Η σταφίδα στην πατρίδα μας και η προοπτική ανάπτυξής της. Η ένταξη της στην καθημερινή διατροφή μας και η κατασκευή μαρμελάδων (άνευ γλυκαντικής ουσίας) που την καθιστά περιζήτητη. Σ.Σοφιανόπουλος

Με την παρούσα ανάρτηση θα συνεχίσουμε την μελέτη μας σχετικά με τις γεωργικές και κτηνοτροφικές δυνατότητες της πατρίδος μας. Θα βασιστούμε -για μια ακόμη φορά- στο πόνημα του ιδιοκτήτη της ΧΡΩ.ΠΕΙ. Σωτήρη Σοφιανόπουλου ''Οι ''Άγνωστες'' πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία''. 

 

Όπως έχουμε σημειώσει και σε άλλες αναρτήσεις μας, ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος ασχολήθηκε επι δεκαετίες με τις οικονομικές δυνατότητες της Ελλάδας στην γεωργία, κτηνοτροφία, ιχθυοπαραγωγή και βιομηχανία τόσο στα εργαστήρια Αναπτυξιακής Έρευνας και Τεχνολογίας της ΧΡΩ.ΠΕΙ. όσο και εφαρμόζοντας πρακτικά τα πορίσματα του στο κτήμα του στην Ζάκυνθο αλλά και σε καλλιέργειες που ο ίδιος έκανε στην Μακεδονία, Λάρισα, Πελοπόνησσο και Κρήτη. 

 

Το ανωτέρω πόνημα του, το οποίο εξέδωσε το 2003, καταγράφει τα βασικά σημεία των ερευνών του. Ωστόσο συμπυκνώνει και παρουσιάζει στοιχεία από την δεκαετία του 1960 έως και την συγγραφή του βιβλίου. Είναι λοιπόν φυσικό κάποια -ελάχιστα δυστυχώς- να έχουν γίνει είτε από το κράτος είτε από την ιδιωτική πρωτοβουλία. Ωστόσο, από μακρο-οικονομικής σκοπιάς δεν έχουν γίνει αυτά που έπρεπε ώστε η Ελλάδα μας να αξιοποιήσει, μέρος έστω των στρατηγικών της πλεονεκτημάτων και να αυξήσει κατακόρυφα την αυτάρκειά της στα βασικά προϊόντα -αντί να κάνει τεράστιες εισαγωγές- καθώς και το γεωργικο-κτηνοτροφικό της ΑΕΠ. Ένα μόνον στατιστικό νούμερο τα δείχνει όλα:

Η Ολλανδία με έκταση τρεις φορές μικρότερης της Ελλάδας έχει πληθυσμό 17,5 εκατομμύρια και εξαγωγές σε γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα 105 δις ευρώ. Η Ελλάδα, τριες φορές μεγαλύτερη από την Ολλανδία, με πληθυσμό 11 εκατομμύρια -πολύ λιγότερο για τους ιθαγενείς Έλληνες- αν αφαιρέσουμε τις ροές μεταναστών και τις οικογένειές τους που εισήλθαν από το 1990 ήτοι Αλβανούς, Γεωργιανούς, Ουκρανούς, Βούλγαρους και εσχάτως εκατοντάδες χιλιάδες Πακιστανούς, Ινδούς, Μπαγκλαντεσιανούς κλπ, έχει εξαγωγές γεωργικών και κτηνοτροφικών προϊόντων 5 δις ευρώ!

σταφίδα ξανθή Κορίνθου

Στην παρούσα ανάρτηση θα μελετήσουμε το θέμα της Σταφίδας.  Οι υπογραμμίσεις και οι
επισημάνσεις με bold είναι δικές μας προκειμένου να βοηθήσουμε τον αναγνώστη στην κατανόηση των κύριων σημείων του θέματος. Στο τέλος του κειμένου του Σωτήρη Σοφιανόπουλου υπάρχουν εκτενείς σημειώσεις ώστε να βοηθήσουμε το όλο θέμα να γίνει περισσότερο κατανοητό. 

Γράφει λοιπόν ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος σχετικά με την Σταφίδα: 

Σταφίδες (μαύρες και ξανθιές) 

Η πατρίδα μας είναι μία από τις λίγες χώρες του κόσμου που παράγει σταφίδες (1). Η βασική διαδικασία παραγωγής του προϊόντος γίνεται από τον γεωργό, ο οποίος μαζεύει τα σταφύλια του τύπου σταφίδα κατά τον Αύγουστο περίπου και τα απλώνει σε ένα αλώνι, για να τα ξεράνει ο ίδιος. Σιγά σιγά δι' αυτής της διαδοχικής ξηράνσεως η σταφίδα χάνει την υγρασία της και καταλήγει σε ένα προϊόν, το οποίο είναι περίπου 65-70% μόνο σάκχαρα, κάποια πρωτεΐνη, κάποια κυτταρίνη, κάποιο κουκούτσι, γιατί μερικές έχουν και κουκούτσια, και ένα περίπου 15% υγρασία. Εν συνεχεία ο παραγωγός, όταν ξεραθεί το προϊόν, παίρνει μία τσουγκράνα και ανακατεύει τα τσαμπιά, τα οποία εν συνεχεία βάζει στην άκρη, μαζεύει τις σταφίδες σε κάποιο σωρό της τάξεως του ενός τόνου και όταν ανοίξουν τα εργοστάσια, κατά το φθινόπωρο σακιάζει τη σταφίδα και την παραδίδει στο εργοστάσιο. Εκεί το εργοστάσιο καθαρίζει την έτοιμη σταφίδα περισσότερο, αφαιρεί το μίσχο (κοτσανάκι) και εν συνεχεία βάζει τις σταφίδες σε τσουβάλια ή δοχεία και την διοχετεύει στο εμπόριο.

Η μεν μαύρη σταφίδα είναι πιο μικρή και είμαστε η πρώτη παραγωγός χώρα του κόσμου, ενώ στην ξανθή σταφίδα δεν είμαστε οι πρώτοι στον κόσμο (2). Έτσι όμως όπως έχει επικρατήσει η κατανάλωση της σταφίδας είναι να μπαίνει σε διάφορα γλυκά (πουτίγκες Αγγλίας, κέικ) και όπου μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως συστατικό κάποιου γλυκού. Η χώρα με την μεγαλύτερη απορρόφηση είναι η Βρετανία, λόγω των γλυκών που παράγει. Είναι γνωστό σε όλους ότι η Ελλάδα παράγει πλείστα όσα γλυκά από διάφορα φρούτα, το οποία για να γίνουν χρειάζονται ζάχαρη ή γλυκόζη, ως γλυκαντική επιπρόσθετη ουσία και ως συντηρητικό. Αυτό που δεν έχει γίνει ακόμη στην Ελλάδα είναι να παράγουμε προϊόντα εκ της σταφίδας, με σταφίδα τεμαχισμένη, όπως π.χ. μαρμελάδα. Όταν κάποτε είχα γράψει στον Υπουργό Αμύνης, που ήταν τότε ο Ευάγγελος Ποστολάρας από τα Τρίκαλα της Θεσσαλίας, ή κατά το ορθότερον Ευάγγελος Αβέρωφ-Τοσίτσας και τον ρώτησα γιατί δεν χρησιμοποιεί ο στρατός περισσότερη σταφίδα, μου απάντησε ότι ο στρατός δεν μπορεί να καταναλώσει περισσότερη. Επειδή η απάντηση μου φάνηκε περίεργη, ασχολήθηκα με το θέμα και έμεινα κατάπληκτος όταν διαπίστωσα ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις κατανάλωναν 2 γραμμάρια ημερησίως κατ' άτομον. Καθώς καταλαβαίνετε πιο προδοτική απάντηση απ' αυτή που μου έδωσαν οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν υπάρχει. [από αδιαφορία συνειδητή για την οικονομική ανάπτυξη της πατρίδος μας τα παραδείγματα είναι πολλά δείτε ενδεικτικά εδώ, εδώ κι εδώ] Διότι πρέπει να γνωρίζετε ότι το κουταλάκι του γλυκού χωράει περίπου 4 γραμμ. άρα μιλούσαμε για μισό κουταλάκι του γλυκού ημερησίως. Ενώ εάν π.χ. η κατανάλωση ανήρχετο σε μία κουταλιά της σούπας, αυτό θα ήταν 30 γραμμ. ημερησίως, δηλ. 15 φορές πιο πολύ.

παλαιές σταφιδαποθήκες στην παραλία Αιγίου (πηγή)

Κάτι το οποίο που μπορείτε να κάνετε μόνοι σας σπίτι σας είναι να πάρετε σταφίδες, να τις βάλετε στο μπλέντερ, να προσθέσετε 10% βραστό νερό και να δημιουργήσετε έναν πολτό ο οποίος είναι μαρμελάδα. Αυτή η μαρμελάδα αλείφεται στο ψωμί με βούτυρο και γενικώς μπορεί να καταναλωθεί πιο εύκολα σαν μαρμελάδα, παρά σαν σταφίδα. 

Κάποτε για να δω και την αντίδραση του ξένου κόσμου κατάφερα και έφτιαξα με μία εταιρία της Θεσσαλονίκης ονόματι ΒΙΟΤΡΟΣ 40 κιλά, 20 κιλά μαύρη και 20 κιλά ξανθή, την οποία πήγα στο ξενοδοχείο Zante Beach της Ζακύνθου και την βάλαμε σε ξεχωριστό σημείο με την επιγραφή ότι πρόκειτα για μαρμελάδα φυσική άνευ γλυκαντικού μέσου. Επειδή το Zante Beach το καλοκαίρι κατοικείται κατά το 90% από ξένους το 30% τουλάχιστον αυτών έμειναν ενθουσιασμένοι από την μαρμελάδα. Ένας φίλος μου δε ο Θάνος Μανταίος έφαγε όλη την υπόλοιπη μαρμελάδα και μου ζητάει και άλλη. Καλύτερο προϊόν από αυτό δεν είχε φάει μέχρι στιγμής. Αντιλαμβάνεσθε ότι το γεγονός και μόνον ότι η μαρμελάδα αυτή στερείται ζαχάρεως και έχει γλυκαντική ουσία το φυσικό μονοσάκχαρο την κάνει ακαταμάχητη. Για τους γνωστούς λόγους των πανωτοκιών όμως το Zante Beach άλλαξε ιδιοκτήτη, η εταιρία Βιοτρoς και αυτή άλλαξε ιδιοκτήτη και έτσι όλη μου η προσπάθεια δεν μπόρεσε να συνεχισθεί. Τα γράφω όμως αυτά, διότι είτε αυτούσια η μαρμελάδα εκ σταφίδος είτε ο συνδυασμός της σταφίδος με άλλα φρούτα όπως ροδάκινα, αχλάδια, βερίκοκκα, μήλα, κλπ, πρωτίστως της μαύρης σταφίδας, θα μας έδιδε ένα καταπληκτικό προϊόν για εξαγωγές προς τον αραβικό κόσμο, ο οποίος θέλει μαρμελάδες σκούρου τύπου. [σχετικά δείτε για τις χιλιάδες τόνους φρούτων που πετιούνται στις χωματερές και θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν εδώ, για τις δυνατότητες στην οινοποιεία μας εδώ και για την αξιοποίηση του καρπού της κουμαριάς εδώ]

Η πρόταση μου αυτή αφορά και τις Ένοπλες Δυνάμεις και πρωτίστως πρέπει να ενσωματώνεται η σταφίδα στη γαλέτα μας, διότι και την θερμογόνο δύναμη της θα αυξήσει, αλλά και την γεύση της θα βελτιώσει. Με τον τρόπο αυτό θα σιτίζονται οι φαντάροι μας κατά τον καλύτερο δυνατόν τρόπο.

Αξίζει για πρώτη φορά να σας ανακοινώσω τα αποτελέσματα μυστικής έρευνας του ΝΑΤΟ, σύμφωνα με τα οποία η σταφίδα είναι από τα καλύτερα προϊόντα του κόσμου (3), διότι το μονοσάκχαρόν της δεν στερεοποιείται και ο,τιδήποτε φτιάξετε με σταφίδα παραμένει σε άριστη κατάσταση για πολλά χρόνια. Εάν στον κάθε φαντάρο από τους 250.000.000 (σημ.του ΝΑΤΟ εννοεί) έδιναν από μία κουταλιά της σούπας μαζί με το πρωινό, που συνήθως δεν τρώγεται, θα βελτιωνόταν η απόδοση των σταφιδοπαραγωγών, θα αυξανόταν η διατροφική αξία των φαντάρων μας. Ενώ τώρα τρέφονται με εισαγόμενα προϊόντα, τα οποία, γευστικώς δεν είναι και τα καλύτερα (όπως λ.χ. κονσέρβες χοιρινού κρέατος από τον Καναδά).

Πρέπει ακόμη να αυξηθούν οι καστανιές, οι καρυδιές, οι φουντουκιές, φυστικιές, αμυγδαλιές, με πλήρη αξιοποίηση του καρπού τους, και όχι να εισάγουμε τα προϊόντα αυτά από τις ΗΠΑ. Επίσης, πρέπει να αυξηθεί η καλλιέργεια του αράπικου φυστικιού και του φυστικιού Αιγίνης, αλλά πρέπει να δωθεί επίσης έμφαση στα δαμάσκηνα, που τα εισάγουμε από την Γιουγκοσλαβία και την Αμερική. Πώς είναι δυνατόν οι πάμπλουτοι Αμερικανοί να μας στέλνουν αυτά τα προϊόντα και εμείς οι φτωχότατοι να μην τα παράγουμε.

***

ξήρανση golden black σταφίδας (Νεμέα Κορινθίας) (πηγή)

Σημειώσεις:

Σημείωση 1: Ιστορία της σταφίδας

Σύμφωνα με την ιστορία οι σταφίδες ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά από το 2000 π.Χ.. Οι τοιχογραφίες από την αρχαιότητα αποδεικνύουν ότι οι σταφίδες καταναλώνονταν και χρησιμοποιούνταν ως διακοσμητικά στις μεσογειακές περιοχές της Ευρώπης.
Μεταξύ 120 – 900 π.Χ., καλλιεργήθηκαν οι αμπελώνες στις περιοχές της Μάλαγα, της Βαλένθια και της Κορίνθου. Περίπου την ίδια χρονική περίοδο, οι Αρμένιοι καλλιέργησαν τους αμπελώνες τους στην Περσία (Τουρκία, Ιράν, Ιράκ). Αυτές οι περιοχές αποτέλεσαν το τέλειο κλίμα για την παραγωγή της σταφίδας και ήταν επίσης κοντά στην Ελλάδα και τη Ρώμη, οι οποίες ήταν οι καλύτερες αγορές για σταφίδες. Η κορινθιακή σταφίδα, χωρίς κουκούτσια, πρωτοκαλλιεργήθηκε στην Κόρινθο, από όπου και απέκτησε το όνομά της. Αρχαίαι γιατροί συνιστούσαν τις σταφίδες ως θεραπεία για τα πάντα, από την τροφική δηλητηρίαση μέχρι τα γηρατειά.

Έως τα μέσα του 14ου αιώνα, οι σταφίδες αποτελούσαν σημαντικό μέρος της αγγλικής κουζίνας. Τον 18ο αιώνα «γεννιέται» η σταφίδα της Καλιφορνίας, η οποία αποτελεί πλέον τον μεγαλύτερο παραγωγό παγκοσμίως.Ιστορία της σταφίδας.

Η άνθηση παραγωγής σταφίδας στην Ελλάδα 

Η ραγδαία αύξηση της παραγωγής πραγματοποιήθηκε κατά την διάρκεια του 19ου αιώνα κυρίως λόγω της καταστροφής των Γαλλικών αμπελώνων από την φυλλοξήρα.

Η μεγάλη αύξηση της ζήτησης συντέλεσε στην αύξηση της τιμής πώλησης. Πολύς πλούτος εισρέει από τις εξαγωγές της σταφίδας, οι παραγωγοί απολαμβάνουν υψηλά εισοδήματα και το Αίγιο, η Πάτρα, ο Πύργος, η Κορινθία κ.λ.π. ακμάζουν.

Τα έσοδα του κράτους στηρίζονταν κυρίως στη φορολογία επί της σταφίδας και τα δημόσια έργα σταματούσαν ή προχωρούσαν ανάλογα με την παραγωγή της σταφίδας.

Κατά το δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα και κατά την αναδιάρθρωση του Ελληνικού Κράτους οι εξαγωγές σταφίδας αποτελούσαν το 80% του συνόλου των ελληνικών εξαγωγών.

Το λιμάνι της Πάτρας απ' όπου έφευγαν τα πλοία φορτωμένα με σταφίδα για τα λιμάνια Αευρώπης και Αμερικής (πηγή)

Παρόλα αυτά, κατά τη διάρκεια δεκαετίας του 1880, η αναμπέλωση στη Γαλλία με αντιφυλλοξηρικά φυτά μείωσε σταδιακά την ζήτηση και σε συνδυασμό με τις μεγάλες παραγωγές που προέκυψαν από τις αλόγιστες επεκτάσεις έφεραν την αγορά της σταφίδας σε μεγάλη ύφεση και τους σταφιδοπαραγωγούς σε πλήρη φτώχεια, πείνα και απόγνωση.

****

Στα πρώτα χρόνια της ίδρυσης του νέου ελληνικού κράτους η σταφίδα αποτέλεσε αληθινό πυλώνα της οικονομίας. Μάλιστα στα τέλη του 19ου αιώνα οι εξαγωγές σταφίδας έφταναν και το 75% του συνόλου των ελληνικών εξαγωγών γεγονός που συνέβαλε στην ανασυγκρότηση του σύγχρονου ελληνικού κράτους μετά τους Βαλκανικούς πολέμους, στη δημιουργία των πρώτων βιομηχανικών πυρήνων καθώς και στον αστικό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας. (πληροφορίες από: εδώ και από το Υπ.Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων εδώ)

Την ιστορική διαδρομή της σταφίδας τους δυο τελευταίους αιώνες με αντίστοιχες φωτογραφίες μπορείτε να δείτε εδώ.  
Ιστορικά στοιχεία για την σταφίδα μπορείτε να μελετήσετε από το site της οικογένειας Κουνινιώτη εδώ καθώς και για το ''Μουσείο Σταφίδας Κουνινιώτης'' εδώ με πληθώρα φωτογραφιών.

Σημείωση 2: Στατιστικά στοιχεία για την παραγωγή σταφίδας 

Σύμφωνα με στοιχεία του 2013 είχαμε στην πατρίδα μας 32.383 παραγωγούς σταφίδας που καλλιέργησαν 95.788 αγροτεμάχια με συνολική έκταση καλλιεργήσιμων εκτάσεων 26.870 εκτάρια (σημ. 1 εκτάριο= 10 στρέμματα). (πηγή) 

Σχετικό δελτίο τύπου Έρευνας Αμπελουργικών Καλλιεργειών της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής μπορείτε να μελετήσετε εδώ

 ***

Σύμφωνα με στοιχεία της βάσης δεδομένων του ΟΠΕΚΕΠΕ, η έκταση που αναλογεί στην καλλιέργεια σταφίδας φθάνει τα 149.000 στρέμματα στη κορινθιακή και τα 120.000 στρέμματα στη σουλτανίνα, ήτοι η συνολική έκταση αγγίζει τα 269.000 στρέμματα, ο δε αριθμός των σταφιδοπαραγωγών υπολογίζεται ότι κυμαίνεται περίπου σε 35.000.


Οι παραγόμενες ποσότητες ξηρής σταφίδας την τελευταία 10-ετία είναι σταθερά φθίνουσες και κυμάνθηκαν, για μεν την Κορινθιακή από 42.000 μέχρι 22.000 τόνους, για δε τη σουλτανίνα από 37.000 μέχρι 1.500 τόνους. Πιο έντονη είναι η περίπτωση της σουλτανίνας όπου η παραγωγή από τους 70.000 τόνους πριν από τρεις δεκαετίες, έχει περιοριστεί σε μία ποσότητα που αγγίζει τους 1.500 τόνους περίπου. Στο ίδιο διάστημα η παραγωγή της Τουρκίας από 70.000 τόνους τετραπλασιάστηκε στους 300.000 τόνους.

Τιμή αγοράς της σταφίδας

H τιμή αγοράς της ξηρής κορινθιακής σταφίδας από τους μεταποιητές κυμάνθηκε από 0,50 έως 1,25 €/κιλό , ανάλογα με τη χρονιά, και διαμορφώθηκε στα 1,25 €/κιλό το 2011, ενώ την τρέχουσα περίοδο(2012), σύμφωνα με ανακοινώσεις των φορέων μεταποίησης, αναμένεται να φθάσει ή και να υπερβεί τα 1,45 €/κιλό. Η εν λόγω τάση αύξησης της τιμής της κορινθιακής επηρεάζεται και από την ανοδική τάση των τιμών για τις μαύρες σταφίδες που σημειώνεται στις ΗΠΑ, όπου φέτος η τιμή παραγωγού για τη μαύρη σταφίδα, που είναι μεγαλύτερου μεγέθους από την ελληνική, διαμορφώθηκε στα 1,9 δολάρια/κιλό. Αντίστοιχα, οι τιμές πώλησης της σουλτανίνας από τους παραγωγούς στους μεταποιητές κυμάνθηκε από 0,40 μέχρι 1,2 €/κιλό τα προηγούμενα έτη. Για το 2012, σύμφωνα με δημοσιεύματα, η τιμή αγοράς θα κυμανθεί, ανάλογα με το μέγεθος, από 1,30 μέχρι 1,70 €/κιλό.

Η παγκόσμια αγορά της σταφίδας
Η ελληνική παραγόμενη σταφίδα (κορινθιακή και σουλτανίνα) ανταγωνίζεται σε μια παγκόσμια αγορά όπου διακινείται συνολική ποσότητα 1.050.000 τόνων περίπου, και στην οποία προσφέρονται 260.000-300.000 τόνοι σουλτανίνα παραγωγής Τουρκίας, περίπου 300.000 – 350.000 τόνοι αποξηραμένων σταφυλιών παραγωγής της Καλιφόρνιας (ΗΠΑ), περίπου 200.000 τόνοι σταφίδας διαφόρων τύπων από την Κίνα, 4.000 -7.000 τόνοι μαύρη σταφίδα (currants) από ΗΠΑ και Αυστραλία, καθώς και ποσότητες που παράγονται στο Ιράν, Αφγανιστάν, Ουζμπεκιστάν, Νότιο Αφρική, Αυστραλία, Χιλή, κλπ. Μεγάλο μέρος από τις παραπάνω ποσότητες (όπως π.χ. αυτές της Κίνας) καταναλώνονται στις εσωτερικές αγορές των προαναφερθέντων χωρών.
Στην ΕΕ καταναλώνονται ετησίως περίπου 250.000-280.000 τόνοι σταφίδας (Κορινθιακή και Σουλτανίνα) και αποτελεί τον κύριο αποδέκτη των ελληνικών σταφίδων (κυρίως της Κορινθιακής). Η συνολική ζήτηση της ΕΕ καλύπτεται με εισαγωγές από Τρίτες Χώρες, κυρίως από Τουρκία, ΗΠΑ, Ιράν, Ν. Αφρική και Χιλή. Το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής της κορινθιακής σταφίδας διακινείται κυρίως στη Μ.Βρετανία, όπου χρησιμοποιείται στην παρασκευή μπισκότων και κέικ και άλλων προϊόντων ζαχαροπλαστικής . (Υπ.Αγροτ.Ανάπτ.&Τροφίμων)

Σημείωση 3: Η διατροφική αξία της σταφίδας

 
Πρόσφατες μελέτες που έγιναν ειδικά για την Κορινθιακή σταφίδα από την Π.Ε.Σ. σε συνεργασία με Πανεπιστήμια της Ελλάδας και του εξωτερικού έχουν καταδείξει την υψηλή διατροφική της αξία.

Η Κορινθιακή σταφίδα αποτελεί εξαιρετική πηγή αντιοξειδωτικών/πολυφαινολικών συστατικών (φλαβονοειδή, ανθοκυανίνες, προανθοκυανιδίνες, προκυανιδίνες, ρεσβερατρόλη) και διαθέτει πολύ υψηλό αντιοξειδωτικό περιεχόμενο. Η Κορινθιακή σταφίδα πλεονεκτεί έναντι αρκετών άλλων φρούτων και τύπων σταφίδων γιατί προέρχεται από μαύρο σταφύλι που θεωρείται κατά πολύ ανώτερο των λευκών ποικιλιών σταφυλιού σε αντιοξειδωτικά και ειδικά σε ανθοκυανίνες.

 

σταφίδα απλωμένη για να ξεραθεί στην Κρήτη (πηγή)

Η Κορινθιακή σταφίδα καταναλώνεται μαζί με τον -σκούρου χρώματος- φλοιό της, ο οποίος είναι πλήρης ανθοκυανινών και άλλων αντιοξειδωτικών, ενώ έχει μεγάλη αναλογία επιφάνειας/μάζα λόγω μικρού μεγέθους καρπού. Ο φλοιός έχει πολύ υψηλό ποσοστό διαιτητικών ινών που λειτουργούν ως υπόστρωμα για ωφέλιμα βακτήρια του παχέος εντέρου, προσδίδουν δηλ. στην σταφίδα πρεβιοτικές ιδιότητες, βοηθώντας έτσι στην καλή λειτουργία του εντέρου και παράλληλα εμποδίζουν τη βιοσύνθεση χοληστερίνης.

Η Κορινθιακή σταφίδα είναι εξαιρετική πηγή ιχνοστοιχείων όπως ο ψευδάργυρος, το μαγνήσιο, ο σίδηρος και ιδιαίτερα το κάλιο. Η περιεκτικότητά της σε κάλιο βοηθά στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης και είναι πολύ μεγαλύτερη άλλων φρούτων που θεωρούνται εξαιρετικές πηγές του στοιχείου αυτού, όπως η μπανάνα.

Κλινικές μελέτες που διεξήχθησαν υπό την επίβλεψη του Τμήματος Διατροφής-Διαιτολογίας του Χαροκοπείου Πανεπιστημίου κατέδειξαν ότι υπάρχει βιοδιαθεσιμότητα των μικροσυστατικών της σταφίδας στο αίμα και μεγάλη αντιοξειδωτική ικανότητα.

Ο γλυκαιμικός δείκτης της σταφίδας είναι μέτριος επί δε διαβητικών η επίδραση είναι επίσης μέτρια, και καλύτερη πολλών άλλων φρούτων, γεγονός που το καθιστά κατάλληλο ακόμη και για ειδικές κατηγορίες ασθενών. Η γλυκύτητα της σταφίδας οφείλεται στην μεγάλη περιεκτικότητά της σε φρουκτόζη (35% κ.β.). Έτσι πρόκειται για ένα πολύ γλυκό φρούτο χωρίς να προξενεί αύξηση του σακχάρου στο αίμα, όταν καταναλώνεται σε κανονικές ποσότητες. (μελετήστε περισσότερα στην ΠΑΝΑΙΓΙΑΛΕΙΟ ΕΝΩΣΗ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΩΝ Α.Ε.Σ. Α.Ε. εδώ καθώς και στον Αγροτικό Ελαιουργικό- Οινοποιητικό- Σταφιδικό Συν/μό Ζακύνθου εδώ)

Επιμέλεια: Ξενοφών Οικονομικός (30.10.2019) ©

 

Copyright 4481/2017