Τα "Πετρέλαια στην Ελλάδα και το Ενεργειακό Πρόβλημα" ...πρέπει να καταλάβουμε ότι οι διάφοροι, ανά την υφήλιο ξένοι, δεν έχουν υποχρέωση να μάς βοηθούν, ούτε πρέπει να στηρίζουμε τις ελπίδες μας και το αύριο μας στην βούληση τους..., Σ. Σοφιανόπουλος, Β' Μέρος

Στην ανάρτησή μας σχετικά με τα πετρέλαια στην Ελλάδα και το ενεργειακό πρόβλημα, βλέπε εδώ:  παρουσιάσαμε το Α΄ μέρος άρθρου του κ. Σ. Σοφιανόπουλου, το οποίο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ελεύθερος Κόσμος", στη στήλη "επίκαιρα θέματα". 

Η δημοσίευση του εν λόγω άρθρου έγινε στις 14 Ιουνίου του 1979. Από τότε πέρασαν πάνω από 35 χρόνια, ωστόσο τίποτε δεν άλλαξε και μάλιστα -εκτός του ότι μεσολάβησαν πάνω από τρεις δεκαετίες αμέλειας και αδιαφορίας των εκάστοτε κυβερνώντων- φθάσαμε και στο 2010. Τον Μάϊο του 2010 η τότε Κυβέρνηση παρέδωσε άνευ όρων την εθνική κυριαρχία, φυσικό πλούτο και υποδομές της χώρας στους δανειστές. Φθάσαμε στο έσχατο σημείο!

Παρουσιάζουμε σήμερα το Β' μέρος του άρθρου του Σ. Σοφιανόπουλου, πρώην διευθύνοντος συμβούλου της εταιρείας ΧΡΩ.ΠΕΙ. (σχετικά με την εταιρεία ΧΡΩ.ΠΕΙ. και ένα σύντομο βιογραφικό του Σ. Σοφιανόπουλου δες στην Σημείωση 1, στην ανάρτησή μας εδώ). 

Ο κ. Σ. Σοφιανόπουλος, με την άρτια επιστημονική του κατάρτιση, την εύστοχη και αντικειμενική σύλληψη των τεχνικών και οικονομικών θεμάτων αναλύει το θέμα: "πετρέλαια και ενεργειακό πρόβλημα" και καταλήγει σε αυτό που πιστεύει κάθε Έλληνας, που αγαπά την Πατρίδα του και σέβεται τον ευατό του, την απόκτηση οικονομικής ανεξαρτησίας χωρίς να στηρίζουμε τις ελπίδες μας και το αύριο μας στην διάθεση του εκάστοτε ξένου.

Το Β' μέρος του άρθρου του Σ. Σοφιανόπουλου "Τα Πετρέλαια στην Ελλάδα και το Ενεργειακόν Πρόβλημα" δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Ελεύθερος Κόσμος" την Παρασκευή 15 Ιουνίου 1979. Παρακάτω παρουσιάζουμε το άρθρο σε μορφή κειμένου (έχουν γίνει μικρές διορθώσεις όπως σημεία στίξης, απόδοση φράσεων στη δημοτική κλπ) και ακολουθεί η παράθεσή του σε μορφή jpeg, όπως το έχει δημοσιεύσει ο κ. Σ. Σοφιανόπουλος στον τόμο: Ντοκουμέντα τόμος 2ος, όπου περιλαμβάνει υλικό από ομιλίες του, αλληλογραφία με τους εκάστοτε κυβερνώντες, επιστολές σε αξιωματούχους δημοσίων οργανισμών κλπ. 

Οι υπογραμμίσεις στο κείμενο και οι επισημάνσεις με bold ανήκουν σε 'μας. 

                                                                          ***

Τα Πετρέλαια στην Ελλάδα και το Ενεργειακό Πρόβλημα

(2ο άρθο) 

Αλλά ερχόμαστε σε ορισμένα δύσκολα ερωτηματικά. Τι είναι αυτό το οποίο σταματά εμάς του Έλληνες από το να ασχοληθούμε με δεδομένα υπαρκτά πράγματα; Διότι αν πάρουμε σαν δεδομένα αυτά, που υπολόγισαν και προπολεμικώς, ότι στο Κερί Ζακύνθου πράγματι μπορούμε να έχουμε 100 τόνους (πετρελαίου) ημερησίως, αυτό όμως δεν επιλύει τις ανάγκες του τόπου αλλά και αυτοί οι 100 τόνοι, γιατί δεν βγαίνουν;

Θα σας διαβάσω ένα σημείο από την διατριβή επί διδακτορία: «Τα πετρέλαια της Ζακύνθου και τα εξ’ αυτών προϊόντα του 1930». Το 1926 ο ανώτερος αρχιναυπηγός του Βασιλικού Ναυτικού Π. Παυλίδης ενεργήσας έρευνα ως πρόεδρος επιτροπής κατά διαταγή του Υπουργείου Ναυτικών γράφει εν τη από 25 Ιουλίου 1926 έκθεσή του: «Η επιτροπή επιστοποίησε την ύπαρξη αυτόθι 13 φρεάτων ερευνητικών εργασιών πετρελαίου γενομένων υπό του κ. Δ. Κολαΐτση (σημ.: το επώνυμο δεν είναι ευκρινές στο δημοσίευμα). Εν τη εκθέσει ταύτη περιγράφεται ότι πληρώσαντες δια πετρελαίου Ζακύνθου τας δεξαμενάς του αντιτορπιλικού «Πέργαμος», έπλευσαν εκ Ζακύνθου εις Πειραιά και εξετέλεσαν πλου 6 ½ ωρών. Κατά την διάρκεια δε της καύσεως τόσον του μίγματος όσον και του αμιγούς πετρελαίου Ζακύνθου παρετηρήθη ότι τούτο εκαίγετο μετά λαμπράς φλόγας και με τρόπον ο οποίος έδιδε ικανοποιητικά αποτελέσματα εις τας δοκιμάς».

Ο Σωτήρης Σοφιανόπουλος σε φρεάτιο γεώτρησης πετρελαίου στο Κερί Ζακύνθου. Στο πλάϊ: με τους δημοσιογράφους Γιώργο Κουρή, Γιώργο Καρατζαφέρη και Γιώργο Τράγκα.

Αυτό το 1926. Μήπως μπορεί να μετρήσει κανείς πόσες κυβερνήσεις άλλαξαν από το 1926;

Τον Νοέμβριο του 1951 είδε το φως της δημοσιότητας μια σειρά άρθρων του χημικού κ. Ιωάν. Μερκάκη για τις πετρελαιοφόρες πηγές της Ζακύνθου. Ανέφερε ότι η μέση ημερήσια παραγωγή μπορούσε να φθάσει τους 100 τόνους, γεγονός για το οποίο είχε ενημερωθεί και η κυβέρνηση, βλέπουμε λοιπόν ότι ήτο εις γνώσιν του Πολεμικού μας Ναυτικού, της Κυβερνήσεως, του επιστημονικού κόσμου και παρ’ όλα αυτά σήμερα, 15 Ιουνίου 1979, τίποτε ουσιαστικό με το αντικείμενο αυτό δεν έχει γίνει.

Αλλά μόνο με το θέμα αυτό δεν έχει γίνει τίποτε; Ποιος από εμάς έχει δει στην οποιαδήποτε μεγάλη πόλη ή πρωτεύουσα του πεπολιτισμένου κόσμου αυτό το αίσχος που λέγεται οχήματα εκκενώσεως βόθρων; Λυπούμαι που αναγκάζομαι να φθάσω εις αυτό το σημείο, αλλά πρέπει να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα στην Πατρίδα μας, διότι χανόμαστε καθημερνώς. Δηλαδή, επί τεχνολογικής συστηματικής βάσεως, εμείς όλοι, συλλήβδην δεν καταφέραμε ακόμη να επιλύσουμε το πρόβλημα των αποβλήτων και θέλουμε να επιλύσουμε το πρόβλημα των πετρελαίων;

Ήλθαν τελευταίως οι Άγγλοι για να μας επιλύσουν τι; Την χαβούζα! Και ερωτώ: δεν εντρεπόμεθα εμείς οι Έλληνες της σήμερον να πρέπει να ανατρέξουμε εις Άγγλους να μας επιλύσουν το πρόβλημα της χαβούζας;  Θα πρότεινα στο Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδος και εις τα Ανώτερα και Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα του τόπου, όλοι οι αρμόδιοι του θέματος «χαβούζων» να παραιτηθούν συλλήβδην, τόσο για την αμέλειά τους, την μέχρι σήμερον, όσο και για την απόφαση, όποιος την πήρε, να καλέσει Άγγλους να μας επιλύσουν… καταλαβαίνετε ποια είναι η λέξις.

Ο Νόμος περί πετρελαίων

Είχα συνομιλίες για το θέμα πετρέλαια, πολλές φορές θυελλώδεις με την κρατική μηχανή. Συνομίλησα και με τον Πρωθυπουργό. Είχε όλη την καλή διάθεση, επί θεωρητικής βάσεως. Προχωρήσαμε περαιτέρω, παντού προβλήματα. Τίποτε δεν προχωρεί. Γιατί; Άλλο η συγκεχυμένη έννοια και άλλο η λεπτομέρεια. Και εδώ είναι το μεγάλο λάθος, δυστυχώς, καλούνται οι μη γνωρίζοντες να φτιάξουν ένα νόμο, ο οποίος θα διέπει αυτό το άγνωστο και καταλαβαίνετε τη ρώσικη σαλάτα βγαίνει από αυτήν την υπόθεση.

Ο νόμος περί πετρελαίων είναι ένα πραγματικό κομψοτέχνημα προστασίας των ελληνικών συμφερόντων, έναντι της οποιασδήποτε ξένης βουλήσεως να μας πάρει τον πλούτο μας. Αλλά φθάσαμε στο άλλο άκρο. Όταν κληθεί ο οποιοσδήποτε να εφαρμόσει αυτόν τον νόμο, πλέον βλέπει ότι η εφαρμογή του λόγω της πληθώρας του «απαγορεύεται» και μη γνώσεως του αντικειμένου καθιστά το αντικείμενο πλέον ανέφικτο. Εάν σήμερα δηλαδή κάπου βρίσκαμε 1 εκατομμύριο τόνους την ημέρα αμφιβάλλω εάν μετά παρέλευσιν πολλών εξαμήνων θα άρχιζε η άντλησής του. Λόγω γραφειοκρατίας χρειάζονται χρόνια για να φθάσουμε στην άντλησή του.

Αλλά θα ήθελα να εξετάσουμε πόσο εξαρτώμεθα πράγματι από την ενέργεια μα και πόσο αδύναμοι είμεθα να επιλύουμε το οποιοδήποτε πρόβλημα, το οποίο έρχεται εμπρός μας και το οποίο, δεν θα επιλύσουν οι ξένοι για εμάς.

Υπάρχει σήμερα αγροτικό προϊόν, κτηνοτροφικό, βιομηχανικό το οποίο δεν χρειάζεται ενέργεια; Σχεδόν κανένα. Έκκληση, λοιπόν κάνω, πρωτίστως στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Έχουν τη νεολαία στα χέρια τους, είναι τα σημεία εκκινήσεως, τόσον του μέλλοντος της Πατρίδας μας από πλευράς εμψύχου υλικού, όσον και του μέλλοντος της Πατρίδας μας από πλευράς επιστήμης και τεχνολογίας. Πρέπει οι νέοι άνθρωποι να προβληματισθούν και ο προβληματισμός αυτός να στρέψει την επιστημονική αντιμετώπιση της Πατρίδας μας, η οποία σήμερα είναι καθαρώς θεωρητική και δεν έχει αποδώσει τίποτε.

Δεν θα παραλείψω να αναφέρω την λέξη Δημόκριτος. Εκεί δεκάδες επιστήμονες ασχολούνται με διάφορα θεωρητικά πράγματα, καταβροχθίζουν, κυριολεκτικώς, άνω των 500 εκατομμυρίων δρχ. ετησίως επί δεκάδες χρόνια και δεν έχουν αποδώσει εις το ταμείο της Ελλάδος τίποτε απολύτως. Εάν στρέψουν αλλού την κατεύθυνση του Δημοκρίτου, εάν πάρουν εντολή όλοι αυτοί οι επιστήμονες να ασχοληθούν με τα απλά πράγματα, τότε θα ξεπηδήσουν πολλά δισεκατομμύρια δραχμές από εκεί που δεν τα περιμένουμε.

Ακόμη και το κουκούτσι της ελιάς μας, το περιβόητο πυρηνόξυλο το οποίο είναι το υποπροϊόν των πυρηνουργίων αφού πάρουμε το λάδι, δεν πρέπει να καεί, όπως καίγεται σήμερα ή σαπίζει. Πρέπει πρώτα να πάρουμε τεχνολογικώς όλα τα θρεπτικά συστατικά, τα οποία έχει μέσα και να τα μετατρέψουμε σε (σημ.: δεν είναι ευκρινές στο δημοσίευμα, μάλλον εννοεί ζωοτροφές) και είναι εφικτό αυτό και το υπόλοιπο να το κάψουμε. [σχετικά με την αξιοποίηση του πυρηνόξυλου δες την αναρτησή μας εδώ]

Συγκεκριμένως, μια μελέτη η οποία έκανα, αποδεικνύει ότι εάν το νησί της Ζακύνθου κάψει το πυρηνόξυλο, το οποίο παράγει το πυρηνουργείο της Ζακύνθου, μ’ αυτό δημιουργήσει ατμό, γυρίσει τουρμπίνα και η τουρμπίνα μια ηλεκτρογεννήτρια, δύναται αυτό και μόνο να παράγει όλο το ρεύμα της Ζακύνθου.  Με πάρα πολλούς, λοιπόν, τρόπους είναι δυνατόν να έχουμε εξοικονομήσει ενέργεια. Δυστυχώς οι διάφοροι υπουργοί δεν είναι δυνατόν να αντιληφθούν τα θέματα, δεν είναι εις θέσιν να γνωρίζουν τας λεπτομερείας τας τεχνικάς που κρύβονται πίσω από τα δεδομένα.

Πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματά μας δια της τεχνολογικής μεθόδου. Ν’ αρχίσουμε και εμείς να πουλάμε μυαλό, όπως πουλούσε η φυλή μας επί χιλιάδες χρόνια.

Αναλογίζομαι όλας αυτάς τας προτροπάς των διοικητών της Τραπέζης της Ελλάδος, των οικονομικών παραγόντων, των υπουργών, περί σφιξίματος της ζώνης και φθάσαμε να έχουμε όλας αυτάς τας απιθάνους φορολογίας δια να ανταπεξέλθουμε στο οξύ οικονομικό μας πρόβλημα. Διότι η Πατρίδα μας σήμερα δεν παράγει χρήματα, απλώς καταναλίσκει χρήματα και καταναλίσκει τον πλούτο του Θεού. Πιστέψτε με ότι πλουσιοτέρα χώρα στην Κοινή Αγορά δεν υπάρχει από την Πατρίδα μας. Αλλά θα πρέπει Έλληνες κάποια στιγμή να βγάλουν το ελληνικό αλουμίνιο δηλ. των βωξίτη να τον μετατρέψουν σε αλουμίνιο. Πρέπει τον ατελεύτητο πλούτο της Πατρίδας μας, να φθάσει  η στιγμή που εμείς οι ίδιοι να μπορούμε να τον κάνουμε δραχμές ή δολάρια. Αν αυτό δεν ξεκινήσει, δεν επιλύεται το οικονομικό πρόβλημα.

Εύχομαι και ελπίζω, οι καθηγητές και ο τεχνικός κόσμος της Ελλάδας να προσέξουν το πρόβλημα, ν’ αφήσουμε κατά μέρος τα πρωτόνια, γιατί δεν είναι για μας και να πάρουμε την ευθύνη, γιατί η εφηρμοσμένη έρευνα έχει ανάγκη από αυτήν την ευθύνη. Πρέπει να καταλάβουμε ότι οι διάφοροι ανά την υφήλιο ξένοι δεν έχουν υποχρέωση να μας βοηθούν, ούτε πρέπει να στηρίζουμε τις ελπίδες μας και το αύριο μας στην συνείδηση, την κρίση, το πιστεύω, την βούληση του εκάστοτε ξένου συμμάχου η μη.

                                                                        *** 

Παρακάτω ακολουθεί το Β' μέρος του άρθρου του Σ. Σοφιανόπουλου σε jpeg:

Επιμέλεια: Ξενοφών Οικονομικός (29.12.2014)  ©
 

copyright 4481/2017