‘’Η πατρίδα μας είναι κατάλληλη για την παραγωγή σόγιας’’, ‘’θα μπορούσαμε να παράγουμε το 15% των αναγκών σόγιας της Ευρώπης’’ Σ.Σοφιανόπουλος Β΄ Μέρος

συνέχεια από το Α΄ Μέρος (βλέπε εδώ: http://hellas-economy.blogspot.gr/2014/08/15_18.html)

Ε. Οι Αμερικανοί και οι εταιρείες δεν δίνουν ούτε καν σπόρο της σόγιας

Εδώ ο Σ.Σοφιανόπουλος γράφει για τις προσπάθειες του να καλλιεργήσει ο ίδιος σόγια και τα όσα σημαντικά του μετέφερε ο άριστος γεωπόνος κ. Π.Πάνου: 

ο Σ.Σοφιανόπουλος

‘’… Όταν πριν 30 χρόνια ασχολήθηκα με το θέμα της σόγιας προσπαθούσα να καταλάβω από πού και πώς παράγεται η σόγια. Όταν τελικώς αντελήφθην ότι όλες οι ελληνικές ποσότητες προέρχονται από τις ΗΠΑ τηλεφώνησα σε έναν θείο μου στις ΗΠΑ και τον παρακάλεσα να μου βρει σόγια. Έναν ή δύο μήνες μετά το τηλεφώνημα λαμβάνω ένα γράμμα του όπου μου εξιστορούσε ότι παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειες του δεν μπορούσε να βρει τίποτε και παρόλες τις ενέργειες που έκανε ούτε στα γραφεία δεν τον έβαζαν μέσα. Απογοητευμένος που δεν μπορούσε να με εξυπηρετήσει, ενώ όλα υποτίθεται ότι είναι ελεύθερα στις Η.Π.Α., εξήγησε στην Αμερικανίδα σύζυγο του το πρόβλημα. Εκείνη του απήντησε ότι είχε έναν φίλο που ήταν διευθυντής σε κέντρο σποροπαραγωγής σόγιας. Ο θείος μου το εκμεταλλεύτηκε αυτό, του έστειλα εγώ τα χρήματα και ο θείος μου, μου έστειλε τις ποσότητες σόγιας. Εν τω μεταξύ εγώ συνέχισα τις προσπάθειες μου στην Ελλάδα. Να γράψω πως τυχαία μου σύστησαν να αποτανθώ σε έναν κ. Πάνο Πάνου. Μετά από 2 ημέρες οι γραμματείς μου, μου είπαν ότι είχαν εντοπίσει έναν κ. Πάνο Πάνου γεωπόνο, με τον οποίο και επικοινώνησα. Ήταν διστακτικός και με δυσκολία δέχθηκε να με συναντήσει. Μου είπε ότι ήταν αριστούχος τελειόφοιτος της Γεωπονικής Σχολής Αθηνών και είχε κερδίσει μία υποτροφία σε ένα γεωπονικό κέντρο του Βελγίου στην ακτή του Ατλαντικού. Επειδή από εκεί περνάει το Gulf Stream, είναι το καλύτερο σημείο για γεωπονικές έρευνες. Βρισκόμαστε στο 1933. Ένα πρωί ο κ. Π. Πάνου παρατήρησε μία αναστάτωση μέσα στην σχολή. Πληροφορήθηκε από τους Βέλγους συμφοιτητές του ότι είχε έρθει ο ίδιος ο Einstein μαζί με άλλους γεωπόνους από την Γερμανία για να εξετάσουν το φυτό σόγια και να το φυτέψουν στους κάμπους της Πρωσίας. Τότε έμαθε για πρώτη φορά ο κ. Π.Πάνου για την σόγια. Επειδή όμως το κλίμα της Γερμανίας είναι ψυχρό η σόγια δεν ευδοκίμησε. Όταν μετά από 2 χρόνια ο κ. Πάνου επέστρεψε στην Ελλάδα, πήρε μαζί του τους καλύτερους σπόρους και αυτοί ήταν Haro Soy, Ogden, Clark, και Linkoln. Αυτές ήταν και οι ποικιλίες που ζήτησα από το θείο μου να μου στείλει εξ Αμερικής, αλλά ο θείος μου με πληροφόρησε ότι αυτές οι ποικιλίες δεν υπήρχαν πια στις ΗΠΑ, γιατί ήταν προπολεμικές. Εγώ τότε του ζήτησα να μου στείλει τις αντίστοιχες, πράγμα το οποίον και έγινε. Έφερα 3 κτηνοτροφικές και 3 βρώσιμες ποικιλίες από την Αμερική αντίστοιχες των Haro ,Ogden και Clark Linkoln και τις καλλιέργησα σε 3 αποστάσεις (δηλ. 25 εκ. 50 εκ. και 75 εκ.), γιατί δεν είχαμε ιδέα πώς καλλιεργείται η σόγια.

                                                                         *** 

Σημείωση δική μας: Σε συνέχεια των ανωτέρω σημειώνουμε ότι οι εισαγωγές σόγιας στην Κίνα επέτρεψαν στις αγροτροφικές πολυεθνικές εταιρείες (Monsanto, John Deere κ.α.) που παρέχουν σπόρους, χημικές ουσίες, αγροτικά μηχανήματα κλπ σε αγρότες στην Βραζιλία και γενικότερα στη Νότια Αμερική να αποκομίσουν τεράστια κέρδη. Ομοίως, υψηλά κέρδη απεκόμισαν και οι εταιρείες εμπορίας δημητριακών και παραγωγής ζωοτροφών Cargill και Bunge. Παράλληλα μια νέα τάξη αγροτροφικών βιομηχανιών στην Κίνα έκαναν την εμφάνισή τους. Η κινεζική κρατική επιχείριση COFCO και η ιδιωτική New Hope Group εκτείνουν διακρατικά τις δραστηριότητές τους. 

βίαιη καταστολή διαδηλωτών στην Αργεντινή, διαμαρτύρονται ενάντια στην κατασκευή εργοστασίου γενετικά τροποιημένων σπόρων της Monsanto

Για τις ανωτέρω εταιρείες στόχος είναι η εισαγωγή καλαμποκιού στην Κίνα, όπως ήδη γίνεται με τη σόγια.  Όσο περισσότερο καλαμπόκι εισάγει η Κίνα, τόσο περισσότερο θα σπάσει τις τιμές των δικών της αγροτών, και τόσο περισσότερο θα εξαρτηθεί από την ξένη παραγωγή. Με συνεχείς πιέσεις προς την κυβέρνηση της Κίνας επιδιώκουν να ΄΄αποχαρακτηρισθεί΄΄ το καλαμπόκι ως στρατηγικό στοιχείο της τροφικής της ασφάλειας. Ήδη για το 2013 η Κίνα αναμενόταν να εισάγει 7 εκατομμύρια τόνους αραβόσιτου που κάλυπταν το 5% των εθνικών αναγκών της σε καλαμπόκι.

Οι Κινέζοι αγρότες δεν μπορούν ν’ ανταγωνιστούν τις τιμές της εισαγόμενης σόγιας. Η εισαγόμενη σόγια στην Κίνα αντιπροσώπευε το 2012 τα ¾ της σόγιας που μεταποιείτο σε τροφικό λάδι και ζωοτροφές στην Κίνα. Πληροφορίες από: http://www.grain.org

  

                                                                         ***

Ζ. Προσπάθειες καλλιέργειας Σόγιας με θαυμαστά αποτελέσματα

Και συνεχίζει ο κ. Σ. Σοφιανόπουλος σχετικά με τις προσπάθειές του παραγωγής σόγιας και τα αποτελέσματά τους: 

πεδιάδα της Ξάνθης

‘’… Καλλιέργησα 50 στρέμματα στην Κωπαΐδα κοντά στον Ορχομενό, 50 στρέμματα στο κτήμα Δημητρίου στην Λάρισα και 50 στρέμματα στα κτήματα του Τζιτζικώστα, του Προέδρου των φαρμακοποιών της Θεσσαλονίκης (θείου του μακαρίτη του βουλευτή της Ν.Δ. και πρώην Υφυπουργού Γεωργίας) και 50 στρέμματα στην Ξάνθη. Έγιναν επίσης και μερικές καλλιέργειες στην Ζάκυνθο. Το θεώρησα αυτό απαραίτητο, διότι υπάρχει αρκετή εναλλαγή κλίματος στον ελλαδικό χώρο, αφού το νοτιότερο σημείο είναι η Κρήτη (αν όχι η Γαύδος) πολύ νοτιότερα του βορειότερου σημείου της Αφρικής, ενώ η Μακεδονία είναι λίγο νοτιότερα από τα σύνορα Ισπανίας-Γαλλίας. Βλέπουμε λοιπόν ότι αυτή η απόσταση των, περίπου σε ευθεία γραμμή 1000 χλμ., έχει σοβαρότατες επιπτώσεις επί της γεωργίας, τόσο μεγάλες, ώστε ενώ στην περιοχή της Άρτας να υπάρχουν πλείστες όσες πορτοκαλιές και λεμονιές, στην Μακεδονία πουθενά δεν ευδοκιμούν αυτά τα φυτά. Αυτό είναι κάτι που ελάχιστοι Έλληνες το έχουν συνειδητοποιήσει και που παίζει μεγάλο ρόλο στη γεωργική μας παραγωγή. 

Η Κρήτη βρίκσεται Νοτιότερα από το Βορειότερο άκρο της Αφρικής

Η απόδειξη εκ των καλλιεργειών ότι όλη η χώρα είναι κατάλληλη για την καλλιέργεια της σόγιας μου έδωσε την δυνατότητα να βγάλω ορισμένα συμπεράσματα για το Υπουργείο Γεωργίας και για τους πολιτικούς της Ελλάδος γενικότερα. Διότι ενώ θα μπορούσαμε καλλιεργώντας 15 εκατομμύρια στρέμματα σε σόγια να παράγουμε το 15% των αναγκών της υπόλοιπης Ευρώπης, αφού όμως πρώτα έπρεπε να παράγουμε τους σπόρους, αυτό δεν το κάναμε. Και ερωτώ εγώ γιατί; Γιατί δεν υπάρχει ούτε μία ποικιλία ελληνικού σπόρου σόγιας;  Γιατί η ελληνική επιστήμη επί της καλλιέργειας στο υπ' αριθμόν 1 προϊόν της ανθρωπότητος όχι μόνον έχει μείνει πίσω άλλα δεν έχει κάνει τίποτε απολύτως;…’’

πεδιάδα (αποξειρανθήσα λίμνη) της Κωπαΐδας

Σημείωση δική μας: Οι ανωτέρω προσπάθειες του Σ.Σοφιανόπουλου για την παραγωγή σόγιας στην πατρίδα μας θα μπορούσαν να γίνουν περισσότερο κατανοητές ή μάλλον να εκτιμηθεί ο βαθμός της σπουδαιότητας του εγχειρήματος λαμβάνοντας υπόψη τα κάτωθι:

Η Κινεζική COFCO (ο μεγαλύτερος έμπορος δημητριακών στη χώρα) μελετά συνεχώς τις επενδυτικές ευκαιρίες παραγωγή σόγιας σε Ρωσία, Βραζιλία και Αργεντινή. Η Chongqing Grain διαθέτει 6 δισεκατομμύρια δολάρια για να τα επενδύσει στην παραγωγή και το εμπόριο των δημητριακών και ελαιούχων στην Αργεντινή, τη Βραζιλία, τον Καναδά και άλλες χώρες. Η Beidahuang, η μεγαλύτερη γεωργική επιχείρηση στην Κίνα, ισχυρίζεται ότι άρχισε να φυτεύει σόγια σε 130.000 στρέμματα γης στην Αργεντινή και προτίθεται να συνεχίσει την επέκτασή της μέσω μιας εταιρικής σχέσης με το μεγαλύτερο γαιοκτήμονα της χώρας. Η New Hope, η μεγαλύτερη αγροτροφική εταιρεία στην Κίνα έχει προχωρήσει στη μεγαλύτερη επέκταση σε ξένη γη (16 εργοστάσια εκτός συνόρων). Η εταιρεία σχεδιάζει να εγκαταστήσει εργοστάσια και φάρμες στη Μέση Ανατολή, Νότια Αφρική και Κεντρική Ευρώπη. 

Στόχος των πολυεθνικών εταιρειών που δραστηριοποιούνται στη βιομηχανική γεωργία είναι να ‘’ανοίξουν’’ νέα σύνορα (περιοχές) που θα επιτρέπουν την παραγωγή σόγιας, καλαμποκιού και άλλων γεωργικών πρώτων υλών. Ο Greg Page, διευθύνων σύμβουλος της Cargill (ο μεγαλύτερος μεσίτης δημητριακών στον κόσμο) τονίζει πως πρέπει να διατεθεί πάνω από το 20% της παγκόσμιας έκτασης προσκειμένου να καλυφθεί η παγκόσμια ζήτηση στα ανωτέρω γεωργικά προϊόντα. Προβλέπει ότι η αύξηση των καλλιεργειών θα γίνει κυρίως στην Αφρική, σε εδάφη που επί του παρόντος απασχολούνται μικροί αγρότες. Στόχος είναι να μετατρέψουν τεράστιες περιοχές της αφρικανικής ηπείρου σε περιοχές όπου οι εν λόγω εταιρείες θα έχουν πρόσβαση σε: 1.εύφορη γη 2.φθηνό εργατικό δυναμικό 3.στο νερό.  Ο ίδιος δηλώνει κυνικά:  «Χρειαζόμαστε τη γη τους, αλλά πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά για το πώς να το κάνουμε». 

Η International Land Coalition έχει υπολογίσει ότι από το 2002, 832 εκατομμύρια στρέμματα, ήτοι το 1,7% της παγκόσμιας γεωργικής γης έχει αποκτηθεί από ξένους επενδυτές, προκειμένου να καλλιεργηθούν, και περισσότερο από το 60% αυτής της κτηματαγοράς έλαβε χώρα στην Αφρική.

Για να επιβληθούν αυτές οι αλλαγές, εκτοπίζονται κοινότητες. Εκατομμύρια άνθρωποι χάνουν την πρόσβασή τους στο νερό και καταστρέφονται τα τοπικά τροφικά συστήματα για να δημιουργηθεί χώρος για τις εξαγωγικές καλλιέργειες. (πληροφορίες λάβαμε από: http://www.grain.org)

                                                                            ***

Από την άλλη πλευρά η αναγκαιότητα της σόγιας για την ελληνική κτηνοτροφία και πτηνοτροφία ήτοι για την παραγωγή ζωοτροφών καταδεικνύεται από τις δηλώσεις του κ. Ηλία Μελισσουργού, προέδρου του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών Ζωοτροφών (Σ.Ε.ΒΙ.Ζ.) στον ΑγροΤυπο http://www.agrotypos.gr/ στις 4.6.2014:

ο κ. Ηλίας Μελισσουργός

«...η διεθνή τιμή της σόγιας παραμένει σε υψηλά επίπεδα. Αυτή την εποχή κυμαίνεται στα 50 λεπτά το κιλό (500 ευρώ ο τόνος), αρκετά υψηλότερη σε σχέση με τα 30 λεπτά το κιλό που ήταν πριν δύο χρόνια. Η τιμή αυτή είναι η «μαγική συνταγή» που μπορεί να αφανίσει την ελληνική κτηνοτροφία. Το βασικό προϊόν που παράγεται από τη σόγια είναι το σογιέλαιο. Το σογιάλευρο που πάει για ζωοτροφή είναι το υποπροϊόν που μένει από τη διαδικασία παρασκευής σογιέλαιου. Αν οι εταιρείες πουλάνε σε υψηλές τιμές το σογιέλαιο έχουν τη δυνατότητα να πουλήσουν φτηνότερα το σογιάλευρο. Όταν όμως πουλάνε σε χαμηλά επίπεδα το σογιέλαιο τότε αυξάνουν αντίστοιχα την τιμή του σογιάλευρου. Είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί λύση για το πρόβλημα. Έχω έρθει σε διαπραγματεύσεις με παραγωγούς, οι οποίοι καλλιεργούν κτηνοτροφικά φυτά (κουκί, μπιζέλι κ.α.) και η τιμή που ζητάνε, για να καλύψουν το κόστος καλλιέργειας, κυμαίνεται στο 1 ευρώ το κιλό, που είναι υψηλότερη σε σχέση με αυτή της σόγιας. Θα πρέπει να υπάρξει στρατηγική, ώστε να έχουμε υψηλές στρεμματικές αποδόσεις, οι καλλιέργειες να είναι κοντά στα εργοστάσια ζωοτροφών και να υπάρξει αποθήκευση του προϊόντος. Για να αλλάξει το σιτηρέσιο των ζώων θα πρέπει να υπάρχει μια συνέχεια». 

Σχετικά με τη σόγια θα συνεχίσουμε και σε άλλες σχετικές μας αναρτήσεις.

  

Επιμέλεια: Ξενοφών Οικονομικός(19.8.2014)