"Η δημιουργία Βαρειάς Βιομηχανίας αποτελεί για την πραγματοποίηση της εκβιομηχάνισης τον πρώτο βασικό και θεμελιώδη όρο...η δημιουργία σιδεροβιομηχανίας, μεταλλουργίας και ηλεκτροχημικών βιομηχανιών αλλάζει από τις ρίζες της την οικονομική διάρθρωση της χώρας μας" Δημ. Μπάτσης

Το σπουδαίο και πρωτοποριακό έργο "Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα" (1947) του Δ.Μπάτση έχουμε παρουσιάσει -σε ένα πρώτο επίπεδο- σε ανάρτησή μας εδώ

Ο Δημήτρης Μπάτσης ως μέλος της Επιστημονικής Εταιρείας μελέτης Νεοελληνικών προβλημάτων "Επιστήμη-Ανοικοδόμηση" και ως Διευθυντής του επιστημονικού περιοδικού "Ανταίος" οραματίστηκε, αγωνίστηκε και επιστημονικά απέδειξε και τεκμηρίωσε ότι η Ελλάδα μπορεί να γίνει εθνικά και οικονομικά ελεύθερη. 

Όπως γράφει και στον πρόλογο του βιβλίου ο Γενικός Γραμματέας της Εταιρείας "Επιστήμη-Ανοικοδόμηση" και Πρύτανης του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου: "...αλλά η αξία του έργου του κ. Δ. Μπάτση, εκτός από την πολύτιμη συγκέντρωση και κριτική επισκόπηση του έργου των τεχνικών, είναι η αναζήτηση του οικονομικού πλαισίου για την τοποθέτηση των τεχνικών λύσεων, η αναζήτηση της μορφής της οργάνωσης για τη λειτουργία των κλάδων της βαρειάς βιομηχανίας, η αντιμετώπιση του ρόλου του ξένου κεφαλαίου και των σχεδίων των ξένων οικονομικών οργανισμών στην περίπτωση τροπής της οικονομίας μας..."

Συνεχίζουμε σήμερα παρουσιάζοντας ένας μέρος της εισαγωγής  του Δ.Μπάτση στο έργο του "Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα". (οι υπογραμμίσεις δικές μας)

                                                                               ***

Α΄. Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΒΑΡΕΙΑΣ ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΧΗΜΙΚΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ

Η δημιουργία βαρειάς μεταλλουργικής και χημικής βιομηχανίας στην Ελλάδα μπορεί να υποστηριχθεί όχι μονάχα επειδή υπάρχουν σημαντικά ευνοϊκές τεχνικές προϋποθέσεις στη χώρα μας ή γιατί είναι ανάγκη να διαφυλαχθούν οι εσωτερικοί οικονομικοί της πόροι που με τη μορφή συναλλάγματος βγαίνουν αθρόα στο εξωτερικό για να αγοράζονται εκεί μισοκατεργασμένα ή τελειωμένα προϊόντα, αλλά μπορεί και πρέπει πρωταρχικά να υποστηριχθεί σαν μια από τις βασικές επιδιώξεις της λαϊκής δημοκρατίας για την ολοκλήρωση του αστικοδημοκρατικού μετασχηματισμού του τόπου και τη ριζική μετατροπή στη διάρθρωση της οικονομίας του. Η εκβιομηχάνιση της χώρας μπορεί να στηριχθεί και να πραγματοποιηθεί σε γερή τεχνοοικονομική βάση μονάχα αν δημιουργηθεί βαρειά βιομηχανία. 

Όπως όμως η εκβιομηχάνιση στο πλαίσιο της λαϊκής δημοκρατίας αποτελεί προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, την πραγματοποίηση της εσωτερικής συσσώρευσης σε μεγάλη κλίμακα, την αποδέσμευση της οικονομίας από το ξένο κεφάλαιο και τη δημιουργία των όρων για μια σοσιαλιστική οικονομία, έτσι και η βαρειά βιομηχανία αποτελεί για την πραγματοποίηση της εκβιομηχάνισης τον πρώτο βασικό και θεμελιώδη όρο.

Για να ολοκληρωθεί, όμως, η ανάπτυξη της βαρειάς βιομηχανίας στη χώρα μας, χρειάζεται η μεταλλουργική και ηλεκτροχημική βιομηχανία προοδευτικά να συμπληρωθεί με συγχρονισμένη και γερά θεμελιωμένη μηχανουργική βιομηχανία. 

Αλλά όπως είπαμε και μέχρι που να κατασκευάσουμε στον τόπο ολοκληρωμένη βιομηχανία παραγωγής μέσων παραγωγής (μηχανών, μηχανικών εργαλείων κλπ), η δημιουργία σιδεροβιομηχανίας, μεταλλουργίας και ηλεκτροχημικών βιομηχανιών πρέπει να αποκτά για μας ιδιαίτερη σημασία επειδή αλλάζει από τις ρίζες της την οικονομική διάρθρωση της χώρας μας.

Το γεγονός αυτό μεταφράζεται οικονομικά στην αφαίρεση κεφαλαίων από τους παρασιτικούς και δασμόβιους βιομηχανικούς κλάδους και στη συγκέντρωσή τους, σε καινούργιους παραγωγικούς κλάδους, με ανακατάταξη της πιστωτικής κατανομής της ανόργανης μάζας του κεφαλαίου (που θα κάνει δυνατή η εθνικοποίηση της πίστης) για τη γρήγορη ανάπτυξη της βιομηχανικής βάσης της χώρας. Ακόμα η μεταβολή εκφράζεται έντονα στην επίδραση, που ασκεί η ανάπτυξη ορισμένων κλάδων βαρειάς βιομηχανίας στους άλλους κλάδους της βιομηχανίας και στην αγροτική οικονομία που η τεχνική τους τελειοποίηση εξαρτάται από τη δυνατότητα να εφοδιάζονται σε μέσα από μια γερή βαρειά ντόπια βιομηχανία. Ειδικότερα στην άμεση φάση, που θα διανύσουμε για την ανασυγκρότηση, η αναστήλωση των ερειπίων θα χρειαστεί διπλάσιες ίσως πρώτες ύλες απ’ ό,τι απορροφούσε η κατανάλωση των τελευταίων προπολεμικών ετών της τεταρτοαυγουστιάτικης δικτατορίας, πρώτες ύλες που είναι στο πιο μεγάλο τους μέρος, σίδερο, ατσάλι, αλουμίνιο, ηλεκτρική ενέργεια για την κίνηση των εργοστασίων, λιπάσματα για την εντατικοποίηση της καλλιέργειας κ.α. δηλαδή προϊόντα κλάδων, που αυτή τη στιγμή ούτε ένα ελάχιστο ποσοστό της βιομηχανικής παραγωγής μας δεν αντιπροσωπεύουν.

Τελευταίο, αλλά και με όχι λιγότερη σημασία από τα άλλα, αναφέρουμε, το ότι οι οικονομικές σχέσεις με το εξωτερικό θα επηρεαστούν ριζικά αν θα ιδρυθούν οι βιομηχανίες αυτές στην Ελλάδα: α) Γιατί τότε η εισαγωγική μας πολιτική θ’ αφορά περισσότερο εμπορεύματα που δε θα μπορούν ακόμα να παραχθούν στον τόπο (ορισμένες μηχανές εργοστασίων, μεταφορικά μέσα κλπ.) και λιγότερο μισοκατεργασμένες πρώτες ύλες (χυτοσίδηρος, σιδηρόφυλλα κλπ.) ή σχεδόν ακατέργαστα βοηθητικά προϊόντα και καύσιμα, που σήμερα η εισαγωγή τους όχι μόνο βαραίνει καταθλιπτικά το εμπορικό ισοζύγιο και γενικότερα το ισοζύγιο πληρωμών μα και αποτελεί μια από τις βάσεις της εξάρτησης της οικονομίας (2) από την αγορά του εξωτερικού. Η τέτοια εξάρτηση ματαιώνει τη συσσώρευση στην εσωτερική αγορά και έτσι ευνοεί την αντιπαραγωγική και τοκογλυφική δράση του ντόπιου κεφαλαίου μέσα από μορφές τεχνητού μονοπωλίου. β) Γιατί τα ξένα δημόσια κ.α. δάνεια και οι πιστώσεις μπαίνουν σε μια ολότελα διαφορετική βάση αν έχουμε βαρειά βιομηχανία στον τόπο μας. Μπορούμε να τα διαπραγματευθούμε στο βαθμό που είναι αναγκαία, σαν χώρα ανεξάρτητη με ισότιμους όρους στις συναλλαγές (3) με το εξωτερικό. Με τον τρόπο αυτό θ’ αντιμετωπίσουμε ρεαλιστικά και αποτελεσματικά σαν ανεξάρτητη χώρα τους οργανισμούς του διεθνούς μονοπωλιακού κεφαλαίου που θα είχαν τη διάθεση να εξαντλήσουν σε βάρος μας κάθε οικονομική και πολιτική πίεση για να μας υποτάξουν στην κυριαρχία τους.

Σημειώσεις βιβλίου: 

2. Οι άλλες βάσεις της εξάρτησης από το ξένο κεφάλαιο είναι: η δημοσιονομική εξάρτηση (δημόσιο χρέος, πιστώσεις δεσμευμένες, διεθνής οικονομικός έλεγχος), η τοποθέτηση κεφαλαίων ξένων για επιχειρηματική δράση στη χώρα μας (παραγωγικά έργα, προνομιακές εταιρείες επιχειρήσεων κοινής ωφελείας, μεταλλεία, ηλεκτρικό, νερό, μεταφορές, υδατοπτώσεις, σύμβαση Κούπερ κ.α. εμπορικοί οργανισμοί, τράπεζες κλπ.). 

3. Όπου θα είναι απαραίτητο να επιδιωχθούν σε ζώνες του εξωτερικού που ελέγχουν τα τράστ, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μεγάλη σημασία, έκταση και συχνότητα θα πάρουν εκτός από την περιοχή στερλίνας – δολλαρίου οι συναλλαγές μιας λαϊκής δημοκρατίας τόσο με τη Σοβιετική Ένωση, όσο και με τις άλλες λαϊκές δημοκρατίες του ευρωπαϊκού χώρου, της Μεσευρώπης και της Ν.Α. Ευρώπης και ακόμη με χώρες που προπολεμικά είχαν ολότελα αποικιακή ή μισοαποικιακή εξάρτηση από κεφαλαιοκρατικές μητροπόλεις.

 

                                                                               ***

Επιμέλεια: Ξενοφών Οικονομικός (30.9.2014)  ©
 

copyright 4481/2017