Ελληνική οπλοβιομηχανία. Η ΧΡΩ.ΠΕΙ. πρωτοπόρησε το 1974. Το όραμα των αδελφών Μαλτσινιώτη για τα ελληνικά πυρομαχικά το οποίο συνέχισε ο Μποδοσάκης με την ΠΥΡΚΑΛ. Έργο του Μποδοσάκη η επάρκεια πυρομαχικών το 1940.

Ο Σωτήρης Αρ. Σοφιανόπουλος, όπως έχουμε γράψει και σε προηγούμενα κείμενά μας (εδώ, εδώ, εδώ) αγωνίσθηκε ακούραστα για την Ελλάδα μας και την ανάδειξη των οικονομικών δυνατοτήτων της. Στα πλαίσια της δημόσιας δράσης του απέστειλε επιστολές σε πολλούς πολιτικούς, τους προέτρεψε να προχωρήσουν στην εκτέλεση έργων (υδροηλεκτρικά, αξιοποίηση ορυκτού πλούτου, καλλιέργεια σόγιας κλπ) ενώ παράλληλα εμφανιζόταν σχεδόν καθημερινά -σε επαρχιακούς κυρίως αλλά και μικρούς- τηλεοπτικούς σταθμούς των Αθηνών με σκοπό να αφυπνήσει τον έλληνα πολίτη.

Και η παρακάτω συζήτηση, που μέρος της έχουμε απομαγνητοφωνήσει, αποδίδοντας περιγραφικά τα όσα λέει ο Σ.Σοφιανόπουλος, πραγματοποιήθηκε την περίοδο 1997-1998 στο ραδιοφωνικό σταθμό των Αθηνών ''Ηρόδοτος 107,4 fm'' με τον δημοσιογράφο Κώστα Χούντα. 

Ο αναγνώστης μας θα βρει ενεργούς συνδέσμους στο παρακάτω κείμενο, που παραπέμπουν σε περαιτέρω πληροφόρηση για το αντίστοιχο θέμα, έχουν τοποθετηθεί επικεφαλίδες ανά θεματική ενότητα στο περιεχόμενο της συζήτησης και στο τέλος του κειμένου σημειώσεις για την καλύτερη πληροφόρηση των καλοπροαιρέτων αναγνωστών. Οι υπογραμμίσεις και επισημάνσεις με bold είναι δικές μας.

 ***

Ελληνική οπλοβιομηχανία που δεν αξιοποιήθηκε απο το κράτος

Εμείς σαν ΧΡΩ.ΠΕΙ. -μετά το Κυπριακό-, κάναμε την μεγάλη προσπάθεια να φτιάξουμε όπλα για τον ελληνικό στρατό και τελικά τα φτιάξαμε τα όπλα αυτά. (1) Εκείνη την περίοδο ο Μποδοσάκης με την ΠΥΡΚΑΛ έφτιαχνε τμήμα του όπλου FN-Fal διαμετρήματος 7,62 mm που ήταν σύμφωνο με τις προδιαγραφές του ΝΑΤΟ. Όταν λοιπόν έμαθε για την προσπάθειά μου στην ΧΡΩ.ΠΕΙ. ο Μποδοσάκης με βρήκε και είχαν μαζευτεί και άλλες δέκα περίπου βιομηχανίες για να ασχοληθούμε με τα όπλα. Κι αν το κράτος, αυτό το άθλιο κράτος, μιλάμε για εποχή Καραμανλη-Παπανδρέου, δεν ήταν τόσο ξεκάθαρα προδοτικό, μα τόσο προδοτικό, σήμερα η Ελλάς θα είχε τέτοιες οπλοβιομηχανίες που θα χαλάγανε κόσμο. Τορπίλισαν λοιπόν την προσπάθεια αυτή.

-Πρόδρομος Μποδοσάκης: δημιουργός και της ΛΑΡΚΟ 

Και συνεχίζω σχετικά με τον Πρόδρομο Μποδοσάκη ο οποίος είχε και την ΛΑΡΚΟ με το νικέλιο. Η Ελλάδα έχει τα μεγαλύτερα κοιτάσματα Νικελίου στον κόσμο μετά τον Καναδά. Το Νικέλιο χρησιμοποιείται σε πολλές σύγχρονες εφαρμογές. Για παράδειγμα ο ανοξείδωτος χάλυβας είναι μίγμα Νικελίου και σιδήρου. Το μέταλλο σήμερα της βιομηχανίας τροφίμου είναι υποχρεωτικός ανοξείδωτος χάλυβας. Επίσης έχουμε τις επινικελώσεις στα αυτοκίνητα οι οποίες απαιτούν χιλιάδες τόνους νικελίου. Το σίδηρο χωρίς το νικέλιο σε μίγμα ως γνωστόν σκουριάζει. Θυμάστε οι παλιοί προφυλαχτήρες αυτοκινήτων ήταν σίδηρο απο μέσα και νικέλιο απ' έξω για να μην σκουριάζουν. Απο την στιγμή που χάσαμε την μισή βιομηχανική μας παραγωγή όμως και η μεταλλοβιομηχανία της Ελλάδος δεν ξεκίνησε καν, τι να κάνουμε κε Χούντα; Κάτι προσπάθησαν να κάνουν όσον αφορά την μεταλλοβιομηχανία οι αδελφοί Αγγελόπουλοι αλλά τούς σταμάτησαν και τελμάτωσε και αυτή η προσπάθεια. 

 

Παραγωγική εγκατάσταση της ΛΑΡΚΟ στην Λάρυμνα Φθιώτιδος. Η ΛΑΡΚΟ, μια πολύτιμη στρατηγική βιομηχανία της Ελλάδος με ιδρυτή τον Πρόδρομο Μποδοσάκη έχει περάσει τα τελευταία χρόνια στον έλεγχο του Υπερταμείου το οποίο αποτελεί μνημονιακός ''θεσμός''.

 

Η υπονόμευση της ελληνικής χαλυβουργίας. Αναξιοποίητο το τεράστιο απόθεμα σιδηρομεταλλεύματος της Ελλάδος άνευ υψικαμίνου.

Ο Σωτήρης Αρ. Σοφιανόπουλος, όπως έχουμε γράψει και σε προηγούμενα κείμενά μας (εδώ, εδώ) αγωνίσθηκε ακούραστα για την Ελλάδα μας και την ανάδειξη των οικονομικών δυνατοτήτων της. Στα πλαίσια της δημόσιας δράσης του απέστειλε επιστολές σε πολλούς πολιτικούς, τους προέτρεψε να προχωρήσουν στην εκτέλεση έργων (υδροηλεκτρικά, αξιοποίηση ορυκτού πλούτου, καλλιέργεια σόγιας κλπ) ενώ παράλληλα εμφανιζόταν σχεδόν καθημερινά -σε επαρχιακούς κυρίως αλλά και μικρούς- τηλεοπτικούς σταθμούς των Αθηνών με σκοπό να αφυπνήσει τον έλληνα πολίτη.

Και η παρακάτω συζήτηση, που μέρος της έχουμε απομαγνητοφωνήσει, αποδίδοντας περιγραφικά τα όσα λέει ο Σ.Σοφιανόπουλος, πραγματοποιήθηκε το 1997 στο ραδιοφωνικό σταθμό των Αθηνών ''Ηρόδοτος 107,4 fm'' με τον δημοσιογράφο Κώστα Χούντα. 

Ο αναγνώστης μας θα βρει ενεργούς συνδέσμους στο παρακάτω κείμενο, που παραπέμπουν σε περαιτέρω πληροφόρηση για το αντίστοιχο θέμα, έχουν τοποθετηθεί επικεφαλίδες ανά θεματική ενότητα στο περιεχόμενο της συζήτησης και στο τέλος του κειμένου σημειώσεις για την καλύτερη πληροφόρηση των καλοπροαιρέτων αναγνωστών. Οι υπογραμμίσεις και επισημάνσεις με bold είναι δικές μας. 

Σημειώστε ότι το νόμισμα που αναφέρει ο Σ.Σ. είναι η δραχμή βέβαια (εν έτει 1996-97) εφόσον η χώρα δεν είχε ενταχθεί στο ευρώ ακόμη. Ωστόσο, τα συμπεράσματα είναι προφανή και χωρίς μετατροπή νομίσματος. 

Η ουσία της προσφοράς των λόγων του Σωτήρη Αρ. Σοφιανόπουλου

Ίσως κάποιος νομίζει ότι τα παρακάτω δεν έχουν καμμία αξία σε μια σύγχρονη παγκόσμια οικονομία στην οποία έχει επικρατήσει η χρηματοοικονομική και χρηματιστική οικονομία. Ωστόσο πιστεύουμε πως αυτό είναι ολότελα λανθασμένη τοποθέτηση. Οι βασικοί πυλώνες των Δημόσιων Οικονομικών όπως η πρωτογενή παραγωγή (γεωργία, κτηνοτροφία, αξιοποίηση ορυκτού πλούτου, υδρενέργεια κλπ), η μεταποίηση-δευτορογενής παραγωγή και όλοι οι τομείς της βαρειάς βιομηχανίας θα αποτελούν -ίσως έως εσχάτων καιρών- την ραχοκοκαλιά της τοπικής, περιφερειακής και παγκόσμιας οικονομίας. Ποια υπερδύναμη, ποιά μεγάλη χώρα δεν έχει ανεπτυγμένη πρωτογενή παραγωγή, δευτερογενή και βαρειά βιομηχανία; Ποιά; 

Εκτός των άλλων για εμάς τους έλληνες η οικονομική ιστορία, η ιστορία της βιομηχανίας μας που καταστράφηκε συνειδητά απο εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς αποτελεί ένα μεγάλο μάθημα για να μην ξανασυμβούν τα ίδια όταν πάλι κάποτε μπορέσουμε να κτίσουμε εξαρχής την παραγωγική οικονομία που πρέπει στην χώρα μας. Αρκετά άλλωστε με τις ουδέτερες οπτικές περί της οικονομίας, τις φιλοευρωπαϊκές ή φιλοδυτικές των -ισμών: φιλελευθερισμού, σχολής του Σικάγου κλπ- που και αυτές μάς κατέστρεψαν. 

Ας σκεφτούμε κάποτε πρώτα και μόνον την Ελλάδα, τις οικονομικές της δυνατότητες, την ιστορία των προγόνων μας -που όταν άκμασαν βασίστηκαν στην οικονομική τους ανάπτυξη πρώτα- και το τι της πρέπει. 

**** 

Η υψικάμινος της Ελληνικής Χαλυβουργίας

Το σχετικό άρθρο στο οποίο αναφέρομαι -σημειώνει ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος- είναι απο την