Απαραίτητη για την ανάπτυξη της Βιομηχανίας και βιοτεχνίας της πατρίδος μας η δημιουργία εργαστηρίων Εφαρμοσμένης Έρευνας και Αναπτυξιακής Τεχνολογίας. Σ.Σοφιανόπουλος

Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η οικονομία και ειδικότερα η βιομηχανία, κτηνοτροφία και γεωργία της πατρίδος μας είναι ό,τι δεν υπάρχει εφηρμοσμένη έρευνα, ανάπτυξη τεχνολογίας και γενικά τεχνικών που θα λύνουν τα συνεχώς ανακύπτοντα προβλήματα στους ανωτέρω τομείς και θα τους τροφοδοτούν με λύσεις και υπέρβαση των δυσκολιών. 

Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος, χημικός και διευθύνων σύμβουλος των ΧΡΩ.ΠΕΙ. (Χρωματουργεία Πειραιά) είχε επανειλημμένα επισημάνει το γεγονός. Βέβαια τι μπορεί να ζητάει κανείς από ένα κράτος που είναι -με ευθύνη των κυβερνώντων και των ξένων κηδεμόνων τους- σκόπιμα και μόνιμα υπο διάλυση αλλά που δείχνει φοβερά αντανακλαστικά  στο να εμποδίσει ότι δημιουργικό πήγε και πάει να γίνει στον τόπο μας. Σε παλαιότερες αναρτήσεις έχουμε παρουσιάσει πολλές περιπτώσεις υπονόμευσης τους κράτους σε δημιουργικές προσπάθειες σοβαρών επιχειρηματιών και όχι μόνον. [μελετήστε στην παρακάτω ανάρτησή μας εδώ την τελευταία παράγραφο υπό τον τίτλο: ''Το κράτος και οι κυβερνώντες ήταν και είναι εδώ! απέναντι στις υγιείς προσπάθειες Ελλήνων επιχειρηματιών''.

Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος λοιπόν είχε ειδικευθεί στην Εφαρμοσμένη Έρευνα και την Αναπτυξιακή Τεχνολογία και αυτό έκανε στην ΧΡΩ.ΠΕΙ. -ως διευθύνων σύμβουλος- δημιουργώντας και κατευθύνοντας αντίστοιχα εργαστήρια. Δημιούργησε έτσι ένα πρότυπο εργοστάσιο, που μεταξύ εκατοντάδων άλλων προϊόντων κατασκεύασε τα πρώτα ελληνικά όπλα στην ιστορία της νεότερης Ελλάδας (εδώ), ξεκίνησε την κατασκευή βαλλιστικών πυραύλων, έφερε σε πέρας έργο υψηλής τεχνολογίας που του ανέθεσε το υπουργείο Άμυνας κλπ. 

Ανάμεσα στα 1.200 άτομα προσωπικό της ΧΡΩ.ΠΕΙ. τα 150 ήταν ειδικευμένοι επιστήμονες. Ο ίδιος ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος, μέχρι και το 2007, που ήταν στην δημόσια δράση ανέφερε περιστατικά (από τηλεοράσεως και ραδιοφώνου) που τον καλούσαν ερευνητικά κέντρα πολυεθνικών από το Βέλγιο, την Ολλανδία κλπ για να τους δίνει συμβουλές και κατευθύνει. Λίγες δεκαετίες νωρίτερα -πριν το κράτος και η Κεντρική Τράπεζα με το νόμο των Πανωτοκίων (βλέπε εδώ) καταστρέψουν την ΧΡΩ.ΠΕΙ. και άλλες 300 ακόμη (μόνον στην Αττική) μεγάλες βιομηχανίες- η επιστημονική ομάδα του Σ.Σ. επίλυε συνεχώς προβλήματα όπως εύρεση ψεκάσιμου φαρμάκου για βακτήριο που κατέστρεφε σοδειές στην Ιαπωνία κ.α. 

*** 

Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος σε πρόγραμμα πολιτικό, που είχε καταρτίσει, σε μια προσπάθεια να βοηθήσει την πατρίδα μας, ανέπτυσε -και από την ήδη υπάρχουσα εμπειρία του- το πως πρέπει να ''στηθεί'' το κομμάτι της έρευνας. Αυτό παρουσιάζουμε παρακάτω, οι υποργραμμίσεις και επισημάνσεις με bold είναι δικές μας: 

Εφηρμοσμένη έρευνα και Αναπτυξιακή τεχνολογία στην Ανώτατη παιδεία, τεχνικές σχολές, βιομηχανία και βιοτεχνία. 

Όλα τα προς επίλυση τεχνολογικά προβλήματα της χώρας θα συγκεντρώνονται σε ειδικό κέντρο ηλεκτρονικής καταγραφής, που θα οργανωθεί ειδικά γι' αυτό τον σκοπό. Εν συνεχεία τα διάφορα εργαστήρια εφηρμοσμένης έρευνας και αναπτυξιακής τεχνολογίας θα δέχονται τα προβλήματα αυτά από το εν λόγω κέντρο, το οποίο ανάλογα με την ειδικότητα θα τα διαμοιράζει στα Πολυτεχνεία, Πανεπιστήμια, ΤΕΙ, στις βιομηχανίες και σε όποια άλλα ερευνητικά κέντρα υπάρχουν. 

Όλες οι βιομηχανίες και βιοτεχνείες δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου, θα υποχρεωθούν δια νόμου να δημιουργήσουν εργαστήρια εφηρμοσμένης έρευνας και αναπτυξιακής τεχνολογίας στον κλάδο τους. 

Τα έξοδα αυτών των εργαστηρίων θα εκπίπτουν από τους φόρους των επιχειρήσεων εφ' όσον η επιχείρηση δεν έχει κέρδη, ή θα καλύπτονται αναλογικώς και από τα κέρδη και από τους φόρους εφ' όσον τα κέρδη δεν επαρκούν. Με το μέτρο αυτό θα δημιουργηθούν χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, ιδιαιτέρως επιστημόνων θετικών επιστημών και αποφοίτων τεχνικών σχολών που είναι και το μεγάλο πρόβλημα της σημερινής ανεργίας. 

Το μεγάλο όφελος που θα προκύψει εξ' αυτού του γεγονότος είναι ότι με τόσες χιλιάδες νέους επιστήμονες στην εφηρμοσμένη έρευνα και αναπτυξιακή τεχνολογία και με το νόμο των πιθανοτήτων πολλές νέες εφευρέσεις θα προκύψουν και πολλά υλικά σήμερα άχρηστα (υποπροϊόντα βιομηχανίας) ή απορριπτόμενα (όπως φρούτα, χωματερές) ή μη αξιοποιούμενα όπως φαρμακευτικά φυτά και πολλά άλλα, θα αποδώσουν νέα προϊόντα στην οικονομία μας και έτσι συντομότατα θα αυξηθεί το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν.  

Τα Πανεπιστήμια, Πολυτεχνεία, ΤΕΙ θα υποχρεούνται να συνεργαστούν με ένα ερευνητικό εργαστήριο εφ' όσον τούτο τους ζητηθεί έναντι αμοιβής. Αυτή η αμοιβή θα καθορίζεται από κοινού μεταξύ του εκπαιδευτικού ιδρύματος και του ερευνητικού εργαστηρίου. Το ποσό που θα καταβάλεται από το ερευνητικό εργαστήριο θα καλύπτει αποκλειστικώς το κόστος των υλικών, τις εργατοώρες προσωπικού, την καθ' υπολογισμό ενέργεια και ένα 20% κέρδος που θα μοιράζεται αναλόγως της εργασίας, στους ερευνητές. Τον λόγο θα έχει βέβαια ο προϊστάμενος Καθηγητής.

Τα οφέλη αυτής της διαδικασίας είναι: 

1. Θα εισρεύσουν χρήματα στα Πανεπιστήμια, Πολυτεχνεία, ΤΕΙ. και θα ανακουφιστεί ο κρατικός προϋπολογισμός τους. 

2. Θα μάθουν τόσο οι καθηγητές και οι βοηθοί αλλά και οι φοιτητές να σκέφτονται και να ενεργούν για την εφηρμοσμένη επιστήμη η οποία αποδίδει άμεσα οικονομικά οφέλη στην χώρα. 

Αυτή η πρακτική ακολουθείται σε όλο τον επιστημονικώς ανεπτυγμένο κόσμο, όπου η οικονομία είναι αλληλένδετη με την επιστήμη, αλλά που ποτέ δεν εφαρμόστηκε στην Ελλάδα μάλλον σκοπίμως. 

Η αξιοποίηση π.χ. των φαρμακευτικών μας φυτών, και ιδιαιτέρως στην Κρήτη που ανέρχονται σε χιλιάδες, προς δημιουργία, έστω ανά δεκαετία ενός νέου φαρμάκου θα αποδώσει τεράστια οικονομικά οφέλη στην πατρίδα μας, διότι θα προορίζεται για τα 7,5 δισεκ. κατοίκους του πλανήτη μας.  

*** 

Τότε και τώρα, η χώρα σε υποτέλεια

Οι ξένοι κηδεμόνες της πατρίδος μας (βλέπε εδώ), όπως αναφέρει και ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος ανωτέρω, δεν θέλησαν και δεν άφησαν -και οι κυβερνώτες ως πειθήνια όργανα αποδέχτηκαν- η Ελλάδα [από το τέλος του Β' Παγκ.Πολέμου και μετά] να παραμείνει μια φτωχή, γεωργική χώρα χωρίς ανάπτυξη Βαρειάς βιομηχανίας -(σημ. γι' αυτό έπρεπε να ''φύγουν'' απο την μέση προσωπικότητες όπως ο Δημ. Μπάτσης, που με το έργο του ''Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα'' αλλά και λοιπή εργογραφία αποδείκνυαν περίτρανα και απόλυτα ό,τι η χώρα μας έχει τεράστιο ορυκτό πλούτο και ο σχηματισμός βαρειάς βιομηχανίας είναι κατά πάντα εφικτός (βλέπε εδώ και εδώ) - και χωρίς αξιοποίηση του πολύτιμου ορυκτού πλούτου της, προς όφελος των πολιτών της και όχι των ξένων πολυεθνικών. 

Όπως μετά το τέλος του εμφυλίου σπαραγμού (1949), που υποδαύλισαν οι ξένες δυνάμεις με πρώτη την Αγγλία επιβλήθηκαν στις ντόπιες πειθήνιες κυβερνήσεις βαρειές ''δουλείες'' που έδεναν χειροπόδαρα τις μεταπολεμικές προσπάθειες για την ανασυγκρότηση και ανάπλαση της χώρας και υποθήκευαν το μέλλον της (έτσι και στις ημέρες μας). Όπως, μια μόνον εξ' αυτών:

-Υποχρεωνόταν η οικονομική πολιτική της Ελλάδος ν' ακολουθεί πειθήνια τα συμφέροντα των Ην.Πολιτειών. Δηλαδή εμπορική αποκοπή απο τη Σοβιετική Ένωση και όλες τις ανατολικές χώρες. Και χαλαρή πρόοδος της βιομηχανίας, που όφειλε να ακολουθεί την πατροπαράδοτη ελαφρά, δασμοβίωτη μορφή της, προσδεδεμένη στο ξένο κεφάλαιο, χωρίς ανάπτυξη σε βάθος, δηλαδή χωρίς επιτόπια αξιοποίηση του ελληνικού φυσικού πλούτου.

Τι ανάπτυξη λοιπόν μπορεί να περιμένει κανείς; Και που να εφαρμοστεί και από ποιούς η έρευνα και η δημιουργία εργαστηρίων Εφηρμοσμένης Έρευνας και Αναπτυξιακής Τεχνολογίας; 

Έτσι και στις ημέρες μας... η ιστορία επαναλαμβάνεται... Το 2011 η πρώτη μνημονιακή κυβέρνηση αποδέχεται -κατόπιν βέβαια εντολή της τρόϊκα- το κλείσιμο ή την συγχώνευση και των ελαχίστων ακόμη σημαντικών φορέων και εταιρειών του Δημοσίου όπως του ΙΓΜΕ (Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών).  Οι Έλληνες, έχοντας -με την υπογραφή των μνημονιακών κυβερνήσεων εισέλθει στο αδιέξοδο τούνελ των μνημονίων- δεν θα πρέπει πλέον ούτε καν να έχουν φορέα που να τους ενημερώνει για την ύπαρξη του πολύτιμου ορυκτού μας πλούτου. Η εντολή της τρόϊκα ήταν ξεκάθαρη και υπαγόρευε την έκδοση υπουργικών αποφάσεων για τον κλείσιμο/συγχώνευση των: ΚΕΔ, ΕΤΑ, ΟΔΔΥ, Εθνικός Οργανισμός Νεότητας, ΕΟΜΕΧ, ΙΓΜΕ, ΟΣΚ, ΔΕΠΑΝΟΜ, Θέμις, ΕΡΤ. (βλέπε εδώ)

Σχέδια νόμων ή νόμοι για την έρευνα και την τεχνολογία υπήρξαν πολλοί μέχρι σήμερα. Ωστόσο τα αναμενόμενα αποτελέσματα υπήρξαν πενιχρά. Μήπως έτσι κι αλλιώς έπρεπε να είναι έτσι; Αντίστοιχα η ανάπτυξη τεχνολογίας και η συνεχής έρευνα άλλων κρατών, που ανέκαμψαν ή εισήλθαν σε τροχιά ανάπτυξης -χρονικά- πολύ μετά την Ελλάδα (βλέπε Ισραήλ, Ρωσία αλλά και με ελάχιστα στρατηγικά πλεονεκτήματα χώρες όπως η Ολλανδία, ή ακόμη και την τελευταία δεκαετία η Τουρκία με την μεταφορά τεχνογνωσίας κλπ) δείχνει ό,τι όποιοι θέλουν -και διεκδικούν την ελευθερία τους- από ξένους κηδεμόνες, μπορούν!

***

Η Ελλάδα μας λοιπόν αξίζει κάτι καλύτερο από την δια βίου υποτέλειά της στους ξένους κηδεμόνες της. Όταν έλθει η στιγμή κατά την οποία άνθρωποι που αγαπούν και πονούν αυτόν τον τόπο αναλάβουν τα ηνία της χώρας μας τότε η πρόταση του Σωτήρη Σοφιανόπουλου για την δημιουργία εργαστηρίων Εφαρμοσμένης Έρευνας και Αναπτυξιακής Τεχνολογίας τόσο από το κράτός όσο και τις μεγάλες επιχειρήσεις-βιομηχανίες θα είναι μια από τις κύριες οδούς προς την βιομηχανική και όχι μόνον ανάπτυξη. 

Επιμέλεια: Ξενοφών Οικονομικός (5.6.2019)