Ύδατα και υδρενέργεια, προτάσεις του βιομήχανου της ΧΡΩ.ΠΕΙ. Σωτήρη Σοφιανόπουλου

Με την παρούσα ανάρτηση συνεχίζουμε να παρουσιάζουμε το πρόγραμμα, σε συνοπτική εκδοχή, του ευπατρίδη βιομήχανου Σωτήρη Σοφιανόπουλου, χημικού με σημαντική εργασία σε επίπεδο έρευνας στα εργαστήρια Εφηρμοσμένης Έρευνας και Αναπτυξιακής τεχνολογίας της ΧΡΩ.ΠΕΙ. αλλά και στο κτήμα του στην Ζάκυνθο. Έρευνες που επεκτάθηκαν στην γεωργία με πειραματικές καλλιέργειες σε σόγια την δεκαετία του 1970 αλλά και στην κτηνοτροφία επίσης με πειραματισμούς. 

Θα παρουσιάσουμε, συνοπτικά, την πρόταση του Σωτήρη Σοφιανόπουλου για τα ύδατα παραπέμποντας με ενεργούς συνδέσμους στην αναλυτική πρόταση του για τα ύδατα και την υδρενέργεια και λοιπές σχετικές πτυχές του θέματος.

Ύδατα

Λαμβανομένου υπ' όψιν ότι η πατρίδα μας έχει πολλά βουνά, γι' αυτό και έχει τα περισσότερα νερά σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο μαζί με την Φιλανδία. Λόγω των ασβεστολιθικών πετρωμάτων, τα οποία κυρίως έχουμε (εξού και τα πολλά τσιμέντα) τα ύδατα περνούν κάτω από τα πόδια μας και καταλήγουν στην θάλασσα. 

Το φράγμα Κρεμαστών της Δ.Ε.Η. Το μεγαλύτερο χωμάτινο φράγμα της Ευρώπης, κατασκευής 1966. Το εν λόγω φράγμα δημιούργησε την μεγαλύτερη λίμνη της Ελλάδας έκτασης 30.000 στρεμάτων και χωρητικότητας 4,7 δις κυβικά μέτρα νερού. Το φράγμα έχει ύψος 153 μέτρα και βρίσκεται στα όρια των νομών Ευρυτανίας και Αιτωλοακαρνανίας.

Η Γερμανία, η οποία έχει 2,5 φορές την κατά προβολή έκταση της Ελλάδας και όχι την πραγματική, και αισθητώς μικρότερο ορεινό όγκο, διαθέτει σήμερα 6.000 μικρά υδροηλεκτρικά έργα, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι παλαιοί νερόμυλοι. Όταν ήλθε ο Όθωνας στην πατρίδα μας, περί το 1830, οι Βαυαροί μηχανικοί, οι οποίοι τον ακολουθούσαν μέτρησαν 500 νερόμυλους χρησιμοποιούμενους στην άλεση του σίτου. 

Στην σημερινή Ελλάδα υπολογίζουμε, λαμβάνοντας ως βάση την Γερμανία, ότι θα έπρεπε να υπάρχουν τουλάχιστον 4.000 μικρά υδροηλεκτρικά έργα, τα οποία εκτός του ότι θα καθιστούσαν την χώρα μας αυτάρκη σε ηλεκτρικό ρεύμα, εμπλουτίζουν τον υπόγειο
ορίζοντα, αυξάνουν την ιχθυοπαραγωγή, δημιουργούν λεκάνες ύδατος για την πυρόσβεση των δασών, και γενικώς δύνανται να ανατρέψουν την υπάρχουσα παραγωγική εικόνα της χώρας μας. 

Κάθε Νομαρχία λοιπόν, θα χαρτογραφήσει όλες τις φυσικές πηγές νερού του Νομού και θα τις μετρήσει κατά μήνα Σεπτέμβριο ή Οκτώβριο που είναι η μικρότερη παροχή, και θα κάνει και τις απαιτούμενες χημικές και μικροβιολογικές αναλύσεις. Σε περίπτωση που κάποιο νερό είναι κατάλληλο για εμφιάλωση, εάν δεν θέλει ή δεν μπορεί η Κοινότητα να το εκμεταλλευθεί μετά παρέλευση 1 έτους από της ανακοινώσεως από τη Νομαρχία ότι το νερό είναι κατάλληλο προς εμφιάλωση και η οποία ανακοίνωση δεν θα μπορεί να αργήσει περισσότερο από 3 εργάσιμες ημέρες από της γνωστοποιήσεως τελέσεως της αναλύσεως, η πηγή θα βγαίνει στον πληστειριασμό από τη Νομαρχία. Έτσι μόνον θα μπορέσουμε να μελετήσουμε που και πόσο μεγάλες πρέπει να είναι οι τεχνητές λίμνες ή δεξαμενές που πρέπει να δημιουργηθούν, ώστε να υδροδοτηθούν όλα τα χωριά, να αρδευτούν όλα τα ξερά χωράφια με τα εξής επιπλέον οφέλη:

α. Εμπλουτισμός του υπόγειου υδατίνου ορίζοντος. 

β. Ύπαρξη αρκετών ποσοτήτων ύδατος για την πυρόσβεση δια αρδευτικών κανονιών και άρδευση των νέων δένδρων και βοσκοτόπων.

γ. Δημιουργία οικοσυστημάτων (υδροβιοτόπων) που παίζουν μεγάλο ρόλο στο οικοσύστημα που έχει πολλαπλώς καταστραφεί. 

δ. Έλξεις άγριων ζώων, πάπιες κλπ για κυνήγι. 

ε. Δημιουργία δυνατοτήτων παραγωγής ψαριών γλυκού νερού: γριβάδια, χέλια, γουλιανοί κλπ που σήμερα βρίσκονται σε έλλειψη. 

Η λίμνη Κάρλα ή Βοιβηίς όπως είναι το 2019 μετά τον ''εγκαινιασμό'' της. Βρίσκεται στα βόρεια των πλαγιών του Πηλίου, στα όρια των Νομών Λαρίσης και Μαγνησίας. Αποξηράνθηκε το 1962 αλλά υπήρξε βλάβη στο οικοσύστημα  της περιοχής. Το 2010 άρχισε η ''επανασύστασή'' της με άντληση νερού από τον Πηνειό. Έχει μέγεθος περίπου 38.000 στρεμμάτων.

Πρέπει να να ξαναπλημμυρίσουν οι, κακώς αποξηρανθείσες λίμνες: Αγουλινίτσα, Κάρλα, το Δέλτα του Έβρου, σαν παραδείγματα αυτά, διότι εκτός του ότι η αποξήρανση χάλασε το οικοσύστημα αφαίρεσε την δυνατότητα αρδεύσεως των πέριξ αγρών και κυριολεκτικώς από οικονομικής πλευράς υποβάθμισε την περιοχή, διότι οι πρωτεΐνες που μπορούν να παραχθούν έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία από τις γεωγραφικές παραγωγές, που σε πάρα πολλά προϊόντα έχουμε μεγάλα περισσεύματα. Το ότι ήταν λάθος η αποξήρανση της Κάρλας ειπώθηκε και μέσα στη Βουλή, χωρίς όμως να ληφθεί απόφαση να την ξαναδημιουργήσουν.

Επιμέλεια: Ξενοφών Οικονομικός (20.12.2019) ©

 

Copyright 4481/2017