Οι κυβερνώντες (τότε ο Κ. Καραμανλής ο πρεσβύτερος) υπονόμευσαν προσπάθειες ανόρθωσης της Εθνικής μας Οικονομίας (Διϋλιστήρια Μεγάρων)

Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Γερμανική κατοχή καθώς και τον εμφύλιο που ακολούθησε έλαβαν χώρα πολλές προσπάθειες Ελλήνων επιστημόνων και επιχειρηματιών για την ανόρθωση της Εθνικής μας Οικονομίας. Κύριος φορέας δημιουργηκότητας υπήρξε η ιδιωτική πρωτοβουλία με το πνεύμα του "επιχειρείν" που έφερε στο dna του ο Έλληνας, η αγάπη για πρόοδο, προσφορά στον συνάνθρωπο και η ισχυροποίηση της πολύπαθης πατρίδος μας.

Η περίοδος 1953-1973 είναι μια περίοδος εκβιομηχάνισης και ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Σημειώνουμε κάποια στοιχεία για να έχουμε μια εικόνα: 

-η περίοδος 1961-1973 υπήρξε η ταχύτερη φάση εκβιομηχάνισης στην ελληνική ιστορία. Η βιομηχανία υπερτριπλασίασε το ακαθάριστο προϊόν της και αύξησε τη συμβολή της στο Α.Ε.Π. από 25% το 1961 σε 33% το 1973. 

-Η βιομηχανική απασχόληση πέρασε από το 18% στο 28% της συνολικής απασχόλησης.

-Η παραγωγικότητα της ελληνικής οικονομίας σχεδόν τριπλασιάστηκε και στα τέλη του 1973 έφθασε στα δυο τρίτα της δυτικοευρωπαϊκής. 

-Αναπτύχθηκαν νέοι κλάδοι και μεγάλες μονάδες -ιδίως στον χώρο της βαρειάς βιομηχανίας- χαλυβουργεία, ναυπηγεία, διϋλιστήρια. 

-Η αξία των βιομηχανικών εξαγωγών πενταπλασιάστηκε και η συμμετοχή τους στις συνολικές εξαγωγές ανήλθε από 14% το 1960 σε 68% το 1975.

Τα ανωτέρω δεν σημαίνουν απαραίτητα ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις στήριξαν -ώς όφειλαν- την προσπάθεια εκβιομηχάνισης της χώρας και ανόρθωσης της οικονομίας της. Η κατάσταση μεταστρέφεται σε τραγική από το 1973 και μετά όπου ο έλληνας επιχειρηματίας, βιομήχανος, εφοπλιστής και σε τελευταία ανάλυση ο έλληνας πολίτης έχει απέναντί του (επιεικής έκφραση) το ελληνικό κράτος. Μεταφέρουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα υπονόμευσης της ελληνικής οικονομίας -στη συγκεκριμένη περίοδο από τον Κ.Καραμανλή τον πρεσβύτερο- ο Ανδρέας Παπανδρέου ακολούθησε λίγα χρόνια αργότερα προκαλώντας εξίσου μεγάλη ζημία στην ελληνική οικονομία. 

                                                                               ***

Στο βιβλίο του, υπό τον τίτλο "Οι "Άγνωστες" πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία", ο πρώην Διευθύνων Σύμβουλος της ΧΡΩ.ΠΕΙ. Σ.Σοφιανόπουλος γράφει στο Κεφ.2 (οι υπογραμμίσεις δικές μας) :

Διϋλιστήρια Μεγάρων

"...Όταν η ομάδα του Έλληνα επιχειρηματία Ανδρεάδη ήθελε να κάνει ένα από τα μεγαλύτερα διϋλιστήρια αργού πετρελαίου του κόσμου για το σαουδαραβικό πετρέλαιο στην Πάχη των Μεγάρων, έπρεπε να κοπούν μερικά ελαιόδενδρα και πράγματι εκόπησαν 25.000 δένδρα εκ των 250.000.000 εκατομμυρίων δένδρων που έχει η Ελλάδα, δηλ. αμελητέος αριθμός. Με αυτό το δικαιολογητικό ο κ. Κων/νος Καραμανλής σταμάτησε την επένδυση. Και όταν οι επενδυτές κατέφυγαν στα δικαστήρια και θα δικαιώνονταν γιατί ήταν ιδιώτες, ο κ. Καραμανλής έκανε νόμο και απαγόρευσε την επένδυση. Επειδή δε οι δικαστές δικάζουν βάσει νόμου, δικαστικώς ο όμιλος Ανδρεάδη έχασε την υπόθεση, παρότι είχε δίκιο. Παρόλα αυτά όμως ο όμιλος Ανδρεάδη κατέφυγαν στα ευρωπαϊκά δικαστήρια. Η διαμάχη κράτησε 11 χρόνια και τελικώς οι επενδυτές δικαιώθηκαν. Λέει δε σε κάποιο σημείο η απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου, « δεν μπορούμε να καταλάβουμε πώς είναι δυνατόν η ελληνική δικαιοσύνη να ανατρέπεται με αναδρομικούς νόμους». Καταδικάστηκε η Ελλάς ( δηλ. ο φορολογούμενος πολίτης) να πληρώσει 16 εκατομμύρια δολλάρια και 1.000.000 ελβετικά φράγκα.

ο Καθηγητής, βιομήχανος και εφοπλιστής Στρατής Ανδρεάδης

Γιατί υποχρέωσε ο κ. Καραμανλής τους Έλληνες να πληρώσουν 47 εκατομμύρια δολάρια (συμπεριλαμβανομένης και της ποινικής ρήτρας που πληρώσαμε στους Σοβιετικούς, βλέπε σχετικά  τύρφη των Φιλίππων εδώ) και εδώ ένα ακόμη τραγικό παράδειγμα με την υπονόμευση παραγωγής κιτρικού οξέος της ΧΡΩ.ΠΕΙ. και τους στέρησε 2 επενδύσεις που θα τους απέδιδαν πολλαπλώς τόσα χρήματα; Βεβαίως ποτέ δεν πήρα απάντηση. Αντιλαμβάνεσθε πόσο προδομένη είναι η πατρίδα μας..." 

                                                                                  ***

Βάσει νόμων (ο πιο επαίσχυντος εξ' αυτών είναι ο νόμος 1083 των "πανωτοκίων" της 30.10.1980 με την παράλληλη απόφαση 289 της Νομισματικής Επιτροπής της Κεντρικής Τράπεζας) ο Κ.Καραμανλής, ο Γ. Ράλλης και στη συνέχεια ο Ανδρέας Παπανδρέου διέλυσαν την ελληνική οικονομία. Διαβάστε, όλο το ιστορικό, σχετικά με τον προδοτικό Νόμο 1083/1980, όπως το παρουσιάζει ο Σ. Σοφιανόπουλος, ο οποίος και με δικές του ενέργειες πέτυχε τελικά την κατάργηση του, σε πέντε συνέχειες, εδώ το πρώτο μέρος της ανάρτησης και εδώ το πέμπτο.

                                                                          

Και μεταγενέστερα όμως, παρ' όλες τις συνεχείς προσπάθειες του Σωτήρη Σοφιανόπουλου να ενημερώσει και να αφυπνίσει την πολιτειακή και πολιτική ηγεσία του ελληνικού κράτους, οι έχοντες την ευθύνη δεν έπραξαν τίποτε. Διαβάστε εδώ επιστολή του Σ.Σοφιανόπουλου προς τον τότε Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια, για βασικά θέματα της ελληνικής οικονομίας και εδώ επιστολή προς τον τότε πρωθυπουργό (2005) κ. Κ.Καραμανλή επίσης για σημαντικότατα οικονομικά ζητήματα.

                                                                               *** 
Λίγα λόγια για το ποιος υπήρξε ο Καθηγητής Στρατής Ανδρεάδης και πως ο Κ.Καραμανλής του επέφερε καταστροφικό πλήγμα, σε αυτόν και την Ελληνική Οικονομία.

Ο καθηγητής Στρατής Ανδρεάδης (1905-1989) καταγόταν από τη Χίο. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή Αθηνών 20 ετών. Το 1939 εξελέγη Καθηγητής Διοικητικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και στην συνέχεια Καθηγητής στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών (το σημερινό Οικονομικό Πανεπηστήμιο Αθηνών) όπου δίδασκε φοιτητές για τα επόμενα 30 χρόνια. Κατόπιν υπηρέτησε ως Πρύτανης στην ΑΣΟΕΕ. 

Ο Καθηγητής Ανδρεάδης εθεωρείτο εμπειρογνώμονας του συνταγματικού και του διοικητικού δικαίου της χώρας και είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα θέματα διοικητικής δικαιοσύνης και της παρέμβασης της πολιτείας στην ιδιωτική δραστηριότητα.

Ο πρώτος του διοικητικός ρόλος  ήλθε όταν ανέλαβε διευθύνων σύμβουλος του Ελληνικού Ηλεκτρικού Σιδηροδρόμου, σε περίοδο κρίσης λόγω της Κατοχής της Ελλάδας στα χρόνια του πολέμου. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οδήγησε την εταιρία του αστικού σιδηροδρόμου, η οποία ήταν υπό την αιγίδα του Ομίλου Ανδρεάδη, να διευρύνει τις υπηρεσίες της και παρέμεινε συνδεδεμένος με την εταιρία για τρεις 10ετίες. 

Ναυπηγεία Ελευσίνας, ένα από τα δημιουργήματα του Καθ.Στρατή Ανδρεάδη

Σαν εφοπλιστής, ήταν κυρίαρχη προσωπικότητα στους ναυτιλιακούς κύκλους με έδρα την Ελλάδα. Υπηρέτησε για 10 χρόνια ως αντιπρόεδρος την Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών και μετά άλλα 15 χρόνια (από το 1960 έως το 1974) ως Πρόεδρος της ΕΕΕ.Η δική του ναυτιλιακή επιχείρηση ξεκίνησε μετά τον πόλεμο με την απόκτηση δύο πλοίων Liberty. Στην συνέχεια η εταιρία του Commercial Trading and Discount Co. παρήγγειλε νεότευκτα πλοία από Βρετανικά και Ιαπωνικά ναυπηγεία. Στην 10ετία του '50 η εταιρεία παρέλαβε αρκετά ολοκαίνουργια δεξαμενόπλοια και φορτηγά. Στο τέλος του 1957, ο στόλος αριθμούσε 14 πλοία. Το 1971, παρέλαβε τα μεγαλύτερα πλοία του μέχρι τότε, δύο ore-oil φορτηγά (εναλλαγής ξηρού-υγρού φορτίου) χωρητικότητας 150.000 τόννων από τον Όμιλο Hitachi της Ιαπωνίας. Επίσης άρχισε να προσανατολίζεται προς τα πολύ μεγάλα δεξαμενόπλοια, παραλαμβάνοντας ένα 280.000 τόννων στα 1976. 

Ο Καθ.Στρατής Ανδρεάδης την κατέστησε στον μεγαλύτερο επιχειρ. όμιλο.

Το 1952 απέκτησε ένα πλειοψηφικό πακέτο μετοχών της Εμπορικής Τράπεζας της Ελλάδος, της δεύτερης μεγαλύτερης τράπεζας της χώρας τότε. Σε σύντομο χρονικό διάστημα την εξέλιξε στον μεγαλύτερο επιχειρηματικό Όμιλο στην Ελλάδα, εισάγοντας ξένο συνάλλαγμα αξίας πολλών εκατομμυρίων δολαρίων σε μια χώρα που ακόμα προσπαθούσε να ανοικοδομηθεί και να αναπτυχθεί μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο.

Η Εμπορική Τράπεζα ανέλαβε την Ιονική και την Λαϊκή Τράπεζα της Ελλάδος στα 1957 και στις αρχές της 10ετίας του '60 διευρύνθηκε περαιτέρω με την εξαγορά της Τράπεζας Πειραιώς και της Τράπεζας Αττικής. 

Το 1962, ίδρυσε την πρώτη τράπεζα επενδύσεων της χώρας – Investment Bank S.A.- με συμμετοχή 10 μεγάλων διεθνών τραπεζών, συμπεριλαμβανομένων της Τράπεζας της Αμερικής και της Barclays. 

Ο Ανδρεάδης ίδρυσε τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, τα οποία ο ίδιος υποστήριξε με συμβάσεις ναυπήγησης για τον δικό του στόλο. Τελικώς παρέλαβε τέσσερα νεότευκτα πλοία μεταφοράς ξηρού φορτίου από τα ναυπηγεία. Ο Ανδρεάδης δημιούργησε επίσης μια αξιόλογη ναυπηγοεπισκευαστική βάση, την Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων και υπήρξαν ακόμη πολλές άλλες οικονομικές και βιομηχανικές πρωτοβουλίες. 

Μια νέα γραμμή επιχειρήσεων για την αυτοκρατορία του, το διυλιστήριο Στραν στα Μέγαρα, κοντά στην Αθήνα, φημολογείτο πως θα ήταν μία επένδυση της τάξεως των 100 εκατομμυρίων δολαρίων μετά την αποπεράτωσή του. Πάντως ματαιώθηκε πριν κατασκευαστεί και παρ' όλο που ο Ανδρεάδης δικαιώθηκε από τις δικαστικές αποφάσεις, πέρασαν δύο 10ετίες πριν η οικογένειά του αποζημιωθεί μέσω του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου υποθέσεων Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. 

 

Πάχη Μεγάρων, εδώ ο Καθ.Στρατής Ανδρεάδης θα έφτιαχνε ένα από τα μεγαλύτερα διϋλιστήρια αργού πετρελαίου στον κόσμο

Το 1975 μετά την πτώση της χούντας και την επιστροφή της δημοκρατίας, ο Πρωθυπουργός της χώρας Κωνσταντίνος Καραμανλής κρατικοποίησε ξαφνικά την Εμπορική Τράπεζα του Ελληνικού Ομίλου, περιλαμβάνοντας ουσιαστικά όλες τις επιχειρήσεις επί ξηράς του Ανδρεάδη, χωρίς αποζημίωση. Τα προηγούμενα χρόνια ο πολιτικός και ο επιχειρηματίας είχαν καλές σχέσεις. Παρά το γεγονός πως η φιλία είχε κλονιστεί, φαίνεται πως ο Ανδρεάδης δεν ήταν προετοιμασμένος για την επίθεση στην αυτοκρατορία του.  (περισσότερα σχετικά με τις δραστηριότητες του Καθ. Στρατή Ανδρεάδη εδώ) 

                                                                                 

                                                                              ***

Το 1961 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αμέσως μετά την υπογραφή της Συνθήκης Συνδέσεως της Ελλάδας με την ΕΟΚ είπε στον τότε πρόεδρο του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων κ. Λεωνίδα Κανελλόπουλο της τσιμεντοβιομηχανίας ΤΙΤΑΝ «...υπέγραψα την συμφωνία με την ΕΟΚ... Σας έριξα εσάς τους βιομήχανους στην θάλασσα. Τώρα μάθετε να κολυμπάτε».   

Η βιομηχανία σιώπησε και έκανε έργα. Η απάντηση δόθηκε μετά από 15 χρόνια την 1η Δεκεμβρίου 1975 στην διημερίδα «Συνάντηση των Αθηνών» από τον πρόεδρο του ΣΕΒ Δημήτρη Μαρινόπουλο. «Λοιπόν, κολυμπούμε και πιστεύω πως θα τα καταφέρουμε να βγούμε στην στεριά της Ευρώπης». 

Η αλήθεια είναι ότι οι βιομήχανοι πίστευαν πράγματι πως θα τα έβγαζαν πέρα. Όμως λίγες ημέρες μετά, στις 5 Δεκεμβρίου του 1975, έφθασε στα δημοσιογραφικά γραφεία η είδηση ότι, στις 10 το πρωί οι υπάλληλοι της Τράπεζας της Ελλάδος, Εμ. Κηπουρίδης και Δ. Καλοδούκας (παραδίδοντας στον Διοικητή της Τράπεζας κ. Ξ. Ζολώτα μια έκθεση) ξεκινούσαν, με άνωθεν εντολή, το ξήλωμα του πρώτου ιδιωτικού ομίλου της χώρας. Του ομίλου Στρατή Ανδρεάδη (στη φώτο η Χριστίνα Ωνάση ανάμεσα στον Στρατή και τον Αλέξανδρο Ανδρεάδη) κρατικοποιώντας 5 Τράπεζες, ναυπηγεία, ασφαλιστικές, το ΧΙΛΤΟΝ, τα λιπάσματα, 3 ακόμη βιομηχανίες και στην συνέχεια τις εταιρίες μεταφορών.

Οι ίδιοι υπάλληλοι πήραν την θέση του Στρατή Ανδρεάδη στον κρατικό πλέον όμιλο. Πριν ένα χρόνο τα Χριστούγεννα του 1974 ο Καραμανλής κρατικοποιούσε την Ολυμπιακή. Και μετά ένα χρόνο το 1976 τα διυλιστήρια του Νιάρχου. 
 

Ο Στρατής Ανδρεάδης αποτελεί  ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια της ιστορίας της ελληνικής βιομηχανίας. Η ελληνική βιομηχανία, ως ο μεγαλύτερος εργοδότης της οικονομίας έφθασε να απασχολεί στο βιομηχανικό θαύμα της περιόδου 1955-1975 μέχρι 1.000.000 άτομα όταν τότε το δημόσιο απασχολούσε μόνο 250-300.000 αντί του σήμερα που το δημόσιο (με ΔΕΚΟ) απασχολεί 1.250.000 έναντι 300.000 εργατών της βιομηχανίας και της βιοτεχνίας συνολικά!!! (πληροφορίες από: george.kraloglou@capital.gr εδώ)

                                                                                ***

Τα παραπάνω αποτελούν μια μόνο φάση από τις πολλές των χτυπημάτων που κατάφεραν οι πολιτικοί (Κ.Καραμανλής, Γ.Ράλλης, Ανδρ.Παπανδρέου) στην ελληνική βιομηχανία, ναυτιλία και στον ελληνικό τραπεζικό τομέα. Απ' εκεί και πέρα αρχίζει η διάλυση της ελληνικής οικονομίας, η εισροή εκατοντάδων χιλιάδων στο δημόσιο μέσω κομματικών γραφείων, το κλείσιμο χιλιάδων μικρών βιομηχανιών και βιοτεχνιών -δορυφόρων- της βαρειάς βιομηχανίας, η εκρηκτική αύξηση του δημοσίου χρέους, η αλματώδης αύξηση της ανεργίας, η -βάσει προστατευτικών νόμων- διείσδυση των πολυεθνικών εταιρειών που κατέστησαν σήμερα την πατρίδα μας... αποικία. 

Επιμέλεια: Ξενοφών Οικονομικός (31.8.2014)