Νόμος 1083/30.10.1980 και η 289 Απόφαση της Ν.Ε. της Τραπέζης της Ελλάδος. Σ. Σοφιανόπουλος: "...εν αγνοία του ελληνικού λαού εφηρμόσθη αυτή η εξωφρενική τοκογλυφική πολιτική, η οποία ροκάνισε τα θεμέλια της ελληνικής οικονομίας..." Μέρος Β'

Με την παρούσα ανάρτηση συνεχίζουμε την μελέτη μας σχετικά με το Νόμο 1083/30.10.1980 ή αλλιώς επονομαζόμενο νόμο των Πανωτοκίων και την -επί της ιδίας ακριβώς ημέρας (30.10.1980)- εκδοθείσα Απόφαση 289 της Νομισματικής Επιτροπής της Τράπεζας της Ελλάδος. Πρόκειται για το Νόμο ο οποίος σήμανε την αρχή του τέλους της Ελληνικής Βιομηχανίας και παραγωγής οδηγώντας στην καταστροφή -κυριολεκτικά- την γεωργική, κτηνοτροφική, αλιευτική παραγωγή καθώς και τεράστιο αριθμό βιοτεχνικών, βιομηχανικών και ξενοδοχειακών μονάδων. Για το Α΄ μέρος σχετικά με το Νόμο 1083/1980 δείτε εδώ

Σειρά μεγάλων Ελληνικών Βιομηχανιών, με τεράστια προσφορά στην πατρίδα μας σε: καινοτομίες, απασχόληση ανθρώπινου δυναμικού, απασχόληση άλλων μικρότερων βιομηχανιών και βιοτεχνειών για την κάλυψη πρώτων υλών-υπηρεσιών, παραγωγής στρατηγικών προϊόντων για την ελληνική οικονομία (νήματα, γάζες, όπλα-πυρομαχικά-ρουκέτες, μηχανές δίχρονες-τετράχρονες, φάρμακα κ.α.) διαλύθηκαν από την κεφαλαιοποίηση των τόκων και την -με γεωμετρική πρόοδο- αύξηση του οφειλόμενου κεφαλαίου. 

Για παράδειγμα παίρνοντας ως υπόθεση εργασίας ότι το νόμισμα τότε, (δηλαδή η δραχμή) ήταν το σημερινό ευρώ και ότι κάποια βιομηχανία δανειζόταν από τις τράπεζες 1.000.000 ευρώ, στα δυο χρόνια θα όφειλε 2.000.000 ευρώ -διπλασιασμός του αρχικού κεφαλαίου!-, στα 10 χρόνια 32.000.000 ευρώ -32 φορές το αρχικό κεφάλαιο!- και στα 20 χρόνια 1.024.000.000 ευρώ! που φυσικά και η πιο κερδοφόρα επιχείρηση του πλανήτη να ήταν δεν μπορούσε να ανταποκριθεί σε καμία περίπτωση.Δείτε το αριθμητικό παράδειγμα που παρουσιάζει ο Σ. Σοφιανόπουλος στο τέλος της ανάρτησης μας εδώ

Ο Νόμος 1083/1980 και η Απόφαση 289 της Νομισματικής Επιτροπής έγιναν σκοπίμως για να διαλύσουν την ελληνική βιομηχανία και παραγωγή γενικότερα. 

Κολοσιαίες επιχειρήσεις -αναφέρουμε ελάχιστα παραδείγματα- όπως η ΙΖΟΛΑ (ψυγεία, πλυντήρια, κουζίνες κλπ.), η ΧΡΩ.ΠΕΙ. (φάρμακα, όπλα, ζωοτροφές, τορπιλάκατοι κλπ.), ΜΑΛΚΟΤΣΗΣ (δίχρονες, τετράχρονες μηχανές, τρακτέρ), ΒΙΑΜΑΞ (αμαξώματα λεωφορείων, 3η θέση στη λίστα με τις μεγαλύτερες ελληνικές επιχειρήσεις), ΒΟΜΒΥΞ και ΒΟΜΒΥΚΡΥΛ (κλωστοϋφαντουργίες), ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΠΑΤΡΑΪΚΗ (κλωστοϋφαντουργίες), ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ (ατμάμαξες, γέφυρες, πλοία), ΔΗΜΑΔΗΣ-ΚΑΝΑΚΗΣ (Βόλος-εργοστάσια πετρελαιοκινητήρων), ΑΞΕΛΟΣ (πετρελαιοκινητήρες), ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗΣ (πετρελαιοκινητήρες), ΕΛ.ΒΙ.Λ. (βιομηχανία λιπαντικών) διαλύθηκαν και τα περιουσιακά τους στοιχεία περιήλθαν στις τράπεζες με πρώτη εξ΄ αυτών την Εθνική Τράπεζα. Ο σπουδαίος οικονομολόγος Δ, Μπάτσης είχε επισημάνει τον αντεθνικό ρόλο των τραπεζών και κυρίως της Εθνικής τράπεζας από τη δεκαετία του 1940, βλέπε εδώ το κείμενο του Δ. Μπάτση και τη σημείωση:  καθώς και εδώ

ο Σ. Σοφιανόπουλος ξεσκέπασε το Ν.1083 και την 289 Απόφ. της Ν.Ε.

                                                                               *** 

Αξιοποιώντας τα ενημερωτικά βιβλία του πρώην ιδιοκτήτη της ΧΡΩ.ΠΕΙ. κ. Σ. Σοφιανόπουλου, -ο οποίος κατάλαβε την τεράστια απάτη που κρύβει ο εν λόγω νόμος και τις συνέπειες για την οικονομία της πατρίδας μας αγωνίστηκε και τελικά πέτυχε την κατάργησή του-, παρουσιάζουμε το Μέρος Β΄ της μελέτης του (ιστορικό και λεπτομέρειες). Παροτρύνουμε τους αναγνώστες μας να το μελετήσουν για να αντιληφθούν πως η Τράπεζα της Ελλάδος και το "ανθελληνικό" κράτος καταστρέφουν την πατρίδα μας. Κάποιες από τις υπογραμμίσεις και επισημάνσεις είναι δικές μας.

Μέρος Β' 

                                                  ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ
                                                      ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΟΤΙ: 

                                                               Η ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ
                                               6 ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 8 ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 1083
                                                              ΤΗΣ 30/10/1980

                                 (ΕΠΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ Ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΟΥ ΔΙΑΤΗΡΗΘΗΚΕ
                                        ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ Π.Α.ΣΟ.Κ ΑΠΟ ΤΟ 1981
                                                            ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝ ΙΣΧΥ)

                                                       ΚΑΙ Η ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΣΑ 

                                       ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΤΗΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ 

                                          ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 289, ΕΠΙΣΗΣ ΤΗΣ 30/10/1980
                                                           

                                                           ΕΓΙΝΑΝ ΣΚΟΠΙΜΩΣ
                           ΔΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗΝ 

                        ΓΈΩΡΠΚΗΝ, ΑΛΙΕΥΤΙΚΗΝ, ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΚΗΝ, ΒΙΟΤΕΧΝΙΚΗΝ, 

                  ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΝ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟΝ(ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ), 

                             ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

30.10.1980

3. Η Νομισματική Επιτροπή εκδίδει την απόφασίν της με αριθμό Πρωτοκόλλου 3571. Το κείμενο επισυνάπτεται και επ'αυτού έχω να παρατηρήσω τα εξής (τις παρατηρήσεις κάνει εννοείται ο Σ. Σοφιανόπουλος):

α) Οτι ανέκαθεν, οι τράπεζες εξετόκιζαν τους τόκους κεφαλαιοποιώντας τους εις τα βιβλιάρια των καταθετών, αλλά ανά εξάμηνο, και με επιτόκιο συνήθως το ήμισυ από το επιτόκιο υπερημερίας. Π.χ., όταν το επιτόκιο καταθέσεων βιβλιαρίου ήταν 17%, ο τόκος υπερημερίας ήτο 36% και αυτό ίσχυσε επί πάρα πολλά χρονιά, μέχρι και το 1995, όταν σιγά σιγά κατ'εντολήν, τα επιτόκια έπεσαν.

β) Ότι ο λόγος διά τον οποίον επήραν αυτήν την απόφαση είναι πέρα ως πέρα ψευδής διά να καλύψουν ως ισχυρίζονται, τους τόκους που οφείλουν εις τους δανειστάς των. Διότι εάν κανείς κάνει τις απαιτούμενες μαθηματικές πράξεις καταλήγει εις το εξωφρενικόν αποτέλεσμα ότι διά 1.000.000 δρχ που κάποιος καταθέτει εις το βιβλιάριόν του, μετά 30 χρόνια, έχει λαμβάνειν από την τράπεζα περί τα 200.000.000, ενώ εάν χρωστάει 1.000.000 δρχ., σε 30 χρόνια, χρωστάει 32 Δισεκατομμύρια!

Μου είναι αδιανόητον ότι ο κ. Κυριλλόπουλος που υπέγραψε ως Διευθυντής την απόφαση της Νομισματικής Επιτροπής, και οι άλλοι που την απήρτιζον τότε, δεν είχαν την στοιχειώδη πρόνοια να μπουν εις τον κόπον, να δουν τι μαθηματικό αποτέλεσμα αποδίδει αυτή η φραστική τους απόφασις και δικαιολογία, αφού οι τράπεζες απεφάσισαν την κεφαλαιοποίηση και τον ανατοκισμό να τον κάνουν ανά τρίμηνο, ενώ η απόφασις είναι άνευ χρονικού περιορισμού, οπότε, αν ήτο μηνιαίος π.χ. ο ανατοκισμός, αφού ο νόμος το επέτρεπε, θα απέδιδε πλέον ένα αστρονομικό ποσόν. Πάντοτε ο τόκος νοείται ετήσιος σε όλον τον κόσμο. Και σαφώς ο Ποινικός Κώδιξ απαγορεύει τον ανατοκισμό. (Αρθρον 294).

Όταν δε οι τράπεζες επήραν αυτές τις αποφάσεις, ήξεραν τι έκαναν, διότι τόσον ο νόμος όσον και η απόφαση της Νομισματικής Επιτροπής ,σαφέστατα έχουν τη φράση «δύναται» - δυνητικόν και όχι «υποχρεούται». Δηλαδή, μία τράπεζα δύναται να καταστρέψει κάποιον ή μία επιχείρηση εκ του νόμου, γιατί όμως να το κάνει, αφού είναι δυνητικόν;

26.2.1987

Επί αρκετά χρόνια, εν αγνοία των πάντων και πρωτίστως του μοχθούντος ελληνικού λαού, εφηρμόσθη αυτή η εξωφρενική τοκογλυφική πολιτική, η οποία άρχισε σιγά σιγά να ροκανίζει τα θεμέλια της ελληνικής οικονομίας. 

Στις 26/2/1987, η Διεύθυνση Νομισματικής Πολιτικής και Τραπεζικών Εργασιών της Τραπέζης της Ελλάδος, και με αριθμό πρωτοκόλλου 382, εξέδοσε μία εγκύκλιο προς όλες τις τράπεζες . «Με αφορμή ερωτήματα ενδιαφερόμενης τράπεζας....» γραφεί η εγκύκλιος, «σχετικά με τις διατάξεις της αποφάσεως της Ν.Ε., 289/30.10.80 περί εκτοκισμού εν καθυστερήσει τόκων οφειλομένων εις τα εν Ελλάδι λειτουργούντα πιστωτικά ιδρύματα σας γνωρίζουμε ότι ...». 

Μια τράπεζα δηλαδή, κατ' ουσίαν, ρωτά την Τράπεζα της Ελλάδος αν επιτρέπεται να κατακλέβουν τους πελάτας των. Της πρώτης φράσεως που προαναφέραμε, ακολουθεί 1 και 1/2 σελίδα νομικού σκεπτικού, το οποίο καταλήγει: «Σε κάθε περίπτωση πάντως οι τόκοι των τόκων δεν μπορούν να υπολογιστούν αυτοδικαίως από τις τράπεζες από της καθυστερήσεως και τέλος να σημειωθεί ότι η διαφορετική ρύθμιση που εισάγει η απόφαση 289 για τον τραπεζικό δανεισμό, ισχύει μόνον ως προς τις σχέσεις δανείων και πιστώσεων κλπ., που συντελέστηκαν μετά την έναρξη ισχύος της 289 και δεν καταλαμβάνει τις προηγούμενες έστω κι αν η υπερημερία του οφειλέτη-δανειολήπτη, επέρχεται μετά τη θέση της σε ισχύ οι οποίες εξακολουθούν να διέπονται από τη Γενική Διάταξη του Αρθρου 296 του Αστικού Κώδικα».
 

Το έγγραφο αυτό το οποίο επισυνάπτεται, στο σύνολο του, υπογράφεται από τον Διευθυντή Ιωάννη Καμάρα. Εχουμε ζητήσει από την Τράπεζα της Ελλάδος, να μας πει ποια ήταν η τράπεζα που ρωτά και τι ρωτούσε.

23.3.1987

Η Διεύθυνση Νομισματικής Πολιτικής και Τραπεζικών Εργασιών της Τραπέζης Ελλάδος και με αριθμό πρωτοκόλλου 600, και αυτή τη φορά με τη διευκρύνιση «επείγον», κυκλοφορεί εγκύκλιο προς όλες τις τράπεζες με το εξής αδιανόητο κείμενο:
 

«Με την παρούσα σας γνωρίζουμε ότι ανακαλούμε την από 26/2/87 Αριθ. Πρωτ. 382, επιστολή της Διευθύνσεως Νομισματικής Πολιτικής και Τραπεζικών Εργασιών, η οποία αφορά την απόφαση της Ν.Ε. 289 περί εκτοκισμού εν καθυστερήσει τόκων οφειλομένων εις τα εν Ελλάδι λειτουργούντα πιστωτικά ιδρύματα».
 

Υπογράφει πάλιν ο ίδιος Διευθυντής, ο Ιωάννης Καμάρας. Εδώ, ξεκάθαρα αποδεικύεται ότι μ'ένα ολόκληρο νομικό σκεπτικό, με το πρώτο έγγραφο δίδεται εντολή στις τράπεζες, ότι δεν έχουν το δικαίωμα αυτοδικαίως να εκτοκίζουν τους τόκους, κάποιοι ή κάποιος, επίεσαν τον Διευθυντή να ανακαλέσει το έγγραφο που τόσο σωστά είχε εκδόσει, άνευ καμίας δικαιολογίας. Δηλαδή, η σκοπιμότης είναι σαφής και ουδεμία αμφισβήτησις επ'αυτής υπάρχει και μάλιστα με το μέτρον «επείγον».
 

Από καθαρής νομικής σκοπιάς όμως γι' αυτές τις 24 ημέρες που ίσχυσε η πρώτη εγκύκλιος, οι τράπεζες δεν είχαν το δικαίωμα να εκτοκίσουν τους τόκους, και έπρεπε λογιστικώς να πιστώσουν τους πελάτες των. Όπου αυτό δεν έχει γίνει, όλες οι διαταγές πληρωμής που περιλαμβάνουν τόκους, τόκων και γι'αυτές τις 24 ημέρες και τα προγράμματα πλειστηριασμών, πρέπει να ακυρωθούν.

                                                                             ***

Το ιστορικό και οι λεπτομέρειες του Ν.1083/30.10.1980: Η αρχή του τέλους για την Ελληνική Βιομηχανία θα συνεχιστεί σε επόμενες αναρτήσεις.

Επισυνάπτουμε κατά σειρά: 1. την Απόφαση της Νομισματικής Επιτροπής με αριθμ. πρωτοκ. 3571, 2. την εγκύκλιο της Διεύθυνσης Νομισματικής Πολιτικής και Τραπεζικών Εργασιών με αριθμ. πρωτοκ. 382, 3. την εγκύκλιο της Διεύθυνσης Νομισματικής Πολιτικής και Τραπεζικών Εργασιών με αριθμ. πρωτοκ. 600. 

 

 

 

 

Επιμέλεια: Ξενοφών Οικονομικός (29.1.2015) ©

 

Copyright 4481/2017