Κέλυφος αμυγδάλου: βάσει ερευνών του Σ.Σοφιανόπουλου μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ζωοτροφή εξ' αιτίας της υψηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνη, άμυλο και λιπαρά. Η προοπτική για την Ελλάδα είναι μεγάλη δεδομένου των περιθωρίων βελτίωσης που μπορεί να γίνουν: δενδρώνες αμυγδαλιών, άρδευσή τους, χρησιμοποίηση ντόπιων ποικιλιών.

Για τον επιστήμονα-επιχειρηματία-ερευνητή και πρώην (την επιχείρηση έκλεισε το προδοτικό ελληνικό κράτος με το Νόμο 1083 των πανωτοκίων) ιδιοκτήτη της ΧΡΩ.ΠΕΙ. Σωτήρη Σοφιανόπουλο έχουμε γράψει σε παλαιότερες αναρτήσεις μας. Για ένα σύντομο βιογραφικό του διαβάστε τη σημείωση 1 στην ανάρτησή μας εδώ.

Αναφέρουμε τον ανωτέρω επιστήμονα όχι για να εστιάσουμε τόσο στο πρόσωπο αλλά στον κάθε δημιουργό-επιχειρηματία, ο οποίος μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο οραματίστηκε την αναγέννηση της πατρίδας μας και την δημιουργία μιάς εύρωστης και ισχυρής οικονομίας, η οποία θα εξασφάλιζε εργασία στον έλληνα πολίτη, ανάπτυξη και δυναμική στην πατρίδα μας και υπερηφάνεια για τα επιτεύγματά της. Για παράδειγμα για να λάβετε μια αμυδρή γνώση τι παρήγαγε η ΧΡΩ.ΠΕΙ. και τα ερευνητικά εργαστήρια που είχε διαβάστε εδώ  αλλά και εδώ, και πως το έργο της υπονομευτόταν:  Ότι ακριβώς δεν έχουμε σήμερα, που -όπως έλεγε ο Σ.Σοφιανόπουλος- δεν παράγουμε ούτε ...βίδα. 

Οι ξένες δυνάμεις, το ελληνικό κράτος και το δωσιλογικό πολιτικό σύστημα, ιδιαίτερα τα τελευταία 40 χρόνια, με μια απόλυτη συνέπεια εμπόδισαν, υπονόμευσαν και τελικά κατάφεραν την διάλυση της ελληνικής επιχειρηματικότητας, το κλείσιμο των κολοσιαίων ελληνικών επιχειρήσεων και μάς οδήγησαν σε ένα μοντέλο χώρας αποικίας που εξαρτάται από τα προιόντα των πολυεθνικών άλλων χωρών. Στους παρακάτω συνδέσμους μπορείτε να διαβάσετε την υπονόμευση (για να μη χρησιμοποιήσουμε βαρύτερη έκφραση των κυβερνώντων σε κάθε επιχειρηματική προσπάθεια ελλήνων που οδηγούσε σε μια ελέυθερη και ανεπτυγμένη οικονομικά Ελλάδα) εδώ και εδώ αλλά και πιο πρόσφατα εδώ:  και εδώ.

                                                                                      ***

Με την παρούσα ανάρτηση θα ασχοληθούμε με μια παρατήρηση-ανακάλυψη που έκανε ο Σ. Σοφιανόπουλος σε ένα από τα εργαστήρια εφαρμοσμένης ερεύνης της ΧΡΩ.ΠΕΙ. και αφορά την ανάλυση και χρήση του κελύφους του αμυγδάλου. Οδηγός μας είναι το πόνημα του "Οι "Άγνωστες" πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η πολιτική τους σημασία". Οι υπογραμμίσεις και επισημάνσεις με bold είναι δικές μας για να βοηθήσουν στην κατανόηση του θέματος ενώ στο τέλος υπάρχουν δικές μας σημειώσεις.

αμύγδαλα με το κελυφός τους

"Κέλυφος Αμυγδάλου"   

Κάποτε αποφάσισα να αναλύσω χημικά το κέλυφος (τσόφλι) του αμυγδάλου, διότι σκέφτηκα ότι ναι μεν είναι σκληρό για να προστατεύει τον καρπό, αλλά πρέπει να είναι και στεγανό, διότι αλλιώς θα έμπαινε υγρασία. Ασχολήθηκα λοιπόν λίγο, με το πόσα κελύφη αμυγδάλου υπάρχουν και βρήκα στις διάφορες εταιρίες που τα σπάνε για να πάρουν τον καρπό αρκετές ποσότητες, που βασικώς χρησιμεύουν ως καύσιμος ύλη.
 

Οι χημικοί επιστήμονες γνωρίζουν την διαδικασία που λέγεται κοκκομετρική ανάλυση, (1) όπου το οποιοδήποτε προϊόν τεμαχίζεται, ουσιαστικά αλέθεται και εν συνεχεία γίνονται οι διαχωρισμοί βάσει μεγέθους του κοσκίνου. Έτσι λοιπόν πήρα τα κελύφη των αμυγδάλων, τα άλεσα σε έναν σπαστήρα όπου υπήρχε ένα κόσκινο 6 χιλιοστών και εν συνεχεία εκοσκίνησα το προϊόν που πήρα. Το πρώτο κλάσμα που έβγαλα, όταν το εξήτασα από ζωοτροφικής πλευράς, είχε μηδενική περιεκτικότητα σε άμυλο, πρωτεΐνες και λιπαρά. Το δεύτερο κλάσμα ήταν του ιδίου είδους, το τρίτο τα ίδια, αλλά κάποια στιγμή στο πέμπτο κλάσμα της τάξεως του 20% του ολικού προϊόντος είδα ένα προϊόν πιο μαλακό, το οποίο έβριθε σε πρωτεΐνες, άμυλο και λιπαρά. (2)

Εκ πρώτης όψεως δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου και επανέλαβα το πείραμα, το οποίο έδωσε τα ίδια αποτελέσματα. Η αρχική μου σκέψη λοιπόν ότι έπρεπε η φύση να προστατεύει τον καρπό ήταν ορθή, γιατί το άμυλο ως γνωστό είναι πάρα πολύ μικρό συγκριτικά με τις πρωτεΐνες. Επίσης υπήρχε και λιπαρά ουσία, η οποία δεν είναι διάτρητη από την υγρασία. Δηλ. το προϊόν αυτό είναι υδρόφοβον, ενώ εάν ήταν υδρόφιλον θα κατεστρέφεται ο καρπός. Άρα δεν έπρεπε να χρησιμοποιείται ως καύσιμος ύλη, αλλά το 20% να γίνεται ζωοτροφή (3) να γίνεται τροφή, αν όχι τροφή για τον άνθρωπο, με μεγαλύτερα πολύ αξία και το υπόλοιπο να γίνεται καύσιμος ύλη." 

Αμυγδαλιές ανθισμένες. Συνήθως την δενδροκαλλιέργειά τους συναντούμε στο νομό Μαγνησίας

                                                                              ***
Από τα ανωτέρω συνάγεται λοιπόν ότι και για το αμύγδαλο, έστω κι αν στη παρούσα φάση η χώρα μας είναι μια μικρή παραγωγός χώρα υπάρχουν ικανοποιητικές πρακτικές. Από τα σχετικά στοιχεία προκύπτει ότι η Ελλάδα παράγει το 2% -περίπου- της παγκόσμιας παραγωγής αμυγδάλου. Το νούμερο δεν είναι μικρό αν σκεφτεί κανείς ότι μεγάλες χώρες σε ψυχρά κλίματα δεν παράγουν ούτε ένα αμύγδαλο, ενώ και η καλλιέργεια αμυγδάλου δεν είναι συστηματική, οι περισσότερες δηλαδή αμυγδαλιές είναι "ξερικές" και οι εκτάσεις ανά παραγωγό μικρές, που περιορίζονται σε λίγα στρέμματα. 

Υπάρχει λοιπόν για την πατρίδα μας η τεράστια προοπτική να δημιουργηθούν δενδρώνες με αμυγδαλιές αλλά και οι μικρότεροι από τα λίγα στρέμματα να ανέλθουν στα 20 περίπου στρέμματα έκαστος. Ήδη τα είδη των αμυγδαλιών που επικρατούν στη χώρα μας είναι κυρίως οι οψιμανθείς (ανθεκτικές στους ανοιξιάτικους παγετούς) και παραγωγικές ήτοι Ferragnes και Texas. Ωστόσο, σύμφωνα με τους ειδικούς θα πρέπει να δοκιμαστούν οι ποικιλίες της Χίου, Λήμνου και Λασιθίου. 

Η συστηματική άρδευση θα επιφέρει πολλαπλάσιο προϊόν από τις έως τώρα "ξερικές" ενώ σαφέστατα το ελληνικό αμύγδαλο υπερέχει ποιοτικά από αυτό της πρώτης παγκόσμιας δύναμης (των Η.Π.Α.) δεδομένου ότι το τελευταίο είναι πλήρως βιομηχανοποιημένο: χρήση δονητών για να πέσει ο καρπός από το έδαφος, απορροφητικές μηχανές για να συλλεχθεί, χημική ή θερμική επεξεργασία βάσει πολιτειακού νόμου κλπ. (4)

Δεδομένου και της ύπαρξης μιας σοβαρής γεωργικής πολιτικής η οποία θα προστατέψει τους έλληνες παραγωγούς από τις -υποδεέστερες ποιοτικά εισαγωγές- θα μπορούσε να οδηγήσει και στο αμύγδαλο σε μια σταθερή ανοδική ανάπτυξη της παραγωγής εγχώρια αλλά και παγκόσμια. Το ελληνικό αμύγδαλο -βάσει των όσων ανακάλυψε και ο Σ. Σοφιανόπουλος- θα μπορούσε να αξιοποιηθεί πλήρως και αποδοτικά ολόκληρο, ήτοι και το κέλυφος. Και βέβαια η τιμή κιλού του κελύφους ως επεξεργασμένη ζωοτροφή θα είναι πολλαπλάσια από αυτή που πωλείται ως καυσόξυλο. Εκκρεμεί η επιπλέον έρευνα για να δούμε πως το κέλυφος -με την υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνη, άμυλο και λιπαρά μπορεί να ενταχθεί και στο ανθρώπινο διαιτολόγιο. Να λοιπόν η συνεισφορά των μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων με τα εργαστήρια εφαρμοσμένης ερεύνης που κατέστρεψε το πανάθλιο ελληνικό κράτος υπό την καθοδήγηση του δωσιλογικού πολιτικού προσωπικού.   
                                                                               ***

Σημειώσεις (δικές μας): 

Σημείωση 1: Η κοκκομετρική ανάλυση είναι βέβαια ένα ειδικό θέμα, ωστόσο μια πρώτη γνώση μπορείτε να λάβετε για την κοκκομετρική ανάλυση σε αυτόν το σύνδεσμο του Τμήματος Γεωλογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Βέβαια η ανάλυση εδώ αναφέρεται σε χαλίκια ή άμμο κλπ μπορείτε να πατήσετε στις επιλογές αριστερά για να λάβετε μια πρώτη γνώση. 

Σημείωση 2: Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ. (επετηρίδα 2009-2010), το 2006 στην πατρίδα μας είχαμε 173.000 στρέμματα με αμυγδαλιές ενώ το 2007 είχαμε 167.000 στρέμματα με κατανομή: στα πεδινά 79.000 στρέμματα, στα ημιορεινά 52.000 και στα ορεινά 35.000 στρέμματα.  

Όσον αφορά τώρα τον αριθμό των δένδρων σε κανονικούς δενδρώνες είχαμε στην πατρίδα μας για το 2006: 4.491.000 αμυγδαλιές, ενώ το 2007 είχαμε 4.425.000 αμυγδαλιές με την εξής κατανομή: στα πεδινά 2.283.000 αμυγδαλιές, στα ημιορεινά 1.316.000 και στα πεδινά 826.000 αμυγδαλιές. 

Όσον αφορά των αριθμό των δένδρων αμυγδαλιάς διάσπαρτους και όχι σε κανονικούς δενδρώνες είχαμε για το 2006: 2.062.000 αμυγδαλιές, ενώ για το 2007: 1.932.000 με την εξής κατανομή: 726.000 στα πεδινά, 654.000 στα ημιορεινά και 552.000 στα ορεινά. 

Η παραγωγή αμυγδάλων για το 2006 ανήλθε στους 51.000 τόνους, ενώ για το 2007 στους 46.000 τόνους με την εξής κατανομή: 25.000 τόνους στα πεδινά, 13.000 τόνους στα ημιορεινά και 8.000 τόνους στα ορεινά. 

Σημείωση 3: Για το ότι η κτηνοτροφία και επομένως η παραγωγή ζωοτροφών είναι μια τεράστια πηγή πλούτου μπορείτε να μελετήσετε εδώ  και εδώ.

Σημείωση 4: Κάποια επιπλέον στοιχεία σχετικά με την παραγωγή των αμυγδάλων εγχωρίως αλλά και παγκοσμίως: Το 2006 η παγκόσμια παραγωγή σε αμύγδαλο ανήλθε στους 598.545 τόνους εμφανίζοντας αύξηση κατά 15,4% σε σχέση με το 2005. Οι ΗΠΑ είχαν την μεγαλύτερη παραγωγή με το 75,9% της παγκόσμιας παραγωγής και είναι και ο πιο μεγάλος εξαγωγέας αμύγδαλων με το 81,6% των συνολικών εξαγωγών.

Οι εισαγωγές αμυγδάλων στην Ελλάδα γίνονται  κυρίως από τις ΗΠΑ είναι δε πολύ σημαντικές, σε σχέση με τις  μικρές εξαγωγές ελληνικών αμυγδάλων. Το 2006 οι εισαγωγές αμυγδάλων από τις ΗΠΑ έφθασαν τους 7340 τόνους και από χώρες της ΕΕ τους 1841 τόνους (ΕΣΥΕ).   Επίσης πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τις μεγάλες εισαγωγές  των τελικών προϊόντων μεταποίησης  που περιέχουν αμύγδαλα όπως είναι οι σοκολάτες, τα γλυκά κ.α με αποτέλεσμα σε συνδυασμό με την έλλειψη τυποποίησης την συνεχή μείωση της ζήτησης για το ελληνικό αμύγδαλο. (πληροφορίες αντλήσαμε από εδώ:  και εδώ.

Επιμέλεια: Ξενοφών Οικονομικός (21.8.2015) ©
 

copyright 4481/2017