Νόμος 1083/30.10.1980 ή νόμος πανωτοκίων. Η καταστροφή της βιομηχανικής και γεωργοκτηνοτροφικής παραγωγής. Επιστολή Σωτήρη Σοφιανόπουλου προς τον Κώστα Σημίτη, β' μέρος

Συνεχίζουμε με το δεύτερο μέρος (το πρώτο μέρος) της επιστολής του Σωτήρη Σοφιανόπουλου με ημερομηνία 27.9.1997 προς τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη για τον επαίσχυντο και καταστροφικό για την πατρίδα μας Νόμο 1083/30.10.1980 ή αλλιώς νόμο των πανωτοκίων. (Οι υπογραμμίσεις και επισημάνσεις με bold είναι δικές μας. Οι  υποσημειώσεις στο τέλος είναι αποσπάσματα από την όλη ανάλυση του καταστροφικού Νόμου 1083 που συνέγραψε ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος).

Προς τον πρωθυπουργό                                                                              Αθήνα 27.9.1997

Κωνσταντίνο Σημίτη,

(συνέχεια από το πρώτο μέρος)

...

Επίσης πιστεύω ό,τι πρέπει με νομοθετική ρύθμιση να ανασταλούν πάραυτα όλοι οι πλειστηριασμοί που διενεργούνται από τις τράπεζες και το δημόσιο, συμπεριλαμβανομένων των ασφαλιστικών ταμείων εις βάρος αθώων Ελλήνων πολιτικών, όταν έχει αποπληρωθεί μέχρι σήμερα το κεφάλαιο και 30% επι πλέον ως τόκος. Η πρότασή μου αυτή δεν είναι αυθαίρετος, διότι δι' αυτού του τρόπου ούτε οι τράπεζες κινδυνεύουν αλλά και έναν λογικό τόκο, ως συμβαίνει παγκοσμίως, θα έχουν εισπράξει. 

Το μέτρο αυτό θα αναθερμάνει τα μέγιστα την οικονομία, αλλά πρωτίστως θα γεμίσει ελπίδες τους έλληνες επιχειρηματίες και παραγωγούς πάσης φύσεως, (γεωργούς, κτηνοτρόφους, βιοτέχνες, βιομηχάνους) τα προϊόντα των οποίων τόση ανάγκη έχει ο τόπος, διότι καταλήξαμε εις το απίστευτο αυτό σημείο, να εισάγουμε και ντομάτες από την πανάκριβη Ολλανδία και το Βέλγιο. Εκεί κε πρόεδρε ο τόκος, πρωτίστως για γεωργούς και κτηνοτρόφους είναι 1,7% ετησίως, όταν στην πατρίδα μας το δανειακό κεφάλαιο διπλασιάζεται ανά διετίαν και για 1.000.000 δρχ. σε 30 χρόνια το χρέος ανεβαίνει στο αστρονομικό ποσό των 32 δισεκατομμυρίων ενώ αντιστοίχως στην Ολλανδία θα ήταν μόλις 2.000.000 δρχ*. 

...μένουμε ακόμη ζωντανοί κι ας μάς πολεμούν εντολοδόχες κυβερνήσεις, διεφθαρμένα κόμματα και ο σιωνισμός...

Για τους καταστραφέντες μέχρι σήμερα κε πρόεδρε, από την τοκογλυφία των τραπεζών, θα πρότεινα κατόπιν επισταμένης μελέτης που έχω διεξαγάγει επι 5 χρόνια σε άπειρες περιπτώσεις πάλι δια νομοθετικής ρυθμίσεως να επιστραφούν τα ακίνητα, τα οποία βρίσκονται στην ιδιοκτησία των τραπεζών ακόμη**. Για τους λοιπούς, κατόπιν μελέτης, ν' αρχίσει μια σταδιακή αποπληρωμή, η οποία όμως δεν θα κλονίσει περαιτέρω την εύθραυστο οικονομία μας, δια της αξιοποιήσεως της ακινήτου περιουσίας τόσο των τραπεζών όσο και του δημοσίου***. 

Θα παρακαλούσα ιδιαιτέρως κε πρόεδρε, εφ' όσον θα είχατε τον χρόνο να με δεχθείτε σε μια σύντομη ακρόαση, στην οποία θα μπορούσα να σάς δώσω εν συντομεία περισσότερες διευκρινίσεις και αποδείξεις για το πως θα μπορούσαμε να βελτιώσουμε την σημερινή οικονομική εικόνα του τόπου μας σε λίγα χρόνια.

Ξέρω ό,τι κατά καιρούς έχω καυτηριάσει από τις τηλεοπτικές μου εμφανίσεις και την δική σας πολιτική με σκληρά λόγια, όχι όμως επειδή έχω κάτι προσωπικό μαζί σας, αλλά διότι αυτά πιστεύω για την πατρίδα μας. 

Ελπίζω ό,τι αντιλαμβάνεστε το πνεύμα μου. Θα αναμένω δια την, αν είναι δυνατόν ακρόαση, την οποία θα είχατε την καλοσύνη να μου παραχωρήσετε. 

Επί τούτοις διατελώ,

Με τιμή,

Σωτήριος Α. Σοφιανόπουλος

Επιμέλεια: Αντώνης Καλόγηρος (6.10.2020) ©

Copyright 4481/2017

****

*Βάσει του Νόμου 2075, τον οποίον ουσιαστικά μας επέβαλε η Κοινή Αγορά, και ως προβλέπεται από το άρθρο 27, παραγρ. 2, απαγορεύεται η κεφαλαιοποίηση τόκων που δεν προβλέπεται σε αρχική δανειακή σύμβαση μεσομακροπρόθεσμης χρηματοδότησης, ή σε σύμβαση γενικότερης ρύθμισης οφειλών κατά τα ανωτέρω. Πέραν αυτού του ξεκάθαρου απαγορευτικού σημείου του νόμου το οποίον οι τράπεζες δεν ετήρησαν, επίσης, η Κοινή Αγορά, ευγενικά αλλά ξεκάθαρα, λέει ότι εσείς κύριοι στην Ελλάδα είστε απατεώνες διότι εμφανίζετε ανύπαρκτα κέρδη στους ισολογισμούς σας. 

Και εις το ίδιο άρθρο παράγραφος 1, διατάσσει- «Μετά την πάροδον του ως άνω δωδεκαμήνου, επιτρέπεται μόνον ο εξωλογιστικός προσδιορισμός των τόκων, περιλαμβανομένων και τυχόν τόκων υπερημερίας οι οποίοι θα λογιστικοποιούνται όταν και εφ'όσον εισπράττονται»- Δηλαδή (γράφει ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος), οι τράπεζες ενεφάνιζαν αυτά τα δισεκατομμύρια που ήταν καθαρά λογιστικά νούμερα και ουδεμίαν πρακτικήν αξίαν είχαν, εκτός της διαλύσεως της παραγωγής, διά των πλειστηριασμών κτλ, τα ενεφάνιζαν ως κέρδη με αποτέλεσμα να εμφανίζονται οι Ελληνικές τράπεζες προς το κοινό σαν κερδοφόρες, ενώ στην πραγματικότητα, αυτά ήταν απλά νούμερα στα χαρτιά.

**Στις 15.7.1996 ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, και με αριθμό 2393, εκδίδει πράξιν με θέμα «Επιτόκιο Υπερημερίας για τις Χορηγήσεις των Πιστωτικών Ιδρυμάτων σε δραχμές και Συνάλλαγμα». Αφου έλαβε υπ'όψιν του διάφορα και πρωτίστως την απόφασιν 289 της Ν.Ε., αποφάσισε να καθορίσει ότι από 1/8/1996, το επιτόκιο υπερημερίας δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει τις 2,5 μονάδες ετησίως από αυτό που προβλέπεται στην σύμβαση, ότι η συχνότης ανατοκισμού δεν μπορεί να υπερβαίνει αυτήν που έχει συμφωνηθεί για την ενήμερη εξυπηρέτηση των αντιστοίχων οφειλών που συνήθως είναι και ήταν εξάμηνα ή ετήσια, και ότι τα Πιστωτικά Ιδρύματα της χώρας, πρέπει αναλυτικά και με σαφήνεια να ενημερώνουν τους πελάτες για τα επιτόκια που προκύπτουν. 

Ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, -γράφει ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος- προφανώς πιεζόμενος πλέον από το θόρυβο που επηκολούθησε του εξωδίκου μου και των τηλεοπτικών εκπομπών, αναγκάστηκε να πάρει θέση και να εκδόσει επιτέλους την διευκρινιστική εγκύκλιος δια της οποίας στην ουσία καταργεί την μέχρι τούδε εφαρμοζόμενη ληστρική πολιτική από μέρους των τραπεζών. Πέραν όμως αυτού, εμείς έχουμε να προσθέσουμε ότι αυτή είναι η καλύτερα απόδειξις ότι σκοπίμως τόσα χρόνια έγινε ό,τι έγινε, διότι αφού από 1ης Αυγούστου του 1996 ισχύουν αυτά, αυτό είναι μια έμμεση ομολογία του Διοικητού της Τ.Ε., ότι μέχρι την 31/7/1996, οι τράπεζες έκαναν τα αντίθετα, άρα κατάκλεβαν τον κόσμο.

***Τελικά οι Τράπεζες, -όπως όλοι αναμέναμε δεδομένης της απληστείας τους και της συμμετοχής τους στην διάλυση της ελληνικής οικονομίας- δεν επέστρεψαν τα ακίνητα ούτε τον εξοπλισμό των μεγάλων βιομηχανιών. Επιπλέον, η αναγνώριση τελικά τόσο από τον Άρειο Πάγο όσο και εμμέσως από την κυβέρνηση (1996-97) ό,τι ο νόμος 1083 ήταν άδικος και καταστροφικός για την οικονομία δεν επέφερε ούτε επιστροφή των υποθηκευμένων ακινήτων και μηχανημάτων, ούτε αντίστοιχες αποζημειώσεις, ούτε ποινική δίωξη και τιμωρία για όσους τον υπέγραψαν, ούτε καμία στρατηγική πολιτική επιδότησης και φοροελάφρυνσης για να στηθούν πάλι οι βιομηχανίες της πατρίδος μας που καταστράφηκαν. 

Με λίγα λόγια ο ξένος παράγοντας σε απόλυτη συνεργασία με το εντολοδόχο πολιτικό προσωπικό και την πέμπτη φάλαγγα εντός κρατικού μηχανισμού διέλυσαν την βιομηχανία της Ελλάδος καθώς και χιλιάδες μεγάλες και μεσαίες βιοτεχνικές, γεωργοκτηνοτροφικές και τουριστικές επιχειρήσεις χωρίς καμία συνέπεια για το έγκλημά τους. Ας όψονται...