και τουριστική παραγωγή νόμος 1083/30.10.1980 ο οποίος έδωσε κάλυψη στην προδοτική απόφαση 289 της Νομισματικής Επιτροπής. Η προδοτικότερη απόφαση τότε μετά τα μνημόνια του σήμερα 2010-2022.

Ο Σωτήρης Αρ. Σοφιανόπουλος, διευθύνων σύμβουλος και ιδιοκτήτης μιας εκ των μεγαλυτέρων βιομηχανιών στην Ελλάδα, της ΧΡΩ.ΠΕΙ. -όπως έχουμε γράψει και σε προηγούμενα κείμενά μας (εδώ, εδώ, εδώ)- αγωνίσθηκε ακούραστα για την Ελλάδα μας και την ανάδειξη των οικονομικών δυνατοτήτων της. Στα πλαίσια της δημόσιας δράσης του απέστειλε επιστολές σε πολλούς πολιτικούς, τους προέτρεψε να προχωρήσουν στην εκτέλεση έργων (υδροηλεκτρικά, αξιοποίηση ορυκτού πλούτου, λιγνιτών, πετρελαίου κλπ καλλιέργεια σόγιας κλπ) ενώ παράλληλα εμφανιζόταν σχεδόν καθημερινά -σε επαρχιακούς κυρίως, αλλά και μικρούς- τηλεοπτικούς σταθμούς των Αθηνών με σκοπό να αφυπνήσει τον έλληνα πολίτη.

Η παρακάτω τοπόθέτηση του Σωτήρη Σοφιανόπουλου, που έχουμε απομαγνητοφωνήσει - αποδίδοντας περιγραφικά τα όσα λέει- πραγματοποιήθηκε την περίοδο 1997-1998 στο ραδιοφωνικό σταθμό των Αθηνών ''Ηρόδοτος 107,4 fm'' με τον δημοσιογράφο Κώστα Χούντα. Σημειώστε ότι αυτά τα έτη έχουμε κυβέρνηση Πασόκ, πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, υπ. οικονομικών Γιάννο Παπαντωνίου ενώ νέα κόμματα κεντροδεξιά έχουν κάνει την εμφάνισή τους ως η ''Δράση'' του Στ. Μάνου.

Ο αναγνώστης μας θα βρει ενεργούς συνδέσμους στο παρακάτω κείμενο, που παραπέμπουν σε περαιτέρω πληροφόρηση για το αντίστοιχο θέμα. Οι υπογραμμίσεις και επισημάνσεις με bold είναι δικές μας.  Έχουν τοποθετηθεί επικεφαλίδες ανά θεματική ενότητα στο περιεχόμενο της συζήτησης και στο τέλος του κειμένου σημειώσεις για την καλύτερη πληροφόρηση των καλοπροαιρέτων αναγνωστών. 
Σωτήρης Σοφιανόπουλος του Αριστοτέλη (1938-2020) ευπατρίδης, χημικός, διευθύνων σύμβουλος και ιδιοκτήτης της ΧΡΩ.ΠΕΙ.
 
***
Ρυθμός οικονομικής ανάπτυξης 8,5% την δεκαπενταετία 1960-1975
 
Τώρα που ερχόμασταν, καθ'οδόν για την εκπομπή κε Χούντα, σάς άκουγα στο ραδιόφωνο και είπατε: ''οι τρελοί δικτάτορες''. Βέβαια μετά κάτι είπατε και τα μπαλώσατε. Αλλά ερωτώ: πως γίνεται να υπάρχουν τρελοί δικτάτορες όταν εδώ έχω ξεκάθαρα στοιχεία όπου οι τρελοί δικτάτορες είχαν την Ελλάδα με 8,5% ρυθμό ανάπτυξης ετησίως. Εν συνεχεία ήλθε η πολλή σοφή και δημοκρατική Νέα Δημοκρατία και το κατέβασε στο 2,4% και μετά ήλθε το Πασόκ και πάλι η Νέα Δημοκρατία και μέχρι το 1997 το κατέβασαν στο 1,3% ρυθμό αναπτύξεως.

Ρυθμός ανάπτυξης για τα έτη 1961 έως και 1997
 
Και αν θέλουμε να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, αυτό που σάς διαβάζω προέρχεται απο την Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος και οι αριθμοί είναι αμείληκτοι, από το 1961 που αρχίζει να σηκώνει η Ελλάδα κεφάλι έως και το 1966 έχουμε ρυθμό ανάπτυξης 8,6% μέσο όρο ρυθμό αναπτύξεως. Δηλαδή το 1961 έχουμε ρυθμό αναπτύξεως 13,2%, το 1962 13,4%, το 1964 9,4%, 1965 10,8%, το 1966 6,5%, το 1967 5,7%, το 1968 7,2%, το 1969 11,6%, το 1970 8,9%, το 1971 7,8%, το 1972 7,2%, το 1973 8,1%, το 1974 -6% αρχίζει η μπουρδολογία Καραμανλή, το 1975 6,4%, το 1976 6,9% όταν ψιλοσυνήλθαμε δεδομένου ότι συνεχίζει η δυναμική που υπήρχε τα 7 χρόνια των συνταγματαρχών, το 1978 8,2%, το 1979 3,3%, το 1980 0,7%, το 1981 -1,6%, το 1982 -1,1%, το 1983 -1,1%, το 1984 2%, το 1985 2,5%, το 1986 0,5%, το 1987 -2,3%, το 1988 4,3%, το 1989 3,8%, το 1990 0%, το 1991 3,1%, το 1992 0,7%, το 1993 -1,6%, το 1994 2%, το 1995 2,1%, το 1996 2,4%, το 1997 3,2%.

Οι αριθμοί αποδεικνύουν κε Χούντα τον πρωθυπουργό σας και τον υπουργό σας Εθνικής Οικονομίας ψεύτες. Φοβερούς ψεύτες. Διότι δεν μπορείς απο το 8,5% να κατεβαίνεις στο 1,3% και η οικονομία να πηγαίνει καλά. Χάσαμε το 55% της βιομηχανικής μας παραγωγής, το εθνικό χρέος -εσωτερικό και εξωτερικό- απο 114 δις δραχμές πήγε στα 50 τρις δραχμές και ο χορός καλά κρατεί. Αυτό όμως δεν μπορεί να είναι παρά να είναι ένα οργανωμένο πλαίσιο εις βάρος της χώρας μας. Και θα διαβάσω αυτά τα οποία λέει απο κάτω (το άρθρο της Ναυτεμπορικής). 
 

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2022

Έχοντας η Ελλάδα την υψικάμινο της Χαλυβουργικής, το διαθέσιμο σιδηρομετάλλευμα και φθηνή ηλεκτρική ενέργεια απο λιγνίτη θα μπορούσε να κάνει άλματα ανάπτυξης. Πρώτη δυνατότητα η παραγωγή ναυπηγικών ελασμάτων και η ανάπτυξη της ναυπηγικής βιομηχανίας. Ο ελληνικός ορυκτός πλούτος που παρουσίασε ο Σ.Μ.Ε. το 1979 και η ανύπαρκτη μεταλλευτική πολιτική του κράτους.

Ο Σωτήρης Αρ. Σοφιανόπουλος, όπως έχουμε γράψει και σε προηγούμενα κείμενά μας (εδώ, εδώ, εδώ) αγωνίσθηκε ακούραστα για την Ελλάδα μας και την ανάδειξη των οικονομικών δυνατοτήτων της. Στα πλαίσια της δημόσιας δράσης του απέστειλε επιστολές σε πολλούς πολιτικούς, τους προέτρεψε να προχωρήσουν στην εκτέλεση έργων (υδροηλεκτρικά, αξιοποίηση ορυκτού πλούτου, καλλιέργεια σόγιας κλπ) ενώ παράλληλα εμφανιζόταν σχεδόν καθημερινά -σε επαρχιακούς κυρίως αλλά και μικρούς- τηλεοπτικούς σταθμούς των Αθηνών με σκοπό να αφυπνήσει τον έλληνα πολίτη.

Και η παρακάτω συζήτηση, που μέρος της έχουμε απομαγνητοφωνήσει, αποδίδοντας περιγραφικά τα όσα λέει ο Σ.Σοφιανόπουλος, πραγματοποιήθηκε την περίοδο 1997-1998 στο ραδιοφωνικό σταθμό των Αθηνών ''Ηρόδοτος 107,4 fm'' με τον δημοσιογράφο Κώστα Χούντα. 

Ο αναγνώστης μας θα βρει ενεργούς συνδέσμους στο παρακάτω κείμενο, που παραπέμπουν σε περαιτέρω πληροφόρηση για το αντίστοιχο θέμα. Οι υπογραμμίσεις και επισημάνσεις με bold είναι δικές μας.  Έχουν τοποθετηθεί επικεφαλίδες ανά θεματική ενότητα στο περιεχόμενο της συζήτησης και στο τέλος του κειμένου σημειώσεις για την καλύτερη πληροφόρηση των καλοπροαιρέτων αναγνωστών.

**** 

Η δυνατότητα που είχαμε να φτιάξουμε ελάσματα ναυπηγικά και βιομηχανικά με δική μας πρώτη ύλη και ενέργεια 

Γράφει σχετικά με το λιγνιτικό ο Δημ.Μπάτσης:  

''Αν τώρα συγκρίνουμε τη μεγίστη άξια πού είχε ή χρονιάτικη παραγωγή λιγνίτη στο διάστημα των ετών 1934-38 (35 εκατομμύρια δρχ. έτος 1937) με το ποσόν που πληρώθηκε για καύσιμα από το εξωτερικό (1.422.760.000 δρχ. έτος 1938), βλέπουμε πως η αξία του ντόπιου λιγνίτη που εξορύχτηκε ήταν 40 φορές μικρότερη από την αξία των καυσίμων που αγοράστηκαν από το εξωτερικό (ή το 2,5% της αξίας αυτής)''.

Θυμίζω πάλι αυτό που γράφει παραπάνω ο Δημ.Μπάτσης:  ''είναι δυνατή η παραγωγή μπρικετών μεταλλουργικού κόκ από λιγνίτη με θερμαντική δύναμη 6.000-8.000 θερμίδων''. Απο τον λιγνίτη λοιπόν θα μπορούσαμε να φτιάξουμε το κοκ. Όταν λοιπόν απο τον λιγνίτη έχεις το σιδηρομετάλλευμα, έχεις το κοκ έχεις και την υψικάμινο που είχαν οι αδελφοί Αγγελόπουλοι στην Χαλυβουργική τότε μπορείς να έχεις το μέταλλο απο το οποίο φτιάχνεις ελάσματα ναυπηγικά, μέταλλα ειδικής αντοχής δηλαδή και ναυπηγείς πλοία. Οι αμερικανοί δε τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια όλα τα πλοία που ναυπηγούν, τουλάχιστον τα πολεμικά είναι από ανοξείδωτο χάλυβα. Και για να καταλάβει ο κόσμος την διαφορά μεταξύ χάλυβα και ανοξείδωτου χάλυβα σάς λέω πως ο ανοξείδωτος χάλυβας έχει -ως κόστος- επταπλάσια τιμή σε σχέση με τον απλό χάλυβα ή και πολύ περισσότερο αν είναι υψηλής αντοχής. Στη ναυπήγηση πλοίου με ανοξείδωτα ελάσματα δεν μπορείς να κάνεις απλή ηλεκτροσυγκόληση. Χρειάζεται και αργό και απαιτείται μέταλλο και αέριο που θα σε βοηθήσει στην συγκόληση, είναι ολόκληρη διαδικασία. Το συμπέρασμα είναι πως η Ελλάς έχοντας την υψικάμινο της Χαλυβουργικής και το διαθέσιμο σιδηρομετάλλευμα θα μπορούσε να κάνει άλματα ανάπτυξης. 

Τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά τα οποία ίδρυσε το 1958 και ανέπτυξε ο εφοπλιστής Σταύρος Νιάρχος για την κατασκευή και συντήρηση των πλοίων, αλλά και τις μετασκευές των μεταχειρισμένων σκαφών που αγόραζε η ναυτιλιακή του εταιρεία. Ως θέση επελέγη ένα παλαιότερο ναυπηγείο του τότε Βασιλικού Πολεμικού Ναυτικού, που μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είχε αχρηστευθεί λόγω των εκτεταμένων ζημιών. Παρέμειναν κατ' αποκλειστικότητα σε αυτές τις εργασίες μέχρι το 1965, όταν η συνεργασία με το Πολεμικό Ναυτικό έχει ως αποτέλεσμα την κατασκευή της κλάσης παράκτιων περιπολικών "Παναγόπουλος". Σε αυτήν την φάση, τα ναυπηγεία γνωρίζουν ιδιαίτερη ανάπτυξη και αρχίζουν την ναυπήγηση νέων κατασκευών πολιτικών και στρατιωτικών σκαφών. Αυτή η περίοδος ακμής διατηρήθηκε μέχρι τη δεκαετία του 1970. Ο Σταύρος Νιάρχος το 1955 έκανε τη βασική επένδυση και για τη δημιουργία των Διυλιστηρίων Ασπροπύργου, τα οποία κρατικοποιήθηκαν το 1976. Έχοντας η Ελλάς σιδηρομετάλλευμα και ηλεκτρική ενέργεια απο λιγνίτες θα μπορούσε να αναπτύξει τα ναυπηγεία της και επομένως τη ναυπηγική της βιομηχανία εφόσον διέθετε ναυπηγικά ελάσματα απο την Χαλυβουργική. Κάτι που ξεκίνησε αλλά διέλυσε το κράτος και ο ξένος παράγοντας μετά την μεταπολίτευση.   

Κυριακή 22 Μαΐου 2022

Ελληνική οπλοβιομηχανία. Η ΧΡΩ.ΠΕΙ. πρωτοπόρησε το 1974. Το όραμα των αδελφών Μαλτσινιώτη για τα ελληνικά πυρομαχικά το οποίο συνέχισε ο Μποδοσάκης με την ΠΥΡΚΑΛ. Έργο του Μποδοσάκη η επάρκεια πυρομαχικών το 1940.

Ο Σωτήρης Αρ. Σοφιανόπουλος, όπως έχουμε γράψει και σε προηγούμενα κείμενά μας (εδώ, εδώ, εδώ) αγωνίσθηκε ακούραστα για την Ελλάδα μας και την ανάδειξη των οικονομικών δυνατοτήτων της. Στα πλαίσια της δημόσιας δράσης του απέστειλε επιστολές σε πολλούς πολιτικούς, τους προέτρεψε να προχωρήσουν στην εκτέλεση έργων (υδροηλεκτρικά, αξιοποίηση ορυκτού πλούτου, καλλιέργεια σόγιας κλπ) ενώ παράλληλα εμφανιζόταν σχεδόν καθημερινά -σε επαρχιακούς κυρίως αλλά και μικρούς- τηλεοπτικούς σταθμούς των Αθηνών με σκοπό να αφυπνήσει τον έλληνα πολίτη.

Και η παρακάτω συζήτηση, που μέρος της έχουμε απομαγνητοφωνήσει, αποδίδοντας περιγραφικά τα όσα λέει ο Σ.Σοφιανόπουλος, πραγματοποιήθηκε την περίοδο 1997-1998 στο ραδιοφωνικό σταθμό των Αθηνών ''Ηρόδοτος 107,4 fm'' με τον δημοσιογράφο Κώστα Χούντα. 

Ο αναγνώστης μας θα βρει ενεργούς συνδέσμους στο παρακάτω κείμενο, που παραπέμπουν σε περαιτέρω πληροφόρηση για το αντίστοιχο θέμα, έχουν τοποθετηθεί επικεφαλίδες ανά θεματική ενότητα στο περιεχόμενο της συζήτησης και στο τέλος του κειμένου σημειώσεις για την καλύτερη πληροφόρηση των καλοπροαιρέτων αναγνωστών. Οι υπογραμμίσεις και επισημάνσεις με bold είναι δικές μας.

 ***

Ελληνική οπλοβιομηχανία που δεν αξιοποιήθηκε απο το κράτος

Εμείς σαν ΧΡΩ.ΠΕΙ. -μετά το Κυπριακό-, κάναμε την μεγάλη προσπάθεια να φτιάξουμε όπλα για τον ελληνικό στρατό και τελικά τα φτιάξαμε τα όπλα αυτά. (1) Εκείνη την περίοδο ο Μποδοσάκης με την ΠΥΡΚΑΛ έφτιαχνε τμήμα του όπλου FN-Fal διαμετρήματος 7,62 mm που ήταν σύμφωνο με τις προδιαγραφές του ΝΑΤΟ. Όταν λοιπόν έμαθε για την προσπάθειά μου στην ΧΡΩ.ΠΕΙ. ο Μποδοσάκης με βρήκε και είχαν μαζευτεί και άλλες δέκα περίπου βιομηχανίες για να ασχοληθούμε με τα όπλα. Κι αν το κράτος, αυτό το άθλιο κράτος, μιλάμε για εποχή Καραμανλη-Παπανδρέου, δεν ήταν τόσο ξεκάθαρα προδοτικό, μα τόσο προδοτικό, σήμερα η Ελλάς θα είχε τέτοιες οπλοβιομηχανίες που θα χαλάγανε κόσμο. Τορπίλισαν λοιπόν την προσπάθεια αυτή.

-Πρόδρομος Μποδοσάκης: δημιουργός και της ΛΑΡΚΟ 

Και συνεχίζω σχετικά με τον Πρόδρομο Μποδοσάκη ο οποίος είχε και την ΛΑΡΚΟ με το νικέλιο. Η Ελλάδα έχει τα μεγαλύτερα κοιτάσματα Νικελίου στον κόσμο μετά τον Καναδά. Το Νικέλιο χρησιμοποιείται σε πολλές σύγχρονες εφαρμογές. Για παράδειγμα ο ανοξείδωτος χάλυβας είναι μίγμα Νικελίου και σιδήρου. Το μέταλλο σήμερα της βιομηχανίας τροφίμου είναι υποχρεωτικός ανοξείδωτος χάλυβας. Επίσης έχουμε τις επινικελώσεις στα αυτοκίνητα οι οποίες απαιτούν χιλιάδες τόνους νικελίου. Το σίδηρο χωρίς το νικέλιο σε μίγμα ως γνωστόν σκουριάζει. Θυμάστε οι παλιοί προφυλαχτήρες αυτοκινήτων ήταν σίδηρο απο μέσα και νικέλιο απ' έξω για να μην σκουριάζουν. Απο την στιγμή που χάσαμε την μισή βιομηχανική μας παραγωγή όμως και η μεταλλοβιομηχανία της Ελλάδος δεν ξεκίνησε καν, τι να κάνουμε κε Χούντα; Κάτι προσπάθησαν να κάνουν όσον αφορά την μεταλλοβιομηχανία οι αδελφοί Αγγελόπουλοι αλλά τούς σταμάτησαν και τελμάτωσε και αυτή η προσπάθεια. 
 
Παραγωγική εγκατάσταση της ΛΑΡΚΟ στην Λάρυμνα Φθιώτιδος. Η ΛΑΡΚΟ, μια πολύτιμη στρατηγική βιομηχανία της Ελλάδος με ιδρυτή τον Πρόδρομο Μποδοσάκη έχει περάσει τα τελευταία χρόνια στον έλεγχο του Υπερταμείου το οποίο αποτελεί μνημονιακός ''θεσμός''.
 

Τετάρτη 18 Μαΐου 2022

Η υπονόμευση της ελληνικής χαλυβουργίας. Αναξιοποίητο το τεράστιο απόθεμα σιδηρομεταλλεύματος της Ελλάδος άνευ υψικαμίνου.

Ο Σωτήρης Αρ. Σοφιανόπουλος, όπως έχουμε γράψει και σε προηγούμενα κείμενά μας (εδώ, εδώ) αγωνίσθηκε ακούραστα για την Ελλάδα μας και την ανάδειξη των οικονομικών δυνατοτήτων της. Στα πλαίσια της δημόσιας δράσης του απέστειλε επιστολές σε πολλούς πολιτικούς, τους προέτρεψε να προχωρήσουν στην εκτέλεση έργων (υδροηλεκτρικά, αξιοποίηση ορυκτού πλούτου, καλλιέργεια σόγιας κλπ) ενώ παράλληλα εμφανιζόταν σχεδόν καθημερινά -σε επαρχιακούς κυρίως αλλά και μικρούς- τηλεοπτικούς σταθμούς των Αθηνών με σκοπό να αφυπνήσει τον έλληνα πολίτη.

Και η παρακάτω συζήτηση, που μέρος της έχουμε απομαγνητοφωνήσει, αποδίδοντας περιγραφικά τα όσα λέει ο Σ.Σοφιανόπουλος, πραγματοποιήθηκε το 1997 στο ραδιοφωνικό σταθμό των Αθηνών ''Ηρόδοτος 107,4 fm'' με τον δημοσιογράφο Κώστα Χούντα. 

Ο αναγνώστης μας θα βρει ενεργούς συνδέσμους στο παρακάτω κείμενο, που παραπέμπουν σε περαιτέρω πληροφόρηση για το αντίστοιχο θέμα, έχουν τοποθετηθεί επικεφαλίδες ανά θεματική ενότητα στο περιεχόμενο της συζήτησης και στο τέλος του κειμένου σημειώσεις για την καλύτερη πληροφόρηση των καλοπροαιρέτων αναγνωστών. Οι υπογραμμίσεις και επισημάνσεις με bold είναι δικές μας. 

Σημειώστε ότι το νόμισμα που αναφέρει ο Σ.Σ. είναι η δραχμή βέβαια (εν έτει 1996-97) εφόσον η χώρα δεν είχε ενταχθεί στο ευρώ ακόμη. Ωστόσο, τα συμπεράσματα είναι προφανή και χωρίς μετατροπή νομίσματος. 

Η ουσία της προσφοράς των λόγων του Σωτήρη Αρ. Σοφιανόπουλου

Ίσως κάποιος νομίζει ότι τα παρακάτω δεν έχουν καμμία αξία σε μια σύγχρονη παγκόσμια οικονομία στην οποία έχει επικρατήσει η χρηματοοικονομική και χρηματιστική οικονομία. Ωστόσο πιστεύουμε πως αυτό είναι ολότελα λανθασμένη τοποθέτηση. Οι βασικοί πυλώνες των Δημόσιων Οικονομικών όπως η πρωτογενή παραγωγή (γεωργία, κτηνοτροφία, αξιοποίηση ορυκτού πλούτου, υδρενέργεια κλπ), η μεταποίηση-δευτορογενής παραγωγή και όλοι οι τομείς της βαρειάς βιομηχανίας θα αποτελούν -ίσως έως εσχάτων καιρών- την ραχοκοκαλιά της τοπικής, περιφερειακής και παγκόσμιας οικονομίας. Ποια υπερδύναμη, ποιά μεγάλη χώρα δεν έχει ανεπτυγμένη πρωτογενή παραγωγή, δευτερογενή και βαρειά βιομηχανία; Ποιά; 

Εκτός των άλλων για εμάς τους έλληνες η οικονομική ιστορία, η ιστορία της βιομηχανίας μας που καταστράφηκε συνειδητά απο εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς αποτελεί ένα μεγάλο μάθημα για να μην ξανασυμβούν τα ίδια όταν πάλι κάποτε μπορέσουμε να κτίσουμε εξαρχής την παραγωγική οικονομία που πρέπει στην χώρα μας. Αρκετά άλλωστε με τις ουδέτερες οπτικές περί της οικονομίας, τις φιλοευρωπαϊκές ή φιλοδυτικές των -ισμών: φιλελευθερισμού, σχολής του Σικάγου κλπ- που και αυτές μάς κατέστρεψαν. 

Ας σκεφτούμε κάποτε πρώτα και μόνον την Ελλάδα, τις οικονομικές της δυνατότητες, την ιστορία των προγόνων μας -που όταν άκμασαν βασίστηκαν στην οικονομική τους ανάπτυξη πρώτα- και το τι της πρέπει. 

**** 

Η υψικάμινος της Ελληνικής Χαλυβουργίας

Το σχετικό άρθρο στο οποίο αναφέρομαι -σημειώνει ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος- είναι απο την

Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2022

Η διάλυση της εγχώριας βιομηχανίας και φαρμακοβιομηχανίας απο το κράτος. Η σκανδαλώδης εύνοια προς τις πολυεθνικές. Πυρόλυση λιγνίτη ως τεχνική αξιοποίησής του.Το προδοτικό σύστημα στην Ελλάδα: περιοριστικές διατάξεις για την αξιοποίηση εγχώριου πλούτου και πρόστιμα για όσο περισσότερο καταναλώνεις. Αυτοφυές καλάμι και αξιοποίησή του. Σωτήρης Σοφιανόπουλος.

Ο Σωτήρης Αρ. Σοφιανόπουλος, όπως έχουμε γράψει και σε προηγούμενα κείμενά μας (εδώ, εδώ) αγωνίσθηκε ακούραστα για την Ελλάδα μας και την ανάδειξη των οικονομικών δυνατοτήτων της. Στα πλαίσια της δημόσιας δράσης του απέστειλε επιστολές σε πολλούς πολιτικούς, τους προέτρεψε να προχωρήσουν στην εκτέλεση έργων (υδροηλεκτρικά, αξιοποίηση ορυκτού πλούτου, καλλιέργεια σόγιας κλπ) ενώ παράλληλα εμφανιζόταν σχεδόν καθημερινά -σε επαρχιακούς κυρίως- αλλά και μικρούς τηλεοπτικούς σταθμούς των Αθηνών με σκοπό να αφυπνήσει τον έλληνα πολίτη.

Η παρακάτω συζήτηση, που μέρος της έχουμε απομαγνητοφωνήσει, πραγματοποιήθηκε το 1997 στο ραδιοφωνικό σταθμό των Αθηνών ''Ηρόδοτος 107,4 fm'' με τον δημοσιογράφο Κώστα Χούντα. Ο αναγνώστης μας θα βρει ενεργούς συνδέσμους στο παρακάτω κείμενο, που παραπέμπουν σε περαιτέρω πληροφόρηση για το αντίστοιχο θέμα ενώ έχουν τοποθετηθεί επικεφαλίδες ανά θεματική ενότητα στο περιεχόμενο της συζήτησης. Οι υπογραμμίσεις και επισημάνσεις με bold είναι δικές μας. Το νόμισμα που αναφέρει ο Σ.Σ. είναι η δραχμή βέβαια εφόσον η χώρα δεν είχε ενταχθεί στο ευρώ ακόμη. Ωστόσο τα συμπεράσματα είναι προφανή και χωρίς μετατροπή νομίσματος. 
****

Το κράτος εχθρικό προς την εγχώρια παραγωγή και την βιομηχανία. 
 
Για να μπορέσει μια χώρα να μπει σε έναν ρυθμό αναπτύξεως συγκεκριμένο και χωρίς να παλινδρομούμε με παλαιούς νόμους πριν, με νέους τώρα, απαιτείται μια λογική. Φυσικό είναι να υπάρχει η εφορία αλλά οι αρχαίοι μας πρόγονοι λέγανε: ''πάν μέτρον άριστον''. Διότι η εφορία θα πάρει ένα μέρος απο αυτά που παράγει ο μέσος πολίτης. Όταν όμως αυτό το μέσο παραγωγής -που απο την μια πλευρά έχεις του εφοριακούς και σαν κράτος λες: ''φέρτε λεφτά'' και απο την άλλη αυτός ο οποίος παράγει τα χρήματα, δηλαδή η βιομηχανία, η βιομηχανική παραγωγή με νόμο -το κράτος- το καταστρέφει, τότε σαν κράτος και σαν κυβέρνηση είσαι παλιόνθρωπος, είσαι ψεύτης, είσαι προδότης. Και είδατε ό,τι μέσα σε 24-25 χρόνια στην Ελλάδα χάσαμε πάνω απο την μισή βιομηχανική μας παραγωγή -βλέπε ενδεικτικά εδώ, εδώ κι εδώ  (σημ:εννοεί απο το 1972 και μετά που ξεκίνησε η καταστροφή της ελληνικής βιομηχανίας με ανθελληνικούς νόμους) που στην Ελλάδα είχε ζήσει-επιβιώσει η βιομηχανία πάνω απο 50 χρόνια (η βιομηχανοποίηση της Ελλάδας είχε ξεκινήσει προπολεμικά, βλέπε Πρ.Μποδοσάκης, Μαλκότσης, ΧΡΩ.ΠΕΙ., Χαλυβουργική κλπ). 
 
Βάσει νόμων η διάλυση της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας ευνοώντας σκανδαλωδώς τις πολυεθνικές φαρμάκου. 

Η δική μας βιομηχανία, η ΧΡΩ.ΠΕΙ. κε Χούντα, ήταν έτος ιδρύσεως 1883, δηλαδή μια βιομηχανία με ζωή 116 έτη (σημ: ως το 1997 που γράφεται η εκπομπή κι ενώ ήδη η ΧΡΩ.ΠΕΙ. με το νόμο των πανωτοκίων είχε περιέλθει στο κράτος). Πόσες βιομηχανίες ξέρετε στον κόσμο με ζωή 116 έτη; Θα έπρεπε στην Ελλάδα να προσέχουμε τις βιομηχανίες αυτές ως κόρην οφθαλμού. Κι αν ο βιομήχανος π.χ. ο Σοφιανόπουλος δεν είναι καλός, βγάλτε τον και βάλτε έναν καλόν βιομήχανο π.χ. τον κ.Χούντα αλλά όχι να κλείσει η βιομηχανία. Βιομηχανία δεν κλείνει πουθενά στον κόσμο. Εάν κλείσει βιομηχανία στην Ελλάδα ένεκα έλλειψης ικανοτήτων, ανταγωνισμού και λοιπά είναι κατανοητό. Αλλά στην Ελλάδα κε Χούντα καμία βιομηχανία δεν έκλεισε απο αυτά παρά με νόμους του ''ελληνικού'' κράτους. Επαναλαμβάνω οι βιομηχανίες στην Ελλάδα έκλεισαν με νόμους του ελληνικού κράτους (και εμπόδια που αυτο δημιούργησε). Διότι όταν κρατάς με νόμο τις τιμές των ελληνικών φαρμακευτικών προϊόντων καθηλωμένες επι 22 έτη πως θέλεις αυτή η βιομηχανία να επιβιώσει; (βλέπε εδώ) Ενώ ταυτόχρονα εισάγονταν οποιαδήποτε φάρμακα απο το εξωτερικό στην Ελλάδα (από εισαγωγείς) και το πωλούσαν ό,τι τιμή θέλανε; Έκανε δηλαδή κάποιος εισαγωγή για παράδειγμα του φαρμάκου Α κι έλεγε ο Γερμανός, ο Σουηδός, ο Αμερικανός κλπ το πουλάω 100 δρχ, έπαιρνε και το εμπορικό του κέρδος κι έλεγε στην αγορά 120 δρχ. και ο φαρμακοποιός είχε 30% επί του 120 οπότε γινόταν η τελική τιμή 156 δρχ. (σημ.ειπώθηκαν το 1997, 3 χρόνια πριν βάλουν την χώρα στην ευρωζώνη εξού και δρχ).

Το εγκατειλημμένο βιομηχανικό συγκρότημα της ΧΡΩ.ΠΕΙ.

Αυτό το ίδιο το προϊόν το παρήγαγε η ΧΡΩ.ΠΕΙ. κάποτε με 20 δρχ, όταν το ξένο είχε κι αυτό 20 ή 25 δρχ αλλά το ξένο έφθασε -εξηγήσαμε- 156 δρχ τα 20 αυτά χρόνια με καθηλωμένες για τα ελληνικά φάρμακα τιμές - και το ελληνικό παρέμεινε στις 20 δρχ. Οπότε και ο φαρμακοποιός άνθρωπος και αυτός δεν προωθεί το φάρμακο των 20 δρχ να κερδίσει τις 6 δρχ απο τις 20 αλλά προωθεί το φάρμακο των 156 δρχ. για να κερδίσει. Αυτό όλο ήταν εις γνώσιν του ελληνικού κράτους. Το είπα επανειλλημμένα σε έλληνες υπουργούς αν δεν κάνετε ανακοστολόγηση και αύξηση τιμών των ελληνικών φαρμάκων θα διαλύσετε την ελληνική βιομηχανία και την διέλυσαν. 

Εγκατειλημμένα κτίρια της βιομηχανίας ΧΡΩ.ΠΕΙ.

Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2022

Αποστάζοντας παραδοσιακά τσίπουρο στην Πιερία

Από τις πιο μαγευτικές, γοητευτικές και συνάμα μυσταγωγικές αγροτικές δραστηριότητες είναι η παραδοσιακή απόσταξη στα ρακοκάζανα για την παραγωγή του τσίπουρου. Η απόσταξή του αποτελούσε και αποτελεί ευτυχώς μέχρι τις μέρες μας ένα κοινωνικό δρώμενο.

Στα χωριά της Πιερίας, από τα μέσα του Σεπτεμβρίου μέχρι τις αρχές Δεκεμβρίου είναι σίγουρο ότι θα βρεις κάποια παρέα που θα αποστάζει το παραδοσιακό μας τσίπουρο σε ένα από τα 100 περίπου ενεργά ρακοκάζανά της. Μία δραστηριότητα που ζωντανεύει τα βράδια των χωριών της Πιερίας ( και όχι μόνο) καθώς αποτελεί αφορμή συνάντησης και αυτοσχέδιων γλεντιών. Δε χρειάζεσαι GPS (Πλοηγός Αυτοκινήτου) για να βρεις τα ρακοκάζανα !!! Τα αναγνωρίζεις αμέσως από την πληθώρα των αυτοκινήτων που είναι παρκαρισμένα έξω από αυτά. Καθώς και από την μεθυστική μυρωδιά του φρέσκου τσίπουρου που απλώνεται στην γύρω περιοχή. Το παραδοσιακό τσίπουρο είναι το απόσταγμα μιας γνήσιας αγροτικής παράδοσης που αποτελεί το αγαπημένο απόσταγμα των Ελλήνων μαζί με το ούζο. Είναι ο εκφραστής της φιλικής παρέας και η ταυτότητα μιας κουλτούρας που συντροφεύει την καθημερινότητα των Ελλήνων.

Η διαδικασία της απόσταξης απαιτεί χρόνο, τεχνική και μεράκι, έχοντας φυσικά και τα μυστικά της. Θέλει σεβασμό και γίνεται με έναν ιδιαίτερο και μεθοδικό τρόπο. Παρόλα αυτά παραμένει αναλλοίωτη όπως παλιά και περνά από γενιά σε γενιά. Μετά το πάτημα των σταφυλιών και την αφαίρεση του μούστου που πηγαίνει για οινοποίηση, τα στέμφυλα (φλούδες και κουκούτσια) προορίζονται για την παραγωγή του παραδοσιακού τσίπουρου αφού πρώτα υποστούν την λεγόμενη αλκοολική ζύμωση. Όταν ολοκληρωθεί η ζύμωση, μια από τις πιο μαγικές διαδικασίες της φύσης, έρχεται η ώρα του καζανιού, για την παραγωγή του τσίπουρου. Τα ζυμωμένα στέμφυλα μπαίνουν στο καζάνι (άμβυκα) μαζί με νερό και λίγο λάδι. Από κάτω στα πιο παραδοσιακά καζάνια καίει η φωτιά με ξύλα τα οποία έχει φέρει ο παραγωγός (αν και στις μέρες μας έχουμε και με πέλλετ ή ακόμη και με φυσικό αέριο), όπου τα στέμφυλα αρχίζουν να βράζουν. Η ένταση της φωτιάς είναι σημαντικός παράγοντας.

Η φωτιά δεν πρέπει να είναι ούτε πολύ δυνατή ούτε σιγανή. Η δυνατή φωτιά μπορεί να κάψει τα στέμφυλα προσδίδοντας μια άσχημη μυρωδιά στο τσίπουρο. Από την άλλη μια χαμηλή φωτιά καθυστερεί την απόσταξη και οδηγεί στην παραγωγή μεγαλύτερης ποσότητας μεθανόλης. Εδώ μπαίνει η γνώση του «καζανιέρη». Όμως όση γνώση και εμπειρία και να έχει ο «καζανιέρης» το μυστικό της καλής απόσταξης αποτελεί η παρέα. Καμία απόσταξη δεν μπορεί να γίνει αν δε υπάρχει η παρέα. Ο έμπειρος «καζανιέρης» κατά την απόσταξη ξεχωρίζει την «κεφαλή», που έχει ξυλόπνευμα, και την «ουρά», που έχει μεθανόλη, για να τα πετάξει ή να τα ξανά αποστάξει, ώστε να κρατήσει την «καρδιά» του τσίπουρου. Όμως η πραγματική «καρδιά» της απόσταξης είναι η συντροφιά των φίλων που μαζεύονται στο ρακοκάζανο. Έναν χώρο που μπορεί να θυμίζει αγροτική αποθήκη, αλλά και ένα υποτυπώδες καφενείο, μια χρονοκάψουλα υλικών και στιγμών αποτυπωμένων στις φωτογραφίες που διακοσμούν τους τοίχους του.

Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2021

Εχθρικό το κράτος προς την εγχώρια βιομηχανία. Τροφοδότηση της ηλεκτροβόρας βιομηχανίας μας με ελληνικά καύσιμα. Αναξιοποίητες οι υδατοπτώσεις μας. Ανύπαρκτες οι μικρές μονάδες παραγωγής ρεύματος. Αναξιοποίητη η δυνατότητα παραγωγής ηλεκτρικού απο τα πτητικά του πετρελαίου. Παραγωγή καυσίμου απο πυρόληση του λιγνίτη. Σωτήρης Σοφιανόπουλος

Ο Σωτήρης Αρ. Σοφιανόπουλος, όπως έχουμε γράψει και σε προηγούμενα κείμενά μας (εδώ, εδώ) αγωνίσθηκε ακούραστα για την Ελλάδα μας και την ανάδειξη των οικονομικών δυνατοτήτων της. Στα πλαίσια της δημόσιας δράσης του απέστειλε επιστολές σε πολλούς πολιτικούς, τους προέτρεψε να προχωρήσουν στην εκτέλεση έργων (υδροηλεκτρικά, αξιοποίηση ορυκτού πλούτου, καλλιέργεια σόγιας κλπ) ενώ παράλληλα εμφανιζόταν σχεδόν καθημερινά σε επαρχιακούς κυρίως αλλά και μικρούς τηλεοπτικούς σταθμούς των Αθηνών με σκοπό να αφυπνήσει τον έλληνα πολίτη.

Η παρακάτω συζήτηση, που μέρος της έχουμε απομαγνητοφωνήσει, πραγματοποιήθηκε το 1997 στο ραδιοφωνικό σταθμό των Αθηνών ''Ηρόδοτος 107,4 fm'' με τον δημοσιογράφο Κώστα Χούντα. Ο αναγνώστης μας θα βρει ενεργούς συνδέσμους στο παρακάτω κείμενο, που παραπέμπουν σε περαιτέρω πληροφόρηση για το αντίστοιχο θέμα ενώ έχουν τοποθετηθεί επικεφαλίδες ανά θεματική ενότητα στο περιεχόμενο της συζήτησης. Οι υπογραμμίσεις και επισημάνσεις με bold είναι δικές μας. 
****

Το κράτος εχθρικό προς την εγχώρια παραγωγή και την βιομηχανία. 
 
Για να μπορέσει μια χώρα να μπει σε έναν ρυθμό αναπτύξεως συγκεκριμένο και χωρίς να παλινδρομούμε με παλαιούς νόμους πριν, με νέους τώρα, απαιτείται μια λογική. Φυσικό είναι να υπάρχει η εφορία αλλά οι αρχαίοι μας πρόγονοι λέγανε: ''πάν μέτρον άριστον''. Διότι η εφορία θα πάρει ένα μέρος απο αυτά που παράγει ο μέσος πολίτης. Όταν όμως αυτό το μέσο παραγωγής -που απο την μια πλευρά έχεις του εφοριακούς και σαν κράτος λες: ''φέρτε λεφτά'' και απο την άλλη αυτός ο οποίος παράγει τα χρήματα, δηλαδή η βιομηχανία, η βιομηχανική παραγωγή με νόμο -το κράτος- το καταστρέφει, τότε σαν κράτος και σαν κυβέρνηση είσαι παλιόνθρωπος, είσαι ψεύτης, είσαι προδότης. Και είδατε ό,τι μέσα σε 24-25 χρόνια στην Ελλάδα χάσαμε πάνω απο την μισή βιομηχανική μας παραγωγή -βλέπε ενδεικτικά εδώ, εδώ κι εδώ  (σημ:εννοεί απο το 1972 και μετά που ξεκίνησε η καταστροφή της ελληνικής βιομηχανίας με ανθελληνικούς νόμους) που στην Ελλάδα είχε ζήσει-επιβιώσει η βιομηχανία πάνω απο 50 χρόνια (η βιομηχανοποίηση της Ελλάδας είχε ξεκινήσει προπολεμικά, βλέπε Πρ.Μποδοσάκης, Μαλκότσης, ΧΡΩ.ΠΕΙ., Χαλυβουργική κλπ). 
 
Εργοστάσιο παραγωγής μαγνησιακών προϊόντων της FIMISCO του Δ.Σκαλιστήρη
στο Μαντούδι Ευβοίας
 
***
Δ.Μπάτσης: ''Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα''. Ο λιγνίτης, τα αποθέματά, οι δυνατότητες και μορφές αξιοποίησής του

Επανερχόμενοι λοιπόν στην υπόθεση της μελέτης του Δημήτρη Μπάτση ''Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα'' πολύ σωστά βλέπει πως η μεταλλουργία και γενικώς η βιομηχανία θέλει ενέργεια, την ηλεκτρική ενέργεια αλλά και γενικά ενέργεια μέσω ατμού. Ο οποίος ατμός παράγεται απο καύση καυσίμου, είτε πετρελαίου είτε λιγνίτου είτε καρβούνου και ούτω καθεξής. Δεν έχει σημασία τι καις. Απο την στιγμή που το καίς λαμβάνεις ενέργεια κι αυτό πρέπει να δουλέψει ως σύνολο.