Η βαμβακιά (το φυτό) ως ζωοτροφή (αντί να πετάγονται και να επιβαρύνεται ο αγρότης). Μια άριστη ζωοτροφή για τα μηρυκαστικά. Εκκρεμεί το ζήτημα της ποσότητας στα μείγματα ζωοτροφών. Προτεινόμενα μείγματα ζωοτροφών από την έρευνα του Σ.Σοφιανόπουλου Γ' Μέρος

Σε συνέχεια προηγούμενων αναρτήσεων μας -βλέπετε εδώ και εδώ- σχετικά με το μέγα ζήτημα των ζωοτροφών -αφού χωρίς αυτές ούτε κτηνοτροφία μπορεί να υπάρξει, ούτε πτηνοτροφία- και το κυριότερο οι άνθρωποι και τα κράτη δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες διατροφής τους συνεχίζουμε την μελέτη μας με το θέμα της βαμβακιάς ως ζωοτροφής. 

Για να προσεγγίσουμε το σημαντικό θέμα των ζωοτροφών βασιζόμαστε στο πόνημα του πρ. διευθύνοντος συμβούλου της ΧΡΩ.ΠΕΙ. χημικού κ. Σωτήρη Σοφιανόπουλου (στο εξής Σ.Σ.) : ''Οι ''Άγνωστες'' πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος και η Πολιτική τους σημασία''. Σημειώνουμε ό,τι το ανωτέρω βιβλίο κυκλοφορήθηκε από τον Σ.Σ. το 2003, ωστόσο τα σημαντικά θέματα τα οποία πραγματεύεται, οι αναλύσεις και η έρευνα με τα οποία τα προσεγγίζει έγιναν αρκετά χρόνια νωρίτερα.


Η βαμβάκια ως ζωοτροφή

Με είχε απασχολήσει στο παρελθόν το ερώτημα γιατί δεν χρησιμοποιείται το φυτό της βαμβακιάς- μετά την περισυλλογή του βαμβακιού. Πρέπει να ξέρετε ότι μπαίνουν περίπου 12-15.000 βαμβακιές το στρέμμα. Εάν υπολογίσουμε ότι η μάξιμουμ παραγωγή ανά στρέμμα βάμβακος είναι από 250-350 κιλά ή και λιγότερο, αντιλαμβάνεσθε ότι μια βαμβάκια που ζυγίζει πάνω από 1 κιλό είναι κρίμα να πηγαίνει χαμένη (1).

 
Έτσι λοιπόν πήγα στην περιοχή της Θήβας, όπου καλλιεργούν και βαμβάκι και βρήκα βαμβακοπαραγωγό του οποίου είπα για το θέμα. Με κοίταξε περίεργα και μου είπε, «τι είναι αυτά που λες;». Όλα αυτά γιατί ο βαμβακοπαραγωγός μετά την συλλογή του βάμβακος που πλέον γίνεται με μηχανήματα (βαμβακοσυλλεκτικές μηχανές που θα περάσουν από το χωράφι του 2 φορές για να συλλέξουν το βαμβάκι) πρέπει να πληρώσει τουλάχιστον 1000 δρχ (*). το στρέμμα, για να του καταστρέψουν τις βαμβακιές, ώστε να μπορέσει να οργώσει και να ξανακαλλικεργήσει. Ο άνθρωπος μου στη Θήβα, όταν του είπα ότι δεν θα πρέπει να πληρώσει τις 1000 δρχ. ανά στρέμμα αλλά εγώ θα πάρω τις βαμβακιές, απόρησε και με ρώτησε τι θα τις κάνω. Του είπα λοιπόν ότι θα προσπαθήσω να τις μετατρέψω σε ζωοτροφή. Γέλασε ειρωνικά και εκεί η συζήτηση σταμάτησε. 

(*) Όπως επανειλημμένα έχουμε σημειώσει και σε παλαιότερες αναρτήσεις μας το ερευνητικό έργο του χημικού Σωτήρη Σοφιανόπουλου ξεκίνησε την δεκαετία του 1970, ίσως και νωρίτερα. Πολλά από τα πορίσματα των ευρημάτων του δημοσιεύτηκαν αργότερα και το πόνημα του ''Οι ''Άγνωστες'' πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδας και η πολιτική τους σημασία'' το 2003. Επομένως σε πολλά σημεία αντί του ευρώ χρησιμοποιεί την δραχμή. 

η βαμβακιά

Έπρεπε όμως να βρω κάποιον ο οποίος θα κόψει τις βαμβακιές χωρίς να τις καταστρέψει. Ένας άνθρωπος που είδα που είχε κοπτικό μηχάνημα (βασικά για τριφύλλια) μου είπε ότι δεν μπορεί να ριψοκινδυνεύσει το μηχάνημα του, γιατί κινδυνεύει να καταστραφεί, να σπάσουν δηλ. τα μαχαίρια, επειδή η βαμβάκια στο κάτω μέρος είναι αρκετά ισχυρή και μεγάλη, 50 φορές πιο πολύ από ό,τι το τριφύλλι. Εγώ του απήντησα ότι δεν διαφωνώ ότι κινδυνεύει το μηχάνημα του, αλλά αναλάμβανα εγώ να τον αποζημιώσω για όποια ζημιά πάθαινε. Έτσι έκλεισε η συμφωνία και πήγαμε στο χωράφι του βαμβακοπαραγωγού για να κόψουμε τις βαμβακιές. Ευτυχώς κατά την διαδικασία της κοπής τα μαχαίρια της μηχανής δεν κινδύνευσαν και εν συνεχεία έβαλε άλλο μηχάνημα μέσα, την μπαλλιαστική, και μπαλλιάσαμε τις βαμβακιές. Βεβαίως ο βαμβακοπαραγωγός σταυροκοπιόταν, αλλά αφού εγλίτωσε τις 1000 δρχ. κατ' ελάχιστον που θα πλήρωνε το στρέμμα ήταν μια χαρά. Έβαλα τις βαμβακιές (περίπου 100 δέματα) σε μια αποθήκη και ήρθα στην Αθήνα. Μετά από μερικές ημέρες, πήγα με ένα φορτηγό, φόρτωσα περίπου 20 δέματα (περίπου 25-30 κιλά το κάθε δέμα) και τις έφερα σε μια μικρή βιοτεχνία που είχα φτιάξει στις εγκαταστάσεις του Ν. Ξουρή, λίγο πιο κάτω από τις Τρεις Γέφυρες και επί της Εθνικής Οδού. Γεμάτος αγωνία έλυσα ένα δέμα και έβαλα μέσα στο μύλο με μεγάλο κόσκινο 8 χιλιοστών τις βαμβακιές, τις οποίες από προηγουμένως είχα κόψει σε μικρότερα κομμάτια και τις οποίες άλεσα. Το αποτέλεσμα ήταν ένα πρασινοκαφέ αλεύρι, το οποίο είχε μια καταπληκτική μυρωδιά. Το έβαλα σε σακιά και το έστειλα στον πειραματικό σταθμό που είχα στη Ζάκυνθο, όπου έκανα πειράματα με κοτόπουλα, γαλοπούλες, πάπιες, χήνες, αιγοπρόβατα, αγελάδες και μοσχάρια.

Πρέπει να ξέρετε ότι η εφηρμοσμένη έρευνα και αναπτυξιακή τεχνολογία με την οποία τόσο έχω ασχοληθεί και ακόμη ασχολούμαι ουσιαστικά απαγορεύεται από το νόμο. Γι αυτό και δεν έχουμε κανένα εργαστήριο. Η έρευνα δεν είναι αόριστη και γενική, αλλά συγκεκριμένη. Τα ανώτατα ιδρύματα της χώρας ασχολούνται με βασική και θεωρητική έρευνα, π.χ. ο Δημόκριτος, όπου όλα τα αποτελέσματα πάνε στα σκουπίδια.

άνθος βαμβακιού

Όταν πήγα στη Ζάκυνθο πήρα ένα τσουβάλι από τις αλεσμένες βαμβακιές και τα πήγα στα πρόβατα μου. Ξέρετε ότι όλα τα ζώα εκτός του ανθρώπου ''τρέφονται'' βασικώς με τη μύτη τους και όχι με τα μάτια. Η όσφρηση λοιπόν των προβάτων είναι πολύ καλή . Όταν πλησίαζα με το αλεύρι της βαμβακιάς έχασαν την ηρεμία τους και ήρθαν προς το μέρος μου σαν να ήθελαν να επιτεθούν. Έφαγαν δε το προϊόν μετά μεγίστης μανίας. Αυτό που δεν κατάφερα έκτοτε να κάνω λόγω οικονομικών δυσκολιών και προβλημάτων είναι να αναλύσω κατά πόσον υπάρχει μέσα στην βαμβάκια γκοσιπόλη (που οπωσδήποτε υπάρχει, διότι μερικές βαμβακιές έχουν επάνω βαμβάκι καθώς και καρύδια που δεν έχουν ανοίξει ακόμη). Ένα είναι βέβαιον, ότι η βαμβάκια είναι μια πάρα πολύ καλή ζωοτροφή για τα μυρηκαστικά, χωρίς να μπορώ να πω μετά βεβαιότητος πόση ποσότητα μπορούμε να δώσουμε στα μυρηκαστικά λόγω γκοσυπόλης (4).

Το πρόγραμμα συνεχίστηκε, αλλά όταν αναγκάστηκα να αφήσω αυτό το μικρό εργαστήριο λόγω προβλημάτων του ιδιοκτήτου κ. Ξουρή, δεν μπόρεσα να συνεχίσω. Έκτοτε διάφορα προβλήματα και δυσκολίες προσωπικές δεν μου επέτρεψαν να συνεχίσω. Όταν, πριν 4 περίπου χρόνια πήγα στην Αλεξανδρούπολη για να επισκεφθώ και να πω τη γνώμη μου για ορισμένα προβλήματα σε μια βιομηχανία (που δεν θέλω για λόγους σκοπιμότητος να αναφέρω) πηγαίνοντας προς το εργοστάσιο είδα δεξιά και αριστερά τις βαμβακιές. Και επειδή είχα γνωρίσει και κάποιον που είχε αγελάδες σε κοντινό σταύλο θεώρησα ότι ήταν καλή ευκαιρία να συνεχίσω το πείραμα. Μπήκαμε λοιπόν σε ένα χωματόδρομο και φτάσαμε στο σημείο όπου ήταν ένας βαμβακοπαραγωγός και συζητούσε με έναν κάτοχο μηχανήματος που θα κατέστρεφε βαμβακιές. Τον πλησίασα και του είπα «ξέρω ότι θα δώσετε τουλάχιστον 1000 δρχ. το στρέμμα στον κύριο για να καταστρέψετε τις βαμβακιές σας και σας λέω ότι δεν χρειάζεται να το κάνετε. Θα παρακαλούσα τον κύριο να τις κόψει και να τις μπαλλιάσει και εγώ θα τον πληρώσω». Ο βαμβακοπαραγωγός με κοίταζε περίεργα και είπε γελώντας: «μα εδώ εγώ έχω 150 στρέμματα και θα πληρώσω 150.000 δρχ. Από τον ουρανό έπεσες;». Του απαντώ, «όχι, μόλις ήρθα από την Αθήνα». Και ο κάτοχος του μηχανήματος συμφώνησε, όπως και έπραξε και μετά μεταφέραμε τις βαμβακιές σε μια αποθήκη. Δυστυχώς ο σταυλος έπιασε φωτιά και εδώ τελειώσαμε. 

***

Σε δυο προηγούμενες αναρτήσεις μας είχαμε μελετήσει εκτενώς το ζήτημα των ζωοτροφών με παρουσίαση και κάποιων πληροφοριών περί ζωοτεχνείας. Μπορείτε να τις μελετήσετε εδώ και εδώ. Για να κατανοήσει ο αναγνώστης πόσο σπουδαίο είναι το ζήτημα των ζωοτροφών, πολύ σπουδαιότερο από το πετρέλαιο και τα λοιπά που μάς κατευθύνουν τα μέσα ενημέρωσης είναι ανάγκη να διαβάσει την εισαγωγή του πονήματος του Σωτήρη Σοφιανόπουλου που σημειώνει: Κύριο μέλημα -πρέπει να είναι- η κτηνοτροφία και η παραγωγή ζωοτροφών. Βλέπετε σχετική ανάρτηση εδώ. 

Παρακάτω προσθέτουμε ένα συνοπτικό Παράρτημα -ως προέκταση των δυο ανωτέρω αναρτήσεων σχετικά με τις ζωοτροφές- το οποίο αναφέρεται στα μίγματα των ζωοτροφών σύμφωνα με την μελέτη του Σ.Σοφιανόπουλου. Δεν μεταφέρουμε τις τιμές έκαστης ζωοτροφής που ο Σ.Σ. τις έχει καταγράψει σε δρχ. διότι δεν είναι εφικτό να βρούμε τις τιμές (όλων) τους στην πατρίδα μας και για την συγκεκριμένη περίοδο.

Γράφει ο Σ.Σ.:

Οι ζωοτροφές εξαρτώνται από την τιμή τους και την περιεκτικότητά τους και είναι σχεδόν οι κάτωθι: 

1.Σιτάρι
2.Κριθάρι
3.Καλαμπόκι
4.Βαμβακόσπορος
5.Βαμβακόπιτα
6.Μελάσσα
7.Πίτουρα
8.Βίτες
9.Βύνη
10.Ορυζοπίτουρα
11.Κρεατάλευρα
12.Ζωϊκό λίπος
13.Άχυρο
14.Τριφύλλι
15.Σόγια
16.Απολιπασμένο φύτρο καλαμποκιού

Επίσης, σημαντικό ρόλο παίζουν και τα συμπυκνώματα και το φωσφορικό ασβέστιο και διασβέστιο. 

Οι βασικές ζωοτροφές γίνονται με τα τρία πρώτα. Οι αναλογίες των συστατικών παίζουν τον πρωταρχικό ρόλο και ο ζωοτέχνης προσπαθεί να πετύχει την μέγιστη θρεπτική αξία με την φθηνότερη τιμή. Γιατί π.χ. να βάλει καλαμπόκι που κοστίζει ακριβότερα, όταν στην εποχή του το σιτάρι είναι πιο φθηνό το κιλό και με περίπου 4% περισσότερες πρωτεΐνες, ενώ η βιολογική τους διαφορά είναι μόλις 1%. Βεβαίως παίζουν ρόλο και οι αστάθμητοι βιολογικοί παράγοντες που διαφέρουν από ζώο σε ζώο. Γιατί π.χ. να βάλει σόγια η οποία είναι ακριβότερη ανά κιλό ενώ το βαμβακάλευρο που έχει 38% πρωτεΐνες (αντί 44% της σόγιας) κοστίζει φθηνότερα; 

Παράδειγμα δυο φυραμάτων ίσων ως προς την βιολογική αξία αλλά με μεγάλη διαφορά στην τιμή. 

Μείγμα α' 

Χρησιμοποιούμε καλαμπόκι, σόγια, κριθάρι, βαμβακόπιτα και ζωϊκό λίπος σε ποσοστό 95% συνολικώς και αφήνουμε 5% που είναι ιχνομέταλλα, φωσφορικό διασβέστιο, αλάτι και βιταμίνες. 

Σόγια σε ποσοστό 18%
Καλαμπόκι ''   ''      30%
Κριθάρι ''      ''         30%
Βαμβακόπιττα ''    '' 7%
Ζωϊκό λίπος  ''     ''  10% 

Μείγμα β'  

Μελάσσα, ορυζοπίτουρα, βαμβακάλευρο, βαμβακόσπορο και σιτάρι

Μελάσσα σε ποσοστό 10%
Ορυζοπίτουρα  ''     ''    25%
Βαμβακάλευρο  ''     ''   20%
Βαμβακόσπορος  ''  ''    8%
Σιτάρι  ''              ''         32%  

Το δεύτερο μείγμα είναι καλύτερο ποιοτικώς διότι περιέχει 17,22% πρωτεΐνες (ενώ το πρώτο 15,07%) και περισσότερα λιπαρά, αλλά περιέχει 7% λιγότερους υδρογονάνθρακες. Όμως το δεύτερο μείγμα περιέχει μελάσσα, ορυζοπίτουρο, βαμβακάλευρο και βαμβακόσπορο, υλικά που συνήθως οι κτηνοτρόφοι δεν γνωρίζουν. 

Ο συνδυασμός ποιότητος-τιμής είναι σημαντικός και πρέπει να βοηθήσει το κράτος ώστε να μη γίνονται λάθη. Επίσης πρέπει να γίνουν ειδικές εγκαταστάσεις ώστε να χρησιμοποιηθεί η μελάσσα η οποία τον χειμώνα είναι παχύρευστη , κολλώδης και δύσχρηστη.

 ***

Σημειώσεις: 

Σημείωση 1: Το βαμβάκι στην Ελλάδα
Στην Ελλάδα πρωτοήρθε από την Ασία κατά την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου γύρω στο 325 π.Χ. Η καλλιέργειά του στη συνέχεια εξαπλώθηκε στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες της Μεσογείου. Τα χρόνια εκείνα το βαμβάκι αναφερόταν ως δέντρο, γεγονός που αποδεικνύει ότι καλλιεργούσαν δενδροειδείς ποικιλίες βαμβακιού. Η καλλιέργεια του βαμβακιού στην Ελλάδα αναφέρεται από τον Παυσανία το 2 μ.Χ. αιώνα με την ονομασία ‘’βύσσος’’. Η καλλιέργεια του επεκτάθηκε σε μεγάλη κλίμακα γύρω στο 550 μ.Χ. (εδώ)

Ο Ηρόδοτος, ο πατέρας της ιστορίας, γύρω στο 445 π.Χ. έγραψε: “Στην Ινδία φυτρώνουν άγρια δένδρα που παράγουν μαλλί πιο ωραίο και πιο εκλεκτό από το μαλλί του προβάτου και από τα δέντρα αυτά οι Ινδοί εξασφαλίζουν τα ρούχα τους. Ανασκαφές στην κοιλάδα του Ινδού ποταμού αποκάλυψαν λείψανα υφάσματος και σκοινιά από βαμβάκι. Το βαμβάκι που καλλιεργούσαν ανήκει στο είδος Gossypium Arboreum, δηλαδή δενδρώδες βαμβάκι, που καλλιεργείται και σήμερα στην Ινδία. Και άλλοι αρχαίοι συγγραφείς όπως ο Αριστόβουλος, ο Αρριανός, και ο Θεόφραστος αναφέρουν για το βαμβάκι της Ινδίας. Έτσι στην Ινδία, από πολύ παλιά ήξεραν όχι μόνο να καλλιεργούν το βαμβάκι, αλλά να κατασκευάζουν από αυτό νήματα, υφάσματα, σκοινιά κλπ. 

Ο Παυσανίας που ταξίδεψε σε όλη την Ελλάδα, το 174 περίπου μ.Χ. αναφέρει ότι στην Ηλεία καλλιεργούσαν την βύσσο που αναπτύσσεται μόνο εδώ και σε κανένα άλλο μέρος της Ελλάδας, και από αυτή έκαναν μαντήλια για το κεφάλι, και φορέματα. Η χρήση του βαμβακιού, όπως αργότερα και η καλλιέργεια του φυτού, φαίνεται ότι διαδόθηκαν από τη Συρία και την Κύπρο και στις χώρες αυτές από την Περσία. Από την Ελλάδα το φυτό διαδόθηκε και στη Νότια Ιταλία. Παλιά έγγραφα αναφέρουν (1050 μ.Χ.) πως στην περιοχή του Μπάρι οι ιερείς μίσθωσαν τα χωράφια μιας εκκλησίας σε βαμβακοκαλλιεργητές. Ο Μέγας Αλέξανδρος δημιούργησε εμπορικούς δρόμους, από τους οποίους πήγαιναν και τα προϊόντα του βαμβακιού, μεταξύ Ανατολής και Δύσης. (βλέπετε εδώ)

Σημείωση 2: Στατιστικά στοιχεία για την παραγωγή βαμβακιού

Σύμφωνα με το τριμηνιαίο δελτίο Ιουνίου-Αυγούστου 2015 της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής η πατρίδα μας το 2013 παρήγαγε 870.000 τόνους βαμβακιού που καλλιεργήθηκε σε διάφορες περιοχές. Η αντίστοιχη παραγωγή το 2012 ήταν της τάξεως των 796.000 τόνων βαμβακιού ενώ το 2011 ήταν 814.000 τόνοι και το 2010 ήταν 711.000 τόνοι. 

Το 2001 η παραγωγή βαμβακιού ανερχόταν σε πολύ μεγαλύτερη ποσότητα ήτοι τους 1.355.000 τόνους. Συγκριτικά το 1991 η παραγωγή της Ελλάδας σε βαμβάκι ήταν 594.000 τόνοι. 

Σύμφωνα τώρα με την Στατιστική Επετηρίδα του 2009-2010 της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής -η οποία και περιέχει αναλυτικότερα στοιχεία σε όλους τους τομείς και βέβαια σε αυτόν της Γεωργίας-Κτηνοτροφίας έχουμε σχετικά με το βαμβάκι τα κάτωθι: 

Το 2007 καλλιεργήθηκαν 3.469.000 στρέμματα ποτιστικού βαμβακιού. Εξ' αυτών τα 3.117.000 στρέμματα ανήκαν σε πεδινές εκτάσεις, τα 322.000 σε ημιορεινές και τα 30.000 σε ορεινές εκτάσεις. Αντίστοιχα το 2007 καλλιεργήθηκαν 161.000 στρέμματα ξερικό βαμβάκι. Εξ΄ αυτών 129.000 στρέμματα καλλιεργήθηκαν σε πεδινές περιοχές, 26.000 σε ημιορεινές περιοχές και 6.000 σε ορεινές περιοχές. 

Για το 2006 αντίστοιχα καλλιεργήθηκαν συνολικά 3.639.000 στρέμματα ποτιστικό βαμβάκι και 99.000 στρέμματα ξερικό βαμβάκι. 

Το 2007 η παραγωγή του βαμβακιού ανήλθε στους 1.022.000 τόννους για το σύσπορο ποτιστικό και στους 19.000 τόνους για το σύσπορο το ξερικό. 

Το 2006 η αντίστοιχη παραγωγή για το σύσπορο ποτιστικό ανήλθε στους 1.026.000 τόνους ενώ για το βαμβάκι το σύσπορο το ξερικό στους 14.000 τόνους. 

Η μέση απόδοση στην παραγωγή βαμβακιού ανήλθε για το 2007 σε 287 κιλά ανά στρέμμα, το 2005 η μέση απόδοση ήταν 339 κιλά ανά στρέμμα ενώ το 1999 ήταν 307 κιλά. 

***

Η Ελλάδα για το 2012 ήταν ο 9ος μεγαλύτερος παραγωγός βαμβακιού στο κόσμο και ο μεγαλύτερος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Εκτιμάται ότι παράχθηκαν 367.000 τόνοι βαμβακιού. Η καλλιέργεια βαμβακιού στην Ελλάδα καταλαμβάνει σχεδόν τις μισές αρδευόμενες εκτάσεις της χώρας και είναι ένα από τα κύρια γεωργικά προϊόντα της χώρας. Καλλιεργείται στην Θεσσαλία, την Κεντρική Μακεδονία και στη Στερεά Ελλάδα. (βλέπε εδώ)

Σημείωση 3: Σχετικά με την γκοσιπόλη

...Πρέπει να ξέρουμε ότι η βαμβακόπιτα ή, ουσιαστικότερα, ο βαμβακόσπορος χρησιμοποιείται μόνο στα μηρυκαστικά. Τα χοιρινά και τα κοτόπουλα που είναι μονάντερα δε αντέχουν το δηλητήριο που λέγεται γκοσιπόλη και που περιέχεται στον βαμβακόσπορο και στην βαμβακόπιτα. Το νεφρό του ζώου δεν το αντέχει και μετά από 2 εβδομάδες κατανάλωσης πεθαίνει, ενώ το μηρυκαστικό με τον αναμηρυκασμό που κάνει οξειδώνει την γκοσιπόλη και την καταστρέφει. Αλλά και αυτό σε περιορισμένη ποσότητα. Έχει αποδειχθεί ότι τα μηρυκαστικά μπορούν να αφομοιώσουν—και τους κάνει μάλλον καλό λόγω των πρωτεϊνών που περιέχει—τον βαμβακόσπορο και την βαμβακόπιτα σε ποσοστό 7-8% του συνόλου της τροφής. Δηλαδή μία αγελάδα που καταναλίσκει μαζί με τις χονδροειδείς τροφές περί τα 30 κιλά ημερησίως μπορεί να καταναλώσει το πολύ περί τα 2 κιλά βαμβακόσπορο ή βαμβακόπιτα... (δείτε εδώ)

Σημείωση 4: Σχετικά με την βαμβακιά ως ζωοτροφή

Κάνοντας μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο δεν μπόρεσα να βρω περισσότερα στοιχεία σχετικά με την χρήση του φυτού βαμβακιά ως ζωοτροφή και την τυχόν επεξεργασία, που το φυτό θα πρέπει να υποστεί και τις αναλογίες στα φυράματα ζωοτροφών. 
Αυτό μάλλον σημαίνει ότι η εφηρμοσμένη έρευνα που έκανε ο Σ.Σοφιανόπουλος σχετικά με την χρήση του φυτού βαμβακιά ως ζωοτροφή έχει παραμείνει στο σημείο που ο ίδιος μάς παρουσίασε ή αν έχει προχωρήσει δεν γνωρίζουμε τα αποτελέσματά της και τις εφαρμογές της. 
Τα παραπάνω οδηγούν στην σκέψη του πόσο μεγάλη αξία έχει η έρευνα που έκανε ο Σ.Σοφιανόπουλος, τόσο στα εργαστήρια Εφαρμοσμένης έρευνας και Αναπτυξιακής τεχνολογίας της ΧΡΩ.ΠΕΙ. όσο και στο κτήμα του στην Ζάκυνθο και με όσους άλλους συνεργάστηκε ανά την Ελλάδα. 
Στο κείμενό μας εδώ μπορείτε να διαβάσετε απόσπασμα επιστολής του Σ.Σ. προς τον τύπο (συγκεκριμένα το ''Βήμα'') -Νοέμβριος 1981- όπου αναφέρεται στις προσπάθειες δημιουργίας εργοστασίου παραγωγής ζωοτροφών -μια τεράστια επένδυση για την εποχή- έχοντας η ίδια η ΧΡΩ.ΠΕΙ. εξασφαλίσει το know how που το κατείχαν ελάχιστες χώρες στον πλανήτη. Βέβαια το κράτος στάθηκε κάθετα αντίθετο. 
Ας αναλογιστεί ο καθένας από εμάς τον πρωταγωνιστικό ρόλο που θα είχε η πατρίδα μας αν είχαμε εξασφαλίσει αυτάρκεια στις ζωοτροφές και αν η έρευνα που ξεκίνησε ο Σ.Σ. για την αξιοποίηση του φυτού της βαμβακιάς ως ζωοτροφή είχε προχωρήσει. Το πρώτο μέρος της ανάρτησης μας σχετικά με τις ζωοτροφές, εδώ. 

Επιμέλεια: Ξενοφών Οικονομικός (30.9.2017)