Ενέργεια από την καύση απορριμάτων. Το σύστημα καύσεως που λειτούργησε στην ΧΡΩ.ΠΕΙ. εξοικονομώντας 1 τόνο πετρέλαιο ημερησίως και έκλεισε το ελληνικό κράτος! Σωτήρης Σοφιανόπουλος

Με την παρούσα ανάρτηση θα συνεχίσουμε την μελέτη μας πάνω σε ένα βασικό θέμα που είχε δουλέψει ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος και είχε επιτύχει ένα πρωτοποριακό -τουλάχιστον για την Ελλάδα και την εποχή του- επίτευγμα αυτό της παραγωγής ενέργειας από την καύση σκουπιδιών. Και όλα αυτά από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, όταν τότε η ΧΡΩ.ΠΕΙ. (Χρωματουργία Πειραιά) την οποία διηύθυνε ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος βρισκόταν στο ζενίθ των δυνατοτήτων της: 1.252 άτομα προσωπικό εκ των οποίων οι 150 επιστήμονες και ερευνητές, ίσως η πιο πλούσια επιστημονική βιβλιοθήκη της Ελλάδος, εξαγωγές προϊόντων σε 40 χώρες κλπ. Περισσότερα μελετήστε εδώ. 

Υπενθυμίζουμε -όπως έχουμε σημειώσει επανειλημμένα σε προηγούμενες αναρτήσεις μας- ότι ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος, χημικός ο ίδιος, είχε υπό την επίβλεψή του στην ΧΡΩ.ΠΕΙ. ομάδες επιστημόνων-ερευνητών που εργάζονταν συστηματικά στα εργαστήρια Αναπτυξιακής Έρευνας και Τεχνολογίας παράγοντας δεκάδες καινοτόμα προϊόντα και δίνοντας λύσεις σε κράτη και εταιρείες του εξωτερικού κατόπιν αιτήματος τους. Ακόμη και λίγο πριν την απόσυρση του ίδιου του Σ.Σοφιανόπουλου από το δημόσιο γίγνεσθαι, το 2007,  σημείωνε πως τον καλούσαν από το Βέλγιο και λοιπές χώρες για να τους ενημερώσει για τις έρευνές του στις αφλατοξίνες κλπ.

Το πόνημα στο οποίο θα βασιστούμε είναι το: ''Οι ''Άγνωστες'' πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία''. Πρόκειται για το πόνημα του Σωτήρη Σοφιανόπουλου που γράφτηκε βασιζόμενο σε δικές του έρευνες και προσπάθειες σε πολλούς παραγωγικούς τομείς, από την δεκαετία του 1960 έως και την έκδοσή του το 2003. 

Είναι λοιπόν βέβαιο ότι κάποια από τα όσα υποστηρίζει ο Σ. Σοφιανόπουλος έστω και σάν μικρά βήματα έχουν γίνει. Η τεχνολογία σε κάποιους τομείς έχει προχωρήσει. Όμως σίγουρα δεν έγινε αυτό που ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος και άλλοι πολλοί επιστήμονες -ήδη από το 1949 που ετέθη το θέμα της παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας μας, ήτοι η αξιοποίηση των στρατηγικών πλεονεκτημάτων της πατρίδος μας, η αξιοποίηση του τεράστιου ορυκτού μας πλούτου από εμάς (και όχι πολυεθνικές του εξωτερικού) και αξιοποίηση των τεχνολογικών καινοτομιών στην γεωργία, την κτηνοτροφία και την βαρειά βιομηχανία που θα καθιστούσαν την Ελλάδα -όπως ο ίδιος σημείωνε μετά λόγου γνώσεως- υπερδύναμη των Βαλκανίων σε πρώτη φάση. 

ο ευπατρίδης βιομήχανος Σωτήρης Σοφιανόπουλος

Οι υπογραμμίσεις και οι επισημάνσεις με bold είναι δικές μας προκειμένου να βοηθήσουμε τον αναγνώστη στην κατανόηση των κύριων σημείων του θέματος. Στο τέλος του κειμένου του Σωτήρη Σοφιανόπουλου υπάρχουν εκτενείς σημειώσεις ώστε να βοηθήσουμε το όλο θέμα να γίνει περισσότερο κατανοητό. Γράφει ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος: 

Ενέργεια από την καύση απορριμάτων 

 

Είναι γνωστή σε όλους η διαδικασία της καύσεως του πετρελαίου προς παραγωγήν ατμού κυρίως και μέσω του ατμού λαμβάνουν χώρα η παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος δια μέσου τουρμπίνας, η οποία με την σειρά της γυρίζει την γεννήτρια που παράγει το ηλεκτρικό ρεύμα. Η θέρμανση των κτιρίων δια του καλοριφέρ, η κίνηση των αυτοκινήτων και των αεροπλάνων και των πλοίων, κοκ. Η βιομηχανία συνήθως έχει σαν κινητήριο δύναμη τον ατμό. Ο ατμός παράγεται από ατμολέβητες, που είναι δύο ειδών, τα υδραυλωτά παλαιού τύπου, όπως ήταν τα γερμανικά καζάνια της εταιρίας Buetner, τα αγγλικά Babcock, και τα φλογαυλωτά, που είναι τα καινούρια καζάνια, όπως ήταν π.χ. του Κούπα (1), κ.α. Βεβαίως υπάρχουν και οι ατμογεννήτριες, που και αυτές κατασκεύαζε ο Κούπας (ο οποίος επίσης διελύθη με τα πανωτόκια, δείτε εδώ έως εδώ σε πέντε άρθρα), αλλά ξένης τεχνολογίας.

Ο Δήμος Πειραιώς δεν απεκόμιζε τα σκουπίδια της ΧΡΩΠΕΙ. Αντιλαμβάνεσθε τι μεγάλη ποσότητα απορριμμάτων παράγουν 1.252 άτομα, που ήταν ο μέγιστος αριθμός προσωπικού της ΧΡΩ.ΠΕΙ. την δεκαετία του 1970, αν μάλιστα προστεθούν και τα απόβλητα των βιομηχανικών τμημάτων, όπως υλικά συσκευασίας, υποπροϊόντα βάμβακος, υποπροϊόντα χρωμάτων, κλπ.

Ευτυχώς υπήρχαν τα οικόπεδα της οδού Οικονομίδου ( ο Οικονομίδης είναι ο εφευρέτης της ασπιρίνης)* και έτσι είχαν συγκεντρωθή τα απορρίμματα σε λόφους. Είναι άγνωστο στους πολλούς ότι το πλαστικό μπορείς να το ανακυκλώσεις 2-3 φορές το πολύ. Μετά την τρίτη φορά δεν μπορεί να παραγάγει προϊόντα και πρέπει να το καταστρέψεις. 

Η ΧΡΩ.ΠΕΙ. είχε μεγάλο εργοστάσιο πλαστικών, διότι εκτός από τους 10.000 ορούς, παρήγε και εκατοντάδες άλλα είδη πλαστικών για τα 450 είδη φαρμάκων που παρήγε. Αυτό το άχρηστο πλέον πλαστικό το αλέθαμε και το ανακατεύαμε με τους λόφους των σκουπιδιών για να αυξάνει η θερμογόνος τους δύναμη. 

Επίσης, παίρναμε μεγάλες ποσότητες πυρηνοξύλου (δείτε εδώ), το οποίο το διαχωρίζαμε σε ειδικά μηχανήματα που είχαμε κατασκευάσει (δικής μας παραγωγής και εμπνεύσεως) και το μεν πρωτεϊνικό μέρος, με πρωτεΐνες 12% το χρησιμοποιούσαμε ως ζωοτροφή, το δε υπόλοιπο το καίγαμε μαζί με τα σκουπίδια και το πλαστικό προς παραγωγή ατμού. 

Είχαμε κατασκευάσει από πυρίμαχο λαμαρίνα ανοξείδωτη δύο κεκλιμμενα επίπεδα, τα οποία κατέληγαν σε έναν κοχλία, που ο μισός γέμιζε με νερό. Έπεφταν οι στάχτες και έσβηναν στο νερό και ο κοχλίας κάθε τόσο έβγαζε την τέφρα αυτού του μείγματος προς καύση, η οποία δεν ήταν άνω του 3% κατά βάρος των απορριμάτων, το πολύ δε 0,5% κατά όγκο. Τα καυσαέρια αυτού του μείγματος έμπαιναν υπογείως σε μία μεγάλη καμινάδα προπολεμική, και διοχετεύονταν στην ατμόσφαιρα, όπως όλες οι χιλιάδες καμινάδες της Ελλάδος.

ενεργειακή αξιοποίηση απορριμάτων (φώτο)

Αυτό το καταπληκτικό σύστημα καύσεως των σκουπιδιών, το μοναδικό τότε όλης της Ελλάδος, που εγλίτωνε την ΧΡΩΠΕΙ από 1 τουλάχιστον τόνο πετρέλαιο ημερησίως, και γλίτωνε κιόλας το ελληνικό κράτος την αποκομιδή αυτών των σκουπιδιών, αντί το Υπουργείο Βιομηχανίας να έλθη να το μελετήσει και να το επιβάλει και στις άλλες εταιρίες προς τεράστιο όφελος της Ελλάδος, ήλθε και μας το έκλεισε το 1977 με την δικαιολογία ότι μολύνουμε το περιβάλλον. Και μία εβδομάδα μετά ο κ. Έβερτ είπε από τηλεοράσεως και ανακοίνωσε την δικιά μας μέθοδο καύσεως σκουπιδιών ως δική του ιδέα. Αυτή η μεγάλη καινοτομία του Υπουργείου μας (!) που παρέμεινε μόνο στα λόγια, είχε όμως κλείσει αυτό που ήδη γινόταν στη ΧΡΩΠΕΙ. 

[σημ.: σχετικά με την προδοτική στάση των κυβερνήσεων και του ελεγχόμενου κρατικού μηχανισμού από αυτές έχουμε γράψει. Είναι αδιανόητο να γίνονται αυτά και να μην υπάρχουν συνέπειες σε αυτούς που τόσο ζημίωσαν και ζημειώνουν την πατρίδα μας. Δείτε παρακάτω την Σημείωση 2] 

  * η οποία προς δόξαν της Ελλάδος έχει μετονομασθή σε οδό Μουράτη (προς τιμήν του ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού!)

-η συνέχεια του άρθρου με κάποιες επισημάνσεις του Σωτήρη Σοφιανόπουλου επί των ανωτέρω σε επόμενη ανάρτηση

Σημειώσεις:

Σημείωση 1: Το ''Νέον Μηχανουργείον'' του Αχιλλέα Κούπα
Η ιστορία του μηχανουργείου Κούππα στον Πειραιά ξεκινάει πολλά χρόνια νωρίτερα από τη Λέσβο.

Εκεί ζούσε ο Κεφαλλονίτης στην καταγωγή Σπυρίδωνας Κούππας, πλοιοκτήτης και έμπορος που είχε εγκατασταθεί στη Μυτιλήνη.
Οι φυσικές καταστροφές που έπληξαν τη Λέσβο, όπως η «μεγάλη καμάδα», δηλαδή ο παγετός που κατέστρεψε τις καλλιέργειες το 1851, αλλά και ο σεισμός του 1867, έπληξαν την οικογένεια Κούππα και οι γιοι του Σπυρίδωνα αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν.
Ο Γρηγόρης, που ήταν ο μεγαλύτερος και είχε μαθητεύσει στο ελληνικό γυμνάσιο της Μυτιλήνης, στάλθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1850 στην Αζοφική, και συγκεκριμένα στο Ταϊγάνιο, στο υποκατάστημα των Αδελφών Σεβαστόπουλου, όπου δούλευε και ο πατέρας του, σύμφωνα με στοιχεία από την Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού. Από τους άλλους τρεις γιους ο μεν Επαμεινώνδας στάλθηκε και αυτός στη Ρωσία, ενώ ο Πανάρετος στη Σμύρνη, για να ακολουθήσει το ιερατικό επάγγελμα.
Ο μικρότερος, ο Αχιλλέας έφυγε για την Αθήνα για να σπουδάσει καλές τέχνες. Τελικά, άγνωστο πως βρέθηκε στο Λονδίνο, όπου θήτευσε σε επιχειρήσεις μετάλλου.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, το 1877, με την εμπειρία από τις ξένες εταιρείες, προσελήφθη στην γαλλική εταιρεία των Μεταλλείων Λαυρίου.
Το 1882 αποφάσισε να ιδρύσει, μαζί με τα δύο από τα αδέλφια του (ο Γρηγόριος κατέθεσε 200.000 δραχμές ως μετοχικό κεφάλαιο, σύμφωνα με την «Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού»), το «Νέον Μηχανουργείον», του Αχιλ. Κούππα και Σιας, «Η Εργάνη Αθηνά», στον Πειραιά. Το μηχανουργείο βρισκόταν «εν Πειραιεί, όπισθεν του νηματουργείου Βολονάκη», όπως καταγράφτηκε σε διαφήμιση σε εφημερίδα της εποχής.

ο πρώτος ελληνικός οδοστρωτήρας της ''Κούπας Α.Ε.'' (1972) φώτο

Επηρεασμένος από τη ρωσική εκβιομηχάνιση που αναπτυσσόταν ραγδαία χάρη στα ξένα κεφάλαια, ο Γρηγόρης πρότεινε το άνοιγμα μηχανουργείου στο Ροστόφ, αλλά ο Αχιλλέας, πίεζε για τον Πειραιά και τελικά επικράτησε.
Στο μηχανουργείο δούλευαν αρχικά 50 εργάτες ενώ είχε και χυτήριο και λεβητοποιείο. Κατασκεύαζε από μαγγανοπήγαδα μέχρι αντλίες και μάλιστα για πάνω από έναν αιώνα, μέχρι το κλείσιμο της επιχείρησης το 1987.
Το μέγεθος της βιομηχανίας για τα ελληνικά δεδομένα ήταν τέτοιο που το αρχείο συνιστά ένα από τα σημαντικότερα αρχεία επιχειρήσεων στον ελληνικό χώρο. Το αρχείο του ιστορικού μηχανουργείου φυλάσσεται στο Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.
Πέρα από τους ατμολέβητες και τις ατμογεννήτριες που υπήρξαν το κύριο αντικείμενο της παραγωγής της, η «Κούππας ΑΕ» επεκτάθηκε βαθμιαία στο χώρο των μεγά­λων τεχνικών έργων.
Η επιχείρηση μάλιστα ανέλαβε έργα όχι μόνο του ελληνικού κράτους αλλά και έργα από τη Λιβύη μέχρι τη Σαουδική Αραβία και το Ιράκ.
Η Κούππας ΑΕ ακολουθώντας την αποβιομηχάνιση της χώρας τερμάτισε τις δραστηριότητες της το 1987. (πηγή)

Σημείωση 2: Το κράτος και οι κυβερνώντες ήταν και είναι εδώ! απέναντι στις υγιείς προσπάθειες Ελλήνων επιχειρηματιών

Πολλές είναι οι φορές -χωρίς να το επιδιώκουμε ή να το θέλουμε- που έχουμε αναφερθεί στο κράτος και τις κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών και τον ρόλο τους στην καταστροφή της πατρίδος μας. Τα παραπάνω -από ένα αξιοπρεπές κράτος που υπηρετεί το συμφέρον του λαού του - δεν θα έπρεπε να συμβαίνουν. 
Ας θυμηθούμε κι άλλες (ελάχιστες μόνον από τις πολλές που υπάρχουν) -''επώδυνες'' δυστυχώς- επεμβάσεις του ''ελληνικού'' κράτους που κατέστρεψαν ζωτικής σημασίας επιχειρηματικές προσπάθειες Ελλήνων ή ξεπούλησαν τον πλούτο της πατρίδος μας με ελάχιστο ή μηδενικό οικονομικό όφελος: Κ.Καραμανλής (ο πρεσβύτερος) δεν επιτρέπει την παραγωγή κιτρικού οξέως απο την ΧΡΩ.ΠΕΙ. (εδώ κι εδώ), ο ίδιος εμπόδισε την κατασκευή ενός από τα μεγαλύτερα διυλιστήρια παγκοσμίως στην Πάχη Μεγάρων καταστρέφοντας τον καθηγητή Στρατή Ανδρεάδη με τις άδικες και ολοκληρωτικής νοοτροπίας κρατικοποιήσεις των επιχειρήσεών του (εδώ). Ο Νόμος 1083/1980 ή Νόμος των πανωτοκίων που κατέστρεψε τις μεγαλύτερες βιομηχανίες παραγωγής στην Ελλάδα, τουριστικές ξενοδοχειακές μονάδες, γεωργιο-κτηνοτροφικές επιχειρήσεις κ.α. (ψηφίστηκε απο τη Ν.Δ. και διατηρήθηκε από το Πασόκ επί 16 χρόνια). Μόνο στο Νομό Αττικής έκλεισαν 300 μεγάλες επιχειρήσεις (εδώ). Η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης που εξασφάλιζε αυτάρκεια για τις ανάγκες της χώρας μας και έκανε και εξαγωγές (εδώ). Namco που κατασκεύασε το ελληνικό αυτοκίνητο Pony και άλλα οχήματα, παρόλο που έχει την τεχνογνωσία κατασκευής αυτοκινήτου, έχει χρηματοδότες και χιλιάδες παραγγελίες έχουν εξασφαλισθεί δεν της δίνεται άδεια να παράγει το νέο της αυτοκίνητο (εδώ). Κ.Καραμανλής (ο πρεσβύτερος) πάλι, εμπόδισε την αξιοποίηση της Τύρφης των Φιλίππων, ενός από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα λιγνίτη παγκοσμίως (εδώ). Κλείσιμο εργοστασίου χρωμίου στον Βόλο από τον Κ.Μητσοτάκη (με το οποίο παράγαμε τον Χρωμιο-Νικελιούχο χάλυβα- είμαστε η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που έχει τα κοιτάσματα να τον παράγει) σήμερα τα κοιτάσματα αυτά έχουν στοχοποιηθεί και προωθούνται προς ξεπούλημα σε πολυεθνικές (όπως στην Eldorado Gold ξεπούλησαν τα κοιτάσματα της Χαλκιδικής), και δεκάδες άλλες προτάσεις που ποτέ δεν ασχολήθηκε το κράτος και οι κυβερνήσεις να κάνουν κάτι πράξη (εδώ). Οι προσπάθειες για την εξόρυξη πετρελαίου στο Κερί Ζακύνθου που λιμνάζει σε βαλτώδη περιοχή και η δίωξη του Σ.Σοφιανόπουλου από Κ.Καραμανλή και Έβερτ (εδώ και εδώ). Το ξεπούλημα των χρυσοφόρων, αργυροφόρων και χαλκοφόρων κοιτασμάτων της Β.Χαλκιδικής αξίας άνω των 15 δις. ευρώ στην πολυεθνική Eldorado Gold με την παράλληλη παραχώρηση 300.000 στρεμμάτων ελληνικής γης για να το επιτύχει (εδώ, εδώ, εδώ κι εδώ). Οι μεθοδεύσεις για να κλείσει ή περιορίσει την παραγωγή της η ελληνική μπύρα Βεργίνα κόντρα στις πολυεθνικές του κλάδου εδώ. Και τόσε άλλες ακόμη...

Επιμέλεια: Ξενοφών Οικονομικός (5.11.2019)