Φύτρο σιταριού: η Ελλάδα θα μπορούσε να το αξιοποιήσει δεδομένης της μεγάλης παραγωγής της σε σιτάρι. Το φύτρο σίτου περιέχει άνω του 31% πρωτεΐνη και βρίθει βιταμινών. Πολλές ανεπτυγμένες χώρες το έχουν μελετήσει επιστημονικά και βιομηχανοποιήσει ως προϊόν.

Σε πολλές αναρτήσεις, μέχρι σήμερα έχουμε ασχοληθεί με την γεωργία και κτηνοτροφία της πατρίδας μας. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε σχετικά με την σπουδαιότητα της γεωργίας, της κτηνοτροφίας και της παραγωγής ζωοτροφών, ενώ εδώ μπορείτε να μελετήσετε σχετικά με την ανάγκη και ταυτόχρονα δυνατότητα να καλλιεργήσουμε στην πατρίδα μας το νούμερο 1 φυτό σε πρωτεΐνη στον κόσμο, την σόγια:   Ήδη από το 1947 ο Ιορδ. Δημητριάδης είχε επισημάνει ότι η σόγια άπτεται του προβλήματος υποσιτισμού της Ελλάδος. 

                                                                          ***
Ένα από τα χαρακτηριστικά των παραγωγικά ανεπτυγμένων κρατών, τις οποίες καλούμε και μεγάλες δυνάμεις ή υπερδυνάμεις (Η.Π.Α., Ρωσία, Γαλλία, Ολλανδία κλπ) είναι ότι πρωτίστως έχουν ανεπτυγμένη γεωργία και κτηνοτροφία και μάλιστα έχουν αυτάρκεια σε αντίστοιχα γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα.

Η πατρίδα μας λόγω της αδιαφορίας (;) των κυβερνώντων των δυο μεγάλων κομμάτων (τα τελευταία 35-40 χρόνια) -κι ενώ πολλοί "ειδήμονες" και πολλοί εκ των μ.μ.ενημέρωσης την ονόμαζαν, μεταξύ άλλων, και γεωργική οικονομία,- πολύ λίγα πράγματα έχει πετύχει σε σχέση με τις δυνατότητες που έχει (εννοούμε τα στρατηγικά πλεονετήματα του κλίματος, της εδαφολογίας, της γεωγραφικής της θέσεως, του επιστημονικού προσωπικού της, των ερευνητών της κλπ.)

                                                                            ***

Παρουσιάζουμε σήμερα άλλη μια πτυχή του γεωργικού μας πλούτου και της γεωργικής μας οικονομίας η οποία, με ευθύνη του σχεδόν ανύπαρκτου Υπ. Γεωργίας, έχει μείνει αναξιοποίητη στερώντας από το Α.Ε.Π. της πατρίδας μας μεγάλα κεφάλαια (που θα μπορούσαν να είχαν παραχθεί). Την ίδια στιγμή πολλές ευρωπαϊκές και αμερικανικές χώρες αξιοποιούν την πτυχή αυτή της γεωργίας, αναβαθμίζουν την διατροφή των λαών τους, συμβάλλουν στην ανάπτυξη του Α.Ε.Π. των χωρών τους και κερδίζουν μεγάλες ποσότητες συναλλάγματος από τις εξαγωγές τους. 

Πρόκειται για τα φύτρα διαφόρων καρπών. Ειδικότερα θα ασχοληθούμε στην ανάρτησή μας αυτή με το φύτρο του σίτου. 

Το θέμα θα προσεγγίσουμε έχοντας ως οδηγό το πόνημα του πρώην ιδιοκτήτη της Φαρμακοβιομηχανίας ΧΡΩ.ΠΕΙ. κ. Σ. Σοφιανόπουλου: "Οι "Άγνωστες" πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία". Κάποιες από τις επισημάνσεις με bold και υπογραμμίσεις είναι δικές μας. Στη συνέχεια του κειμένου του Σ. Σοφιανόπουλου επισυνάπτουμε σημειώσεις που βοηθούν -νομίζουμε- τον αναγνώστη να κατανοήσει καλύτερα το θέμα. 

                                                                               ***

Γράφει ο Σ. Σοφιανόπουλος: 

Φύτρο Σίτου 

"Αμφιβάλλω αν υπάρχει ένας άνθρωπος επί της γης που δεν ξέρει τον καρπό του σιταριού. Όλοι γνωρίζουν επίσης ότι από το σιτάρι παράγονται πλείστα όσα προϊόντα, το βασικότερο των οποίων είναι το ψωμί. Υπάρχουν πάρα πολλά είδη ψωμιού και μια χώρα που έχει πολύ καλά ψωμιά είναι η Γερμανία. Αλλά και η Ελλάδα δεν πάει πίσω στο θέμα του ψωμιού. Ο άνθρωπος έχει φτιάξει αρτοσκευάσματα και από καλαμπόκι, την περιβόητη μπομπότα, που τρώγαμε επί Κατοχής, τα κριθαρένια παξιμάδια και τα διάφορα προϊόντα σίτου που είναι και τα περισσότερα.

φύτρο σίτου

Από πλευράς υγιεινής διατροφής είναι τελείως λάθος να τρώμε προϊόντα λευκού αλεύρου, διότι αυτό δεν περιέχει τις πρωτεΐνες και την κυτταρίνη, συστατικά που είναι πολύ ωφέλιμα για τον οργανισμό. Αυτό όμως που οι άνθρωποι συνήθως δεν γνωρίζουν είναι ένα τμήμα του σίτου που λέγεται φύτρο, το οποίο κατά βάρος είναι το 2 τοις χιλίοις (1). Η εκατοστιαία του σύνθεση είναι: 31% πρωτεΐνες, περί το 15%-20% υγρασία, και το υπόλοιπο υδατάνθρακες. Πρέπει ο αναγνώστης να καταλάβει ότι πώς είναι δυνατόν το 11% των πρωτεϊνών του σίτου στο φύτρο του σίτου να γίνονται 31%. Αυτό δικαιολογείται, επειδή από το φύτρο ξαναφυτρώνει το στάρι και γι αυτό πρέπει να έχει θρεπτικά συστατικά αρκετά μέχρι να πάρει πρώτες ύλες από το έδαφος. Αυτό που συνήθως όμως δεν είναι καθόλου γνωστό είναι ότι το φύτρο του σίτου βρίθει βιταμινών, πρωτίστως Α, D, και Ε. Είναι σε λίγους επίσης γνωστό ότι οι βιταμίνες δρουν σαν καταλύτες στον οργανισμό, γι αυτό τις λένε και βιοκαταλύτες και ανακαλύφθησαν από έναν Πολωνό βιοχημικό στα τέλη του προπερασμένου αιώνος. 

Η υπερβολική χρήση βιταμινών δεν είναι καλή, αλλά είναι πάρα πολύ δύσκολο να γίνει, γιατί δεν μπορεί ο άνθρωπος να πάρει τόσες πολλές βιταμίνες εκ των φυσικών τροφίμων, εκτός αν ανατρέξει στα φάρμακα. Διάφορες εταιρίες των προηγμένων κρατών φτιάχνουν παρασκευάσματα που προέρχονται από φυσικά προϊόντα, όπως είναι η Lanes και άλλες πολλές. Π.χ. ο καθηγητής κύριος Αλεξ. Σταυρόπουλος, ο οποίος διευθύνει την εταιρία ΒΙΟΡΥΛ (για την εταιρία ΒΙΟΡΥΛ βλέπε εδώ) παίρνει σαν μεσημεριανό έδεσμα 2 ή 3 κουταλιές της σούπας φύτρο σίτου, αλλά δυστυχώς καναδικής προελεύσεως, γιατί οι Καναδοί το έχουν αναγάγει σε επιστήμη. Στην πατρίδα μας διάφορες εταιρίες οικολογικών προϊόντων προσφέρουν και φύτρο σίτου ελληνικής παραγωγής, το οποίον όμως δεν το έχουν αποξηράνει όπως θα έπρεπε, ώστε το ποσόν της υγρασίας να μην υπερβαίνει το 10%, ώστε να είναι διατηρήσιμο. (για την οικιακή παρασκευή φύτρου σιταριού διάβασε την σημείωση 2)

Τελευταίως δεν ξέρω τι έχει γίνει με το προϊόν αυτό, αλλά αυτό που είναι βέβαιον είναi ότι μία χώρα που παράγει περί τα 3.000.000 τόνους σιτάρι (3) και θα μπορούσε να αξιοποιεί το φύτρον του σίτου (που σε αναλογία θα ήταν 6.000 τόνοι) δεν έχει μεριμνήσει ως κράτος και ως Υπουργείον Γεωργίας τίποτε περί αυτού. Οι διάφοροι μύλοι της Ελλάδος (από τους οποίους οι περισσότεροι δεν έχουν την δυνατότητα να διαχωρίζουν το φύτρο του σίτου όταν αλέθουν το σιτάρι) ανακατεύουν το φύτρο σίτου με τα πίτουρα και... το τρώνε οι κότες! Επί του οικονομικού ζητήματος αντιλαμβάνεται κανείς ότι άλλο η τιμή των περίπου 50 δρχ. ανά κιλό πιτύρου και άλλο η... τιμή του φύτρου σίτου."

                                                                            ***

φύτρο σίτου σε βάζο

Σημειώσεις (δικές μας):

Σημείωση 1: Στο κέντρο του σπόρου του σιταριού, βρίσκεται το φύτρο. Το φύτρο είναι το τμήμα του σπόρου στο οποίο οφείλεται η ανάπτυξη του βλαστού. Πρόκειται για την καρδιά του σπόρου από την οποία θα προέλθει το νέο φυτό όταν ο σπόρος βρεθεί σε κατάλληλες συνθήκες.

Το φύτρο είναι η πηγή με πολλά θρεπτικά συστατικά (23 τον αριθμό): πρωτεΐνες, βιταμίνες, αφομοιώσιμα μεταλλικά άλατα ω-6, λιπαρά, οξέα, λίγες θερμίδες και λιπαρά και πολλά αντιοξειδωτικά.

Αυτό που κάνει το φύτρο σιταριού να υπερέχει έναντι άλλων προϊόντων που περιέχουν αυτού του είδους τα λιπαρά είναι ότι τα ω-6 των φύτρων σιταριού μπορούν να διατηρηθούν έως και μία εβδομάδα, ενώ τα ω-6 που περιέχονται σε διάφορα έλαια (π.χ. στο μουρουνόλαδο) είναι ευαίσθητα λιπαρά, οξειδώνονται εύκολα και καταστρέφονται. 

Τα φύτρα σιταριού έχουν τετραπλάσια ποσότητα βιταμίνης B12 σε σχέση με τον καρπό του σιταριού. Έχουν 3 με 4 φορές περισσότερες φυτικές ίνες απ’ ό,τι το ψωμί ολικής άλεσης. Έχει υπολογιστεί ότι με την κατανάλωση 100 γρ. φύτρων σιταριού καλύπτετε περίπου τη μισή από την ημερήσια ανάγκη σας σε μαγνήσιο. 

Το φύτρο σίτου ανά 100gr περιέχει τα κάτωθι συστατικά:  

Θερμίδες: 198 

Πρωτεΐνες: 7,5 γρ.
Λιπαρά: 1,3 γρ.
Yδατάνθρακες: 42,5 γρ.
Φυτικές ίνες: 1,1 γρ.
Mαγνήσιο: 82 mg
Φώσφορο: 200 mg
Σελήνιο: 42,5 μg 

(πληροφορίες από εδώ)

Σημείωση 2:Για την καλλιέργεια του φύτρου σιταριού: Πλένουμε καλά τους σπόρους με χλιαρό νερό και τους βάζουμε , κατά προτίμηση, σε γυάλινο δοχείο, τους σκεπάζουμε με νερό για 6 ώρες. Κατόπιν τους ξεπλένουμε και τους βάζουμε πάλι στο γυάλινο δοχείο , όπου τους ραντίζουμε 2 με 3 φορές την ημέρα και με αυτόν τον τρόπο θα βλαστήσουν περίπου σε 6 μέρες.

Κατόπιν τους ξεπλένουμε πάλι καλά και είναι έτοιμα για κατανάλωση. Η κατανάλωση πρέπει να γίνει σε 3-4 μέρες το πολύ. Το φύτρο το διατηρούμε στο ψυγείο σε γυάλινο δοχείο σκεπασμένο.

Το δοχείο που φιλοξενεί τους σπόρους πρέπει να φυλάσσεται σε σκοτεινό μέρος.

Σε αυτό το βίντεο μπορείτε να δείτε με λεπτομέρειες την οικιακή παρασκευή φύτρου σιταριού. 

Σημείωση 3:  Στατιστικά στοιχεία για την παραγωγή σίτου στην πατρίδα μας. 

Σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής το 2006 καλλιεργήθηκαν 11.950.000 στρέμματα για την παραγωγή σίτου για καρπό. Αντίστοιχα το 2007 καλλιεργήθηκαν 11.738.000 στρέμματα. Από τις εκτάσεις καλλιέργειας σίτου το 2007, τα 7.750.000 στρέμματα καλιεργήθηκαν σε πεδινές εκτάσεις, τα 2.808.000 σε ημιορεινές εκτάσεις και τα 1.180.000 στρέμματα σε ορεινές εκτάσεις. 

Για το 2006 οι εκτάσεις που καλλιεργήθηκαν με μαλακό σιτάρι ανήλθαν σε 1.149.000 στρέμματα, ενώ το 2007 σε 1.703.000 στρέμματα. Για το 2007 η καλλιέργεια σε μελακό σιτάρι είχε την εξής κατανομή: 986.000 στρέμματα στα πεδινά, 481.000 στρέμματα στα ημιορεινά και 481.000 στρέμματα στα ορεινά. 

Για το 2006 οι εκτάσεις που καλλιεργήθηκαν με σκληρό σιτάρι ανήλθαν σε 6.326.000 στρέμματα, ενώ το 2007 σε 5.584.000 στρέμματα. Για το 2007 η καλλιέργεια σε μελακό σιτάρι είχε την εξής κατανομή: 3.899.000 στρέμματα στα πεδινά, 1.269.000 στρέμματα στα ημιορεινά και 416.000 στρέμματα στα ορεινά. 

Όσον αφορά την παραγωγή σίτου, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής είχαμε για το 2006 παραγωγή σιταριού μαλακού 377.000 τόνους, ενώ το 2007 είχαμε 434.000 τόνους (259.000 τόνους στα πεδινά, 123.000 τόνους στα ημιορεινά και 52.000 τόνους στα ορεινά). Η παραγωγή σιταριού σκληρού ανήλθε το 2006 σε 1.402.000 τόνους, ενώ το 2007 σε 1.194.000 τόνους (847.000 τόνους στα πεδινά, 263.000 τόνους στα ημιορεινά και 84.000 τόνους στα ορεινά). 

Καταγράφουμε τα ανωτέρω στατιστικά στοιχεία για την παραγωγή σίτου στην πατρίδα μας προκειμένου να γίνει κατανοητό πόσο θα ωφελείτο η γεωργική μας οικονομία εάν αξιοποιούσε συστηματικά -κάτι που είναι απόλυτα εφικτό και θα έπρεπε να είχε γίνει από δεκαετίες- το φύτρο του σίτου. Θα έπρεπε οι έλληνες γεωργοί να το παράγουν συστηματικά και με την επιστημονική αρωγή του Υπ. Γεωργίας και την προσφορά αντίστοιχων κρατικών ή ιδιωτικών υποδομών να γίνει βιομηχανικά η επεξεργασία του προϊόντος. 

Σημειώστε ότι με μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο θα εντοπίσετε βιολογικό φύτρο σιταριού συσκευασμένο σε σακουλάκι των 400gr να τιμάται περί τα 16,00 ευρώ. Υπάρχουν βέβαια και πολύ φθηνότερες τιμές για αντίστοιχα προϊόντα. Ωστόσο, σημειώνουμε, ότι πολλά από αυτά τα σκευάσματα προέρχονται π.χ. από την Γερμανία. Γιατί να μη τα παρασκευάζουμε στην πατρίδα μας;

Επιπλέον, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι το φύτρο σίτου μπορεί να αξιοποιηθεί είτε σαν σαλατικό είτε σαν αποξηραμένο δημητριακό σε νιφάδες (corn flakes) είτε -για παράδειγμα- για την παρασκευή παστελιού κλπ. 

Στην περίπτωση λοιπόν εγχώριας παραγωγής του υπάρχουν προοπτικές για την αξιοποίηση του φύτρου σίτου, την μεταποίηση του και την βιομηχανική παραγωγή του. 

Σημείωση 4: Πηγές φώτογραφιών. Η πρώτη φώτο εδώ από  η δεύτερη φώτο εδώ.

Επιμέλεια: Ξενοφών Οικονομικός (17.2.2015) ©
 

copyright 4481/2017