Η προσπάθεια παραγωγής Κιτρικού Οξέος από την ΧΡΩ.ΠΕΙ. και η υπονόμευση της από το κράτος

Σε προηγούμενη ανάρτησή μας -εδώ- είχαμε ασχοληθεί με την τευτλό-καλλιέργεια, την παραγωγή ζαχάρεως και την υπονόμευση της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζαχάρεως να συνεχίσει αυτό, που οι παραγωγικές δυνατότητές της επέτρεπαν. Ήτοι να συνεχίσει να παράγει όλη την ετήσια κατανάλωση ζάχαρης της Ελλάδας (περί τους 320.000 τόνους) και να επεκταθεί σε εξαγωγές.

Ωστόσο η Ε.Ε. και η Κοινή Αγροτική Πολιτική σε συνεργασία με τους εδώ κυβερνώντες οι οποίοι -μέσω των εκάστοτε Ελλήνων Επιτρόπων στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή- και των Ελλήνων ευρωβουλευτών ψήφισαν και επέτρεψαν να "περάσουν" ευρωπαϊκές οδηγίες και νομοθετήματα που οδήγησαν την οικονομία της Ελλάδας στην καταστροφή. 

Οι ποσοστώσεις στο γάλα, τα τυροκομικά, την καπνοκαλλιέργεια, την κτηνοτροφία, την πτηνοτροφία και σε δεκάδες άλλα αγροκτηνοτροφικά προϊόντα περιόρισαν την παραγωγή της Ελλάδας (σε πολλές περιπτώσεις την μηδένισαν, βλέπε ζάχαρη) και την προσανατόλισαν σε λανθασμένες κατευθύνσεις (καλλιέργεια βατόμουρων με ταυτόχρονη καταστροφή ελαιόδενδρων κλπ). Αποτέλεσμα: ανεργία στον πρωτογενή και βιομηχανικό τομέα, έλλειψη αυτάρκειας σε πολλά αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα, τεράστια αύξηση εισαγωγών προς όφελος των πολυεθνικών με ταυτόχρονη επιβάρυνση του εμπορικού ισοζυγίου της Ελλάδας κ.α.

***

Μια ακόμη υπονόμευση του ίδιου του ελληνικού κράτους, σε προσπάθεια προερχόμενη από ιδιωτική πρωτοβουλία και συγκεκριμένα την φαρμακοβιομηχανία ΧΡΩ.ΠΕΙ. και τον διευθύνοντα Σύμβουλό της κ. Σ. Σοφιανόπουλο συνέβη στην προσπάθειά του να παρασκευάσει κιτρικό οξύ. Το κιτρικό οξύ είναι απαραίτητο για την κατασκευή αναψυκτικών, έχει πολλές άλλες εφαρμογές και δυστυχώς το εισάγουμε εξ' ολοκλήρου από το εξωτερικό. 

Διαβάζουμε στο πόνημα του κ. Σ. Σοφιανόπουλου "Οι "Άγνωστες" πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδας και η πολιτική τους σημασία" στην υπο-ενότητα: Τεύτλα-Ζάχαρη-Μελάσσα (οι επισημάνσεις με bold και οι υπογραμμίσεις δικές μας): 

 "...Πρέπει επίσης να γίνει προσπάθεια (καλλιέργειας ζαχαρότευτλων), στην Κρήτη ή την Νότιο Πελοπόννησο, να δούμε αν ευδοκιμεί το ζαχαροκάλαμο, για να έχουμε και μία άλλη εναλλακτική λύση. Η μελάσσα από το ζαχαροκάλαμο, όταν αναμειχθεί με την ζάχαρη, μας δίνει μαύρη ζάχαρη, που στην Ελλάδα απαγορεύεται να παραχθεί! Η μελάσσα έχει την εξής σύνθεση: 25-30% νερό, 50% ζάχαρη, 11% πρωτεΐνες, 6% μπεταΐνη. Η μελάσσα είναι η πρώτη ύλη για την παραγωγή της πολύτιμης ουσίας που λέγεται κιτρικό οξύ. (1) Το κιτρικό οξύ είναι απαραίτητο για την κατασκευή αναψυκτικών και το εισάγουμε εξ ολοκλήρου από το εξωτερικό, αφότου το ελληνικό κράτος βραχυκύκλωσε της προσπάθειες της εταιρίας ΧΡΩ.ΠΕΙ. να το κατασκευάσει στην Ελλάδα.

κιτρικό οξύ σε μορφή άχρωμης κρυσταλλικής σκόνης

Η ιστορία έχει ως εξής:

Με αντάλλαγμα μια ευρεσιτεχνία της ΧΡΩ.ΠΕΙ., οι Βούλγαροι θα μας έδιναν τη τεχνολογία του κιτρικού οξέος, πως δηλ. με μία επιφανειακή ζύμωση η μελάσσα (το υποπροϊόν της ζαχάρεως, που όπως είπαμε είναι 50% ζάχαρη, 25% υγρασία, 11% πρωτεΐνες, 6% μπεταϊνη και ορισμένα άλλα μικροπράγματα) μετατρέπεται με την βοήθεια ενός μύκητος που ονομάζεται Aspergillous Niger σε κιτρικό οξύ. Η Ελλάδα εισάγει το κιτρικό οξύ σε μεγάλες ποσότητες πρωτίστως για τα αεριούχα ποτά από τις αμερικανικές εταιρίες Bristol και Bitcham (2) της τάξεως των 3.500 τόνων. Πρέπει να γνωρίζετε ότι το μυστικό του κιτρικού οξέος το ξέρουν ελάχιστοι τον κόσμο και εκτός της επιφανειακής μεθόδου γίνεται και εις βάθος παραγωγή. 'Οταν ο Βούλγαρος υπουργός μαζί με το επιτελείο του ήρθε στην ΧΡΩ.ΠΕΙ. και περιμέναμε και το αντίστοιχο Υπουργείο Βιομηχανίας να έρθη, αλλά εις μάτην, διότι ποτέ δεν εμφανίσθηκαν. Εξοργισμένος ο Βούλγαρος υπουργός είπε ότι θα το αναφέρει στην κυβέρνηση του και έφυγε. Το Υπουργείο Βιομηχανίας ποτέ δεν μου έδωσε ικανοποιητική απάντηση και καθένας μπορεί να υποθέσει πολλά. Η συμφωνία ήταν της τάξεως των 3,5 εκατομμ. δολλαρίων με βασικό προμηθευτή της μελάσσας το ελληνικό κράτος. Η μελάσσα (3) δεν μας εδόθη ποτέ από το κράτος και έτσι το όλο σχέδιο εναυάγησε.

η ΧΡΩ.ΠΕΙ. την οποία έκλεισε το ελληνικό κράτος

Όσον αφορά τη ζάχαρη, τίθεται το ερώτημα γιατί προπολεμικώς δεν εδόθη σε κανέναν άδεια να κάνει ζαχαρουργεία, ενώ έγιναν από την φιλελευθέρα Ε.Ρ.Ε. την δεκαετία του 1960 κρατικά εργοστάσια, δηλαδή με βάση τις οικονομικές αρχές του κομμουνισμού!. Όλες αυτές τις δεκαετίες η Ελλάδα ήταν αναγκασμένη να εισάγει ζάχαρη με συνέπεια την εξαγωγή συναλλάγματος της τάξεως των $ 200.000.000! Ερωτώ όλες τις μέχρι τότε ελληνικές κυβερνήσεις γιατί αυτή η αμέλεια, και γιατί η λεγόμενη «Δεξιά» ενήργησε κομμουνιστικά. Και δεν το έχει κάνει μόνο στην ζαχαρουργεία, αλλά το έκανε και στην περίπτωση των ΔΕΗ και ΟΤΕ. Σε καμία χώρα της Δύσης δεν υπάρχει κρατικό εργοστάσιο ζαχάρεως και αυτό είναι ένα μεγάλο ερώτημα.

Και ακόμη αναρωτιέμαι γιατί το ελληνικό κράτος, όταν θέλησα να παράγω με τον μύκητα Aspergillous Niger (4) και με την βοήθεια της μελάσσας την πολύτιμο ουσία κιτρικό οξύ δεν μου το επέτρεψαν, με αποτέλεσμα να δαπανούμε τεράστια ποσά για να την εισάγουμε από το εξωτερικό. Έτσι σήμερα την μελάσσα, αντί να την χρησιμοποιούμε για τις ανάγκες της χώρας μας, την εξάγουμε σε μεγάλο βαθμό''.

*** 

Σημειώσεις:

Σημείωση 1: Το κιτρικό οξύ είναι ασθενές οργανικό τρικαρβοξυλικό οξύ. Είναι πολύ διαδεδομένο στο φυτικό βασίλειο, κυρίως στα λεμόνια και τα άλλα εσπεριδοειδή, το ακτινίδιο, τις φράουλες και πολλά άλλα φρούτα. Είναι εξαιρετικό φυσικό συντηρητικό, ενώ χρησιμοποιείται και ως ρυθμιστής οξύτητας και αρωματικό συστατικό. Είναι ενδιάμεσο ενός κύκλου μεταβολισμού των σακχάρων στους ζωντανούς οργανισμούς, μεγάλης βιολογικής σημασίας (κύκλος κιτρικού οξέος – κύκλος του Krebs), μέρος της διαδικασίας κατά την οποία οι ζωντανοί οργανισμοί μετατρέπουν την τροφή σε ενέργεια.

κιτρικό οξύ

Το κιτρικό οξύ χρησιμοποιείται ως αρωματικό και συντηρητικό στις τροφές και τα ποτά, κυρίως τα μη αλκοολούχα (π.χ. λεμονάδες). Ως πρόσθετο τροφίμων επισημαίνεται με τον κωδικό Ε330. Η ικανότητά του να σχηματίζει, χημικές ενώσεις με μέταλλα το καθιστά χρήσιμο σε σαπούνια και απορρυπαντικά πλυντηρίων. Ο λόγος είναι ότι με τη δράση του αυτή στο σκληρό νερό, αφήνει τα απορρυπαντικά ανεμπόδιστα να δράσουν χωρίς τη χρήση πρόσθετων αποσκληρυντικών. Επίσης χρησιμοποιείται στη βαφική και για την παρασκευή παραγώγων φαρμακολογικής σημασίας όπως ο κιτρικός σίδηρος, το μεθυλενοκιτρικό οξύ.

Τέλος, η ιδιότητα των τριών καρβοξυλικών ομάδων του να δίνουν πρωτόνια σε διάλυμα το καθιστά έναν εξαιρετικό ρυθμιστή του pH (buffer) σε όξινα διαλύματα. (Πληροφορίες εδώ) 

Σημείωση 2: Για να αντιληφθούμε πόσο σημαντικό είναι το κιτρικό οξύ και πως -όπως γράφει και ο Σ.Σοφιανόπουλος- λίγοι γνωρίζουν την παρασκευή του μεταφέρουμε παρακάτω κάποια αποσπάσματα από το ιστορικό της μεγαλύτερης σήμερα φαρμακοβιομηχανίας της Pfizer:

- 1849: Ιδρύεται η εταιρεία Charles Pfizer & Company με αντικείμενο τις χημικές ουσίες. Ένα κλασικό συντηρητικό κτίριο στην περιοχή Ουίλιαμσμπεργκ του Μπρούκλιν, στη Νέα Υόρκη, λειτουργεί ως γραφείο, εργαστήριο, εργοστάσιο και αποθήκη. Το πρώτο προϊόν της εταιρείας είναι το Santonin, ένα πρωτοποριακό αντιπαρασιτικό που κάνει αμέσως επιτυχία.

- 1880: Χρησιμοποιώντας εισαγόμενα συμπυκνώματα λεμονιού και μοσχολέμονου, η Pfizer αρχίζει να κατασκευάζει κιτρικό οξύ, το οποίο εξελίσσεται ως το βασικό προϊόν της εταιρείας και αναμένεται να εξελιχθεί ραγδαία στις επόμενες δεκαετίες.

- 1919: Ο χημικός στις Pfizer James Currie επιτυγχάνει τη μαζική παραγωγή κιτρικού οξέος με ζύμωση στις ζάχαρης, ένα επίτευγμα το οποίο τελικά απελευθέρωσε την Pfizer από τα δεσμά των ευρωπαίων καλλιεργητών εσπεριδοειδών.  

- 1939: Η Pfizer παρουσιάζει μεγάλη επιτυχία στην παραγωγή κιτρικού οξέος με ζύμωση της ζάχαρης, ώστε μια λίβρα κιτρικού οξέος, η οποία το 1919 κόστιζε 1,25 δολάρια Η.Π.Α., τώρα κοστίζει 20 σεντς. Η Pfizer γίνεται ευρέως γνωστή ως κορυφαία εταιρεία στην τεχνολογία ζύμωσης. (Περισσότερα δείτε εδώ) 

Σημείωση 3: Άλλη μια ξεκάθαρη υπονόμευση από αυτούς που κινούσαν (και κινούν) τα νήματα στον κρατικό μηχανισμό. Η ΧΡΩ.ΠΕΙ. είχε ζητήσει την μελάσα αλλά δεν της δόθηκε ποτέ από το ελληνικό κράτος. Σημειώστε πως οι μηχανισμοί του ελληνικού κράτους ήταν (και είναι) καλά ενημερωμένοι ώστε να μη δοθεί ένα υποπροϊόν κρατικής βιομηχανίας που μπορεί να οδηγήσει στην παρασκευή κιτρικού οξέος και στην απεξάρτηση από την εισαγωγή του. 

-Η μελάσα είναι βασικό υποπροϊόν της παραγωγής ζαχάρεως, από αυτήν παράγεται το κιτρικό οξύ. Η μελάσα περιέχει περίπου 50% ζάχαρη και χρησιμοποιείται ως υπόστρωμα ζυμωτικών διεργασιών για την παραγωγή αλκοόλης, ζυμών διατροφής ή ζωοτροφής, κιτρικού οξέος, γλουταμινικού οξέος, αμινοξέων (π.χ. λυσίνης) καθώς επίσης και για πρόσμιξη στις ζωοτροφές.

μελάσα, ένα από τα καλύτερα συμπληρώματα διατροφής

 

Αναλυτικά Στοιχεία Μελάσας

Bx	78 - 80 %
Pol	44 - 48 %
Ολικά σάκχαρα %	48 - 52 %
Ιμβερτοσάκχαρο	0,150 - 0,500 %
pH	7,2 - 8,5
Τέφρα	12 - 14 %
Πυκνότητα	1,38 - 1,42 gr/cm3

Πηγή:Διεύθυνση Τεχνικών Υπηρεσιών ΕΒΖ

(Πληροφορίες εδώ)

Σημείωση 4: Στον παρακάτω σύνδεσμο εδώ  μπορείτε να δείτε μια περίληψη διατριβής του Τριαντ. Ρούκα υπό τον τίτλο: "Παραγωγή κιτρικού οξέος από υποπροϊόντα γεωργικών βιομηχανιών" (1989). Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει στην πατρίδα μας παραγωγικό επιστημονικό δυναμικό το οποίο ασχολείται με θέματα εφαρμοσμένης ερεύνης και αναπτυξιακής τεχνολογίας. Κάτα πόσο το ελληνικό κράτος αξιοποίησε ή αξιοποιεί το επιστημονικό αυτό προσωπικό για την ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας είναι θέμα που πρέπει να μάς προβληματίσει. Τότε ίσως μπορέσουμε να συνειδητοποιήσουμε καλύτερα αυτό που έλεγε πολλές φορές τηλεοπτικά ο κ. Σ.Σοφιανόπουλος : "το ελληνικό κράτος είναι τόσο καλά οργανωμένο ώστε να μη μπορεί να γίνει τίποτε". 

Επιμέλεια: Ξενοφών Οικονομικός (15.9.2014)