"Η κατανομή του λιγνίτη στις πολλαπλές χρήσεις, που προσφέρεται και σαν καύσιμο και σαν χημικό προϊόν, πρέπει να γίνει ανάλογα με τις ανάγκες που θα παρουσιάσει ο κάθε κλάδος της οικονομίας". Δ.Μπάτσης Γ' Μέρος

Μετά την παρουσίαση του Α' μέρους για το Λιγνιτικό θέμα, όπου ο Δ. Μπάτσης -μετά από μια εισαγωγή- ανέπτυξε την ενότητα "1.Αποθέματα-Εξόρυξη-Παραγωγή Λιγνίτη" (βλέπε εδώ) προχωρήσαμε στην παρουσίαση του Β' μέρους. Στο Β' μέρος, πάντα με πλοηγό το πόνημα του οικονομολόγου Δ. Μπάτση "Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα" παρουσιάσαμε την 2η ενότητα ανάλυσης του λιγνιτικού θέματος ήτοι "2.Χρησιμοποίηση και αξιοποίηση του Λιγνίτη" (βλέπε εδώ). 

Με την παρούσα ανάρτηση θα προσεγγίσουμε την 3η ενότητα, σχετικά με το λιγνιτικό θέμα ήτοι: "Οι βάσεις για τη σωστή αντιμετώπιση του λιγνιτικού". Παρουσιάζουμε μια συνοπτική περίληψη των κυριοτέρων σημείων της ενότητας αυτής, χρησιμοποιώντας τις ίδιες έννοιες και φράσεις του Δ. Μπάτση, ενώ στο τέλος της ανάρτησης ακολουθούν οι αντίστοιχες σελίδες του βιβλίου του σε μορφή jpeg. Οι υπογραμμίσεις στην κάτωθι συνοπτική περίληψη είναι δικές μας.

Παπαληγούρας-Μποδοσάκης στα εγκαίνια της ΛΙΠΤΟΛ (1957)*

                                                                               *** 

Γράφει λοιπόν ο Δ. Μπάτσης σχετικά με την σωστή αντιμετώπιση του Λιγνιτικού: 

-Οι ταλαντεύσεις και οι αμφιβολίες και οι ατελείωτες συζητήσεις των τεχνικών, αν μπορεί ή δεν μπορεί ο λιγνίτης να χρησιμοποιηθεί για κάποια περίπτωση δείχνουν ακριβώς ότι το λιγνιτικό ζήτημα κρατήθηκε σε μια σφαίρα μεταφυσικής και εργαστηριακής το πολύ αντιμετώπισης, χωρίς να μπεί σε πρακτική εφαρμογή που αυτή θα έδειχνε στους τεχνικούς αν η τάδε ή δείνα χρησιμοποιήση του λιγνίτη είναι προτιμότερη. 

-Η έλλειψη ερευνών, με αποτελέσματα σαφή, καθρεπτίζει την πολιτική του επίσημου κράτους που προσπάθησε να "υποστηρίξει" το λιγνίτη με το συνηθισμένο αντιοικονομικό ή μάλλον εξωοικονομικό τρόπο δασμολογικής προστασίας, με επιβάρυνση κατανάλωσης, αντί να προσπαθήσει να αναπτύξει τις τεχνικές συνθήκες παραγωγής του και να ρίξει το κόστος του.

-Στην πολιτική πάλη αυτή βλέπουμε ότι το κράτος βοηθούσε όχι την "ανάπτυξη της λιγνιτοπαραγωγής" μα τους ίδιους τους ταξικούς του στυλοβάτες, που ήταν και οι προνομιούχοι εκμεταλλευτές -με ειδικούς νόμους παραχωρήσεων από το κράτος- και που μ' αυτόν τον τρόπο μεγάλωναν τα κέρδη τους. 

-Βάλαμε (λέγει ο Δ. Μπάτσης) ορισμένες προϋποθέσεις κοινωνικοοικονομικές που είναι αυτές μονάχα ικανές να στηρίξουν και την τεχνική λύση του λιγνιτικού. Οι γενικές αρχές που πρέπει να ακολουθήσουμε για την αξιοποίηση του λιγνίτη και την ένταξή του μέσα στο πλαίσιο του ενεργειακού ζητήματος σαν βασικού συντελεστή είναι: 

α.Τα λιγνιτωρυχεία όταν δεν αποτελούν δημόσια μεταλλεία, πρέπει να εθνικοποιηθούν σαν επιχειρήσεις που υπάγονται στην κατηγορία των μεγάλων επιχειρήσεων πρωταρχικής εθνικής σημασίας. Η εκμετάλλευση των λιγνιτωρυχείων πρέπει για όσα δεν είναι "ιδιωτικά μεταλλεία", να σταματήσει να γίνεται μίσθωση, εργολαβία κλπ σε ιδιώτες.

β.Η οργάνωση της λιγνιτοπαραγωγής και η αξιοποίηση του προϊόντος της δεν μπορεί να στηρίζεται σε ψεύτικες και αντιοικονομικές βάσεις με τη δασμολογική προστατευτική πολιτική του κράτους που ξεσπούσε σε βάρος του λαϊκού εισοδήματος. Βάση για την ανάπτυξη παραγωγής λιγνίτη και την τεχνική του επεξεργασία πρέπει να γίνει ο άρτιος τεχνικός εξοπλισμός των ορυχείων, η ίδρυση εργοστασίων εξευγενισμού, οι καλές συνθήκες δουλειάς του έλληνα ανθρακωρύχου. Με τα ανωτέρω μέτρα θα μεγαλώσει η παραγωγικότητα και η εντατικότητα της δουλειάς στο ορυχείο και στο εργοστάσιο και θα κατασκευαστούν ποιοτικά ανώτερα προϊόντα.  

(Υπενθυμίζουμε στον αναγνώστη ότι το πόνημα του Δ. Μπάτση έχει γραφεί προ του 1947. Ως εκ τούτου η αναφορά στον τρόπο εξόρυξης του λιγνίτη κλπ διαφέρουν κατά πολύ από το σήμερα, όπου ειδικά βαρειά μηχανήματα εκτελούν την εργασία αυτή).

γ.Η κατανομή του λιγνίτη στις πολλαπλές χρήσεις, που προσφέρεται και σαν καύσιμο και σαν χημικό προϊόν, πρέπει να γίνει ανάλογα με τις ανάγκες που θα παρουσιάσει ο κάθε κλάδος της οικονομίας για τα είδη αυτά και με την προϋπόθεση ότι θα χρησιμοποιούνται σαν τα ποιοτικά και οικονομικά συμφερότερα είδη για την ικανοποίηση των αναγκών αυτών. 

-Ο λιγνίτης θα χρησιμοποιηθεί -χωρίς να μπορούμε από τώρα να καθορίσουμε με ακρίβεια τα ποσοστά- σαν καύσιμο για ενέργεια, σαν καύσιμο για θέρμανση ή σαν πρώτη ύλη για παραγωγή υγρών καυσίμων και άλλων χημικών προϊόντων. 

                                                                                ***

Ακολουθεί σε μορφή jpeg το αντίστοιχο κείμενο από το βιβλίο του Δ. Μπάτση "Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα" σελ.50-52. Παροτρύνουμε τον αναγνώστη να δώσει σημασία και στις αντίστοιχες υποσημειώσεις του Δ. Μπάτση (βλέπε σημείωση 23, 24, 25) 

* Η φώτο είναι από το βιβλίο "Το έργο της Πτολεμαΐδας ή η ιστορία της ΛΙΠΤΟΛ" του Αιμίλιου Μπούσιου, εκδόσεις ΚΤΕΣΚ. 

Η ΛΙΠΤΟΛ του Πρόδρομου Αθανασιάδη (Μποδοσάκη) ήταν η πρώτη μεγάλη εταιρεία που ξεκίνησε συστηματικά την αξιοποίηση των Λιγνιτών της Πτολεμαΐδας και παρήγαγε από αυτούς ηλεκτρική ενέργεια. Συγκεκριμένα τον Σεπτέμβριο του 1956 η ΛΙΠΤΟΛ Α.Ε. υπέγραψε σύμβαση με την γερμανική εταιρεία KHD για την κατασκευή του πρώτου σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με καύσιμο λιγνίτη, ισχύος 10 MW. Έκτοτε, οι ατμοηλετκτρικοί σταθμοί πολλαπλασιάζονται, ενώ νέα ορυχεία ανοίγονται συνεχώς στον άξονα Αμυνταίου - Πτολεμαίδας- Κοζάνης.

Επιμέλεια: Ξενοφών Οικονομικός (19.12.2014) ©

 

Copyright 4481/2017