Ο Μύθος της Ψωροκώσταινας (γ' μέρος) Σωτήρης Σοφιανόπουλος

Στην παρούσα ανάρτησή μας παρουσιάζουμε μια εξαιρετικά σημαντική -όπως νομίζουμε- ακόμη και σήμερα, ομιλία του ευπατρίδη βιομήχανου και ιδιοκτήτη της ΧΡΩ.ΠΕΙ. Σωτήρη Σοφιανόπουλου με θέμα: ''Ο μύθος της Ψωροκώσταινας'' αναφερόμενος στην Ελλάδα μας και τα όσα από συστάσεως ελληνικού κράτους διαδώθηκαν για το ότι είναι πτωχή και μικρή χώρα. Η ομιλία του Σωτήρη Σοφιανόπουλου έλαβε χώρα στο Θέατρο Μουσούρη το 1979.


Έχουμε πολλά να διδαχθούμε και συνειδητοποιήσουμε από αυτήν την ομιλία, την οποία λόγω έκτασης παρουσιάζουμε τμηματικά. (Το α' μέρος και το β' μέρος)

Ο Μύθος της Ψωροκώσταινας 

Δεν μπορούμε να φθάσουμε στον Θεό, αλλά μια και δεν μπορούμε να τον φθάσουμε επιστημονικώς θα ήταν ορθό να τον εκμεταλλευθούμε. Ένα παράδειγμα το οποίο όμως έχει μπει στην πράξη, εκ των πραγμάτων διότι ήταν πάρα πολύ χονδρό να αγνοηθεί, από την ελιά της πατρίδος μας, είναι το πυρηνόξυλο, το πυρηνόξυλο σε ποσότητες της τάξεως των 300.000 τόνων συγκεντρωμένο σε περίπου 45 πυρηνελουργία όλης της χώρας, δύναται να υπολογιστεί σε περίπου 100.000 τόνους αντιστοιχίας πετρελαίου δηλαδή 700.000 βαρέλια με το 40 δολάρια, περίπου 3.000.000 δολάρια κερδίζει η πατρίδα μας ετησίως από το πυρηνόξυλο της ελιάς που είναι η ελιά μείον το λάδι, παίρνουμε το λάδι δηλαδή και αυτό το οποίο μένει, το καίμε. Βέβαια αυτή δεν είναι η σωστή αξιοποίηση του πυρηνόξυλου, θα πρέπει το μεγαλύτερο μέρος να γίνει ζωοτροφή με πολλαπλάν αξία αλλά τουλάχιστο κάτι γίνεται. 

Κουκούτσι πυρηνόξυλου χωρίς τη σκόνη και ψύχα

Ερχόμεθα τώρα σε μια άλλη πηγή ενέργειας, η οποία έχει σε πολλά μέρη του κόσμου αξιοποιηθεί, είναι τα σκουπίδια των πόλεων. Αν θα πάτε στο Μόναχο θα δείτε ένα πολύ μεγάλο εργοστάσιο, το οποίο καίει ημερησίως τα σκουπίδια του Μονάχου και παράγει ηλεκτρική ενέργεια. Στην Θεσσαλονίκη, προ ετών και συγκεκριμένα το 1962, ένας ελληνοαμερικάνος είχε φέρει τα λεφτά του από εκεί, έκανε ένα μεγάλο εργοστάσιο αξιοποιήσεως των σκουπιδιών της πόλεως της Θεσσαλονίκης. Ο κοπτικός σφυρόμυλος μόνο ήταν 250 ίππων. Μια τεχνολογία που την εποχή εκείνη ήταν πρωτοπόρος στον κόσμο να μετατρέψουμε τα σκουπίδια της Θεσσαλονίκης και να τα κάνουμε λίπασμα, ζωϊκό λίπασμα όμως όχι χημικό ανόργανο. Αυτό το εργοστάσιο δυστυχώς είχε κακή τύχη, μετά από λίγο καιρό έκλεισε, ο ελληνοαμερικάνος αυτός μπήκε φυλακή, επενέβη ο πρέσβυς, τον έβγαλε και εκ τοτε παραμένει κλειστό. 

Τα σκουπίδια της ππόλεως των Αθηνών έχουνε γίνει θέμα πολλών συζητήσεων, δαπανώνται δεκάδες εκατομμύρια για την απόρριψη αυτών των σκουπιδιών για να γεμίζουμε ρέμματα. Κάποτε οι μελέτες έδειχναν ότι δεν είναι και πολύ συμφέρουσα η
υπόθεση αυτή με τις τιμές του πετρελαίου τότε και με πάρα πολύ μεγαλυτέρα υγρασία η οποία περικλείετο στα σκουπίδια την εποχή εκείνη. Σήμερα όμως τα σκουπίδια, η καταναλωτική κοινωνία προχώρησε, έχουμε πάρα πολλά πλαστικά, έχουμε πολυεθυλένιο πολύ, έχουμε πάρα πολλά χαρτιά, πολλές περισσότερες εφημερίδες, περιοδικά, χαρτιά περιτυλίγματος, σακούλες του Δήμου αυτές τις μαύρες που βάζουμε μέσα τα σκουπίδια. Η θερμογόνος δύναμη του πολυεθυλενίου είναι της τάξης του μιάμιση φορά όσο το πετρέλαιο. Εμπεριέχονται λοιπόν δεκάδες χιλιάδες τόνοι στα σκουπίδια μέσω ενέργειας, η οποία δυστυχώς πάει χαμένη. Από το να ακούμε συζητήσεις μέχρι στιγμής τίποτε δεν έχει γίνει και απ' αυτό. Καιρός θα είναι ιδιαίτερα το καλοκαίρι που οι δυνατότητες ξηράνσεως αυτών των σκουπιδιών με την ηλιακή ενέργεια έχουν αυξηθεί πολύ, θα έπρεπε συντόμως και αυτή η πηγή ενέργειας να μην παραμείνει έτσι αναξιοποίητη. Στον ήλιο θα πρέπει να θυμηθούμε τους Γάλλους, έχουν κάνει μέχρι και φούρνους, στα Πυρηναία υπάρχει εργαστήριο το οποίο φθάνει μέχρι 4.000 βαθμούς κελσίου εκμεταλλευόμενο τον ήλιο για την τήξη των μετάλλων. 

Είμεθα οι πρώτοι διδάξαντες εις το θέμα της ηλιακής ενέργειας, ας θυμηθούμε όλοι τον Αρχιμήδη, ας θυμηθούμε τον τύραννο των Συρακουσών, το κέντρο στρατηγικών ερευνών και τα κάτοπτρα με τα οποία εκάει ο Ρωμαϊκός στόλος, αμφισβήτηθηκε το γεγονός αυτό, έγιναν τα πειράματα, απεχείχθη στην πράξη. Οι Έλληνες λοιπόν είμαστε οι πρώτοι οι οποίοι δώσαμε στην ανθρωπότητα δείγματα της εκμεταλλεύσεως της ηλιακής ενεργείας. Προ χιλιάδων ετών, τι κάνουμε σήμερα; άγνωστο. Υπάρχει και ένα άλλο σημείο το οποίο είναι μοναδικό εις την πατρίδα μας, όλοι το γνωρίζετε, έχει περάσει πλέον στην καθημερινή ζωή και παραβλέπεται τελείως. 

Πορθμός του Ευρίπου

Αυτός ο Πορθμός του Ευρίπου, η Χαλκίδα. Απ' ότι τουλάχιστον γνωρίζω, τέτοιο φαινόμενο άλλον στον κόσμο δεν υπάρχει. Δεν είναι παλλοιριακή άμπωτις όπως συμβαίνει σε τόσα μέρη του κόσμου, όπου έρχεται η θάλασσα και φεύγει, απλώς τα νερά στο στενό εκείνο παλινδρομούν ανά 6 ώρες, μ' ένα μίνιμουμ και ένα μάξιμουμ δεξιά και αριστερά. Ένας Εγγλέζος πλοίαρχος κάποτε θέλησε να πάει αντίθετα στο ρεύμα και το αντιτορπιλλικό του δεν μπόρεσε και εξώκειλλε. Οι δυνάμεις οι οποίες περικλείονται, σε αυτές τις υδάτινες μάζες οι οποίες πηγαινοέρχονται, πρέπει να είναι αρκετών χιλιάδων ίππωνν, πιθανώς δεκάδων, πιθανώς εκατομμυρίων, ουδείς γνωρίζει. Πιστεύω ότι είναι καιρός κάποτε από εκείνα τα περιβόητα κονδύλια τα οποία καταλίσκονται εις το Δημοκρίτειο, της τάξεως των 700.000.000 κάθε χρόνο, να διαθέτουν και ορισμένα λίγα πιθανώς 5, 10, 20 εκατομμύρια, για να γίνουν απλά πειράματα εκμεταλλεύσεως αυτής της ενέργειας η οποία παραμένει έτσι. Γνωριζω ότι στον πόλεμο είχαν μελετήσει το αντικείμενο οι Γερμανοί. Υπάρχουν άλλες έτσι ενδείξεις τίποτε το συγκεκριμένο, ότι δύνανται να ηλεκτροφωτιστούν όλα τα Βαλκάνια από την δύναμη η οποία περικλείεται στα νερά του Ευρίπου. Δυστυχώς και εδώ τίποτα το συγκεκριμένο δεν υπάρχει. Το όλο θέμα αυτό της ενέργειας δεν είναι δυνατόν να το εξαντλήσουμε στα πλαίσια μιάς μικράς ομιλίας, μιάς διαλέξεως, παρ' όλα αυτά αντικειμενικός σκοπός όπως είπαμε, είναι να διαπιστώσουμε όλοι, ότι ο τόπος μας έχει τις δυνατότητες και ότι πρέπει απλώς να ασχοληθούμε να τις αξιοποιήσουμε. 

Επιμέλεια: Ξενοφών Οικονομικός (25.4.2020)