Βασικό χαρακτηριστικό της σημερινής οικονομίας είναι το μεσιτικό, παρασιτικό, μεταπρατικό στοιχείο. Η ντόπια ολιγαρχία κατέχει το προνόμιο του μεσίτη που ξεπουλάει την χώρα. Δ. Μπάτσης

Ο Δημήτρης Μπάτσης στο έργο του ''Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα'' (βλέπε περισσότερα εδώ) είχε ασχοληθεί όχι μόνον με την μελέτη και παρουσίαση των πλουτοπαραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας για την δημιουργία ενεργειακής βάσης και βαρειάς βιομηχανίας αλλά και με πολλές άλλες πτυχές του όλου θέματος, όπως: 

-το οικονομικό πλαίσιο και η μορφή οργάνωσης για την λειτουργία των κλάδων της βαρειάς βιομηχανίας (τοποθέτηση ζητήματος, δράση ξένου κεφαλαίου κλπ)

-το οικονομικό σχέδιο για την δημιουργία και για την ανάπτυξη βαρειάς βιομηχανίας (σχεδιασμένη οικονομία και εκβιομηχάνιση, ανασυγκρότηση και μετάπλαση της οικονομίας, εκβιομηχάνιση σε μεγάλη κλίμακα κλπ)

-ανάλυση για την ενεργειακή βάση, ήτοι το ενεργειακό δυναμικό για την λειτουργία βαρειάς βιομηχανίας (ενεργειακό διαθέσιμο και ενεργειακές ανάγκες, συστηματική συγκρότηση και οργάνωση για την παραγωγή, διανομή και την κατανάλωση ενέργειας κλπ -βλέπε εδώ κι εδώ)  

-την θεμελίωση και ανάπτυξη των κλάδων βαρειάς βιομηχανίας (χρονική και γεωγραφική κλιμάκωση, στάδια ανάπτυξης κλπ)

-ανάλυση της βαρειάς βιομηχανίας ως βασικό συντελεστή στην εσωτερική οργανική ανάπυξη της οικονομίας (οικονομική αποδοτικότητα κλάδων βιομηχανίας, συνολικό εισόδημα από την βαρειά βιομηχανία κλπ) 

Αξίζει να μελετήσουμε το οικονομικό πλαίσιο και την μορφή οργάνωσης για την λειτουργία των κλάδων της βιομηχανίας μιας και οι διαπιστώσεις και οι προτάσεις του Δημήτρη Μπάτση -πέραν της σοσιαλιστικής κατεύθυνσης της τοποθέτησής του- υπήρξαν προφητικές, για τις επόμενες δεκαετίες από τότε που γράφτηκε το πόνημα του (το 1947). Και όχι μόνον αυτό. Φαίνεται πως το, δυστυχώς κατευθυνόμενο πολιτικό προσωπικό της χώρας μας, οι κυβερνώντες δηλαδή, δεν μερίμνησαν καθόλου για να πετύχουμε ως οικονομία την ανεξαρτησία μας από τις πολυεθνικές, την αποφυγή λεηλασίας του ορυκτού μας πλούτου και το κυριότερο να πετύχουμε μια -έστω και στοιχειώδη, βασική- ανάπτυξη βαρειάς βιομηχανίας συνδεδεμένη με τους υπόλοιπους κλάδους της παραγωγικής οικονομίας.

***

Για την τοποθέτηση του ζητήματος ο Δ. Μπάτσης γράφει σχετικά (οι υπογραμμίσεις και επισημάνσεις είναι δικές μας καθώς και σύνδεσμοι-παραπομπές με λοιπά γραφόμενα του Δ.Μπάτση): 

''...διαπιστώσαμε πως μπορούμε να δημιουργήσουμε κλάδους βαρειάς βιομηχανίας αξιοποιώντας τους εσωτερικούς πόρους της χώρας. Η λειτουργία των κλάδων αυτών είναι τεχνικά εξασφαλισμένη, και οικονομικά όχι μόνον ωφέλιμη παρά και απαραίτητη για το έργο της ανοικοδόμησης στις καινούργιες βάσεις μετασχηματισμού της διάρθρωσης και λειτουργίας της οικονομίας...'' (βλέπε εδώ κι εδώ)

Πολλοί ειδικοί, σημειώνει ο Δ. Μπάτσης, -όπως άλλωστε επικράτησε ως πάγια τοποθέτηση μέχρι σήμερα τόσο των κυβερνώντων όσο και των τεχνοκρατών- στηρίζουν την ανάπτυξη αυτή μόνον μέσω της ντόπιας οικονομικής ολιγαρχίας και του ξένου κεφαλαίου. Γι' αυτούς εκβιομηχάνιση της χώρας δεν είναι παρά τοποθέτηση ντόποιου ή ξένου κεφαλαίου σε βιομηχανικούς κλάδους με κερδοφόρους όρους που ωφελούν -εν τέλει- μόνον αυτό. 

Ήτοι, οι κυριότερες προϋποθέσεις γι' αυτούς είναι: 

α. φτηνή εργατική δύναμη

β. υλικές και ενεργειακές δυνατότητες και 
γ. αγορές για την τοποθέτηση εμπορευμάτων. 
Η ελληνική οικονομία παρουσιάζεται γι' αυτούς σαν μια οικονομία που ''από φυσικού'' της μπορεί και πρέπει να καταναλώνει παραγωγή σε ορισμένο ύψος μονάχα και μέγεθος. Αγνοούν -και δεν θέλουν να εννοήσουν- πως η δημιουργία και η ανάπτυξη βαρειάς βιομηχανίας θα δημιουργήσει καταναλωτικές δυνατότητες κυρίως στο εσωτερικό που θα εκφράζονται στην ύψωση της αγοραστικής δύναμης του συνόλου του λαού της χώρας μας [και δεν θα προωθούνται τα προϊόντα μόνον στις ξένες αγορές, όπως γίνεται σήμερα με τα προϊόντα πολλών μεταλλευτικών επιχειρήσεων της χώρας μας, βλέπε: μάρμαρα, μπεντονίτης (Μήλο, Κίμωλο) εδώ, χρυσός, αργυρός, χαλκός (Χαλκιδική και Eldorado Gold) εδώ, εδώ, εδώ, κλπ]

Γι' αυτούς που ισχυρίζονται λοιπόν την ανάπτυξη βαρειάς βιομηχανίας μόνον μέσω του ξένου κεφαλαίου και της ντόπιας ολιγαρχίας ισχύει η δημιουργία μερικών μεταλλευτικών και χημικών βιομηχανιών που δεν θα ενταχθούν εντός οργανωμένου παραγωγικού συνόλου της οικονομίας και που δεν θα αποτελούν την βάση για την εσωτερική οργανική ανάπτυξη της οικονομίας παρά μόνον θα προσανατολιστούν στις ξένες αγορές και θα εξαρτηθούν από αυτές (βλέπε εδώ κι εδώ). 

Ο Δ.Μπάτσης σημείωνε πως η ανωτέρω τοποθέτηση -που τελικά επικράτησε τις επόμενες δεκαετίες εώς και τις ημέρες μας- είναι απαράδεκτη διότι: 

1. Εμποδίζει ουσιαστικά να πραγματοποιηθεί η συσσώρευση στην εσωτερική μας αγορά. Το ξετύλιγμα των εσωτερικών παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας έχει αξία μονάχα αν αναπτύσσει προοδευτικά το ίδιο το παραγωγικό και το οικονομικό δυναμικό της χώρας. Αν δηλαδή η αναπαραγωγή συνδυάζεται με την προοδευτική ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. 

2. Διαιωνίζει την σημερινή μορφή και διάρθρωση της οικονομίας της χώρας. Μερικά χαρακτηριστικά στην λειτουργία της οικονομίας αυτής είναι: α. η οικονομία μας παράγει αγροτικά είδη για την ξένη αγορά και μεταλλευτικές ύλες για πούλημα επίσης για την ξένη αγορά. β. εισάγει έτοιμα ή μισοκατεργασμένα εμπορεύματα γ. παρουσιάζει χαμηλή και δασμοδίαιτη ανάπτυξη στην ελαφρά βιομηχανία που έχει σε μεγάλο βαθμό έργο της την κατεργασία κυρίως των μικροκατεργασμένων υλών που εισάγονται από το εξωτερικό (βλέπε σχετικά εδώ). 

Τα τρία αυτά γνωρίσματα συμπυκνώνονται στο θεμελιακό, βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα της σημερινής οικονομίας ότι είναι διαποτισμένη ολάκερη από το εμποροκρατικό, μεσιτικό, παρασιτικό, μεταπρατικό στοιχείο. Δεν υπάρχει με το νόημα αυτό αυθύπαρκτη, ανεξάρτητη οικονομία. Η κυρίαρχη εκμεταλλεύτρια τάξη είναι ένας εμπορικός υπηρέτης του ξένου κεφαλαίου. Είναι η υποτακτικός του μεσολαβητή. Μεσολαβητής για τις μεταλλευτικές ύλες και τα αγροτικά προϊόντα, που εξάγονται, μεσολαβητής για τα έτοιμα βιομηχανικά προϊόντα που εισάγονται (βλέπε εδώ κι εδώ). 

3. Γιατί η ντόπια οικονομική ολιγαρχία, σωστή ''σκωληκοειδής'' απόφυση του ξένου κεφαλαίου, δεν θα πραγματοποιήσει ποτέ η ίδια την εκβιομηχάνιση της χώρας. Θα την αφήσει στο ξένο κεφάλαιο. Τι μάς έδειξε η πείρα από την έως σήμερα δράση της ολιγαρχίας των μεγάλων εμποροτραπεζοβιομηχάνων και των τσιφλικάδων; Πως έπαιξαν τον ρόλο του πράκτορα στο ξένο κεφάλαιο και του παράδωσαν όλα τα κλειδιά της παραγωγικής ζωής της χώρας. 

Οι συγκοινωνίες, τα παραγωγικά έργα, η οδοποιΐα, ο ηλεκτροφωτισμός, και κάθε άλλη επίκαιρη θέση δόθηκαν σ' αυτό. Η ντόπια χρηματιστική ολιγαρχία ένα μόνον προνόμιο κράτησε κι αυτό θέλει και σήμερα να κρατήσει στα χέρια του. Το προνόμιο του μεσίτη που ξεπουλάει την χώρα του και τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές.

Επιμέλεια: Ξενοφών Οικονομικός (21.6.2019) ©

 

copyright 4481/2017