Ενεργειακά αποθέματα. Λιγνίτες και η σπουδαιότητά τους στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος. Υδατοπτώσεις και τρόποι αξιοποίησής τους για υδατοκαλλιέργειες. Σωτ.Αρ. Σοφιανόπουλος

Ο Σωτήρης Αριστοτέλους Σοφιανόπουλος (1938-2020) υπήρξε ευπατρίδης μεγαλοβιομήχανος, φαρμακοβιομήχανος, ερευνητής και με τεράστιους αγώνες για να αναδείξει ό,τι η Ελλάς είναι μια πάμπλουτος χώρα με τεράστια αποθέματα ορυκτού πλούτου και ιδανικές συνθήκες ανάπτυξης ισχυρής γεωργιο-κτηνοτροφίας. 

Στα πλαίσια της δημόσιας δράσης του έκανε τηλεοπτικές εκπομπές, σε επαρχιακά κυρίως κανάλια, αλλά και ραδιοφωνικές, στα οποία με τρόπο επιστημονικό και αποδεικτικό παρουσίαζε τα επιχειρήματά του και στηλίτευε την συνειδητή (;) σκοπιμότητα ή ανικανότητα των πολιτικών που κυβέρνησαν την πατρίδα μας απο το 1949 (τέλος εμφυλίου) και μετά να μεριμνήσουν για την οικονομική ανάπτυξη της πατρίδος μας, σε όλους τους τομείς, κάτι που ήταν απολύτως εφικτό. 

Παρακάτω παρουσιάζουμε κάποιες απο τις προσεγγίσεις του Σωτήρη Σοφιανόπουλου σε θέματα ενεργειακά και άλλα που απασχολούν και σήμερα την πατρίδα μας. Δυστυχώς η Ελλάδα μας απο το 2010 βρίσεκται όμηρος των μνημονίων (1) με πλήρη άρση της εθνικής της κυριαρχίας, την εξουθένωσή της με τεράστιο δημόσιο χρέος και την εκποίηση όλων των υποδομών της, γαιών της και περιουσιακών της στοιχείων. Με λίγα λόγια μια χώρα αποικία της Γερμανίας υπό την ψιλή επίβλεψή του uncle Sam, U.S.A. 

 

Η παρακάτω συζήτηση, που μέρος της έχουμε απομαγνητοφωνήσει, πραγματοποιήθηκε -κατά προσέγγιση διότι δεν έχουμε ακριβή στοιχεία- το 1999 στο ραδιοφωνικό σταθμό των Αθηνών ''Ηρόδοτος 107,4 fm'' με τον δημοσιογράφο Κώστα Χούντα. 

Ο αναγνώστης μας θα βρει ενεργούς συνδέσμους στο παρακάτω κείμενο, που παραπέμπουν σε περαιτέρω πληροφόρηση για το αντίστοιχο θέμα ενώ στο τέλος της ανάρτησης θα βρεί επεξηγήσεις ώστε το όλο θέμα να γίνεται κατανοητό. Οι υπογραμμίσεις και επισημάνσεις με bold είναι δικές μας. 

 ***

Ο δημοσιογράφος Κωνσταντίνος Χούντας διαβάζει στην αρχή της εκπομπής σχετικό δημοσίευμα του τύπου για τα ενεργειακά αποθέματα που μπορούμε να στραφούμε στο μέλλον.

Εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στην Θεσσαλονίκη για τα 25 χρόνια του τμήματος Γεωλογίας του Α.Π.Θ. Σύμφωνα με τον κο Σκυνδερίδη, βοηθό διευθυντή ορυχείων λιγνίτη της ΔΕΗ η  Ελλάδα κατέχει την δεύτερη θέση στην παραγωγή λιγνίτη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σήμερα (1999) στην χώρα μας εξορύσσονται 60 εκατομμύρια τόνοι λιγνίτη που αντιστοιχούν σε 7,3 εκατομμύρια τόνους πετρελαίου. Πέρυσι το 75% της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας προήρχετο απο λιγνίτη. Αποφεύγεται έτσι εκροή συναλλάγματος 1,2 δις δολλαρίων ετησίως. Τα βεβαιωμένα αποθέματα λιγνίτη, που είχαν εντοπιστεί ως το 1974 ανέρχονταν σε 3,4 δισεκατομμύρια τόνους ενώ σήμερα ανέρχονται σε 6,7 δισεκατομμύρια τόνους απο τα οποία σύμφωνα με τον κο Κόττη, επιστήμονα του ΙΓΜΕ, το 60% εξ' αυτών αφορά τα άμεσα απολήψιμα και με οικονομικό τρόπο χωρίς σε αυτά να περιλαμβάνεται το τεράστιο κοίτασμα λιγνίτη των Φιλίππων. 

Με τις μελέτες των ειδικών επιστημόνων του ΙΓΜΕ έχουν εντοπιστεί τα κοιτάσματα Ουρανίου στην πατρίδα μας που βρίσκονται κυρίως στην Βόρειο Ελλάδα. Στον τομέα των υδρογονανθράκων έχουν πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα 160 γεωτρήσεις (με στοιχεία του κου Ρούσσου απο την εταιρεία Ελληνικά Πετρέλαια).

Για το φυσικό αέριο ο κος Κυριακίδης, της διεύθυνσης φυσικού αερίου της ΔΕΠΑ, σημειώνει πως έχουν ήδη υπογραφεί, με πελάτες όπως η ΔΕΗ, τροφοδοσία 1,2 δις κυβικών μέτρων φυσικού αερίου. 

Παραμελημένη παραμένει η γεωθερμία στην Ελλάδα παρ' ότι η φύση την έχει προικίσει (σημ.:την πατρίδα μας) με χαρίσματα και σε αυτόν τον τομέα. Σύμφωνα με τον καθηγητή κο Φυτίκα του Α.Π.Θεσσαλονίκης η μετάλλευση της γεωθερμίας είναι σε ισχύ σε 64 χώρες αλλά στην Ελλάδα δυστυχώς όχι. Στη Μήλο και στη Νίσυρο που υπάρχουν γεωθερμικά πεδία δεν έχει βρεθεί τρόπος συνεργασίας φορέων και κατοίκων ώστε να αξιοποιηθεί. 

*** 

Ενεργειακά αποθέματα

Ο Σωτήρης Αρ. Σοφιανόπουλος σχολιάζει συζητώντας με τον δημοσιογράφο κο Κώστα Χούντα:

-Τα αποθέματα της Τύρφης των Φιλίππων ανέρχονται -σε βεβαιωμένα- σε τουλάχιστον 4,2 δισεκατομμύρια τόνους. Ωστόσο, μελέτες δείχνουν ό,τι το σύνολο του κοιτάσματος ξεπερνάει τα 7 δισεκατομμύρια τόνους. Η στρατιωτική κυβέρνηση (1967-1974) είχε συνάψει σύμβαση με την Σοβιετική Ένωση να τους στέλνουμε το απόθεμα φρούτων παραγωγωγής μας και να μάς στείλει όλο τον μηχανολογικό εξοπλισμό, που απαιτούνταν για να αξιοποιήσουμε το εν λόγω κοίτασμα. Σημειωτέο ό,τι σήμερα κατ' απαίτησιν της Κοινής Αγοράς το απόθεμα φρούτων καταλήγει στην χωματερή. 

οι Λιγνίτες της Ελλάδος

 

Με μέση ετήσια κατανάλωση λιγνίτη λοιπόν 50 εκατομμύρια τόνους, απο την Δ.Ε.Η., για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος μόνον το κοίτασμα της τύρφης των Φιλίππων μπορεί να μάς προσφέρει λιγνίτη για 80 ολόκληρα χρόνια. Μόνον το κοίτασμα αυτό. 

Η συνέχεια είναι γνωστή και έχουμε γράψει σχετικά. Ο πρεσβύτερος Κ.Καραμανλής (ο λεγόμενος...εθνάρχης) απέστειλε τον μηχανολογικό εξοπλισμό που ήδη είχε ξεφορτωθεί στο λιμάνι της Καβάλας πίσω στην Σοβιετική Ένωση και με τις ενέργειες του όχι μόνον έμεινε αναξιοποίητο το κοίτασμα και η Ελλάδα έχασε την ευκαιρία να γίνει εξαγωγός ρεύματος στα Βαλκάνια και προς την Ιταλία αλλά πλήρωσε και ποινικές ρήτρες 30 εκατομμυρίων δολλαρίων για την ακύρωση της σύμβασης. Ο Κ.Καραμανλής ο πρεσβύτερος, αν και επανειλλημένα ρωτήθηκε δημοσίως απο τον Σωτήρη Σοφιανόπουλο γιατί το έκανε αυτό και με τίνος εντολή, ποτέ δεν απήντησε. Τα ίδια έκανε και με την προγραμματισμένη κατασκευή του μεγαλύτερου διϋλιστηρίου στον κόσμο στην Πάχη των Μεγάρων, που θα δημιουργούσε ο ευπατρίδης καθηγητής Στρατής Ανδρεάδης. 

Απο την άλλη όμως, συνεχίζει ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος ο Κ.Καραμανλής ο πρεσβύτερος δέχθηκε απο την Σοβιετική Ένωση εξοπλισμό μηχανολογικό όπως αυτόν της ατμοτουρμπίνας στον υποσταθμό Κερατσινίου της ΔΕΗ, ο οποίος μάλιστα λειτουργεί έως σήμερα (1999) -λένε όμως με γκάζι πλέον-. Άρα η άρνηση επένδυσης για το κοίτασμα των Φιλίππων δεν ήταν μια πολιτική ενάντια στην Σοβιετική Ένωση αλλά ξεκάθαρη υπονόμευση των συμφερόντων της Ελλάδας και θα έπρεπε ο Κ.Καραμναλής ο πρεσβύτερος να περάσει δικαστήριο εσχάτης προδοσίας μόνον και μόνον γι' αυτό. 

Ο Γερμανός καθηγητής Kegel, που είχε προσκληθεί να μελετήσει τους λιγνίτες απο τον πρωθυπουργό Μεταξά στην συμπερασματική μελέτη του υπο τον τίτλο: ''Το ελληνικό λιγνιτικό πρόβλημα'' πρώτος, ως κορυφαίος -παγκοσμίως- λιγνιτολόγος αναβιβάζει τα κοιτάσματα του λιγνίτη στην Ελλάδα σε πάνω απο 7,2 δισεκατομμύρια τόνους. Και αυτό την στιγμή που το -τότε- Ανώτατο Οικονομικό Συμβούλιο της Ελλάδας έγραφε στις εκθέσεις του για ύπαρξη λιγνίτη όχι μεγαλύτερη των 300 εκατομμυρίων τόνων. Ορθά ο Kegel έγραψε στην μελέτη του ''λιγνιτικό πρόβλημα'' διότι όντως είναι πρόβλημα για την Ελλάδα μας να διαθέτει άνω των 8 δισεκατομμυρίων τόνων λιγνίτη και σε διάφορες ποιότητες ανά περιοχή που καθιστούν την οικονομική του αξιοποίηση δυνατή μεν αλλά υπό την προϋπόθεση αποτελεσματικών μελετών και μεθόδων που θα αποδώσουν το καλύτερο αποτέλεσμα. 

Είναι επίτευγμα της χούντας των Συνταγματαρχών -συνεχίζει ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος- πως μόλις σε 2 χρόνια κατάφερε να περατώσει την λιγνιτική μονάδα στην Μεγαλόπολη της Αρκαδίας. Σε δυο ακριβώς χρόνια. Ωστόσο η μονάδα αφορούσε την αρχική διαδικασία καύσεως του λιγνίτη, που είναι οικονομικά λανθασμένη, διότι είναι χούμος (2) (Scheflen 1956) εφόσον είναι οργανική διαδικασία απο την οποία εξάγεται οργανικό λίπασμα -απο την έλλειψη του οποίου πάσχει η χώρα μας-. Ιδρύθηκαν, ωστόσο, μερικές ιδιωτικές βιομηχανίες που κάνουν την ζύμωση με μερικούς μύκητες και το μετατρέπουν σε οργανικό λίπασμα (3). 

*** 

Υδατοπτώσεις και αξιοποίησή τους 

Το ενεργειακό μας δυναμικό σε υδατοπτώσεις και σε στερεά καύσιμα ανεβαίνει σε πολλά δισεκατομμύρια κιλοβατώρες τον χρόνο γράφει ο Ν.Κιτσίκης στο βιβλίο του Δ.Μπάτση: ''Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα''. Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος είχε έλθει επανειλλημένα σε συζήτηση με ανώτατα στελέχη της Δ.Ε.Η. και τους είχε τονίσει την σημασία αξιοποίησης των υδατοπτώσεων. Πολλά απο αυτά τα στελέχη είχαν εκπονήσει σχετικές μελέτες ωστόσο όμως τα κρατικά όργανα των αντίστοιχων υπουργείων τις απέρριπταν. Ο Σ.Σ. σημείωνε πως εσκεμμένα δεν προωθούν την αξιοποίηση των υδατοπτώσεων δια των φραγμάτων διότι είναι κολοσιαίας σημασίας και θα μπορούσαν να συμβάλλουν καθοριστικά στην οικονομική μας ανάπτυξη. Οι λόγοι όπως τους κατέγραφε είναι οι εξής, πέραν της παραγωγής ρεύματος δια τουρμπίνων: 

-1ον: όταν κάνεις ένα φράγμα αναγκάζεις το νερό να εισέλθει στην γη και έτσι ανεβάζεις τον υπόγειο ορίζοντα. Εάν η Ελλάδα είχε κατασκευάσει τα φράγματα που μπορεί σε πολλά σημεία, λόγω της γεωγραφίας και μορφολογίας του εδάφους, θα ξόδευε τουλάχιστον 30% λιγότερο ηλεκτρικό ρεύμα για την άντληση νερού δεδομένου του πολύ χαμηλού βάθους

-2ον: θα μπορούσαμε να κάνουμε υδατοκαλλιέργειες πρωτίστως πέστροφες κλπ αλλά όχι στην εντατική ή βιομηχανική βάση αλλά στην εκτατική όπου τα ψάρια αναπτύσσονται μόνα τους, σε φυσιολογικές συνθήκες και περιβάλλον κι επομένως είναι πολύ πιο νόστιμα.

-3ον: θα μπορούσαμε να εστιάσουμε στην υδατοκαλλιέργεια καραβίδας η οποία πωλείται εξ' ολοκλήρου στο εξωτερικό σε πολύ υψηλή τιμή αν και παράγεται σε ελάχιστη ποσότητα.

-4ον: μπορείς με αρδευτικά κανάλια να αρδεύσεις όλη την γύρω περιοχή. Εκεί λοιπόν που οι αγρότες μας παράγουν ξερικό στάρι θα μπορούσαν να παράξουν πολλαπλάσιο και αρδευόμενο και όχι μόνον σιτάρι αλλά οποιοδήποτε άλλο γεωργικό φυτό.

***

Σημειώσεις: 

Σημείωση 1: Σχετικά με τα μνημόνια μπορείτε να μελετήσετε εδώ. Ενδεικτικά:

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 4 παράγραφος 2 της ''Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης'' της 8.5.2010 μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και των άλλων δεκαέξι χωρών της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ ολόκληρη η κινητή και ακίνητη περιουσία του ελληνικού δημοσίου είναι δεσμευμένη για την εξυπηρέτηση του δανείου για όσο χρόνο αυτό υπάρχει. Ο όρος δέσμευσης της περιουσίας απαγορεύει στην Ελλάδα να βρεί -υποτίθεται σύμφωνα με την πολιτική που θα έπρεπε να ασκήσει- άλλον δανειστή με υποθήκη ή άλλου είδους εγγύηση. Αυτό, διότι η Τρόϊκα απαιτεί την πρώτη προτεραιότητα στην υποθήκη της περιουσίας του ελληνικού δημοσίου. 

Η καθολική δέσμευση της περιουσίας της Ελλάδας στην πράξη αφορά την αξιοποίηση κάθε περιουσιακού στοιχείου όπως ακινήτων, ακτών, ορυκτού πλούτου, υποθαλάσσιου πλούτου, αρχαιολογικών χώρων, μετοχών, ομολόγων, λοιπών αξιογράφων και κινητών πραγμάτων κλπ. Επομένως ως άμεση συνέπεια ήλθε η δημιουργία του ''Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου ΑΕ'' (ΤΑΙΠΕΔ) το οποίο ελέγχεται πλήρως από την Τρόϊκα. Στο πλάισιο αυτό πραγματοποιήθηκε η εκποίηση (κοινώς το ξεπούλημα) δημοσίων επιχειρήσεων σε πολυεθνικές ή άλλα κράτη που...τυγχάνει να είναι οι δανειστές μας (π.χ. περιφερειακά αεροδρόμια στην Γερμανική Fraport, η ΤραινΟΣΕ στον Ιταλικό κρατικό Όμιλο Ferrovie Stato Italiane, η ΕΛΒΟ στους Ισραηλινούς και όλες οι υπόλοιπες).

 

Σημείωση 2: Χούμος ονομάζεται (Scheflen 1956) το σύνολο της οργανικής ύλης η οποία βρίσκεται στα επιφανειακά στρώματα του εδάφους και η οποία υποβάλεται σε συνεχείς διεργασίες αποσύνθεσης και σύνθεσης νέων ουσιών. Ο χούμος δημιουργείται από τα φύλλα και τις βελόνες που πέφτουν κάθε χρόνο, τα υπολείμματα κλαδιών και ριζών καθώς και από τα απορρίμματα και υπολείμματα των ζωικών οργανισμών. Την αποσύνθεση των υπολειμμάτων αυτών αναλαμβάνουν διάφοροι μικροοργανισμοί και βακτηρίδια.

Κατά το σχηματισμό του χούμου παρατηρούνται δύο κύριες διεργασίες:α) η διάσπαση της αρχικής οργανικής ουσίας σε ορυκτά συστατικά (ορυκτο γένεση), καιβ) η σύνθεση νέων πολύπλοκων χουμικών ενώσεων (χουμοποίηση).

Σημείωση 3: Δυστυχώς σήμερα οι μνημονιακές κυβερνήσεις έχουν δεσμευτεί για την άμεση (βίαιη) απολιγνιτοποίηση χωρίς η οικονομίας μας να είναι έτοιμη να παράγει ηλεκτρική ενέργεια απο ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Πράγμα που σημαίνει ό,τι εξυπηρετούνται ξένα συμφέροντα αλλά και ντόπιων ολιγαρχών εφόσον η ηλεκτρική ενέργεια θα παράγεται απο φυσικό αέριο, πετρέλαιο κλπ τα οποία εισάγουμε σε πολύ υψηλές τιμές, βλέπε πχ την δημιουργία εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος απο τον όμιλο Mytilineos, ο οποίος είναι ο μεγαλύτερος προμηθευτής ηλεκτρικής ενέργειας στη λιανική αγορά. 

Και βέβαια αυτό είναι απαράδεχτο για την ελληνική οικονομία δεδομένου ό,τι ένας ιδιώτης ουσιαστικά προμοτάρεται πέραν απο κάθε έννοια υγειούς ανταγωνισμού εις βάρος της Δ.Ε.Η. και των συμφερόντων του δημοσίου. Οι κυβερνώντες λοιπόν, που παραχωρούν τα συμβόλαια στον ιδιώτη προχωρούν από την άλλη στην βίαιη απολιγνιτοποίηση, που είναι το πιο φθηνό και ταυτόχρονα άφθονο καύσιμο για την Ελλάδα και μειώνουν την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος απο τα υδροηλεκτρικά φράγματα η οποία ανερχόταν στο 14% της συνολικής παραγωγής ρεύματος πριν 10 χρόνια (2010) σε μόλις 4% σήμερα. Αν αυτό δεν είναι υπονόμευση του εθνικού δημοσίου συμφέροντος τότε τι είναι; 

Σημειώστε δε ό,τι η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από τα υδροηλεκτρικά φράγματα θα έπρεπε να έχει εκτοξευθεί δεδομένου ό,τι δεν επιβαρύνει καθόλου το περιβάλλον ενώ και ο λιγνίτης δεν επιβαρρύνει το περιβάλλον όσο λένε οι πολέμιοι του. Συν ό,τι με την απολιγνιτοποίηση δημιουργεί το κράτος 20.000 ανέργους, όσοι εργαζόμενοι δηλαδή απασχολούνταν στις μονάδες αυτές.

Άλλωστε η Γερμανία με τεράστια βιομηχανία κλπ... δεν συμβάλλει στην μείωση του φαινομένου της δήθεν κλιματικής αλλαγής εφόσον θα διατηρήσει εν ενεργεία τις λιγνιτικές της μονάδες έως το 2048. Αντίθετα η... γερμανική αποικία Ελλάς υπό την υψηλή επιστασία του uncle Sam USA επειδή...επιβαρύνει τα μέγιστα την κλιματική αλλαγή κλείνει συνολικά και οριστικά τις λιγνιτικές της μονάδες έως το 2023. Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός της αποικίας τότε ποιός είναι;  

Λόγω μνημονίων δεν υφίσταται πλέον εθνική κυριαρχία άρα και ελεύθερη οικονομική πολιτική. 

***

Τα παρακάτω αποσπάσματα απο την μελέτη του οικονομολόγου Λεωνίδα Βατικιώτη (2020), «Οι επιπτώσεις της μετάβασης στη μετα-λιγνιτική εποχή. Η περίπτωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στην Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας», Ερευνητικά Κείμενα ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ 11/2020, Αθήνα: ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ, σσ. 40.

-Η εσπευσμένη απολιγνιτοποίηση δέχθηκε ισχυρή και θεμελιωμένη κριτική στην διαβούλευση που προηγήθηκε της ψήφισής του νομοσχεδίου. Μεταξύ άλλων αμφισβητήθηκε επειδή «η απολιγνιτοποίηση και η αύξηση της συμμετοχής του φυσικού αερίου στο ενεργειακό μίγμα της Ελλάδας ενέχει τον κίνδυνο της επιδείνωσης του εμπορικού ισοζυγίου της χώρας, τόσο από την εισαγωγή πρώτων υλών για την εγκατάσταση των ΑΠΕ και των εγκαταστάσεων φυσικού αερίου όσο και από τις εισαγωγές του δεύτερου (ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ/Συντάκτης Ζέρβας Ε. 2020).

-Ο τερματισμός της λειτουργίας μέχρι το 2023 και των επτά (7) λιγνιτικών ΑΗΣ που λειτουργούν στα όρια του Δήμου Κοζάνης διαμορφώνει ένα ζοφερό τοπίο για την περιοχή» (Μαλούτας, 2019). Το νέο ΕΣΕΚ επικρίθηκε επειδή «η λειτουργία των αιολικών και φωτοβολταϊκών αυξάνει σημαντικά την τιμή του ρεύματος» (Μπαλάση, 2019) ενώ προτάθηκε «το ποσοστό του λιγνίτη να παραμείνει στο 17% μέχρι το 2030 με τις υπάρχουσες νέες κι αναβαθμισμένες περιβαλλοντικά μονάδες, ΠΤΟΛ 5 μέχρι το 2050, Άγ. Δημήτρης 5 μέχρι το 2038, 7-8 χρόνια οι Ά. Δημήτρης 3-4 και μέχρι το 2042 η Μελίτη 1, ώστε η χώρα να μην εξαρτάται ενεργειακά από εισαγόμενα καύσιμα», δεδομένου ότι «υπολείπονται ακόμη 400 εκ. τόνοι λιγνίτη στα ενεργά ορυχεία μας και άλλο 1 δισ. στα υπόλοιπα αποθέματα στη Δυτική Μακεδονία» (Μπαρμπαγιάννης, 2019). Τέλος, η απολιγνιτοποίηση αυξάνει την ενεργειακή φτώχεια (Βατικιώτης, 2019 και 2019α).

-Η Ελλάδα λοιπόν τουλάχιστον σε δύο από τα εννέα κριτήρια χρησιμοποιείται ως παράδειγμα προς αποφυγή! Η πρώτη «κίτρινη κάρτα» από τους 20 ειδικούς αφορά στη χρήση του φυσικού αερίου ως καύσιμο-γέφυρα, μέχρι οι ΑΠΕ να αντικαταστήσουν πλήρως τον λιγνίτη, όπως προβλέπεται στο ΕΣΕΚ. «Υπάρχει μια μεγάλη απειλή από την γέφυρα φυσικού αερίου στην Ελλάδα. Ένα νέο εργοστάσιο 826 MW εγκαινιάστηκε κι αναμένεται να τεθεί σε λειτουργία το 2021, ενώ υπάρχουν σχέδια για 1-2 εργοστάσια ακόμη. Υπάρχουν σοβαρά συμφέροντα που πιέζουν για την μετατροπή της Πτολεμαΐδας 5 σε εργοστάσιο βιομάζας που να χρησιμοποιεί εισαγόμενο καύσιμο».

Επιμέλεια: Ξενοφών Οικονομικός (11.8.2021) ©

copyright 4481/2017