Ύδατα και υδρενέργεια, προτάσεις του βιομήχανου της ΧΡΩ.ΠΕΙ. Σωτήρη Σοφιανόπουλου

Με την παρούσα ανάρτηση συνεχίζουμε να παρουσιάζουμε το πρόγραμμα, σε συνοπτική εκδοχή, του ευπατρίδη βιομήχανου Σωτήρη Σοφιανόπουλου, χημικού με σημαντική εργασία σε επίπεδο έρευνας στα εργαστήρια Εφηρμοσμένης Έρευνας και Αναπτυξιακής τεχνολογίας της ΧΡΩ.ΠΕΙ. αλλά και στο κτήμα του στην Ζάκυνθο. Έρευνες που επεκτάθηκαν στην γεωργία με πειραματικές καλλιέργειες σε σόγια την δεκαετία του 1970 αλλά και στην κτηνοτροφία επίσης με πειραματισμούς. 

Θα παρουσιάσουμε, συνοπτικά, την πρόταση του Σωτήρη Σοφιανόπουλου για τα ύδατα παραπέμποντας με ενεργούς συνδέσμους στην αναλυτική πρόταση του για τα ύδατα και την υδρενέργεια και λοιπές σχετικές πτυχές του θέματος.

Ύδατα

Λαμβανομένου υπ' όψιν ότι η πατρίδα μας έχει πολλά βουνά, γι' αυτό και έχει τα περισσότερα νερά σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο μαζί με την Φιλανδία. Λόγω των ασβεστολιθικών πετρωμάτων, τα οποία κυρίως έχουμε (εξού και τα πολλά τσιμέντα) τα ύδατα περνούν κάτω από τα πόδια μας και καταλήγουν στην θάλασσα. 

Το φράγμα Κρεμαστών της Δ.Ε.Η. Το μεγαλύτερο χωμάτινο φράγμα της Ευρώπης, κατασκευής 1966. Το εν λόγω φράγμα δημιούργησε την μεγαλύτερη λίμνη της Ελλάδας έκτασης 30.000 στρεμάτων και χωρητικότητας 4,7 δις κυβικά μέτρα νερού. Το φράγμα έχει ύψος 153 μέτρα και βρίσκεται στα όρια των νομών Ευρυτανίας και Αιτωλοακαρνανίας.

Η Γερμανία, η οποία έχει 2,5 φορές την κατά προβολή έκταση της Ελλάδας και όχι την πραγματική, και αισθητώς μικρότερο ορεινό όγκο, διαθέτει σήμερα 6.000 μικρά υδροηλεκτρικά έργα, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι παλαιοί νερόμυλοι. Όταν ήλθε ο Όθωνας στην πατρίδα μας, περί το 1830, οι Βαυαροί μηχανικοί, οι οποίοι τον ακολουθούσαν μέτρησαν 500 νερόμυλους χρησιμοποιούμενους στην άλεση του σίτου. 

Στην σημερινή Ελλάδα υπολογίζουμε, λαμβάνοντας ως βάση την Γερμανία, ότι θα έπρεπε να υπάρχουν τουλάχιστον 4.000 μικρά υδροηλεκτρικά έργα, τα οποία εκτός του ότι θα καθιστούσαν την χώρα μας αυτάρκη σε ηλεκτρικό ρεύμα, εμπλουτίζουν τον υπόγειο

Η Γεωργία της πατρίδος μας, προτάσεις του Σωτήρη Σοφιανόπουλου

Συνεχίζουμε, με την ανάρτησή μας αυτή, το πρώτο μέρος εδώ, την παρουσίαση κάποιων επιπλέων προτάσεων για την Γεωργία της πατρίδος μας, όπως αυτές τις κατέγραψε στο πρόγραμμά του ο ευπατρίδης βιομήχανος Σωτήρης Σοφιανόπουλος.

Οι προτάσεις του αφορούν βέβαια σε μακροοικονομικό επίπεδο όλη την επικράτεια, ωστόσο μπορεί κάποιος να αντιληφθεί σε αυτές το πνεύμα του ερευνητή Σ.Σοφιανόπουλου και να εφαρμόσει κάποιες από αυτές στο κτήμα του, τις καλλιέργειες του κλπ. 

(Είναι αυτονόητο ότι επειδή το πρόγραμμα έχει γραφεί την δεκαετία του 1980-90, οι αξίες που αναφέρονται είναι σε δρχ, οι ποσότητες είναι της περίοδου εκείνης καθώς και οι δείκτες της οικονομίας. Έχουμε μετατρέψει τις δρχ σε ευρώ για διευκόλυνση του αναγνώστη. Ωστόσο, η σχετική απόκλιση των μεγεθών παραμένει). 

Γεωργία (συνέχεια)

 

ζ. Θα δημιουργηθούν κέντρα σποροπαραγωγής και πρωτίστως υβριδίων εν συνεργασία με τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, και ιδιαιτέρως με την Ανωτάτην Γεωπονικήν Σχολή. 

καλλιέργεια σόγιας στην Καβάλα

Σήμερα εισάγουμε αυτά τα υβρίδια. Ως προς την καλλιέργεια της σόγιας (1), ουδέν μέχρι στιγμής επετεύχθη αν και μόνον εμείς από την Κοινή Αγορά διαθέτουμε τις ιδανικές προς τούτο συνθήκες (κλίμα, εδαφικές συνθήκες κλπ). Έτσι η Κοινή Αγορά είναι ελλειμματική και έχει ανάγκη 36 εκατομμυρίων τόνων σόγιας ετησίως. Τούτο θα εξασφαλίσει στην χώρα μας εκατοντάδες εκατομμυρίων δολαρίων, αλλά πρωτίστως θα μάς καταστήσει σε μεγάλο βαθμό αυτάρκεις σε θέματα διατροφής στα οποία σήμερα είμαστε ελλειμματικοί σε ποσά κυμαινόμενα στα 3 δις δολάρια.

η. Η Πολιτεία θα μεριμνήσει ώστε όλες οι ξερικές εκτάσεις, π.χ. σίτου, κρίθης, κλπ να μετατρεπούν σε αρδεύσιμες επειδή με τους μικρούς γεωργικούς κλήρους τους οποίους έχουμε, δεν δύναται ο φτωχός γεωργός να αντέξει οικονομικώς το βάρος μιάς γεωτρήσεως. Εάν υπολογίσουμε ότι υπάρχουν τουλάχιστον 10 εκατομμύρια στρέμματα ξερικά και τα

Γεωργικά θέματα της Ελλάδας. Προτάσεις του ευπατρίδη βιομήχανου της ΧΡΩ.ΠΕΙ. Σωτήρη Σοφιανόπουλου

Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος, χημικός, ιδιοκτήτης της ΧΡΩ.ΠΕΙ. (1) και επιστήμονας-ερευνητής στα εργαστήρια Εφηρμοσμένης Έρευνας και Αναπτυξιακής Τεχνολογίας της ΧΡΩ.ΠΕΙ. με την μεγαλύτερη τότε, ως τα τέλη της δεκαετίας του 1970, επιστημονική βιβλιοθήκη στην Ελλάδα και 1.200 περίπου άτομα προσωπικό με άνω των 150 έγκριτων επιστημόνων, μελέτησε και γνώρισε όσο λίγοι τις οικονομικές δυνατότητες της πατρίδος μας.

Όταν το ''ελληνικό'' κράτος μέσω της Εθνικής Τράπεζας και τον προδοτικό Νόμο 1083/30.10.1980 ή νόμο των πανωτοκίων πήρε τον έλεγχο της ΧΡΩ.ΠΕΙ. και κατόπιν την χρεοκόπησε, ο ευπατρίδης βιομήχανος Σωτήρης Σοφιανόπουλος είχε προ ετών παραιτηθεί του διοικητικού συμβουλίου, καταγγέλοντας τον εγκληματικά οικονομικό τρόπο με τον οποίο ενεργούσαν οι τράπεζες εις βάρος της εταιρείας.

Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος συνέχισε τις ερευνητικές του προσπάθειες για την αξιοποίηση των οικονομικών δυνατοτήτων της πατρίδος μας ενώ αρχές του 1980 ίδρυσε το κόμμα ''Ελληνισμού'' πιστεύοντας έτσι ότι θα καταφέρει να βγάλει την πατρίδα μας από τα οικονομικά και εθνικά της αδιέξοδα, που την είχαν φέρει τα δυο ''μεγάλα'' ξενοκίνητα κόμματα. 

ο ευπατρίδης βιομήχανος της ΧΡΩ.ΠΕΙ. Σωτήρης Σοφιανόπουλος

Αυτό που έχει σημασία ακόμη και σήμερα, από την όλη επιστημονική και πολιτική (με την ευρεία Αριστοτελική έννοια) του Σωτήρη Σοφιανόπουλου είναι ότι πολλές από τις προτάσεις του έχουν ισχύ ακόμη και σήμερα, τουλάχιστον στο βασικό τους περιεχόμενο. Δια τούτο παρουσιάζομε κατωτέρω ένα πρώτο μέρος από το πρόγραμμα του Σωτήρη Σοφιανόπουλου για την Γεωργία της πατρίδος μας. 

Είναι αυτονόητο ότι επειδή το πρόγραμμα έχει γραφεί την δεκαετία του 1980-90, οι αξίες που αναφέρονται είναι σε δρχ, οι ποσότητες είναι της περίοδου εκείνης καθώς και οι δείκτες της οικονομίας. Έχουμε μετατρέψει τις δρχ σε ευρώ για διευκόλυνση του αναγνώστη. Επιπλέον, μπορείτε να κάνετε μια αναγωγή των όσων γράφει ως προτάσεις για την μακροοικονομία της χώρας μας ο Σ.Σοφιανόπουλος στην μικροοικονομία. Σίγουρα κάποιος που διαχερίζεται εκτάσεις, κτήματα, καλλιέργειες θα μπορέσει να αξιοποιήσει κάποιες από τις κατωτέρω προτάσεις. 

Γεωργικά

α. Όποιος δεν καλλιεργεί κάποια έκταση θα δύναται να την καλλιεργήσει κάποιος άλλος και να αποδώσει στον ιδιοκτήτη της το 10% της παραγωγής της. (βλέπε σημείωση δική μας εδώ)

Σόγια και Δημητριακά, σωτήριες καλλιέργειες για την πατρίδα μας. Σωτήρης Σοφιανόπουλος

Τον Ιανουάριο του 1998 ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος, χημικός, ερευνητής και πρωήν ιδιοκτήτης της ΧΡΩ.ΠΕΙ. με τα εργαστήρια Αναπτυξιακής Έρευνας και Τεχνολογίας που κατηύθυνε είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο του, με έξι προτάσεις, σε τοπική εφημερίδα της Ευβοίας.

''Σόγια και δημητριακά'' σωτήριες καλλιέργειες για την χώρα μας 

1ον Επέκταση της καλλιέργειας σόγιας, η οποία δεν μπορεί να ευδοκιμήσει σε άλλα κράτη της Κοινής Αγοράς λόγω κληματολογικών συνθηκών. Για παχυνόμενα κοτόπουλα και μόνο ξοδεύουμε, για σόγια κάθε χρόνο σε συνάλλαγμα τουλάχιστον 70.000.000 δολάρια. Εκτός του ότι εισάγουμε και σογιέλαιο. Η επέκταση της σογιοκαλλιέργειας στη χώρα μας, μπορεί να αλλάξει, από μόνη της, την οικονομική μας κατάσταση. Θα είναι σχεδόν το μόνο γεωργικό προϊόν που θα αγοράζει η Κοινή Αγορά χωρίς πρόβλημα, διότι δεν το παράγει. Η Ολλανδία μόνον για παχυνόμενα κοτόπουλα χρειάζεται 1.500.000 κιλά σόγιας ημερησίως, τα οποία μεταφράζονται σε 700.000 δολάρια, δηλαδή τον χρόνο 225.000.000 δολάρια. Η σόγια μπορεί να σώσει την χώρα συναλλαγματικώς. Τις ποσότητες που χρειάζεται η Κοινή Αγορά σε σόγια, που εισάγει σήμερα κυρίως από τις ΗΠΑ, δεν μπορεί να τις παράγει η χώρα μας; Η Γαλλία όσο συνάλλαγμα κερδίζει από τις εξαγωγές των αυτοκινήτων της, το ξοδεύει συν 10% για να εισάγει σόγια για την κτηνοτροφία της. Σε περσινή καλλιέργεια σκληρού σίτου στην Μακεδονία μετά από σόγια, η απόδοση έφθασε τα 830 κιλά ανά στρέμμα. Ποτέ άλλοτε δεν είχε ξεπεραστεί η ποσότητα των 600 κιλών ανά στρέμμα, πράγμα που σημαίνει αύξηση σχεδόν, κατά 40%. 

Σωτήρης Σοφιανόπουλος, ιδιοκτήτης της ΧΡΩ.ΠΕΙ.

2ον Τα άχυρα που σήμερα καίγονται, θα κοκκοποιούνται μέσα στο χωράφι με μελάσα από ειδικό μηχάνημα. Έτσι θα παραχθεί άριστη ζωοτροφή, για μηρυκαστικά, περισσότερη από 500.000 τόνους, αξίας 500.000.000*10 δρχ = 5 δις δρχ (ή 500.000.000 κιλά* 7 cent = 35.000.000 ευρώ). Αυτή η τόσο φθηνή ζωοτροφή θα δώσει τετραετή ώθηση στην αύξηση της κτηνοτροφίας μηρυκαστικών στην χώρα μας. Επίσης με την παράδοση του σίτου κάθε

Η πορεία του Συγκροτήματος Σκαλιστήρη υπό την καθοδήγηση του υιού του Μιχάλη Σκαλιστήρη. Η σύνεντευξη του Μιχάλη Σκαλιστήρη που αποκαλύπτει πτυχές από τα γεγονότα της εποχής έως και το πέρασμα της F.I.MI.SC.O στον κρατικό έλεγχο που την χρεοκόπησε.

Με την παρούσα ανάρτηση συνεχίζουμε την μελέτη μας σχετικά με το συγκρότημα μεταλλευτικών επιχειρήσεων του Δημητρίου Μ. Σκαλιστήρη και κατόπιν του υιού του Μιχάλη Δ. Σκαλιστήρη. Πρόκειται για ένα συγκρότητα μεταλλευτικών επιχειρήσεων που έφθασε την δεκαετία του 1970 να απασχολεί άνω των 5.000 επιστημόνων και εργατών όπως μελετήσαμε στο πρώτο μέρος εδώ.

Η κύρια εταιρεία του συγκροτήματος Σκαλιστήρη υπήρξε αυτή υπό την επωνυμία ''Ανώνυμη Εταιρεία Επιχειρήσεων Μεταλλευτικών Βιομηχανικών και Ναυτιλιακών'' (FI.Μ.Ι.S.CO. - FΙnancial Mining Industrial Shipping COrporation), στο Μαντούδι Ευβοίας. Η εταιρεία ασχολούνταν κυρίως με εξόρυξη λευκόλιθου.

Στην έκδοση του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων ''Ο Ελληνικός Ορυκτός Πλούτος'' (Αθήναι, 1979) διαβάζουμε:

''...το 1951 ιδρύθηκε από το Συγκρότημα Σκαλιστήρη η ''Α.Ε. Μεταλλεία Βωξίτου Ελευσίνας''.  Το 1971 η εταιρεία αυτή μετονομάζεται σε ''Α.Ε. Μεταλλεία Βωξίτου Ελευσίνος - Μεταλλευτικαί, Βιομηχανικαί και Ναυτιλιακαί Εργασίαι'', που σήμερα (σημ.1979) ασχολείται με τα μεταλλεύματα βωξίτη και μαγγανίου...'' (1)

ο Μιχάλης Δ. Σκαλιστήρης, υιός του Δημητρίου Μ. Σκαλιστήρη ως Πρόεδρος του Σ.Μ.Ε. (1968-1971) (φώτο)

 

Ο Δημήτριος Μ. Σκαλιστήρης μέσα από το ιστορικό αφιέρωμα του Σ.Μ.Ε.

Η πρώτη εταιρεία του συγκροτήματος Σκαλιστήρη υπό την επωνυμία ''Δ. Σκαλιστήρης'' έγινε δεκτή ως μέλος της Ένωσης Μεταλλευτικών & Μεταλλουργικών Επιχειρήσεων στην συνεδρίαση της 25ης Φεβρουαρίου 1938 και ύστερα από πρόταση των Κ. Νέγρη και Η. Γούναρη.

Για τον Δημήτρη Μ. Σκαλιστήρη το ιστορικό αφιέρωμα του Σ.Μ.Ε. για τα 90 χρόνια του, (1914-2014) γράφει:

''Μηχανικός, απόφοιτος της Ecole Centrale, εργάστηκε ως μηχανικός υπογείων στη Β. Γαλλία και ως μηχανικός στην AEG Γερμανίας και Ελλάδας. Το 1929 ιδρύει την «Τεχνικόν Γραφείον Δ. Σκαλιστήρη». Το 1932 διαπιστώνει την ύπαρξη βωξίτη στη Μάνδρα Αττικής και γίνεται παραχωρησιούχος και το 1933 ξεκινά η εκμετάλλευση βωξίτη, το 1947 γίνεται κύριος μέτοχος της «Α.Ε. ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ», στην οποία ανήκαν τα μεγάλα κοιτάσματα λευκόλιθου της Εύβοιας και τα λιγνιτωρυχεία Κύμης. Αναπτύσσει την παραγωγή λευκόλιθου και καυστικής μαγνησίας όπως επίσης και την παραγωγή λιγνίτη, που κράτησε μέχρι το 1959. Το 1951 ιδρύεται η Α.Ε. Μεταλλεία Βωξίτου Ελευσίνος για την εκμετάλλευση του βωξίτη της περιοχής Μάνδρας Ελευσίνας-Μεγάρων. Τον ίδιο χρόνο ξεκινά εκμετάλλευση πυρολουσίτη (μαγγανίου) στη Δράμα. Το 1963 παράγεται και διατίθεται στη διεθνή αγορά, πολύ καλής ποιότητας δίπυρος μαγνησία και ολοκληρώνεται η καθετοποίηση των πυρίμαχων προϊόντων. Το 1964 κατασκευάζεται ένα από τα μεγαλύτερα και πλέον σύγχρονα εργοστάσια μηχανικού εμπλουτισμού μαγνησίτη στην Ευρώπη''.(2)

Στις 15 Φεβρουαρίου 1952 συγκαλείται η πρώτη Γενική Συνέλευση του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ) του διαδόχου σχήματος της «Ενώσεως Εν Ελλάδι Μεταλλευτικών και Μεταλλουργικών Επιχειρήσεων». Μεταξύ των ιδρυτικών εταιρειών του Συνδέσμου είναι και αυτή του Δ. Σκαλιστήρη με εκπρόσωπο τον Α. Βούλγαρη.

Την ίδια χρονιά, βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη η παραγωγή βωξίτη από την Α.Ε. «Μεταλλεία Βωξίτου Ελευσίνας του Δ. Σκαλιστήρη». Η ελληνική μεταλλεία αποκτά νέα
διάσταση και ενδυναμώνει σημαντικά σε εσωτερικό και εξωτερικό, διαδραματίζοντας ουσιαστικό ρόλο στην εθνική οικονομία.

Εργοστάσιο παραγωγής μαγνησιακών προϊόντων της FIMISCO
στο Μαντούδι Ευβοίας (πηγή)