Στην ανάρτησή μας σχετικά με τα πετρέλαια στην Ελλάδα και το ενεργειακό πρόβλημα, βλέπε εδώ: παρουσιάσαμε το Α΄ μέρος άρθρου του κ. Σ. Σοφιανόπουλου, το οποίο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ελεύθερος Κόσμος", στη στήλη "επίκαιρα θέματα".
Η δημοσίευση του εν λόγω άρθρου έγινε στις 14 Ιουνίου του 1979. Από τότε πέρασαν πάνω από 35 χρόνια, ωστόσο τίποτε δεν άλλαξε και μάλιστα -εκτός του ότι μεσολάβησαν πάνω από τρεις δεκαετίες αμέλειας και αδιαφορίας των εκάστοτε κυβερνώντων- φθάσαμε και στο 2010. Τον Μάϊο του 2010 η τότε Κυβέρνηση παρέδωσε άνευ όρων την εθνική κυριαρχία, φυσικό πλούτο και υποδομές της χώρας στους δανειστές. Φθάσαμε στο έσχατο σημείο!
Παρουσιάζουμε σήμερα το Β' μέρος του άρθρου του Σ. Σοφιανόπουλου, πρώην διευθύνοντος συμβούλου της εταιρείας ΧΡΩ.ΠΕΙ. (σχετικά με την εταιρεία ΧΡΩ.ΠΕΙ. και ένα σύντομο βιογραφικό του Σ. Σοφιανόπουλου δες στην Σημείωση 1, στην ανάρτησή μας εδώ).
Ο κ. Σ. Σοφιανόπουλος, με την άρτια επιστημονική του κατάρτιση, την εύστοχη και αντικειμενική σύλληψη των τεχνικών και οικονομικών θεμάτων αναλύει το θέμα: "πετρέλαια και ενεργειακό πρόβλημα" και καταλήγει σε αυτό που πιστεύει κάθε Έλληνας, που αγαπά την Πατρίδα του και σέβεται τον ευατό του, την απόκτηση οικονομικής ανεξαρτησίας χωρίς να στηρίζουμε τις ελπίδες μας και το αύριο μας στην διάθεση του εκάστοτε ξένου.
Το Β' μέρος του άρθρου του Σ. Σοφιανόπουλου "Τα Πετρέλαια στην Ελλάδα και το Ενεργειακόν Πρόβλημα" δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ελεύθερος Κόσμος" την Παρασκευή 15 Ιουνίου 1979. Παρακάτω παρουσιάζουμε το άρθρο σε μορφή κειμένου (έχουν γίνει μικρές διορθώσεις όπως σημεία στίξης, απόδοση φράσεων στη δημοτική κλπ) και ακολουθεί η παράθεσή του σε μορφή jpeg, όπως το έχει δημοσιεύσει ο κ. Σ. Σοφιανόπουλος στον τόμο: Ντοκουμέντα τόμος 2ος,
όπου περιλαμβάνει υλικό από ομιλίες του, αλληλογραφία με τους εκάστοτε
κυβερνώντες, επιστολές σε αξιωματούχους δημοσίων οργανισμών κλπ.
Οι υπογραμμίσεις στο κείμενο και οι επισημάνσεις με bold ανήκουν σε 'μας.
***
Τα Πετρέλαια στην Ελλάδα και το Ενεργειακό Πρόβλημα
(2ο άρθο)
Αλλά ερχόμαστε σε ορισμένα δύσκολα ερωτηματικά. Τι είναι αυτό το οποίο σταματά εμάς
του Έλληνες από το να ασχοληθούμε με δεδομένα υπαρκτά πράγματα; Διότι αν
πάρουμε σαν δεδομένα αυτά, που υπολόγισαν και προπολεμικώς, ότι στο Κερί
Ζακύνθου πράγματι μπορούμε να έχουμε 100 τόνους (πετρελαίου) ημερησίως, αυτό
όμως δεν επιλύει τις ανάγκες του τόπου αλλά και αυτοί οι 100 τόνοι, γιατί δεν
βγαίνουν;
Θα
σας διαβάσω ένα σημείο από την διατριβή επί διδακτορία: «Τα πετρέλαια της Ζακύνθου
και τα εξ’ αυτών προϊόντα του 1930». Το 1926 ο ανώτερος αρχιναυπηγός του
Βασιλικού Ναυτικού Π. Παυλίδης ενεργήσας έρευνα ως πρόεδρος επιτροπής κατά
διαταγή του Υπουργείου Ναυτικών γράφει εν τη από 25 Ιουλίου 1926 έκθεσή του: «Η
επιτροπή επιστοποίησε την ύπαρξη αυτόθι 13 φρεάτων ερευνητικών εργασιών
πετρελαίου γενομένων υπό του κ. Δ. Κολαΐτση (σημ.: το επώνυμο δεν είναι ευκρινές
στο δημοσίευμα). Εν τη εκθέσει ταύτη περιγράφεται ότι πληρώσαντες δια
πετρελαίου Ζακύνθου τας δεξαμενάς του αντιτορπιλικού «Πέργαμος», έπλευσαν εκ
Ζακύνθου εις Πειραιά και εξετέλεσαν πλου 6 ½ ωρών. Κατά την διάρκεια δε της
καύσεως τόσον του μίγματος όσον και του αμιγούς πετρελαίου Ζακύνθου παρετηρήθη
ότι τούτο εκαίγετο μετά λαμπράς φλόγας και με τρόπον ο οποίος έδιδε
ικανοποιητικά αποτελέσματα εις τας δοκιμάς».