Επιτροπή Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος: ''...τα μέτρα που συναρτώνται με τα δάνεια του Δ.Ν.Τ. παραβίασαν το Ελληνικό Σύνταγμα, το εθιμικό δίκαιο και τους διεθνείς κανόνες...οι όροι του Δ.Ν.Τ. και της Ε.Κ.Τ. υπαγόρευσαν πολιτικές παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων...η Ε.Κ.Τ. ενήργησε με κακή πίστη αγοράζοντας φθηνά ομόλογα στην δευτερογενή αγορά και απαιτώντας πλήρως την ονομαστική τους αξία απο την Ελλάδα...'' Στ' Μέρος

Σε προηγούμενες αναρτήσεις μας παρουσιάσαμε -σταδιακά, ανα κεφάλαιο- την Έκθεση της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος (εδώ) Η Έκθεση αυτή ''εξαφανίστηκε'' απο τις κυβερνήσεις των μνημονίων διότι αποτελούσε έλεγχο-καταπέλτη για τα πεπραγμένα τους. Κι αυτό διότι μια διεθνής ομάδα επιστημόνων απέδειξε ότι:

-το χρέος πριν απο την τρόϊκα δεν οφειλόταν στους λόγους που παρουσίαζε η τρόϊκα εσωτερικού και εξωτερικού: "...η διόγκωση του χρέους κατά κύριο λόγο οφειλόταν στην αποπληρωμή εξαιρετικά υψηλών επιτοκίων δανεισμού και όχι στις δήθεν υπέρμετρες δημόσιες δαπάνες..." εδώ
-πως: "...ο πραγματικός στόχος της πρώτης δανειακής σύμβαση των 110 δις (κυβέρνηση Γ.Παπανδρέου) ήταν να προσφέρει ασφαλή έξοδο κινδύνου στους ιδιώτες ομολογιούχους, δηλαδή τις Γαλλικές -60 δις- και Γερμανικές -30 δις ευρώ- τράπεζες..." εδώ
-ότι: ''...κάποιες απο τις πιστώτριες χώρες αποκόμισαν κέρδος απο τα δάνεια. Δανείζονταν με χαμηλότερο επιτόκιο απο εκείνο με το οποίο δάνειζαν την Ελλάδα... τα δάνεια παρουσιάσθηκε ότι θα χρησιμοποιούνταν σε μισθούς και συντάξεις ενώ χρησιμοποιήθηκαν για την αποπληρωμή του χρέους...'' εδώ 
-και επίσης ότι: ''...η Ε.Κ.Τ. αγόρασε ελληνικά ομόλογα σε χαμηλή τιμή στη δευτερογενή αγορά, αλλά ζήτησε η Ελλάδα να καταβάλλει το πλήρες ποσό. Η Ε.Κ.Τ. αρνήθηκε τη συμμετοχή της στην αναδιάρθρωση του χρέους...το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επισημαίνει ότι οι ''διασώσεις'' προφύλαξαν τον τραπεζικό κλάδο απο απώλειες μεταφέροντας ποσά δημοσίου χρέους απο τους ισολογισμούς του ιδιωτικού τομέα σε εκείνους του δημοσίου...''εδώ  
-ότι: "...οι συμφωνίες (συμβάσεις δανειακής διευκόλυνσης) για το χρέος προσέφεραν τα εργαλεία για να γεννηθεί ένα δυσθεώρητο νέο χρέος προς τους διμερείς δανειστές και το ΕΤΧΣ...επέτρεψαν να μεταφερθεί ο κύριος όγκος των νέων δανείων στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, επιταχύνοντας συνάμα τη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων, καθώς και την δυνατότητα μετατροπής δημόσιων περιουσιακών στοιχείων σε μέσα πληρωμής χρεών...'' εδώ
-και ότι: ''...η μη βιωσιμότητα των προγραμμάτων διάσωσης ήταν προβλέψιμη, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ η Ελλάδα διαθέτει υψηλότατη προσαρμοστικότητα στις διαρθρωτικές αλλαγές αντίθετα με τα όσα ισχυρίζεται η Τρόϊκα, μέλη του εκτελεστικού συμβουλίου του Δ.Ν.Τ. διαμαρτυρήθηκαν για τις υπερβολικά αισιόδοξες οικονομικές προβλέψεις των προγραμμάτων ''διάσωσης''...τα τελευταία οδήγησαν σε μείωση του ΑΕΠ πάνω απο 22%, μείωση των ακαθάριστων επενδύσεων πάγιου κεφαλαίου κατά 65% και εργατικού κόστους κατά 24%, τα παρόντα σενάρια των Δ.Ν.Τ. και Ευρωπαϊκής Επιτροπής βασίζονται σε μη ρεαλιστικές παραδοχές...'' εδώ
                                                                           ***

Η Επιτροπή Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος είχε ως Πρόεδρο της, την πρ.Πρόεδρο της Βουλής κα Ζ.Κωνσταντοπούλου και μέλη της επιφανείς καθηγητές οικονομολόγους, διεθνολόγους, πολιτικούς επιστήμονες όπως: τον κ. Eric Toussaint (καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Λιέγης και της Γαλλίας), τον κ. Cephas Lumina (καθηγητής Δημοσίου Δικαίου και ανεξάρτητος εισηγητής της ύπατης Αρμοστείας του Ο.Η.Ε. για τα ανθρώπινα δικαιώματα), τον κ. Olivier De Schutter (καθηγητής του Πανεπιστημίου της Λουβαίνης) κ.α. Η Επιτροπή Αλήθειας και η προκαταρκτική Έκθεσή της για το Δημόσιο Χρέος και τα Μνημόνια 1 και 2 φαίνεται θορύβησαν την Τρόϊκα (εξωτερικού) και τρόϊκα εσωτερικού και έτσι ο Ν.Βούτσης, νυν Πρόεδρος της Βουλής έπαυσε τις εργασίες της την 12.11.2015. 

τα θεσμικά όργανα της διεθνούς ''ελίτ'' που έπληξαν απάνθρωπα την Ελλάδα

Η Έκθεση της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος καθώς και η ολιγοσέλιδη έκθεσή της για τον αθέμιτο, παράνομο και επονείδιστο χαρακτήρα του Μνημονίου και της δανειακής Σύμβαση του 2015 υπήρξε σπουδαία. Με επιστημονική επάρκεια και με την δυνατότητα να διαβαστεί απο έναν μέσο αναγνώστη -οι δυο Εκθέσεις- αποκαλύπτουν το παράνομο, το αθέμιτο, το επονείδιστο του χρέους και πως αυτό προέκυψε. Αλήθειες που οι μνημονιακές κυβερνήσεις και η τρόϊκα εσωτερικού δεν μπόρεσαν ποτέ να υπονομεύσουν, διότι η αλήθεια μένει και φωτίζει. Το site της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος δείτε εδώ ενώ ενημέρωση για πρόσφατη δημόσια βράβευση της κ.Ζ.Κωνσταντοπούλου στη Βραζιλία για την πρωτοβουλία της να συστήσει την Επιτροπή Αλήθειας δείτε εδώ.



                                                                       ***
Συνεχίζουμε, αφήνοντας προς το παρόν την παρουσίαση των Κεφαλαίων 6: Οι επιπτώσεις των προγραμμάτων διάσωσης στα ανθρώπινα δικαιώματα και Κεφάλαιο 7: Νομικά ζητήματα σχετικά με το Μνημόνιο Συννενόησης και προχωρούμε στην παρουσίαση του Κεφαλαίου 8 της Έκθεσης της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος.

Το Κεφάλαιο 8 της εν λόγω έκθεσης αναφέρεται στην: Εκτίμηση του χρέους όσον αφορά τον αθέμιτο, επονείδιστο, παράνομο και μη βιώσιμο χαρακτήρα του.

Παρακάτω παρουσιάζουμε συνοπτικά την εκτίμηση του χρέους προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ως προς το αν είναι νόμιμο, αθέμιτο και επονείδιστο.

Β. Εκτίμηση του χρέους προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο

1.Είναι το χρέος προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο νόμιμο;

Λαμβάνοντας υπόψη ότι το χρέος το οποίο συνάφθηκε με όρους αντίθετους στο νόμο ή τη δημόσια τάξη είναι παράνομο, το χρέος προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο πρέπει να θεωρηθεί παράνομο, διότι τα μέτρα που συναρτώνται με τα δάνεια του ΔΝΤ προς την Ελλάδα παραβίασαν θεμελιώδεις κανόνες, οι οποίοι εμπεριέχονται στο Σύνταγμα της χώρας,
στο εθιμικό δίκαιο και στις διεθνείς συνθήκες που η Ελλάδα έχει κυρώσει. Οι αυστηροί όροι του δανεισμού επιδείνωσαν δραματικά τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας και την υποχρεώνουν να επιλέξει ανάμεσα στην αποπληρωμή του ΔΝΤ και στην κάλυψη βασικών κοινωνικών δαπανών για τη διατήρηση επαρκούς βιοτικού επιπέδου και την προάσπιση θεμελιωδών δικαιωμάτων του λαού της.

Το χρέος προς το ΔΝΤ πρέπει να θεωρηθεί παράνομο διότι το ΔΝΤ ενήργησε με κακή πίστη (δηλαδή παράνομα) επειδή:

-Αρκετά μέλη του Εκτελεστικού Συμβουλίου του ΔΝΤ είχαν προειδοποιήσει, τον Μάιο του 2010, ότι «η Ελλάδα ενδέχεται να καταλήξει σε χειρότερη κατάσταση μετά την εφαρμογή του συγκεκριμένου προγράμματος» και ότι η επιχειρούμενη δημοσιονομική περιστολή συνιστά «βάρος μαμούθ, που δεν μπορεί να αντέξει η οικονομία».

-Η Έκθεση του ΔΝΤ, τον Μάιο του 2010, αναγνώριζε ότι: «η προσαρμογή που θα ακολουθήσει θα είναι κοινωνικά επώδυνη», παρατήρηση η οποία επαναλήφθηκε το 2012. Το ΔΝΤ δεν έλαβε πρακτικά υπόψη τις ενστάσεις του ενός τρίτου των μελών του Συμβουλίου του, αναφορικά με την κατανομή οφελών και επιβαρύνσεων που επάγεται το πρώτο πρόγραμμα προσαρμογής της Ελλάδας.

-Υπήρξαν μεγάλες αποκλίσεις μεταξύ, αφενός μεν της απόρρητης Ανάλυσης Βιωσιμότητας Χρέους του Φεβρουάριου του 2012, που ανέφερε ότι «η εσωτερική υποτίμηση που χρειάζεται προκειμένου να αποκατασταθεί η ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας θα αυξήσει αναπόφευκτα την αναλογία δημόσιου χρέους- ΑΕΠ στο εγγύς μέλλον», συμπεραίνοντας ότι υφίστανται πιθανότητες «μιας πορείας με κατά πολύ υψηλότερο χρέος» που ίσως να έφθανετο 160% του ΑΕΠ το 2020, και αφετέρου στη δημόσια εκδοχή της, στις 9 Μαρτίου 2012, στην οποία η εν λόγω εκτίμηση αντικαθίσταται από ένα βασικό σενάριο που υπολογίζει ποσοστό 116,5% για το 2020.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι το χρέος που παραβιάζει τις θεσπισμένες νομικές διαδικασίες είναι παράνομο, το χρέος προς το ΔΝΤ πρέπει να θεωρηθεί παράνομο, διότι:

-Το ΔΝΤ παραβίασε το ίδιο το Καταστατικό του. Σύμφωνα με το Καταστατικό του, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο οφείλει να «σέβεται τις εγχώριες κοινωνικές και πολιτικές επιλογές των κρατών μελών και, κατά την εφαρμογή των αρχών αυτών, το Ταμείο οφείλει να λαμβάνει σοβαρά υπόψη την κατάσταση των μελών».

-Οι Κατευθυντήριες Γραμμές του ΔΝΤ, οι οποίες απαιτούν την εθνική αποδοχή του  προγράμματος, αγνοήθηκαν κατάφωρα υπέρ της συνεργασίας με μια μη αντιπροσωπευτική κυβέρνηση που πρακτικά ελεγχόταν από την Τρόικα σε συνθήκες δημοσιονομικής κατοχής.

-Ο εντοπισμός του συστημικού κινδύνου εκ μέρους του ΔΝΤ είναι ανεπαρκής... και, εάν πράγματι το Ταμείο δεν επεξεργάστηκε μια λεπτομερή εκτίμηση του συστημικού κινδύνου, πέραν των ενδείξεων πως υπήρχε μεγάλη έκθεση των ευρωπαϊκών τραπεζών, τότε η απόφαση του Συμβουλίου παραβίασε το εσωτερικό δίκαιο του Ταμείου.

2.Είναι το χρέος προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αθέμιτο; 

Λαμβάνοντας υπόψη ότι ένα χρέος είναι αθέμιτο, όταν οι όροι που συνοδεύουν τον δανεισμό συμπεριλαμβάνουν υπαγορεύσεις πολιτικής, οι οποίες παραβιάζουν την εθνική νομοθεσία ή τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα δάνεια του ΔΝΤ είναι αθέμιτα, για τους ίδιους λόγους για τους οποίους είναι και παράνομα, διότι οι όροι τους περιλαμβάνουν υπαγορεύσεις πολιτικής που υποχρεώνουν σε παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το χρέος είναι επίσης αθέμιτο, επειδή μετατράπηκε από ιδιωτικό (εμπορικό) σε δημόσιο χρέος υπό την πίεση των πιστωτών.

-Η δήλωση προς το Εκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΝΤ, που εξετάστηκε στη σύσκεψη της 9ης Μαΐου 2010, ανέφερε ότι: «Οι διακινδυνεύσεις του προ-γράμματος είναι τεράστιες (…) Στην τρέχουσα κατάστασή του, το πρόγραμμα διακινδυνεύει να αντικαταστήσει την ιδιωτική με θεσμική χρηματοδότηση. Με άλλη, πιο απερίφραστη διατύπωση, ενδέχεται να εκληφθεί όχι ως διάσωση της Ελλάδας η οποία ωστόσο θα χρειαστεί να υποστεί βασανιστική προσαρμογή, αλλά ως διάσωση των ιδιωτών κατόχων χρέους της Ελλάδας, κυρίως των ευρωπαϊκών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων».

-Ο ενδεχόμενος κίνδυνος, το πρόγραμμα να υπονομεύσει την ικανότητα της Ελλάδας να αποπληρώσει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τονίζεται κατ’ επανάληψη στις Εκθέσεις Αξιολόγησης... Ο αποκλεισμός της αναδιάρθρωσης θεωρήθηκε πως είχε πολιτικό κίνητρο, δηλαδή να ικανοποιήσει το ΔΝΤ ισχυρά ευρωπαϊκά συμφέροντα και να προφυλάξει τον ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό τομέα. Αυτό επιβεβαιώνει η δήλωση του διοικητικού διευθυντή του ΔΝΤ στις 28 Απριλίου 2010: «η κατάσταση είναι σοβαρή, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά, πλέον, για όλη την ευρωζώνη. Το πραγματικό διακύβευμα είναι η σταθερότητα της ευρωζώνης». Είναι πασίδηλο το γεγονός, ότι η παρέμβαση του ΔΝΤ αποσκοπούσε αποκλειστικά στην προάσπιση των συμφερόντων των ιδιωτών πιστωτών.

3.Είναι το χρέος προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο επονείδιστο; 

Λαμβάνοντας υπόψη ότι το χρέος είναι επονείδιστο, εάν ο δανειστής γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει ότι το δάνειο περιλαμβάνει καταχρηστικούς για τον δανειζόμενο όρους συνέπεια των οποίων είναι η προσβολή θεμελιωδών συνταγματικών, πολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων, το χρέος προς το ΔΝΤ είναι επονείδιστο, διότι το ΔΝΤ γνώριζε ότι τα μέτρα ήταν αναποτελεσματικά και οδηγούσαν σε σοβαρές παραβιάσεις κοινωνικοοικονομικών δικαιωμάτων. Πράγματι:

-Το ΔΝΤ γνώριζε ότι τα δάνεια που χορηγούσε και οι προϋποθέσεις δανεισμού περιείχαν καταχρηστικούς όρους, σε βάρος της δανειζόμενης χώρας, όπως εκθέσαμε παραπάνω.

-Επίσης, όπως έχουν αποδείξει επαρκώς δεκαετίες διαρθρωτικής αναπροσαρμογής υπό την καθοδήγηση του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας στον αναπτυσσόμενο κόσμο, ήταν περισσότερο από προβλέψιμο ότι τα μέτρα που επέβαλε η Τρόικα στην Ελλάδα θα έπλητταν ουσιωδώς τα ανθρώπινα δικαιώματα... επομένως η οικονομική και κοινωνική κρίση μπορεί να θεωρηθεί άμεσο αποτέλεσμα μη εύλογων αυστηρών όρων.

Γ. Εκτίμηση του χρέους προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

1.Είναι το χρέος προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα νόμιμο;
 
Λαμβάνοντας υπόψη ότι το χρέος που παραβιάζει θεσπισμένες νομικές διαδικασίες είναι παράνομο, το χρέος προς την ΕΚΤ πρέπει να θεωρηθεί παράνομο, διότι:


-Η ΕΚΤ υπερέβη την εντολή της, επιβάλλοντας, μέσω της συμμετοχής της στην Τρόικα, την εφαρμογή προγραμμάτων μακροοικονομικής προσαρμογής (λόγου χάρη, την απο-ρύθμιση της αγοράς εργασίας).

Σύμφωνα με το Άρθρο 130 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ): «ούτε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ούτε οι εθνικές κεντρικές τράπεζες, ούτε κανένα μέλος των οργάνων λήψης αποφάσεων των ιδρυμάτων αυτών, δεν ζητάει, ούτε δέχεται υποδείξεις από τα θεσμικά ή λοιπά όργανα ή οργανισμούς, από την κυβέρνηση κράτους μέλους ή από άλλο οργανισμό. Τα θεσμικά και λοιπά όργανα ή οργανισμοί της Ένωσης, καθώς και οι κυβερνήσεις των κρατών μελών, αναλαμβάνουν την υποχρέωση να τηρούν την αρχή αυτή και να μην επιδιώκουν να επηρεάζουν τα μέλη των οργάνων λήψης αποφάσεων της Ευρωπαϊκής ΚεντρικήςΤράπεζας ή των εθνικών κεντρικών τραπεζών, κατά την άσκηση των καθηκόντων τους». 

Η ΕΚΤ επέβαλε αυστηρούς όρους (αιρεσιμότητες) που συνδέουν το Πρόγραμμα Αγοράς Τίτλων (SMP) με τις πολιτικές των εν λόγω κρατών μελών και ιδίως με την αυστηρή εφαρμογή δημοσιονομικών μέτρων, η οποία είναι παράνομη, επειδή παραβιάζει την προβλεπόμενη ανεξαρτησία της κεντρικής τράπεζας. Παρ’ όλα αυτά, η ΕΚΤ ανακοίνωσε το 2012 την ανάληψη ενός νέου προγράμματος, απευθείας αγοράς ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά (OMT), προσθέτοντας ότι για την αγορά ομολόγων μιας χώρας μέλους «απαραίτητη προϋπόθεση τουπρογράμματος OMT αποτελεί η αυστηρή και αποτελεσματική [τήρηση από την εν λόγω χώρα] των αυστηρών όρων (αιρεσιμοτήτων) που περιλαμβάνονται στο αλληλένδετο πρόγραμμα του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας / Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας».

Λαμβάνοντας υπόψη ότι το χρέος το οποίο ενέχει σαφή παράβαση εκ μέρους του δανειστή, αλλά και ο δανεισμός υπό όρους αντίθετους στο νόμο ή τη δημόσια τάξη πρέπει να θεωρούνται παράνομα, το χρέος προς την ΕΚΤ είναι παράνομο, διότι:

-Τα μέτρα που ορίζονται στα Μνημόνια Συνεννόησης και τα οποία αποτελούν εν τοις πράγμασι όρους που συνοδεύουν το Πρόγραμμα SMP, παραβιάζουν δικαιώματα που προστατεύονται από το Σύνταγμα της Ελλάδας όπως και από διεθνείς συνθήκες για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η ΕΚΤ, ως μέλος της Τρόικας, είναι συνυπεύθυνη για την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

-Η ΕΚΤ ενήργησε με κακή πίστη (δηλαδή παρά-νομα) στο πλαίσιο του προγράμματος SMP επειδή αγόρασε ελληνικά ομόλογα στη δευτερογενή αγορά, αλλά απαίτησε την πλήρη επιστροφή και του κεφαλαίου (ονομαστική αξία) και των σωρευμένων τόκων.

-Η ΕΚΤ αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα το κέρδος της επί του κεφαλαίου και των τόκων, αλλά μόνο με την προϋπόθεση ότι η Ελλάδα θα συμφωνούσε να εφαρμόσει τις «μεταρρυθμίσεις» που επιβλήθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος. Η απόφαση παρακράτησης των σωρευμένων τόκων στα ελληνικά ομόλογα, και επομένως η άρνηση να δοθούν στον νόμιμο δικαιούχο τους (δηλαδή στην Ελλάδα) συνιστά σαφή περίπτωση καταναγκασμού με τον οποίο μια κυβέρνηση υποχρεώνεται να δεχθεί όρους που επιβάλλουν οι πιστωτές της.

-Η ΕΚΤ άσκησε παράνομη πίεση στην ελληνική κυβέρνηση. Στις 4 Φεβρουαρίου 2015, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ανακοίνωσε ότι, από τις 11 Φεβρουαρίου, θα έπαυε να δέχεται ελληνικά ομόλογα ως ενέχυρο, δηλώνοντας ότι «δεν διαφαίνεται επί του παρόντος μια επιτυχημένη ολοκλήρωση της αποτίμησης του προγράμματος». Πιέζοντας την ελληνική κυβέρνηση, η οποία βρισκόταν τότε εν μέσω διαπραγματεύσεων με τους πιστωτές της, η ΕΚΤ παραβίασε το Άρθρο 130 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ). Συνεπώς, η ΕΚΤ επιδείνωσε την κρίση και ενίσχυσε τη χρηματοοικονομική αστάθεια του ευρώ και της ευρωζώνης,παραβιάζοντας κατάφωρα την εντολή της.

2.Είναι το χρέος προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θεμιτό;

-Λαμβάνοντας υπόψη ότι ένα χρέος είναι αθέμιτο εάν οι συνοδευτικοί όροι του υπήρξαν κατάφωρα άδικοι, παράλογοι, καταχρηστικοί ή άλλως ανάρμοστοι, ή με ετεροβαρείς για τον δανειζόμενο όρους, ή επειδή οι προϋποθέσεις που συνοδεύουν το δάνειο, την ασφάλεια ή την εγγύηση περιλαμβάνουν υπαγορεύσεις πολιτικής κατά παράβαση της εθνικής νομοθεσίας ή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το χρέος προς την ΕΚΤ είναι αθέμιτο για τους ίδιους λόγους για τους οποίους είναι και παράνομο.

-Λαμβάνοντας υπόψη ότι ένα χρέος είναι αθέμιτο εάν το δάνειο, το χρεόγραφο ή η εγγύηση δεν χρησιμοποιήθηκε προς όφελος του πληθυσμού, το χρέος προς την ΕΚΤ είναι αθέμιτο, διότι η κύρια αιτία του προγράμματος SMP ήταν να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα του ιδιωτικού χρηματοπιστωτικού τομέα, επιτρέποντας στις μεγάλες ευρωπαϊκές ιδιωτικές τράπεζες να διαθέσουν τα ελληνικά ομόλογα που είχαν στην κατοχή τους.

3.Είναι το χρέος προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα επονείδιστο; 

Λαμβάνοντας υπόψη ότι το χρέος είναι επονείδιστο, εάν ο δανειστής γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει ότι το συνοδεύουν καταχρηστικοί για τον δανειζόμενο όροι, με συνέπεια να πλήττονται θεμελιώδη ατομικά, πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα, το χρέος προς την ΕΚΤ είναι επονείδιστο, εξαιτίας της απόφασης της ΕΚΤ να συνδέσει την επαναγορά των ελληνικών ομολόγων με το πρόγραμμα SMP, απαιτώντας έτσι από την Ελλάδα εφαρμογή των Μνημονίων. 

Η ΕΚΤ (η οποία ως θεσμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης απέτυχε να εκπληρώσει τις πλέον στοιχειώδεις προϋποθέσεις για να αποτρέψει την υπονόμευση των ανθρωπίνων δικαι-ωμάτων από τις πολιτικές που προωθεί) γνώριζε ή όφειλε να γνωρίζει ότι οι όροι που περιλαμβάνουν τα Μνημόνια είναι παράνομοι και εμφανώς αντίθετοι στα συμφέροντα του ελληνικού λαού και του ελληνικού κράτους, κυρίως εξαιτίας των καταχρηστικών όρων που περιέχουν οι συμβάσεις μεταξύ Ελλάδας και πιστωτών. Συνέπεια αυτών των όρων ήταν η παραβίαση των θεμελιωδών ατομικών, πολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού, αλλά και ο περιορισμός ή ακόμη και η κατάλυση της κυριαρχίας του ελληνικού κράτους.

Επιμέλεια: Ξενοφών Οικονομικός (27.12.2016)